Siedziba władzy

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Dokładnie - mleko się już rozlało i należało wykorzystać to, co jeszcze nie zostało wylane i zmarnowane. Mimo wszystko, wylane mleko mogło nieść za sobą różne konsekwencje, których efekty okażą się w przyszłości. Wasza rozmowa toczyła się dosyć powoli, bo odeszliście od tematu raportu i odeszliście w kwestię innych, niezwykle ważnych informacji, jakie Yaichiro mógł od ciebie usłyszeć. Stanowisko tego całego Shiroyashy, zwłaszcza że również był teraz posiadaczem Sharingana było niezwykle interesujące. Były wojownik należący do klanu, choć nie posiadający ich limitu krwi, teraz potencjalny zdrajca, który opuścił ród, ale przed odejściem - zabrał im coś cennego. Przyszłość dla tego całego siwego mogła być bardzo długa i kolorowa, albo krótka i niezwykle mroczna. Wszystko zależało od przypadków i wydarzeń, na które nikt nie mógł mieć wpływu. Mężczyzna wyraźnie się zamyślił i na pewno nie jedno zaprzątało mu w tej chwili głowę. – Najlepiej zrobisz jeśli nie będziesz się zbliżał do tego Shiroyashy. Obaj macie teraz ich oczy. Jeśli oni się dowiedzą, że je ma, będzie miał kłopoty - lepiej byś ty ich nie miał. — Mimo że klan Uchiha był najprawdopodobniej w potrzasku ze względu na gorzejącą w ich prowincji wojnę, którą sami zgotowali sobie i swoim ludziom, jedno było pewne - ich przywódcy zawsze traktowali poważnie tajemnice klanowe jak i ogólnie rozumianą odpowiedzialność. Yaichiro szczerze wątpił by jeśli ta informacja, w jakiś sposób wyszła na jaw i dotarła do ich władz, by zostawili to przypadkowi, nawet w czasie wojny. – Każdy słyszał o Ichirou, nie sądzę jednak, by ktoś negocjował z "nimi", jeśliby się dowiedzieli o zdobyciu oka. —

– Zostawmy już kwestię oczu. Przejdźmy do samych wydarzeń. Ogół znam - szczegóły, to mnie interesuje. — Gdyby opisywać jego wyraz twarzy lub obecnie panującą na niej mimikę, należałoby powiedzieć krótko i jasno - była bez wyrazu. Nie był poruszony tymi tematami, choć ty jako Aburame widziałeś i słyszałeś, że w kwestii oczu wyczuł już problemy, które mogą uderzyć z nienacka - pytanie tylko, kiedy i w kogo. Poza tym - chyba nadeszła pora by przejść do pozostałej części raportu i innych rzeczy, w końcu przyszedłeś tutaj po dużo więcej niżeli tylko wspomnieć o swojej nowej zabawce i znajomością z Kyoushim.

Yaichiro

[Kisuke]

-Oczywiście, będę o tym pamiętał- Bardzo cenna uwaga, która umknęła mu w tym całym zamieszaniu w Shigashi. Co prawda zaprosił Kyoushiego do Ryuzaku, aby się kiedyś jeszcze spotkali, ale nie wpadł na to, że ich wspólne publiczne spotkania nie powinny mieć miejsca. Na całe szczęście nie wspominał o Kaigan, bo teraz musiałby się solidnie tłumaczyć. Kiwnął głową, wykonując lekki ukłon. Nie zamierzał z tym protestować. Yaichiro miał rację jak zwykle. Ściąganie na siebie kłopotów to jedno, ale za wszelką cenę trzeba było uważać, by nie ściągnąć ich na cały klan. Nawet jeśli obecna sytuacja Uchiha nie jest zbyt ciekawa, to jednak przez dziesięciolecia prowadzili oni mnóstwo wojen. Nie da się ich tak po prostu wybić, a po każdej takiej porażce wracają potężniejsi.

-Uchiha zebrali najemników, aby walczyć z Murem. Dzicy od dłuższego czasu żyją wśród kontynentu. Protektor Muru odrzucił propozycję Uchiha do zmiany polityki względem Dzikich. Katsumi Uchiha, Shirei-kan, chciała przeciągnąć dzikich na swoją stronę w walce z Antykreatorem. Jeden z dzikich podobno bierze aktywny udział w walce z Antykreatorem. Kyuo Uchiha nie chciał się jednak na to zgodzić i miał kontynuować "ludobójstwo"- Ogólna historyjka, która związana była z całą tą eskapadą na Mur. Lider sporo z tego już wiedział, bo przecież to właśnie on pozwolił Kisuke na udanie się tam, aby pozyskał dokładniejsze informacje. Całą ta sprawa ludobójstwa była jednak bardzo grubymi nićmi szyta. Uchiha potrzebowali się wybielić w oczach najemników, przedstawiając jednostkowe przykłady, które niby miały podkreślać ich wersję wydarzeń.

-Pierwotnym zadaniem grupy, do której dołączyłem, miało być przekonanie Protektora do ustąpienia. Plan został opisany przez człowieka, który przedstawił się jako Uchiha Yuijime, mężczyzna o brązowych włosach, z brodą i mnóstwem blizn na twarzy. No i najważniejsze, miał całkowicie białe oko. Wyglądało jak martwe, nie ruszało się.- Początek spotkania z tej wiosce na całkowitym odludziu. To właśnie ten Yuijime opowiedział im o całym planie oraz o tym, co planują. Nie był całkowicie szczery, ale byli tylko bandą przypadkowych najemników, nie potrzebowali aż tylu szczegółów. Mieli dostać tyle informacji, ile było im potrzebne.

-Grupa najemników składa się z...- Czas na przedstawienie poznanych osób. Kisuke wziął głębszych wdech, aby dokładnie przypomnieć sobie, co każdy z obecnych tam mówił o sobie.
-Ario. Lalkarz z Sabishi. Konstruktor. W podobnym do mnie wieku, niższy o głowę. Pomarańczowe włosy. Bardzo łatwo go poznać po ogromnych plecaku, który nosi- Rozpoczął od Sentokiego z pustyni.
-Tamaki Hyuga. Finalistka turnieju w Yinzin. Niezwykle sprawna, walczy na bliski dystans. Niska i drobna dziewczyna o białych oczach- Lekko głos mu się zawahał, gdy opowiadał o niej. Dla normalnego słuchacza byłoby to właściwie niewychwytywane, ale wśród Aburame trzeba było bardzo pilnować swoich emocji. Tutaj tego zabrakło.
-Ao Tsuki. Samuraj. Walka pięścią oraz mieczem. Młody, jak na swój wiek dość wysoki. Średniej długości rozpuszczone czarne włosy. Satsu ze szczepu Kakuzu. Walka na bliski dystans używa włosów do walki. Dość niski, z długimi czarnymi włosami spiętymi w kuc i sięgającymi do pasa. Akane. Walka na średni dystans. Korzysta z technik Katonu i Seido. Wysoka, skrywająca swoją twarz pod maską. Chyba najstarsza ze wszystkich najemników.
Ame Uchiha. Młody, średniego wzrostu. Czarne oczy, czarne włosy. Typowy Uchiha.- Kolejne nazwiska, tym razem jednak bez żadnych emocji. Nikogo z nich już później nie spotkał. Zapewne wszyscy skończyli marnie.
-Azuma Uchiha. Katon, Seido, fuinjutsu. Bardzo młody chłopak, dopiero wkroczył w nastoletni wiek. Czarne włosy, czarne oczy. Także typowy Uchiha. Anzou Kaminari. Raiton, Suiton. Łączony żywioł Ranton, zapewne Kekkei Genkai klanowe. Młody chłopak o białych włosach i lekko ciemnej skórze, średniego wzrostu. Sukuna. Kekkei Genkai "swojego klanu", Bakuton, element wybuchu. Walczy na bliski dystans, nie przedstawił swojego nazwiska. Niski, młody chłopak o czarnych włosach. Misae. Umiejętności medyczne, techniki iluzji. Zdolności sensoryczne oraz komunikacja telepatyczna. Minoru Rakurai. Chanbara, Raiton, do tego iluzja i zdolności sensoryczne. Bardzo wszechstronnie uzdolniony. Średniego wzrostu, czarne włosy spięte w kucyk, broda, nosi tradycyjne kimono. Yoshihiro Tanaka. Katon, iluzje i niskopoziome Dotony. Mojego wzrostu, chowa twarz za maską, nosi pełną samurajską zbroję. Tajemniczy. Nana Sawada. Walka na średni lub daleki dystans przy pomocy Katonu. Uchiha Isei. Walka na średni dystans, broń mieszana i notki. Walczy fizycznie. Były właściciel tego Sharingana.- Ostatnią z postaci z grupy najemniczej opisał jeszcze jedną informacją, nieco wracając do ich poprzedniej rozmowy o Sharinganie.

-Pojawiła się także dwójka kolejnych ninja. Drobnej budowy kobieta w masce zasłaniającą połowę twarzy. Miała długie włosy, zwinięte i spięte w jeden pukiel. Nazywa się Uchiha Koneko, jak się później okazało, walczy przy pomocy utwardzonych włosów. Oraz Yugami Jin, mężczyzna z błękitnymi włosami, ubrany w krótkie spodenki i skórzane sandały.- Oprócz najemników było także kilka osób przysłanych bezpośrednio przez klan. Ich opis był sporo ważniejszy, tym bardziej że mogli piastować oni ważne stanowiska.

-Zostaliśmy podzieleni na 4 drużyny. Grupa Medyczna. Ich celem było podszywanie się pod medyków Muru. Przydzieleni zostali tam Minoru, Isei oraz Akane, a szefem został Yugami Jin. Grupa Dywersyjna. Mieli paraliżować komunikację oraz siać dezinformację. Przydzieleni zostali Renkuro, Nana i Anzou a szefem został Uchiha Yuijime. Grupa Magazynowa. Ich zadaniem było rozpoczęcie całej akcji oraz danie sygnału pozostałym. Ze swoim szefem mieli spotkać się w okolicach Muru, był to ktoś o imieniu Shiro. No i ostatnia. Grupa Bojowa. Do niej trafiłem ja, Ario, Misae oraz Yoshihiro. To na nas spadła przyjemność walki ze strażnikami Protektora oraz PODOBNO nim samym.- Słowo podobno zaakcentował bardzo mocno, bo o ile w trakcie ustaleń rzeczywiście taki wariant był brany pod uwagę, to całkowicie pozmieniało się to już na samym polu walki.

-Otrzymaliśmy zbroje Shinsengumi i pojechaliśmy do ich głównej twierdzy, Shi no geto. Na miejscu natychmiast się podzieliliśmy, ale nie wszystko szło zgodnie z planem. Cała akcja zaczęła się jednak od głośnego wybuchu, zatrzęsło całym Shi no get, a może i połową Muru. Uchiha nie przebierali w środkach. Zaczęliśmy akcję, mieliśmy zająć strażników w okolicy siedziby Protektora. Pierwsze starcie, na zewnątrz budynku, zakończone szybką wygraną. Drugie, po przebiciu się do środka budynku przybrało niespodziewany obrót. Katon, solidny i z bliskiej odległości. Cudem nikt z Gruby Bojowej nie ucierpiał- Wreszcie jakieś konkrety o właściwej akcji. Wszystko zaczęło się bardzo powoli, ale potem akcja szybko nabierała tempa. Samych starć było kilka, a choć z punktu widzenia całej wyprawy były one istotne, to w gruncie rzeczy nie miały żadnej wartości informacyjnej. Kisuke wtedy jednak musiał dawać z siebie sto procent, licząc, że w ten sposób dotrą do samego Protektora.

-Nagle, zupełnie znikąd pojawiło się... Coś. Ogromny robak o 7 ogonach. Wyglądał jak opisywane w różnych historiach Ogoniaste Bestie. Monstrualnych rozmiarów. Oberwała sporym pociskiem Katonu, a mimo to ledwo się poruszyła. Zniknęła jednak równie szybko, jak się pojawiła. Nie mam żadnych informacji o tym, co się z tam stało. Gdy całą sprawę oceniłem sobie na chłodno, to wydaje mi się, że to było coś zupełnie innego, może nawet iluzja.- To mogła być niezwykle kluczowa informacja. Na samym polu walki Kisuke myślał, że trafili na legendarną Bestią. Niestety jego rozmowy z innymi, w tym z Kyoushim, całkowicie zaprzeczyły możliwości, jakoby to była właśnie Ogoniasta Bestia.

-Kontynuowaliśmy walkę, ścierając się jeszcze z użytkownikiem kryształu, szermierzem oraz użytkownikiem Raitonu. Po wygranym pojedynku otrzymaliśmy sygnał do powrotu. Wróciliśmy do stajni, wtedy na małym zwiadzie odnalazłem ciało, a następnie opuściliśmy tereny Muru. Do wioski, naszego miejsca wypadowego, wróciły dwie grupy. Nasza oraz Dywersyjna. Nie otrzymaliśmy żadnych informacji czy nasz cel wyprawy się powiódł. My spełniliśmy swoje zadanie, ale patrząc po stratach, to nie było wiadomym, jak poradzili sobie pozostali. Oddaliśmy zbroje, otrzymaliśmy wynagrodzenie i to tyle.- Potem nie działo się już właściwie nic istotnego. Walka, walka, ucieczka, powrót do bazy, kasa wypłacona, sprzęt zdany i papa. Sposób, w jaki Uchiha potraktowali ich na koniec, był najlepszym podsumowaniem całkowitego wypaczenia sensu tej misji. Potraktowani zostali jak największe gówno, a mieli odwalić za Uchiha tak ważną sprawę. Czerwonoocy przegrali po całości, skoro nie potrafili się przed najemnikami przyznać do efektów tej misji. Samo wynagrodzenie także nie powalało, no ale dobrze, że chociaż tyle dali.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
I tak oto zacząłeś opowiadać cały przebieg wydarzenia od samego początku, do końca. Yaichiro słuchał, nie okazując zbyt wiele emocji. Twoje wyjaśnienia już z początku budowały mu dosyć jasny obraz tego co się działo, dlaczego oraz jaki był przebieg zdarzeń. Przez moment mogłeś nawet przyznać, że delikatnie się wzdrygnął gdy wspomniałeś o Antykreatorze, choć było to ledwo widoczne nawet dla ciebie. Plotki o Hanie krążyły nie od dzisiaj. Był w końcu odpowiedzialny za nie jedną tragedię jaka spadła na ten świat w przeciągu tego dziesięciolecia. Nic więc dziwnego, że i lider nie wydawał się słuchać o nim z przyjemnością. Gdy zaczynałeś opowiadać już bezpośrednio o swoich poczynaniach - Yaichiro przerwał ci delikatnym gestem dłoni. Po dosłownie sekundzie sięgnął po notkę papieru z szuflady, coś na niej zapisał. Zaraz z jego rękawa wyleciał jeden robak Kikaichu, do którego dołączył notatkę. – Zaraz doniosą herbatę. — Ponownie delikatnym gestem pokazał ci, że możesz kontynuować składanie swojego raportu. Podczas gdy robak zwyczajnie poleciał sobie gdzieś.

Wspominałeś o wielu osobach, które brały udział w wydarzeniach, o każdej dosyć dokładnie podając sporo ich danych. Po kilku chwilach przyniesiono wam coś do picia. Cały dzbanuszek pełen ciepłej cieczy zwanej herbatą. Wystarczyło rozlewać ją do czarek, bądź filiżanek, które również dostarczono. Lider jednak ci nie przerwał, czekał, aż skończysz któryś z fragmentów swojej opowieści, by właśnie wtedy pozwolić zarówno tobie, jak i sobie - zalać herbatę. To, co przynieśli, niosło za sobą mocny, leśny zapach a dodatkowo - smakowało również porządnie, pozostawiając mocny gorzkawy posmak poprzedzony nutą słodkości. Yaichiro zmrużył delikatnie oczy, jakby skupiając swój wzrok na tobie w poszukiwaniu "czegoś" ale czego szukał? Trudno było ci powiedzieć, dopóki nie skończyłeś mówić, bo ci nie przerywał. Dopiero gdy padły z twoich ust ostatnie słowa, zdecydował się wyjawić rąbka tajemnicy swojego spojrzenia – Mówisz, jakbyś to czytał z kartki... Nie widzę kartki — Nie powiedział tego z żadnym wyrzutem rzecz jasna, był jedynie zaskoczony twoją doskonałą pamięcią co do imion i każdego detalu, może nawet trochę zdumiony doskonałymi raportami, jakie składali mu jego podwładni?

Tym, co rzeczywiście go zmartwiło była kwestia ogoniastej bestii, o której wspominałeś. – Z innych źródeł słyszałem, że to jakaś bliżej nieokreślona istota. I ty również... — Zamyślił się przez chwilę, przykładając dłoń do brody i tak zamarł w bezruchu na dosłownie moment – Musimy mieć pewność, że cokolwiek to było, nie pojawi się w Kaigan. — Zrobił przerwę na łyk herbaty i mówił dalej – Doszły mnie słuchy, że na miejscu była mniszka, zwali ją Azuma - kontrolowała motyle. Wiesz coś o tym? Dziwna zbieżność imion z tym Uchihą, o którym wspominasz. — Wydawałoby się, że wszystko, co powiedział pozwalało stworzyć sobie konkretny obraz tego co miało miejsce w Shi no Geto i jaki był przebieg zdarzeń oraz ich finisz - którego efekty oglądaliście w ciągu kilku ostatnich miesięcy.

Sama sytuacja i sposób przeprowadzenia przez Uchihy ataku wydawał się dziwny i bardzo podatny na wszelkiego rodzaju niepowodzenie. Nawet i Yaichiro zdawał sobie sprawę z tego, że sposób, w jaki potraktowani zostali najemnicy zwiastował jedno - na pewno przegrali. – Jashiniści w szeregach muru. Słyszałeś coś? — Zadał pytanie z niemalże grobową miną, weryfikując informacje które już posiadał.

Yaichiro

[Kisuke]

-Starałem zapamiętać się tyle, ile mogłem- Raport był bardzo obszerny, dotyczący zarówno planów Uchiha, ich podejścia, ale także i składu osobowego zebranych najemników. Uwadze Yaichiro nie umknęła dokładność wypowiadanych słów. Miał wiele innych spraw na głowie w międzyczasie, ale to jedno nie dawało mu spokoju. Zapamiętanie imion, zdolności oraz cech charakterystycznych danych osób. Co prawda większość z nich nie powróciła, ale ich losy mogły potoczyć się różnie i jeśli z tego zlepku różnych ludzi można było coś wyciągnąć, z całą pewnością Lider da radę to zrobić, nawet jeśli któraś informacja umknęła uwadze Kisuke, mimo że można było ją wywnioskować z tego, co mówił. Napicie się herbaty było mu potrzebne, bo ilość wypowiedzianych słów nieco go przytłoczyła. Powtarzanie w myślach swojego planu na zdanie tego raportu było proste, ale gdy przez język wszystko to musiało przejść, to okazało się to znacznie większe, niż przypuszczał.

-Nikogo takiego nie spotkałem. Musiała walczyć z którąś z innych grup. Z samym Azumą, tym chłopcem z klanu Uchiha, mam całkiem dobre relacje. Zamieniliśmy parę słów, zanim to wszystko się zaczęło, a po całej akcji, przekazał mi bardzo ważną dla mnie informację. O śmierci mojej przyjaciółki, Tamaki- Informacji o mniszce, zwanej Azumą, nie posiadał żadnych. Akcja na Murze była bardzo rozległa, dziejąca się w kilku miejscach, Kisuke najwidoczniej nie miał okazji poznać akurat tej osoby, podzielił się jednak za to informacjami o Azumie Uchiha, którego znał i którego liczył jeszcze kiedyś spotkać. Zapewne zapyta go o tę mniszkę, może Uchiha będzie posiadał więcej informacji na ten temat. Nie umknęła jednak uwadze Hiroe istota tego pytania. Lider posiadał już informacje o wydarzeniach na Murze. Posiadał inne źródła, które także potwierdziły pojawienie się tej istoty. Jeśli nie był to nikt z jego grupy, a nie sądził, aby Misae czy Minoru mogli tutaj dotrzeć przed nim, to widoczność ten twór nie mógł być iluzją rzuconą podczas ich walki. Inne grupy także go widziały. No, chyba że za te informacje odpowiadał zamaskowany Tanaka. Czy jednak byłoby sens wysyłać drugiego szpiega w dokładnie to samo miejsce? Lider go sprawdzał? Nie, to byłoby dziwne. Odrzucił od siebie tę myśl.

-Dziwni wojownicy, lubujący się w ranieniu siebie oraz innych, praktycznie niemożliwi do pokonania...- Wręcz nieśmiertelni, jak głosiły niektóre plotki. Kisuke zamyślił się na chwilę, próbując przeanalizować stoczone pojedynki.
-Na mojej drodze nie pojawił się nikt, kto pasowałby do tego opisu. W przypadku ponownego spotkania z Azumą postaram się uzyskać dodatkowe informacje- Żadnego Jashinisty nie spotkał, ale w gruncie rzeczy nie posiadał prawie żadnych informacji o tym, co działo się w pozostałych grupach. Praktycznie wszyscy najemnicy szybko zaczęli się zbierać po przyznaniu wynagrodzenia. Rozmowy były wtedy mocno utrudnione, a sam Hiroe skupił się mocniej na odnalezieniu Tamaki oraz jej losem. Przedłożył swoje własne sprawy i uczucia nad sprawy klanu. Skarcił siebie w myślach za taki pokaz swojej słabości podczas wydarzeń bezpośrednio po ataku na Mur.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Dobra pamięć na pewno była cechą członków robaczanego klanu, ale że aż tak dobra? To już wchodziło na jakieś wyżyny samodoskonalenia pamięci. Na całe szczęście i Yaichiro potrafił zapamiętać bardzo dużo, ale czy potrafił zrobić to lepiej niż ty? Nie miałeś okazji się o tym przekonać i pewnie jeszcze długo nie będziesz miał. Nikt nie mógł natomiast oczekiwać, że zapamiętasz wszystko i będziesz w stanie udzielić każdej informacji - nie mogłeś przecież być w tylu miejscach jednocześnie, dlatego było to zupełnie zrozumiałe, że mogłeś nie wiedzieć o czym teraz wspominał Yaichiro, który jedynie kiwnął porozumiewawczo głową by dać ci znać, że możesz kontynuować.

Na wieść o śmierci twojej przyjaciółki nie zareagował - wszak było to jedynie coś, co powinno poruszyć ciebie, nie jego - nie mniej wspomnienie o staniu relacji z chłopcem z klanu Uchiha wydała mu się ciekawa - jednak jak mogłeś zauważyć - nie na tyle ciekawa, by jakkolwiek ponownie poruszać ten wątek rozmowy. Nie wnikał w kwestie możliwych spotkań z owym Azumą, do których mógłbyś chcieć doprowadzić - na pewno liczył na twój rozsądek w kwestii wystąpienia takiej sytuacji.

Jashiniści - to był temat, jaki zatrzymał się na waszych językach. Na swoje własne szczęście - nie mogłeś się pochwalić spotkaniem takiego osobnika, możliwe, że właśnie dlatego wciąż żyłeś. Kto wie - może w przyszłości uda ci się takowego spotkać, bądź któryś z twoich przyjaciół, miał okazję z takim się rozmówić. Yaichiro pokręcił głową przecząco gdy wspomniałeś o potencjalnym spotkaniu z Azumą, by wypytać go o tych niebezpiecznych wojowników. – Nie ma potrzeby kusić losu — Każdy czasem błądził, może nawet każdy kierował się większymi emocjami, zapominając na chwilę o więzach krwi i tymi, którzy na tobie polegali i liczyli - rodacy z własnych ziem. Yaichiro wydawał się przez chwilę zrobić przerwę, tudzież nad czymś zastanawiać. Mogła to być ostatnia, okazja nim rozpocznie kolejny temat, by powiedzieć coś jeszcze, lub o coś zapytać.

Yaichiro

[Kisuke]

Zapamiętał, ile tylko mógł, a mimo to czuł, że w gruncie rzeczy niczego ciekawego się nie dowiedział. Widział jakiegoś stwora z chakry, który wyglądał jak Ogoniasta Bestia, ale nim nie był. Spotkał sporo ludzi, ale nikt nie był wystarczająco ciekawy, aby mocniej się na nim skupić. Brał udział w akcji na Murze, ale nic tam nie widział. Co mu po takich informacjach, skoro nie mają one żadnej użyteczności. Może, zamiast skupiać się na tak wielu drobnych informacjach, należało skupić się przynajmniej na jednej dużej sprawie i pociągnąć ją od początku do końca? Tak, z całą pewnością była to solidna lekcja dla Kisuke, że zbieranie informacji i szpiegowanie to nie był taki prosty kawałek chleba. Miał w tym spore braki i jeśli chciał się stać lepszym ninja, będzie musiał nad tym popracować.

-Oczywiście, Yaichiro-sama- Ukłonił się z pokorą, gdy Lider Aburame zaprzeczył, jakby sprawa to miała być nadal kontynuowana. Jego słowa całkowicie zamykały temat. Skoro ma nie kusić losu, sprawa Jashinistów musi zaczekać. Może w przyszłości sami się napatoczą. Może coś więcej odkryje przypadkiem. A może po prostu o tamtych wydarzeniach należało jak najszybciej zapomnieć?

-Chciałbym porozmawiać o jeszcze jednej ważnej dla mnie sprawie...- Zaczął, urywając nagle i patrząc na reakcję swojego Lidera. Jeśli spodziewał się czegoś więcej niż braku wyrazu, to chyba całkowicie nie znał swojego Shirei-kana. Prawda była jednak taka, że nie oczekiwał od niego żadnej reakcji. A przynajmniej nie jeszcze. Potrzebował to po prostu powiedzieć na głos. Podzielenie się swoimi planami było dla niego wręcz obowiązkiem jako shinobi. Tym bardziej że w planach miał opuścić Kaigan na jakiś czas.
-Przed wydarzeniami na Murze, spotkałem moją dawną znajomą, Tamaki. Chciała ona założyć organizację, Kroplę. Jej marzeniem było stworzenie miejsca, gdzie każdy będzie mógł poczuć się jak w domu. W swoim życiu wiele przeszła, odeszła z klanu i nie potrafiła znaleźć miejsca dla siebie. Spotkała wielu ludzi, którzy mieli podobne problemy, zwłaszcza Ci najbiedniejsi. Niestety spotkał ją tragiczny los, ale ja wraz z moim przyjacielem Ario, obiecaliśmy sobie, że spełnimy ten cel. Chcemy stworzyć organizację, która będzie pomagać najbiedniejszym, w miejscach, gdzie nie mogą liczyć na dobroć i godne traktowanie, takie jak u nas w Kaigan. W związku z tym... Chciałbym opuścić Kaigan i wyruszyć do Ryuzaku. Proszę o pozwolenie- Wypowiadając te ostatnie słowo, przymknął oczy i schylił pokornie głowę. Przez cały ten wywód, opowiedział skrótowo o tym, co zamierza. Chciał pomagać innym, tam, gdzie tej pomocy nie mogą otrzymać. W Gokiburi nie było z tym problemów. Klan Aburame doskonale zarządzał swoimi terenami, a wszelkie problemy szybko były rozwiązywane. Niestety na takie traktowanie nie mogli liczyć mieszkańcy innych terenów. Właśnie w tym miejscu na scenę wkroczyłaby Kropla. Nie mając żadnej jurysdykcji nad danym obszarem, mieli zrobić wszystko, aby zwykłym ludziom żyło się jak najlepiej.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Tym, czego się Yaichiro nie spodziewał, było na pewno tyle uczucia ile wkładałeś w kwestię tej całej Tamaki, która przewinęła się przez twój raport znacznie więcej niż raz. Słowa, które zlepiałeś w zdania zdawały się mieć z twojej perspektywy sens - dlatego Yaichiro nie zamierzał cię powstrzymywać. Pozwolił ci mówić, nie wykazując przy tym żadnej większej emocji. Jak to już na niego przystało.

Sprawa kropli była mu w zupełności obca - rozumiał jednak powód, dla którego zamierzałeś spełnić wolę przyjaciółki wraz ze swoim innym znajomym. Było to co prawda godne podziwu, kontynuowanie czyjegoś planu i woli, zwłaszcza gdy oryginalny pomysłodawca nie mógł. Aburame nic nie mówił, dopóki nie skończyłeś przedstawiać swojego stanowiska. Jak tylko skończyłeś, stuknął kilka razy palcami w blat stołu, by zaraz upić nieco herbaty, która od kilkudziesięciu chwil znajdowała się przy stole. – Chcesz opuścić Kaigan? — Wyraźnie zaakcentował znaczenie drugiego z wypowiedzianych słów. Mimo że miał na nosie okulary, to miałeś wrażenie, że przewrócił przy tym oczami, jakby nie był do końca zadowolony z twoich słów.

– Co zamierzacie zrobić? Pracować dla Gildii kupieckiej? Dla innych klanów? — Pytałm nie kryjąc w swoim tonie zaciekawienia, choć dla wielu byłby to ton pozbawiony zupełnie emocji, ale nie dla ciebie, kogoś, kto rozumiał znacznie subtelniejsze sygnały wysyłane przez twoich rodaków. Rozmowa zaczynała przybierać interesujący obrót, bo z raportu, rozpoczęła się dyskusja na temat utworzenia bliżej nieokreślonej grupy i wspieraniu innych regionów... Co rzeczywiście myśli Yaichiro na temat jego ludzi pracujących dla kogoś innego? To się okaże niedługo.

Yaichiro

[Kisuke]

Aburame słynęli z opanowania, braku okazywania uczuć czy grobowej wręcz miny w każdej sytuacji. W tej rozmowie jednak Kisuke wielokrotnie pokazywał, że miotają nim bardzo skrajne emocje. Zwłaszcza jeśli chodzi o los Tamaki. Była mu ona niezwykle bliska, a jej śmierć mocno nim wstrząsnęła. To jednak było tylko wierzchołkiem góry lodowej jego skoków nastrojów. Zauważył, że od czasu przeszczepu, dużo szybciej wpada w złość, stawał się bardziej posępny, czy też z niezwykłe żywiołowością wypowiadał się o rzeczach dla siebie ważnych. To efekt ubocznych samej operacji czy Sharingan aż tak na niego wpływał? Posiadanie całkowicie obcego Kekkei Genkai odbijało się wyraźnie na nosicielu i potrzebował on wiele czasu, aby to ujarzmić. Na opanowanie swojego Limitu Krwi miał całe dzieciństwo, teraz z dnia na dzień musi uczyć się zupełnie czegoś innego.

-Wyruszyć... Na jakiś czas. Oczywiście, gdy tylko będzie taka potrzeba, natychmiast stawię się w Gokiburi- Poprawił się upomniany przez swojego Lidera. W rozmowach trzeba było bardzo dokładnie pilnować swoich słów, bo mogły być one bardzo źle zrozumiane. W tym momencie Kisuke natychmiast chciał wyjaśnić nieporozumienie, do którego doprowadził. Deklarował swoją lojalność wobec klanu i obowiązek stawienia się w sytuacjach potrzebnych. Co prawda wojna im nie groziła, bo obecna działa się dość daleko od ich granic. Ale jednak Nara nigdy nie śpią i kto wie, czy wkrótce nie zechcą doprowadzić do kolejnego granicznego incydentu.

-W żadnym razie nie chcemy pracować dla żadnego klanu. Jestem członkiem klanu Aburame i tylko wobec niego będę lojalny. Zamierzamy działać dla dobra zwykłych ludzi, na ich rachunek. Grupa jako całość ma być niezależna od jakiejkolwiek przynależności, każda jednostka ma jednak pełne prawo, aby nadal działać dla dobra swoich klanów- Lojalność, praworządność i solidarność ze swoimi ludźmi była dla niego niezwykle ważna. Jednak wierzył, że radzą sobie na tyle dobrze w Kaigan, że jego obecność nie jest tutaj konieczna. Istnieje wiele miejsc, gdzie zwykli ludzie nie mają nawet szansy na uzyskanie takiej pomocy. Właśnie dlatego konieczne powstanie czegoś, co będzie całkowicie odrębną siłą. Czymś, co nie będzie konkurowało z klanami, coś, co nie będzie z nimi współpracowało. Tym czymś ma być Kropla. Dla zwykłych ludzi. Dla każdego, kto będzie potrzebował pomocy. Dla biednych i pokrzywdzonych. Dla zapomnianych przez władze. Dla uciekających przed wojną. Dla głodnych i spragnionych. Wzniosłe? Bardzo. Idealistyczne? Tym bardziej. Ale taka była właśnie Tamaki. Ku jej pamięci musiał sprawić, by jej marzenie stało się realne.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Możliwe, że zmiany, jakich doświadczałeś, były spowodowane operacją, albo czymś, co zostało ci zrobione gdy nie byłeś przytomny na stole operacyjnym. Bardzo prawdopodobne było również to, że widoki doświadczone przez zarówno twoje stare jak i nowe oko, wyraźnie zaczynały na ciebie oddziaływać. Może to nawet nie chodziło o nie a o to, co mógłbyś, co chciałeś... Co ty i twoi przyjaciele, chcieliście razem osiągnąć.

Wyjaśniłeś swojemu liderowi co miałeś na myśli przez słowa traktujące o opuszczeniu Kaigan - oczywiście, że nie miałeś na myśli opuścić Kaigan na stałe, brzmiało to bardziej jak prośba o posłanie w tamte okolice - w końcu raporty zawsze można było składać na odległość i nie zatracić swojej przynależności. Yaichiro skinął delikatnie głową byś kontynuował gdy opowiedziałeś mu o swojej przynależności oraz o tym czym rzeczywiście ma być ta cała kropla, o tym do kogo ma należeć i z kim współpracować. Nie był zdziwiony niczym z tego co powiedziałeś. – Grupa niezależna od przynależności, lecz każdy członek może być wierny komu innemu? — Zapytał z wyraźnym brakiem zrozumienia całego toku myślowego, jaki prezentowałeś mu w tej chwili. Nie wydawał się całkowicie przeciwny, przynajmniej na razie - bardziej zaniepokojony planem na organizację, która wyrośnie na niczym innym jak na ciele martwej shinobi, bez wizji, celu i faktycznego planu - pomagać ludziom można przecież i bez tworzenia specjalnego ugrupowania.

Przez moment myślał - wyraźnie się nad czymś zastanawiał – Co się stanie jeśli któreś z was wystąpi przeciwko klanowi kogoś z was? Załóżmy twojego przyjaciela Ario - zechce działać przeciwko Gokiburi, bądź ty przeciwko jego domowi. Co wtedy? — Musiał znać odpowiedź na to pytanie, bez niej nie był w stanie dalej prowadzić tej rozmowy. Każdy zawsze miał prawo do podejmowania własnych decyzji i przynależność nie polegała tylko na stawianiu się na wezwania, ale bycie w zasięgu ręki, by pomóc tam, gdzie jest się potrzebnym - było istotnym elementem przynależności i jedności, bo gdyby każdy shinobi decydował się na opuszczenie domu na stałe, to kto by go bronił?

Yaichiro

[Kisuke]

Sporo się w jego życiu zmieniło, więc nic dziwnego, że i on sam przeszedł przemianę. Przestał być strachliwym chłopcem, który przychodził, pokiwał głową, a potem uciekał jak najszybciej od dalszej rozmowy. Stał się wygadany, pewniejszy siebie, porywczy. Czy to była wina przeszczepu, jego planów, czy rzeczy, których doświadczył? Tego pewnie nigdy się nie dowie. Najbardziej prawdopodobną wersją, za którą stał, była ta, że każda z tych rzeczy w jakimś stopniu się przyczyniła do tej przemiany.

-Wtedy... Staniemy przeciwko sobie na placu boju, a jeśli obaj przetrwamy, to spotkamy się potem ponownie, na neutralnym gruncie, aby nadal kontynuować działalność Kropli. Osobista lojalność jednostek nie ma żadnego znacznie, a Kropla jako całość nie będzie ingerować w sprawy klanów- Rozważanie konfliktu ze swoim bliskim przyjacielem nie było czymś, co ktoś chciałby rozważać. Zostało mu jednak zadane pytanie, a więc musiał udzielić jasnej odpowiedzi. Lojalność wobec klanu jest najważniejszym priorytetem dla niego i praktycznie dla każdego ninja. Tamaki nie do końca ten aspekt rozumiała, przez swój brak przynależności, jednak Kisuke zupełnie inaczej na to patrzył. Mógł stworzyć organizację, która nie będzie stanowić problemu dla klanów, bo nie będzie im podbierać shinobich. Każdy członek Kropli w każdym momencie będzie miał pełne prawo powrócić i służyć swojemu klanowi. Jeśli dojdzie do konfliktu pomiędzy dwoma osobami, to ten konflikt nie zostanie przeniesiony na działalność Kropli. Śmiałe założenia. Jak cała Kropla.

-Wiem, że brzmi to, jak bajki, które można opowiadać młodym w pierwszych dniach nauki. Wiem, że droga do osiągnięcia takiego celu nie będzie prosta. Ale właśnie dlatego chciałbym też tego dokonać. Zawsze uczono mnie, aby stawiać sobie ambitne cele. Aby poświęcić się czemuś, co może pomóc innym. W ten sposób może zostać uratowane mnóstwo żyć, a jeszcze więcej osób otrzyma pomoc, której normalnie by nie dostali- Chciałoby się dodać jeszcze "To może odmienić losy świata", ale powstrzymał się przed wygłaszaniem takich dyrdymałów. Zaczną skromnie, we dwóch, od pomocy dla osób na prowincjach Ryuzaku. Powoli będą budować swoją renomę, swoje zaplecze i wszystko inne co będzie im potrzebne. Na dokładne ustalenia i plan działania jeszcze przyjdzie czas.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Pewne wydarzenia mogły wpłynąć na każdego, bo nasz charakter, poza kilkoma najważniejszymi odruchami, które będą towarzyszyć nam zawsze - cały czas się zmieniał. Yaichiro wciąż nie wydawał się przekonany sprawami kropli - a raczej jej członków i potencjalnych konfliktów, które mogą i raczej na pewno kiedyś wystąpią, bo tam, gdzie ludzi jest wielu - tam jest tyle samo zdań. Yaichiro był pewien, że konflikty się pojawią i będzie to tylko kwestia czasu - wiedział natomiast coś jeszcze. To, że jesteś zdeterminowany do stworzenia tej grupy - inaczej wcale byś tutaj nie przychodził i nie poruszał tego tematu.

Dla Aburame liczyła się jedność - i jej miał pozostać wierny. Mężczyzna zastanawiał się nad całością twojej wizji. Biorąc pod uwagę to, co mówiłeś teraz i to, co powiedziałeś przedtem. Grupa bez przynależności, której członkowie mogą w każdej chwili odejść - rzeczywiście była w teorii tworem wolnym od konfliktów i wzajemnych krzywd. To mogło się stać jeśli członkami takiego ugrupowania zostaną odpowiednie osoby. – Hmm — Mruknął cicho, przejeżdżając dłonią po swojej brodzie. – Dobrze Kisuke-san. Jedyne czego oczekuję to cykliczne raporty. Tak jak od każdego, kto wyrusza w świat. — Mówił zupełnie zwyczajnie w sposób pozbawiony emocji, zupełnie jakby ta rozmowa nie niosła za sobą żadnych emocji - nawet jeśli jakieś przedtem wzbudzała. – Oczekuję raportów na temat waszych postępów. — Wspomniał, złączając dłonie razem na blacie stołu. Ciężko powiedzieć czy rzeczywiście wszystko poszło tak łatwo, czy może oczekiwał czegoś więcej i się o to upomni - jedno było pewne. Działanie w tajemnicy nie przyświecało celowi kropli, więc jawność działań była w tej chwili dla Yaichiro dosyć istotna - przynajmniej dla niego.

To chyba nie było nic złego. – Kisuke-san — Przekręcił głowę delikatnie w jedną stronę i wyprostował się znowu, położył rękę na stole. Znów na moment nastała cisza. Przyglądał ci się uważnie, patrzył nieprzerwanie – Przetrwałeś wydarzenia na murze. Również wykazałeś się tutaj w Kaigan. Dodatkowo masz wielkie ambicje. Od dzisiaj, zwij się Sentokim rodu Aburame. Od dzisiaj jesteś nie tylko jego dłonią rodu, ale jednym z ramion, które trzyma Kaigan gdy te upada. — Podniósł się, wstał i poprawił swój płaszcz. – Swoją nową odznakę odbierzesz od naszego kwatermistrza. Twój nowy stopień na pewno pomoże w rozpoczęciu działania. — Zmierzył cię uważnie wzrokiem, przez chwilę nie odrywając od ciebie spojrzenia. Nie mówił, że oczekiwania wobec ciebie są teraz duże - to było oczywiste, bo z każdym awansem rosła odpowiedzialność.

Yaichiro

[Kisuke]

Kisuke doskonale rozumiał niechęć do powstania Kropli. Jej założenia podkopywały pozycję klanów, wszystkich. Odpowiednio silna Kropla mogła stać się w przyszłości kolejną liczącą się siłą, z którą klany będą dążyły do konfrontacji. Problemy były i będą. Pojawią się zupełnie nowe wyzwania, a z tym wszystkim trzeba będzie sobie jakoś radzić. Utrzymanie władzy nie jest takie proste i Shirei-kan doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Na całe szczęście był on człowiekiem rozważnym, a do tego pokładającym spore nadzieje w swoich podwładnych.

-Tak jest, Yaichiro-sama- Odpowiedział, wykonując kolejny ukłon głową. Otrzymał pozwolenie, a mimo całej tej niechęci i bardzo opanowanej rozmowy, wręcz bez uczuć, czuł się w pewien sposób pochwalony przez niego i popchnięty do działania. Obiecał swoją gotowość dla klanu, dlatego obowiązek składania raportów z postępów swoich działań oraz uzyskanych informacji były dla niego jak najbardziej naturalny. Kropla miała być znana w świecie, a tym bardziej w Kaigan.

-Tak?- Zapytał, niepewny, gdy Lider zwrócił się do niego po imieniu. Z lekkim zaskoczeniem, czekał na to, co miało nadejść. Myślał, że rozmowa została zakończona. Informacje o Sharinganie przekazane, raport także, a na koniec jeszcze rozmowa o Kropli. Na nic więcej nie liczył, a jednak była jeszcze kolejna sprawa. Chwila ciszy została przerwana. Wyższy Aburame powstał, po tym, jak pochwalił swojego młodszego i nieco niższego podwładnego. Ten w odpowiedzi także poczuł się w obowiązku, aby powstać z krzesła. Wtedy spadły na niego kolejne słowa. Prawie jakby go ktoś piorunem strzelił. Otrzymał awans na Sentokiego. Kolejny szczebel został przez niego pokonany. Teraz stał w jednym rzędzie z takimi wojownikami jak Ario czy Kyoushi. Wiedział, że do nich ma jeszcze daleko, bo oni byli doświadczonymi w swoim fachu, a on dopiero będzie zaczynał przygodę z taką rangą.

-Dziękuję, to olbrzymie wyróżnienie. Będę godnie reprezentował nasz klan i dążył do tego, aby stać się jeszcze lepszym wojownikiem- Kolejny ukłon z jego strony. Czuł się niezwykle dumnie, że klan docenił jego starania oraz wszystko, co do tej pory osiągnął. Wiedział, że wiele może osiągnąć, ale nie liczył na taką nagrodę. Na jego zmartwionej twarzy pojawił się uśmiech. Bał się tej rozmowy i tego, jak może przebiegnąć, jak zwykle całkowicie niepotrzebnie. Yaichiro ponownie okazał się człowiekiem niezwykle pogodnym, choć wielu mogło nie lubić tak apatycznego podejścia do dyskusji. Teraz miał się jeszcze udać do kwatermistrza. Wzrokiem zapytał, czy to już wszystko i dopiero gdy otrzymał pozwolenie, ukłonił się na pożegnanie i opuścił pomieszczenie, kierując się do kwatermistrza po swoją nową odznakę.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Nie każdy zostawał sentokim. Nie wszyscy, którzy się starali, mogli dostąpić tego zaszczytu. Nie każdy się nadawał, po prostu. Yaichiro dał ci szansę na kroczenie dalej ścieżką, którą już przez jakiś czas szedłeś. Oczywiście Aburame wiedział, co robił, dając ci promocję. Pokazałeś już nie raz, że potrafisz być kompetentnym członkiem rodu a przy okazji również starasz się dbać o to co rzeczywiście cenne - nie zapominając o swoich zobowiązaniach, które to są jedną z najważniejszych rzeczy w czyimś życiu - słowa i składane przysięgi wraz z przynależnościami.

Mężczyzna dał ci chwilę byś ochłonął - jeśli musiałeś. Musiało to dla innych wyglądać jak chwila, w której dwie osoby po prostu cicho stały w gabinecie, gdzie tak naprawdę działo się tam bardzo dużo. Dopiero po chwili, jak już dotarła do ciebie informacja i byłeś gotowy - udzielił ci pozwolenia na wyjście prostym gestem, bez zbędnego przedłużania tej sytuacji, czy słów. Każdy z was wiedział, na czym stoi, a tym bardziej on, wydając ci pewne polecenia, na których to realizację liczył w niedalekiej przyszłości.

Po opuszczeniu gabinetu musiałeś opuścić budowlę i skierować się do innej, znajdującej się niedaleko. Droga, która cię tam prowadziła, zajęła ci kilka minut. W końcu znalazłeś się przed magazynem, do którego środka dostęp prawdopodobnie miało niewielu. Pomieszczenie było długie i gdzieś na początku znajdowały się drzwi a tuż obok niewielka lada przy której było okienko, przez które wyglądać mógł ktoś ze środka. Niby prosta konstrukcja gdzie w rzeczywistości chyba każdy zdawał sobie sprawę, że to zabezpieczenie jest przeznaczone dla tych niekorzystających z chakry a prawdziwe zabezpieczenia są w środku - na nieuważnych ninja. Za okienkiem siedział jeden z mężczyzn zajmujących się tym magazynem. Nie musiałeś rozmawiać z nim długo, bo został już poinformowany o tym co masz odebrać. Pierwszym co zrobił to poprosił byś się zidentyfikował i wyciągnął dłoń po twoją odznakę. Dopiero potem ją wziął i po kilkunastu chwilach doniósł ci drugą - należącą do sentokiego. Wraz z tym postawił na blacie gurdę, którą przesunął w twoim kierunku. – To chyba będzie wszystko — Nie było to chyba szczególnie dziwne, że wraz z awansem otrzymywało się sprzęt który służył dalszej pracy na rzecz rodu - w końcu należało dbać o te silniejsze jednostki i upewnić się, że nic ich w przyszłości nie zaskoczy i będą mogli poradzić sobie z każdym przyszłym zagrożeniem.

  Ukryty tekst

Kwatermistrz
Yaichiro

[Kisuke]

On nigdy nie rzucał słów na wiatr. To właśnie jego lojalność oraz pracowitość doprowadzły do tego momentu, że klan postanowił go kolejny raz wyróżnić awansem. Zostanie Sentokim to olbrzymi zaszczyt oraz jeszcze większa odpowiedzialność. Kisuke nie planował spoczywać na laurach, a jeszcze bardziej się starać, aby udźwignąć ciężar, który spadł na jego barki. Będzie musiał bardzo uważać, bo rozdzielenie swojego życia oraz czasu pomiędzy dwie zupełnie różne od siebie sprawy wymagać będą mnóśtwo samozaparcia. Z jednej strony zobowiązania wobec klanu, z drugiej organizowanie Kropli, ku czci pamięci poległej w boju Tamaki.

Pożegnał się z Liderem i ruszył w stronę miejscówki kwatermistrza. Tam sprawy przebiegły bardzo sprawnie, bez zbytnich uprzejmości, przedłużania, sztucznych uśmiechów. Same konkrety. Wymiana odznaki na nową, która aż się świeciła i spokojnie mogła być z dumą noszona, zajęła niewiele. Kwetermistrz musiał zostać o wszystkim powiadomiony. Była jednak kolejna niespodzianka dla nowego Sentokiego. Oprócz kawałka blaszki, udowadniającego jego nową pozycję, otrzymał on również coś jeszcze. Gurdę. Kolejny z elementów typowych dla potężniejszych Aburame.

-Dziękuję- Skinął głową w geście podziękowania, odebrał to co teraz należało do niego i mógł ruszyć w swoją stronę. Zanim wyruszy w dalszą drogę, ma jeszcze kilka spraw do załatwienia tutaj w Gokiburi. Ponownie kiwnął głową, tym razem na pożegnanie, odchodząc w kierunku swojego domu.

[z/t]

[Kisuke]

Podróż nie była specjalnie trudna. Przynajmniej fizycznie. Mentalnie stanowiła pewne wyzwanie, bo w głowie Kisuke kłębiło się wiele myśli. Pamiętał bardzo dokładnie ostatnią rozmowę z Liderem. To była jedna z najważniejszych rozmów w jego życiu, gdzie podjął i przedstawił bardzo ważną decyzję. Opuścił Kaigan, pierwszy raz od dawna. A teraz wracał. Niektórzy mogli sądzić, że wracał z podkulonym ogonem i prośbą o wybaczenie. Ale było wprost przeciwnie. Szedł z dumnie podniesioną głową. Silniejszy niż kiedykolwiek. I jeszcze bardziej gotowy żeby wspomóc swój własny klan.

Ale sytuacja zmieniła się również na miejscu. Próbował przygotować się na najgorsze. Mimo swojej nieobecności to nadal był wiernym Sentokim swojego rodu. Wykonywał dla nich misje, gdy potrzebowali jego pomocy. Zdawał raporty, gdy czegoś się dowiedział. A teraz własnoręcznie pomoże w przywróceniu chwały klanowi Aburame. Make Kaigan Great Again. Ale po kolei. Najpierw trzeba było wrócić do siedziby, zadeklarować swój powrót oraz chęć do udzielenia pomocy. Kiwnął głową na powitanie do strażników po czym udzielił im stosownych wyjaśnień. Gdy oczekiwał na ich decyzję, rozejrzał się po okolicy. Piękna budowla. Tęsknił za tym widokiem.