Gdzieś w mieście

[Katetsu]

Z jednej strony cieszył się, że nie dojdzie do żadnej zwady z dziewczyną, naprawdę nie chciał rozpoczynać walki w miejscu w którym nie ma przewagi, no bo skąd tu wziąć wodę do swoich technik. Dodatkowo kobieta pracuję w barze i pewnie zaraz miałaby swoich pomocników przy sobie chętnych jej pomóc z jakimś ryboludziem. Miał jednak nadzieję, że nie chodzi o jego wygląd i dziewczyna chciała mu coś powiedzieć. Ta tylko odpowiedziała na pytania, nie chciała o nic dopytać, pożegnała się i zanim nawet zdążył coś powiedzieć to jej już nie było - Yyyyy dzięki, wzajemnie - rzucił zdezorientowany. No cóż najwidoczniej nie może pić w tym miejscu i za bardzo się wychylać bo znowu ktoś go zaczepi i każe spieprzać.
- Miłe przywitanie na kontynencie, ciekawe jakbym ja tak wszystkich wyrzucał z różnych miejsc za wygląd - pomyślał, poprawiając pas na miecz - Chociaż się przejdę po mieście, może ktoś będzie potrzebował pomocy, przyda mi się jakieś zajęcie. No i przy okazji odreaguję tą posraną akcję.
Ruszył w przeciwnym kierunku do dziewczyny. Nie miał czego szukać w tamtym rejonie, plus dziwnie byłoby spotkać ją po drodze. Już tam za szybko nie zawita, skoro jest niemile widziany. Mimo że nie okazuje uczuć to trochę zagotowało go w środku. Przechadzał się co chwila się rozglądając. Jego ruchy były spokojne i powolne, by nie zwracać na siebie więcej uwagi. Gdy ktoś na niego spojrzał, udawał że tego nie widzi. Chciał się teraz nieco wyżyć.

[Gundan]

Misja D
1/15
Hoshigaki Katetsu

Shigashi no Kibu to miejsce przez niektórych zwane również miastem snów inni zaś mówią to raczej z ironią, ponieważ szybko ten sen może się tu również zmienić w koszmar. Niestety nie każdy o tym wiedział i wiele osób napływało do tego miasta mając wielkie nadzieje, które po zderzeniu z rzeczywistością różnie się dla niech kończyło. Oczywiście niektórzy faktycznie odnosili tu sukces, lecz równie wielu traciło tu wszystko.
Katetsu był jednym z odwiedzających, który zdążył już poczuć na własnej skórze jakie to miasto jest na prawdę, a przynajmniej tak mogło mu się wydawać. Niestety nie było to pozytywne doświadczenia ale hej! Nie można tak od razu się zniechęcać. Nasz ryboludź postanowił rozejrzeć się jeszcze po mieście poszukując jakiegoś zajęcia, a zarazem sposobu aby się rozładować po nieprzyjemnym spotkaniu z pewną dziewczyną.
Przemierzał tak sobie spokojnym krokiem ulice miasta ignorując spojrzenia tubylców, którzy przyglądali się mu z zaciekawieniem inni z odrazą, a jeszcze inni w sposób ciężki do określenia. Czas mijał i z początku mogło mu przyjść do głowy, że chyba nic ciekawego go już tu nie spotka gdy raptem się spostrzegł, że coś jest nie w porządku.
Otóż jak po chwili się zorientował od dłuższego czasu szło za nim kilku mężczyzn, których z początku nie zauważył gdyż mija się tu wiele osób na ulicy. Jednak trwało to na tyle długo, że nie sposób było tego w końcu nie dostrzec. Póki co nie wykonywali też żadnych ruchów które mogły by wskazać na ich zamiary, lecz mogła to być idealna okazja do wyżycia i oczyszczenia się. Oczywiście zakładając, że dojdzie tu do rękoczynów i nasza rybka wyjdzie z tego zwycięsko.

[Katetsu]

Osada była bardzo specyficzna, gdyby Katetsu miał ją opisać to byłby to nie lada problem. Wydaję się być bogatym miejscem, ale społeczeństwo jest strasznie zepsute. Był tu dopiero jeden dzień, a już odczuł to na swojej skórze. Ludzie mijali go z różnymi minami, pewnie nawet nie panowali nad swoją mimiką, więc niebieski chłopak nie czuł się urażony. Póki nic mu nie robili, to był spokojny. Żałował tylko że nie spotkał jeszcze nikogo ze swojego klanu, żeby pogadać o gościnności ludzi z kontynentu. No bo jakie jest prawdopodobieństwo na to, że już w drugim barze dochodzi do jakiejś niezbyt milej wymiany zdań.
Obawiał się że nie znajdzie zajęcia, które mógłby podjąć dla umilenia czasu i jego wizytę z tego miejsca będzie wspominał z grymasem na twarzy. Jak się mogło zaraz okazać, pewnie dużo się nie pomyli.
Poprawiając łopatki, obrócił głowę, bo już trochę ostygł. Wtedy właśnie zauważył że ktoś go śledzi. Ciężko było stwierdzić ilu ich, ani jakie mają plany - Cholera - pomyślał, robiąc przy tym groźny szyderczy uśmiech. Nie przyspieszał, ani nie zwalniał. Starał się utrzymać tempo, oraz zgrywać pozory że nie wie o swoim ogonie. W tym czasie mógł poprawić swoją sytuację. Mianowicie rozglądał się za jakimś jeziorkiem, parkiem, chociażby nawet kałużą. Z racji swojego żywiołu i pochodzenia miał bardzo ograniczony zasięg technik, a większość z nich była obszarowa. Nie chciał narażać przechodniów, nie ma ochoty spędzić czasu w celi gdzieś po środku kontynentu. Ale również nie chce spędzić go w szpitalu, bądź w kostnicy, więc musiał się jeszcze bardziej nagłówkować. Cały ten czas szukał jakichś okien i luster, żeby dzięki odbiciu móc policzyć ile osób za nim idzie i czy są uzbrojeni - Ciekawe czy ta dziewczyna z baru ich nasłała, żeby mieć pewność że nic nie odwale - zastanowił się - Nie, raczej chodziło jej tylko o ochronę baru. Ale kto wie, może też tam byli i postanowili się sami ze mną rozprawić, eh...
Możliwe że nie udałoby mu się odnaleźć idealnego miejsca w którym miałby przewagę. Dlatego też rozglądał się za jakąś wąską alejką z drugim wyjściem. Tak żeby w razie konfrontacji nie byli w stanie go otoczyć, ani zaatakować w jednym momencie, przez zbyt małą ilość miejsca.
Kto wie może po prostu chcieli go o coś zapytać, ale bardzo się wstydzili. Może jest zbyt przewrażliwiony i za dużo sobie wymyśla.

[Gundan]

Misja D
3/15
Hoshigaki Katetsu

Opinia na temat miasta snów w przypadku Katetsu nie była najlepsza, choć trudno się było temu dziwić jeśli wziąć pod uwagę to co do tej pory go spotkało. Nic też dziwnego, że orientując się o istnieniu swojego ogona zaczął opracowywać plan działania zarówno w przypadku konfrontacji jak i potencjalnej ucieczki zwanej taktycznym wycofaniem się. W końcu chyba każdy kto zauważył by idących za sobą od dłuższego czasu ludzi uznał by to za zły znak.
Niestety znalezienie zbiorników wody w mieście nie było tak prostym zadaniem jak można by sobie wyobrazić, co innego jednak jeśli mowa o wąskich alejkach. Tych było całkiem sporo, choć nie w każdej było widać czy jest wyjście przez fakt iż ta zwyczajnie zakręcała gdzieś za budynkami. Dlatego plan B był bardziej niż banalny do wykonania zakładając, że Hoshigaki będzie szybszy od pościgu.
- Hej ty! - zawołał jakiś mężczyzna zza pleców wyspiarza. Głos nie był wyraźnie słyszalny lecz nie był to krzyk więc prostą dedukcją można było wywnioskować, że nie dzieliła ich zbyt duża odległość.
- Niebieski, stój mówię! - z początku można było mieć wątpliwości co do tego do kogo padła pierwsza komenda, za drugim razem stało się to chyba bardzo oczywiste. Jeśli Katetsu się ogląda, to widzi człowieka w wieku około dwudziestu czterech lat, może nieco starszego. Facet ma krótkie zielone włosy i dosyć pogodną twarz, która nie sugerowała aby gonił on Katetsu w celu spuszczenia mu powitalnego wpierdolu. Za nim widać też było czterech innych mężczyzn w podobnym wieku jak ten na przodzie grupy oraz dwie kobiety.
Nie wydawali się uzbrojeni, choć ci z tyłu mogli skrywać broń ponieważ szli dalej niż zielonowłosy i w nieco większym tłumie ludzi. Na ich twarzach dostrzec można było lekkie rozbawienie, choć twarze dwóch gości z tyłu były nieco...złowrogie? Gdzieś z tyłu głowy niebieski mógł odczuć wrażenie, że to nie są najmilsi ludzie. Najprędzej jakieś typy z pod ciemnej gwiazdy, no ale to może tylko takie wrażenie spowodowane wcześniejszymi nienajlepszymi doświadczeniami z miejscową ludnością.

- Zielonowłosy -

[Katetsu]

No tak, Katetsu mógł się popisać niesamowitym pechem. Czuł się jakby wszyscy się na niego uwzięli. Spodziewał się nieprzyjemności, ale nie śledzących go ludzi i niedopasowanego środowiska do jego umiejętności. Był jak zwierzę zapędzone w róg, mógł zacząć panikować, a to dla nikogo nie skończyłoby się dobrze - A więc została mi ucieczka - pomyślał zagryzając wargi - Raczej nie dam wszystkim rady - To było oczywiste, nawet najsłabsi wojownicy w grupie stanowią śmiertelne zagrożenie.
Gdy usłyszał zawołanie za swoimi plecami, powolnie mrugnął oczami i wzdychnął. Mogłoby obok niego iść całe wojsko, ale przez wiedział, że to jego wołają. Naprawdę nie chciał się odwracać i olać sprawę, ale to byłoby jawne rozpoczęcie jakiegoś konfliktu. Spokojnie zaczął się obracać do ludzi za nim. Pierwsze co mogło im się rzucić w oczy to kły zamiast normalnych zębów, oraz skrzela na polikach. W głowie sobie powtarzał, żeby nie przejmować się reakcją. Samo to że gość nazwał go "niebieskim" wzbudziło w nim niewyobrażalną nienawiść.
O dziwo gość nawołujący wyglądał dosyć przeciętnie poza swoimi zielonymi włosami, ale kto wie. Większość shinobi nie chodzi po ulicach i się tym nie afiszuje. Tak samo jak tamta drobna dziewczyna, która okazała się ochroniarzem. Zachowywał wszystkie kroki ostrożności, co chwila patrzył na ręce rozmówcom, na to czy go nie obchodzą, oraz czasem nasłuchiwał czy ktoś go nie zachodzi od tyłu. Starał się być w gotowości by szybko dobyć miecz.
- Raz dwa trzy... Siedem - policzył w głowie ile osób znajdowało się w tej ekipie. Może było ich więcej, na przykład ktoś mógł być karłem i być niewidoczny. Większość wydawała się rozbawiona, poza dwoma kolesiami. Niczego jednak nie przyjmował za pewnik po pozorach, przynajmniej w tym mieście.
- O co chodzi? - zapytał i mimowolnie jak zawsze zrobił straszny grymas ukazujący jego zęby. Miał tylko nadzieję, że nie będą chcieli się z nim bić, a raczej porozmawiać o ptaszkach i motylkach. Zawsze wolał się łudzić, że wszystko skończy się bez problemu.

[Gundan]

Misja D
5/15
Hoshigaki Katetsu

Gdy Katetsu tylko się obrócił i ukazał swoje zaostrzone zęby jak i skrzela zielonowłosy zrobił jeszcze kilka kroków by zmniejszyć dzielący ich dystans do niecałych dwóch metrów, a na jego twarzy z początku pojawiło się zdziwienie które wraz z skracanym dystansem na powrót zmieniło się w uśmiech.
- Ooooo cie, koleś ale czad! Czy to są prawdziwe skrzela? - jego ton świadczył o tym, że nie była to drwina czy inny głupi żart, a raczej prawdziwa fascynacja - Kidomaru jestem, a ty? Nie jesteś stąd co nie? Słuchaj głupia sprawa już tak na samym początku znajomości ale wyglądasz mi na kumatą osobę.
Rozmówca nie wyglądał na agresywnego, a w jego głosie czy słowach też ciężko było cokolwiek takiego wyczuć więc może w końcu los uśmiechnął się do naszego bohatera i tym razem czeka go cos milszego? Właściwie to istniał tylko jeden sposób żeby się przekonać.
Po chwili do swojego przywódcy dołączyła reszta paczki, czterej mężczyźni oraz dwie kobiety. Nie okrążali oni Ryboludzia ale raz z Kidomaru zbili się w większą grupkę. Dwie dziewczyny gdy tylko się zbliżyły złapały zielonowłosego pod ręce i przytuliły się do niego uważnie mierząc niebieskiego spojrzeniem z lekkim nieco figlarnym uśmiechem. Teraz z tej odległości można było również im się lepiej przyjrzeć.
Kobieta z prawej strony była całkiem wysoką czarnowłosą ślicznotką o jasnej karnacji, dużych niebieskich oczach i wyraźnych kobiecych kształtach. Ubrana była w czarną sznurowaną na dekolcie koszule i białe dopasowane spodnie, druga zaś czerwonowłosa nieco niższa od Katetsu o pół głowy z włosami sięgającymi do pośladków z typową sylwetką klepsydry o jasnych zielonych oczach ubrana identycznie jak dziewczyna po prawej.
Nieco za nimi stali pozostali członkowie tej ciekawej ekipy, najbardziej po prawej stronie stał najwyższy ze wszystkich tam obecnych bo mierzący pewnie blisko dwóch metrów facet o raczej niezbyt imponującej sylwetce, co prawda barki miał szerokie lecz jednocześnie był wyraźnie zbyt chudy niż powinien. Miał krótkie ciemnobrązowe kręcone włosy i wyraźnie zarysowaną szczękę, a ubrany był w ciemnobrązową kamizelkę założoną na białą lnianą koszule, szare spodnie i ciemnobrązowe buty. Przenosząc wzrok w lewo nieco zasłonięty przez ciemnowłosą kobietę stał jeden z tych mniej wesołych. Łysy facet z dosyć gęstą brodą i ciemnym krzaczastymi brwiami. Był równie barczysty co stojący obok dryblas jednak niższy i lepiej zbudowany. Na sobie miał koszule z urwanymi rękawami przez co na lewej ręce można było dostrzec kilka tatuaży przedstawiających sztylet, jakąś czaszkę oraz pająka. Tatuaże nie były najwyższej klasy ale dodawały dość nieprzyjemnego wrażenia gdy się na niego patrzyło, dalej stał facet o siwych, długich do barków włosach i srebrnych oczach. Uśmiechał się nieco podobnie jak kobiety stojące przed nim. Z sylwetki był przeciętny ani chudy, ani gruby, ani też napakowany jednak to co go wyróżniało poza kolorem włosów i oczu były liczne kolczyki. W samych uszach miał ich może z czternaście, po siedem na ucho, a poza tymi dwa znajdowały się w dolnej wardze bliżej kącików ust, jeden nad nosem między oczami oraz po jednym w policzkach i jednym w przegrodzie nosa. Natomiast najbardziej po lewej stał rudowłosy facet wzrostem i sylwetką identyczny jak Hoshigaki. Włosy krótko przystrzyżone po bokach i dłuższa zaczesana do tyłu góra, kozia bródka i podkręcony wąsik. Ubrany był w lnianą koszulę z pod której koło pasa wybijało się coś podłużnego. Niestety ustawił się tak, że ciężko było stwierdzić czy to broń.
- Pozwól, że ci przedstawię, ta czarnowłosa piękna to Hanako, a ta ognista wredota to Mari, ten dryblas to Han obok Ken, Sora i Shiro. - dziewczyny zaśmiały się delikatnie gdy zielonowłosy je przedstawiał i na chwile się od niego oderwały aby lekko się skłonić z gracją godną pań dworu.
- Miło nam cię poznać, skąd jesteś? Nie widziałam cię wcześniej na mieście... - zapytała czarnowłosa lekko przekrzywiając głowę w lewo z wyraźnym zainteresowaniem w głosie.
- Uważaj chyba wpadłeś w oko Hanako - zaśmiała się rudowłosa za co ta posłała jej złowrogie spojrzenie.
- Dziewczyny, bo spłoszycie nam kolegę. Miło mi cię poznać, Kidomaru i jak zgodził się? - uciszył dziewczęta siwowłosy na co ruda obróciła głowę i wystawiła w jego kierunku język, a zielonowłosy zrobił przepraszającą minę w twoim kierunku.
- Jeszcze nie zapytałem, wybacz Sora. - po tych słowach wrócił wzrokiem do ciebie - Zechcesz udać się z nami do takiego jednego lokalu? Czarna Perła, nie wiem czy byłeś ale musisz tam zajść. No i bardzo byśmy chcieli cię poznać, noooo i Hanako ma dziś urodziny więc chyba nie odmówisz damie towarzystwa? - puścił ci oczko, Hanako natomiast wywróciła oczami jednak szybko ponownie wróciła do wpatrywania się w Niebieskiego.

- Kidomaru -
- Hanako -
- Mari -
- Sora -

Mapka:

[Katetsu]

Hoshigaki zaskoczył rozmówce swoim wyglądem, na początku myślał, że po tym zielonowłosy odwróci się i pójdzie sobie z ekipą
dalej. Najwidoczniej niewystarczająco zaspokoił ciekawość mężczyzny gdyż ten zapytał o skrzela z zaciekawieniem. Trochę to zbiło z tropu Katetsu. Nikt nigdy nie zapytał go o coś tak dla niego oczywistego. Najwyraźniej członkowie jego klanu rzadko bywali w tych okolicach. Nic dziwnego jak wszyscy ich tak tu traktują. Ale postanowił pokazać wysoką kulturę, może trochę zniszczyć stereotyp groźnego wyglądu i odpowiedzieć na pytanie - Prawdziwe - uśmiechnął się przybliżając się minimalnie twarzą - I działają - dodał.
- Katetsu - nazwiska chyba nie musiał podawać, jego klan mimo że mieszka daleko stąd, to jest rozpoznawalny w świecie przez swój kolor skóry - Jestem tu w sprawach turystycznych - wytłumaczył się krótko, żeby mieli jasność, że nie szuka żadnej zwady. Jednak Ci ludzie mieli do niego jakąś sprawę, może warto się dowiedzieć o co chodzi - O co chodzi?
Dopiero po chwili cała ekipa dołączyła i mógł się dokładnie każdemu przyjrzeć. Byli tak różni, że swoją dziwacznością spokojnie dorównywali Hoshigakiemu - No chyba że wszyscy tutaj dziwnie się ubierają - pomyślał. Nie mógł oprzeć się wrażeniu że nie są tu w koleżeńskich kwestiach. Jeżeli jest ich tak wiele, to jakim cudem nie są wstanie nic sami zrobić. Nie miał też za dużo opcji, nie będzie uciekał, bo to byłoby wbrew jego zasadom. Musiał chociaż spróbować.
- Miło mi was poznać - powiedział, gdy "zielony" przedstawił wszystkich. Starał się nie nabrać na przyjacielskie uśmiechy. Mogły być fałszywe i wspomóc wpadniecie w jakąś pułapkę - Czy ja nie jestem przypadkiem przewrażliwiony? - zastanowił się - W sumie to ostrożności nigdy nie za wiele.
- Kirisame - odpowiedział czarnowłosej, by po chwili zostać zbity z tropu przez rudą dziewczynę. Zerknął tylko jak zareagowała, bo w sumie to pierwszy raz się spotyka z tym że komuś się spodobał. Dziwne uczucie. Był wdzięczny że siwowłosy się odezwał i przerwał niezręczną ciszę. Na przywitanie tylko skinął głową, już się przedstawił wcześniej. Nie poczuwał się do powtarzania całej procedury.
Na wieść o lokalu na jego twarzy rozbłysnął przedziwny grymas, ponieważ przed chwilą opuścił lokal i to nie z własnej woli. Miał się teraz znowu pakować w kłopoty? - Ale może zapłacą? - Spojrzał jeszcze raz na grupkę ludzi - Jak się złożą to może nawet fajna sumka wyjdzie. Jakby chcieli walczyć to już chyba by zaczęli.
- Czarna perła, mówisz? - dopytał - Jeżeli mnie nie wyrzucą, to chętnie się z wami przejdę - podrapał się po brodzie w lekkim zmieszaniu - Jeżeli się nie obrazicie, to zapytam. Czemu akurat wybraliście mnie? - w oczekiwaniu na odpowiedź modlił się by po wejściu do lokalu nie wbili mu sztyletów w ciało, bo chyba będzie miał uraz psychiczny do wszystkich ludzi.

[Gundan]

Misja D
7/15
Hoshigaki Katetsu

Zielonowłosy po uzyskaniu odpowiedzi na temat skrzeli chłopaka aż zaklasnął w dłonie z radości i najpewniej ekscytacji nim jeszcze się przedstawił. Natomiast czarnowłosa niewiasta słysząc nieznaną wcześniej nazwę rozdziawiła na chwilę usta lecz szybko się opanowała, zwłaszcza że chwilę późnij dopiekła jej ruda.
Natomiast gdy rekin nie wyraził sprzeciwu na temat wspólnego skoczenia do jednego z tutejszych lokali cała ferajna jak jeden mąż uśmiechnęła się i zaśmiała, no za wyjątkiem dwóch ponuraków z tyłu czyli tego rudego i łysego z brodą oni akurat coś tam fuknęli pod nosem jednak nikt z pozostałej piątki nie zareagował na to.
- Noo czułem, że złapiemy dobry kontakt Katetsu. - rzucił zielonowłosy i wyswobadzając się z uścisku obu pań klepną niebieskiego po ramieniu - Hahahaha, czemu ty? Rzucasz się w oczy chłopie więc jak cię zobaczyłem to stwierdziłem, że z tym gościem złapiemy dobry kontakt. I proszę nie pomyliłem się. No i Hana... Przerwał w połowie bo Hanako uderzyła go łokciem w plecy na co ten zwyczajnie się odwrócił i zaśmiał do dziewczyny. Ogólnie od ludzi którzy zebrali się tym razem obok Rekina nie było czuć ani grama wrogości, czy agresji...no może z pominięciem Kena i Shiro. Chociaż ci dwaj też nie wykazywali żadnych specjalnych oznak wrogości wobec turysty z cesarstwa i może po prostu tylko wyglądali na takich nieprzyjemnych, a w rzeczywistości byli super ludźmi?
Po drodze najbliżej naszego bohatera szedł Sora i nie kto inny jak Hanako, która raczej nie była skora do zaczęcia rozmowy. Tym bardziej, że niedaleko niej kroczyła dumnie Mari, która spoglądała co raz na niebieskoskórego, nowego kolegę po czym szeptała coś do niej i gdy Hanako się czerwieniła ruda zaczynała się śmiać. Na szczęście Sora nie miał żadnych oporów aby porozmawiać po drodze do "Czarnej Perły".
- Katetsu wywalili cię skądś? Bo wspomniałeś nam że jeśli cię nie wywalą? - zagaił zakolczykowany wyraźnie zainteresowany tą historią dopytywał o szczegóły po drodze. Chyba że Hoshigaki dał mu do zrozumienia, że nie chce o tym gadać wtedy po prostu skinął głową i zaczął narzekać, że niektórzy w tym mieście są niezbyt rozgarnięci i najchętniej to by ich wszystkich wysłał gdzieś za mur.
* * * Gdy dotarliście już do lokalu o którym zapewne mówił Kidomaru pierwszą reakcją mógł być lekki zawód, gdyż lokal niczym nie wyróżniał się od pozostałych budynków stojących obok. Jednak po wejściu do środka widać było, że nie jest to byle pierwsza lepsza pijalnia taniej gorzały, a faktycznie jeden z najlepszych lokali w całym Shigashi no Kibu.
- Katetsu witaj w Czarnej Perle, najlepszym lokalu na tym i pewnie drugim świecie. - rzucił Han lekko pochylając się w twoją stronę z szerokim uśmiechem.
Ekipa z którą przyszedł tu turysta ewidentnie bywali tu nie po raz pierwszy bo bez najmniejszego zawahania skierowali się wprost do stolika przy którym pomieścić się mogło około ośmiu osób. Co ciekawe stolik stał już zastawiony, stały na nim czarki do sake, trzy dzbany z sokiem i całkiem sporo najróżniejszego jedzenia. Od chirashi, mochi z truskawkami, tokoyaki przez pierożki gyoza, wołowinę wagyu oraz innych pyszności.
Nim Rekin zdążył zastanowić się gdzie ma usiąść ferajna rozsiadła się tak, że jedyne wolne miejsce było między Hanako, a Kidomaru. Zielonowłosy napełnił wszystkim czarki i wzniósł toast za czarnowłosą, której noga, o ile ci się nie zdawało, jakoś dziwnie otarła się kilka razy o twoją nogę.
- Cieszę się, że z nami przyszedłeś Katetsu, Hanako na pewno też się...hahahaha, dobra, dobra nie patrz już tak na mnie tylko żartowałem. - tym razem urwał tłumacząc się spojrzeniem dziewczyny jednak tobie nie było dane zobaczyć czy faktycznie jakiekolwiek spojrzenie zostało mu posłane - No przyjacielu i właśnie bo prawie zapomniałem. Tak jak na ulicy jeszcze wspomniałem, jest jedna mała prośba do ciebie ode mnie. Nic wielkiego ot, musimy jedną rzecz dostarczyć do lokalnej lecznicy dla zwierząt, a wiesz urodziny Hanako i nie bardzo mamy jak się wyrwać z chłopakami. Mógłbyś nam pomóc? Zapłacimy oczywiście, a jak dostarczysz to byś tu wrócił i gwarantuje ci nie pożałujesz. Hanako ma tu wykupiony pokój na całą noc.
Drugą część swojej wypowiedzi przekazał bardzo dyskretnie i gdy zauważył to rudy wyciągnął coś zza koszuli i prawie że niezauważalnie przekazał pod stołem do Kidomaru. Ten z kolei tym przedmiotem szturchnął cię w udo pod stołem. Był to nieduży pojemnik w kształcie walca, coś w stylu kabur z czarnej skóry i wyhaftowanym na nim czerwonym smokiem.

- Kidomaru -
- Hanako -
- Mari -
- Sora -
- Han -

Mapka:

Nie istotna skoro zdecydowałeś się iść z ekipą

Następny post: Tutaj

[Kyoushi]

• To był niemalże doskonały moment na to by opuścić Soso. Nie zagościł tam na zbyt długo, te parę godzin nie zauważył niewiele więcej niż chciał. Nigdy nie interesował go krajobraz czy architektura, jedynie osoby (w tym wypadku tylko jedna osoba) z których czerpał wszystko. Od emocji po wszelkie korzyści. Jednak nie był to teatr jednego aktora, dowiedli już, że w dwójkę doskonale się rozumieją, przez co podejmowanie decyzji było niczym nieskalane i tak proste. Teraz to raczej wyglądało na to, że nie potrzebowali dłużej myśleć nad reakcją, co dalej z wydarzeniami, tylko chwycili je mocno za gardło i docisnęli do ściany.
  Ruszyli niemalże od razu jak tylko Kjudo wstał. Na jej wypowiedź o rodzicach się uśmiechnął szczerze. Miała rację, tak rzeczywiście było. Bądź co bądź, póki nie skrzywdzili dziecka to należy ich szanować i nie zamierzał robić inaczej, nie stawał murem przeciwko. Nie wtryniał się w ten związek, ponieważ sam swój porzucił dawno temu. Może i dobrze? Może to dzięki temu oni nie są kompletnie narażeni na zagrożenia i pamięć o nim. Nawet nie wiedzą co ich syn teraz robi, czym się zajmuje i gdzie przebywa. Od lat przecież nie był już w Ryuzaku i nie zamierzał się tam pokazywać.
  Gdy udawała niski ton głosu, zakrywał usta ze śmiechu. Delikatnie mówiąc nigdy tak sobie nie wyobrażał jej, by mogła kogokolwiek parodiować. Prawie nie wytrzymał, jednak udało mu się odwrócić głowę i już nie reagować.
  - Już! Czas najwyższy, ale i tak się spóźnimy, chyba nigdy nie byłem przed czasem... - powiedziawszy już gdzieś się zagubił w czasoprzestrzeni. - Do Shigashi! Czas na polowanie moja droga. - powiedział dumnie, opierając jedną z rąk na rękojeściach mieczy i ruszył wraz z nią przed siebie.
  Droga była krótka, trzeba było przyznać, że stąd nie było już tak daleko jak mogłoby się wydawać. Cudownie minął ten czas na jakichś pogaduszkach i przepychaniu się i przekomarzaniu, przecież to leżało jak najgłębiej w naturze kociska. Gdy byli już gdzieś w mieście, mógł powiedzieć nieco więcej.
  - Pamiętasz jak u mnie wspominałem o Klepsydrze? Właśnie dlatego tu jesteśmy. Dlatego też jesteś tu ze mną. - powiedział, ujawniając kolejny rąbek tajemnicy, rozczesując swoje śnieżnobiałe włosy ręcznym grzebieniem w postaci rozczapierzonych palców na wszystkie strony.

[Misae]

Nie sądziła, że będzie w stanie rozbawić Kota swoimi mniej niż miernymi umiejętnościami kabaretowymi. Nie posądzała go o humor niskich lotów. Wręcz przeciwnie. Alkohol i w końcu czas spędzony w normalnym towarzystwie, przy osobie, która nie zachowywała się jakby miała kija w pupie chyba właśnie przynosiła pierwsze efekty i to nie tylko jej ranga jako ninja ale również jako duszy towarzystwa powoli wzrastała.
Kyoushi tak ją zaskoczył, że nawet nie miała okazji zastanowić się nad tym czy ma wszystko na drogę. Długo nie wiedziała gdzie się udadzą, a to w zależności od regionu lista rzeczy potrzebnych wyglądała zupełnie inaczej. Jest tam zimno czy może upalnie cały rok? Będzie duża wilgoć czy suche powietrze utrudniające swobodny oddech? Nic jej nie dał się martwić na zapas bo jak gdyby nigdy nic kiedy ta jeszcze nie skończyła klusek, wyrwał się jak filip z konopi decydując, że nastała dobra pora aby wstać i ruszyć.
-Shigashi? No dobrze... zobaczymy co przygotowałeś. Nigdy wcześniej jakoś mnie nogi tam nie zaprowadziły. Będziesz musiał pełnić rolę przewodnika - zakomunikowała. Miała wrażenie, że odnajdzie się w tym zadaniu bez większego problemu. Wydawał się być kimś, kto raczej rzadko kiedy był onieśmielony jakimś zadaniem.
Droga minęła im tak jak zakładała, że minie. Bawili się tak jak w knajpie - doskonale. Nawet nie zauważyła kiedy dotarli na miejsce. Chyba tak było jak trafiają na siebie kompatybilne osobniki? Chyba tak.
Był tylko jeden powód, który sprawiał, że dziewczynie sporadycznie czas zwalniał i zaczynał się dłużyć - gdy na chwilę wracała myślami do tego, co było powodem tej całej eskapady. Wielkiej tajemnicy. Konspiracji, którą sądziła przejrzy lub odkryje gdy białowłosemu jeszcze mocniej rozwiąże się język. Nic takiego niestety nie miało miejsca. Dopiero gdy maszerowali we trójkę - lisek w końcu zdecydował się zejść z ramion swojej opiekunki, gdzie spędził większość trasy - dwójka białogłowych była dla niego zbyt szybka, a jego łapki zbyt krótkie; postanowił uchylić rąbek tajemnicy. Aż Misiałkowej szczęka prawie opadła. Przed oczami stanęła jej scena z mieszkania Kyo "Zaskocz mnie". Nie sądziła, że faktycznie to zrobi i takim żarcikiem go sprowokuje... nie sądziła, że tak szybko! On naprawdę wtedy nie żartował
-Że na spotkanie Klepsydry?! - zapytała zszokowana.

[Kyoushi]

• Rozbawiła i to nieprzeciętnie. Bardzo lubił kobiece aktorstwo, któremu było znacznie bliżej do komedii, aniżeli dramatu. To wyzwalało w nim emocje, których tak bardzo potrzebował. Nie ukrywał, że to było zabawne, każdy śmiech wyzwalał na tyle na ile go to rzeczywiście bawiło, niczego nie udając. Nie miał na to czasu, więc tego po prostu nie robił. Dobrze się bawił, mając na uwadze to, że on sam nie zapewnia rozrywki, jednocześnie z tyłu głowy miał jedno - nie narobić bardzo wstydu białowłosej, jednak wodze poluzował, gdy tylko opuścili Soso, już mógł wszystko oddupcać.
  On wciąż w swoim czarnym płaszczu z futrem, nie miał w głowie nigdy tego jaka będzie temperatura. Już posiadał odpowiednią wytrzymałość, by zaburzenia temperatury nie wpływały na jego samopoczucie czy kondycję. Myślał tylko o tym by jak najszybciej udać się do miejsca, w którym miał spotkać swoją świtę. Zabrał ją jak jeszcze wciągała ostatnią kluskę. Nie było już czasu!
  - Wszystko ci pokażę! Na pewno ci się spodoba! - powiedział od razu, bez zastanowienia. Nie pytał o jej zdanie, wolał ją zaskoczyć i przekonać się co powie już na miejscu. Spędzili razem ze sobą trochę czasu, a to były kolejne godziny, które mieli tylko dla siebie. Nie dał jej też tchu co chwile waląc jakieś głupie teksty, nierzadko zachowując się jak głąb. Nic nowego i nic nadzwyczajnego, ale ją to wciąż bawiło. To dobrze! Gdy tylko tajemnica prysnęła, bo powiedział po co ją tu zabrał, musiał się chyba z tego wytłumaczyć.
  - Chyba już wszystkich znasz oprócz mnie czy Kuroia, no jeszcze Ichirou i Seinaru, ale na pewno gdzieś ich już widziałaś, prawda? Nie będzie to dla ciebie przecież wielkim szokiem. Szokiem będzie moja intencja, którą poznasz dopiero jak już będziemy wszyscy razem! Uwierz mi, tym razem cię zaskoczę! - powiedział nie mogąc opanować się nad gestykulacją. Był naprawdę jak małpa, która wymachiwała co chwile kończynami na lewo i prawo. Zbliżali się już do miejsca, do którego się umówili.
  - Dobra, teraz chwila, bo to była jakaś knajpa... Zielona jaszczurka? Biały padalec? Fioletowy dziobak? Kurwa zapomniałem, szukajmy czegoś podobnego... - powiedział, gdy po drodze mijali tuz obok "Czerwonego Smoka", w którym mieli się spotkać... Ciekawe. A on nie ogarnął, że to właśnie tam, bo był skupiony drogą przed siebie i szukaniem lokalu, który właśnie minęli po ich lewej.

[Kuroi Kuma]

Czas był zbawienny. Przemijał niepostrzeżenie, czasami nawet wydawał się przeciekać przez palce. Trudno powiedzieć ile czasu minęło, jak długo błąkał się przez Shigashi bez celu. Krążąc od karczmy do karczmy, siadając przy którymś ze stolików, spędzając tam cały dzień popijając jakiś trunek, by ostatecznie pod koniec dnia legnąć na wygodnym łożu z przyjemnym szumem w głowie. Dni zlewały się w jedną, bezwładną masę, wobec której sam już nie potrafił powiedzieć czy minął dzień, dwa, a może jednak kilka miesięcy od ostatniego razu, gdy mu na czymkolwiek zależało. Nie potrafił zebrać się w sobie, połączyć dwóch kropek. Wydawały się tak odległe, chociaż na pierwszy rzut oka były tak blisko siebie. Wydawało mu się, że gdy tylko się zbliża, te z tylko sobie znanego powodu próbowały się rozdzielić. Był cieniem samego siebie - jedynym martwym, zapomnianym, który błąkał się po ulicach nad wyraz żywego miasta. Czas jednak pomagał. Leczył rany, a przynajmniej próbował je zasklepić do czasu, aż ktoś ponownie ich nie otworzy. Do zagojenia potrzebna była pielęgnacja, coś co spowoduje, że wszelkie pęknięcia na nowo zrosną się w jedną całość.
Był kolejny dzień, gdy Kuroi przechadzał się ulicami Shigashi - głównie w okolicach jednego miejsca - Czerwonego Smoka. To ten lokal wybrał przecież Seinaru na "przytulne miejsce", gdzie miał go spotkać, ten cham i prostak nie raczył jednak odwiedzić owego miejsca do tej pory. To było jedyne zajęcie, którym się zajmował, bowiem nie wymagało w sumie od niego niczego. Po prostu czekał i... kisił się we własnym sosie codziennie klnąc na kanapkowego szajbusa. Jeszcze przyjdzie na Ciebie czas, nie rozklejaj się stara dupo - podpowiadał tajemniczy głos w głowie niepozostawiająca już żadnych złudzeń. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Z każdym dniem coraz bardziej tracił nadzieję, że samuraj wróci do Shigashi, że pewnie zatrzymało go coś w tym miejscu i lepiej byłoby zostawić jakiś liścik i iść dalej... tylko po co. Koczował jak każdego dnia pod lokalem co jakiś czas udając się na przechadzkę, by po pewnej godzinie iść na spoczynek po "patrolu".
I byłby to kolejny dzień zakończony jakże pięknym schlaniem się na umór i ewentualnym oddaniem w ręce jakiejś niezbyt wysoko szanującej się kobiety, która ceniła wyżej pieniądz niż swoją godność, lecz usłyszał dźwięk. Znajomy głos, którego nie pomylisz z niczym - a jak pomylisz, to zaraz zwali Ci się na głowę niczym tajfun. Miła odmiana - dodał sobie ładnie w głowie wyszukując skąd dochodził ów głos Klepsydrowej Burzy. Przymknął oczy skupiając się, wydobywając ów tony z tłumu i... bingo! Cieszył się, że tego dnia zebrał się na to, żeby nie wyglądać jak wyjęty prosto jak ze studzienki i prezentował się może nawet nieco lepiej, niż uprzednio na co dzień. Podszedł do białowłosego szermierza, lecz nie spodziewał się, że w jego towarzystwie zobaczy kogoś jeszcze.
-Witam gołąbeczki - zawołał podchodząc do nich bliżej i unosząc rękę w raczej wiadomym geście. A jak nie wiadomym, to no... przywitać się chciał -Białych ciągnie do siebie, nie ma co - wyszczerzył kły, chociaż średnio to było widoczne, bo miał ryj przykryty częściowo przez owinięte bandaże, dlatego też ściągnął je niego w dół.

[Misae]

Ichirou i Seinaru. Kojarzyła oba imiona. Jedno musiała nieco odkopać z odmętów pamięci, gdyż widzieli się raz, w Saimini. Drugie wspomnienie było dużo wyraźniejsze. Aż się zagotowała z nadmiaru emocji. Nie sądziła, że tak nagle przyjdzie jej się ponownie spotkać z tym Chochlikiem pustyni.
-Zdarzyło mi się ich spotkać... choć była to raczej przelotna znajomość - była to bardzo piękna gra słów idealnie opisująca obie relacje. Kocie, ty to umiesz zamieszać w miłym popołudniu, oj umiesz... Wiedziała, że jednak nie będzie mu za dużo zdradzać. Jakoś momentalnie to sake, które sączyli przez całą drogę zaczęło intensywnie opuszczać jej ciało. Co gorsza dowiedziała się, że to jeszcze nie była główna pozycja w jego niespodziance - Już mnie zaskoczyłeś, ale jeśli to nie koniec to zaczynam się powoli martwić - odparła kręcąc z dezaprobatą głową. Dobrze, że na miejscu miał być medyk, jakby przypadkiem doszło do jakiś niechcianych komplikacji. Teraz to dopiero będzie się działo.
-Zielona jaszczurka? Chyba nic jeszcze takiego nie mijaliśmy - w sumie nie przyglądała się za bardzo nazwom knajp, bo to on miał robić za przewodnika. Ilość straganów, ludzi i zupełnie nowa kultura pochłaniała ją do takiego stopnia, że jakoś sama nie umiała się do tej pory skupić na jednym miejscu. Jak widać powinna była być uważna. Szkoda, że nie podał jej dokładniejszej nazwy. I czym do diaska był dziobak? Jakiś ptak? Bo co innego może mieć dziób? Ah ten Kjosz!!
Rozmawiali tak jeszcze przez chwilę zastanawiając się jakie to miejsce mógł mieć na myśli białowłosy, gdy wtem mały lisek zaczął tuptać w miejscu, przebierając niecierpliwie łapkami i ruszył gdzieś biegiem. Misae już miała ruszyć za nim, zmartwiona nagłym zrywem, gdy dostrzegła powód jego ucieczki. Kolejny raz zrobił jej ten sam numer. Mogła się już spodziewać gdzie go nogi poniosły
-Kuroi-san! - zawołała z uśmiechem, kiedy mały uszaty urwisk skakał dookoła nóg bruneta próbując wyzwać go na pojedynek. Doskakiwał, zaczepiał nogawkę spodni i uciekał gdzieś w głąb tłumu, by po kilku krokach się zawrócić i obejrzeć czy jego zachęta jest owocna. - Dzień dobry, Tomoe jak zawsze mnie wyprzedził w przywitaniach - zażartowała pogodnie

[Kyoushi]

• Parararara, wjechał do Shigashi jak do siebie, na szczęście tylko nieliczni, którzy pochodzili z Sogen mogli go rozpoznać. Na tych ziemiach był anonimowy, nawet nie posiadał jakichkolwiek znaków Klepsydry na sobie, jednak to miało się niedługo zmienić. Cóż, jednak nie była to historia tylko o nim. Była to historia o tej dwójce, która trafiła do Shigashi dość nieprzypadkowo. Nie było im dane jednak dłużej spędzać czas ze sobą, ponieważ pojawił się też on. Kolejny przyjaciel białowłosego. Kuroi mógł myśleć co chciał, ale czerwonooki ufał mu i wiedział, że na niedźwiedzia pustyni może liczyć. A nawet gdyby nie, to na pewno mógł kruczowłosy mieć wsparcie w szermierzu z Sogen. Na pewno w bitwie i przy kielichu.
  - Dobra, to teraz poznasz ich z tej lepszej strony! Nie ma czego się bać, najwyżej póxniej mnie pobijesz, zezwalam! - powiedział pełen uśmiechu i radości, chwytając ją delikatnie w pasie, by przejść kawałek dalej i odpuścić, ot tak zaczepnie se złapał babę. Niestety, jego zainteresowanie jej osobą i rozmowa zawróciły mu na tyle przed oczami, że nie pamiętał w jakim lokalu miał spotkać kompanów, przy okazji mijając ten, który był obrany na cel. Dziewczyna też nie widziała takowej knajpy, więc tylko wzruszył ramionami i wciąż się rozglądał. Jeszcze nie planował drzeć japy, ale przeszło mu to przez myśl, że to już najwyższa pora wychylić się z tłumu i krzyknąć imiona kompanów.
  Po chwili wpadli na osobę, której nie spodziewał się tak szybko spotkać. Liczył na to, że będzie już w knajpie, ale cóż, nie mógł jednak powstrzymać emocji i od razu zwrócił uwagę na przystojnego dziadygę.
  - Ooo dziadzia się zjawił! WITAAAAMY! - krzyknął już potężnie, rozkładając ręce do uścisku, spoglądając na cwany uśmieszek tego starego wygi, o imponujących umiejętnościach. Oczywiście go nie przytulił, ale zagrał iście teatralnie, chcąc zwrócić uwagę, by po chwili przejść dalej. Nie liczył się z innymi i to, że każdy mógł to słyszeć. Po co miał się przejmować obcymi. - A dla kontrastu białych, najlepiej pasuje jeden czarny, co nie? To chyba możemy połączyć siły w poszukiwaniu tej niebieskiej flądry, czy jak to tam Seinaru nazywał.... - spoglądał z nadzieją na Kuroia, który miał na pewno lepszą pamięć do takich nazw niż Shiroyasha, liczący na jego wsparcie w tym momencie!

[Kuroi Kuma]

Mały stworek towarzyszący białowłosej. Jakże można było o nim zapomnieć zwłaszcza, że przecież tak chętnie dogadywał się z tym parszywym dziadygą. Uklęknął na jedno kolano przed zwierzakiem i zaczął gładzić jego futerko, by ewentualnie później wziąć malca na ręce, jeżeli nie będzie oponował. On będzie mógł dalej zajmować się głaskaniem, Tomoe zaś mógł być głaskany, czyli mieli sytuację win-win. Każdy wygrywał, nikt nie przegrywał, a Kuroi mógł stanąć wyprostowany, bowiem taj było nieco niewygodnie.
-Jak widać moja droga - odezwał się do dziewczyny obdarzając ją krótkim, acz szczerym uśmiechem. Już raz widział tą parkę w ryokanie (bodajże) w Yinzin. Na turnieju samurajów, gdzie przecież poznał mistrzowskie sztuczki z widelcem, chociaż nie zdawał sobie też sprawy z tego, że już więcej ich nie zobaczy. Ah gdyby tylko tak potrafił! Niestety był tylko starszym Sabaku i potrafił tylko dobrze zarządzać piachem i głaskać zwierzaki. W tym był wręcz legendarny!
-Jestem tu już dłuższy czas. Stety niestety - nieco zmieszany widząc jak Kjudasz rozkłada ręce, lecz miał Tomoe na rękach, były więc sprawy ważne i ważniejsze i po prostu nie mógł sobie pozwolić na takie przywitania nie przerywając komfortu głaskania zwierzaczkowi. Nie spodziewał się aż tak ciepłego przywitania, lecz z tym typkiem nigdy nie wiesz, czy zaraz nie zacznie się drzeć z tylko sobie znanego powodu. Niecierpliwy, burzliwy, wyróżniający się z tłumu nie tylko przez białą czuprynę. Cały Kjudasz. Taka osoba zawsze była przydatna, bowiem odciągała myśli, nie pozwalała wkręcić się w spiralę swojego spierdolenia, tylko praktycznie cały czas odwracała uwagę eksponując dosłownie wszystko w pobliżu. Gdyby znalazł Misae pewnie by się po prostu przywitali gdzieś z boczku, a nie informowali o tym praktycznie wszystkich w okolicy. Jest jednak pewna różnica, co?
-Czerwonego smoka? - zapytał mrużąc oczy i zerkając tylko na knajpę znajdującą się w sumie w dosyć bliskiej odległości. Po chwili, tka dla pewności, wskazał jeszcze miejsce paluchem. Szyld był dosyć jednoznaczny, nie dało się tego miejsca z niczym pomylić, a dla znajomych wiadome wręcz było z czym ten lokal jest powiązany. Akiyama... jedna z rodzin z którą Kuma miał nieco zatargów, ale i kontaktów. Jakby nie spojrzeć byłoby blisko, a sam byłby członkiem tej organizacji, a nie Klepsydry. A skoro o niej mowa.
-Myślałem, że pierwszy będzie Seinaru, ale do tej pory go nie widziałem. Może znowu nam się schlał, rozwalił jakąś hacjendę i przetrzymują go gdzieś teraz. Niezbyt bym się zdziwił - wzruszył ramionami zdając sobie sprawę, że samuraj był cóż... niezbyt odporny na alkohol -Możemy tam wskoczyć, a nie stać jak na ulicy, hm? - zaproponował zarówno Kjoszowi, ale i Misae, która przecież była jego TOWARZYSZKĄ, a jak chłopak chodzi z dziewczynom, to som już parom!

z/t x3 (Kuroi, Misae, Kyoushi)