Bar "Szkarłatna speluna"

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 39/57 Coś w tym było. Souei był zapędzony w kozi róg - na to przynajmniej wyglądało, bowiem kilka faktów wskazywało na to, że istnieje jeszcze drugie wyjście z pomieszczenia. Ten nikły, a jednak wyczuwalny powiew wiatru, który w zamkniętym tunelu nie miał żadnego sensu. Nawet jeśli nie będzie to przejście odpowiedniej wielkości dla człowieka... to jaki był problem dla naszego wielkopalczastego, by takie wyjście sobie zrobić? Dalej dale łopaty Soueia, lecz ten chyba nie rwał się aż tak do zostanie profesjonalnym górnikiem, lecz wolał ponownie zamienić się w coś, co trudno było określić. Zwierz, demon, wkurzony sklepikarz z krzaczastymi brwiami?
Nie ignoruj mnie - głos ponownie rozbrzmiał najwyraźniej nie będąc zadowolonym z tego, że został zignorowany. Oddech wydobywający się zza ściany stał się jednak dużo wyraźniejszy, wręcz jakby się nasilił. Jego pochodzenie dalej jednak było zagadką - umysł płatający w głowie, nie mogący dalej rozróżnić tego co prawdziwe, a co jest kłamstwem. Souei nie wyczuwał jednak ruchu, brak jakiegokolwiek dźwięku, który sugerowałby, że ktoś tutaj jest, tylko się ukrywa. Na pewno nikt go nie podchodził, przy tak małym pomieszczeniu na pewno by to wyczuł. Dobił strażników wykazując się albo okrucieństwem albo wręcz przeciwnie - w sumie zależy jak to zinterpretować, ale kogo to interesowało. Ponownie wysunęła się ssawka, która zaczerpnęła energii ze strażnika zasklepiając ranę. Tym razem jednak ciało nie zostało wysuszone na wióry, lecz tylko nieco się skurczyło. Spokój jednak nie trwał długo, bowiem do uszu zajętego mafiozy doszedł jeszcze jeden dźwięk. Kroki w korytarzu. Kroki kilkoro ludzi, którzy najwyraźniej byli drugą falą tych, którzy mieli chronić tego miejsca. Lecz nie to było przerażające, lecz to, co Souei zobaczył. Na ścianach pomieszczenia bowiem zaczęły wyrastać kolce. Najpierw jako małe igiełki ze ścian, praktycznie z każdej strony prócz sufitu, lecz szybko przerodziły się w szpice, których średnica narastała w przeraźliwym tempie. Był niedaleko wyjścia, lecz w nim także wyrastał kolejny, który zagradzał przejście. Mafiozo stał blisko ściany, blisko miejsca z którego wydawało mu się, że słyszy dźwięk. Ten podły, powtarzający się dźwięk. Czyjś oddech wiszący prawie że na karku.

Kobieta - obrazeg
?
chłopaczek

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Cienka była granica między jawą a opętaniem. Souei dobrze znał smak również tego drugiego. Wiedział gdzie ta granica leży i znał swoje limity. Najpierw narasta gniew, potem żądza krwi, a potem nie panujesz nad swoim ciałem i umysłem, przed oczami mając tylko kolejne kawałki mięsa do rozszarpania. Musiał się cofnąć, opanować, nie zatracić się w szaleństwie teraz, gdy priorytetem powinna być ucieczka od zagrożenia, a nie rozbijanie kolejnych fal wrogów. Ciało znowu się zmieniło. Tak jak stawia się tamę na rzece, tak on teraz regulował ilości chakry natury, z których korzystał, dobierając dawkę tak, aby zachować trzeźwość umysłu. Sierść zniknęła z jego ciała, lecz nie całkowicie. Wciąż miał walkę do zakończenia, która chyba powoli zbliżała się do finału, w jedną lub drugą stronę.
- Nie mam zamiaru dyskutować z niewyspaniem. - Odparł w myślach, choć właśnie zrobił dokładnie to, czego nie zamierzał. Odpowiadając takim głosom przyznajesz się do ich istnienia, natomiast Matsuda zdecydowanie negował istnienie innych osobowości w jego głowie. Mimo że chyba żaden inny szczep nie znał szaleństwa tak dobrze Juugo, to Souei nie dopuszczał do siebie myśli, że nie panuje nad swoim ciałem i umysłem i musi się nimi z kimś dzielić. Samokontrola to podstawa w tym fachu, zwłaszcza gdy nie boisz się korzystać z tego, czym obdarowała cię Matka Natura.
Czuł obecność ostatniego wroga. Nie widział go, ale wydawało mu się że go słyszy, czuje jego oddech, napięcie, może nawet strach. Był blisko, tuż... za ścianą? Trzeba było zaryzykować, bo do podjęcia szybkiej decyzji motywowały wyrastające ze ścian kolce. Zanim jeszcze urosły na dobre, ramię Soueia przeszło kolejną przemianę, tym razem powiększając się i pokrywając szarą, ochronną tkanką. Musiał wyprowadzić uderzenie w ścianę póki jeszcze może jej dosięgnąć bez nadziewania się na skalne kolce. Gdyby mu przeszkadzały, wówczas uderzeniem drugiej ręki z boku łamie te, które będą uniemożliwiały mu plan. A ten był znowu banalnie prosty i oparty na brutalnej sile. Uderzenie wzmocnioną ręką w punkt, gdzie wydawało mu się że słyszy cichy oddech. Trzeba było wykonać swój ruch, Pazur znowu był w szczytowej formie i był blisko przeciwnika, nie będzie lepszej okazji aby to zakończyć. Tym bardziej, że trzeba było szybko sprawdzić również wyjście awaryjne z pomieszczenia, bo już można było usłyszeć nadciągające kroki kolejnej fali strażników.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 41/57 Wszystko jest pięknie do czasu, aż znajdziesz się w sytuacji bez wyjścia. Gdy z każdej, dosłownie z każdej strony nadchodzi śmierć. Kolce, które pojawiały się na ścianach które nijak tutaj nie pasowały, bowiem... były wykonane z lodu - te same kolce zmusiły wręcz Soueia do podjęcia nieco bardziej drastycznych kroków. Skoro nie możesz się bronić, nie powstrzymasz tego, co się działo - możesz reagować inaczej. Mafiozo poszedł najprostszą drogą, lecz nie najłatwiejszą. Podejmował ryzyko kto jest silniejszy - twory pojawiające się dosłownie wszędzie, czy jego skóra. Ta utwardzona i w porę zmieniona wystarczyła, by przebić się przez ścianę. Ta o dziwo nie poddała się jakoś ciężko, wręcz przeciwnie poszło aż za łatwo. Wyjaśniła się zagadka, która pojawiła się wcześniej. Przeciąg musiał pochodzić stąd, to w kolejny, okalający pomieszczenia tunel wchodziło powietrze, to tutaj wiał delikatny wiaterek, chociaż jego odczucie na tą chwilę nie było możliwe. Ściana bowiem się skruszyła, Souei przestał słyszeć swojego wroga, jego oddech w jednej chwili się zatrzymał, a sam zainteresowany wszedł w kałużę, która jawiła się w tunelu. By połączyć A z B nie trzeba było być geniuszem, lecz posiadać nieco wiedzy w jaki sposób działa pewna umiejętność. To uczucie - oddechu na plecach dosłownie i w przenośni wiele teraz wyjaśniało, bowiem to dokładnie za nim był wróg. Dokładnie go wyczuwał w miejscu gdzie stał. To co dotarło do niego wcześniej nim jeszcze przebił się przez ścianę to fakt pojawienia się w tunelu czwórki ludzi, co akurat wyjaśniało pojawienie się kolców.
Pomieszczenie było zdruzgotane, ciała które tam były zostały przeszyte na wylot, wręcz zmasakrowane. Zewnętrzny tunel za to pozostał nietknięty i w tej małej wnęce (tunel był szeroki na nieco poniżej metra) stał nasz koleżka słysząc, jak do pomieszczenia, do jego progu podbiegli wspomniani wcześniej ludzie. Przebicie się do pomieszczenia było możliwe, lecz nie bez zwracania na siebie uwagi i przebijania przez lód. Pozostawała więc druga opcja, bowiem zewnętrzny tunel zakręcał tak, że możliwe było wyjście do korytarza, z którego przyszedł Souei, a w którym stali wrogowie.

Kobieta - obrazeg
?
chłopaczek

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Drzwi, ściany, kości... wszystko pękało pod naporem uderzeń poczciwego Pazura. Udało mu się przebić do tunelu w najlepszym momencie, bowiem pomieszczenie które opuszczał zaczynało powoli przypominać Cesarskie Wyspy. Lód przeszywał martwe ciała, w tym zapewne chłopca, którego już chwilę temu Souei spisał na straty. Takie było ryzyko, choć dziecko na pewno jeszcze go nie rozumiało.
Teraz stał w kałuży. Nie mógł przeoczyć wdepnięcia w nią, w suchym tunelu i w miejscu, w którym przed sekundą wyczuł obecność wroga. Tamtego nie było teraz widać, ale przeczuć i sugestii było aż za wiele, aby nie sprawdzić podejrzanej kałuży. Tym bardziej, że za plecami słychać było kolejnych wrogów, a ten władający lodem mógł wciąż narobić problemów. Nie można było pozostawić go przy życiu. Brutalna siła ponownie była wskazana, lecz tym razem z mała wariacją. Souei spodziewał się, że przeciwnik jest kałużą, czy to przez Henge no jutsu, czy jakąś inną nieznaną mu technikę. Niemniej jednak w takiej formie, nawet po wdepnięciu w niego nic mu się nie stało. Dlatego Juugo postanowił użyć Raitonu, aby pokryć nim swoją nogę i tupnąć ponownie w kałużę, zmuszając przeciwnika do jakiejkolwiek reakcji. Chciał go mieć przed sobą znowu w namacalnej i jak najbardziej śmiertelnej formie, aby gdy tylko będzie miał okazję, przebić go na wylot pazurami, którymi dysponował w obecnej formie. Szybki cios miał nagle zakończyć życie ostatniego z pierwszej fali przeciwników. Następnie, jeśli grupa za nim nie rzuciła się w pościg i nie była blisko, Souei cofa się do formy Klątwy i ucieka wąskim tunelem, który miał przed sobą.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 43/57 Czymże była kałuża... ciężko powiedzieć. Souei miał jednak dużo wskazówek by mieć podejrzenie, że nie jest to zwykła ciecz, lecz coś więcej. Skryty pod postacią płynu przeciwnik nie chciał dawać o sobie znać, wolał pozostać w tej formie nim nie zjawią się posiłki, które zajmą się uciekinierem. Brakło mu jednak trochę czasu, dosłownie ociupinkę by wydostać się z tego miejsca w nieco bardziej bezpieczne. Widział i czuł że mafiozo się zorientował co się dzieje, a brak widocznej rany na jego ciele nie zwiastowała niczego dobrego. Regenerował się, to właśnie w ten sposób udało mu się wyrwać z wcześniejszego odurzenia, chociaż obecnie na niewiele mu się ta wiedza przyda.
-W tunelu! - w okolicy nóg Soueia wyrosła... w sumie bardziej wyjawiła się z kałuży głowa, która zakrzyknęła zdanie chcąc dać reszcie znać gdzie kryje się wróg. Chciał kontynuować, lecz nie zdążył, bowiem technika Raitonu dosięgnęła go nad wyraz szybko przez tak krótki, wręcz zerowy dystans. Zaczął się zmieniać w swoją realną postać nie mogąc kontrolować swoich mocy, a uprzednio zaczął już wracać do ludzkiej postaci. To jedno zdanie jednak pozwoliło zadziałać wsparciu. Krzyk dawał jasną informację - przeciwnik był praktycznie tuż obok, trzeba było go zatrzymać, by nie poszedł ukrytym tunelem prowadzącym prawdopodobnie na wyjście. Rozległ się dźwięk trzaskającego lodu, który wypełniał pomieszczenie, do miejsca gdzie stał mafiozo błyskawicznie wręcz zaczęła poruszać się wąska linia z chakry. Dostrzegł ją dopiero pod swoimi stopami, dopiero gdy lodowy sopel zaczął zamarzać. Zdążył na tą chwilę pochłonąć tylko jego stopy unieruchamiając je w miejscu. Matsuda stanął przed kolejnym wyzwaniem - uciekać czy może jednak pozwolić się zamknąć, a może też urąbać sobie nogi i iść dalej? Sopel pojawiał się błyskawicznie, zrobienie kolejnego kroku było niemożliwe, ale nie była to też sytuacja bez wyjścia.

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Tak blisko, a jednak tak daleko... tak blisko noga Matsudy była obok wynurzającej się głowy, a jednak tak daleko było mu do natychmiastowego uśmiercenia przeciwnika, zanim ten narobił rabanu. Jednakowoż miały to być jego ostatnie słowa, ponieważ po takim wyskoku kara musiała być surowa, tym bardziej że tylko rozsierdziło to Soueia, który nie czekając już ani chwili dłużej przebił gardło krzykacza swoimi pazurami, aby już nigdy niczego nie powiedział. Dokładnie tak jak planował wcześniej, teraz było to pierwszą czynnością jaką wykonał, gdy tylko miał okazję.
Niezależnie od tego, czy egzekucja się powiodła, było już za późno na próbę ukrycia i przeczekania. Souei stanął przed trudną decyzją, czy wyrywać się z lodu i uciekać, czy wyrywać się z lodu i zwrócić w stronę nowych przeciwników, a następnie znowu podjąć walkę. Póki co to było jego priorytetem - uwolnić zamarzające nogi, aby za chwilę cały nie zamienił się w lodową bryłę. Będąc cały czas w formie Przemiany szarpnął mocno, aby rozkruszyć lód i umożliwić sobie ucieczkę. W razie czego pomógł sobie uderzając lód rękami. Od razu po tym gdy się uwolnił, wyjął z kabury dwa kunaie z doczepioną notką wybuchową i rzucił nimi w ziemię przy ścianach po obu stronach wąskiego przejścia. Celował w takie miejsca, gdzie dało się ukryć je trochę za wdzierającym się do pomieszczenia lodem. Sam zaś rzucił się do ucieczki dalej tunelem, wabiąc pozostałych w pomieszczeniu strażników, aby wbiegli tam za nim. Plan był oczywisty i teraz polegał głównie na słuchu. Tak jak wcześniej Souei słyszał kroki nadbiegających posiłków, tak teraz spodziewał się, że zdoła wychwycić kiedy pościg wbiegnie za nim do tunelu, a gdy to się stanie miała nastąpić detonacja podłożonych wcześniej notek, zabijając tych w polu rażenia i zawalając za nim tunel. Gdyby się to uda i Pazur zyska chwilę oddechu, wtedy powraca do formy Klątwy i zobaczy, co spotka na końcu nowej, wąskiej drogi.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 45/57 Jak to jest, być sopelkiem lody? Czuć rozchodzący się chłód po stopach, jak zimno wdziera się poprzez skórę, mięśnie aż do samych kości. Ciepłota ciała uciekała bardzo szybko - do tego stopnia że w pewnym momencie to nie samo uwolnienie stawało się problemem. Souei nie raz pokazał, że jego brutalna siła pozwala dosłownie przebijać się przez każdą kolejną przeszkodę. Chłód jednak to coś, na co wiele nie możesz zdziałać jeżeli brak Ci odpowiednich narzędzi. Temperatura już odczuwalnie się zmniejszyła - przez lodowe sople, lecz przy lodowe więzienie, z którym nasz mafiozo poradził sobie dosyć łatwo. Już mocniejsze szarpnięcie wystarczyło, by uwolnić stopy z zamykającego się lodu. Skruszyć go na mniejsze kawałki, uwolnić swoje piękne niczym u gazeli nóżki. Puścił się pędem przed siebie wyrzucając za siebie notki ukrywając je przed wzrokiem tych, którzy mieli nadejść.
Lód jednak nie zatrzymał się, lecz dalej krystalizował się w tamtym miejscu nie zważając na rozbicie. Tym samym spowodował on pewną przeszkodę, bowiem tunel za plecami Soueia został zamknięty i nie dało się teraz nim przejść. Strażnicy, których słyszał w przejściu nie zamierzali się poddawać, weszli do wąskiego korytarza, jeden z nich dał znać, by lód się rozpadł. To też był najlepszy moment, najlepsza pora na detonację. Nastąpił huk, fala uderzeniowa przeszła po małym przejściu, prawdopodobnie notki wypaliły dziurę do większego przejścia, lecz bębenki Soueia nie odczuły tego w najmilszy sposób. Przeciągający się pisk dudnił w uszach, prawie jak po mocniejszym uderzeniu - przynajmniej morda nie bolała. Podążał dalej jednak wąskim przejściem - zauważył, że od środka po drodze ukryte zostały drzwi do tego pomieszczenia, gdzie znajdowały się uprzednio dzieciaki. Tunel sam zaś schodził kawałek dalej nieco na lewo łukiem za którym widoczne było malutkie źródło światła i jakieś większe pomieszczenie. Słyszał skrobanie pióra po papierze, które się urwało, gdy byłeś nieopodal, gdy zrobiło się nieco ciszej.
-Wejdź, proszę - rozległ się znajomy głos - tak samo miły, tak samo uprzejmy jak za każdym poprzednim razem. To co mogło niepokoić mafiozę to fakt, że za sobą słyszał jeszcze kroki jednej osoby. Pomieszczenie nie było jakieś nadwyraz szykowne - ot jedno biurko sklecone z kilku desek, tak by się dobrze trzymało, w rogu szafeczki przygotowane na papier, a to wszystko wieńczyły kwiaty rozłożone w rogach pokoju, które nadawały temu miejscu pewnej lekkości i szyku. Te były najbardziej zadbane w całym pomieszczeniu, już nie mówiąc o całym przybytku, bowiem chyba były najbardziej zadbane w przeciwieństwie do "mieszkańców"

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik
Mapka

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Wybuch rozniósł się po tunelach. Na tym etapie walki w podziemiach chyba straciło znaczenie to, czy odbywa się ona głośno czy po cichu. Strażnicy i tak byli zaalarmowani bo grupami nadciągali w kierunku Soueia. Jedynym ograniczeniem zapewne będzie tylko ich całkowita liczba. Pazur nie zamierzał więc stać i czekać aż policzy ich wszystkich. Wybuch zadźwięczał w uszach również jemu, lecz nie miał wyjścia i musiał szybko pozbierać się do kupy. Można było jednak przypuszczać, że plan się powiódł i na chwilę udało mu się zgubić pościg. Dlatego więc mógł poruszać się dalej i eksplorować tunel, na końcu którego liczył w końcu na odzyskanie wolności. Szybko jednak okazało się, że na świeże powietrze trzeba będzie poczekać. Kolejne drzwi, lecz za nimi chyba w końcu udało mu się znaleźć coś wartościowego.
Usłyszał znajomy już głos, na który naturalną reakcją było zaciśnięcie pięści. Matsuda może i potrafił zachowywać zimną krew, w końcu samokontrola była wpisana w jego zwierzęco-ludzką naturę, lecz tym razem nie widział najmniejszego powodu, aby nie zrobić tego, co miał zamiar zrobić. Mogą porozmawiać, ale nie w sytuacji, gdy ona spokojnie siedzi sobie przy biurku. Co mogła powiedzieć mu nowego? Souei wiedział już, że znajduje się w jakimś tajnym kompleksie, gdzie prowadzi się okrutne eksperymenty, które więcej miały wspólnego z torturami, niż nauką. Co więcej go interesowało? Przede wszystkim to, czy kobieta ma nad sobą jeszcze kogoś, czy jest szefem sama dla siebie?
- Taki miałem zamiar. - Odpowiedział, wchodząc do pomieszczenia. Nawet ładnie się tu urządziła. Byłoby szkoda, gdyby... Nie czekał na żaden znak ani prowokację. Po prostu gdy tylko zobaczył ją siedzącą na swoim miejscu, zerwał się z miejsca od drzwi, prosto na nią. Bez żadnych konwenansów, w swoim stylu i bez żadnego ostrzeżenia. Zatrzymał się dopiero tuż przed biurkiem i wyprowadził w nie najsilniejsze kopnięcie, na jakie tylko było go stać. Jego zamiarem było uderzenie kobiety stołem, wrzucenie jej razem z meblem w ścianę i zmiażdżenie. Miał tylko nadzieję, że nie zabije jej od razu, a może w ogóle nie docenił? Taki atak mógł być również testem jej umiejętności. Czy polega tylko na giętkim języku i truciznach, czy jednak jest poprawnie wyszkolona? A skoro o truciznach mowa, Souei uważał w pierwszej kolejności na wszelkie pociski i bombki, a podczas samego ataku zwracał uwagę na możliwe kontrataki, zwłaszcza z wykorzystaniem ostrej broni. Nie chciał aby zaaplikowano mu kolejną dawkę tamtego narkotyku, dlatego zdecydował się na atak wyprzedzający.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 47/57 Głos powodował wspomnienia, przypomnienie sobie stanu otępienia z którego nie sposób było się wyrwać. Siedziała za biurkie, tak jakby nic się nie wydarzyło, jakby Souei był kolejnym petentem, który przyjdzie i wyjdzie. Serdeczny uśmieszek nie znikał z jej twarzy, zupełnie tak jakby zaraz miała wyciągnąć ciasteczka, zaparzyć kawę i zaproponować rozmowę o starych, dobrych czasach. Nasz mafiozo chyba nie był zbyt skory do takich zabaw, bowiem dosłownie wjechał z buta w biurko kobiety. Ta nie miała zbytnich szans na jakąś większą reakcję, mebel był na tyle lekki, że kopnięcie wyrzuciło go do tyłu i zatrzymało się na klatce kobiety. Ta razem z krzesłem przewaliła się na ziemię, zabrakło jej tchu w płucach, powietrze ją opuściło na moment, co można było zauważyć po głośnym wdechu, który zrobiła chwilę później.
-Też się cieszę, że Cię widzę - rzuciła lekko rwanym głosem, próbując złapać oddech. Nie szykowała się jednak do wykorzystania jakichś trucizn, co tu dużo mówić nie wyglądała i nie zachowywała się jak shinobi, ale może to taka brudna zagrywka! Ach te kobiety, nigdy nie można było im ufać. Ton głosu jednak ciągle się jej nie zmienił, była niczym spokojne, bezkresne morze, po którym dryfował sobie Souei próbując wzbudzić jakieś fale. Rozglądał się po pomieszczeniu, szukał pułapek, tylko kto w ukrytym pomieszczeniu miał zamiar jeszcze instalować jakieś wydziwione wyrzutnie? Mafiozo słyszał za sobą kroki, ktoś się skradał jednak w takim przejściu echo niosło się na tyle głośno, że dało się je usłyszeć. Nie wchodził do środka, zamierzał wykurzyć z niego nieproszonego gościa, a oto jaki miał sposób, by tego dokonać. Otóż w tunelu rozległo się głuche uderzenie - najpierw jedno, potem drugie zdecydowanie bliżej. Chwilę za plecami Soueia rozległ się syk. Dym wręcz błyskawicznie wypełnił pomieszczenie - gryzący dym podrażniał nos, przełyk i gałki oczne. Kobieta niezbyt była zadowolona takim rozwojem sytuacji, bowiem chciała wygramolić się spod biurka, a teraz jeszcze zaniosła się kaszlem.

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik
Mapka

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Mówiła jakby była kimś lepszym, niż jest w rzeczywistości. Souei jednocześnie ucieszył się i rozczarował, gdy kopnięciem udało mu się wywrócić stół i kobietę łatwiej, niż się spodziewał. Nie sprawiło to jednak, że tamta straciło rezon i pewność siebie. Może taka agresja Pazura była jednym ze scenariuszy w jej głowie, a może tylko dobrze maskowała strach i zmieszanie? Na jej nieszczęście jednak szybko zaczął kończyć im się czas. Wszystko to przez dym, który miał przeszkodzić Soueiowi w realizacji dalszych planów. Matsuda ani myślał, aby wziąć chociaż wdech tego gazu. Może była to zwykła bombka czy granat dymny, a może kolejny halucynogen, tym razem w formie gęstego dymu...
Mafiozo wziął głęboki oddech póki mógł, a następnie przemienił ramię w topór, który stał się ponownie jego główną bronią. Przez chwilę jeszcze skupił się na leżącej kobiecie. Rzucił się w jej kierunku, aby dopaść jak najszybciej i toporem odrąbać jej nogi, które wystawały z jego strony. Może przy odrobinie szczęścia od razu jej to nie zabije, ale na pewno wyeliminuje z dalszej walki i sprawi, że zaniecha brudnych sztuczek, jeśli w ogóle ma jakieś w zanadrzu. Następnie po udanym ataku na kobietę, skupia się już na wydostaniu z pomieszczenia, wciąż ze wstrzymanym oddechem. Jeśli widoczność będzie już ograniczona to zrobi to na pamięć, natomiast priorytetem była ucieczka z chmury, aby ponownie móc odetchnąć. Spodziewał się oczywiście, że jego przeciwnik znajdujący się gdzieś na zewnątrz pomieszczenia tylko na to czeka, dlatego uważał na wszelkie ataki skierowane w swoją stronę. Spodziewał się ich i zamierzał unikać, kierując się na zewnątrz w bezpieczną strefę. Wypatrywał tego, którego kroki do tej pory jedynie słyszał.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 49/57 Gaz mógł być dużo bardziej niebezpieczny, niż można się spodziewać. Może to zwykły dym, a może trucizna, która prędzej czy później wedrze się przez nozdrza, rozejdzie przez płuca do krwioobiegu i zacznie tam siać spustoszenie. Może otępi Soueia i wróci z powrotem do swojej klatki, tym razem pod dużo większym nadzorem albo po prostu ktoś zdecyduje się mu poderżnąć gardło, by nie robił więcej problemów.
Szybki wdech nim jeszcze dym zdążył rozejść się po pomieszczeniu, ręka zamieniona w topór. Kobieta ciągle próbowała wstać, chociaż jej obecny stan mocno w tym przeszkadzał, to zaraz miało się to stać praktycznie niemożliwe. Souei jednym cięciem swojej nowej broni uderzył w jej kończyny siejąc spustoszenie. Ostrze wbiło się jak w masło, nawet nieco wgryzło się w ziemię. Rozległ się krzyk, podobny do tych co uprzednio. Tym razem to nie kobieta zadawała ból, lecz poczuła go dużo bardziej, niżeli mogła kiedykolwiek podejrzewać. Krew trysnęła nad twarzy mafiozy, obecnie w pomieszczeniu było wręcz gęsto od dymu, a dostrzeżenie czegoś po drugiej stronie było praktycznie nie możliwe. Matsuda musiał zdać się na inne zmysły, tylko że słuch raczej odpadał, bo kobieta darła się wniebogłosy. Souei skierował się do wyjścia, dopiero w przejściu widział ścianki, bowiem ten był na tyle wąski, by było to możliwe. Zrobił kilka-kilkanaście kroków, przerzedzony dym na tym dystansie ujawnił w przejściu czyjąś sylwetkę. Niski mężczyzna z kunaiem, który także zdał sobie sprawę z tego, że w przejściu jest jego wróg. Gdy znajdziemy się na zakręcie, co z nami będzie? Obydwoje byli równie zaskoczeni, Mafiozo widział jak facet zbiera się do skoku w jego stronę z ostrzem, słyszał dźwięk podobny do tego, gdy lód pokrył mu nogi. Działaj Bestyjko.

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik
Mapka

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Nie tak sobie to wszystko wyobrażał. Oczywiście chciał odrąbać coś swojej prześladowczyni, ale w takich warunkach nie było mu dane czerpać z tego należytej satysfakcji. Warunki nie były sprzyjające do słuchania cierpień kobiety, chociaż jej krzyk było pewnie słychać naprawdę daleko. Mimo wszystko Souei czuł dobrze. Było to może makabryczne, odrażające nawet, ale Pazur czuł do niej taką nienawiść, że nawet przez chwilę nie zawahał się przed ciosem, a po jego wykonaniu cień wątpliwości nie przebiegł przez jego twarz. Zawsze było to jednak silne przeżycie. Mimo że jest się mafijnym zabijaką, to sceny tego rodzaju zapadają w pamięć i zostawiają piętno, nawet takie, z których nie do końca zdajemy lub chcemy sobie zdać sprawę. Souei takich piętn miał już kilka, każde odciśnięte gdzieś w środku, zmieniało go na zawsze. W jego rozumieniu nie była to jednak zmiana na gorsze, lecz po prostu... zmiana. Gubił gdzieś po drodze to, co nie było mu potrzebne - litość i wrażliwość, a zostawała tylko nienawiść i krew na twarzy. Do tego dochodził aspekt pewnej dumy i ego. Chciał pokazać wszystkim i udowodnić sobie, że nie można bezkarnie z nim zadzierać. Jeśli nad kobietą był jeszcze ktoś w hierarchii, to ta informacja zapewne do niego dotrze. A jeśli to wszystko to tylko nieszczęśliwy zbieg okoliczności, to chyba tym bardziej należało pokazać płotkom, gdzie ich miejsce?
Został jeszcze jeden. Souei widział go teraz, gdy udało mu się wydostać z pomieszczenia. A może to wcale nie był jeden? Może za plecami nadbiegało jeszcze dziesięciu takich samych? Nieważne, dopóki cel w zasięgu wzroku żył trzeba było skupić swoją uwagę na nim. Nie wiedział już, czy to kolejny, czy ten sam typek od lodu. Widział już jednak próbkę możliwości w postaci lodowych kolców i zamrażania nóg, może nawet tamtego pocisku który wcześniej przeszył mu nogę? Matsuda nie czekał aż tamten do niego dopadnie, nie wiedział nawet czy przeciwnik w ogóle będzie dążył do walki w zwarciu. Pierwszy atak miał być po stronie Pazura. Uważając na jakieś lodowe pociski i broniąc się przed nimi toporem, przesłał porcję chakry do swojego drugiego ramienia, które miało się wydłużyć i natychmiast pochwycić wroga, tak jak niedawno zrobił to z jednym z przeciwników z poprzedniego pomieszczenia. Gdyby to się udało, zamierzał wytargać nim na wszystkie strony, obijając go o ściany, a jeśli starczy mu siły, to również o sufit i podłogę. Na wszelkie próby zamrożenia nóg czy rąk, kruszy lód zdecydowanymi ruchami, aby nie dać się unieruchomić. Ostatecznie jednak walka miała zakończyć się szybko, a on sam miał zamiar uciec z dymu najszybciej, jak tylko będzie to możliwe, wykorzystując do tego również drzwi do pomieszczenia gdzie wisiały na ścianach tamte nieszczęsne dzieci. Gdyby coś poszło nie tak i miałby się narazić na jakieś wrogie kontry, wówczas unika obrażeń jak może, starając się jednocześnie zmniejszać dystans do przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 51/57 Mordercy zwykli dzielić się na tych, którzy mordowali z zimną krwią traktując to jako pracę, jako hobby, jako dziwny sposób na zarobek czy też może zaspokojenie swoich potrzeb i na tych, którzy czuli coś do swojej ofiary w trakcie dokonywania "aktu". Trudno powiedzieć czy przychodziło to z czasem, gdy przyzwyczajasz się, wyzbywasz emocji, stajesz się czemuś bliższy maszynie niżeli człowiekowi. Bez uczuć, bez współczucia.
Doszło do spotkania trzeciego stopnia Pazura i przeciwnika. W bliskim, tak bardzo znanym mu dystansie. Lodowy próbował zrobić to samo co uprzednio - czyli zmniejszyć możliwość ruchu Soueia jednocześnie odwracając jego uwagę od tego, co działo się niżej. Bowiem w chwili ich spotkania została wysłana chakra, cienka linia która prowadziła pod nogi Soueia, która rozpoczęła proces krystalizacji, która zaczęła zamrażać jego nogi. To się udało, czyli stopy mafiozy zostały zamrożone, tylko że jego wydłużona łapa nie znała litości - dorwała się do przeciwnika i zaczęła nim rzucać niczym szmacianą lalką. Gdy do tego doszło, po paru uderzeniach lód przestał się tworzyć, zatrzymał się dokładnie tak, jakby sam został zamrożony. Przeciwnik nie wytrzymał naporu z jakim nadchodziły kolejne uderzenia, a jego ciało coraz mniej przypominało człowieka, a bardziej zakrwawione ciuchy - bowiem głowa przestawała istnieć rozgniatana coraz bardziej.
Mafiozo wyszedł z lodu, ten skruszył się z łatwością, gdy nie było tego, który nad nim panował, który był władcą żywiołu niebiorącego jeńców. Nastała cisza. Przerażająca, głucha. Miejsce było jakby opustoszałe - nawet krzyki kobiety ucichły z raczej wiadomego powodu, aczkolwiek dla niewtajemniczonych możnaby wyjaśnić, że ucięte nogi to niezbyt dobry stan dla człowieka i ucieka nieco za dużo krwi, niż ktokolwiek byłby w stanie to wytrzymać. Cisza, spokój, wszystko pięknie, czyż nie? Teraz trzeba było się tylko wydostać z tego pomieszczenia lub jeszcze po nim nieco powęszyć. Pierwsza opcja była niezwykle kusząca - wydostać się z miejsca uwięzienia, jak najszybciej o nim zapomnieć. Drugie jednak pozwalało nieco dowiedzieć się kto taki czyhał na życie Pazura. Jeżeli próbował to raz, zapewne spróbuje raz jeszcze. Czy to była wspomniana kobieta, która już nie stanie na równe nogi z dwóch powodów? Tego nie wiesz, bowiem martwi głosu nie mają. Pomieszczenie za plecami kusiło, ale to wydłużało czas, a ten mógł być zgubny. Trudno było powiedzieć, czy ktoś tutaj nie pozostał, może zjawią się posiłki, które będą bardziej przygotowane.

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst

[Souei]

Krótko, ale jakże treściwie. Po raz pierwszy mierzył się z władcami lodu, ale póki co taktyka im szybciej tym lepiej sprawdzała się również w starciu z nimi. Souei nie miał litości, po raz kolejny i zapewne nie ostatni. Gdy tylko dorwał swojego przeciwnika w objęcie, było już chyba po walce. Był taki jeden moment, w którym można było powiedzieć, że oboje mają równe szanse, ale z pierwszym uderzeniem o ścianę tamten stracił koncentrację i może nawet przytomność, natomiast dalsza część masakry to tylko upewnianie się i dbałość o szczegóły. Jeśli chciał kogoś zabić, to nigdy nie zostawiał konającego. Nie dlatego, że byłaby to pewna forma znęcania się. Po prostu na własne oczy musiał przekonać się, że zadanie zostało wykonane, duch wyzionięty, a zwłoki już tylko stygną. Teraz tutaj nie miał wątpliwości. Nie było już nawet odgłosów bólu, trzymał w powiększonej dłoni kawał ludzkiego mięsa, więc gdy tylko zorientował się że już wystarczy, odrzucił je na bok bez respektu i pomniejszył ramię do normalnych rozmiarów.
Teraz nie słyszał już nic. O ile na początku można było słyszeć nawet krzyki więźniów, teraz nawet tamta kobieta zdążyła ucichnąć. Souei rozejrzał się, poczekał jeszcze trochę dla bezpieczeństwa, aż dym się przerzedzi, aby mógł zajrzeć z powrotem do pomieszczenia i sprawdzić, czy po odcięciu nóg po prostu się wykrwawiła, czy jakimś cudem się ulotniła. Jednak nie, wciąż leżała przyciśnięta stołem, tylko że kałuża krwi wypływająca ze zwłok była już naprawdę ogromna. Gdy Matsuda zerkał za blat uważał żeby w nią nie wdepnąć, bo potem trudno będzie doczyścić buty.
- Hmpf... - Chrząknął tylko, chociaż w głębi duszy odczuł ogromną ulgę, że był to chyba już koniec potoku przeciwników, który od dobrych kilkudziesięciu minut bezustannie napływał w jego stronę.
Nie było mu dane z nią porozmawiać, ale na wszelki wypadek zdecydował się przeszukać pomieszczenie. Nie było tego wiele, kilka szafek i powierzchnia stołu, która teraz była pewnie rozrzucona na ziemi. Szukał dokumentów i powiązań tego lochu z którąkolwiek z mafii, po obecności chłopaka z Akiyamy domyślał się, że nie zamknęli go tutaj członkowie własnej Rodziny. Był przygotowany na to, że nie znajdzie niczego, że to rzeczywiście jakaś niezależna, domorosła placówka, która chciała jakoś wpasować się w luki pomiędzy trzema wielkimi siłami. Jeśli jednak była jakaś szansa na rozjaśnienie całej tej historii, to musiała się ona znajdować gdzieś tutaj.
Ostatecznie więc Souei przeszukuje gabinecik najszybciej i najsprawniej jak tylko może, jednocześnie nasłuchując, czy do jego pozycji nie zbliża się kolejna fala strażników.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Co Cię nie zabije, to na pewno skróci Twoje życie
Souei - wyprawa B 53/57 Dymu już praktycznie nie było - pozostawały jeszcze mniejsze smugi, lecz to bardziej kwestia tego, że akurat to pomieszczenie nie było nijak wentylowane. Brak tutaj przepływu powietrza, który panował w tunelu, powietrza które wiało w stronę wyjścia, tam gdzie można było sobie w końcu pohasać na wolności. Matsuda stał pomiędzy zwłokami, w ciszy, nie wyczuwając żadnego ruchu, niczyjej obecności. Trudno było nie wdepnąć w kałużę krwi, gdy ta wypełniała całkiem sporą część pomieszczenia. Szczęście w nieszczęściu kobieta była przy jednej ze ścian, toteż posoka skoncentrowała się w tym miejscu przez co w dużej mierze można było chodzić swobodnie z czystymi bucikami. Kto by się spodziewał, że z Soueia był taki czyścioszek.
W pomieszczeniu było tego całkiem sporo. Pierwsze co, to papiery leżące na przewróconym biurku, lecz te skąpane we krwi były praktycznie nieczytelne, w sumie to nie dało się ich wziąć do ręki, by się nie rozleciały zmiękczone przez płyn. Te trzeba było sobie odpuścić, a na pewno były najświeższe, zawierały najwięcej cennych informacji, które by się przydały członkowi Akiyamy. Możliwe że tam też był jego portret, zlecenie mające na celu wyciągnięcie wiedzy z jego pięknej główki. Skąd w ogóle podejrzenie, że tym się tutaj zajmowano? Bowiem jedna z kartek, która leżała w okolicach biurka w miarę się uchowała. Była na niej przedstawiona fotografia chłopca, którego spotkał wcześniej. Chłopca brutalnie zaszlachtowanego, ze zniszczoną psychiką, pokaleczonego. Niech mu ziemia lekką będzie, lecz pod jego w miarę dokładnym portretem były wypisane informacje.
Imię: nieznane
Wiadomo: Kret, wydał informacje o transporcie. Może mieć powiązania z Pazurami i wyżej. Wyciągnąć ile się da, do utylizacji
Notatki własne: nawet przypalany nic z siebie nie wydusił.
Szperając dalej po pomieszczeniu nie widział zbyt wiele znajomych twarzy. Były to głównie dzieciaki pracujące dla mafii - takich najłatwiej było zmusić do mówienia, do wyjawiania szczegółów, a przecież informacja była często największą wartością. Souei szukał dokumentów głównie powiązanych z jego rodziną. Wielu członków mafii nie wracało, gdy zostali wysyłani na misję i te zlecenia by to potwierdzały. Niewielu było tam dorosłych, jeszcze mniej ludzi postawionych jakoś wyżej w mafii. Język całkiem znany w Akiyamie.
Imię: Gonbao
Wiadomo: Znany wśród swoich, doceniany, rekruter. Sprowadza nowych członków, głównie tych bardziej interesujących.
Notatki własne: Wrzeszczał jak mała dziewczynka, bardzo oporny
Tylko z początku, jednak gada wszystko jak leci
Nie wytrzymał zbyt wiele, wyjawił jedno imię: Kei.
Miał zlecić Matsudzie spotkanie z nim.
Razem z tą kartką było spiętych jeszcze kilka, lecz imię to pojawiło się tylko jeden raz
Imię: Kei
Wiadomo: Brał udział w rozbiciu transportu Tygrysów. Nie działać w sposób bezpośredni!
Notatki własne: Zrekrutowany przez Gonbao. Członek Sunadokei, możliwe mocne powiązania ze Smokami. Gonbao za niego ręczył, pseudonim Dango. Miał współpracować z Matsudą. Potrzeba schwytania płotki, trutka wymagana.

Kobieta - obrazeg
?
przeciwnik

Dla sprawdzającego

  Ukryty tekst