Plac Centralny

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [11/30]

• Murai, gladiator z przypadku, miał się zaraz przekonać, że pierwszy przeciwnik nie stanowi zagrożenia jako poważna broń. Wąsacz był bronią totalnie nie poważną. Nie da się inaczej uzasadnić tego, że walczył pod wpływem alkoholu. Ani tego, że kiedy oponent zaszarżował na niego... Nie zareagował. Przynajmniej tak mogłoby się wydawać. Zrobił zaledwie jeden krok w bok i plom, kolano mu się tak jakoś samo złożyło. A może pomylił lewą z prawą? W każdym razie, wyłożył się jak długi na podłodze. Trudno uznać taką pozycję za przydatną a tym bardziej efektywną w walce. Trzeba było jednak przyznać, że zaatakować też go było ciężko, tym bardziej, że przeturlał się kilka razy, a potem poderwał na równe nogi jednym, płynnym ruchem. No, półpłynnym. Ale stał na nogach! Podpierając się ręką o kolano ale zawsze.
  I chyba wystarczyło mu rozgrzewki, bo teraz sam rzucił się do ataku. Dosłownie rzucił, rozcapierzając szeroko ręce, jakby chciał przytulić Kakuzu. Może faktycznie chciał? Ciężko powiedzieć jaki był jego plan, o ile jakikolwiek istniał. Widać jednak, że szybkością dorównywał, a przez alkohol zdawać by się mogło, że jest szybszy od Kłębka Nici. Facet z kucykiem sobie leciał, a Murai ma chwilę by coś wykombinować. A jeśli już wykombinuje, to i tak cała defensywa na nic, pijak zdołał się obrócić i odbić od ziemi dłońmi, by zadać potężne uderzenie nogą od góry prosto w głowę. Cała akcja była szybka, trwała zaledwie kilka sekund. Może lepiej będzie użyć mózgu, a nie mięśni, by uniknąć ataku? Wolna amerykanka wola.

[Murai]

Przeciwnik się zataczał pijany, jak gdyby faktycznie postanowił wejść na arenę przez wypity trunek, zaburzający jego poczucie rzeczywistości. Chwilę później zaczął się zwyczajnie toczyć po ziemi niczym beczka. Nie miał na to logicznego wytłumaczenia, podobnie jak na jego prawie błyskawiczne podniesienie się do pozycji w miarę prostej. Mimo tego nie wahał się w wykonaniu swojego planu. Wydawał się prosty i dobry, zwłaszcza z jego szybkością. Ale jednak zdołał mu dorównać, na dodatek wykonując całkowicie nieprzewidywalny kopniak, prosto w głowę. Nie czuł specjalnie tego, ale sam fakt wykonania tak błyskawicznej kontry... i na dodatek cały czas wydawał się pijany! Przyjął cios, trochę się wycofał. Cholera, tego się nie spodziewał. Czyżby na świecie faktycznie byli ludzie walczący po alkoholu niczym mistrzowie? Brzmi irracjonalnie, ale to właśnie widzi i raczej nie ma na to innego wytłumaczenia. Postanowił zrobić to raz jeszcze, tym razem lepiej i w sposób bardziej przemyślany. Ponownie przystąpił do ataku, tym razem starając się zrobić coś inaczej. Ponownie przystąpił do ataku, tym razem postępując zgoła inaczej - powoli podchodząc do przeciwnika, jak gdyby chcąc się przywitać. Wtedy to w ostatniej chwili wykona błyskawiczny sierpowy, prosto w jego twarz. Jego nici w tym czasie były gotowe - jeśli dotknie go w jakąkolwiek część ciała, szwy z nici błyskawicznie go pochwycą i nie puszczą, także podczas wykonywania ciosu - nici wtedy wylecą z jego dłoni w przypadku spudłowania i polecą prosto w oponenta, związując go. Wiedział, że wykona unik przed jego ciosem i był na to przygotowany. A po uniku przyjdzie czas na kontrę w jego wykonaniu. Jeśli jej nie wykona, to dalej będzie starał się doprowadzić do kontaktu. Wtedy to, gdy tylko nici oplączą jego cześć ciała, błyskawicznie zaczną piąć się dalej, niczym szybko rosnący bluszcz. Uniemożliwią jakikolwiek ruch, po którym to oponent będzie zdany tylko na jego łaskę.

Nazwa

Jiongu

Pieczęci

Brak

Wytrzymałość

0,3 x wytrzymałość shinobi

Szybkość

0,4 x szybkość shinobi

Zasięg Max.

5 metrów

Koszt

• Drobne wykorzystanie
  E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%
• Znaczące wykorzystanie
  E: 12% | D: 10% | C: 8% | B: 6 | A: 4% | S: 3% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jiongu jest niezwykłą umiejętnością, która zmienia ciało użytkownika w swoistą, szmacianą lalkę. Zdolność, którą uzyskuje się poprzez poddanie swojego ciała eksperymentom, pozwala na dowolne manipulowanie czarnymi nićmi znajdującymi się w naszym organizmie. Wprowadza się je w trakcie eksperymentu i po jego przyjęciu przez organizm następuje jego gwałtowny rozrost w wyniku czego już po niedługim czasie, nici znajdują się w każdym niemalże mięśniu naszego ciała. Ze względu na to, że nasze ciało składa się w głównej mierze jedynie z tych nici, jesteśmy w stanie także wykonywać dość poważne zabiegi na swoim organizmie, a także bez obaw je otwierać, a także zamykać.

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [13/30]

• Zmiana strategii nie jednemu uratowała życie. Dopasowanie się, zdolność do nagięcia reguł czy wewnętrznych praw... Ta, ewolucyjny maraton, którego zwycięzcą zostanie ten, kto zdoła najlepiej połączyć mocne strony innych w sobie, ktoś taki nie może zostać w stałej formie. Ale kogo z oglądających pojedynek to obchodziło? Chyba nikogo, przez mrok ciężko było dostrzec jakiekolwiek szczegóły. A sami gladiatorzy mieli lepsze rzeczy do roboty, niż zastanawiać się nad sensem istnienia, rolą jednostki w społeczeństwie i innych tematów wciągających niczym bagno.
  Nowa ofensywa w wykonaniu Muraia zdawała się skutkować. Wąsacz nie wykonał żadnego ruchu, dalej lekko kołysząc się na piętach. Czy w jego głowie obracały się jeszcze trybiki, czy może nie pozostało już nic, co obracać się mogło? A potem pięść Muraia przecięła ze świstem powietrze, by zgodnie z oczekiwaniami uderzyć w pustkę. Nici też nie zdołały dosięgnąć Pijaka. Ponoć głupi zawsze ma szczęście. A jeśli to ukryty pod alkoholowym oparem talent? Wtedy Kłębek Nici stanie się workiem do bicia. Kontratak po raz kolejny był czymś niezwykłym. Zakręcił się na jednej nodze, przyciągając całe ciało do siebie, tworząc wirującego bączka, ulubioną zabawkę wielu dzieci. Po chwili coś wystrzeliło z tej wirującej figury i trafił w kolano Kakuzu, tym samym zatrzymując Kucyka. Normalnych ludzi cios rzuciłby na kolana, a może nawet doprowadził do poważniejszych obrażeń. Kto śmiałby porównywać Pożeracza Serc do przeciętnego obywatela? No, chyba nie wszechwiedzący narrator. Pijaczyna też się chyba tego nie spodziewał, bo nadal tkwił w tym samym miejscu, z nogą przy nodze. Choć to mogła być już sprawka czarnych nici dobierający się do stopy mężczyzny. Zdołał zakręcić w drugą stronę, uwalniając kończynę w ostatniej wręcz chwili, stojąc dwa kroki od dziwnej istoty nie odczuwającej bólu. Szkoda tylko, że trunkowy szał nie mógł trwać wiecznie, a czerwona twarz odzyskiwała swój normalny kolor.

Wybacz jakość odpisu, zdycham.
I pamiętaj, nie musisz tylko walczyć wręcz. ~

[Murai]

Czy podziałało? Czy miało to jakikolwiek skutek? Szczerze powiedziawszy nie miał bladego pojęcia, walka bezpośrednia nie była jego najmocniejszą stroną, mimo całkiem niezłego wytrenowania w tej dziedzinie. Z bliskiej odległości oponent miał doskonałe wręcz możliwości zranienia jego narządów wewnętrznych, o ile wiedział, gdzie trafiać. Dla przypadkowego przechodnia czy nieznajomego, próba zrobienia mu krzywdy tradycyjnymi metodami mijała się z celem, więc uzyskiwał ogromną przewagę taktyczną w walce wręcz. Element zaskoczenia działał na innych, powodował szok i niedowierzanie, czasami strach. Ten moment był przełomem, pozwalał błyskawicznie atakować i wygrywać potyczki, zarówno te w walce o życie, jak i te nieliczne, gdy oponenta trzeba było zostawić przy życiu. Identycznie było teraz. Mimo zachowania poważniejszej taktyki i uznaniu umiejętności przeciwnika, ten ponownie wykonał ruch absolutnie nie do przewidzenia. Nakręcił się jak bączek, zwiększając energię swojego ciała, a następnie wykorzystał ją by zadać potężnego kopniaka. Prosto w kolano, a przynajmniej w miejsce, w kórum Działo się to stanowczo za szybko jak dla niego. Ale mimo wszystko udało mu się go złapać nićmi. Szybko się wyrwał. Cholera, niezły jest, trzeba przyznać. Po wyrwaniu się natychmiast zrobił kilka kroków w tył. To była idealna okazja żeby zaatakować ponownie. Tym razem ze wszystkim, co miał. A na pewno z większą ilością, niż poprzednio. Nici tym razem rozpełzły się po podłodze niczym robale. Nie mogły dać szans przeciwnikowi na ucieczkę. On sam stał sobie spokojnie z tyłu, powoli podchodząc do najwyraźniej trzeźwiejącego oponenta. Cóż, nie będzie miał najmniejszych szans na unik przed nićmi. Może zechcieć zaszarżować, albo też uzupełnić zapasy alkoholu. Wtedy to nici rzucą się na niego jakby węże chcące udusić swoją ofiarę i zwiążą, powoli podduszając i zmuszając do poddania się bądź też omdlenia. On sam był gotowy na wszelakie akcje na wypadek ewentualnego wyrwania się oponenta - uniki połączone z wypuszczaniem kolejnych nici. Nie chciał juz tego przeciągać, skoro w walce w zwarciu nie był w stanie mu dorównać, to trzeba inaczej.

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [15/30]

• Murai przestał bawić się w półśrodki i uderzył wszystkim, co fabryka miała. No, prawie wszystkim, bo gdyby rzeczywiście pokazał pełny potencjał swoich straszliwych umiejętności, większość publiczności skończyłaby swoją ziemską przygodę. Ze strachu. Albo nici wchodzących wszędzie tam, gdzie nici nigdy nie powinny wchodzić. Na całe szczęście dla nich ten problem miał mieć tylko jeden pijany śmiałek, zataczający się lekko na ringu. Biedak, nie wiedział, a może nawet nie przeczuwał, co takiego go zaraz czeka. Tak to już z tym światem bywało, ne? Najpierw daje Ci do dłoni kieliszek z sake, potem drugi, następnie stajesz się maszyną do zabijania a nagle kończysz jak dziwna mumia. Zaskakujące, choć to i tak lepsze niż zostanie kamienną rzeźbą. Ale sztuka petryfikacji w głaz jest dostępna dla wąskiego grona mistrzów dotonu. Mniejsza z tym wszystkim.
  Wąsacz wpadł w siec zastawioną przez shinbiego z żyłką (hehe) wędkarza-amatora. Naisu, ne? W kilka sekund nie pozostał nawet ślad ludzkiej sylwetki, jedynie czarny kokon. I w tej samej chwili ponownie rozbrzmiał gong. Chyba koniec walki, może czas wypuścić ofiarę z objęć? Obok zwycięzcy pojawił się Kyu, uniósł dłoń młodzieńca do góry. Diabli wiedzą po to, może jakiś zwyczaj czy inny luj.
  Brawo, bardzo ciekawe... Walczysz dalej czy odchodzisz? Uśmiechał się szeroko, jakby dobrze wiedział, jaka odpowiedź padnie z ust Kakuzu. A było to potwierdzenie! Chyba, że postanowi zakończyć w tym momencie swoją bijatycką karierę i odejść z małą sumką w kieszeni ale 100% punktów życia. Nic nie stoi na przeszkodzie.
  Jeśli jednak postanowi walczyć, na arenę szybko wkroczy kolejny gladiator. Skóra w barwie mlecznej czekolady, włosy wygolone z boków głowy, a reszta spleciona w długie warkocze sięgające łopatek. Poruszał się jak tancerz, ale inny od sympatycznej, prawie trzeźwej mumii. I co ciekawsze, w dłoniach miał jakieś dziwne kastety skrzyżowane z ostrzami. Dziwna broń, tylko czy skuteczna w walce z osobami nie czującymi bólu? Zaraz się okaże.

[Murai]

Powinien zrobić tak od samego początku, prawda? Walczyć na poważnie. Ale jednak coś go powstrzymywało. Może to, że nawet podczas wydarzeń w Sogen nie miał okazji przetestować swoich pomysłów. Idei i kombinacji, które miały jakieś szanse na sukces. Które mogły dawać mu nowe możliwości. Nie znał jeszcze siebie i swoich limitów aż tak dobrze, jakby tego chciał i tylko przez regularne stawanie do walki z innymi, uzdolnionymi wojownikami. A czy ta arena nie była do tego celu idealna? Już jego pierwszy oponent stanowił problem, z jego ogromną prędkością i nieprzewidywalnością ruchów. Jednak i on został pokonany, zamieniony przez Kakuzu w czarny kokon. To wyglądało na koniec walki i faktycznie chwilę po tym rozległ się gong obwieszczający koniec pojedynku. Nici ponownie do niego wróciły, nie pozostawiając po sobie żadnego śladu, zarówno w jego ciele, jak i na przeciwniku. Natychmiastowo podszedł do niego ten sam człowiek, który go tu przyprowadził. Miał tempo, trzeba było mu to przyznać. Zadał kolejne pytanie o dość oczywistej odpowiedzi. Może i pojedynek z wyjątkowym pijakiem dostarczył mu nieco wrażeń, ale chciał wiedzieć, co jeszcze na do zaoferowania to miejsce.
- Walczę dalej. - po tym jakże wylewnym potwierdzeniu na arenę wkroczył kolejny zawodnik. Już po samej jego bronie wiedział, że z nim też będą problemy. Nie zwracając większej uwagi na jego aparycję, większą uwagę przykładał do jego ruchów i kastetowych ostrzy. Oj tak, miecze zdecydowanie będą jego słabością. Wyjął zza pasa swoje dwie tonfy po czym pewnie je chwycił w dłoni. Pora przetestować te cudeńka. Przyjął bojową postawę, czekając na oponenta i jego ruch. Tym razem niech on zacznie, a Murai rozpocznie odpowiednie reagowanie na jego ruchy.

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [17/30]

• Przeciwnik zdążył się nawet przedstawić. Co prawda Murai nie zdołał go zrozumieć ni cholery, facet miał tak dziwaczny zaśpiew połączony z dużym zbiorem samogłosek. Język można sobie w trzech miejscach połamać przy samej próbie powtórzenia tego. A potem zabrzmiał gong i wszystko przestało mieć znaczenie poza walką. Jeden na jednego, w kręgu światła otoczonego mrokiem. Rywal wyrwał do przodu, biorąc potężne łuki dłońmi. Ciężko stwierdzić, czy chciał uderzyć ostrzem czy kolcami. W każdym razie, ataki horyzontalne wycelowane w szyję i klatkę piersiową. Szybkość tych ataków? Szybsze od możliwości obronnych Muraia, chyba, że Kłębek Nici ma jakąś niespotykaną strategię. Albo oleje zagrożenie, bo co mu niby grozi? I tak ma pełno blizn, a kości do złamania brak, o narządach nie wspominając.
  Nie był to jednak koniec planu oponenta. Jeśli ręce zostaną zablokowane, wyprowadzi kopnięcie w brzuch. Silne kopnięcie. Wystarczające, by odepchnąć Kakuzu. O ile ciosy trafią bez problemu, rozpoczyna sekwencję ataków żelastwem w brzuch shinobiego. Jakby nie oglądał poprzedniego pojedynku czy ki diabeł? A może trzymał w rękawie jakiś tajemny plan, tylko potrzebował czasu na jego wprowadzenie?

Biednie ale jest.

[Murai]

Tym razem nie miał zamiaru zaczynać jako pierwszy. Poprzednio tak zrobił, nie znając możliwości oponenta i skończył obrywając w głowę z kopniaka. Teraz tak nie zrobi i samemu poczeka na natarcie oponenta, wyposażonego dodatkowo w niezwykle dla niego niebezpieczne narzędzia. Dla niego i dla pozostałych, tym razem normalnych. Kastety wzmacniały cios, ale to ostrza po ich bokach były najgorszym elementem. W końcu z łatwością przetnie wysłane na niego nici, a także jego ciało. I to jest ogromny problem. W końcu wystartował i już po pierwszych chwilach dostrzegł drastyczną różnicę pomiędzy ich prędkością. Nie miał praktycznie żadnych szans. Mimo wszystko było słabo. Bardzo, bardzo słabo. W tym momencie określenie to idealnie go określało. Gdyby nie jego wyjątkowość, nie miałby żadnych szans przeciwko nim. Szybko i na chłodno analizował sytuację, wyciągał wnioski. A teraz był tylko jeden - utrzymać się w bezpiecznej odległości i blokować ciosy, wyprowadzić niespodziewaną kontrę. Tak też zrobił. Powoli się wycofywał, zwiększał dystans, jednocześnie wypuszczając nici z ręki i starając się zajść nimi oponenta z kilku różnych kierunków i jednocześnie choć trochę go spowolnić. W tym samym czasie stworzył coś, co miało definitywnie spowolnić oponenta - nici z drugiej ręki uformowały się w całkiem sporą tarczę o promieniu aż 2m. Jej zadaniem było oczywiście przetrzymanie oponenta w odległości. Była bardzo wytrzymała, więc nie bał się o jej zniszczenie. Kiedy tarcza będzie go blokowała, nici zajdą od tyłu i boków, spętają i ponownie zmienią w kokon. Szczególną uwagę zwrócą jedynie na ręce, w których dzierżone są mordercze narzędzia.

Nazwa Jutsu:Jiongu Hyōshi
Dziedzina: Klanowe (Kakuzu)
Ranga Jutsu: B
Zasięg Jutsu: zasięg nici
Koszt chakry: E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%
Opis: Prosta technika będąca furtką do bardziej rozwiniętych technik defensywnych, Poprzez manipulację nićmi i utwardzeniem ich chakrą możliwe jest stworzenie prostej bariery z nici w postaci koła o promieniu 2,5m, co daje dość dużą powierzchnię defensywną. Ta prosta bariera ma kilka właściwości - jest sztywna i twarda niczym skała, bardzo wytrzymała - pozwalając na obronę przez broniami miotanymi, orężem pokroju mieczy dzierżonym przez co słabszych szermierzy, technikami i wszelkiego rodzaju zagrożeniami. Tarcza posiada standardowy przelicznik wytrzymałości i dodatkowe 50 bazowe + 25 za każdy poziom dziedziny klanowej od A włącznie. B - 50, A - 75, S - 100. Im bardziej jest więc doświadczony użytkownik, tym lepsze osiąga efekty. Podczas trwania techniki możemy swobodnie używać pozostałych nici (także do umiejętności klanowych). Proces tworzenia bariery trwa zaledwie kilka sekund.

Link do tematu postaci: viewtopic.php?p=1781#p1781

Nazwa

Jiongu

Pieczęci

Brak

Wytrzymałość

0,3 x wytrzymałość shinobi

Szybkość

0,4 x szybkość shinobi

Zasięg Max.

5 metrów

Koszt

• Drobne wykorzystanie
  E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%
• Znaczące wykorzystanie
  E: 12% | D: 10% | C: 8% | B: 6 | A: 4% | S: 3% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jiongu jest niezwykłą umiejętnością, która zmienia ciało użytkownika w swoistą, szmacianą lalkę. Zdolność, którą uzyskuje się poprzez poddanie swojego ciała eksperymentom, pozwala na dowolne manipulowanie czarnymi nićmi znajdującymi się w naszym organizmie. Wprowadza się je w trakcie eksperymentu i po jego przyjęciu przez organizm następuje jego gwałtowny rozrost w wyniku czego już po niedługim czasie, nici znajdują się w każdym niemalże mięśniu naszego ciała. Ze względu na to, że nasze ciało składa się w głównej mierze jedynie z tych nici, jesteśmy w stanie także wykonywać dość poważne zabiegi na swoim organizmie, a także bez obaw je otwierać, a także zamykać.

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [19/30]

• Murai, może i był tylko kłębkiem nici, kilkoma organami pozszywanymi w skórzanym worku, ale nie miał ochoty niepotrzebnie obrywać. Mknące w jego kierunku pięści, dodatkowo uzbrojone w kastety, mogły zrobić krzywdę. Albo i nie mogły. Ciężko powiedzieć, skoro Kakuzu wcześniej nie miał okazji do walki przeciw takiemu uzbrojeniu. Jak zareaguje jego dziwne ciało na kontakt ze stalą? Shinobi nie chciał się o tym przekonać i po raz kolejny sięgnął po swoją dziwną, a zarazem najpotężniejszą zdolność. Czarne nici po raz kolejny wyszły z rąk Muraia. Po co? Ano po to, by wytworzyć dużą i wytrzymałą tarczę, dzięki czemu ostrza przestaną stanowić problem. Przynajmniej przez chwilę. Dodając do tego powolne wycofywanie się, łatwo zrozumieć, że amator walk postawił na defensywę i miażdżące kontrataki.
  Jednocześnie z powstawaniem okrągłej bariery, inne witki pomknęły prosta na przeciwnika, mając nieco utrudnić mu życie. Facet niewiele sobie z tego zrobił, po prostu zmienił kierunek biegu. Niezły refleks, ne? Niestety, unik kupił cenne uderzenia serca dla Muraia, tak bardzo potrzebne do uformowania się tarczy. Nie wystarczyło. Pierwsze ciosy spadły na barierę, zanim zdołała się ustabilizować. Teraz już nie miała na to większych szans, nie przy takim tempie ataków. Ale z drugiej strony, rywal zajął się tworem, a nie jego twórcą. Inne nici zaczęły zachodzić go od flanki, a nieliczne od tyłu. Czyżby trafił się jakiś bokser-idiota? Nie! Facet jakby nigdy nic, tłukł sobie dalej. Pierwsze czarne pęta zaczęły go łapać i dopiero wtedy odskoczył, machając swoimi ostrzami... Które pokryła jakaś dziwna otoczka. Że co? Najwidoczniej Kakuzu nie był tu jedynym użytkownikiem sztuk ninjutsu. W każdym razie, powłoka wystarczyła, by poprzecinać nici bez ryzyka zostania muchą w pajęczynie. Jeszcze nie. A może i w ogóle. Wypowiedział coś w tym niezrozumiałym dialekcie i odsunął się jeszcze trochę, jakby nie wiedząc z której strony znowu zaatakować. Między walczącymi zostało kilka metrów wolnej przestrzeni. No, prawie wolnej, bo skrawki odciętych nici nadal leżały na arenie.
  

Tak, to hien ~
Tarczę masz aktywną, jak przestała obrywać to ustabilizowana.

[Murai]

Błyskawiczne siekanie kastetami wywołało u Muraia pewien rodzaj uznania dla oponenta. Co prawda nadal mógł go zniszczyć od tak, bez większych problemów i chyba nawet niedługo to zrobi. Nie zdążył nawet porządnie utwardzić swojej tarczy, a ten już przerabiał ją na pojedyncze niteczki, nie pozwalając na stworzenie czegoś większego. Nie męczył się ciągłym machaniem ostrzami, wyprowadzał kolejne ciosy. I jednocześnie tak się na to narwał, że chyba nie zauważał pozostałych nici, które otaczały go z każdej możliwej strony. Czyżby tylko pozornie był groźny? Nie, nie ma powodu, by go nie doceniać. Był szybki i miał krzepę, znał się na walce. Kiedy nici zaczęły już go plątać, ten szybko machnął kastetami i się wyswobodził. Ale jego broń się zmieniła, pokrywała ją jakaś dziwna powłoka. Technika zwiększająca ostrość? Niewykluczone. Więc on też potrafił kilka sztuczek, kto by się spodziewał? To dopiero stanowiło problem, że ten będzie w stanie przeciąć wszystko, co Murai utworzy z nici. A stąd jest już tylko chwilka do stracenia kontroli nad walką i błyskawicznym kontrataku, którego z racji znacznie mniejszych możliwości fizycznych, nie miał jak zapobiec. Odsunął się od jego nici. Najpewniej gdyby jeszcze trochę tam pozostał, Muraiowi udałoby się spowodować u niego jakiekolwiek zmęczenie. Ale tak nic po nim nie widać. Jak to zrobić? Postanowił przeprowadzić frontalny atak. Jego zamiarem było stworzenie z nici czegoś naprawdę dużego, czego nie będzie w stanie przeciąć na raz. Wymęczy go walka z każdej strony, gdy nie będzie miał jak uciec przed nićmi. Nici zaczęły się formować w ogromną parę ramion. Gigantycznych. Na tyle dużych, że dłoń jednej z nich zajmowałaby jedną drugą szerokości areny. Jednym słowem - potworne łapy. Tarcza miała go ochronić w trakcie tworzenia. Stworzył je tuż przed sobą, a cały proces był zaskakująco szybki. Następnie wystrzelił je do przodu na oponenta, otwarte. Jak gdyby miały go zepchnąć. Czekał, aż zostaną one przecięte przez niego, nieważne w której fazie. Co dalej? Kiedy tylko jakoś upora się z samymi dłońmi, nici z których są zrobione zaczną szaleć wokoło niego i atakować z każdej możliwej strony. Mają unieruchomić mu stawy, każdy mięsień i cześć ciała. Po prostu chciał zmienić go w mumię. Nie mógł zabijać. A może to on nie chciał? Ale wtedy walka byłaby znacznie łatwiejsza. Wraz z nićmi wokoło niego, niektóre wejdą pod podłoże i dosłownie zaatakują go od spodu. Oplotą nogi, uniemożliwią ruch. Stworzy na nim presję na tyle silną, że w końcu się pod nią ugnie. I przegra.

Nazwa Jutsu: Jiongu Teashi
Dziedzina: Klanowe (Kakuzu)
Ranga Jutsu: C
Zasięg Jutsu: Zasięg nici
Koszt chakry: E: 12% | D: 10% | C: 8% | B: 6% | A: 4% | S: 3% | S+: 2% na turę (za parę)
Opis: Technika pozwalająca na okiełznanie chaotyczności wynikającej z braku konkretnej formy naszych nici. Jutsu polega na wypuszczeniu dużych ilości nitek i uformowaniu ich w dodatkowe kończyny o rozmiarach dowolnych i w dowolnym miejscu. Przykładowo jest możliwość na stworzenie dodatkowej pary rąk na plecach albo pod faktycznymi kończynami, uzyskując dziwny efekt, jednak z ciekawymi właściwościami. Dla walczących w zwarciu jest to bezcenna pomoc, pozwalająca na wyprowadzenie większej ilości ciosów/zablokowanie, bądź też dzierżenie większej ilości broni. Posiadamy nad nimi pełną kontrolę, a nici z nich możemy używać do woli, podobnie jak do technik klanowych. Kończyny nie muszą być koniecznie rozmiarów rzeczywistych i nikt nie broni ukształtować je w ogromne ręce z nici. Podobnie nie muszą być przyczepione do ciała - ważne, by miały z nim połączenie poprzez medium w formie czarnych nici. Kończyny posiadają statystyki wykonującego zgodnie z przelicznikiem obowiązującym na danej randze dziedziny. Siła jednak jest identyczna.
Link do tematu postaci: viewtopic.php?p=1781#p1781

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [21/30]

• Drugi pojedynek trwał w najlepsze, publiczność szalała, alkohol lał się strumieniem, a gladiatorzy przelewali krew, pot i łzy. Choć do tej pory żaden z nich nie upuścił z drugiego żadnej z tych cieczy. Ale czego się nie robi dla dramatyzmu, dramaturgii i teatru w ogóle. Tak, sztuka manipulacji, snucia rzeczywistości z dymu... Nie, lokal nie miał na składzie muzyków z prawdziwego zdarzenia, jedynym podkładem zachęcającym walczących mogło być tylko ich własne serce. A w przypadku Muraia to nawet cudze, tyle że Kłębek Nici nie miał do tej pory szansy na wyrwanie komuś tej mięsistej pompy szkarłatu. Może niedługo się to zmieni?
  Nie można było odmówić Kakuzu jednego, był jednym z nielicznych przedstawicieli swego klanu, jednak jego zdolność operowania nićmi stała na bardzo wysokim poziomie. I właśnie w nich pokładał całą swoją szansę na zwycięstwo. Kolejne czarne wstęgi pomknęły na przeciwnika, formując się po drodze w ręce. Po środku tarcza, z po bokach gigantyczne łapy. Słaba sytuacja, ne? A no nie do końca, mężczyzna jedynie zamachnął się kastetami i wystrzelił do przodu, tnąc pierwsze warstwy nic. Dziwne? Przynajmniej trochę, skoro obie strony wiedział już, do czego zdolna jest druga. Może to po prostu próba odejścia z honorem? Albo głupota, czego też nie da się wykluczyć.
  Zaszarżował honorowo, tnąc pierwsze warstwy. Ale już po kilku krokach został z niego czarny kokon, rosnący w zastraszającym tempie. A może to część większego spisku? Teraz było za późno. Zabrzmiał gong, walka zakończona. U boku shinobiego pojawił się jego trener-znajomy-wstaw coś innego, czyli Kyu, klepiąc go po ramieniu. Oczywiście dopiero wtedy, gdy nici wrócą na swoje miejsce..
  No no. Do trzech razy sztuka... Teraz dopiero zaczyna się zabawa. Jesteś gotów? A może mała przerwa? - Olbrzym czekał sobie, uśmiechnięty pod nosem, na odpowiedź Muraia, dwukrotnego zwycięzcy obecnej ligi. Kto by się spodziewał, że przypadkowy przechodzeń okaże się tak dobrym źródłem zarobku? No chyba nikt!

[Murai]

Na podstawie wcześniejszych jego poczynań zauważył niepokojący wzór w jego zachowaniach. Najpierw stara się pokonać oponenta w najbardziej prosty sposób bądź też takim zachowaniem sprawdzić jego poziom. Potem okazuje się, że wcale taki słaby nie jest i przeciwnik wykonuje niebezpieczną kontrę, którą on musi powstrzymywać, bądź też wychodzi cało dzięki swojemu nietypowemu ciału. Potem rozpoczyna ofensywę z całą swoją mocą i ostatecznie wygrywa. Ten schemat był bardzo, ale to bardzo toksyczny dla niego. Mogli pozbawić go życia, gdyby tylko celowali w punkty witalne. Gdyby mieli intencje, by go zabić, to pewnie już by to zrobili. I nie miało znaczenia to, że 95% jego ciała to wypełniacz pustego miejsca - najważniejsze elementy, w które oponent zawsze celuje, oczywiście zostały. Pomyśli nad tym później, w swoim "domu". Teraz miał inne zadanie. Zadanie, które co prawda mógł zakończyć już teraz, a nawet wcześniej. Wziąłby wynagrodzenie, pomyślałby na spokojnie nad przebiegiem walki i swojemu podejściu do niej. Jego całkowita ofensywa uszczupliła jego zasoby chakry, ale powinno pozostać wystarczająco na trzeciego oponenta. Drugi padł pod naporem jego nici, zgodnie z jego planem. Czy powinien iść na całość przy ostatnim, czy może jednak pierw na spokojnie wybadać jego możliwości? Nie miał pojęcia, w końcu jeszcze go nie widać. Ale sobie poradzi, na pewno. Nie było nawet opcji, by przegrał w takim miejscu.
- Następny. - powiedział krótko to mężczyzny trzymającego go za ramię, odpowiadając na jego pytanie. Dopiero teraz zaczyna się zabawa? Dla niego, obserwujący z boku człek może sobie mówić takie deklaracje. Z walki nie czerpał żadnej przyjemności, była koniecznością. W tym wypadku koniecznością, by móc pozyskać cenne doświadczenie, które mógłby wykorzystać. Kiedyś.

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [23/30]

• Apetyt rośnie w trakcie jedzenia, a krwi ubywa w trakcie krwawienia. Każdy Akimichi Ci to powie. Przynajmniej każdy z pustymi ustami. Komu powie? To już nie ważne. Ważne jest to, że Murai po wygraniu dwóch walk nie chciał rezygnować z okazji do łatwego zarobku, a teraz czekał na trzeciego przeciwnika. Kyu aż pokraśniał z dumy, machając rękami jak skrzydłami wiatraka, stojąc dalej na granicy ringu, niczym strażnik światła przed mrokiem. W ciemności zaś panowała cisza. Mijały sekundy, wlekące się w tym miejscu, jak zagubieni członkowie ekspedycji badawczej, która utknęła w labiryncie. Radosny nastrój znikał powoli z dużej twarzy mężczyzny, by po chwili zmienić się w westchnienie irytacji.
  Eh... Koniec Młody, nie zawalczą z Tobą. Trzymaj, Twoja wygrana. Podał Ci ustaloną sumę. Dwie setki to wcale nie tak źle jak za chwilę zabawy, ne? Kyu zniknął gdzieś w ciemności, machając głową z niedowierzaniem. A cała reszta "weteranów ringu" mogła się co najwyżej wstydzić, skoro odpuścili sobie bez podjęcia wyzwania walki z Kłębem Nici. Zabawne, pojawia się świeżak, rozwala dwie osoby przy użyciu jakichś czarnych macek wychodzących z każdego fragmentu jego ciała. Tego, że odczuwa ból też jakoś nie okazywał. I jak niby coś takiego rozwalić, huh? Lepiej siedzieć cicho, poczekać... Wyszedł pijak, wytrzeźwiał i zniknął. Ten dziwny, świergocząco-śpiewający wędrowiec z daleka... Też przegrał. Nie, po co ryzykować.
  Kakuzu nie pozostało nic innego, jak wycofać się w spokoju ducha z tego lokalu. Chociaż, na upartego można poszukać trzeciego przeciwnika na siłę. Sięgnąć nićmi w mrok, złapać kogoś i zaciągnąć go na ring. To niestety mogłoby źle się skończyć dla obu stron... Co się stanie?

[Murai]

Jednak okazało się, że widok pełni jego potencjału był wystarczający, by odstraszyć kolejnych śmiałków. Cóż, skoro nie było już nikogo, kto chciałby podjąć wyzwanie, to raczej nie miał tutaj czego szukać. Przybył w konkretnym celu - zdobyć nieco pieniędzy. Co prawda niewiele, jednak biorąc pod uwagę, że zaoszczędzi sporo na ogrzewaniu, wodzie i jedzeniu, raczej nie ma powodów do narzekań. Niepokoiło go jednak to, że chyba pokazał ludziom za dużo. Do niedawna jego umiejętności pozostawały owiane tajemnica przed resztą świata, nikt o nich nie wiedział. Kiedy tylko zamieszkał tutaj, w Ryuzaki, koniecznym było używanie jego umiejętności do wykonywania rozmaitych zadań. Ostatnio stanowczo za dużo rzeczy zaprzątało mu głowę i powinien je sobie na spokojnie uporządkować. Kiedy mężczyzna razem z nim w skupieniu czekał na potencjalnych przeciwników. Ale ich nie było. Najwyraźniej musiał się rozczarować, ale czy ktoś byłby na tyle szalony, by walczyć przeciwko komuś zdolnemu tworzyć ogromne kończyny zdolne do zgniecenia wszystkiego mniejszego od nich. A te były faktycznie ogromne. Ostatecznie po prostu otrzymał co było mu należne. Bardziej jednak rad był z okazji do przetestowania swoich umiejętności i wyłapania swoich dużych braków, przykładowo w walce na bliski dystans. Zszedł z ringu niepokonany, niczym prawdziwy champion. Następnie opuścił lokal tą samą drogą, którą przyszedł. A potem wystarczyło tylko znaleźć drogę na Plac.

[Kamiru]

Kłębek nerwów, podwodny trójkąt [25/30]

• Murai nie miał zamiaru robić kłopotu innym bywalcom lokalu ani też sobie, odpuścił więc poszukiwania kolejnego gladiatora, odchodząc w glorii niepokonanego nowicjusza pożeracza serc i światów, a nawet śmiałek który zdołał połknąć dłoń wszechSoha. Całkiem długi tytuł, skrócony traci jednak wiele na swej potędze, brzmiał bowiem "Kłębek nici". Mało mocarne, ne? Ale zanim powstanie ściana ze spisem zwycięzców tego miejsca, większość obecnych miszczów zdąży już odejść w zapomnienie. A Kakuzu nadal powinien stawiać nogi i macki na świecie, chyba, że ktoś go przypadkiem zabije w celu odzyskania swojego straconego kapitału...
  Opuszczenie klubu nie było trudne, odnalezienie drogi na plac to trochę gorsza sprawa. Zawsze można przenieść się na dachy i dalej sobie spokojnie hasać jakby nigdy nic. O ile jest się shinobi oczywiście. A Murai, tak się dziwnie złożyło, był nim. Mógł więc zrobić coś takiego. A właściwie mógłby, gdyby nie fakt, że tuż po wejściu w zaułek, czyli wyjściu z miejsca walk, coś przeszyło jego ciało ze zgrzytem. Siła uderzenia była tak duża, że świeżym zwycięzcą zarzuciło jak lalką, obracając go o sto osiemdziesiąt stopni. Albo wisielcem na silnym wietrze. Dzięki temu mógł jednak zobaczyć, że pocisk pochodził z dużej kuszy dzierżonej przez pijaka, swojego pierwszego oponenta. Więcej nie zdołał, bo silne kopnięcie w głowę posłało go na ziemię. Tak, dobrze podejrzewasz! Znalazł się drugi przeciwnik, ten uzbrojony w kastety. Znowu pokrywała je poświata. A na domiar złego, druga kusza leżała naładowana u stóp trzeźwego w tej chwili pijaka.
  Spisek? A może plan dwóch upokorzonych rywali? Taktyka stosowana z powodzeniem przez bywalców? Czy Kyuu wiedział o wszystkim?

Leżysz w uliczce, lekko oszołomiony. Dziura w prawym barku na wylot (bełt z dużej kuszy). Od kasteciarza masz jakieś osiem metrów, od pijaka drugie tyle + pięć metrów w górę (dach budynku).