Siedziba władzy

[Papyrus]

- Nishiyama, teraz kojarzę. To on uśpił całą arenę. I położył na ziemię Kazuo. Jest Uchihą poza moimi spisami. Wiesz dlaczego może się kręcić? - cała gama emocji przewinęła się szybko przez twarz kobiety, skromne acz lekko widoczne dla wprawnego oka. Uśmiech, pojedynczy kącik ust lekko podniesiony. Ach, piękne wspomnienia z turnieju. Kiedy Kazuo tarzał się wręcz na ziemi ze śmiechu. Kiedy całe trybuny pełne ludzi padały jak muchy. No i dyskwalifikacja. To faktycznie mogło wymusić uśmiech na twarzy nawet najbardziej zrzędliwych koneserów rzemiosła ninja. No ale kręcenie się wokoło Shikaruia i Asaki? Katsumi mogła jeszcze mieć jakąś sympatię do tych dwóch jednostek, dlatego tutaj można było się nieco zaskoczyć. Ale może kręcenie się przy Kosekich wyjaśniało radość Shirei-kana tego rodu? Może on sam go przyjął pod swoje skrzydła? Kto by nie chciał Uchihy pod swoimi rozkazami? No właśnie, to zawsze jest szansa na ogromne zwiększenie potencjału bojowego.
- NES. Wspominałeś o nim kiedyś, to na pewno. Mówiłeś że zawarliście układ z Hanem w ramach zapieczętowania demona. Czemu w takim razie NES go wypuścił? Myślałam, że Antykreator wydaje mu polecenia. -kolejne pytanie, całkiem sensowne biorąc pod uwagę dotychczasowe relacje pomiędzy Hanem a NESem. Który bandzior pierw wypuszcza z łańcucha psa, a potem jego kolega prosi kopanych o pomoc? No właśnie żaden bandzior, kupy się to chyba nie kleiło. Chyba że Han i NES nie byli w stanie tego zrobić sami i tak czy siak potrzebowali pomocy najemników? To czemu zmieniać jego hosta? Kupy się to nie kleiło, niczego się nie kleiło.
- Nie znam żadnych technik medycznych o takiej sile i takich możliwościach. Han sam zresztą chyba nie pielęgnuje tego rodzaju wiedzy. - zadumała się kobieta, pewnie nadal szukając jakiejś konkretnej odpowiedzi. Jakiejś techniki, jakiejś zdolności. Czegokolwiek co mogłoby dać mu takie a nie inne możliwości fizyczne. Regenerował się szybko, dosłownie z powietrza. Nie ginął nie ważne jak głębokie rany otrzymał. Jakie były pozostałe opcje? Kobieta zdecydowanie nie miała pojęcia, ale komu się dziwić?
- Nawiązałeś już kontakt z nowym hostem demona? Zaoferowałeś pomoc, czy coś w ten deseń? - biorąc pod uwagę że z poprzednim hostem faktycznie coś było na rzeczy, to chyba bezpiecznie można zakładać to samo tutaj. Wiadomo, zbudowanie jakiejś potencjalnie stabilnej relacji pomiędzy hostami demonów, ilu by ich nie było? W czystej teorii można by mieć by ich na oku, przekazywać wiadomości przez Kyoushiego. Zdecydowanie były tutaj profity do wyniesienia. A gdzie profity do wyniesienia i demony, tak była konieczność działania.

[Kyoushi]

• Wiele nie musiał robić czy też mówić. Po prostu w tej chwili zdawał się na swoją pamięć i oddawał królowi co królewskie w ramach swojej pracy. Byle jakiej, bo byle jakiej ale nadal pracy. Widać było checi i nikłe zaangażowanie, któremu towarzyszyły pewne emocje. Teraz jednak skupiał się nad tym by doprecyzować swoje myśli i to o co dopytywała Shirei-kan.
  - Tak, ten sam. Nie mam pojęcia, nie dochodziłem do tego. Oprócz pracy dla rodziny Koseki i przynależność tamtej dwójki nie znam większej ilości powiązań. - dokonczył już na spokojnie, w końcu i on tracił swój animusz i energię podczas takich wywodów. Niewiadomych było wiele, ale wszystko jednak łączyło się w całość. Koniec końców informacje nie były bezwartościowe. Przeszedł on więc do tematu kolejnego, którym był jeden z Jeźdźców Antykreatora - sam NES.
  - Tak, wspominałem. Cholernie szalony i niebezpieczny, w dodatku ujawnił swoje umiejętności kontroli cienia - pochodzi z klanu Nara jak widać. Czemu? Bo jest niespełna rozumu, a jedyne czego chce to zagłady tego świata, chaosu, cierpienia i bólu. Bawi go to i bawiło również wtedy. Dostał nauczę od swojego mistrza, który nieomal go nie zabił uderzeniem, jednak później zniknął i już nie wiem co z nim się stało. Wiem tyle, że to uderzenie przeżył. Tak, Han wydaje mu polecenia i nie chciał go w Oniniwie, nikogo ze swoich jeźdźców nie chciał, jednak niesubordynacja i indywidualizm NESa wzięły górę. Pewnie czeka go teraz sowita kara... - zakonczył w sumie zastanawiając się co wymyśli mu Sozo. Może wieszanie za palce u stóp? A może wywierci mu dziurę w brzuchu. Szkoda, że dalej zmienili temat na pojemnik, którym był Takashi Nara.
  - To nie wyglądało na iryojutsu, niestety nie mam żadnych dodatkowych informacji na ten temat, Han stał się po prostu nieśmiertelny. - dorzucił nieco zmartwiony, by odpowiedzieć na kolejne pytania:
  - Tak, jednak tym razem osobiście znim nie poszedłem, jest na usługach własnego klanu, nie dopuszczą mnie tak łatwo jak poprzednika do siebie, jednak zaoferowałem mu pomoc i wskazałem gdzie może mnie znaleźć oferując mu wiedzę dotyczącą Bijuu, teraz czekam na jego ruch - prędzej czy później się pojawi. Nie nasuwałem mu w żaden sposób, że sam mógłbym w jakikolwiek sposób być Jinchuuriki. Raczej zaciekawiłem go tym, że posiadam informacje na temat demonów, nieco bardziej niedostępne. Widziałem, że był zainteresowany. - dokonczył swój wywód, by wziąć delikatny oddech. Już miał sięgnąć po papierosa, którego dawno nie palił, jednak póki co się wstrzymał. Może nie w tym gabinecie i nie teraz.

[Papyrus]

Kto by pomyślał, że ninja może mieć aż takie asy w rękawie? Z jednej strony całkowicie pozbawiony wiedzy o Genjutsu, z drugiej czynny jej użytkownik. Niby łamaga, a jednak Uchiha. Kręcący się wokoło Kosekich i byłym najemniku na usługach Uchiha, a z drugiej sam nim nie jest. Życie jest pełne niespodzianek i zwrotów akcji wszelkiego rodzaju, a im więcej informacji i elementów życia chce się poznać, szczególnie u innych ludzi. Shirei-kan chyba miał takich niespodzianek całkiem sporo w swojej dziennej rutynie i mimo tego ten fragment był zaskakujący, Katsumi miała to wypisane na twarzy.
- Chyba trzeba będzie porozmawiać na ten temat z Kazuo. Najpierw Ranmaru, teraz Uchiha, odważnie sobie poczyna. - odmruknęła, otwierając raz jeszcze zwój z listą imion i nazwisk. Co prawda większością z nich była "Uchiha" ale same imiona były już różne. Może usilnie szukała nazwisk "Nishiyama" albo imienia "Toshiro". Tak dla pewności, dla upewnienia się.
- Zawsze jest jakiś powód, Kyoushi-san. Nikt nie jest szalony sam z siebie. Na pewno upatrywał jakiegoś powodu w wypuszczeniu demona akurat w tym miejscu. Tak samo jak Han ma powód do wyeliminowania chakry, tak samo jak miał powód żeby zapieczętować demona akurat w tym Nara. - odpowiedziała z tonem graniczącym z pewnością. Jakby mówiła o tym, że woda jest mokra, albo śnieg jest zimny. Oczywista oczywistość, można by powiedzieć. Przynajmniej tak to u niej brzmiało. W przekonaniu, że wszystko ma swoją przyczynę. Że człowiek szalony nawet może mieć swoje powody. Z tym można by się kłócić, owszem. Ale kto będzie się kłócił z Shirei-kanem? No właśnie, nie znajdzie się jeden mądry. Po co w takim razie próbować?
- Dobrze. Musimy pilnować hostów jak tylko się da. Sharingan potrafi przywrócić jinchūriki do pełni kontroli. A właśnie, jak wygląda sprawa z twoim demonem? Coś się zmieniło? - cóż, zapytać zawsze było można. Zawsze warto trzymać go na muszce, demona znaczy się. Tykającą bombę zegarową, która w końcu wybuchnie. To znaczy - lepiej by było dla każdego, żeby faktycznie tak się nie stało. Ale kontrolować ten zegarek do niej doczepiony ewidentnie trzeba było.

[Kyoushi]

• Przyglądał sie jej poczynaniom, gdy tylko ogłosiła pierwsze spostrzeżenie - a raczej konkluzję do której doszła, usłyszawszy że klan Koseki ma więcej najemników pod swoimi skrzydłami i to szczególnych Kekkei Genkai. To mogło budzić niepokój innych Shirei-kanów, w tym i Katsumi, która już wiedziała że ten temat trzeba poruszyć. Szczególnie ze względu na posiadanie jej jakże pilnowanego i elitarnego limitu krwi, którym niewątpliwie był Sharingan. Białowłosy w tej kwestii nie miał już nic więcej do powiedzenia, on nie był od tego by oceniać poczynania liderki i tego jak radzi sobie ze swoimi sprawami, on był tutaj tylko od czarnej roboty, której nie poświęciłaby swojemu pobratymcowi z Sharinganem. Idealny najemnik na ciężkie czasy, którego nawet nie szkoda.
  - Z jego słów wynikało, że to spotkanie w Oniniwie było dla niego nudne, więc wykorzystał to by narobić trochę chaosu. Ile w tym prawdy? Nie wiem. Jednak jak wspomniałem - wybór Nary był prosty dla Hana, będzie słabym pojemnikiem po który sięgnie, gdy będzie potrzebował siły Rokubiego. Tak mówił. - zakończył ten krótki aczkolwiek treściwy wywód, by podrapać się po czubku głowy. Wystarczył sił by mówić jeszcze więcej, ale zdawało mu się że przekazał wszystkie najistotniejsze informacje, które były kluczowe dla sprawy.
  - Będę miał obu na oku. No, niestety sam Sharingana nie posiadam, więc może być znacznie trudniej. - pierwszy raz podczas rozmowy się uśmiechnął, świadomie i w żarcie, bo przecież to on znał nosicieli demonów, a nie jakiś tam Kimimoto Uchiha, czy inny pospolity klanowicz. - Matatabi jest grzeczna. Póki co pod kontrolą, ale tak jak rozmawialiśmy wcześniej droga Shirei-kan, chciałbym już prosić o mojego towarzysza Uchiha Noayę, byśmy znów ruszyli w drogę i by pomógł mi dowiedzieć się więcej i postawić kolejny krok w kontroli nad bestią. Czas najwyższy przejąć pałeczkę. - powiedzial końcowe zdanie już raczej do siebie samego, w końcu czeka go ciężka wyprawa, w której zmierzy się nie tylko z przeciwnościami losu, ale i także z samym sobą. Był gotów by ruszyć na wyprawę życia.

[Papyrus]

Nudne. Dlatego właśnie miał uwolnić demona? Zniszczyć pojemnik, który sami mogli stworzyć? Z drugiej strony jeśli NES samodzielnie znalazł i wytropił hosta demona? Było bardzo dużo niewiadomych w tej sytuacji, ich relacji i nawet przeszłości Hana. Mimo że ta została przecież w teorii odkryta, to nie przybliżyli się ani trochę do znalezienia rozwiązania tego problemu. Mogli sobie jeszcze tak długo krążyć w koło, ale bez potwierdzonych informacji - mogli tylko gdybać.
- No tak. Jak najbardziej ma sens. - odpowiedziała liderka. Lepiej było włożyć demona w kimś, kto sam z siebie nie potrafi go kontrolować i kto nie jest odpowiednio silny. Co prawda przy obecnej potędze jaką dysponował Han zabranie demona od kogokolwiek było zadaniem realnym. Nawet patrząc na to, że ktoś pokroju Ichirou mógłby chcieć z nim walczyć, to do wykończenia go było daleko. Chyba najbliżej było w przeciągu ostatnich wydarzeń, ale nadal. Bardzo daleko. Bliżej niż wcześniej, ale nadal. Daleko.
Uchiha Noaya w roli asysty, kolejny etap podróży i walki o swoje życie z potężnym bytem z chakry. Z jego ust brzmiało to zaskakująco prosto. Ot pójdzie na trening. Kolejny krok, przejęcie pałeczki, ruszenie w podróż. Przygoda, przyjaźń, drugie śniadanie. Nic niezwykłego, prawda?
- Wiesz właściwie, jak będzie to przebiegało? Jakby nie patrzeć mówimy o demonie, a nigdy nie wspominałeś o formie treningu jaki miałeś. I z jakim ryzykiem się to wiąże. Bo zakładam, że nie jest to dla ciebie całkowicie bezpiecznie. - Katsumi nie potwierdziła, nie zaprzeczyła. Pominęła tą prośbę całkowicie, jak gdyby jej nie słyszała. Cóż, prawdopodobnie to słyszała, wyglądało jakby na to zareagowała. Ale nadal, teraz to ona miała karty. Znaczy się cały czas je miała, pod tym względem nic się nie zmieniło. A możliwość pozyskania relacji z pierwszej ręki na temat treningu hosta demona? Czemu miałaby z czegoś takiego nie skorzystać, tak właściwie? Na pewno otrzyma inną relację, obserwowaną z boku, ale przecież można było czerpać z dodatkowego źródła.

[Kyoushi]

• Rzeczywiście, temat był bardzo ciekawy, jednocześnie dość niedorzeczny, by NES robił co chciał przy samym Hanie, tuż pod jego nosem. Nie musiał też długo czegoś na odzew liderki, która rzeczywiście przyznała w tej kwestii rację czerwonookiemu, który nie mylił się - taka po prostu była prawda. Teraz wyglądało na to, że jednak kobieta przeskoczyła do dalszego tematu, o wiele bardziej istotnego pod względem rozwoju szermierza z Sogen, który ma zamiar stoczyć kolejny bój z własnym sobą i demonem, który w nim tkwił. Gdy do niego to dotarło w końcu zamierzał na to odpowiedzieć, coby Katsumi nie musiała czekać.
  - Domyślam się tylko i wyłącznie. Prawdopodobnie kolejny raz dojdzie do spotkania oko w oko z Matatabi i wszystko wyjdzie w praniu. Ostatnim razem stoczyliśmy głównie rozmowę, a następnie pojawił się mój klon, który był całkowitym przeciwieństwem mnie i to on próbował mnie stłamsić i przekonać do oddania kontroli demonowi, co oczywiście się nie udało, a Nibi musiała uznać moją wyższość i pozwoliła mi bezkarnie korzystać z części swojej chakry. Teraz chciałbym więcej, dowiedzieć się co jest dalej. Ryzyko? Utrata kontroli, gdy pobiorę za dużo chakry, stąd potrzebny jest mi Naoya-san, który swoim Sharinganem potrafił opanować i cofnąć przepływ chakry, a ja mogłem wrócić do siebie. Tym razem wygląda na to, że na rozmowie się nie zakończy podczas treningu. Spodziewam się, że będzie trudniej przekonać Matatabi, jednak wierzę w to że się uda. Po prostu musi. - zakończył pewny siebie, w końcu musiał wierzyć w to co mówił i to, że mu się uda, inaczej sobie tego nie wyobrażał, więc podjął rękawicę i chciał się przekonać czy się uda. Chciał sprostać wyzwaniu i sprosta!

[Papyrus]

Pytania o demona i o jego chakrę i wszytko do jego dotyczyło, raczej nie było nic czego nie należałoby się spodziewać. Jinchuuriki byli niezwykle cenni i niezwykle sporadyczni, więc wiedza od nich pochodząca odnośnie tego tematu była równie rzadka. Zwłaszcza, że miało się przy sobie pełnoprawnego podwładnego, który zawsze mógł odpowiedzieć na twoje pytania. Zawsze musiał, w zasadzie. Czemu by nie skorzystać na tym wszystkim? Kiedyś można by wykorzystać te informacje w jakiś konkretny sposób, na przykład gdyby sam host wymknął się spod kontroli, albo gdyby pojawił się w ich szeregach jakiś nowy pojemnik z innym demonem. Wiadomo, trzeba było patrzeć do przodu podczas piastowania tak ważnego stanowiska
- Ciekawe. Demon próbował rozmawiać. Nie wiem jakie miał szanse, skoro siedzisz w swoim ciele zdecydowanie dłużej, że tak powiem. Ale domyślam się, że ktoś słaby nie dałby rady. Ktoś, kto nie potrafi obronić siebie i swoich przekonań. - odpowiedziała. Czy w tym momencie go skomplementowała? Może, zależnie od interpretacji Kyoushiego. Mogła równie dobrze stwierdzić fakt, że ktoś ze słabą wolą nie będzie w stanie wyciągnąć z demona chakry. Dana jednostka mogła wszak posiąść siłę sama z siebie, ale jeśli nie była przekonana co do swojej drogi i nie potrafiła wygrać dyskusji z kupą czystej chakry? No właśnie, ten ktoś raczej nie zajdzie daleko. Albo zajdzie, dając się manipulować.
- Byłoby dobrze, gdyby samą wiarą dało się cokolwiek wskórać. Będę zatem czekać na twój powrót i chętnie przekonam się, co dokładnie potrafi jinchūriki. A do tego czasu... - tajemniczo przerwała, wyjmując z jednej z szuflad kolejny zwój z nazwiskami, tym razem nieco mniejszy. Rozwijając go szybko znalazła nazwisko Kyoushiego. Z jego rangą zapisaną obok. Akolita.
- Wypadałoby to poprawić. Ale, wraz z tym musisz dokładnie przemyśleć sobie twoją metodykę składania raportów. Nie wiem, może rozpisuj je sobie zawczasu? Nie mam zamiaru dopytywać się ciebie odnośnie podstawowych zdarzeń. Nikt nie ma zamiaru. Jeśli chcesz nas godnie reprezentować, to trzeba nad tym popracować. - powiedziała miłym tonem, przekreślając rangę Akolito jednym, może nieco zbyt gwałtownym ruchem, szybko dopisując obok nową. Sentoki. - No i dlatego też, że ja od ciebie tego wymagam. Mam nadzieję, że nie będę musiała ci tego przypominać.

[Kyoushi]

• Liderka chciała wiedzieć swoje. Była bardzo pasywna, jeśli chodziło o poczynania względem innych rodów, ale prawdopodobnie po agresywnej i pięknej polityce Hisato planowała nieco ostudzić sąsiadów by nie czuli presji ze strony klanu Uchiha. Prawdopodobnie jednak powinni, przez co cała rodzina na tym traci. Cóż, to nie należało do obowiązków czerwonookiego, który miał zajmować sie rozwojem i stawać się podporą rodu od strony tej, w której odnajdywał się najlepiej - podczas wojen i potyczek. Był bronią klanu, a ta rola jakże mu pasowała.
  - Uważam, że sprostałem jej wymaganiom i tylko dzięki temu udostępniła mi część mocy. Teraz idę po więcej. - powiedział, jednak bez zbytniej pewności siebie. Liderka wydawała się być zadowolona, jednocześnie prawdopodobnie pochwaliła go pierwszy raz od wojny z klanem Senju. A może nie? Coś jednak było w międzyczasie, ale na tyle rzadko, że nie spodziewał się fanfarów. Mimo wszystko miło było tego posłuchać, przez co na ustach białowłosego również wymalował się delikatny uśmiech, by w takiej pozycji słuchać dalej przełożonej.
  - Gdy tylko opanuje tę chakrę będzie z tego na pewno wiele pożytku. Im szybciej tym lepiej. - dodał, by po chwili zauważyć że Katsumi coś kombinuje z jakimiś zwojami. Kątem oka mógł zauważyć swoje imię, które posiadała w jakimś oficjalnym zwoju. Czy to spis ludności? Czy chciała go wykreślić? To by były dopiero jaja. Przyjrzał się nieco dokładniej, widział tam swoją rangę, która dotyczyła tej rodziny. Już sam zapomniał, że był tylko Akolitą. Chociaż czy to coś zmieniało w obecnej sytuacji? Otóz nie.
  - Nikomu więcej nie raportuje z wydarzeń i misji Katsumi-sama, może to kwestia lojalności. Skoro jednak sama Shirei-kan tego wymaga tak musi być. Następnym razem wyczerpię temat na wstępnie. Wolę jednak reprezentować klan w boju... Zdecydowanie bardziej się do tego nadaję. - tym razem nie musiał się powstrzymywać, jego uśmiech pojawił się na całej twarzy: - Dziękuję Shirei-kan, jestem zaszczycony i nie zawiodę. - powiedział, wstając z krzesła i delikatnym ruchem kłaniając. Gest szacunku jak najbardziej wskazany w takiej chwili. Teraz już tylko oczekiwał czy liderka potrzebuje czegoś jeszcze, czy może opuścić już siedzibę.

z/t

[Kisuke]

Azuma i Anzou
Misja rangi C - grupowa
Kolejka 14/15

Walka, walką. Teraz jednak przyszedł czas na dopracowanie szczegółów i załatwienie formalności. Decyzja o tym co zrobić z bandytami była szybka i prosta. Nie chcąc się zbytnio trudzić oraz męczyć z dodatkowym balastem chłopacy podjęli zgodą decyzję, zostawią tutaj bandytów. Pojmani, nieco uszkodzeni oraz zneutralizowani nie stanowią już większego zagrożenia. Zanim dojdą do siebie by w ogóle myśleć co się stało minie sporo czasu, a do powrotu do pełnej sprawności potrzebowali już pomocy medycznej. Pozostała jeszcze jednak kwestia zanim Kaminari i Uchiha wrócą do miasta. Strój. Anzou poprosił aby oddać mu jego ubranie. Mężczyzna zaśmiał się, bo prawie o tym zapomniał. Szybko zawołał swoją żonę, która nadal nie byłą pewna czy może bezpiecznie wyjść. Była zaskoczona dwójką pokonanych oraz tym, że po dwóch bardzo młodych ninja nie widać praktycznie zmęczenia. Zwróciła ona to co trzeba było i pozwoliła się przebrać. Wielokrotnie przy tym dziękowała, a na jej twarzy było widać sporą ulgę, że zagrożenie właściwie minęło. Wysłannicy okolicznego klanu ruszyli więc w drogę powrotną.

Z racji, że postanowili szybciej wrócić, to nie marnowali zbytnio czasu na dalsze podziwianie okolicy i widoków. Jak to jednak zwykle bywa, mieli dość czasu aby w czasie tej wędrówki nieco porozmawiać. Tematem numer jeden stały się oczywiście dyskusje odnośnie możliwości przeciwników. Były one bardzo nietypowe, dlatego Azuma chciał poznać opinię i wiedzę swojego przyjaciela. Zdolności klanowe w wielu przypadkach bardzo różniły się od tych dostępnych dla wszystkich. Uchiha mieli swojego Sharingana, wiele klanów, jak na przykład Kaminari, łączony żywioł. Kontrolowanie innych oraz moc panowania nad wybuchami. Całkiem przydatne umiejętności, a połączone w takiej kombinacji stanowiły realne zagrożenie. Tym bardziej biorąc pod uwagę zapędy tamtych oprychów.

-Wróciliście, nie wyglądacie na specjalnie zmęczonych czy rannych. No to proszę o zdanie raportu z sytuacji- W budynku klanu czekał na nich ten sam osobnik, który zlecił im zadanie. Uważnie obejrzał on dwóch ninja oraz spojrzał za nich. Nie dostrzegł tam bandytów, co nie musiało jeszcze niczego oznaczać. Zanim jednak wyśle kolejnych ludzi aby przyprowadzili tych, którzy złamali prawo, musi dowiedzieć się co zaszło. Był bardzo ostrożny w swoich przewidywaniach, ale dobry stan obu młodzieńców mógł wskazywać na dość pomyślne rozwiązanie całej sprawy. Albo ich całkowitą kapitulację w obliczu zagrożenia.

[Anzou]

Jedno jest pewne. Dwójka Shinobi od momentu poznania się poczyniła znaczne postępy. Zarówno Anzou jak i Azuma zdobyli doświadczenie, zwiększyli swoje atrybuty i poznali kilka nowych technik. Nauka nie idzie w las! Współpraca duetu AA nabierała rumieńców i była obiecująca. Każde kolejne zlecenie rangi C wydaje się być jeszcze łatwiejsze niż dotychczas. To wszystko sprawia, że niedługo zapewne trzeba będzie wykonać kolejny krok do przodu. Uchiha dał sygnał, że należy ruszać. Kaminari skinął tylko głową i razem z Azumą wyruszył do siedziby władzy.
- Nie mam pojęcia co to za umiejętność. Wiem jednak, że gdyby nie Twoja pomoc, mogłoby być ze mną krucho. Wytrąciłeś go z równowagi i dałeś mi czas zadać ostateczny cios. Dziękuję, Azuma-kun!
Taka prawda. Niewiele brakowało, a młodzieniec miałby spore kłopoty. Pierwszy raz w życiu widział takie umiejętności. Były na pewno niecodzienne i... przydatne. Wybuch tuż przy przeciwniku gwarantuje niemalże natychmiastowe wykluczenie z walki. Drugi przeciwnik także używał chyba niecodziennych sztuczek...
- A ten drugi? Chyba wpływał na umysły, co nie?
Anzou z każdą kolejną walką poszerzał swoją wiedzę na temat innych Shinobi, jednak jakby spojrzeć na to obiektywnie, ta wciąż stałą na okropnie niskim poziomie. Niektóre klany dysponują charakterystycznymi cechami, już po wyglądzie można stwierdzić przynależność do jednej z rodzin. Kim jednak byli ludzie z farmy? Może ktoś w siedzibie władzy taką wiedzą dysponuje. Duet AA dotarł na miejsce, gdzie otrzymali szczegóły zlecenia. Faktycznie, obyło się bez ran, bez zmęczenia. To chyba dobrze. Kaminari, gdy usłyszał pytanie o zdanie raportu zdał się na przedstawiciela klanu Uchiha. Stał wyprostowany, chciał zrobić dobre wrażenie. Jego misja, jego raport. Jego chwała!

[Azuma]

Poprzedni wątek: Gospodarstwo

Ze zrozumieniem podszedł do słów Anzou, który nie mógł niczego powiedzieć w odniesieniu do umiejętności przeciwników. Azuma dość naiwnie pomyślał, że skoro wywodzili się z różnych klanów, być może posiadają różne informacje o innych klanach o których mogliby się wymienić. Niestety, w tym przypadku ta dwójka stanowiła dla nich prawdziwą zagadkę.
- Jesteśmy kwita. Ten drugi rzeczywiście specjalizował się w manipulacji umysłem. Na prawdę znał się na genjutsu. Posiadał w tym nawet większą wprawę ode mnie, bo użył czegoś co do tej pory stanowi dla mnie zagadkę. Zanim go nie zaatakowałeś, czułem że chce uczynić Ci coś okropnego… I to przy pomocy kontroli nad moim ciałem. Było to... - szukał odpowiedniego słowa, które mogło nadać właściwy ton dla określenia iluzji w którą wpadł, ale… nie był w stanie. Nie potrafił znaleźć niczego co by pozwalało właściwie zdefiniować taki rodzaj genjutsu, dlatego zamilkł pozwalając w dalszej wędrówce oddać się rozmyślaniom.
Gdy dotarli do Kotei, natychmiast skierowali się do siedziby władzy, a tam oczekiwał ich ten sam mężczyzna, który zlecił im to zadanie. Przyjrzał się im badawczo w pierwszej chwili, najwyraźniej oceniając ich kondycję. Nie dostrzegając jakichkolwiek obrażeń, najwyraźniej musiał nabrać pewnych wątpliwości, które po chwili wyraził, spodziewając się uzyskania od nich raportu. Anzou w tym momencie się wycofał, wyraźnie czyniąc Azumie możliwość odtrąbienia sukcesu.
- Melduje ukończenie zadania - rozpoczął, przybierając “oficjalny” ton, zaczynająć od tego co było najważniejsze, czyli istoty zadania. Jedno zdanie nie mogło jednak stanowić za całą treść raportu, dlatego przeszedł do szczegółów.
- Na miejsce trafiliśmy w odpowiednim czasie. Okazało się, że bandyci na dobre zadomowili się w tamtym rejonie, codziennie dochodziło w gospodarstwie do rabunku. Na nasze szczęście z całej szajki została tylko dwójka napastników, co ułatwiało wprowadzenie w życie naszego planu, którego początki zarysowaliśmy tutaj w gabinecie - zauważył chłopiec, wspominając zarysowany w rozmowie pomysł w którym sugerowali oczekiwanie na moment rozpoczęcia napadu. Wtedy też było mówione, aby puścić jednego bandyte i pozwolić mu na doprowadzenie do kryjówki. Do tego nie doszło, z uwagi na informację jakie uzyskali od samego gospodarza.
- Na miejscu postanowiliśmy urządzić zasadzkę. Anzou-kun udawał syna jednego z mężczyzn pracujących na gospodarstwie, a ja obserwowałem sytuację z ukrycia. Gdy bandyci przybyli na miejsce, pozwoliliśmy im niemal zbliżyć się na wyciągnięcie ręki. Do samego końca kryliśmy się z naszym pochodzeniem i umiejętnościami - powiedział, ujawniając że do realizacji planu postanowili wykorzystać atut płynący z ich wieku. Napastnicy z pewnością nie mogli spodziewać się, że to dziecko, może być młodym shinobim.
- Niestety, tutaj zaczęły się schody… Przeciwnicy nie byli zwykłymi, tępymi oprychami. Posługiwali się chakrą… Jeden z nich władał silnymi technikami iluzji, a drugi z nich… Samym uderzeniem pięści w powietrze, potrafił wywołać eksplozję - po wypowiedzeniu tego, na chwilę zamilkł pozwalając aby sens tych słów na dobre zapadł przedstawicielowi władz w głowie. Ta misja niewątpliwie wiązała się z zagrożeniem ich własnego życia. Mimo jednak młodego wieku, nie odstąpili od zadania, tylko brnęli na przekór przeciwnościom.
- Pojedynek był zażarty. Napastnicy zostali przez nas porażeni, poparzeni i w odpowiedzi także potraktowani eksplozją z notek wybuchowych. Ostatecznie też, udało nam się ich spacyfikować… i pochwycić żywcem. Obecnie znajdują się związani i zakneblowani na terenie gospodarstwa, pod czujnym okiem tamtejszych ludzi. Czekają na wsparcie, które ściągnie z nich obowiązek doprowadzenia przestępców przed oblicze władz - zakończył wypowiedź, ujawniając co spotkało ich przeciwników. Repertuar zdarzeń jakich ich dotknął z pewnością nie był godny pozazdroszczenia, ale z drugiej strony powinni dziękować opatrzności za to, że mogli z tego wszystkiego ujść z życiem. Z pewnością wielu ninja nie spojrzałoby na ich los tak łaskawym okiem jak ta dwójka dzieci.

[Kisuke]

Azuma i Anzou
Misja rangi C - grupowa
Kolejka 15/15

Wymiana spostrzeżeń na temat możliwości przeciwników była bardzo potrzebna. Chłopacy czuli, że potrzebują sobie wzajemnie podziękował za wzajemne krycie swoich pleców. Bardzo sprawnie podzielili się przeciwnikami oraz natychmiastowo wspomagali tego drugiego gdy ten tego potrzebował. To pozwoliło stawić czoła nawet dwóm dobrze współpracującym braciom. Było to też dowodem, że z każdą kolejną misją Anzou i Azuma coraz lepiej uzupełniają swoje umiejętności i braki towarzysza.

Teraz jednak przyszedł czas na zdanie pełnego raportu. Kaminari pozwolił aby tą sprawą zajął się ktoś, komu zlecono całą misję. Jako osoba pomocnicza spełnił już swoją rolę, teraz musiał po prostu poczekać, obserwować i słuchać co powie Uchiha. W podobną rolę wcielił się wyższy rangą zleceniodawca, który na chwilę zawiesił swój wzrok na Anzou, ale później w zupełności skupił się na Azumie. Prawie tak jakby próbował go samym wzrokiem przewiercić na wylot. Był ciekaw tego raportu, jednak nie wyrażał tego swoją mimiką, z powagą wysłuchując każdego słowa. Najpierw zarys ogólnej sytuacji, czyli standardowe wprowadzenie. Następnie opisane zostały przygotowania do zasadzki na zbliżających się bandytów. Istotnymi informacjami były możliwości obu przestępców, ich wyróżniając się od typowych zdolności mogły zrobić niezłę zamieszanie, ale na całe szczęście wysłannicy klanu Uchiha poradzili sobie, co zostało przedstawione w ostatniej części sprawozdania.

-Wygląda na to, że poradziliście sobie wzorowo. Natychmiast wyślę tam kilku ludzi aby sprowadzili bandytów. Dzięki waszej współpracy zostaną oni osądzeni oraz odpowiedzą za swoje występki. To jeszcze tylko jedna rzecz i puszczam was wolno.- Lekko się uśmiechnął, gratulując sprawnie wykonanej misji. Na chwilę poszedł z kimś porozmawiać po czym wrócił z obiecaną ostatnią sprawą.
-Co sprawiło wam obu, lub każdemu z osobna, największa trudność? I jaki macie pomysł aby poradzić sobie z tym w przyszłości?- Najwyraźniej oprócz załatwienia tej sprawy, chciał on także sprawdzić jak taka misja mogła wpłynąć na ich dalszy rozwój. Najwyraźniej zależało mu na tym, aby upewnić się, że tych dwóch wyciągnie z takiej lekcji najwięcej ile tylko możliwe.

[Anzou]

Azuma zgodnie z założeniami Anzou zdał szczegółowy raport z tego, co w zasadzie wydarzyło się na terenie gospodarstwa. Nic dodać, nic ująć. Duet zrobił to, co do niego należało. Nikt nie ucierpiał i nikt nie zginął, bandyci zostali pochwyceni i teraz czeka ich osąd. To miłe, że na świecie istnieje jeszcze choć troszkę sprawiedliwości. Jeszcze lepiej, że Kaminari mógł do tego dołożyć swoją cegiełkę. Dzięki niemu i Azumie świat choć troszkę stał się lepszy. Młodzieniec mógł teraz ruszyć przed siebie. Stał się na tyle silny, by w końcu postarać się o upragniony awans. Rozmowa w Siedzibie Władzy w rodzinnych stronach. Na samą myśl chłopak się stresował. To kolejny krok w jego karierze. Nieunikniony. Anzou uważnie słuchał zleceniodawcy. Nie ma problemu z tym, żeby odpowiedzieć z czym miał trudność. Przyznanie się do swoich słabości to nic złego, ważne by w przyszłości przekuć je w coś, co stanie się mocną stroną, atutem, który można wykorzystać!
- Pozwól Azuma, że ja wypowiem się pierwszy. Największa trudność, z którą musiałem się zmierzyć w trakcie misji? Chyba wytrzymałość jednego z tych bandytów. Po przyjęciu mojej techniki dalej parł do przodu, do tego był całkiem szybki. Muszę zwiększyć swój potencjał bojowy oraz poprawić kilka atrybutów fizycznych. Na całe szczęście, każde kolejne zlecenie, które wykonuję wraz z Azumą idzie nam coraz lepiej. Znamy swoje możliwości i potrafimy się uzupełniać.
Młodzieniec w trakcie wypowiadania tych słów stał cały czas wyprostowany, rękami chciał popierać swój komunikat, by wybrzmiał tak jak należy. Chciał zrobić dobre wrażenie. Czasami zachowuje się inaczej, niż przystało na jego wiek. Zwłaszcza, gdy chodzi o kontakty z ludźmi odpowiedzialnymi za władzę. Takie osoby zasługują na należyty szacunek i profesjonalizm. Anzou bardzo ceni sobie współpracę z klanem Uchiha. Kto wie, może to, co robi teraz z Azumą będzie miało swój wpływ na relację między rodami? Skoro kooperacja Azumy i Anzou na początku ich drogi Shinobi wygląda tak dobrze, to niedługo dwójka może siać spustoszenie pośród każdego przeciwnika! Kolejna przygoda dobiegła końca. Młodzieniec z rodu Kaminari nie ma jakichś konkretnych planów na przyszłość. Może Azuma mu coś zaproponuje? Z nim nie można się nudzić. Taki mały gość, ale bardzo pocieszny. Do tego dysponuje dużą siłą. Choć mały ciałem, Shinobi wspaniały...

[Azuma]

Uchiha dość szczegółowo podszedł do zadania, opowiadając zarówno o przeciwnikach jak i przebiegu spotkania. Nie pominął również kwestii obrażeń przeciwników, uznając że i to powinno znaleźć się w raporcie, choćby z uwagi na to, jak odpowiedzieli na akt agresji z ich strony. Gdy skończył, sam nie wiedział jak wypadł, robił to po raz pierwszy, ale nie zauważył grymasu niezadowolenia u przedstawiciela władz, przed którym teraz wyjaśniali swoje postępowanie. Mężczyzna zamiast tego, poprosił o chwilę przerwy i ich opuścił. Był to moment w którym Azuma pozwolił sobie na głęboki odetchnięcie.
Gdy mężczyzna wrócił i poprosił ich o ujawnienie największego problemu z jakim się zmierzyli i w jaki sposób chcą w przyszłości sobie z tym radzić, o zabranie głosu jako pierwszy poprosił Anzou. Uchiha nie miał nic przeciwko, z uwagą go wysłuchał.
Kaminari ujawnił, że dla niego największym problemem była wytrzymałość przeciwnika. Uznał za zagrożenie sytuację w której jego ciosy nie powodowały oczekiwanych obrażeń. Wskazał też proste rozwiązanie tego problemu. Zwyczajne wzmocnienie swojego ciała. Gdy Anzou się wypowiedział, uwaga obecnych skupiła się na Uchiha. Chłopiec przełknął głośno ślinę.
- Konieczność ujawnienia przed poznaniem umiejętności wroga. Gdybyśmy wiedzieli wcześniej co potrafią, być może nie musielibyśmy tak ryzykować - zauważył po chwili namysłu, ujawniając dyskomfort jaki początkowo w nim się krył w związku z potrzebą jawnego podjęcia walki. Był shinobim, ninja który powinien działać z ukrycia. W tym przypadku pomimo jego ukrycia, ostatecznie i tak wszystko rozegrało się na otwartym polu walki.
- Poradzić sobie można z tym dość prosto. Wystarczy lepiej się przygotować, wcześniej zacząć zbierać informację, choć nie zawsze to jest możliw. Dlatego... dlatego nie warto rezygnować z wsparcia, które w takiej sytuacji może być bezcenne - cicho zakończył, spoglądając na Anzou, bo to o nim myślał w tej chwili Chłopiec dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że gdyby nie Kaminari to oponent używający genjutsu przy wsparciu swojego bliźniaczego brata, najpewniej raz dwa rozprawił się z młodym Uchihą.
Azuma nie mógłby stawiać oporu na dwóch płaszczyznach równocześnie.

[Kisuke]

Azuma i Anzou
Misja rangi C - grupowa
Kolejka 16/15

Kaminari jako pierwszy przedstawił swoją odpowiedź. Z kamienną twarzą przysługiwał mu się oficjel Uchiha, kilkukrotnie w trakcie kiwając głową. Chłopiec chciał sprawiać wrażenie profesjonalisty, dlatego przyjął odpowiednią pozycję i wygłosił swoją opinię odnośnie tego ile był w stanie wytrzymać przeciwnik. Rzeczywiście w wielu przypadkach mogło to być bardzo problematyczne, gdy próbujesz czym tylko potrafisz pokonać swojego oponenta, a po nim nie widać żadnych efektów. W ostateczności może to doprowadzić do zmęczenia z zużycia chakry. Gdy przeciwnik w tym czasie zbliży się na wystarczającą odległość, będzie miał idealnie wystawiony cel. Tym razem udało się tego uniknąć o włos, dzięki współpracy. Ale jest to aspekt nad którym warto popracować.

Kolejny wypowiedział się Azuma i wyjawił swoje niezadowolenie niedostatecznym rozpoznaniem. Od rolnika otrzymali jedynie szczątkowe informacje, które w gruncie rzeczy pozwoliły dowiedzieć się, że jeden trzyma się na dystans, a drugi woli go skracać. To natychmiastowo wyszło w trakcie pojedynku, dlatego nie była to właściwie żadna przewaga. W przypadku trudniejszych misji odpowiednie przespiegi pozwoliłyby lepiej się przygotować, bo w starciu z groźniejszymi, niż dwójka bandytów, przeciwnikami warto wiedzieć coś więcej.


-Doskonale. Poradziliście sobie a i wygląda na to, że czegoś się nauczyliście. Pozostaje mi wam pogratulować i podziękować. Oto nagroda od klanu- Klasnął w dłonie, gdy obu zleceniobiorców zdało resztki swojego raportu. Uśmiechnął się i poklepał po ojcowsku obu chłopców po ramionach. Odwalili kawał dobrej roboty a przy okazji udowodnili swój potencjał. Z całą pewnością staną się wkrótce bardzo znanymi shinobi, oby tylko nic poważnego im się po drodze nie stało. Wręczył im po mieszku z wynagrodzeniem i kolejny raz podziękował, żegnając się z nimi. Musiał wrócić do swoich pozostałych obowiązków.

Koniec