Główna ulica

[Tamaki Hyūga]

~ 11/15 ~

~ Yuki Hoshi ~

~ Misja Rangi D ~

~ Rach-ciach ~

Sprzedawca w dalszym ciągu burczał jakieś rzeczy pod nosem, uniósł jednak wzrok kiedy Hoshi podeszła aby mu pomóc w zbieraniu kapustki. Słysząc jej słowa przybrał on podejrzliwy wyraz twarzy jednak bardzo szybko przekonał się o powodzie dla którego dziewczyna była dla niego miła i pomogła zebrać główki kapusty.
- Hiashi Kazuru? A skąd, ten łajdak zostawił mnie i moje kochane kapustki jakoś miesiąc temu i teraz sprzedaje coś innego. O ile dobrze pamiętam to na odchodne mówił coś o tym że sprzedaż cytrusów w Cesarstwie to jest przyszłość i dzięki temu dorobi się on majątku na całe życie, czy jakoś tak. Dziwny to człowiek, mówię ci dziewczyno. - powiedział zgryźliwie sprzedawca kapusty po czym zabrał się za ustawianie kapustek w nową piramidkę, na tym co zostało z jego straganu. Hoshi mając kolejny trop mogła więc kontynuować swoje poszukiwania niezdecydowanego kupca i tym razem również się jej poszczęściło i usłyszała ona dwie kobiety, które ją właśnie mijały i rozmawiały o tym jakie cytrusy chcą dzisiaj kupić.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Lato, Rok 390

---

Hyuo było pełne zgryźliwych ludzi, nie dało się tego ukryć. Nie brała tego jednak do siebie, mężczyzna przecież właśnie miał swój stragan zdemolowany przez łobuza, który nawet się nie zatrzymał. Hoshi wolała się skupić na swoim zadaniu. Swoją drogą, było to dość ciekawe. Czy ten cały Hiashi Kazuru był geniuszem, jeżeli chodziło o handel i łapał się towarów, które faktycznie przynosiły zyski czy wprost przeciwnie - skakał z jednego na drugie, bo na poprzednich interesach tracił pieniądze. Cóż, nie sądziła, że było jej się o tym dowiedzieć, zresztą, nie było to też jej zadanie.
Musiała teraz znaleźć sprzedawcę cytrusów.
Zaczepiła więc kobiety, które usłyszała, że rozmawiają o cytrusach.
- Dzień dobry, szukam kupca, Hiashi Kzauru. Podobno sprzedaje cytrusy. Mogą mnie panie pokierować do straganu? - powiedziała do kobiet.

[Tamaki Hyūga]

~ 13/15 ~

~ Yuki Hoshi ~

~ Misja Rangi D ~

~ Rach-ciach ~

Hoshi widząc szansę jaka się dosłownie przy niej pojawiła, podeszła do kobiet i zapytała o sprzedawcę cytrusów na co te odpowiedziały iż właśnie się tam kierują i chętnie pokażą jej drogę. Jak powiedziały tak też zrobiły i cała trójka ruszyła wzdłuż głównej ulicy aby po chwili stanąć przed straganem z całą gamą przeróżnych cytrusów, które nie były częstym widokiem w Cesarstwie. Za straganem stał młody, drobny i roztrzepany mężczyzna, który żonglował kilkoma cytrynami i limonkami, najwyraźniej chcąc przyciągnąć uwagę klientów. Wokół stoiska stało zebranych parę osób ale również małe dzieci które oczarowane patrzyły na wirujące w powietrzu owoce klaszcząc rytmicznie.
- Cytrusyyy! Cytrusyyy! Zapraszam po pyszne cytrusy, prosto z Antai, bogate w witaminy a do tego niesamowicie pyszne! Zapraszaaam! - wołał radosnym głosem sprzedawca.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Lato, Rok 390

---

Hoshi poszła z kobietami, dziękując im za ich pomoc w znalezieniu odpowiedniego stoiska. Okazało się, że nie było to szczególnie trudne - pewnie samej jej udałoby się odnaleźć to miejsce, chociaż po kilku minutach dłużej. No, ale nie spieszyło się jej szczególnie, właściwie to trochę już skupiała się na tym, co konkretnie ugotuje na obiad lub kolację dla niej i jej brata. Ta kapusta nie wychodziła jej z głowy.
Kiedy doszła do straganu, tym bardziej się zamyśliła, bo może coś słodkiego i kwaśnego byłoby dobrym pomysłem?
No nic, ale trzeba było dostarczyć przesyłkę.
- Hiashi Kazuru? - zapytała, mają nadzieję, że mężczyzna będzie jednak tym, którego poszukiwała. Do trzech razy sztuka. Może w końcu natrafiła na odpowiedniego kupca. Była gotowa oddać mu zwój z pieczęcią od administracji Fuyuhana.

[Tamaki Hyūga]

~ 15/15 ~

~ Yuki Hoshi ~

~ Misja Rangi D ~

~ Rach-ciach ~

Młoda Yuki wysunęła się przed gapiów i innych klientów i zaczepiła sprzedawcę aby sprawdzić czy nareszcie udało jej się odnaleźć cel swojej misji. Mężczyzna złapał wszystkie cytrusy i spojrzał zdziwiony na Hoshi.
- Cóż, zgadza się, to ja. - odpowiedział zaciekawiony kupiec a w odpowiedzi otrzymał od dziewczyny zwój. Przyjął przedmiot i przyjrzał mu się z ciekawością po czym widząc pieczęć administracyjną zaśmiał się uradowany i pokiwał głową. - Bardzo ci dziękuję, czekałem na ten dokument, proszę, to za fatygę. - odpowiedział wręczając dziewczynie mieszek monet, skłaniając się przy tym nisko a uśmiech na jego ustach był niezmiernie szeroki, zwłaszcza jak na standardy wylewności mieszkańców Hyuo.

Misja zakończona sukcesem!

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Lato, Rok 390

---

- Dziękuję! - powiedziała Hoshi, chowając pieniądze do torby, którą miała na plecach. Po chwili zmieniła swoją decyzję i wyciągnęła kilka monet, żeby zakupić cytrusy od kupca. Nie wzięła ich wiele - mimo tego, że było lato, towar był drogi, w końcu sprowadzany z bardzo daleka, do tego przechowywanie ich w Hyuo nie było najłatwiejsze. Ale warto było zaopatrzyć się w kilka cytryn. Można było je przerobić w słodki syrop, który łagodził ból gardła. Łatwo było się przeziębić w tym klimacie, a dobrze się również przygotować na zimę, kiedy jej grupa dzeciaków będzie jeszcze bardziej zasmarkana niż zwykle.
Kiedy schowała cytryny do swojej torby, podziękowała i ruszyła w drogę powrotną do siedziby władz. Nie spieszyła się - zaglądała to tu, to tam na stragany i zastanawiała się, w co jeszcze niedługo będzie trzeba się zaopatrzyć. Był środek lata, ale już myślała o tym, że trzeba się przygotowywać na zimę. Niekoniecznie chciała już o tym myśleć, ale może lepiej było już było - w zeszłym roku wszystko robiła na szybko, bo zorientowała się, że już na to czas zbyt późno. Nic, pomyślała, że zrobi wieczorem listę i zaplanuje wszystko. Na razie tylko chłonęła to, co było na głównej ulicy, szukając inspiracji. Na pewno będzie trzeba zdobyć ryby i mięso, ale o to na Hyuo było najłatwiej. Właściwie, tylko to. Zawsze to jakieś zabezpieczenie, ale nie chciała skończyć, jak w zeszłym roku, kiedy to innych rzeczy zabrakło, a zostało samo mięso. Krocie musieli wydać, żeby w zimie zdobyć innego rodzaju jedzenie.
Nie, w tym roku sobie na to nie pozwoli! Ba! Nawet spotka się z kilkoma bardziej doświadczonymi gospodyniami domowymi, żeby podpytać, jak bardziej powinna się przygotować na zimę. To był doskonały plan.
Tak bardzo się ucieszyła z tego, co wymyśliła, że uśmiechnęła się szeroko i podparła dłońmi swoje boki. Zarobiła dzięki temu kilka ponurych spojrzeń od zaprawionych w bojach mieszkańców Fuyuhana, ale nie było to nic, czym się przejmowała. Powinni byli się przyzwyczaić już dawno.

[Harikotto]

Yuki Hoshi Misja D
1/15 W stolicy Hyuo delektowałaś się tutejszym latem. Słońce świeciło i temperatura najprawdopodobniej nawet wzrosła powyżej zera. Zapowiadało się, że zbliżają się dwa tygodnie prawdziwego lata, gdy nie trzeba będzie rozbijać skorupy lodu w beczce, gdy będzie się chciało zaspokoić pragnienie. Większość mieszkańców Fuyuhany uwielbiała ten króciutki okres, gdy idąc się napić, nie musieli brać ze sobą młotka. Ty jednak myślałaś o zimie i jak ciężka może być. Wtedy jednym z popularniejszych sposobów na zaspokojenie pragnienia, jest gotowanie śniegu. W pewnym momencie zaczepiła cię średniego wzrostu kobieta o bladoniebieskiej skórze i twardych rysach twarzy z klanową odznaką przypiętą na piersi.
- Jestem Hoshigaki Osunama. Możesz mnie nie znać, zostałam niedawno oddelegowana z Kantai na Hyuo. Mam dla ciebie zadanie. Miejscowy grabarz zgłosił, że jakieś monstrum rozkopuje groby i bezcześci ciała. Prawdopodobnie coś mu się przewidziało i nie dzieje się tam nic groźnego, ale sprawę musi zbadać shinobi. Nie możemy trwonić naszego potencjału bojowego na takie drobnostki, więc to będzie idealne zadanie dla ciebie, doko. Udaj się na cmentarz i po skończonej pracy odbierz zapłatę od grabarza.

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Lato, Rok 390

---

Kręcąc się po rynku, Hoshi zauważyła, że robi się coraz cieplej. Dzieciaki w sumie miały rację i z taką temperaturą można by ulepić bałwana i to nie na smarka. Kaptur i rękawiczki zostały przez nią zdjęte, a jej kożuch rozchylony, żeby mogła poddychać cieplejszym powietrzem.
Cóż, na ulicach robiła się brzydka, błotnista breja, ale niedługo powinno być lepiej. Chociaż z drugiej strony, jeżeli będzie ciepło zbyt długo, śnieg w górach puści i będzie niebezpiecznie.
No nic, nieważne jak się odwrócić, dupa i tak zawsze była z tyłu.

Hoshi miała już się zbierać i może wrócić do siedziby władzy, żeby może jeszcze jakąś przesyłkę do doręczenia dostać, kiedy zaczepiła ją Hoshigaki. Och, Hoshi nie miała najmniejszego problemy z rozpoznaniem klanu kobiety po jej niecodziennym wyglądzie.
- Yuki Hoshi, miło mi cię poznać - odpowiedziała jej Hoshi, kiedy kobieta się przedstawiła, lekko pochylając głowę w geście szacunku. - Witaj na Hyuo. W wolnym czasie warto odwiedzić miejscową karczmę i posłuchać muzyki. Zadanie brzmi jakby było wprost wyciągnięte z opowieści przyjezdnych bajarzy, ale nie sądzę, że to monstrum. Pewnie jakieś większe zwierzę. Niemniej, udaję się tam bez dalszej zwłoki, chyba, że jest coś jeszcze.

[Harikotto]

Yuki Hoshi Misja D
3/15 Niektórym lato bezpośrednio kojarzyło się ze słońcem i zielenią. Tobie najwidoczniej kojarzyło się inaczej. Zamiast ciepłych promieni słonecznych widziałaś roztopy i powodowane przez nie błoto. Cóż, gdy ktoś się bardzo stara, to we wszystkim znajdzie jakiś minus i skazę. Mimo to wesoło odpowiedziałaś Hoshigaki na jej słowa. Ta jednak najwyraźniej nie podzielała twojego nastroju.
- Nie rozmawiam z tobą, aby mnie, czy tobie było miło. Jestem tu służbowo i nie mam zamiaru marnotrawić swojego czasu na włóczenie się po karczmach i birbanckie zabawy. Tobie też tak radzę, jeśli chcesz wyjść na ludzi. Nie marnuj więc więcej czasu i bierz się do roboty. Misja sama za siebie się nie wykona. - odpowiedziała ci Osunama chłodno i oschle, po czym odwróciła się i zniknęła w tłumie. Tobie nie pozostało nic więcej, jak rzeczywiście udać się na cmentarz.

z/t

[Tamaki Hyūga]

Po opuszczeniu karczmy i naciągnięciu kaptura tak aby nie było widać mojej twarzy, ruszyłam na spacer po Fuyuhanie, zastanawiając się nad moim następnym posunięciem. Krążyłam po osadzie szukając ciekawego miejsca aby się zatrzymać i zastanawiałam się nad nowopoznanymi dziewczynami. Zarówno Sashiko jak i Hoshi okazały się być kunoichi z Hyuo ale również były niezmiernie miłe. Byłam pewna tego że jestem zadowolona z faktu poznania tej dwójki, jednak widziałam również że były one relatywnie początkujące w sztuce shinobi i nie chciałam aby coś im się stało podczas wykonywania misji ze mną. Owszem, miałam również w pamięci naszą wspólną przygodę podczas której łuczniczka zdecydowanie mi pomogła, jednak prawda była też taka że inaczej działałam w momencie kiedy one były ze mną a inaczej bym działała jakbym działała sama. Myśli kołatały mi się w głowie i zboczyły one również na wspomnienia moich pierwszych towarzyszy, których poznałam w trakcie turnieju na Yinzin. Zatrzymałam się przed wejściem do kolejnego lokalu i westchnęłam głęboko po czym weszłam do środka.

[z/t]

[Harikotto]

Tamaki Hyūga Wyprawa C 55/42 Wyszłaś z karczmy i udałaś się w miejsce wskazane ci przez twojego zleceniodawcę. O dziwo, wciąż nie wiedziałaś jak się nazywa i nie stanowiło to dla ciebie żadnego problemu. I tak mu ufałaś. Jak się okazało słusznie. Bardzo szybko odnalazłaś kowala, który początkowo patrzył na ciebie spod byka, jednak gdy tylko wypowiedziałaś podane ci wcześniej hasło, zmienił podejście i wciąż był wobec ciebie oschły, jednak bardzo profesjonalny. Gdy tylko pokazałaś mu ciężarki, dokładnie obejrzał je, zmierzył twoje przedramiona i łydki, po czym zaczął przekuwać bransolety. Zajęło mu to dobrych kilka godzin, w trakcie których strasznie się nudziłaś. W końcu jednak kowal przyniósł gotowe ciężarki, po czym zażądał uiszczenia zapłaty. Gdy tylko to uczyniłaś, wyszłaś z założonymi pięknymi ciężarkami. Mocno ci one ciążyły i cię spowalniały, ale spodziewałaś się, że po jakimś czasie będzie już lepiej.

Koniec wyprawy C

[Tamaki Hyūga]

Po opuszczeniu karczmy, udałam się prosto do kowala, którego poprosiłam o przerobienie ciężarków tak, aby przerobił je na takie których będę mogła normalnie używać, jednak zamiast nosić je tak jak Kagate Inerai na rękach, wolałam aby moje były na nogach. Widziałam że kowal wydawał się być dość sceptyczny do spełnienia mojej prośby co przypomniało mi o jednej rzeczy.
- Jestem kroplą w morzu potrzeb. - powiedziałam z uśmiechem co zadziałało niczym zaklęcie i mężczyzna momentalnie zmienił swoje nastawienie z gburowatego o wiele spokojniejsze. Oddałam mu więc ciężarki i po krótkich przygotowaniach, kowal udał się aby je dla mnie przekuć. Zajęło to dość długo, jednak kiedy wrócił, byłam niezmiernie podekscytowana. Zapłaciłam mu pieniądze których zażądał za wykonanie tych akcesoriów i od razu założyłam na siebie czarne obręcze. Były zdecydowanie bardzo ciężkie i wiedziałam że minie trochę czasu zanim się do nich przyzwyczaję, jednak wierzyłam że kiedy już tak będzie to na pewno staną się one moim sekretnym atutem, takim jakim były dla Kagatego Ineraia.

[Tamaki Hyūga]

Po odebraniu moich nowych ciężarków, ruszyłam w kierunku karczmy gdzie poznałam wcześniej Hoshi oraz Sashiko i miałam zamiar dobrze się tam najeść oraz zregenerować siły po moim ostatnim zleceniu. Przeszłam już nie tak szybkim krokiem przez Fuyuhanę, ciągle starając się przyzwyczaić do ciążących mi nóg, jednak nie było to takie proste czy szybkie jakbym tego chciała. Czułam się z nimi trochę jak mucha w smole, jednak wiedziałam że to tylko kwestia perspektywy, więc nie ma co się nad sobą użalać, tylko powinnam się wziąć do pracy. Dotarłam wreszcie do Karczmy, weszłam do środka oraz skierowałam się do głównej sali gdzie chciałam zjeść coś pożywnego. Możliwe że nawet skuszę się na zupę rybną którą to bardzo zachwalała Hoshi.

[z/t]