Kryształowe jeziorko

[Arino]

W samo południe zawsze było tu najpiękniej. Słońce, nieskryte dzisiejszego dnia przez żadne chmury, tworzyło wiele mieniących się barw na jego powierzchni. Był to wciągający widok. Oprócz wszech dominujących barwy niebieskich można było dostrzec też takie kolory jak purpurowy, burgundowy czy malachitowy. Ten blask oczywiście na powierzchni wody, nie był bardzo wyraźny, lecz niczym delikatna mgiełka pozwalała się dostrzec. Był niczym tęcza, tylko dostrzegalna zawsze. Zależnie od pogody, można było dostrzec różne barwy.
To miejsce sprawiało, iż Arino, chętnie tutaj przychodziła przed obiadem, zbierając siły na kolejne treningi, zasugerowane jej przez Ciocię. Miała swoje ulubione miejsce, gdzie często siedziała i przyglądała się wodzie, starając się dostrzec kolejne barwy i nazwać je jakoś. W takie słoneczne dni, jak ten wybierała miejsce pod drzewem, u którego korzeni rosła niewysoka trawa. Usiadła po raz kolejny w tym właśnie miejscu, obserwując taflę jeziora, opierając się przy tym z ulgą o pień drzewa. Oddech powoli się uspokajał, ale wraz z nim przychodziło coraz większe czucie własnego ciała.
Sześć godzin wcześniej, jej kochana Ciocia, postanowiła z nią poćwiczyć. Rozgrzewka sama sprawiła, iż każdy mięsień Arino błagał o przerwę, ale tego było mało jak widać dla jej Cioci. Sparingi były główną częścią, więc odbyła kilkanaście sparingów z różnymi pisklakami, co dodało do jej kolekcji kilka siniaków, choć ona sama nie pozostała dłużna, rozdając nie mniejszą ilość. Po tak intensywnym treningu mieli się jeszcze schłodzić dwugodzinnym biegiem. Przyjemny ranek, dlatego teraz zamierzała teraz tutaj więc spędzić tak dwie lub trzy godziny, nim pójdzie coś zjeść. Resztę dnia raczej nie miała wielu planów, więc odpocznie przed kolejną taką sesją z Płomieniem.

[Matsu]

Mafia, mafia i jeszcze raz mafia...

Misja D dla Arino

1/15 Pogoda w południu zdecydowanie była najpiękniejsza przy kryształowym jeziorku. Słońce idealnie odbijało swoje promienie od tafli jeziora, a akompaniament fauny i flory perfekcyjnie dopełniał każdej chwili w tym miejscu. Chciałoby się tutaj zostać na zawsze i tylko oddychać czystym powietrzem i wciągać każdym zmysłem atmosferę tego miejsca. Jednak nie po to była tutaj Arino. Ona nie planowała zostać tutaj na zawsze. To było jej święte miejsce do zbierania energii przed kolejnymi treningami. Kilka chwil, by odetchnąć, naładować chakrę oraz przysposobić się do dalszych działań. Dziś plan był dość prosty, trening odbyty, przebieżka uwskuteczniona, a zatem wypadałoby odsapnąć chwilkę przed ewentualnym posiłkiem.

Jednak los lubi płatać figle, a i dzisiaj nie było inaczej. Przy niewysokiej trawie, gdzie siedziała córka mafii, nagle usłyszała szelest niedaleko. Nie był to najlepiej schowany człowiek w dziejach. Na pewno brakowało mu finezji jeśli chodzi o ukrycie. Bez problemu można było również dostrzec jego czarne odzienie pomiędzy trawami. Dzień był piękny, więc schowanie się w tak kiepskim miejscu graniczyło z cudem. Koleżka obserował Arino bardzo uważnie, jakby chciał zagadać ale się wstydził. Wyglądało to nawet jakby po prostu miał mieć na nią oko z daleka, lecz misję tę uwalał celująco.

Od Arino zależy teraz czy zareaguje ta tego creepa zza traw, czy po prostu zignoruje ten dziwny ewenement i po prostu uda się na jedzonko. Miejscówka na pewno jest spalona, bo ciągłe uczucie, że ktoś Cię obserwuje raczej do przyjemnych nie należy. Ale co się komu podoba, przecież wolną wolę wymyślili właśnie dla takich chwil.

[Arino]

Arino rozkoszowała się wolnym czasem, wyciągając przed siebie nogi i opierając się plecami o drzewo. W przeciwieństwie do innych kobiet w mieście jej kimono było krótkie, odsłaniało jej zgrabne nogi na powiew wiatru. Tak leżąc na trawie, rozkoszowała się chłodnym wiaterkiem i słońcem, jednocześnie mając na tyle szczęścia, iż jej twarz skrywał cień i nie była oślepiana. Jednocześnie z tym, leniwie masowała obolałe mięśnie nóg, które przeszły najgorsze katorgi ze wszystkich. Ćwiczenia na nogi, wyprowadzanie ciosów całym ciałem, wykonywanie kopnięć, a na sam koniec długie bieganie.
Masując udo, nagle usłyszała szelest. Prawie natychmiastowo obróciła głowę, jednak zasady wpojone jej przez Ciocię sprawiły, iż powstrzymała się i kontynuowała to, co robiła. Odgłos nie był rytmiczny, nie skradał się ktoś do niej ani nie podchodził. To było coś innego. Masując udo, rzuciła spojrzenia, w taki sposób, by nie poruszyć głową. Nie chciała spłoszyć źródła dźwięku. Zdjęła ręce z ud i pomasowała kark, przekręcając głowę i lekko przymykając oczy, przez co nie można było dostrzec, na co patrzy. Mając rękę przy karku, jej ręce znajdowały się też bardzo blisko dużego kunaja opartego o drzewo.
Nie małym zaskoczeniem dla niej był człowiek, który bardzo usilnie próbował ukryć się wśród, niskiej trawy przy tym obserwując ją. Czarny strój się do tego nie nadawał. Jej ciocia miała specjalny płaszcz, który ułatwiał takie krycie. I rzeczywiście działał, na tyle dobrze, iż Arino, która wiedziała, iż ktoś się do niej zakrada, nie mogła dostrzec Cioci, nim ta nie stanęła przed nią nagle. Ten człowiek zdecydowanie nie miał takich umiejętności jak ona. Jednak jego obserwowanie wprawiło Arino zdecydowanie w niekomfortową sytuację. Czuła się obnażona, ale wiedziała, iż może to wykorzystać na swoją stronę.
Opuściła ręce i znowu rozmasowała udo, podciągając lekko kimono, odsłaniając jeszcze, więcej uda, jednocześnie z drugiej strony chwyciła jeden z pasek od broni. Podkuliła nogi i skoczyła w jego kierunku, obracając w taki sposób bronią, by móc uchwycić rękojeść. Nie dobyła jej, tylko znalazła się blisko celu, uśmiechając się groźnie.
-Podobam Ci się? - zapytała sztucznie miłym tonem, zastawiając na niego pułapkę słowną.

[Matsu]

Mafia, mafia i jeszcze raz mafia

Misja D dla Arino

3/15 Arin odpoczywała po cieżkim treningu. Masując dokładnie po kolei każdy ze swoich mięśni by powrócić do stanu normalności. Jej ciocia na pewno potrafiła dać w kość, ale to z pewnością wyjdzie na dobre młodej kunoichi. Przecież miała w planach zemstę na ludziach, którzy zniszczyli jej dotychczasowe życie. Dla młodej osoby nie ma lepszej motywacji, szczególnie w świecie shinobi, który nie dawał taryfy ulgowej nikomu.

Młoda adeptka sztuk ninja bez problemu dostrzegła intruza w trawie. Z początku nie dając po sobie poznać, że coś się święci i kontynuując masaż uda. Następnie jednak postanowiła zadziałać i dać nauczkę podglądaczowi. Zdecydowanie była to dla niej niekomfortowa sytuacja, bo młoda kunoichi mogłabyć łatwą ofiarą dla dobrze wyszkolonego w sztukach ninja agresora, szczególnie gdyby miał zamiar ją skrzywdzić. Wyskoczyła w jego stronę uchylając swoje kobiece wdzięki w taki sposób, by karty się odwróciły i to podglądacz czuł się niekomfortowo.

Pułapka zadziałała idealnie. Gdy jej udo znalazło się dosłownie o parę centymetrów od jego twarzy, mężczyzna odleciał na plecy z krwawiącym nosem i krzyknął w niebogłosy:- Ajai!- Tak, był to facet, o ciemnych włosach i ubrany w czarne szaty, trochę przypominające strój pogrzebowy. Nie można było się domyśleć z jego ubioru dla kogo pracował, ani z kim trzymał, bo ubrania nie miały żadnych znaków szczególnych. Gdy wreszcie doszedł do siebie, przetarł swój krwawiący nos, przyjął pozycję klęczącą na jednym kolanie i schylił głowę, a następnie przemówił.

- Wybacz mi panienko Arino, nie chciałem wypaść na ostatniego gbura i przerywać Ci odpoczynku.- jego policzki zarumieniły się lekko gdy to mówił. Następnie podniósł wzrok w Twoją stronę. - Nazywam się Hitomi i przysyla mnie Twoja szlachetna krewna i mówi, że potrzebuje pomocy z jedną z naszych spraw. Co do szczegółów, myślę, że będzie lepiej jak opowiem po drodze, to raczej tajne, a tutaj w parku ktoś może nas usłyszeć.- co to mogą być te nasze sprawy i jaką misję tym razem ciocia przygotowała dla swojej młodej kunoichi. Czy Arin pomoże tajemniczemu posłańcowi, może i wpadnie dla niej trochę grosza na ekwipunek?

Npc:
Posłaniec cioci Arino: Hitomi

Dalej pisz tu:

viewtopic.php?p=183569#p183569

[Mashi]

Pogrążony w myślach spacerowałem po Shigashi w nadziei, że może wydarzy się akurat w mieście coś ciekawego i absorbującego, albo ewentualnie kogoś spotkam i razem z tym kimś wypije kilka głębszych i pogadam o tym jak tam życie leci w mieście kupieckim. Przydałoby się nieco rekreacji, szczególnie, że tego dnia miałem bardzo niespokojne sny. Spacer okazał się nie być zbyt owocnym przedsięwzięciem, nie spotkałem nikogo ciekawego, nie zauważyłem nic specjalnego. Jedyne co przykuło moją uwagę to bójka dwóch facetów, gdzieś w jednym z zaułków obok którego akurat przechodziłem, lecz i to na dobrą sprawę nie było niczym zaskakującym. Tak przeważnie wyglądało Shigashi w godzinach popołudniowych. Tutaj wszystko rozkręca się dopiero po zmroku, nasuwa się więc, że wybrałem sobie niekoniecznie dobrą porę na takie przechadzki po mieście, albo może była to tylko kolejna cisza przed burzą?
Chodzenie po mieście zrobiło się nudne po jakiejś godzinie, przeszło mi nawet przez myśl, czy nie wrócić do domu, jednak w momencie gdy znalazłem się obok budki z ramen, postanowiłem się posilić. Zamówiłem porcję kurczakowego ramen, akurat nie było żadnej kolejki, więc facet zza lady obsłużył mnie nad wyraz sprawnie. Wsunąłem całe danie, po czym zapłaciłem i odszedłem od budki.
Nim wrócę do domu, tradycji musiało stać się zadość - "każdy ninja po jedzeniu, pamięta o paleniu", to też postanowiłem znaleźć sobie jakieś przyjemne, ustronne miejsce by skopcić ziołowego skręcika, chwile posiedzieć i się zrelaksować na świeżym powietrzu. Uznałem, że idealnie nadaje się do tego kryształowe jeziorko, znajdujące się nieopodal mojego obecnego miejsca przebywania.
Odbiłem nieco od centrum i ruszyłem w kierunku mniej zabudowanych terenów, w końcu dotarłem do jeziorka. Usiadłem sobie na trawce, oparty o jedno z drzew. Z torby wyciągnąłem hubkę i krzesiwo, którymi odpaliłem ziołowego skręta. Delektując się dymem, podziwiałem sobie jak jeziorko mieni się w świetle słońca.

[Renkuro]

Mashi Misja rangi D ,,Tajemniczy Kamień"

---

1/15

Mashi spacerował sobie po mieście pogrążony w swoich rozważaniach by dotrzeć nad majestatyczne jezioro. Chociaż trudno stwierdzić czy ten mężczyzna o czymś specjalnie zawzięcie rozmyślał, siedział sobie bowiem tylko z papieroskiem w parku podziwiając jeziorko. To co działo się w jego głowie pozostawało tajemnicą dla całego świata. No chyba że w okolicy był ktoś kto umiał czytać z człowieka jak z otwartej książki. Mashi jakiś czas temu brał udział w gonitwie po mieście żeby przetransportować zapisany tajemniczymi symbolami zielonkawy kamień szlachetny sporych rozmiarów, a już los szykował dla niego kolejną rozrywkę.
Do łuski podeszła kobieta której opisywać specjalnie nie trzeba, była to ta sama ciemnowłosa krótko obcięta pani która siedziała wtedy w czarnej perle przy barze, a potem przyjęła kamień od karczmarza. Nie można powiedzieć że zjawiła się jakby znikąd jak to robią ważni ludzie w ciekawych historiach, ponieważ nadeszła z takiej strony że nie łatwo byłoby ją przeoczyć, nawet patrząc w jezioro jak nasz bohater. Obeszła ona je po plaży, będąc widoczną dobre dwie minuty nim doszła do swego celu. Roztaczała przyjemną woń kwiatów która musiała pochodzić z jakiś droższych perfumów, była w dokładnie tym samym płaszczu co w dniu gdy ją poznał. Co nie było specjalnie dziwne zważywszy że ten dzień był wczoraj. Ale wracając do meritum, kobieta dosiadła się do niego obdarzając go zalotnym uśmiechem.
-Skarbie, nie będę udawać że wiedziałam gdzie jesteś, strasznie ciężko cię znaleźć. A mam coś co może cię zainteresować, nowa praca z motywem przewodnim tym samym co twoje ostatnie zlecenie jeśli tak można nazwać transport rannego i pakunku.
Jeśli młodzieniec nie miał żadnych pytań, kontynuowała swoją myśl zakładając nogę na nogę i kładąc się na plecach patrząc w niebo.
- Omijając nudne szczegóły, nasz człowiek od pieczętowania odpowiadający za transportowanie sporych ilości mało legalnych substancji rozrywkowych i okazjonalne drogich przedmiotów mało sympatycznego pochodzenia, transportował dwa spore zwoje z zapieczętowaną zawartością, oraz ten właśnie kamień. Zbyt późno zorientował się że tygrysy go ścigają więc ukrył gdzieś dwa zwoje, a potem popełnił samobójstwo chwilę wcześniej spisując informację gdzie je ukrył na kamieniu, który zaś przekazał jakiemuś pijaczkowi zlecając jego dostarczenie do naszych. Zrobił to dlatego że wiedział że nie podobała w walce, i w efekcie wpadnie w ręce tygrysów które go po prostu na torturach zakatują żeby tylko dowiedzieć się gdzie jest ładunek, zwyczajnie wybrał prostszą i mniej bolesną śmierć. Normalny człowiek zapewne wywaliłby też kamień, czy też po prostu olał sprawę, ale to był po pierwsze wierny członek naszej rodziny, a po drugie no cóż. Uznał zapewne że w ten sposób kupi sobie zza grobu sympatię góry rodziny która otoczy jego żonę i dziecko opieką. Słusznie zresztą, gdyby skończył na samym popełnieniu samobójstwa, oddając bez walki ładunek, albo sprawiając że my którzy zapłaciliśmy za niego, go nie otrzymamy czyli poniesiemy stratę, to prawdopodobnie jego żona już robiłaby w burdelu, a dzieciak nie żył lub byłby na aukcji jako towar.
Wracając jednak do istotnych dla ciebie elementów tej historii, oczywiście alkoholik spaprał sprawę, kilka dni się ganialiśmy żeby w efekcie tygrysy przejęły ukryte zwoje i tyle. Nasza strata. Stąd znaki na szafirze. Jednak jak nie trudno sobie wyobrazić sam kamyczek jest warty w cholerę, więc gdy przestał mieć na sobie użyteczne informacje, stał się tylko zwyczajnym wartościowym przedmiotem na który jest popyt, z zabawnymi szlaczkami wyrytymi na zewnętrznej powierzchni które można usunąć podczas szlifowania. Dlatego mimo wszystko próbowaliśmy go odbić, a tamci nie za bardzo chcieli oddać. Teraz jednak skoro już mamy go w naszych rękach, to możemy zająć się jego spieniężeniem. Trzeba jednak nadzorować transakcję, oraz asystować w jego transporcie i obróbce żeby znowu nie doszło do dziwnej sytuacji. A tym zajmą się łuski pod moim skromnym dowodzeniem jako Języka. Niestety jedna z nich ma chyba głupi pomysł spróbować ukraść kamyczek. Nie wiem na pewno, dlatego twoim zadaniem będzie zwyczajnie do niej zapukać i rozwiązać jej język. A jeśli okaże się to prawdą to cóż, usuniesz problem. Wchodzisz w to? Jak się dobrze spiszesz to również ciebie zaangażuje w ten temat. Jakieś pytania?
Pod koniec wypowiedzi kobieta usiadła i położyła głowę na jego ramieniu. Dłonią zaś zaczęła gładzić jego szyję. Jakikolwiek nie byłby jej zamiar, czy to szczera chęć poderwania chłopca w dosyć niekonwencjonalny sposób, czy jakikolwiek inny, wyczekiwała na jego odpowiedź i reakcję. Tak więc co nasz shinobi pocznie? Zarówno z narzucającą się przełożoną, jak i z nowym zleceniem?

Wygląd kobiety:

[Mashi]

2/15

---

No i stało się to czego się obawiałem najmocniej. Kolejny dzień i kolejne zadanie do wykonania. Wychodzi na to, że znowu nie mam nic do powiedzenia w tej kwestii, praca jest praca, powinienem wyruszyć jak najszybciej. Na dodatek brzmi to zupełnie podobnie do zadania które wypełniałem poprzednio, transport pakunku i rannej osoby... Nie brzmi to zachęcająco. Poprzednio trochę się musiałem nagłowić żeby to wszystko doszło do skutku.
Dopalając papierosa, wysłuchałem co kobieta ma do powiedzenia. Miałem już zacząć zbierać się, by ruszyć w drogę, kiedy to zleceniodawczyni dosiadła się do mnie i zaczęła się przymilać.
Poczułem się wtedy nieco skonfundowany. Dawno nie zalecała się do mnie żadna kobieta, a jeśli już dochodzi do czegoś takiego, to w zwyczaju mam zbywać taką osobę. Będąc członkiem mafii, do tego najniższym rangą, nie mam czasu na jakieś tam sercowe historie, które mogłyby mi tylko przyćmić prawdziwy cel mojej egzystencji. Tu sytuacja wydaje się być nieco inna, bo zaleca się do mnie kobieta będąca również członkiem rodziny, sam w sumie nie wiem co o tym myśleć.
- Nie zrozum mnie źle. Jesteś fajna, i w ogóle takie tam. Jednak chyba nie powinnaś. I ja też. Myle się? -

[Renkuro]

Mashi Misja rangi D ,,Tajemniczy Kamień"

---

3/15

Praca, mało kto swoją lubi, a jeszcze mniej nie ma nigdy ochoty odpocząć w spokoju po całych tygodniach tyrania. Żeby to jeszcze się opłacało, ale przecież nasza łuska dostaje jakiś psi grosz za bieganie z kamieniami wartymi pewnie więcej niż sympatyczne mieszkanko w średniej dzielnicy, albo jakiś domek w dalekiej wsi. Prawie jakby go tutaj wyzyskiwano, prawie, ponieważ czerpie z tej pracy profity których w innej raczej by nie miał. Miał prestiż i szacunek wśród mętów społecznych. Ukoiwszy skołatane nerwy papieroskiem, wysłuchał więc swojego nowego zlecenia. Brzmiało prosto, podreptać do jakiejś łuski, i rozwiązać jej język na tyle by powiedziała czy planuje okraść rodzinę czy nie. Co prawda było to oskarżenie bez dowodów, a przynajmniej żadnych mu nie przedstawiono, ale Mashi na pewno coś wymyśli. Chociaż na razie jego relacja z szefową stawała się coraz bardziej napięta.
Odrzuciwszy jej zaloty prychnęła, i natychmiast poderwała się na równe nogi. Rzuciła mu złe spojrzenie, bardzoooo złe spojrzenie, coś co można nazwać definicją takowego i rzuciła mu, a raczej cisnęła kulkę papieru która po rozwinięciu ukaże jego oczom odpowiedni adres w okolicy.
-Będziesz czegoś jeszcze chciał smarku...
Syknęła i natychmiast poczęła odchodzić. Szybkim krokiem skierowała się ku centrum miasta zostawiając palacza za sobą. No cóż, łuska miała adres, miała zadanie, pozostało je teraz wykonać. Jakoś. Gdyby zdecydował się wyruszyć natychmiast to w kilka minut dotrze do osiedla Koromizu. Osiedle znane ze swojej specyficznej wody, oraz średniej zamożności mieszkańców. Konkretnie wskazany dom stał sobie na uboczu, z dala od innych. Posiadał również otwarte okna, zasłonięte jednak całkiem ładnymi firankami. Jak gdyby zamieszkującej tam osobie całkiem dobrze się powodziło, jak oczywiście przystało na nisko opłacanego członka mafii niższego szczebla. Przed samym domem zaś siedział jakiś chłopak w wieku około 20 lat o ognistorudych włosach wpatrujący się tępy wzrokiem gdzieś w niebo. Opierał się o ścianę plecami i zajadał ryż z miski. Ubrany w jakieś starsze łachmany, ewidentnie domowe a nie wyjściowe.

Wygląd kobiety:

z/t viewtopic.php?p=3601#p3601

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

z/t

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst