Gdzieś w dzielnicy szczepu Ranmaru

[Yuki Hoshi]

~ 5/15 ~

"Co znaczy być ninja" Misja Rangi D Sashiko Asami

Nie dało się ukryć, że młoda ninja jest raczej bojową osobą i nie daje sobie w ryż dmuchać. Urzędnicy popatrzyli po sobie, ale żaden z nich nie odpowiedział Sashiko. Byli ludźmi w średnim wieku, boje wszelakie - i te z wrogiem i te z młodzieżą - mieli już za sobą. Dlatego nic nie powiedzieli dziewczynie na odchodne, tylko wrócili do swojej pracy, zadowoleni zakopując się w swoje papiery.
Droga do dojo nie była daleka i można było ją przejść suchą nogą. Zresztą, jak niemal zawsze na Hyuo. Szczególnie, że rozróżniano tutaj tylko dwie pory roku - mroźną oraz lato, które przypadało na trzeci czwartek siódmego miesiąca. A że nie był to akurat ten dzień, śnieg padał powoli, leniwie, a droga była zamrożona. Szczęśliwie były na niej poukładane kładki, niestety, nikt jeszcze nie wysypał piasku, więc trochę śliskie.
Z/T

[Yuki Hoshi]

~15/15 ~

"Co znaczy być ninja" Misja Rangi D Sashiko Asami

Tym razem w pokoju był spokój, a Sashiko wyminęła się z wyższym rangą shinobim, który się do niej uśmiechnął i puścił oko, a następnie niemalże zniknął. Ona sama dostała nagrodę, a jej trud został odnotowany w odpowiednim miejscu w księdze wykonanych zadań. Zwykle wejście na zastępstwo byłoby po prostu koleżeńskie, ale Sashiko miała szczęście, że pomocy potrzebowali doraźnie (i pewnie któryś z administratorów musiałby iść pilnować dzeciaków, gdyby nie Asami). Teraz jednak Sashiko miała możliwość zajęcia się czymś, co było istotniejsze dla klanu i było prawdziwą, zanotowaną w papierach misją (a nie wpisaną na chybcika).
- To co, jesteś zainteresowana podjęciem następnego zadania czy już starczy na dzisiaj?

Misja D zakończona sukcesem.

[Sashiko]

Sashiko weszła spokojnym krokiem do budynku. Wiedziała, że przyszła tu tylko po pieniądze, ale w głowie kołatało jej się również tysiąc innych myśli. Te dzieciaki... to było coś, co wiele ją nauczyło. Będzie musiała sobie to spokojnie ułożyć.
- Dziękuję bardzo za wynagrodzenie. Tak, jestem zainteresowana kolejną misją, ale nie w tym momencie. Wrócę... niedługo - odrzekła, zabrała swoje wynagrodzenie i skierowała się do wyjścia. Chciała się przejść, oczyścić myśli, zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Być może nawet coś zjeść? Cóż, pora była jeszcze wczesna, ale branie kolejnego zlecenia z marszu po tym ostatnim nie było najlepszym pomysłem.

[Sashiko]

Nie da się ukryć, że misje rangi D do najciekawszych nie należały - oczywiście w porównaniu do misji wyższych rang. Zdarzało się, że niektóre takie zlecenia faktycznie potrafiły zaciekawić - w jej przypadku między innymi to, które polegało na wybiciu wilków albo to, które skutkowało złapaniem na gorącym uczynku nieuczciwego handlarza solą. Mimo wszystko, czuła że po ostatniej misji rangi C, którą odbyła razem z Tamaki i Hoshi, powinna nieco potrenować, żeby nie zostać zaskoczoną, gdyby taka misja rangi C stała się jej samodzielnym udziałem. Stąd, gdy znalazła się już w siedzibie klanowej, poprosiła właśnie misję rangi D. Miała nadzieję, że nie potrwa to długo, będzie krótko, przyjemnie i wszyscy rozejdą się do domu - ona z nieco cięższą sakiewką. Czy tak jednak będzie? Czas pokaże.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
1/15

---

Nigdy nie można było nie doceniać żadnego rodzaju misji, były one mniej lub bardziej rozbudowane. Każdy shinobi musiał przebrnąć przez tę drogę, zaczynając od pomocy najbliższym, pomocy własnej osadzie i jej mieszkańcom, aż po walkę z... No, niektórzy nie dożywali lub właśnie ginęli podczas takowych wydarzeń. Jednak młoda Saszka jeszcze nie wiedziała co czeka ją dnia dzisiejszego, a jak wiadomo, od każdego dnia można było wymagać tylko więcej i więcej. To była aktualnie najciekawsza pora dnia, gdzie od samego rana mogła się stawać znów silniejsza.
Młoda członkini klanu Ranmaru w końcu pojawiła się w siedzibie klanu by odebrać własną, solową misję rangi D, w której już mogła się wykazać, bo takowych zadań nigdy nie brakowało. Tym razem czekali już na kogoś, kto mógł wykazać się umiejętnościami, które idealnie odwzorowywały kompetencje członka klanu szkarłatnookich.
- Spodziewam się, że przyszłaś po misję? Mam tu takie jedno zlecenie, które musi zostać wykonane. Wygląda na idealne dla ciebie, przejdź do pokoju obok, a dowiesz się więcej szczegółów, tam siedzi zleceniodawca, jeden z naszych shinobi. - powiedziała kobieta, która odwiodła cię ręką do pokoju z zamkniętymi drzwiami obok, nie wiedziałaś co cię czeka za nimi, jednak wystarczyło tylko podejść i się dowieść. Niestety, gdy tylko spróbowałaś po prostu je otworzyć okazywały się... Zamknięte.

[Sashiko]

No cóż. Zastała to, czego się spodziewała - zwykłą urzędniczkę rozdysponowującą zwykłe sprawy zwykłych ludzi. Ale przecież właśnie po to tutaj przyszła, czyż nie?
- Tak, chciałabym wykonać misję rangi D - odpowiedziała, ale chyba nie było to konieczne, bo kobieta poinstruowała ją pospiesznie odnośnie tego, gdzie można takie zlecenie otrzymać. Odesłała ją do pokoju obok, gdzie miał siedzieć człowiek, u którego miała dowiedzieć się szczegółów. Wyszła więc z pomieszczenia, podeszła do drzwi obok i...
...tu czekała ją pierwsza niespodzianka. Drzwi były zamknięte. Czyżby się pomyliła? Jeśli rzeczywiście gdzieś obok były inne drzwi, które możnabyłoby określić jako wiodące "do pokoju obok", jak była uprzejma wyrazić się kobieta, to spróbowała wejść do nich. Jeśli nie, to zaczęła pukać i wołać:
- Przyszłam po misję!

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
3/15

---

Nie mogło być inaczej. Dziewczyna była świadoma tego co lub raczej kogo zastanie w urzędzie, skąd miała odebrać misję. Pracująca tu urzędniczka spisywała wszystkie misje i uporządkowywała je rangami tak, aby zleceniobiorcy byli świadomi zagrożeń, które niosły misje. Wszystko na zlecenie samych Shirei-kanów, bo tak przecież było w każdej osadzie shinobi. Dopowiedziałaś swoje i dowiedziałaś się, gdzie szukać rozwiązania. Nigdzie indziej jak za drzwiami tuż obok. Jednak.. Były zamknięte.
Krzyknęłaś, tuż po tym (albo i w trakcie, nie ma to większego znaczenia) jak zapukałaś do drzwi. Nie było to normalne pukanie, a raczej walenie, przez co po chwili, gdy wymierzałaś kolejne uderzenie w drzwi o mało nie uderzyłaś staruszka w głowę, łysą jak kolano, które było mniej więcej na wysokości twojej piersi, bo tak szybko otworzył.
- Już, już dziecko co się drzesz, wejdźże i już się przymknij, bo głowa mnie od tego krzyku i walenia rozboli... - powiedział zrzędząc jak na starca przystało. Weszłaś do środka, a delikatne światło pokazało ci... Schowek na miotły. To właśnie tam siedział starzec, który siedział na wiadrze, gdy tylko odszedł do drzwi i dokończył swoje jabłko w milczeniu, zerkając na twoje oczy.

[Sashiko]

Dobijanie się do drzwi przyniosło skutek, i to wcześniej niż się tego spodziewała ciemnowłosa. Otworzył jej gość, który po pierwsze był bardzo łysy, po drugie bardzo niski, po trzecie bardzo stary. No, może nie bardzo, ale jednak znacznie starszy od niej. Zbeształ ją za taką bezpardonową próbę dostania się do środka, ale można było uznać, że miał powód, dlatego też Sashiko nie siliła się na żadną ripostę. Tym bardziej, że zgodnie z uzyskanymi przed chwilą informacjami, miał to być jej zleceniodawca.
- Dzień dobry, nazywam się Sashiko Asami i pani w pokoju obok powiedziała, że w tym pomieszczeniu znajduje się osoba, która zleci mi misję - powiedziała uprzejmie, przestępując przez próg. Cała ta sceneria była dziwna, bo mężczyzna jadł jabłko, siedząc na wiadrze w schowku na miotły. Szykowało się kolejne sprzątanie, czy co?

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
5/15

---

Nie było tak źle, w końcu dziewczyna mogła poznać swojego przyszłego pracodawcę. Jednocześnie nie mogła zdawać sobie wcześniej sprawy co może ją czekać w siedzibie własnego klanu - czy to misja ochrony dzieci przed świnkami morskimi czy też może kolejne zadanie typu, zdejmij kota z gałęzi, bo futrzak jest za głupi by samemu zejść i nie zrobić sobie krzywdy. Atencjusz. Niestety, musiała się nieźle rozczarować, gdy zobaczyła to co zobaczyła, wchodząc niejako do pomieszczenia ze szczotkami i mopami do mycia podłóg. Nie mogła tego przewidzieć, a kamienna twarz urzędniczki nie pozwoliła jej na rozwikłanie tej nielichej zagadki. Gdy już poznała swojego pracodawcę, którym był w stu procentach cieć, wiedziała co się kroi.
- A ja nazywam się "potrzymaj mój ogryzek", nie mamy czasu na takie zabawy, jest cała masa pokoi do roboty, myślisz, że płacą nam za godziny? Otóż nie, wszystko leci na akord, dziewczyno spinaj te szczupłe dupsko, chwytaj za miotłe i robimy robotę, bo mnie żona z domu wyprowadzi za uszy - dodał całkiem żwawo, gdy tylko chwycił mocarnie za swoją miotłę i wiadro na którym siedział. Dodatkowo miał łopatkę, na którą miał nawijać cały zebrany kurz z miotły. Mogłaś być osłupiała, jednak wiedziałaś co masz robić. Był tu przeróżne rzeczy do utrzymywania czystości, zmiotki, miotełki, miotły, wiaderka i wiadra, łopatki, trzepaczki, chyba wszystko się nadawało, a niewiele więcej mogłaś się dowiedzieć, jednak wciąż mogłaś. Gość ewidentnie na ciebie czekał.

[Sashiko]

Odpowiedzią na cały ten durny monolog w wykonaniu mężczyzny było jedynie wymowne westchnięcie ze strony Sashiko. Wiedziała, że nie ma sensu się wykłócać, złościć czy tłumaczyć, że do cholery jasnej jeśli chce żeby mu pomogła, to grzeczniej, a tak w ogóle to co on sobie wyobraża. Od samego początku gość sprawiał wrażenie kogoś, czyj charakter nie pozwala nawet na drobne zmiany w myśleniu i choćby minimalny szacunek. Trudno, jako kunoichi musiała umieć nad sobą panować także w takich momentach. Pozwoliła sobie jedynie na małą uszczypliwość:
- Całkiem dziwne jak na to, że jego ogryzkowatość siedział sobie tutaj na wiadrze i wcinał jabłuszko - prychnęła i rozejrzała się. Rzeczywiście, było w czym wybierać. Wzięła więc do ręki pierwszą lepszą miotłę, wiadro i łopatkę (zupełnie tak, jak jej "zleceniodawca" i "kolega po fachu") po czym spojrzała na niego pytającym wzrokiem. Jeśli faktycznie mieli znowu sprzątać siedzibę klanową, to wzięła się za to od razu - najpierw zamiatanie a potem zmywanie, a jeśli mieli sprzątać gdzieś indziej, to... po prostu poszła za nim.
Cóż, najwyżej zostanie najlepszą sprzątaczką w całym Hyuo albo chociaż Fuyuhanie.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
7/15

---

Sasziko nie była najszczęśliwszą nastolatką na świecie w obecnej chwili. Co więcej, daleko jej było w ogóle do zadowolenia, gdy tylko poznała łysego mistrza miotły. Nie wiedziała co może ją tutaj czekać dobrego, ale prawdopodobnie wiedziała, że to jej misja i za to dostanie niemały hajsik. Widać, że nawet w siedzibie brakuje rąk do pracy i początkowi shinobi uczą się pokory sprzątając korytarze, nieźle. Widać było jednak po jej twarzy, że nie jest zachwycona zachowaniem starszego człowieka, który miał we krwi nie tylko krew, ale i zgryźliwość. Jej wypowiedź tak rozbawiła starszego pana, że ten ze śmiechu uderzył się jeszcze dłonią o kolano.
- Ogryzkowatość, ha, a to dobre! Podobasz mi się dziewczyno. Jak cię nazywają? Masz ikrę! - powiedziawszy od razu wstał i chwycił niezwykle mocno miotłę, niemal łamiąc przy tym kij. Ona wzięła swoje rzeczy i byli już gotowi do niezwykłej przygody, która ich czekała. On wyszedł pierwszy w wyjątkowo dobrym humorze, dzięki jej wypowiedzi. - Tu zaczniemy - wskazał na wielki hol, który mieli do opędzlowania. Mieli przed sobą parę dobrych metrów do ogarnięcia, ale czasu mieli równie dużo. - Kolejny będzie pokój zastępcy Shirei-kan, zostawiam go Tobie - powiedział, wskazując głową na prawo. On prawdopodobnie miał się zająć tym głównym. Tobie zostawił pokój, do którego musiałaś pierw wejść by zorientować się jak dużo kurzu było na książkach i jak wielki bajzel był na biurku, gdzie wiele zwojów z informacjami było porozrzucanych wszędzie, dosłownie wszędzie. Biurko, krzesło, ziemia, biblioteki - wszędzie.

[Sashiko]

Jej powiedzenie okazało się być strzałem w dziesiątkę. Lody zostały przełamane, a mężczyzna chyba nawet ją polubił. Był to bardzo ciekawy zwrot akcji, bo jeszcze przed chwilą dałaby sobie rękę uciąć, że ten gość stawiał ją w pozycji tylko nieco wyższej od wszystkich tych przyborów do sprzątania. Jak widać, szczerość czasem popłaca – tym razem właśnie tak było.
- Sashiko Asami… - odpowiedziała nieco zbita z tropu – tak jak już wspomniałam – westchnęła. Wyglądało na to, że facet kompletnie jej nie słuchał, ale z drugiej strony w sumie do sprzątania nie było to potrzebne. A jeśli o sprzątaniu mowa – to natychmiast wzięła się za robotę. Pierwszy do ogarnięcia był duży hol. Zgodnie z zasadami, które powinien znać każdy Doko, najlepiej jest najpierw pozamiatać, żeby usunąć na sucho wszelkie większe brudy, a nie roznosić je mokrym mopem – i tak też zrobiła ciemnowłosa. Wykorzystała do tego miotłę i szufelkę do gromadzenia śmieci (w razie potrzeby wróciła się do tego dziwnego pomieszczenia, w którym zastała „zleceniodawcę”). Starała się pracować dokładnie i bez pośpiechu. Później wzięła się za mycie podłogi, do czego była potrzebna woda. Odszukała miejsca, z którego można było ją zaczerpnąć i zaczęła szorować podłogę.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
9/15

---

Widać było między nimi chemię. Gdyby nie różnica wieku pewnie byliby świetną parą. Ona gorąca rakieta, on łysy charyzmatyczny kolo. Wspaniała parka. Szkoda tylko, że nie wyglądało to tak jak myślał narrator. Jednocześnie musieli wykonać swoje zadania, a jeszcze wyprzedzając nieco wydarzenia, dziewczyna na prośbę ciecia się przedstawiła, by okazać mu szacunek. Jednocześnie zrobiła to już wcześniej, ale jak widać nie słuchał - bo był stary i miał wydupcone w jakieś kobiecinki, dopóki mu nie zaimponowała.
Robota wyglądała na łatwą, przecież to tylko sprzątanie, więc co mogło pójść nie tak. Elegancko zabrała się za hol, który szybciutko wysprzątała sama, bo gość jednak wszedł do pokoju Shirei-kan, którym miał się zająć, a ty zasuwałaś na miotle i na szmacie. Odnalazłaś wszystkie potrzebne ci rzeczy w kantorku, z którego wyszłaś na misję, przez co radziłaś sobie świetnie. Hol niemalże błyszczał, jednak dziadka nie było, zajęty był najważniejszym pomieszczeniem. Jeszcze sporo ci zostało oprócz holu, bo przecież recepcja przy wejściu oraz - pokój zastępcy.

[Sashiko]

Sashiko w milczeniu przebywała kolejne metry, najpierw z miotłą, zbierając wszystkie zanieczyszczenia, a później ze szmatą, żeby domyć podłogę. Mimo, że to już kolejny raz, gdy sprzątała w tym miejscu, to nadal nie uważała, że jest to zajęcie specjalnie godne kunoichi - ale co zrobić. Taki los. Systematycznie doczyszczała kolejne kawałki powierzchni holu, po czym przeszła do sprzątania recepcji przy wejściu oraz pokoju zastępcy. Starała się wymieść wszelkie brudy, które się tam wkradły - niezależnie od tego, czy były one widoczne na pierwszy rzut oka czy też trzeba było odsunąć jakiś mebel, krzesło, fotel, i tak dalej. Oprócz tego oczywiście myła podłogi, ścierała kurze, porządkowała pewne rzeczy, które być może trzeba było poukładać i... wszystko, co tylko wymagane było od kogoś, kto miał doprowadzić te miejsca do porządku. Praca nie była specjalnie finezyjna ani wymagająca, ale Asami starała się zrobić to tak, jak gdyby sprzątała w swoim własnym domu.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
11/15

---

Była nieugięta. Wspaniale sobie radziła, przechodząc płynnym, aczkolwiek bardzo solidnym krokiem w dalsze zakątki siedziby, które błyszczały i można było się w nich przejrzeć jak w lustrze. Doskonała robota młodej kunoichi. Przetarcie i przelecenie na mopie, świetna i zmysłowa robota. Nie można było mieć do niej żadnych zastrzeżeń, jednocześnie nie była nadzorowana, więc nikt jej nie stresował.
Następny cel - recepcja, którą zaopiekowała się całym swoim wielkim serduchem i pracą. Radziła sobie jak należy, nie zostawiając żadnego miejsca zaniedbanego. Saszka w końcu ogarnęła recepcję i pozwoliła wrócić sekretarce do swojej pracy - pozostało ostatnie magiczne miejsce. Pokój zastępcy, w którym był niezwykły burdel z papierami wszelkiego rodzaju, porozrzucane po całym pomieszczeniu jak już wcześniej opisywałem. Po prostu istny syf, jednak te dokumenty mogły być również ściśle tajne, w końcu nie był to byle kto... Co z tym zrobi Saszka pozostaje w jej gestii.