[Event] Karczma "Ō no Shi"

[Yami]

Zdawać by się mogło, że natrafiłem na grupę przyjaciół, która podróżowała z tego samego miejsca. Nic bodaj mylnego, każdy pochodził z Ryuzaku jednak osoby siedzące przy stole zupełnie się nie znały. Ba siedziały przy tym samym stole osoby, które już niebawem zetrą się na arenie. Pomimo tego budowane relacje nie miały negatywnego charakteru jak miało to miejsce w "Dziurawym Żaglu". Nie widać było aby już szukali na siebie haków a wspólnie bawili chcąc przeżyć miło wieczór. Właśnie taka postawa była godna uznania. Takie podejście sprawiło, że na moim licu pojawił się lekki uśmiech. Miło być raz na jakiś czas w towarzystwie, które nie skacze sobie do gardeł, a Ty nie musisz ingerować aby powstrzymać potencjalną burdę.
W pewnym momencie wymiany zdań między lekarzem Mujinem a kupcem z Ryuzaku wywiązała się rozmowa, przechodząca w analizę stanu innego uczestnika. Nie będę ukrywał trochę się zamotałem nie mając pełnego spektrum informacji. Z początku wydawało mi się, że chodzi jedynie o ewaluację zawodnika. Teraz jednak wygląda to tak jakby to sam medyk niejako nadzorował własnego człowieka. Uznałem, że nie będę przeszkadzać w tym procederze.
Odprowadziłem wzrokiem kupca z Ryuzaku i ponownie zawiesiłem na medyku oraz jego towarzyszu. Trwająca wymiana spojrzeń z tym drugim zaczęła dawać mi do myślenia, czy przypadkiem kiedyś się z nim nie spotkałem, bądź on uznał mnie za znajomą osobę. Kiedy tak spoglądałem na te oględziny, poczułem dziwne ukłucie z tyłu głowy. Mujin, medyk z Ryuzaku. W przeciwieństwie do Walczącego on zdawał się być mi znajomy. Wertowałem pamięć od wydarzeń z Ryuzaku, gdzie doszło do epidemii do czasu teraźniejszego. Wiedziałem skąd go znam. On również był w Oniniwie, w grupie walczących. Widać jednak sam mnie nie rozpoznał. Kilka centymetrów więcej, brak interakcji oraz długie włosy zrobiły swoje.
Odbiorcą moich słów był jednak Amari Taro, który wciąż spoglądał się w moją stronę.
- Czy my się przypadkiem skądś nie znamy?

[Aki]

[media]Aki nie zgodziłby się ze stwierdzeniem, że warto zapominać ludzi. Wręcz przeciwnie - lepiej się im przyglądać. W końcu kto wie, może kiedyś przyjdzie ci ich spotkać przy okazji jakiegoś innego wydarzenia, albo choćby i walki. A w takich przypadkach zawsze warto było wiedzieć, kto jest z jakiego klanu i co potrafi. Można było w ten sposób ustalić strategię przed rozpoczęciem starcia, a nie obmyślać szczegóły w locie. [/media]
Podszedł do nich jakiś nieznajomy mężczyzna - kolejny zresztą - choć głównym interesantem był tutaj najwyraźniej sam Mujin. Najwyraźniej prowadzili wcześniej jakieś interesy - dobrze, dobrze. W razie gdyby coś się posypało, to był tutaj medyk. W końcu w takim miejscu nietrudno o karczmarza Kogo, który mógłby się wkurzyć na jakiegoś klienta i zrobić mu z dupy sogeńską jesień.
- Ryuzaku to ogromne miasto. Nawet jedna dzielnica to ogrom. - pokiwał głową, na znak, że rozumie o czym Matsuda do niego prawi. Nie do końca wiedział, co łączyło go i medyka, ale zachowanie tego drugiego było wyjątkowo dziwne - nawet jak na standardy shinobi. Mężczyzna wstał i jak gdyby nigdy nic zaczął oglądać drugiego. Aki doskonale wiedział, że chodzi o przyjrzenie się fizycznym aspektom mężczyzny, ale nadal było to bardzo nietypowe zachowanie. Na szczęście Ranmaru zachował kamienną twarz podczas calej tej scenki i spokojnie poczekał na jej zakończenie.
- Jak będzie dostatecznie szybki, to nie będzie musiał przyjmować ciosów. - dodał od siebie. - Widzieliście tutejszą arenę? Pełno przeszkód, za którymi można się schować. I cholernie mała. Dla mnie to będzie bardzo duży problem niestety. Trudno wymierzyć strzał, gdy ma się tylko niewielkie okienko. Już nie mowiąc o jutsiarzach, którzy jedną techniką połowę areny zajmą... - pokręcił głową. No ale co dla jednego było wadą, dla innych z pewnością było zaletą. Chłopcy reberowcy z całą pewnością cieszyli się z takiego stanu rzeczy. A on? Cóż. Jakoś będzie musiał sobie poradzić. W normalnych warunkach nigdy w życiu nie dopuściłby do tego, by znaleźć się tak blisko przeciwnika. Ale to nie były normalne warunki i musiał z pokorą przyjąć zastany stan rzeczy.

[Mujin]

No pewnie, że go znają. Jakby go nie znali, to nie dostałby tej roboty. Gdyby nie był, to pewnie dotychczasowa praca by się nie opłaciła tak bardzo. Ile lat siedział w Ryuzaku? Będzie z dwanaście. I dopiero niedawno zaczynał dostawać tego typu lukratywne zlecenia. Można powiedzieć, że trochę pracował na swoją reputację i trochę pracował na swoją opinię. Opinię rzecz jasna nieskalaną, medyka o najwyższych umiejętnościach i jeszcze wyższym moralnym kręgosłupie. Sztywniejszym, znaczy się. Chociaż nie powinien być sztywny z założenia, więc może... stabilnym? Wytrzymałym? Cokolwiek się mówiło, tak właściwie. I tak nie miał zamiaru tego mówić. Teraz głównie patrzył się na "swojego" zawodnika, obserwując go pod różnymi kątami i na podstawie swojego doświadczenia próbując wyciągnąć odpowiednie wnioski. Czy będzie na tyle wytrzymały, by przyjąć jedną dawkę? Albo, co lepsze, po jednej dawce różnych specyfików? Dokładne oględziny jego ciała powinny pozwolić Mujinowi na dokładną ocenę, ale nie ma zamiaru robić tego tutaj przy ludziach. Już prędzej wziąłby jakiś osobny pokój, kazał mu się położyć i sparaliżował na całej długości ciała. Albo odciął mu przytomność.
- Przekażę jej komplement i ofertę. - odpowiedział, nieco zbyt beznamiętnie, jak na jego słowa. Czy Isane była faktycznie taką pięknością? Piękno to kwestia subiektywna, ale nawet Mujin musiał przyznać rację mężczyźnie. Chociaż tą drugą częścią niekoniecznie.
- Nie ma potrzeby, załatwiaj swoje sprawy. Tylko jedna prośba. - Mujin sięgnął dłonią do nadgarstka i dotknął go. W dłoni pojawiła się niewielka zakorkowana probówka. Wypełniona czymś, co przypominało brązowy cukier. Medyk wręczył to Taro. - Kiedy skończysz i znajdziesz chwilę wolnego, zjedz to i przebiegnij się kilkanaście metrów. Przed twoją walką dasz mi znać o szczegółach. - powiedział, uśmiechając się nieco spod maski. Lekki uśmiech, ale na pewno widoczny. Nie chciał mówić za dużo, ale raczej powinien mu zaufać, prawda? W końcu jego zdrowie i jego status fizyczny leżał mu w interesie równie mocno, co jemu samemu. A poza tym pozwolił mu iść. Nie potrzebował jego reakcji natychmiast, nie potrzebował go zbadać natychmiast. Potrzebował krótkiej relacji, jak to na niego wpłynęło. I tyle, w zasadzie.
- Celna uwaga, ale nie tylko o to chodzi. Jeśli chce się zapewnić maksymalne możliwości ciała, wykraczające poza standardowe osiągi, trzeba liczyć się z potężnym fizycznym obciążeniem. Nie każdy jest w stanie to wytrzymać, skąd też potrzebna nienaganna fizyczna kondycja. - odpowiedział rozmówcy, dziękując kelnerce za porcję wina postawioną przez jego pracodawcę. Odsunął maskę w dół, usiadł i wziął kilka małych łyków.
- Zakładając, że faktycznie większość biorących udział ma w asortymencie techniki sporego obszaru... Ale czy twój łuk nie ma z definicji większego zasięgu od technik opartych na chakrze? - zapytał Mujin całkowicie szczerze. Nie miał wiele doświadczenia ze sztuką łucznictwa i walki na ogromnych dystansach. Ot słyszał, wiedział że ludzie uprawiają, ale nigdy nie miał styczności. Jego "przeciwnicy" i inni powiązani z nim ninja, zazwyczaj albo konfrontowali się albo bezpośrednio, albo na zasięgu średnim. Zupełnie, jak on sam, zresztą.

  Ukryty tekst

[Papyrus]

Kiedy Yami zadał pytanie Taro, ten skinął głową i mu odpowiedział.

- To jest całkiem możliwe. Grywa pan w pokera?

Następnie kontuynuuował dyskusję z Mujinem, przyjmujac od niego specyfik i przyglądając się fiolce pod światło, niemalże jakby chciał ją zaprezentować światu. Następnie schował ją za pazuchę.

- Dziękuję, Mujin-sensei. Zrobię dokładnie tak, jak doktor każe. Proszę podać ile przed walką mam się u doktora stawić, żeby mnie doktor odpowiednio wsparł. A kiedy już wygram turniej, upewnię się, dzięki komu to nastąpiło. Do widzenia, Mujin-sensei.

Mężczyzna odszedł, aby zająć się tylko sobie znanymi sprawami. Miał zniknąć w korytarzu prowadzącym do pokoi noclegowych razem z innymi ludźmi, którzy wchodzili do środka, mijając ludzi, którzy wychodzili. Jedna z osób wchodzących za Amarim wciąż miała na sobie kaptur i ociekała wodą, pewnie dopiero co przychodząc z zewnątrz.

  Ukryty tekst

[Yami]

Cała grupa przycichła. Jedynymi osobami, które prowadziły jakikolwiek dialog byłem ja, Mujin oraz Taro, który widocznie lubował się w hazardzie. Informacja o możliwej grze w pokera przypomniała mi o jednych zawodach, które odbyły się dawno temu w Shigashi. Te w których jeden z finalistów oszukiwał wykorzystując lusterko jako katalizator potencjalnej techniki. Sposób odkrycia sztuczki był na tyle żenujący, że nie będę go przypominał. Nie mniej jednak, wtedy wygrałem swoją pierwszą i możliwie ostatnią grę w pokera.
Kiedy więc Taro szykował się do wyjścia po otrzymaniu instrukcji od Medyka zwróciłem się do niego po raz ostatni, tego wieczoru.
- Raz w Shigashi, kilka lat temu. Więc raczej odpada - a następnie kiedy tylko zaczął kierować się w stronę wyjścia rzuciłem krótkie, mechaniczne - bywaj.
Interwencja kupca z Ryuzaku i jego sprawy do sławnego w tamtejszych rejonach medyka zakończyła się bez większych burd. Podczas niej udało mi się wychwycić kilka ciekawych wątków, które z pewnością poprowadzę dalej. Nie, nie chodzi mi o kwestię urodziwej dziewczyny pomagającej medykowi. Kobiety są zwodnicze, zwłaszcza wykorzystujące swoje wdzięki aby okręcić sobie biednych ludzi dookoła własnego palca. Po krótkiej chwili dołączyłem się do trwającej rozmowy.
- Wszystko zależy od odpowiedniego pozycjonowania oraz wykorzystania asortymentu. Nawet jeśli ktoś będzie atakował technikami obszarowymi możesz doczepić notkę wybuchową czy dwie do broni i detonować w zetknięciu z techniką. Jest to oczywiście bardziej kosztowne ale możesz z tego korzystać nie tylko do celów obronnych ale również aby wyciągnąć przeciwnika zza zasłony. Wtedy... no wtedy będziesz mógł czysto wejść.
Następnie zwróciłem się w stronę Mujina. Zaciekawiły mnie jego specyfiki, które mogą wspomagać zdolności ciała. Jeszcze się z czymś takim nie spotkałem. Niewątpliwie byłby to asortyment, który chciałbym widzieć w swoim arsenale.
- Wybacz, że pytam Mujin, czy mógłbyś odkryć rąbka tajemnicy odnośnie tych specyfików? Rozumiem, że mogłyby nie tylko wzmocnić ciało ale również przyspieszyć regenerację ciała, dobrze myślę? Jako podróżny czasami natrafiam na dość trudne sytuacje. Niewątpliwie takie specyfiki przydałyby się mnie bądź innym podróżnym czy Shinobi. Istniałaby możliwość ich sprzedaży?
Wiedziałem, że tego typu specyfiki nie mogą być rozdawane na prawo i lewo. Jeśli jednak istniała jakaś więź między nami, wówczas zupełnie inaczej mógłby na mnie patrzeć. Jedyną zaś taką rzeczą była...
Sięgnąłem ręką do torby skąd wyciągnąłem kamień szlachetny, który sunąc po stole zawędrował przed medyka. Był to jeden z kamieni, które dostaliśmy w nagrodę za wyprawę w Oniniwie. Symbol wspólnych walk o lepsze jutro. Nikt poza nami nie powinien skojarzyć tego przedmiotu z wydarzeniami, poza samym Mujinem.
- Miałbym odpowiednie środki, które mógłbym na to przeznaczyć.

[Aki]

Czy na pewno Mujin by nie dostał roboty? Medyków zawsze był niedostatek, i ktokolwiek potrafił zaleczyć prostą ranę był na wagę złota. A przy okazji wielkich wydarzeń aż prosiło się o różnego rodzaju mniejsze i większe wypadki.
- Tak, zgadza się. Ale na takim zasięgu techniki są o wiele lepsze z bardzo prostego powodu - ile strzała czy bełt mają szerokości? Co najwyzej kilka centymetrów. A techniki? O wiele łatwiej ukryć się przed niewielkim pociskiem, niżeli przed morzem ognia. - wyjaśnił swój punkt widzenia. Jak będzie w praktyce - to się dopiero miało okazać. Nie wiedział, jakimi zdolnościami będzie władał jego przeciwnik, ale wolał być przygotowany na najgorsze. W końcu lepiej się miło zaskoczyć, niż smutno rozczarować.
- Słuszna uwaga z tymi notkami. Zapewne tak zrobię, tylko szczerze powiedziawszy nie wiem, czy mi się to opłaci. Jednak nagroda za pojedynczą walkę praktycznie poszłaby na koszt notek. - powiedział, spoglądając na Yamiego. - Będę musiał pomyśleć, przeanalizować za i przeciw. Dobrze by było dowiedzieć się czegoś o moim przeciwniku, ale chyba niestety nie będzie mi to dane. Teraz raczej nikt nie będzie się chwalił swoimi zdolnościam. - o ile niektóre klany były sławne na całym świecie to i tak ogrom ludzi kojarzył tylko nazwę, a nie szczegóły danego klanu.
Aki wyprostował się i spojrzal - raz na Mujina, raz na Yamiego. W sumie... to o czym mówili brzmiało jak naprawdę świetny pomysl. Dla iryonina jako pomysł na biznes, a dla kusznika - jako pomysł na zwiększenie swoich szans na wygranie walki. Czy byłoby to traktowane jako doping? Cóż. W tamtych czasach chyba coś takiego nawet nie istniało.
- Właśnie, właśnie. - pokiwał głową, przytakując Yamiemu. - Co te pańskie specyfiki robią? Ma pan może cos, co przydałoby się właśnie takiemu ninja jak ja? - zapytał, kładąc ręce na stole i pochylając się w jego stronę. - Myślę, że możemy się dogadać. - uśmiechnął się lekko pod nosem.

[Shinsu]

Przez większą część obecnej rozmowy Shinsu nie odzywał się. Nie chciał brać udziału w rozmowie na temat interesów łączących Mujina z jego klientami, gdyż uznał, że to w zasadzie nie jest jego interes, ograniczył się więc jedynie do słuchania tego, o czym mówili pozostali. W rozmowie pojawiły się dwa wątki - pierwszym z nich był wątek strategii na arenie, który wydał się chłopakowi na pierwszy rzut oka bardziej interesujący - "Myślę, że Aki ma tutaj słuszność w tym, co mówi. Najsilniejsze z moich technik wykorzystane na arenie zniszczyłyby całą arenę i część trybun, nie mam więc możliwości ich zastosowania. Będę musiał korzystać z tych o mniejszym zasięgu. Podejrzewam jednak, że i tak będzie mi łatwiej korzystając z moich zdolności, niż gdybym strzelał z kuszy. Choć po prawdzie ja akurat marnie strzelam z kuszy." - Douhito nie był pewien, czy powinien poruszać temat swoich zdolności, gdyż raczej nie chciał ich zdradzać potencjalnym przeciwnikom, jednak takie oględne podejście do sprawy nie zdradzało za wiele.

Drugi temat okazał się również dosyć ciekawy, choć sam Shinsu nie zwrócił na niego uwagi. Yami i Aka zainteresowali się możliwością nabycia drogą kupna specjalnych specyfików, które Mujin rzekomo mógł sprzedawać. Śmierdziało to szwindlem na kilometr, ale jeśli użyć czegoś takiego w ostatniej walce może by dało dobry efekt. Czemu w ostatniej walce? Bo może pozostali tego nie zauważyli, ale medyk wspominał o skutkach ubocznych. Głupio byłoby się rozłożyć po pierwszej rundzie. No, chyba, że te skutki przejdą przed rozpoczęciem następnej. Yami zagrał w dobrą nutę nie wprost pytając o ceny. Douhito z uwagą śledził temat, choć sam nie werbalizował swojego zainteresowania potencjalnym kupnem. Teraz nie miał kasy, ale jakby udało mu się przejść 1 rundę, to być może warto będzie znaleźć Mujina po raz drugi?

  Ukryty tekst

[Mujin]

Nie miał wiele doświadczenia w tematach walk jako takich i konfrontacji ninja. Jego taktyka zwykle polegała na byciu szybszym, wysłaniem swoich szybszych robaków wcześniej, zatruciu oponenta, wyssania z niego całej chakry. Nie miał zmysłu taktycznego ani umiejętności do tworzenia zaawansowanych planów z miejsca. Ot po prostu wolał trzymać się od kłopotów, a gdy te już się pojawiły obok niego - pacyfikować na każdy dostępny dla niego sposób. Więc on wypowiadający się w temacie walki czy sposobów na wygraną, nie powinien być brany za jakikolwiek autorytet. I Jego pytanie było tylko pytaniem, nie niosącym za sobą większych rozważań czy przesłania. Ot był ciekaw. O dziwo nie wszystko co padało z jego ust, musiało być prawdą objawioną.
- Kwadrans starczy. - odpowiedział jedynie, bo nie chciał otwarcie przyznawać i deklarować, że Taro dojdzie do finału. On tylko może zwiększyć jego szanse, to on jest osobą decyzyjną i to od niego zależy jego sukces. Mujin dawał narzędzia, to ich właściciel ich używał.
- W uproszczeniu - stymulują pracę rozmaitych części i układów ludzkiego ciała. Jedne działają na mózg, inne na układ mięśniowy, inne pobudzają, jeszcze inne zwiększają wydolność całego układu chakry. - widział zainteresowanie nie tylko ze strony jednego z rozmówców, ale dwóch nawet. Jak to sie mawiało "umiejętność wyjaśnienia skomplikowanego konceptu w prostych słowach było znakiem opanowania wiedzy na temat tego konceptu" albo jakoś podobnie. Sprzedaż? Myślał o tym, jak najbardziej. Nawet powiedział o tym na głos, by móc pociągnąć temat. Nie robił tego wszystkiego tylko dla siebie i dla swojej satysfakcji - Ale wiąże się to z konsekwencjami dla ciała. Po jakimś czasie do zaaplikowania, ciało jest zmęczone bardziej, niż zwykle. Co przekłada się na jego mniejszą sprawność i ogólne wyczerpanie. Oznacza to, że jeśli nie pokonasz swojego przeciwnika w czasie działania substancji, to on, z wysokim prawdopodobieństwem, pokona ciebie. Poza tym jest kilka innych detali dotyczących działania tego typu substancji, ale nie są aż tak ważne. - i przez "nie są tak ważne" miał na myśli "dla was nie powinny być". Dla niego, jako ich twórcy - jak najbardziej. Chociażby to, że każda ma inną formę aplikacji, że czas negatywnych efektów jest bardzo różny i wprost proporcjonalny do czasu wzmocnienia...
- A właśnie. Twoje pytanie, Yami-san. - zwrócił się nagle bardziej w jego stronę - Nie opracowałem specyfiku konkretnie pod przyśpieszoną regenerację, ale są na to inne sposoby. Powiązane bardziej z technikami pieczętującymi, niż ze sztuką alchemii. I też bardziej jednorazowe. Ale na ten problem też powinno znaleźć się rozwiazanie. - Mujin upił kolejne łyki wina. Uwielbiał wręcz chwalić się swoimi osiągnięciami. pokazywać rozwiązanie problemów innych ludzi powiązane z jego osobą. Było to wyjątkowo satysfakcjonujące - posiadać idealną solucję, idealne rozwiązanie. Na wyciągnięcie ręki dla tego kogoś, ograniczone tylko przez jego wolę i jego chęć współpracy. Działało to w obrębie całego spektrum możliwości Mujina - Iryojutsu, substancje wszelkiego rodzaju, a nawet techniki pieczętujące. Dopóki rozwiązanie problemu nazywało się "Mujin" - rozmowa mogła się toczyć tak długo i często, jak tylko się dało.
- Całkowicie przypadkowo - tak, sprzedaję tego typu rzeczy. Zależnie od tego, co mają robić. Który aspekt mają zwiększać. Zdolność przetwarzania informacji czy zdolność przyjmowania ciosów, dla przykładu?

  Ukryty tekst

[Yami]

Oczywiście korzystanie z notek jest dość kosztowną metodą wygrania walki jednak wiązały się z nią inne korzyści niż sama kontra na techniki i wyciągnięcie kogoś zza osłony. Rozpoczęliśmy rozmowę na dwa tematy jednocześnie. Łączenie więc wątków i skupienie się nad dwoma z nich jest nieznaczenie trudniejsze, jednak wciąż realne. Gdyby jednak ktoś zaczął kolejny temat wówczas...
- Pomyśl inaczej. Jeśli w pierwszej walce skorzystasz z tej strategii wówczas potencjalni przyszli oponenci będą nastawiali się na tego typu walkę. Będziesz miał przewagę albowiem zmuszenie kogoś do podjęcia konkretnych czynności już daje Tobie znaczną przewagę. Na ten przykład jeśli ktoś będzie w drugiej turze pokaże swoje zamiłowanie do natury Dotonu wówczas będziesz mógł spodziewać się ataku spod ziemi, kiedy ten się schowa za przesłoną. Z jego perspektywy będziesz chciał go wykurzyć jednak tak się nie stanie, będziesz wiedział jaki atak nadejdzie. Może być to na dłuższą metę bardzo efektywne rozwiązanie problemów przed jakimi stanąłeś.
Początkowo interesowało mnie zagadnienie poświęcone specyfików ale zupełnie inna wypowiedź bardziej do mnie trafiła.
- Poczekaj, mówisz, że istnieje możliwość przy pomocy Fuinjutsu, zapieczętować techniki medyczne? Czy przypadkiem podczas leczenia chakra nie jest odpowiednio manipulowana przez Iryonina aby odpowiednio koncentrować miejsce leczenia? Umiejętność ta jest według mnie więcej warta aniżeli kilka fiolek specyfików. A co do nich. Jak silny jest ten efekt? Na ten przykład 25% i jak bardzo silny jest efekt zejścia z działania... no i istnieje jeszcze kwestia ceny.

[Mujin]

Gdy tylko wspomniał o tym i o owym, uwaga zebranych skupiła się głównie na nim. I bardzo mu to pasowało, ale to chyba było dość oczywiste. Gdyby nie lubił, to trzymałby język za zębami i nie wspominał ani o zwiększaniu możliwości fizycznych, ani o regeneracji przez leki. Pewnie skończyły dyskusję na czymś pokroju "nie no, skąd, to niemożliwe" czy coś. Ale nie po to uczył się medycyny i nie po to spędzał lata na praktyce, leczeniu ludzi, ratowaniu ich żyć, by siedzieć zamknięty w piwnicy. Medycyna to przede wszystkim postęp, to korzyść dla ludzi każdego stanu i każdej nacji. A i korzyścią powinna być nieodpłatna wiedza na niektóre tematy, prawda?
- Nie tylko medyczne, każdą praktycznie. Kwestie takie jak kontrola chakry, zasoby, a nawet surowce potrzebne do jej wykonania są już w kwestii pieczętującego. Czyżbyś był, Yami-san, interesował się technikami pieczętującymi ogólnie? - odpowiedział. Yami znał się na technikach pieczętujących? To miałby już kogoś do rozmowy na te tematy, prawda? Może potencjalnie do wymiany wiedzy? Fuinjutsu jest dziedziną bardzo mocno skupiającą się na indywidualizmie, na oryginalnych pomysłach pojedynczych jednostek. Przykładowo jego technika powiadamiająca. W tym właśnie momencie jedna z jego pieczęci na palcach zaczęła go szczypać, swędzieć. Ta odpowiadająca za drzwi wejściowe jego domu. Mujin wzdechnął na głos. Niestety będzie musiał zmienić rozmieszczenie pieczęci, w przeciwnym razie każde wejście i wyjście klienta będzie doprowadzało go do szału. Aż dziw, że do tej pory tego nie zrobił.
- Jak silny, hmmmm... - i tutaj zastanowił się nieco dłużej. Do czego porównać ten skok sprawności? Najlepszą opcją byłoby określenie faktycznej wartości liczbowej. Na liczbach bardzo łatwo było pokazać wzrost, spadek, zysk czy stratę. Ale nie mógł tego zrobić, bo to były zbyt abstrakcyjne koncepty do łatwego przyporządkowania wartości liczbowej. Procenty? Też raczej nie. Więc jak? Najlepiej byłoby to zrobić w sposób nieoczywisty. To znaczy taki, który jasno przekazywał sens, ale bez wyraźnych konkretów. Bo on sam nie był w stanie ich podać, a przyznanie się do niepełnej wiedzy w takiej kategorii, jego specjalizacji i o jego produkcie, byłoby... nieodpowiednie i nieporządane.
- Nie do końca użyłbym tutaj wartości procentowych. Nie działa to na zasadzie "Im więcej masz, tym więcej zyskujesz". Jest to bardziej jednorazowy zastrzyk sprawności, niezależny od aktualnych zdolności biorącego. Jakby to... Nie ma znaczenia, jak bardzo wytrenowane jest twoje ciało. Na każde działa tak samo. - kolejne szczegóły i kolejne informacje dla potencjalnych nabywców. Tak, na tym etapie zamierzał je sprzedać. To znaczy - wykorzystać ich potrzeby do swoich celów. Raz, że dostanie kolejną dawkę informacji od biorców swoich produktów, co przyda mu się do badań, ale dodatkowo zarobi na tym niemały pieniądz.
A propos pieniądza, to Yami przesunął po stole... coś. Jakiś kryształ? Koseki? Wcześniej tego nie zauważył, zbyt zajęty wyjaśnieniami i swoją pozycją w tej rozmowie. Mujin wziął go w dłoń i sprawdził z każdej strony. Wyglądał dość znajomo, jakby na to popatrzeć. Jak Koseki czy jak... Oniniwa. Kryształ z Oniniwy. Więc on też tam był. Ten jegomość nagle stał się znacznie bardziej interesujący, niż do tej pory. Chociaż przeżycie Oniniwy powinno świadczyć o czymkolwiek, to ostatecznie nie było to aż takie... ważne? Grunt, że dostał właśnie kamień warty około tysiąca Ryo. A to oznaczało, że zwracał mu się koszt ziół i spędzonego czasu. Na jednej tylko transakcji. Mujin sięgnął prawą ręką do swojego lewego nargarstka, przykrytego bandażami. Dosłownie w chwilę w dłoni pojawiły się dwie fiolki pełne brązowego cukru. Albo substancji w formie drobnych kryształów, które przypominały cukier. Podsunął fiolki w stronę Yamiego i Akiego - jego dwóch potencjalnych klientów.
- Proszę. Najlepiej, jeśli sami spróbujecie. Wolałbym nie sprzedawać wam produktu na ślepo. - powiedział, wziął ręke i upił jeszcze wina. Kryształ na razie siedział przed nim - przecież nie weźmie go przed dokonaniem transakcji. Chociaż był już w zasadzie pewien, że do niej dojdzie. Co mogło pójść nie tak?

  Ukryty tekst

[Yami]

Wysłuchałem bardzo uważnie słów mężczyzny kryjącego swój uśmiech za czarną maską. Musiały doprowadzić innych w stan głębokiej rozwagi albowiem w tej chwili tylko nasza dwójka kontynuowała dalszą rozmowę. Nie byłem pewien czy to kwestia alkoholu czy skupieniu uwagi, na rzeczach mało interesujących większą grupę ludzi czyli handel oraz pieczętowanie. Doskonale wiedziałem jak shinobi, zwłaszcza lubujący się w siłowaniu na turniejach odnoszą się do tej wybitnej dziedziny, rzekłbym równie trudnej co sztuki medyczne.
Sięgnąłem ręką do torby i wyjąłem notes wyrywając pojedynczą kartkę. Tę położyłem przed sobą na stole i złożyłem cztery pieczęci Ptak -> Królik -> Wąż ->Tygrys. Nie robiłem ich na tyle szybko aby gwałtownie poderwać uwagę straży, bądź samych rozmówców. Nie stało się zupełnie nic dla osób nie posiadających zdolności sensorycznych. Kartka leżąca na stole stała się właśnie odbiornikiem chakry. Podniosłem nią w dłoniach i wydarłem pasek około 1/6 wartości całej kartki. Podsunąłem go bliżej Mujinowi aby sam mógł ją przejąć.
- Owszem, co nie co potrafię w tej sztuce. Na zaś, jeśli będziesz chciał kontynuować rozmowę wystarczy przelać do tej kartki odrobinę chakry. Przez okres około miesiąca będzie pod jej wpływem sunąć ku mnie. Proces tego ruchu jest powolny ale pokaże kierunek, który należy obrać aby mnie znaleźć.
Przekazanie tego kawałku papieru wiąże ze sobą wiele obaw. Osoba, która posiada kartkę będzie mogła przez wyznaczony czas mnie znaleźć, a ja nie będę miał opcji aby zatrzymać ten efekt. Możliwe, że będę musiał opracować w przyszłości technikę przeciwdziałąjącą.
Wyciągnięta dłoń przekazująca kawałek papieru nie wróciła pusta. W zaciśniętej pięści znajdowała się fiolka brązowych kryształków przypominających sól bądź cukier. Biorąc pod uwagę pewność mężczyzny, oraz potencjalny zysk, wątpiłem w próbę oszustwa, zwłaszcza, że był zasłużonym w Oniniwie. Nie wziąłem jednak substancji przy stole. Schowałem ją wraz z notatnikiem do torby.
- Nie obrazisz się jeśli wypróbuję później. Nie chciałbym teraz strzaskać kufla w dłoni albo nie poznać się na szybkości własnych ruchów chwytając nie ten kufel co trzeba. Na świeżym powietrzu i może z dala od ciekawych będę mógł szerzej oszacować Twój specyfik.

  Ukryty tekst

[Shinsu]

Rozmowa na temat strategii walki na arenie ucichła zastąpiona prze temat o wiele bardziej pochłaniający większość rozmówców. Oto Mujin sprzedawał właśnie Yamiemu i Ace jeden ze swoich specyfików - przypominające cukier brązowe kryształki zamknięte we fiolkach. Jeśli Shinsu dobrze zrozumiał opis medyka, to substancja ta powinna zwiększać tężyznę fizyczną biorącego, jednak nie wspomniał on jakie są skutki uboczne owego medykamentu.

"Ekhem" - odkaszlnął Shinsu chcąc wtrącić się do rozmowy - "Jak rozumiem ta substancja powinna zwiększać siłę zażywającego, ale jeszcze nie zdradziłeś nam jakie są skutki uboczne. I jak długo ta substancja działa. Jeśli jej zażycie ułatwi wygraną w jednej rundzie oraz niemożliwość pojawienia się w następnej na skutek objawów po zakończeniu jej działania, to, że tak powiem, lepiej z nią poczekać do ostatniej walki. Zakładam też, że posiadasz szerszy zakres produktów do sprzedaży? Teraz może nie potrzebuję takich wspomagaczy, ale kto wie, czy w przyszłości nie odwiedzę Ryuuzaku by zaznajomić się z Twoimi produktami."

Chłopak zainteresowany był tym, czy medykamenty tworzone przez Mujina mają istotną wartość bojową, czy są może bardziej taką ostatnią deską ratunku do zażycia, gdy i tak nie mamy nic do stracenia. Jeśli ich czas trwania jest zbyt krótki może nie być sensu z nich korzystać w większości sytuacji. Podobnie, jeśli rekonwalescencja po zażyciu trwa długo, trzeba ostrożnie podchodzić do ich przyjmowania, szczególnie jeśli w krótkim czasie będziemy musieli zaprezentować pełną sprawność.

  Ukryty tekst

[Aki]

Aki spojrzał w kierunku Shinsa, lekko unosząc przy tym brewkę.
- Cóż... - westchnął w końcu. - Wielu z shinobu posiada w swoim arsenale techniki, które rozniosłyby tę arenę w drobny mak. Dlatego tak jak mówiłem - niezależnie od tego co się tutaj wydarzy i kto wygra, to zwycięstwo wcale nie odzwierciedla realnych umiejętności każdego z zawodnikow. A przynajmniej tej części z nich, która musiała się powstrzymywać, aby publiczność nie oberwała rykoszetem. - owszem, wszystko czynili ninja w Kotei było na pewien sposób tonowane w dół. W końcu to miała byc zabawa dla wszystkich - a mało kto by się dobrze bawił z pourywanymi kończynami. Dlatego właśnie walczyli na arenie, a nie na płaskiej polanie bez jakichkolwiek osłon. To faktycznie wprowadzało trochę urozmaicenia, ale z drugiej strony nie do końca odzwierciedlało prawdziwą naturę i to, jak takie starcie wyglądałyby w rzeczywistości.
W końcu brunet mogł przenieść swoje zainteresowanie w kierunku Iryonina. Mujin doprawdy prawił ciekawe rzeczy, z jednej strony nie chciało mu się w to wierzyć, a z drugiej medycy-ninja potrafili dziaąłć takie cuda, że jakieś drobne wzmocnienie organizmu wcale nie wydawało się tak dalekie od rzeczywistości, jak mogłoby się sugerować.
- O jakim czasie tutaj móiwmy? - zapytał w końcu, z uznaniem kiwając głową w stronę Iryonina, na znak że rozumie. Takie chwilowe wzmocnienie okupione późniejszymi dolegliwościami było warte swojej ceny. - Masz w swoim kanciku coś, co wzmocniłoby moje zmysły? Nie wiem, czy rozumiesz, co mam na myśli. Jestem strzelcem - korzystam praktycznie z każdego z nich. Najbardziej chyba oczy i dotyk - bym mógł widzieć każdy szczegół i dostosować swoje ciało do jak najwydajniejszego strzału. - nie wiedział jak miał to inaczej ubrać w słowa, ale ostatecznie chyba jakoś mu się udało.
- Skoro wszystkie... To czy jesteś w stanie zapieczętować Kai? - zapytał z niedowierzaniem w głosie. Rzadko mu się to zdarzało, ale pierwszy raz w życiu słyszał o czymś tak nietypowym. - Taka technika mogłaby być absurdalnie silna w starciu z użytkownikami Genjutsu... bo jak rozumiem, pieczętujesz swoją chakrę, tak? Tylko jak to potem wyzwolić? - zadał kolejne pytanie. - Powiem tak, jeżeli to co mówisz jest prawdą, to chętnie się w to zaopatrzę. - mruknął. - Jeszcze raz, co to robi? - wskazał na fiolki. - I w jaki sposób się to zażywa? - nie był ekspertem w ćpaniu soli.

[Mujin]

- A tak tak, ważna kwestia. Czas trwania efektów ubocznych zależy od specyfiku, ale jest to stała zasada - pobudzane wcześniej układy w ciele człowieka są wyczerpane i nie można z nich korzystać w pełni sprawności. Jeśli załóżmy, specyfik wzmocni ci układ chakry, to w ramach efektów ubocznych będzie on osłabiony. Ile to będzie trwało, hmmmm... - tutaj Mujin nieco się zamyślił. Ile trwa taka walka tutaj? Zakładając, że muszą dać zawodnikom odpocząć przed kolejnymi walkami, by mogli uzupełnić siły i chakrę, i zakładając, że turniej będzie trwał jeszcze kilka dni... - Specyfik powinien działać całą walkę, zakładając że nie będziecie specjalnie jej przedłużać. I efekty uboczne znikną do następnej walki. - jegomość w specyficznym odzieniu nie był taki głupi i całkiem słusznie rozważył możliwość efektów ubocznych utrzymujących się przez kolejną walkę.
- Hmh. Zwiększanie szybkości, wzmocnienie układu chakry, zwiększenie wydolności i możliwości przyjmowania ciosów... I zwiększone możliwości analizy otoczenia. To ostatnie będzie najlepsze dla ciebie, Aki-san. - oto dorobek Mujina wyjaśniony w prostych słowach. Cóż przecież miał ambitny plan stworzenia substancji dotykających kazdy aspekt, włącznie ze stabilnością psychiczną i ogólną umiejętnością zadawania ciosów silniejszych, niż zazwyczaj. Ale jeszcze nie opracował takiej receptury. To, co miał, powinno jak najbardziej wystarczyć każdemu potrzebującemu zastrzyku umiejętności. Cóż... czy regulamin wydarzenia mówił coś o braku interwencji osób trzecich w walkach? Nawet jeśli, to w samej walce nie brał udziału on ani cokolwiek związanego z chakrą. To jak branie pigułki żywnościowej, albo tej ze skrzepniętą krwią. Narzędzie do walki, które może użyć każdy.
I wtedy Yami, kiedy Mujuin wspomniał o technikach pieczętujących, postanowił popisać się swoją. Chyba techniką pieczętującą, ale za to jaką. Kawałek kartki zmienił w... narzędzie do znalezienia go? Mujin miał niby tylko przelać nieco chakry na kartkę i ta miała jakoś wskazać mu drogę. Sunąć ku niemu. Medyk faktycznie spróbował to zrobić, ostrożnie sięgając po karkę. Położył ją na dłoni i przelał nieco chakry. Kartka zaczęła powoli sunąć w kierunku Yamiego.
- Niesamowite - skomentował Mujin. Zakładając, że nie był to efekt symulowany inną techniką ani umiejętnościami, to faktycznie było to niesamowite. Mógł tworzyć wyraźny sygnał do znalezienia go i tylko go. Mógłby na przykład dawać to Isane, by ta mogła do niego dołączać w razie potrzeby. Albo swoim pracodawcom? ALBO nakładać to na swoje wizytówki! Tak, to zdecydowanie było to. Gdyby jeszcze ulepszyć tą technikę, wydłużyć jej działanie do załóżmy roku albo dwóch? Odpowiednia wiedza z tego zakresu powinna mu na to pozwalać, prawda? Aplikacje tego jutsu były liczne i bardzo na rękę Mujinowi i będzie musiał zająć się tym jegomościem.
- Nie, skądże znowu. Nie ma problemu. Sprawdź go na swoich warunkach. - Mujin jedynie machnął ręką przed sobą, w geście "nie ma sprawy, to nic takiego". Przecież tego nie skopiuje, prawda? Składu, znaczy się. Może i byłby w stanie to dać, ale przecież nie znajdzie drugiego takiego, jak Mujin. Czego trzeba do skopiowania czyjejś trucizny, tak swoją drogą? Nigdy się nad tym nie zastanawiał, a ta umiejętność mogła by mu się w sposób znaczący przysłużyć.
- Nigdy nie próbowałem, szczerze mówiąc. Nie miałem i osób korzystających z Genjutsu do potwierdzenia tej tezy, i potrzeby sprawdzania. Ale tak, powinienem móc pieczętować także Kai, bazując na tym co do tej pory próbowałem. - odpowiedział, tym razem Akiemu, absolutnie szczerze. Także dlatego, że było to bardzo interesująca kwestia także dla niego samego. Czy będzie w stanie zrobić coś takiego? Kai które aktywuje się pod wpływem konkretnego warunku, na przykład świadomości bycia złapanym w iluzję? Pod wpływem jakiejś komendy, rozkazu? Pieczęć samodzielnie aktywująca się przez fakt bycia w iluzji jest najpewniej poza jego zasięgiem przez specyfikę techniki, ale w kryzysowych sytuacjach...
- A to - wskazał na fiolkę z brązowym cukrem - połykasz. Dodaje ci energii i przystosowuje ciało do jej dystrybucji. Wszystko co robisz, robisz szybciej. Tutaj efekt uboczny polega na tym, że po dodatkowej energii stworzonej w organizmie, ten oczekuje tej samej porcji. Ale jej nie otrzymuje, więc zaczyna się męczyć. Czyli - jesteś znacznie wolniejszy. - tak, to łączyło się z tym co mówił wcześniej. Tym samym zachował konsekwencję wypowiedzi. Nie musiał się nawet o to martwić, bo to była domena osób celowo ukrywających prawdę, albo manipulujących nią dla swoich celów. A on był jasny i klarowny, nie zatajał niczego, nawet efektów ubocznych. A nawet, gdyby tak robił, to przecież dał im próbki - będą mogli przekonać się na własnej skórze, jak to wygląda.

[Yami]

Nie brałem udziału w turnieju dlatego na tym etapie nie interesowały mnie czas trwania osłabienia organizmu. Wiedziałem doskonale, że uzyskanie w tak łatwy sposób siły musi wiązać się wiązać z jakimś kruczkiem. Tak jak posiadanie w sobie zapieczętowanego demona sprawia, że możesz być maszyną do zabijania, tak możesz być pewny, że jeśli nie będziesz się z tym ukrywał przyjdą po Ciebie znacznie silniejsi.
Posiadając medykament i zatwierdzając plan użycia go poza karczmą i tym spotkaniem, mogłem na ten moment wstrzymać się z kolejnymi pytaniami. Nie zrobili tego jednak pozostali panowie, którzy szukali każdej okazji aby zwiększyć szanse wygrania walk na turnieju. Był to dla Mujina idealny sposób na zyskanie nowej klienteli, zwłaszcza jeśli osoba wygrywająca całe zawody przedstawi sekret pozostałym. Idąc analogią demona pojawiał się problem dla Medyka. Jeśli specyfik ujrzy światło dzienne i zyska rozgłos, wówczas każda nacja będzie pragnęła tej wiedzy dla siebie i tylko siebie. Wiązało się to z niebezpieczeństwem czyhającym na mężczyźnie szukającego wiedzy. Bardzo nieprzyjemna sytuacja.
- Zaczynam się zastanawiać, czy rozgłos specyfiku będzie dla Ciebie dobry. Jeśli jego efekty będą dostatecznie dobre, będziesz miał na swojej głowie pół świata. Powiedz mi, kto nie chciałby tej wiedzy dla siebie?
Po rzuceniu tą dość niebezpieczną uwagą, którą można zrozumieć w dwójnasób westchnąłem. Pierwszy raz nie za sprawą zmęczenia czy znudzenia. Jedno pojedyncze słowo, które padło z ust medyka dotyczącego mojej małej prostej techniki. Nie była ona jakkolwiek fascynująca. Była użyteczna choć rzadko miałem możliwość z niej skorzystać, a błysk w oku Mujina świadczył o pomyśle na jej użycie. Westchnąłem albowiem nie chciałem aby na mojej twarzy pojawił się durny uśmieszek. Nie pamiętam kiedy ktoś mnie ostatnio pochwalił. Wskazałem palcem na trzymaną w jego ręku kartkę.
- Jeśli przerwiesz ją na pół zyskasz dwie o tym samym efekcie, czas trwania będzie jednak dwukrotnie krótszy. Można więc posiadać więc mały kompas działający pół roku, jak i również setki powstałych z jednego arkusza funkcjonujących jeden czy dwa dni.
Zdolność do pieczętowania technik zdawała się również interesująca. Jeśli moja technika tak zafascynowała medyka, a jego mnie... przeczuwałem, że to spotkanie przerodzi się w dłużą znajomość.