Port Raigeki

[Matsu]

Port w Raigeki był na prawdę imponujących rozmiarów. Jako, że stolica tego regionu była łącznikiem pomiędzy kontynentem a wyspami tego świata. Takimi jak lazurowe wybrzeża na przykład, które swym pięknem i dobrami kusiły podróżnych i kupców.
Port był podzielony na część cywilną i wojskową. W części cywilnej dostanie pozwolenia na dokowanie nie było problemem. Zazwyczaj wystarczyła głęboka kieszeń i można było przybić swoją łajbę do jednego z pasów molo wyznaczonych po lewej stronie.
Po prawej zaś dokowały statki wojenne. Wielkie, jak na te czasy fregaty wypuszczały ze swojego brzucha setki mężczyzn, którzy gotowi byli do potyczek.
Ruch w porcie był całkiem spory nie zależnie od pory roku. Pełno nadmorskich straganów ze świeżymi rybami, wystawkami drogocennych i egzotycznych przedmiotów i oczywiście posterunków wojskowych, gdzie młodzi ludzie mogli zacząć swą marynarską przygodę.
Piękne, otwarte morze majaczyło poza granicami portu, zapraszając kojącymi falami w swe objęcia. Dla śmiałków morskich przygód była to prawdziwa gratka. A ci mniej odważni podziwiali jego piękno z małego wzgórza, które do portu prowadziło.

[Matsu]

Arc 1, Podróż Młody przedstawiciel rodziny Hatakeyama obudził się dzisiaj nieco później niż zawsze. Pachinko również z rana nie prosił się o wyjście co było nad wyraz dziwne, może nawet podejrzane. Jednak ta dłuższa drzemka dobrze mu zrobiła. Dawno się tak nie wyspał. Wziął kilka głębokich oddechów i postanowił się umyć. Po ostatniej nocy spędzonej na relaksie w miejscowym onsenie wszystkie jego kończyny były zrelaksowane. Sprawiało to uczucie niemal latania po drewnianych deskach podłogi. Poranną toaletę skończył szybko i udał się na śniadanie. Ryż z rybką pochłaniał szybko, dorzucając do tego jak zawsze kosmiczne wręcz ilości zielonej pasty. Uwielbiał ostre jedzenie, a dodatkowo jak kręcił go w nosie chrzan to już był w siódmym niebie. Dzisiaj pewnie będzie musiał podjąć wreszcie działania i stawić czoło swoim lękom. Czy jednak wybierze ścieżkę zagłady i ruszy na wojnę? A może będzie kontynuował podróż w stronę lazurowych wybrzeż? To już wie on sam.

Tymczasem jego pies domagał się wyjścia na zewnątrz. Matsu nie omieszkał zapewnić mu długiego spaceru tego ranka. Postanowił udać się do portu, gdzie będzie mógł przynajmniej wstępnie zorientować się jak wyglądają podróże poza główny kontynent. Ruszył ulicą w stronę zatłoczonego co by nie powiedzieć portu, gdzie shinobi, kupcy i mieszkańcy niemal obijali się o siebie w pośpiechu. On stwarzał swoisty kontrast tego obrazu, bo spokojnie szedł sobie ulicami ze swoim czworonogim towarzyszem. Co chwilę patrzył na potężne okręty, które budziły w nim różne emocje. Był zachwycony ich konstrukcją, możliwościami podróży przez morskie głębiny i ilość osób jakie mógł pomieścić. Dystans jaki normalnie pokonywał na nogach w tydzień, statkiem mógł przebyć w jeden dzień. Tylko wymagany był odcinek wodny. Żałował, że przez las nie płynie wielka rzeka, którą można używać w taki sposób.

Dzień nie wydawał się zbyt uroczy. Pochmurny klimat wietrznych równin utrzymywał się i w tej osadzie. Przysiadł na chwilę na trawie na zboczu prowadzącym do portu. Patrzył na statki przybijające i wychodzące z portu i rozmyślał nad swoją decyzją. Dzisiaj będzie musiał wziąć się w garść i wreszcie po męsku zadecydować co ze sobą zrobić.

[Anzou]

Przedstawiciel klanu Kaminari po wykonaniu zadania, zdaniu raportu, krótkiej regeneracji w domu postanowił zwyczajnie wyjść na zewnątrz. Potrzebował tego. Oddechu, oglądania ludzi. Zajęcia głowy czymś innym, czymś totalnie niezwiązanym z życiem jako Shinobi. Każdy tego potrzebuje. Anzou postanowił udać się w kierunku Portu. Lubił to miejsce, widok okrętów robił wrażenie. W Raigeki było względnie spokojnie, możliwe, że ze względu na dość wczesną porę. Białowłosy szedł jak zawsze dumny, wyprostowany. Ludzie go tutaj kojarzą. Wykonywanie zadań dla klanu ma swoje plusy. Sława. Czy jednak o to zabiega nastolatek? On po prostu chce poznawać ludzi, poznawać świat i nieustannie się rozwijać. Teraz był jednak wplątany w konflikt zbrojny i nie było co do tego najmniejszych wątpliwości. W trakcie zwykłego spaceru Anzou dostrzegł pewną postać, która siedziała na trawie. Również obserwowała otoczenie, jednak Kaminari go nie kojarzył. Podszedł pewnym krokiem. Musiał ustalić kim jest. W końcu jest wojna!
- Kim jesteś?
Zapytał wprost, bez ogródek spokojnym głosem Białowłosy. Sposób w jaki skrócił dystans nie był w żaden sposób agresywny. Jego celem było ustalenie tożsamości i nawiązanie dialogu. Kto wie, może to jego kuzyn? Sądząc po kolorze włosów wszystko jest możliwe. Może jest wyżej stopniem? Jednak pies sprawia zgoła inne wrażenie.

[Matsu]

Arc 1, Podróż Matsu odpoczywał sobie na trawie. Jego piesek leżał obok niego i tak razem beztrosko wpatrywali się w spokojne wody. Było w niej coś magicznego... Spokojne fale obijały się o falochron i dobijały do plaży rozmywając się i przeistaczając się w pianę. Młody przedstawiciel puszczy nadal nie był zdecydowany. Ludzie mijali go co jakiś czas, a on zastanawiał się gdzie zmierzają. Czy to wojownicy sojuszu idą na wojnę? A może po prostu wracają z odległych krain, których jeszcze nie dane mu było zwiedzić? Bardzo chciał oddalić się stąd jak najdalej. Od całej wojennej zawieruchy, śmierci i rozpaczy. Pomimo tego iż był shinobi i musiał udowodnić, że jest w stanie walczyć, był też w duszy podróżnikiem i chciał zwiedzać inne krainy. A może da się obie rzeczy połączyć? Może niech pokaże się z dobrej strony podczas tego konfliktu, a potem misje poza osadą i do innych krain właśnie będą codziennością? Musiał przyznać, że ta wizja bardzo mu odpowiadała.

Siedząc tak już dobrą chwilę ostatecznie postanowił się podnieść i podejść do któregoś ze statków, by zapytać się o ewentualną cenę podróży. W tym samym jednak momencie jego wzrok przykuł chłopak, niewiele młodszy od niego. Miał on białe włosy, podobnie jak Matsu, tylko jego były po prostu inaczej ułożone. Jego karnacja również była elementem odmiennym. O ciemnej skórze Matsu mógł zapomnieć w lesie, gdzie słońce ledwo przebijało się przez liście. Dumnie przechadzając się podszedł do Matsu i zapytał go wprost kim jest. Ten lekko zaskoczony wyrwał się z marazmu swoich myśli. Jeśli był on jednym z ninja tej wioski to na pewno widok innego shinobi z psem mógł przykuć jego uwagę. Dodatkowo młodzieniec z rodziny Hatakeyama spędzał czas dość beztrosko, siedząc sobie po prostu oglądając statki, co w tej wiosce raczej mogło uchodzić za dziwne. Przecież mają wojnę, więc każdy powinien udać się na front i bić czerwonookich. Niewiele jednak myśląc postanowił wstać i się przywitać. Pachinko nie nastroszył się na jego widok. Był bardzo zrelaksowany po porannym spacerze i jakoś nie wiele mogło go z tego stanu teraz wyciągnąć.

- Witaj, nazywam się Matsu, pochodzę z Shinrin, a to mój pies Pachinko.- zaczął pewnym tonem i uśmiechnął się lekko oczami, bo usta miał zakryte swoją materiałową maską. Pachinko słysząc swoje imię zaszczekał lekko, po czym znów opuścił głowę i udawał, że śpi. Postanowił być szczery, bo wiedział, że nie warto kłamać w nie swojej osadzie, podczas trwania konfliktu zbrojnego. Nie chciał zostać uznany za szpiega.
- Przebyłem trochę drogi z lasu w celach podróżniczych. Oryginalnie chciałem dostać się na Lazurowe wybrzeża, jednak widząc jak konflikt działa na lokalną ludność waham się czy aby nie wziąć udział w działaniach wojennych. A na Ciebie jak mówią?- zapytał z lekkim żalem w głosie. Głowa podpowiadała mu żeby uciekał stąd jak najdalej, jednak serce wzywało do walki. Nie mógł zapomnieć swojego ojca, który na jednej z misji przeciwko Uchiha zniknął bez śladu.
Matsu z niecierpliwością czekał na odpowiedź białowłosego nieznajomego. Miał nadzieję, że jego odpowiedź była dla niego satysfakcjonująca.

[Anzou]

Młodzieniec miał w zwyczaju szybko przechodzić do konkretów. Nie był agresywny, chciał po prostu połączyć kropki. Obecność psa nakierowała go na klan Inuzuka. Wtedy wszystko było by jasne, partner w wojnie, sojusznik, nikt groźny. Anzou w głębi odetchnął z ulgą, nie chciał walczyć od razu po swoich ostatnich dokonaniach na misjach. Potrzebował odpoczynku psychicznego i fizycznego. Woda to idealny środek kojący, coś, co uspokaja i zachwyca jednocześnie pięknem.
- Miło mi Ciebie poznać, Matsu. Wybacz moje konkretne podejście, takie mamy czasy. Fajny pies!
Powiedział z uśmiechem na twarzy Kaminari. Teraz mógł dalej skupić się na rozmowie i bez większego problemu porozmawiać na dowolny temat, o ile jego rozmówca wykaże taką ochotę. Przecież Białowłosy nie zamierza go do czegokolwiek zmuszać. Jeżeli zechce pozostać sam i cieszyć się widokami - Anzou to uszanuje.
- Nigdy nie byłem w Twoich stronach. Znałem jednak osobę, która się stamtąd wywodzi. Oshi. Kojarzysz może? Jego umiejętności władania... władania drewnem były na cholernie wysokim poziomie! Wybacz, z tego wszystkiego zapomniałem się przedstawić. Anzou Kaminari, Akoraito.
Powiedział z dumą w głosie, wyprostowany. Lubił to wypowiadać. Lubił słyszeć te słowa. Anzou. Kaminari. Akoraito. Nastolatek był bardzo dumny z tego kim jest i co osiągnął. Może sposób, w jaki zdobył swoją moc pozostawiał wiele do życzenia, jednak kwestie etyczne czasami należy zostawić za sobą. Tak jest wygodniej.
- Mogę się przysiąść? Lokalna ludność... Bardzo cierpi w wojnie. Palone są wioski, a Uchiha wykorzystują do tego swój pieprzony Katon!
Powiedział młody Kaminari spokojnym głosem. Jeżeli Matsu pozwoli - Anzou usiądzie tuż obok. Jednak zachowa odpowiedni dystans. Nie chce się za bardzo narzucać. Preferuje być obok. Teraz Białowłosy czeka na dalszy rozwój wypadków. Rozmowa z Matsu może go wiele nauczyć.

[Matsu]

Arc 1, Podróż Młodzieniec oczekiwał odpowiedzi drugiego białowłosego. Nie sprawiał wrażenia agresywnego. Matsu zdawał sobię sprawę, że jako miejscowy jego obowiązkiem było wiedzieć, kto akurat przesiaduje w jego porcie. Mimo iż nie sprawował żadnej pozycji w osadzie, to musiał liczyć się z tym, że jest odpowiedzialny za jakiekolwiek podejrzane sytuacje, które umkną jego oczom. Jednak kolejne słowa ciemnoskórego osobnika wyprowadziły ninja z lasu z jakichkolwiek złudzeń.
Chłopak bowiem okazał się Akoraito swojego klanu. To następny krok w karierze Matsu, którego jeszcze nie zdołał osiągnąć. Widać, że młodzieniec był od niego wyraźnie bardziej utalentowany. Pomimo tego zamaskowany białowłosy nie zazdrościł mu, ale ten fakt zaimponował mu bardzo. Dowiedział również, że jego imię to Anzou i pochodzi z klanu Kaminari. Coraz więcej informacji wpłynęło do jego głowy i poróbował to sobie wszystko poukładać.

- Wow Akoraito! Nie ukrywam, że jestem pod wrażeniem. Mi jeszcze trochę brakuje do tego poziomu. Jestem Doko w Shinrin i nie pochodzę z żadnego klanu. Pewnie mój pies trochę Cię zmylił, że jestem Inuzuką, prawda?- zapytał tak na prawdę znając odpowiedź. Odkąd wkroczył na tereny równin, słyszał to prawie od wszystkich obcych ludzi.
- Jasne, zapraszam- odpowiedział Matsu na pytanie Anzou o to czy może sobie klapnąć koło niego i wskazał mu miejsce po swojej lewej. Po prawej nadal leżał pół przytomny Pachinko, który odpoczywał na wygodnej trawie.

- Nie mogę powiedzieć, że znam tego Oshiego, o którym mówisz- zaczął by odpowiedzieć na kolejne pytanie. - Mieszkam na obrzeżach osady, a Hayashimura to duże miejsce- powiedział lekko mrużąc oczy w pół uśmiechu, swoim przyjaznym geście.
- Uchiha są odpowiedzialni za śmierć mojego ojca. Więc mam personalny powód by ich nienawidzić.- powiedział otwarcie. - Jeśli chodzi o uwolnienie ognia, to nie poradzę dużo na to. Sam władam błyskawicą, więc będzie trzeba po prostu uważać na płomienie.- powiedział i spojrzał raz jeszcze na statki odpływające w stronę otwartego morza.
- I co tu teraz zrobić. Serce podpowiada iść do walki, głowa, żeby jednak sobie odpuścić. Może pomożesz mi rozwiązać ten dylemat Anzou?- powiedział spodziewając się popchnięcia w jakimś kierunku. Na chwilę obecną Matsu był strasznie roztargniony i niezdecydowany.

[Anzou]

Anzou był bardzo dumny z bycia Akoraito. Nie da się ukryć, osiągnął to ciężką pracą. Czy był utalentowany? Ciężko to jednoznacznie stwierdzić, chłopak na pewno należał do wspaniałego klanu, jednak tylko zadaniami i swoim uporem osiągnął wiele. Białowłosy usiadł tuż obok. Zwierzak Matsu wydawał się być zmęczony. Pewnie załatwił swoje potrzeby, a miękka trawa i przyjemny widok i szum wody go uśpił.
- Żebyś wiedział. Myślałem, że jesteś Inuzuka.
Przyznał Anzou rozkładając ręce. Dobrze, że pomimo faktu, iż nie jest z tego klanu ma wspólnego wroga w Uchiha. Matsu ewidentnie wahał się i miał rozterki na temat swojego udziału w konflikcie. Z jednej strony śmierć ojca, z drugiej zwykły rozsądek, może strach. Walka na wojnie zdecydowanie różni się od tej zwykłej. Ryzyko śmierci jest ogromne. Sam Białowłosy miał okazję przekonać się o tym na własnej i pięknej skórze. Młodzieniec skierował swój wzrok na Matsu.
- Nie chcę Ciebie do niczego namawiać. Masz podstawy by ruszyć, jednak wojna... tam nikt nie patrzy na zasady. Liczy się cel. Zamordowanie i likwidacja wroga. Za wszelką cenę. Ja pewnie za kilka dni ruszę na wojnę. Po serii zadań potrzebuję chwili odetchnienia, jednak znając życie... za chwilę pojawi się posłaniec i wyśle mnie na front. Jeżeli chcesz, to możesz ruszyć ze mną. Błyskawica. Piękny żywioł. Kaminari dysponują połączeniem Raitonu i Suitonu. Bolesna mieszanka.
Powiedział Anzou uśmiechając się w kierunku drugiego Białowłosego. Młodzieniec nie chciał w żadnym wypadku kierować jego losem. Jeżeli zechce ruszyć na wojnę i mordować Uchiha - jego sprawa. Ma do tego pełne prawo. Nawet lepiej, pewnie czuje, że to jego wewnętrzny obowiązek. Zemsta za śmierć ojca. Anzou nie wahałby się ani sekundy w jego przypadku. Walczy za klan i każdy, kto podniesie rękę na jego bliskich - zginie.

[Matsu]

Arc 1, Podróż Matsu spodziewał się takiej odpowiedzi. Pomimo tego iż miał psa nie pochodził z klanu Inuzuka. Po ostatnich wydarzeniach, miał do nich lekki niesmak. Chociaż ninja z którym przyszło mu walczyć był nukeninem, sposób w jaki wykorzystywał zwierzęta był okrutny. Dobrze, że udało mu się go w porę zabić, by raz na zawsze skończyć z jego niecnym procederem. Nikt nie może w ten sposób znęcać się nad innymi.
Jeśli chodzi o ten temat, to wojna jest kolejnym przykładem znęcania się. Tylko, że tym razem cierpią niewinni cywile, którzy wmieszani w wichry wojny giną w tysiącach. Młodzieniec o białych włosach po raz kolejny zaimponował ninja z Shinrin swoją postawą. Jego rada nie polegała na tych z typu: przyłącz się bo nasza strona jest jedyną słuszną. W cale nie namawiał zamaskowanego shinobi do robienia czegokolwiek. Matsu spojrzał na niego gdy ten mówił swoje. Przyjmował każde słowo i dokładnie je rozważał. Ogień walki płonął w młodym shinobi. Mimo iż nie miał żadnego klanu, za który musiał walczyć, gdyż Senju oficjalnie do wojny nie przystali. To jego własne powody wystarczyłyby jako motywacja, by spróbować przystąpić do walk i wreszcie położyć kres Uchiha.

- Myślę, że masz rację, mam powody. Osobiste, jednak równie ważne!- powiedział próbując nie krzyczeć. Nie mógł ukrywać poruszenia sytuacją.- Jeśli przygarniesz ninja z lasu z psem tropiącym, jesteśmy do usług- powiedział pewnie Matsu w stronę swojego rozmówcy. - Bardzo chętnie dołącze do Ciebie i zawalczę w imieniu sojuszu. Pomimo iż nie należę do Waszego klanu, chętnie przechylę szalę zwycięstwa w Waszą stronę.- powiedział do Anzou i zaczął powoli podnosić się z ziemi.
- O, to widzę, że Ty poradzisz coś na ten ich przeklęty Katon, zgadza sie?- zapytał z lekkim uśmiechem na twarzy. Opanować dwa żywioły to nie lada wyzwanie. I do tego być w stanie je połączyć w zabójczą mieszankę.

- Skoro odpoczywasz teraz, może dasz się zaprosić na ciepły posiłek? Ja stawiam!- powiedział i wyciągnął rękę by pomóc mu wstać z ziemi i by razem, o ile młody Kaminari się zgodzi, udali się gdzieś do karczmy by porozmawiać o dalszych planach. A więc zdecydowane! Matsu wyrusza na wojnę i wreszcie będzie mógł pomścić swojego ojca i przynieść mu chwałę oraz spokój duszy. Pora rozpocząć przygotowania, zarówno fizyczne jak i duchowe. Motywacji nie brakowało, jednak doświadczenia z pewnością tak. Będzie musiał liczyć na to, że jego nowy kolega uzupełni jego braki i razem stworzą zgrany duet.

[Anzou]

Kolor włosów Matsu nie był chyba przypadkowy. Ten chłopak był konkretny i podobnie jak Anzou, otwarcie wyrażał swoje zdanie i opinie. Takich ludzi się ceni. Młody Kaminari również stawiał na szczerość. Bojową postawę wobec Uchiha należy docenić, Władca Piorunów pokiwał głową i wbił wzrok w wodę.
- Szanuję Twoją postawę, Matsu. Miej jednak świadomość, iż wojna jest cholernie niebezpieczna. Możemy stracić życie, zdrowie... swojego towarzysza...
Głos Anzou był chłodny, a mówiąc o towarzyszu młodzieniec skierował wzrok na psa. Tak, rozsądnie byłoby go zostawić tutaj, nie narażać na wojnę, z drugiej jednak strony zwierzyna może być niezwykle pomocna, a zwłaszcza jej węch. Tutaj rodził się dylemat. Młodzieniec był delikatnie głodny, więc z uśmiechem przyjął propozycję wspólnego posiłku, za który jednak zapłaci sam. Nie potrzebuje żadnych stawianych obiadów. To nie w jego stylu!
- Znam pewną knajpkę w mieście - serwują tam wspaniałe jedzenie. I spokojnie, opłacę to sam! Przed wojennym zadaniem trzeba dobrze zjeść, co?! Chodź ze mną, zaprowadzę Cie!
Anzou wstał z pomocą nowego kumpla i ruszył z nim w kierunku knajpki, w której zawsze wiele się dzieje. Pewnie tym razem będzie podobnie.

z/t z Matsu viewtopic.php?f=94&t=2443&p=184513#p184513

[Kan Senju]

~ Szpiegowanie bywa niebezpieczne ~
Misja wojenna C
Post 10/45+ cz. 2
Anzou & Matsu Port południem był dość tłoczny, a do zachodu słońca pozostawało kilka godzin. No cóż, wasza decyzja więc nie mam zamiaru jej kwestionować, mogę się jedynie do niej dopasować. Mam nadzieję tylko iż dwójka białowłosych - co było dość nietypowe zgranie, gdyż za wiele takich osób nie biega po świecie mając po 15 lat - nie zanudzi się przez okres oczekiwania na śmierć i znajdzie sobie jakąś rozrywkę w międzyczasie. Może podejdą do jednego z kilku straganów rybnych chcąc przyjrzeć się ofercie? Pooglądają flotę tutaj zacumowaną lub marynarzy noszących towary w jedną lub drugą stronę? Przy tak bombowych rozrywkach nie mi decydować co poczniecie z danym wam czasem, ale coś zdecydowanie musieliście, bo nikt do was nie podchodził przez długi, bardzo długi okres. Już powoli mogliście się zastanawiać czy wszystko nie jest przypadkiem jakimś dziwnym dowcipem, ale gdy spojrzeliście na niebo do zachodu słońca pozostawało wciąż dobre pół godziny. Wtedy w tłumie mogliście wypatrzeć kogoś znajomego, tylko ubranego zupełnie inaczej. Kotetsu, który wcześniej był ubrany w zwyczajne ciuchy obecnie stał na środku rozglądając się w strojach marynarza z czapką kapitana. Po chwili wypatrzył również was, co nie było specjalnie trudne patrząc po przykładowo kolorze włosów i natychmiast zbliżył się szybkim krokiem.
- Witajcie ponownie, tutaj wasz niezawodny kapitan KK w skrócie KKK zaprasza was na wspólny rejs. To dopiero niespodzianka co? Jesteście gotowi? Co prawda jest trochę wcześniej niżeli ustaliliśmy, ale wszystko już zostało przygotowane. Z naszej strony możemy wyruszać ku przygodzie!
Uśmiechnął się pokazując swoje białe zębiska chcąc zobaczyć wasze miny, oczekując jakiejś odpowiedzi. Gdy tylko uzyskał pozytywną odwrócił się na pięcie i zaczął was prowadzić w dalsze rejony portu, gdzie kręciło się zdecydowanie mniej osób. Tam mogliście dostrzec niewielki statek, bo mający około 5 metrów długości z kilkoma marynarzami na pokładzie. Do pełnej załogi trochę brakowało, ale każdy z nich był niezwykle umięśniony, nawet kapitan. Gdyby w tym świecie istniały sterydy mogłoby padać podejrzenie, że się ich nabrali. Cóż w związku z niepełną załogą musieli wybrać najlepszych mogących poradzić sobie z wiosłowaniem nieprawdaż? Okręt nie posiadał żadnego uzbrojenia, z pewnością aby go nie obciążać przy misji wymagającej dyskrecji oraz szybkości.
- No młodzieży, zapraszam na pokład! Tylko nie pobijcie się, miejsca starczy dla was obydwu.
Mężczyzna zaśmiał się będąc w idealnym humorze. Widać musiał kochać morze.

[Anzou]

Wszyscy byli gotowi do rozpoczęcia zadania. Anzou, Matsu i towarzysz pies. Swoją drogą w ostatnim śnie Białowłosego również występował pies, jednak Inuzuka. To, o czym śnił chłopak przekraczało wszelkie pojęcie, chyba dobrze, że to było tylko senne marzenie. Z drugiej strony, wymordowanie tylu Uchiha odcisnęłoby piętno i dało wiele dla reputacji Białowłosego, który przemieścił się do portu.
- Pływałeś już kiedyś statkiem?
Zapytał Kaminari z delikatnym uśmiechem na twarzy. Sam miał takie doświadczenie, ba, nawet wiosłował. Nic nowego, tym razem jedyną różnicą są okoliczności wojenne. Młodzieniec wraz z Matsu został zaczepiony przez Kapitana, który okazał się znajomą twarzą. Dlatego pewnie nieważne było jego imię.
- Ahoj przygodo!
Powiedział Władca Piorunów i pewnym krokiem wszedł na pokład. Nie zastanawiał się nad niczym. Był gotowy do działania. Zgodnie z hierarchią na statku - czekał na rokaz! Do wioseł? Proszę bardzo, jeżeli zajdzie taka potrzeba!

[Matsu]

Szli przez chwilę mijając znane im już uliczki. Prawie tą samą trasą dotarli wcześniej do karczmy. Przy okazji krótkiego spaceru Anzou zapytał białowłosego o wcześniejsze przeżycia na morzu. Ten jednak nie mógł się czymś takim pochwalić, więc odpowiedział szczerze:
- Niestety nie, to będzie mój pierwszy raz. To musi być ciekawe przeżycie. A jak Twoje przygody morskie?- odpowiedział i zarazem zadał podobne pytanie swojemu kompanowi.

Razem dotarli do portu, gdzie czekała na nich już łajba, a w niej. Nie może być. Kotetsu! A więc jednak to on będzie ich instruował odnośnie całego zadania. Czemu tylko nie mógł im wszystkiego wyjaśnić w uliczce? Czyżby był również tego zdania, że ściany mają uszy? Może na morzu będą mogli porozmawiać w spokoju.
Mężczyzna o dziwnym skrócie KKK, no bo przecież był też kapitanem łodzi zaprosił ich na pokład. Jego białe zęby błyszczały, gdy wyszczerzył je do nich. -Czy wszyscy tutaj tak dbają o zęby?- pomyślał Matsu. Może to akurat tak dobrze widać na tle tej ich ciemnej karnacji?

Mało to teraz było ważne. Ważne było wiosłowanie, które będzie mu musiało być jakoś wytłumaczone. Zaprosił psa na pokład, a ten bez żadnego strachu wskoczył do środka i zajął wygodne miejsce na środku. Przynajmniej on nie ma lęku i nie musi przejmować się rozpędzaniem tego pływającego pojazdu. Matsu myślał w którą stronę się płynie. Czy przodem, czy tyłem? Jak oni będą siedzieć? Spojrzał na ułożenie całego statku i nie mógł za bardzo sobie tego wszystkiego wyobrazić. - Na jakiej zasadzie działa ten pojazd- pomyślał, a po chwili odezwał się do Anzou:
- Pokażesz mi jak się wiosłuje?- powiedział lekko speszony. Jako totalny nowicjusz nie miał za bardzo pojęcia jak to działa. Czekał na jakiekolwiek instrukcje.

[Kan Senju]

~ Szpiegowanie bywa niebezpieczne ~
Misja wojenna C
Post 13/45+
Anzou & Matsu Wszyscy wyznaczeni znaleźli się na statku tak więc kapitan wydał rozkaz do rozpoczęcia rejsu. Marynarze rozsiedli się po kątach, a jeden z nich wiosłem odbił się od od drewna rozpoczynając żeglugę. Gdy oddalił się spokojnie kilka metrów od jakichkolwiek przeszkód, czy to w postaci mola, czy innych statków mężczyźni siedzący tyłem do kierunku w którym zmierzaliście robiąc pełne obroty ramion potężnie wywijali kawałkiem drewna w jednostajnym tempie. Wszyscy byli zsynchronizowali, jakby tworzyli jeden organizm co mogło być zaskakujące. Łajba w ten sposób szybko przyśpieszyła, a ląd niedawno idealnie widoczny stawał się coraz mniejszy. Jedynym nieuczestniczącym członkiem załogi poza dwójką shinobi był Kotetsu, który pilnował początkowo wszystkiego bez odezwania się nawet słowem. Widać ekipa była dość zgrana. Widząc iż nie ma najmniejszych problemów podszedł do was przedstawić dalszy plan działania, nie myśleliście chyba iż zostawi was samych sobie prawda?
- No dobra moje szczurki lądowe, teraz możemy już czuć się swobodnie. Nigdy nie lubię lądu, bo czuję się tam obserwowany przez obcych. Tutaj możemy wszystkim zaufać, zabrałem samych oddanych rodowi marynarzy nadających się do zadania.
Zaśmiał się najprawdopodobniej sam do siebie, bo nikt z załogi do niego nie dołączył. Na pierwszy rzut oka można było dostrzec iż jest w doskonałym humorze opuszczając stały grunt pod nogami.
- Ale przejdźmy do najważniejszych spraw. Wspominałem wam o wiosłowaniu wcześniej, teraz wyjaśnię dokładniej. Będziecie wspólnie używać jednego wiosła, abyście nie padli mi w podróży przy tempie i sile pozostałych. Jak widzicie, aby płynąć wykorzystując pełny potencjał Hayabune wszyscy muszą działać wspólnie, więc brak waszej krzepy nadrobimy poprzez umieszczenie was dwóch razem. Waszej pomocy użyjemy do wprowadzenia zmian starając się nie przestawać w podróży. Ja też pomogę z zmianami, więc nie bójcie się iż musicie zająć ich wszystkich miejsca po kolei. Nie będzie tak tragicznie, choć nie mogę obiecać brak zakwasów po wszystkim. A teraz uważajcie i się przyglądajcie, będę wydawać komendy, a chłopaki zademonstrują.
Uśmiechnął się szeroko, a następnie upewniając się iż jesteście skupieni wydawał rozkazy jak skręt w prawo, skręt w lewo, a marynarze odpowiednio dostosowali swoje tempo wiosłowania, aby statek się obrócił w pożądanym kierunku. Normalnie pewnie używał innych nazw, profesjonalnych, ale chciał to najwidoczniej ułatwić jak najbardziej amatorom. Gdy już upewnił się iż znacie wszelakie podstawy zadał wam znaczące pytanie.
- Wolicie zacząć teraz pracować czy może odpocząć i zmienić ich później? Jak wybieracie tą drugą opcję to polecam sen. W trakcie podróży w takich warunkach korzystanie z snu dla regeneracji jest najbardziej istotne. Szczegóły odnośnie zadania wyjaśnię jak będziemy razem wiosłować. Zajmie to nam kilka dni więc nie musimy się śpieszyć z wszystkim prawda?

Z/T --> Szlak Transportowy

[Anzou]

Sama w sobie podróż była już kropką nad I. Matsu oraz Władca Piorunów po upewnieniu się, że są bez ogona (nie, nie chodzi o ogon psinki) wsiedli na pokład łodzi. Podróż wydawała się być spokojna, morze nie sprawiało kłopotów. Anzou nie walczył ze swoimi myślami. W zasadzie zapominał o tym, co działo się na polanie, zapomniał o trupach, które ponownie zostawił za sobą. Szkoda było na to wszystko czasu. Co więcej, tylko głowa by go rozbolała. Młodzieniec przekazał list od szpiega we właściwe ręce. Jego zadanie się skończyło. Po dotarciu do portu i postawieniu nogi na gruncie Białowłosy odczuwał delikatne zmęczenie. Potrzebował regeneracji, obmycia ciała. Tak. Potrzebował ciepłej i zielonej herbaty. Reset i dalsze działania wojenne. Nastolatek spojrzał na Matsu, jego psinkę. Również wyglądali na padniętych.
- Dziękuję Matsu za misję. Dobrze się spisałeś. Zapamiętam Twoje imię. Będziesz tutaj zawsze mile widziany!
Władca Piorunów klepnął w bark swojego towarzysza i ruszył w swoim kierunku. Tutaj przygoda dwójki Shinobi się kończy. Na całe szczęście, obyło się bez straty w ludziach i psach. Młodzieniec ruszył w kierunku swojej chaty. Wyprostowany, nieubrudzony krwią. Całkiem dobrze wyglądał. Ta misja wojenna nie przyniosła tyle trudności co pozostałe. Chyba walka i doświadczenie procentują. Czy to jednak dobrze?

z/t

[Matsu]

Arc 1, Podróż Morze w drodze powrotnej zdawało się bardziej spokojne. Fale nie przeszkadzały już ani jemu, ani jego psiakowi, który po kilku godzinach odzyskał przytomność i spoczął w rękach swojego właściciela. Matsu przepraszał swojego pupila za całą sytuację, jakgdyby ten miał własną osobowość. Ten machał szczerze ogonkiem, w ogóle nie przejmując się całą zaistniałą sytuacją. Był zadowolony, że mógł obronić swojego pana i to liczyło się nade wszystko. Dobrze jedli, trochę powiosłowali i po kilku dniach dotarli do portu. Kogeki było już dużo mniej ruchliwe gdy dotarli do przystani. Czyżby wojna chyliła się ku końcowi? Tak, ale oni jeszcze tego nie wiedzieli. Sytuacja na froncie diametralnie się zmieniła, ale chłopaki póki co cieszyli się z wykonanej misji. List od szpiega Anzou przekazał kapitanowi bez większych ceregieli i ich życie mogło toczyć się dalej.

Gdy zszedł z pokładu odezwał się do swojego nowego kolegi:
- Mam nadzieję, że nie przysporzyliśmy za dużo kłopotów. Misja zakończyła się sukcesem, ale mogło się to skończyć tragedią. Myślę, że na razie odpuścimy sobie wojennych misji i trochę odpoczniemy. Mimo tego chciałbym Cię jeszcze spotkać w tym dziwnym świecie i może uda nam się utrzymać kontakt. Tak jak mówiłem wcześniej, gdybyś kiedyś trafił w moje strony, zapraszam serdecznie na ciepłą strawę i nocleg. Moje drzwi są dla Ciebie zawsze otwarte.- oznajmił i pożegnał się serdecznie z Anzou, który mógł cieszyć się z kolejnej wykonanej misji dla chwały swojego klanu. Matsu nie miał w niej wielkiego udziału, lecz razem dali radę nie zginąć. To chyba liczyło się najbardziej. List od szpiega Anzou przekazał kapitanowi bez większych ceregieli i ich życie mogło toczyć się dalej.

Gdzie teraz pójdzie? Kto to może wiedzieć... Póki co w planach jest relaksująca kąpiel, ciepły posiłek, a potem będzie myśleć dalej. Może uda się w końcu na te lazurowe wybrzeża by trochę pozwiedzać. Potrzebują chwili odpoczynku od tej całej zawieruchy. Trzeba będzie również trochę potrenować. Może jakieś nowe jutsu, które pozwoli mu zdobyć przewagę nad przeciwnikami. Tak, to na pewno jest dobry koncept.

Z/t