Siedziba władzy

[Souei]

Wyprawa B
1/57 Nietrudno było zakasać rękawy i wziąć się do pracy. Służba dla klanu często była największą nagrodą dla lokalnych patriotów, których jedną z pasji było pomaganie innym ludziom. Sztuką było jednak zarabiać tym na życie, a nawet zdobyć uznanie otoczenia. Ario jako Sentoki, który zasłużył na tytuł pracą dla dobra ogółu mógł z czystym sumieniem poklepać się po plecach i pochwalić dobrze wykonaną pracę.
Czekając w siedzibie władzy na kolejny przydział, po raz kolejny zastał tam Itamiego. Mężczyzna chyba nawet ucieszył się na widok chłopaka, bo podszedł do niego niezwłocznie po tym, gdy ich spojrzenia się spotkały.
- Nowa robótka czeka, gdybyś był zainteresowany. Saorai-sama chciała, żeby zajął się tym ktoś zdolny. Z tamtą dilerką skończymy później. - Pokazał mu zwinięty jeszcze zwój, ale nie wręczył go marionetkarzowi.
- Chodź, omówimy to u mnie. - Zaczekał, aż Sentoki wstanie, o ile już się nie podniósł, a następnie przenieśli się do niewielkiego gabinetu, w którym urzędował Itami. Tam mężczyzna usiadł za swoim biurkiem, a Kunisaku wskazał krzesło naprzeciwko. Dość powiedzieć, że ten mebel był jednym z bardziej ekscytujących elementów wystroju. Gdy już zajęli wygodne pozycje do rozmowy, Itami rozwinął przed sobą swój i patrząc w niego zaczął opowiadać.
- Tym razem problemy jest nie u nas, tylko w Atsui. Mimo to, jak wiadomo, mamy tą całą Unię i dlatego mamy sobie pomagać i takie tam. W niewielkiej wiosce niedaleko Tajemniczego Lasu ludzie zapadają na jakieś dziwne choroby albo czymś się trują. Ponieważ Sabaku nie są ekspertami w tej dziedzinie, zwrócili się do Saori o użyczenie kogoś do pomocy. Ona zwróciła się do mnie, a ja poleciłem ciebie. Masz już jakieś doświadczenie w tej sprawie, więc nie trzeba ci wszystkiego tłumaczyć od początku. Trzeba się tam przejść i zobaczyć o co dokładnie chodzi. - Wręczył zwój Ario, aby ten doczytał sobie wszystkie szczegóły.
- Zasadniczo to chciałem z tobą porozmawiać dlatego, żebyś był świadomy tego, że podczas badania tej sprawy będziesz reprezentował cały Ród. Nie chcemy aby twoja interwencja odbiła się nam czkawką, więc zachowuj się jak trzeba i nie rób kłopotów gospodarzom. - Upomniał Sentokiego, zapewne niesłusznie, ale obowiązki służbowe nakazywały odbyć również tą formalną część rozmowy.
- Pytania? - Odezwał się po dłuższej chwili, które Ario mógł poświęcić na zapoznanie się z tematem.

[Ario]

Długo nie było trzeba czekać na jakieś zlecenie. Ario pogrążony w swoich myślał został brutalnie wyrwany przez Itamiego, który natychmiast przekazał mu, że jest robota do zrobienia.
- Itami. Dobrze Cię widzieć. - powiedział Ario, z tyłu głowy ciągle martwiąc się, że raport, który wcześniej złożył jego podopieczny Kaguya to jakieś nieporozumienie i właśnie Itami go zaciąga na dywanik do Shirei-kan. Tak jednak się nie stało, a sam pacynkarz ruszył za chłopakiem, który prowadził go w znane miejsce - pokój odpraw, o ile można tak powiedzieć.

Samo przekazanie informacji trwało dość krótko. Ario był trochę zdziwiony, że tymczasowo porzucają tę sprawę, jednak on był tylko wykonawcą powierzanych mu zadań. Co prawda Itami co do zasady pytał go zawsze o zdanie i plan działania, ale skoro sama Shirei Kan wysyła go na to zadanie, to chłopak nawet nie śmiał w to wątpić. Sytuacja musiała być naprawdę poważna.
- Rozumiem. Sytuacja jest trudna z tego co mówisz. Co wiemy o tej chorobie? Wstępnie powiedziałbym, że to pewnie wynik jakiegoś zażywania grzybów, albo innych halucynogennych substancji, które można zdobyć w lesie...ale jakoś mi się to nie łączy. Czy jest jakiś kontakt po stronie wioski z Atsui? Czy dostanę jakąs przepustkę, by w razie czego legitymować się jak będą chcieli mnie o coś zaczepić? - sprawa była poważna. Na początku Ario przyjął to w miarę na spokojnie, jednakże im dłużej o tym myślał, tym bardziej skomplikowana stawała się sytuacja...masowe otrucie? Jak do tego podejść?
- Zacznę od szpitala. Sprawdzę objawy, porównam z tym co mam. Potem zrobię drobny wywiad środowiskowy, jak wtedy w biednej dzielnicy. Dalej będę reagował tak, jak będą prowadzić poszlaki....nie wiem czy jest inna droga na rozegranie tego, masz jakiś pomysł? - konsultacje z Itamim zawsze dawały dobre wyniki, więc Kunisaku zaczął od samego początku.

[Souei]

Wyprawa B
3/57 - Niestety nie przekazano mi nic więcej ponad to, co zapisano w zwoju. Możesz go zatrzymać, masz tam wypisane wszystkie dane. - Itami wskazał wzrokiem pergamin, który podsunął lalkarzowi do lektury. Było tam nieco więcej niż to, co przekazał mu przełożony ustnie, ale też nie można było oczekiwać, że słowo w słowo przeczyta mu całe zlecenie. Wypisano tam ogólnikowo objawy, które odczuwały ofiary zatrucia: były wśród nich wymioty i biegunka, typowe dla zatrucia pokarmowego, jednak zwrócono również uwagę, że w niektórych przypadkach skrajne odwodnienie doprowadziło do śmierci niektórych osób. Znalazło się tam również imię i nazwisko osoby działającej już w wiosce z ramienia drugiej, zaprzyjaźnionej strony Sabaku - Satori Mikuno.
- Moja jedyna rada w takich sytuacjach, to żeby nie zakładać niczego z góry. Potrzebują kogoś ze świeżym spojrzeniem na całą sprawę, który z dystansu dojrzy coś, co oni z bliska przeoczyli. - Odpowiedział ponownie Itami. Jego twarz była poważna, bo cała sprawa mogła okazać się trudniejsza, niż wyglądało to na papierze. Wciąż nie ustalono źródła problemu, a mogło nim być praktycznie wszystko.
- Z tym szpitalem może być problem. To mała wioska bez dostępu do takich rzeczy. Większość cierpiących leży w domach, włącznie z ich lekarzem. Dlatego trzeba działać szybko i zapewnić pomoc z zewnątrz. - Dodał po raz kolejny. Poza tymi wyczytanymi informacjami, na zwoju został jeszcze nakreślony niewielki wycinek mapy z zaznaczonym położeniem wioski, o której od początku była mowa. Sanibare - taka nazwa widniała przy zaznaczonym miejscu.
- Wystarczy ci tylko odznaka, nie zapomnij zabrać jej ze sobą. - To było odnośnie identyfikacji. Itami nie miał więcej uwag, a jeśli Ario nie miał więcej pytań, to chyba nadeszła najwyższa pora na rozstanie.
Jeśli nie ma pytań i chcesz wyruszać, to wyruszaj tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 5&start=15

[Ario]

Ario pożegnał się z Satori, a na odchodne rozrysował jej na zwoju, jak łatwo zrobić łóżka z materiałów, które dostarczyli. Według instrukcji, które pozostawił, powinni być w stanie to złożyć nawet ludzie, którzy nie mieli z majstrowaniem za dużo wspólnego.
- Dziękuję Satori-san, trzymaj się. - pożegnał się na sam koniec z kobietą i musiał się zbierać.

Podróż przez pustynię z czterema lalkami była czymś dziwnym - napewno kazdy, kto spotkałby takiego shinobi, albo by się popukał w łeb, po co tak łazić, zaś inny mógłby powiedzieć - pewnie czuje się w takiej kombinacji bezpieczny. Prawda była zgoła inna. Pieczętowanie marionetek z powrotem do zwojów było bardzo męczące, więc gdy Ario zrozumiał, że nie ma co zużywać resztek sił na taki zabieg, po prostu poruszał się nimi w konwoju...a że było to bezpieczne, to już druga, dodatkowa kwestia.

Pogoda na pustyni była taka jak zawsze. Tu dużo się nie zmieniało. Chłopak miał wiele czasu na przemyślenia z poprzedniej potyczki. Po pierwsze, zdecydowanie zabrakło mu marionetki, którą miał stworzyć wcześniej, ale zabrakło mu funduszy. To jednak był tylko jakiś pretekst, by nie czuć się winnym. Wkońcu pierwszy raz od dłuższego czasu został niejako pochwycony przez przeciwnika, a co do zasady wychodził z tego zawsze nietknięty. Ario był przekonany, że wąż da sobie radę z zasłoną przeciwnika, lecz żaden z senbonów nie doleciał do wroga. Tu chłopak miał największy problem do siebie, bo nie wiedział, czy popełnił błąd w założeniach, czy nie umiał się dostosować do placu boju. Napewno miał zamiar przyjrzeć się jeszcze temu tworowi i zadecydować albo o jego ulepszeniach, albo o jakiejś modernizacji. To trzeba usiąść i na spokojnie pomyśleć.

Chłopak cieszył się, że nauczył się czegoś nowego. Satori pokazała mu wiele interesujących sztuczek alchemicznych, szczególnie wytwarzanie antidotum na truciznę. Tego Ario wcześniej nie brał pod uwagę, więc nawet najprostsze rzeczy mogą mieć kolosalny wpływ na zmianę postawy. Dodatkowo Sentoki zyskał szacunku do natrafiających się przeciwników na jego szlaku. Ogólnie był zadowolony z siebie, jak poprowadził całą misję, jednak na to wszystko przyjdzie jeszcze moment - bo właśnie miała wyłaniać się siedziba klanu w jego rodzimym mieście.

Ario wszedł ze swoimi marionetkami do siedziby, tak jak zdarzało mu się wcześniej (i zdarzać będzie, bo koszty pieczętowania to masakracja) i odrazu zamierzał skierować się do pokoju zleceniodawcy - Shinobi Ayatsuri imieniem Itami. Sentoki go szanował ze względu na podejście, ale i umiejętności.
- Misja wypełniona. - miał rzeknąć, ustawiając kukiełki pod ścianą, by nikomu nie przeszkadzały. Sam Ario chciał zając jakieś siedzenie, by trochę odpocząć. - W wiosce nawiązałem kontakt z kobietą, która miała bardzo dobre umiejetności alchemiczne. Okazało się, że chorobą jest zwykłe zatrucie pokarmowe roznoszone przez robaki, a te były podłożone w workach na zboże, w spiżarni. - Kunisaku zamierzał złapac oddech nim przejdzie dalej. - Winnym okazał się być użytkownik kekkei genkai klanu Aburame, ale prawdopodobnie ichsiejszy wyrzutek. Spacyfikowałem go, chociaż mocno się stawiał. Z Satori-san przyrządziliśmy wcześniej antidotum i tym samym kiedy ja zajmowałem się przeciwnikiem, ona podawała lek pacjentom. Wszystko się udało, Itami. Mam nadzieję, że mnie pochwalisz do Shirei-kan. - ostatnie zdanie miało być lekką zaczepką, gdyż Ario lubił sprawdzać w tej mierze swojego towarzysza misji.

[Souei]

Wyprawa B
57/57 Ario rzeczywiście mógł czuć się mało bezpiecznie po tym, jak podczas ostatniej walki został zbrukany przez chmarę robaków. Ale teraz był już w domu. Ario, jesteś już bezpieczny. Nie musisz się bać. Siedziba władzy była ostoją, gdzie na pewno nie mogło spotkać go nic złego, jedynie same pochwały za dobrze wykonaną robotę. Itami przyjął go tam gdzie wcześniej wprowadzał go w szczegóły zadania - w swoim gabinecie. Nie było to w pełni komfortowe spotkanie, przynajmniej na początku. Ustawione pod ścianą lalki sprawiały jakby w pokoju za chwilę miało wydarzyć się coś złego, dlatego przełożony poprosił Ario, aby na czas rozmowy spakował swoje lalki z powrotem do pudełka. Nie była to może prośba, która powinno kierować się do dorosłego faceta, ale Ayatsuri to w ogóle inna kultura.
Usiedli zatem w pokoju sami i bez świadków, nawet tych sztucznych, aby Kunisaku mógł zdać w końcu raport ze swojej pustynnej misji. Itami wysłuchał go uważnie i chwilę trawił cały przekazany mu scenariusz.
- Ja też uważam, że ten Aburame nie działał jako shinobi, tylko zwykły przestępca. Dobrze się spisałeś. Z perspektywy naszych relacji z Sabaku, może to wiele znaczyć. Oczywiście przekażę Liderce raport, skoro tak bardzo zależy ci na tym, żeby jej się przypodobać. - Uśmiechnął się na ostatnią luźną uwagę.
- Wiedziałem że sobie poradzisz, ale i tak czuję ulgę widząc cię w dobrym stanie i opowiadającym mi o swoim sukcesie. Naprawdę dobra robota. - O ile Ario oszczędził mu szczegółów o tym, jak rozmaślił swojego wroga na środku ulicy w Sanibare, a następnie zostawiając jego truchło tam gdzie leżało. Ale to był przecież już tylko szczegół. Po złożonym meldunku Ario nareszcie był wolny. Miał czas na odpoczynek, majsterkowanie i przygotowanie do następnych ekscytujących przygód.
// Koniec wyprawy. Dzięki. o/

[Ario]

Otóż to. A przygody miały ruszyć niebawem z kopyta, gdyż Ario wychodząc od Itamiego rozciągnął duży zwój i zapieczętował marionetki tam, gdzie powinno być ich miejsce. Tym samym pożegnał się z towarzyszem misji i opuszczając przytulną siedzibę klanu, ruszył odrazu w stronę sklepu z narzędziami, tudzież zaoptrzeniem. Sentoki odebrawszy pochwałę, machnął jedynie ręką i skierował swoje kroki na zewnątrz. Mimo, że chwilę Aria nie było, to jednak osada nie zmieniła się niemalże w ogóle, a na ulicach panował taki sam zgiełk jak zawsze. Nie mniej, tym razem Sentoki chciał trochę odpocząć, jednak jak to zawsze bywa - najpierw obowiązki.

Z/T

[Ario]

Ario dotarłwszy do siedziby władz, pierwsze swoje kroki skierował w stronę pokoju Itamiego. Co prawda ich relacja była głównie na linii zleceniodawca - zleceniobiorca, ale sam Kunisaku czuł jakiś dziwny respekt dla swojego kuzyna z klanu. Zdążył się już z nim w miarę poznać, tak więc wiedział, że rozmowa z nim będzie dobra na początek. Ario wszedł jak do siebie, po czym witając się skinieniem głowy przemówił.
- Hej, wracam z Muru. Mam parę informacji dla Ciebie. - powiedział krótko, zaś Itami miał wyraz twarzy taki jak Ario - raczej beznamiętny, nie ukazujący żadnych emocji.
- Z muru? Ah, ciekawe. Opowiadaj więc.

---

Rozmowa z Itamim trwała długo. Ario podzielił się z nim swoimi spostrzeżeniami, a tamten zaczął interesować się wszystkimi szczegółami, które Sentoki wyłapał. Najciekawsze było wspomnienie o bestii chakry, którą Ario widział. Itami wtedy pierwszy raz odkąd Kunisaku go znał zawahał się i przybrał zmartwioną minę. Sam chłopak rozumiem doskonale, że to nie moment na zadawanie pytań, gdyż sam za chwilę miał spotkać się ze swoją liderką i przegadać z nią ostatnie wydarzenia. Tak więc po debacie z Itamim, Ario skierował się bezpośrednio pod drzwi Shirei-Kan i spojrzał na nie. Patrzył się tak przez dobre 3-4 minuty, po czym wziął oddech i zapukał do środka.
- Ario. Chciałbym u Saori-sama prosić o audiencję. Mam interesujące informacje z Muru i poprzedniej misji.

[Vulpie]

Czy informacje o strategicznym znaczeniu powinny być dostępne dla dużej ilości osób? Bardzo dobre pytanie, prawda? Im więcej ludzi coś wie, tym większa szansa na wydostanie się tego poza zaufany krąg. Bo w każdym zaufanym kręgu znajdzie się jakaś papla, kret czy inny zdrajca. Informacja wycieknie, pójdzie dalej. Będzie publiczna albo w formie raportu na biurku innego Shirei-kana. Ario oczywiście dzielił się wieściami z zaufaną osobą i w ilości jednej, więc wypłynięcie tego było obarczone ryzykiem minimalnym. No i jeszcze jedna dość istotna kwestia. Informacje co się tam działo dokładnie, z perspektywy Uchiha, pewnie były znacznie mniej powszechne, niż te udostępnione przez Mur. Mogły też mieć większą wartość. Ale te wszystkie gdybania i wątpliwości miałyby sens tylko wtedy, gdyby Itami faktycznie okazał się kretem.
Sytuacją oderwaną od tej była wizyta Ario w gabinecie Shirei-kana. Trzeba było zdać raport z tak ważnego wydarzenia, oczywiście. Trzeba było spełniać obowiązki grzecznego i posłusznego ninja Unii. I Ayatsuri, rzecz jasna. Nie po to wychowywał się w Unii, miał tam rodzinę i przyjaciół, by nie służyć swojej społeczności? No właśnie. Ario więc ruszy l do gabinetu, by spotkać się ze swoją liderką. Strażnicy oczywiście wysłuchali jego prośby. Dwa potężne byki w pełnym rynsztunku ninja, z broniami na wierzchu. Gotowi do uderzenia, gotowi do zabijania. Ich praca jednak musiała być stosunkowo nudna, bo żadnego zagrożenia w tym miejscu nie było. Jeden ze strażników zapukał, wsadził głowę i obwieścił przybycie petenta. Po chwili głowę wysunął i odsunął się od drzwi, zostawiając je lekko uchylone.
- Saori-dono przyjmie cię. - odpowiedział strażnik. Ario mógł więc wejść do środka. Po tym, jak wszedł, drzwi zostały za nim zamknięte. Został więc całkowicie sam, porzucony na pastwę losu i Shirei-kana.
- Ario-san, dobrze widzieć cię w zdrowiu. Przejdźmy od razu do rzeczy, opowiedz mi o tym, czego byłeś światkiem. - Ayatsuri Saori, liderka rodu Ayatsuri, postanowiła przejść od razu do rzeczy. Wskazała na krzesło naprzeciwko biurka, co chyba było dość jasnym sygnałem. Biurko było duże, miało sporo przestrzeni, która jednak była praktycznie całkowicie pusta. Żadnych papierów, zwojów i innych przeszkadzajek. Wszystko było uporządkowane i usystematyzowane, pewnie w licznych szafach i kufrach ustawionych pod ścianami gabinetu. No i najważniejszy element pomieszczenia, nie można było zapomnieć o dwóch sztandarach zwisających z sufitu za liderką. Jeden żółty, z symbolem Unii. Drugi, też żółty, ale z symbolem rodu Ayatsuri.

[Ario]

Ario został wpuszczony do pokoju Shirei-kan niemalże odrazu, co było dobrym i miłym akcentem. Gdyby kobieta kazała na siebie czekać niewiadomo ile, mogłoby to być odebrane przez chłopaka jako oznaka, że nie traktuje go zbyt poważnie. Oczywiście, gdyby ten przejmował się takimi sprawami.

To była już trzecia wizyta sam na sam z szefową całego klanu. Na samej podstawie tych spotkań, można było łatwo określić jak chłopak zmieniał się wraz z wiekiem, gdy niemalże dorastał do pełnoletności wykonując prace dla klanu, a także robótki dla zwykłych cywili. Za pierwszym razem był przerażony jak wchodził do tego pomieszczenia. Wydawało mu się niemalże tak wielkie, jak cała jego lepianka, a każdy ruch, wypowiedź i najmniejszy gest Saori-sama traktował niczym wyrok ostateczny i jedyną prawdę. Wtedy pokazała mu jedną ze swoich marionetek, którą z tego co kojarzył można było porównać do pająka. Chłopak miał więc inspiracje, do stworzenia swojej wersji pająka, który nosił na plecach. Kolejną wizytą Ario odbywał podczas awansu na Senotkiego, gdzie był już bardziej obyty i traktował kobietę niczym swojego przełożonego. Jej słowa trafiały do niego w bardzo powolny sposób, gdyż starał się wyciągać z nich jak największą mądrość. Nie była już dla niego Boginią, ale osobą, od której można się sporo nauczyć. Wtedy dyskutowali na temat jednego z projektów Ario, a Saori-sama zaproponowała mu szkolenie w kierunku Iryojutsu. Miało to pomóc nie tylko mu się rozwinąc, ale też poszukać pomocy w kwestii leczenia matki. Ziarno, które zasadziła w Kunisaku, wykiełkowało tak, że jeszcze przed kilkoma dniami robił operację Sharingana na członku potężnej organizacji, oraz swoim towarzyszu. Choć wydawało mu się, że jego zdolności medyczne są takie sobie, analizując reakcje Kisuke i Kyoushiego, a także Misae i Minoru, mógł stwierdzić, że nie jest takim pierwszym lepszym medykiem.

Teraz jednak spotykał się z Saori-sama nie jako Akoraito. Nie jako Sentoki. Jako Ario. I choć nie minęło aż tak wiele czasu od ich pierwszego spotkania, teraz wydawało mu się, że pokój jest taki sobie, jej mechanizmy na ścianach mają swoje wady, a ona sama wygląda na wiele bardziej zmęczoną niż kiedykolwiek. Czy działo się dużo podczas jego nieobecności? Trudno stwierdzić. Wiedział jednak, że na jego miejsce muszą przyjść młodsi i mniej doświadczeni, a zdolności Ario muszą posłużyć większemu celowi.
- Saori-sama. - niezauważalnie skinął głową, co i tak w etykiecie Ario było czymś szczególnym. Chłopak nie kłaniał się nikomu, nie dlatego, że kogoś nie szanował. Miał taki styl bycia, w którym nie było czasu na, według niego, zbędne pierdoły. Sentoki usiadł na fotelu, nie zdejmując jednak plecaka. Była to już niemalże część jego ciała, bo nawet podczas zabiegu czuł się bardzo niezręcznie. Chłopak powolnym wzrokiem przejrzał wszystko co się znajdywało w pokoju, po czym skierował swój wzrok na liderkę Ayatsuri.
- Wyglądasz na zmęczoną, Saori-sama. Przejdę więc odrazu do rzeczy. Jest kilka tematów które chciałbym poruszyć, tak więc zacznę od samego początku. - powiedział, a jego barwa głosu brzmiała tak samo neutralnie jak zawsze. - Zaraza w wiosce, do której wyznaczył mnie Itami-san, za Twoim głosem została powstrzymana. Udałem się tam niezwłocznie jak nakazałaś, spotykając się z kontaktem z klanu Sabaku. Była doświadczoną kobietą w Iryojutsu, więc wspólnymi siłami przygotowaliśmy antidotum na truciznę, którą roznosił... - na chwilę jego głos się zatrzymał, jakby ważył ciężar słów, które mógłby wypowiedzieć. - ... członek klanu Aburame. Umieszczał swoje robaki w składzie żywności, by ludzie chorowali, a on sam sprzedawał medaliony, które miały przed chorbą chronić. Przyłapałem go na gorączym uczynku i wymierzyłem karę śmierci w imieniu naszego klanu.

Pierwszy z tematów miał rozwiązany. Zadanie zostało wypełnione w 100%, a Saori-sama mogła cieszyć się z umocnienia współpracy na linii Sabaku-Ayatsuri. Teraz jednak zaczynały się prawdziwe schody.
- Po powrocie otrzymałem list od... - Ario ponownie się zawahał. Co się stało z pewnym siebie (a przynajmniej tak to wyglądało patrząc po osobach, które nie znały Ario) kuglarzem, który wydawał się być niczym nie wzruszony? Możliwe, że pierwsze więzi, jakie zdołał nawiązać, a możliwe, że każdy z jego towarzyszy ginął w młodym wieku. Miał nadzieję, że Kisuke nie trafi podobny los. - ... od Tamaki z rodu Hyuuga. Była wyrzutkiem klanowym, a zarazem moją przyjaciółką. Prosiła mnie o pomoc w sporze Uchiha i Muru. Poszedłem więc w charakterze konsultanta, aczkolwiek później stałem się pełnoprawnym najemnikiem. Uchiha chciało przewrotu władzy, jednak finalnie wydaje mi się, że były to gry liderów i ich prywatne zatargi. Uchiha jednak przegrali, a z tego co słyszałem w drodze powrotnej, wybuchła wojna Uchiha z Kaminari. To są jednak informacje, które pewnie masz, więc przejdę do konkretów. Widziałem coś, co nazywa się bestią chakry... a przynajmniej tak mi się wydaje. Sensorzy z mojego oddziału to potwierdzili. Nie jestem pewny co do celów Katsumi z rodu Uchiha, ale bestie chakry wydają się mieć duże znaczenie...militarne. - Ario zrobił dłuższą przerwę. Patrzył swoim nieobecnym wzrokiem na Saori, czekając na jej reakcje. Nie zamierzał jednak też dawać jej niewiadomo ile czasu do namysłu, przeszedł więc do kolenej rzeczy.
- Myślę, że powinnaś wziąć pod uwagę bestię chakry jako wsparcie Unii. Nie jestem jeszcze biegły w polityce, ale patrząc po ostatnich wyborach na Koteia, uważam, że powinnaś pomyśleć o takim wsparciu. Szczególnie, że nasze umiejętności bazują na przygotowaniach i materiałach. Tych drugich może kiedyś zabraknąć. - zasugerował chłopak. Poprawił się nieco na siedzeniu, po czym przeszedł do ostatnich dwóch kwestii.
- Marzeniem mojej przyjaciółki było stworzenie organizacji. Takiej, która będzie stała na straży zwykłych obywateli. Będzie nazywać się Kropla. Zamierzam ją założyć, gdyż Tamaki nie zdążyła. Nie zamierzam jednak porzucać swoich przynależności klanowych. Wykonałem dużo misji, pomogłem w wielu sprawach. Nie macie wobec mnie długu, ale i ja nie mam wobec Was. Jednakże chcę, byś wiedziała, Saori-sama, że gdy przyjdzie potrzeba, odszukasz mnie w Kropli. Pomogę gdy będziesz mojej pomocy potrzebować. - Ario cicho chrząknął. - I ostatnia rzecz. Moja matka. Zamierzam zabrać ją ze sobą i w organizacji jej pomóc. Tereny, na których stoi jej chata i moja lepianka, przekażę we własności klanu, jednak mam jeden warunek. Na ich terenach ma powstać szkoła dla młodych wyrzutków. Nie tylko Ayatsuri. - to była ostatnia rzecz, o której powiedział. Spojrzał delikatnie w górę, jakby chciał wiedzieć, czy Tamaki patrzy na jego działania. Kontynuował jej wolę, a także był ciekawy, czy ona o tym wie. W górę patrzył dość stanowczo, jakby rzucał komuś wyzwanie...bo Tamaki poszła przecież do nieba, prawda?

[Vulpie]

Kobieta, mimo posiadania opinii kulturalnej osoby o manierach wkraczających na rejony arystokratyczne, nie chciała owijać w bawełnę. Nie chciała przedłużać, proponować herbaty, herbatników, pytać co u rodziców. W tym momencie byli ze sobą na linii lider-ninja. Przywódca-podwładny, szef-cieć. Gdzie tu miejsce na przyjemności, gdy każda chwila zwłoki w raporcie mogła doprowadzić do większych strat dla Unii? No właśnie, trzeba było działać. Może taki pośpiech był uzasadniony, może nie był. Pewnie był, kto jak nie liderka mogła mieć pojęcie o tym, co trzeba było pośpieszyć? Zanim jeszcze Ario zaczął i zajął miejsce, mógł rozglądnąć się po pomieszczeniu. Oczywiście liderka Ayatsurich nie mogła nie poszczycić się kilkoma kukiełkami, nawet jeśli nie miała zamiaru ich pokazywać. I nawet, jeśli nie były dokończone. Gabinet oczywiście warsztatem sam w sobie nie był, ale znajdowało się w nim nieco przedmiotów innych od standardowych półek, szafek i skrzynek. Zestawy narzędzi, stojaki na zwoje przeróżnych rozmiarów... Brakowało tylko faktycznego stołu warsztatowego tak po prawdzie, ale może do tego służyło biurko? To miałoby już nieco więcej sensu.
Ale to nie był moment na podziwianie wystroju, to był moment na zdanie raportu. Liderka nie przysunęła do siebie kartki, zwoju czy kałamarza. To Ario pewnie zrobi za nią później, gdy przyjdzie na to pora, po ustnym raporcie. Wszystko musi zostać zapisane do wglądu, szczególnie przy zarządzaniu takim ogromnym projektem. A spraw było kilka, o dziwo. Pierwszą z nich była zaraza, za którą odpowiedzialny był...
- Aburame? Interesujące. Czy miał jakieś powiązania ze swoim rodem, czy był wolnym strzelcem? - dopytała Saori. Z kontekstu można było wynieść, że działał sam i na własną korzyść. Że zmarnował swój talent do prostego wzbogacenia się na przesądnych i zdesperowanych ludziach, dotkniętych tragedią. Jeśli było to jakimś cudem powiązane z rozkazami Aburame, a ten człowiek był agentem, to można było z tego wyciągnąć kilka interesujących konsekwencji. Ale to przy założeniu, że tak faktycznie było.
Druga sprawa była już bardziej interesująca od robaków w składzie ziarna. Mur. Hyuuga zapraszająca do udziału kuglarza, który włączył się w konflikt bezpośrednio. Informacje o wojnie na pewno dotarły już do Unii, więc to akurat nie było wielkim zaskoczeniem. Ale co było? Bestia chakry. Demon. Bijuu, inaczej zwany. Stworzenie z czystej chakry. Potężna bestia, destrukcja w formie fizycznej. Saori mrugnęła kilka razy i poprawiła się nieco na swoim krześle.
- Czekaj. - przerwała Ario, zanim ten zdołał powiedzieć cokolwiek o swoich marzeniach o założeniu organizacji. - Opowiedz mi dokładnie o przebiegu tej operacji Uchiha. Ze szczegółami, krok po kroku. Co się działo, skąd wzięła się bestia. Wszystko. - polecenie było wyraźne i konkretne. Dosłownie nagle pojawił się temat demona, który pojawił się z... no właśnie, skąd się tam wziął? Na czym polegała ta operacja? Skwitowanie wszystkiego w kilku zdaniach nie wystarczyło, trzeba było podać szczegóły, dokładny przebieg. Każda informacja mogła mieć znaczenie w obliczu większego kontekstu wydarzenia. Tego, wydawało się, oczekiwała Shirei-kan.

[Ario]

Ario spodziewał się reakcji Shirei-kan na swoje słowa, jednak był lekko w szoku, że ta jeszcze nie znała szczegółów operacji. Czyżby sieci Itamiego nie sięgały tak daleko? Cóż, Ario był w takim razie jedyny, który mógł opowiedzieć co widział na własne oczy. Jak to on, nie dał po sobie poznać. Nie tyle, że robił to specjalnie, tylko jego podejście jasno wskazywało na to, że...jego myśli często były w innym miejscu niż powinny. Tymczasem Saori-sama, wymagała jednego. Konkretnego opisu co się działo. Problemem było to, że sam Ario nie do końca wszystko widział. W tamtym czasie był odpowiedzialny za robienie innych dziesięciu czynności naraz, w tym ratowanie swoich towarzyszy z zespołu.
- Był wolnym strzelcem. Nie znalazłem przy nim żadnych medalionów klanowych. Poza tym osoby wykluczone w klanu zachowują się...trochę inaczej. Jestem pewnym, że był wyrzutkiem. - odparł stanowczo Ario. Wiedział jednak, że te rzeczy interesują zdecydowanie mniej kobietę, stąd przeszedł do drugiej kwestii.
- Początkowo myślałem, że będzie to zwykła operacja przechwycenia lidera muru. Uchiha rozpuściło w świat swoich ludzi, którzy werbowali do tej operacji. Stąd powstała grupa typowo najemnicza pod ich szyldem. - Sentoki opowiadał o tym dość spokojnie, bez pośpiechu. - Podzielili nas na drużyny. Każdy miał inne zadanie. Ich głównym celem było przejęcie władzy na murze. Nie mniej, z tego co się okazało, cała operacja się nie powiodła. Moja drużyna miała za zadanie być dywersją. Próbowaliśmy dostać się do siedziby protektora, jednakże finalnie nie dotarliśmy do celu. Podczas samej operacji pojawiła się bestia z chakry, z tego co wiem posiadała 7 ogonów. Nie mniej, nie mam pojęcia co się z nią stało później. Panował duży chaos i trzeba było się ulatniać. - wyjasnił Sentoki.

Jego twarz nieznacznie się przechyliła, jakby patrzył w jakiś konkretny punkt na ścianie. Powieka mu zadrżała, a na ustach pojawił się dziwny grymas. Rzadkością było to, że sam Ario pokazywał jakiekolwiek emocje, jednak w tym przypadku mogło to być bardzo trudne do odgadnięcia - co tak naprawdę dzieje się w głowie pacynkarza.
- Widziałem też dziwny twór z chakry, który szybował na niebie. Nie mam niestety pojęcia co to mogło być. Nie wyglądało raczej jak kolejna bestia chakry, a raczej jako jakaś technika...kogoś z Muru. Trochę jak poświata z chakry. - wyjaśnił Ario, nabierając tchu przed kolejnym zdaniem. A raczej serią zdań, gdyż Kunisaku chciał wyjawić swoje dalsze plany.
- Marzeniem mojej przyjaciółki było stworzenie organizacji. Takiej, która będzie stała na straży zwykłych obywateli. Będzie nazywać się Kropla. Zamierzam ją założyć, gdyż Tamaki nie zdążyła. Nie zamierzam jednak porzucać swoich przynależności klanowych. Wykonałem dużo misji, pomogłem w wielu sprawach. Nie macie wobec mnie długu, ale i ja nie mam wobec Was. Jednakże chcę, byś wiedziała, Saori-sama, że gdy przyjdzie potrzeba, odszukasz mnie w Kropli. Pomogę gdy będziesz mojej pomocy potrzebować. - Ario cicho chrząknął. - I ostatnia rzecz. Moja matka. Zamierzam zabrać ją ze sobą i w organizacji jej pomóc. Tereny, na których stoi jej chata i moja lepianka, przekażę we własności klanu, jednak mam jeden warunek. Na ich terenach ma powstać szkoła dla młodych wyrzutków. Nie tylko Ayatsuri. - to była ostatnia rzecz, o której powiedział. Spojrzał delikatnie w górę, jakby chciał wiedzieć, czy Tamaki patrzy na jego działania. Kontynuował jej wolę, a także był ciekawy, czy ona o tym wie. W górę patrzył dość stanowczo, jakby rzucał komuś wyzwanie...bo Tamaki poszła przecież do nieba, prawda?

[Vulpie]

Ciekawość Shirei-kana niekoniecznie oznaczała, że pozyskiwanie informacji miało być wadliwe. Chyba sensownym było założenie, że Saori chciała możliwie najwięcej informacji z największej ilości źródeł. Bezpośrednia relacja Ario mogła zawierać informacje dodatkowe, pominięte przez inne metody i osoby. Uznane za mało ważne, ale posiadające istotne znaczenie strategiczne. Monopol na prawdę potrafił być szkodliwy, nawet w dobrej wierze. O ile informacje o Aburame nie były niczym spektakularnym, bo jego stan względem klanu był do przewidzenia, to rzeczy odnośnie Muru nie były już takie proste. Sytuacja była skomplikowana, rozbita na wiele grup, z kilku perspektyw. Chcąc ująć sedno tematu i stworzyć dokładny raport i dokładny pogląd sytuacji, Ario był niezbędny.
Operacja się nie udała i to raczej był fakt bardzo powszechny, patrząc na niedawną deklarację wojny. W końcu Kyuo dość hucznie obwieścił niepowodzenie operacji Uchiha. Ale znajdował się dowód, relacja Ario. To znaczy on sam rzeczonego Protektora nie widział, ale nadal. Tak jak to nie było zbyt ważne, ostatecznie patrząc na efekt końcowy jako na najważniejszy element tamtejszych wydarzeń. A nie, niestety tak się nie działo. Nadal jest kwestia demona, który pojawił się całkowicie znikąd, zniknął równie nagle i w ten sam sposób, co się pojawił. I o dziwo Ario nie miał aż tak dużo do powiedzenia w tym temacie. Ot pojawił się, byli zajęci czym innym. Nie mogli podejść i sprawdzić, inna grupa może miała coś więcej do powiedzenia w tej sprawie. Oni byli na samym szczycie i walczyli o własne życie, to było zrozumiałe. Ale nie dla Saori, która nie miała pełnego obrazu sytuacji. Jedynie jej okrojony fragment, zamglony dodatkowo przez wąską perspektywę Ario.
- Ario-san, co to znaczy "pojawiła się"? Przyleciała? Wyszła spod ziemi? Dokonała jakiś zniszczeń? Proszę o więcej detali związanych z nią. - kobieta dość wyraźnie zaakcentowała słowa "pojawiła się" i "detali". Subtelnie dając do zrozumienia, że oczekuje więcej informacji o tych konkretnych tematach.
- Jakbyś widział to "wzięcie pod uwagę bestii chakry jako wsparcia dla Unii"? Umówienie się na herbatę? Wyprawa dyplomatyczna? Do demona, którego położenia i losu nie znamy? Albo do innych bestii, których los i lokacja też nie jest znana? Niestety nie mają siedzib w Ryuzaku, byśmy mogli do nich wysłać poselstwo. - Saori nadal była miła, a jednak coś w jej osobie i sposobie, w jakim mówiła kolejne słowa i je akcentowała, dawało dość jasny obraz aktualnych myśli liderki. Jadu Ario na szczęście nie uświadczył i mógł za to podziękować jedynie boskiej opatrzności i innym czynnikom poza jego możliwościami.
- Możesz powiedzieć mi coś więcej o Kropli. Cała idea brzmi wyjątkowo wzniośle, ochrona obywateli. Pytanie dlaczego nie możesz ich chronić ze swojej aktualnej pozycji? Jako ninja z samej definicji i przez swoje akcje pomagasz obywatelom, wykonując misje, rozwiązując ich problemy i chroniąc ich przed zagrożeniami. I oczywiście, nie jesteśmy sobie nic dłużni. Ale relacja ninja-prowincja nigdy nie opierała się na koncepcji długu, a obowiązku. Nie rozumiem powoływania się konkretnie na niego. - o ile poprzednie słowa można było odebrać jako niezadowolenie Saori, to te podchodziły bardziej pod ciekawość. Kobieta ewidentnie była zaintrygowana postawą i słowami swojego podwładnego. Jego stanowisko oczywiście było jasne i klarowne, ale w podtekście, między wierszami, odbierało się to jako sprytną próbę wyjścia z szeregu i ucieczki ku wolności. Wolności od obowiązków, od powinności, odpowiedzialności. Możliwe, że była to nadinterpretacja i możliwe, że był to po prostu niewłaściwy dobór słów. Ale mimo wszystko pierwsze ziarno niepewności zostało zasiane i najlepiej byłoby usunąć je, zanim wykiełkuje odpowiednio silne korzenie.

[Ario]

Ario siedział przed Shirei-kan, która niegdyś była dla niego czymś w rodzajem bogini. Tak jak w przeszłości uważał kobietę za wzór, tak teraz gdy zobaczył trochę świata, porozmawiał z kilkoma ludźmi, był świadkiem niektórych wydarzeń, coraz bardziej zaczynał dostrzegać luki w niektórych aktach dokonywanych zarówno przez kobietę, jak i Unię. Nie czuł się w żaden sposób gorszy, tym bardziej, że ilość żyć, które do tej pory uratował, dawały mu jednoznaczną wizję, że robił po prostu dobrą robotę. Nie był złą osobą, ale też nie zamierzał być niczyim więźniem. Czuł się wolny i tak samo chciał, by to uczucie nie zostało mu w żaden sposób odebrane.
- Niestety nie jestem pewny co do genezy pojawienia się bestii chakry. Gdy wyszedłem z budynku, bestia już była. Wydawała się latać, a także robić zniszczenia, jednak nie jestem przekonany co było tego powodem. Czy ktoś ją sprowokował jakąś techniką? Czy robiła to w obronie własnej? To by musiała powiedzieć już osoba, która widziała to z bliska. - wyjaśnił Ario. Nie chciał opowiadać kobiecie rzeczy, których nie był pewny. A pewny nie był prawie niczego, oprócz tego, że pojawiła się bestia. Podczas operacji, nie czuł się na siłach, by móc konfrontować się z takim czymś, jednak zaczął od dłuższego czasu rozmyślać, co zrobić by w przyszłości nie być zmuszonym tylko do ucieczki.

Dalej kobieta pociągnęła kolejny temat. Temat polityczny.
- To tylko hipoteza, Saori-sama. Jednak co w przypadku, gdy Unia zostanie zaatakowana przez przeciwników, którzy posiadają bestie chakry jako broń? Spustoszenia, jakie może takie coś wyrządzić takie monstrum, może być tragiczne. Mówię tu głównie o cywilach. Najsilniejsi z nas... - chłopak przerwał na chwilę, dając znak, że mówi o kobiecie. - ... poradzą sobie z takim zagrożeniem, jednak straty w ludności, którzy nie mają zdolności bojowych i są bez szans...byłyby dramatyczne. - Ario poprawił się na siedzeniu i zrobił pauzę. - Chodzi mi tylko o to, by w takiej sytuacji mieć za sojusznika nawet taki twór, jakim są bestie chakry. Według historii, które działy się podczas wydarzeń w Krwawych Piaskach, kojarzę, że istnieje demon który jest silnie związany z pustynią. Nie mówię, by go próbować łapać i zmusić do bycia posłusznym...ale może spróbować dogadać się jakoś? - Sentoki pozostawił ten temat otwarty.

Kolejny aspekt. Kropla. Ario cieszył się, że kobieta podjęła temat, stąd odrazu na jego beznamiętnej twarzy pojawił się zarys uśmiechu. Dobry partner do takich debat. Kunisaku o tym doskonale wiedział.
- Tak, Saori-sama, przejdźmy do tego tematu. Kiedyś byłem...młody i nieopierzony. Pamiętam, jak podczas połączenia się z klanem Kaguya, którzy zostali zaproszeni do naszej osady w ramach Unii, byłem bardzo temu przeciwny. W tamtym czasie ilość incydentów zwiększyła się, a na moją osobę było bardzo dużo prób ataków. W tamtej chwili...chciałem ich wszystkich unicestwić. Kaguyów. - powiedział, a uśmiech z jego twarzy zniknął. Odchylił się na krześle, podpierając się na łokciu. - Jednak to Ty, Saori-sama, zasiałaś we mnie ziarno, którego na początku nie potrafiłem zrozumieć. Jestem jeszcze młody, stąd brak mi doświadczenia, ale gdy zaczęłaś mnie podczas naszej rozmowy przekonywać, jak powinniśmy szerzyć dobro i być wyrozumiałym, jak powinniśmy starać się omijać zatarcia i współpracować. Dopiero podczas poważniejszych misji, zrozumiałem sens Twoich słów i przestałem żywić urazę do tego klanu. Nawet dostałem jednego członka tego klanu na przyuczenie, podczas naszej ostatniej misji w Głębokich Odnogach. - odparł. - Na własne oczy zobaczyłem, że Twoja ideologia jest właściwa. Odpowiadając na pytanie - czemu nie możesz chronić ich ze swojej aktualnej pozycji, chciałem sprostować jedną rzecz. Chcę dalej być członkiem klanu Ayatsuri i nie zamierzam nigdy rezygnować z klanu. Może stwierdzenie o długu było nieodpowiednie, jednak chcę sięgać dalej, niż może zrobić to Unia. Dlatego nie zawsze będę mógł działać z ramienia klanu, tym bardziej Unii, co pokazują wydarzenia na murze... - Ario potrzebował złapać oddech, nim będzie mógł przejść dalej. - Poznałem wielu ludzi, z innych klanów, z którymi Unia ma neutralne stosunki. Jesteśmy świadomi, że klany są związane politycznymi decyzjami i nie mogą być wszędzie. Kropla ma być odpowiedzią na te problemy, łącząc osoby z różnych klanów, które będą wspierać wszystkich potrzebujących. Kropla będzie mogła byc przedłużeniem ręki Unii, by móc szerzyć ziarno, które we mnie zasiałaś, Saori-sama. A moja lojalność wobec klanu jest niepodważalna. - ostatnie słowo chłopak mocno zaakcentował.

[Vulpie]

- Hipotezy powinno bazować się na czymś, Ario-san. Masz błędne przekonanie o demonach chakry. Z nimi nie można zawrzeć sojuszu. Nie można się z nimi porozumieć. Są czystą destrukcją. Ludzie w Unii pamiętają o Pustynnym Pogromie. Pamiętają o licznych ofiarach, jakie ponieśli. Wielu innych na całym kontynencie zostało dotkniętych przez gniew bestii. Współpraca jest niemożliwa. - powiedziała Saori i w pewnym sensie zakończyła temat. Jej słowa były mocne, zdecydowanym tonem i zaakcentowane na tyle wyraźnie, że nawet głuchy zrozumiałby zakończenie tego tematu. Ario i Saori nie zgadzali się u samej podstawy i kobieta ewidentnie zamykała temat. Nic dziwnego, chodziło o politykę. Delikatny temat, w którym trzeba było mieć doświadczenie i odpowiednie umiejętności werbalne. Inaczej byle chłop z pola mógłby wchodzić w te rejony. A rozmowa z chłopem na temat władzy tak samo z celem się mijała.
Kwestia samej grupy Ario i nowoodkrytego powołania nadal była w trakcie dyskusji. Nie zawsze ninja z jednej prowincji, pod jednym
- Twoja wizja jest faktycznie niezwykle interesująca, idealistyczna nawet. Pomoc ludziom to sprawa, za którą można walczyć. Ale jednak widzę pewien problem. Nie powiedziałeś mi do tej pory nic, jak miałoby wyglądać prowadzenie i działalność takiej organizacji, czyli rzeczy praktyczne i techniczne. Dobrze jest mieć ideał i koncept, ale mimo wszystko szczegóły działalności są ważne, jeśli nie ważniejsze. Jak chcesz im pomagać? Nieopłatnie? Ty i twoi ludzie poświęcicie się w całości na tym celu? Co, jeśli wasze działania nie będą mile widziane przez prowincję, w jakiej działacie? Czy jesteś odpowiednio klasyfikowany do tego celu? Pomoc ludziom jest bardzo szerokim konceptem. Medyczna. Finansowa. Oparta na fizycznej konfrontacji. Decyzja o wybraniu tych najbardziej wymagających potrzeby także jest bardzo trudnym konceptem. Czym będziecie się różnić od każdej innej grupy najemniczej? - pytania Saori bombardowały siedzącego naprzeciwko podwładnego. Wykonawcę tego wielkiego projektu. Oczywiście każda idea i plan potrzebował zarówno konceptu, jak i wprowadzenia go w życie. Często oczekiwania nie pokrywają się z rzeczywistością. Koncepty nie mogą zostać wprowadzone w życie, zamiast tego trzeba było pójść na bolesne kompromisy. Zderzenie z faktycznym stanem rzeczy mógł okazać się zbyt dużym problemem dla jednej zbyt idealistycznej jednostki.

[Ario]

Ario siedział przed Shirei-kan i niemalże debatował w kwestii praworządności, a także ideałów, które niejako mieli podzielać. Kobieta początkowo wydawała być się bardzo podejrzliwa wobec planów Sentokiego, ten jednak nie zamierzał wycofywać się ze swoich słów. Ilość wydarzeń, które napotkał na swojej drodze niejako ukształtowały jego osobowość. Kim by był, gdyby kobieta wcześniej nie zwracała uwagi na niego i nie mówiła mu jak powinno się postępować? Wkońcu ona pierwsza również zaproponowała drogę, która mogła pomóc jego matce. Jako jedna z nielicznych. Teraz jednak jej podejrzliwość była nienaturalna na tyle, że Ario zmrużył oczy. Czy skoro wzięła pod swoje skrzydła Kaguyów, a potem oficjalnie próbowała wszystkim pokazać, że sojusze dają więcej niż wrogie nastawienie, a prowadzenie wojen jest czysto nieopłacalne, to czemu wizja organizacji odbiegała od jej ideologii? Chłopak poczuł pierwsze ukłucie wątpliwości w czyste intencje kobiety. Czy napewno chciała dobrze? A może tylko odgrywała swoją rolę, która finalnie sprowadzała się do czystej polityki.

Tak jak o tyle, o ile Ario nie chciał dalej ciągnąć tematu demona chakry - uznał, że za mało wie, by móc dalej dyskutować w tej płaszczyźnie, tak przez chwilę do jego głowy dotarło, co by było, gdyby Saori-sama nigdy wcześniej nie ingerowała w jego charakter. Co gdyby nie dawała mu moralnych wykładów na temat tego, jak powinno się postępować. Czy ta rozmowa nadal by miała taki charakter? Nie mniej, teraz było za późno na cokolwiek. Albo kobieta uzna pomysł chłopaka za dobry i potraktuje ich jako swoich sojuszników, albo straci Sentokiego, którego kształtowała, który już wielokrotnie wykazał swoją przydatność dla klanu i szczere intencje, a zyska potencjalnych wrogów. Pewne było jedno. Ario się nie zamierzał wycofywać. Nie czuł się niczyim więźniem.
- Wizja jest tylko wizją, zlepkiem tez, Saori-sama. Czeka mnie bardzo dużo pracy, jednak jestem pewny, że jest to właściwa ścieżka. - powiedział na początku, spoglądając w oblicze kobiety. - Organizacja nie będzie mieć zarządu. Wizją Tamaki-kun było miejsce, w którym każdy może odnaleźć swoje miejsce, a tym samym nie będzie żadnych struktur, które dążą tylko do walk o władzę. Kropla to nie organizacja. Kropla to ideologia, którą albo się rozumie, albo nie. - wyjaśnił na spokojnie. - W Kropli decyzję podejmują wszyscy członkowie. Zgodność całości jest jedynym wyznacznikiem tego, by wszyscy żyli w harmonii. Nie mniej, każdy członek może również działać na własną rękę, w tym przypadku - jeżeli pozostaje on w dobrych... - chłopak mocniej zaakcentował to słowo, pochylając się do przodu. - ...stosunkach ze swoim klanem. Jeżeli chodzi o odpłatność, to wiadome jest, że materiały kosztują, więc trzeba znaleźć fundusze. Tak samo jak to, że nie da uratować się wszystkich. Kropla będzie dobra, ale to nie znaczy, że będzie głupia. Jesteśmy świadomi tego, że trzeba będzie część rzeczy robić nieodpłatnie, bo nie wszyscy będą w stanie zapłacić. Jednak kto będzie w stanie, to będzie musiał w jakiś sposób zapłacić. By móc pomagać innym w przyszłości.

Sentoki badał reakcję kobiety. Niczym na polu bitwy, każdy z nich wyciągał poprawne obawy i poprawne argumenty.
- W organizacji narazie będą trzy osoby. Ja, Kisuke z klanu Aburame, oraz dziewczyna z Hyou. Ktokolwiek w przyszłości dołączy do organizacji, będzie musiał mieć zgodę wszystkich trzech członków, a więc nikt bez mojej zgody w organizacji się nie pojawi. Dodatkowo opinia moja jako architekta oraz medyka są powszechnie szanowane, co pokazały ostatnie wydarzenia na murze, a także to co było później. Jeden z członków organizacji Klepsydra ma wobec mnie i Kisuke dług. Poza tym pozostajemy z nimi w dobrej relacji, co świadczy o tym, że nie jesteśmy tak zupełnie nieistotni. Jeżeli chodzi o Kisuke-kun, ocaliłem mu życie na murze, a także pomogłem mu w pewnej ważnej dla niego sprawie. Myslę, że jest mi bardzo wdzięczny. - Ario przetarł dłonią przedarmię. - Posiadanie swojego przedstawiciela w tej organizacji powinno być opłacalne. Brzmi to szorstko, jednak oczekiwałaś klarownej informacji.

Ario przez chwilę przypomniał sobie ostatnie wydarzenia, stąd zmienił delikatnie kierunek dyskusji.
- Przejdźmy jednak do konkretów, o które prosiłaś. Chcesz realnego dowodu, a więc zacznijmy od rozmowy na temat wydarzeń na linii Uchiha-Kaminari i obecnej wojny. Jak, Twoim zdaniem, powinna zachować się organizacja? Kogo według Ciebie powinniśmy poprzeć jako Kropla, by zginęło jak najmniej ludzi? Jako Shirei-kan Ayatsuri, masz teraz możliwość wyboru, jak nie ingerując w to całej Unii, wesprzeć którąś ze stron. Kogo byś wybrała? - Ario spojrzał ciekawy w jej kierunku. Odpowiedź Shirei-kan miała być teraz kluczowa. Dla charakteru Ario, dla jego przynależności, oraz tego, czy Unia zyska jednego więcej przyjaciela, lub wroga. I tym razem nie chodzi tu o jedną osobę.