Opuszczony dom bogacza niedaleko Seiyamy

[Tamaki Hyūga]

Kilka minut piechotą na wschód od Seiyamy znajdował się ukryty w małym zagajniku dom w którym kiedyś mieszkał pewien bardzo zamożny lecz zarazem bardzo skąpy człowiek, jednak z niewiadomych przyczyn zmarł on a o domku praktycznie każdy zapomniał, nie wierząc że jest tam cokolwiek wartego uwagi.
Z biegiem czasu opuszczony dom co raz bardziej spustoszony przez warunki atmosferyczne i zwierzęta aż jedyne co zostało to rozpadająca się rudera. Wewnątrz najpewniej można znaleźć różne drobne zwierzęta, które upodobały sobie porzucony budynek jako ich nowe gniazdo.

[Daisuke]

W czasie gdy większy z ich dwójki, wojownik, szedł spokojnie, leniwie rozglądając się na boki, to prowadzący chłopak w beczce sunął dalej do przodu. Przynajmniej w tym aspekcie było widać, że doskonale wie co robi. Nie rozglądał się na każdym skrzyżowaniu, tylko prowadził w wybranym przez siebie kierunku.

-Przypadkiem przechodziłeś przez opuszczony dom? Co kto lubi- Pozwolił sobie na odrobinę złośliwości. Wiadome było, że ten mężczyzna w beczce najpewniej się tam włamał, co zapewne nie było tak trudne. Opuszczonego budynku nikt nie pilnował, a i wielu już go splądrowało. Sejf musiał być albo niezwykle wytrzymały albo dobrze ukryty, że nikt go do tej pory nie ruszył.

-Planujesz wyciągnąć tej sejf czy próbujemy rozwalić i otworzyć go bardziej siłowymi metodami?- Dopytał, w głowie zastanawiając się w jaki sposób mógłby otworzyć ten sejf. Na pewno nie byłby w stanie obejść zamka, a takie ciężkie skarbce potrafią mieć nie lada grube ściany. Całkowicie pominął kwestie moralną. Uznał, że skoro ten dom jest opuszczony, to nikt tutaj nie zostanie okradziony. Po prostu rozdysponują między siebie nieużywane i niczyje pieniądze, czym w gruncie rzeczy przysłużą się ogółowi społeczeństwa.

[Tamaki Hyūga]

~ 7/15 ~

~ Daisuke ~

~ Misja Rangi D ~

~ Łowca Skarbów ~

Daisuke wraz z beczkowym chłopcem szubkim krokiem opuścili stolicę Daishi i ruszyli w kierunku opuszczonego domu, gdzie znajdował się sejf.
- Cóż, jakoś tak wyszło że tak powiem. Jeżeli zaś chodzi o sejf to myślę że najpierw możemy spróbować się przebić a jeżeli to nic nie da to wtedy będziemy się zastanawiać co dalej. Chyba że masz jakiś inny pomysł, to słucham. - odpowiedział chłopak w miarę jak się zbliżali w kierunku zagajnika w którym znajdował się opuszczony dom. Kiedy znaleźli się oni już wewnątrz zagajnika to chłopak poprowadził przez zarośla i lada moment stali oni przez rozpadającą się ruderą.
- No, oto i on. Wejdźmmy do środka, pokażę ci gdzie jest sejf. - rzekł chłopak i zaprowadził Daisuke prosto do pomieszczenia w którym pod ścianą stał rzeczywiście sporych rozmiarów sejf.

[Daisuke]

Odległość była nieco większa, niż pierwotnie zakładał. Wydawało mu się, że mowa jest o jakiś obrzeżach Seiyamy, natomiast oni opuścili tutejszą stolicę i udali się jeszcze dalej, w stronę zagajnika. Potem jeszcze krótki marsz przez zarośla aby wreszcie dotarli do tego budynku. Ten natomiast wyglądał jak stojące nieszczęście. Po obecnym wyglądzie nie przypuszczałby, że ten dom należał kiedyś do kogoś bardzo bogatego i wpływowego.

-Najpierw rozwalmy, jak nie wyjdzie to będziemy się martwić- Należy rozwiązywać jeden problem na raz i taką taktyką Daisuke postanowił podejść do tego zadania. zamiast wymyślać różne alternatywy albo głowić się nad wyłamaniem zamka, najpierw potrzebował pomyśleć jak to rozwalić. Nie dysponował niczym solidnych rozmiarów techniką. Może zamiast tego po drodze znajdzie jakiś solidny metalowy pręt albo coś drobnego, czym będzie mógł grzebać w mechanizmie zamka albo zawiasach drzwiczek.

[Tamaki Hyūga]

~ 9/15 ~

~ Daisuke ~

~ Misja Rangi D ~

~ Łowca Skarbów ~

Daisuke wpadł na dość błyskotliwy pomysł aby pomóc sobie jakimś podłużnym, metalowym narzędziem, jednak niestety jak się okazało, nic takiego nie był w stanie znaleźć w budynku, więc musiał on poradzić sobie za pomocą własnych mięśni bądź tego co miał przy sobie. W tym samym czasie beczkowy chłopak również się rozglądał po budynku, szukając czegoś ciekawego.
- Ehhh, wszystko wartościowego co było poza sejfem, najwyraźniej musiało już być dawno zabrane, kompletnie nic tutaj nie ma, miejmy nadzieję że chociaż jak uda nam się dostać do środka tego sejfu to będzie tam cała masa bogactw!. - powiedział ekscentryczny młodzieniec i podszedł z powrotem do sejfu, oglądając go bardzo uważnie w poszukiwaniu czegokolwiek co mogłoby im pomóc podczas dostawania się do tego co było ukryte w środku.

[Daisuke]

Rudera nie dość, że była stara i do niczego się nie nadawała, to na dodatek wszystko zostało chyba ze środka wyniesione. Oznaczało to nie mniej, nie więcej, tyle że będzie musiał odłożyć na bok plany zmyślnego dostania się sejfu. Ponownie umysł musi ustąpić, a do głosu dojdzie najzwyklejsza siłą ludzkich mięśni. Dalsze rozglądanie się za czymkolwiek zapewne nic nowego nie przyniesie, dlatego Daisuke uklęknął przed sejfem aby dokładniej mu się przyjrzeć.

-A skąd pewność, że cokolwiek tam znajdziemy?- Sceptycyzm włócznika ponownie dał o sobie znać. Skoro ma za chwilę nieźle się namęczyć aby to otworzyć, to woli wiedzieć, że rzeczywiście mu się to opłaci. Nie spodziewał się jednak żadnych konkretów ze strony dziwnego chłopaka. Dom należał do bogatego człowieka, wszystko zostało stąd zabrane, z wyjątkiem tego sejfu. Logicznym by się wydawało, że coś tam znaleźć muszą. Mężczyzna dobył kunaia i spróbował pogrzebać nim pomiędzy zawiasami drzwiczek, nieco przy zamku. Liczył na to, że uda mu się zrobić trochę luzu, aby potem po lekkim podważeniu otworzyć to własnoręcznie.

[Tamaki Hyūga]

~ 11/15 ~

~ Daisuke ~

~ Misja Rangi D ~

~ Łowca Skarbów ~

Chłopak słysząc pytanie Daisuke wyglądał jakby ktoś go strzelił w twarz. Chwilę tak trwał aż zebrał się w sobie aby odzyskać fason i odpowiedzieć włócznikowi.
- Jak to skąd? Widzisz jakiej wielkości jest ten sejf? Wiesz jakie to ma grube ściany? Na prawdę sądzisz że ktoś by stawiał w domu coś takiego tylko dla ozdoby. Napewno są tam w środku wielkie bogactwa. A teraz, mniej gadania, więcej włamywania. Hop, hop, do roboty mięśniaku. - zarządził niezbyt miłym tonem chłopak w beczce a sam usiadł na podłodze i nakrył się pokrywką. Gdyby shinobi nie wiedział że wewnątrz siedzi ekscentryczny młodzieniec to mógłby przysiąc że ta beczka wręcz pasowała do tego miejsca.

[Daisuke]

Dalsza rozmowa wydawała się być bezcelowa. Daisuke otrzymał dokładnie taką odpowiedź jakiej się spodziewał, a do tego chłopak potraktował go jakby musiał mu tłumaczyć najoczywistsze oczywistości jak całkowitemu idiocie. A włócznik bardzo nie lubił, gdy ktoś go traktował jak tępego osiłka. Tym razem puścił taką uwagę płazem, zagryzł zęby i wrócił do badania sejfu. Niczego konkretnego nie znalazł czym mógłby podważyć, również jego broń nie nadawała się do tego zbyt dobrze. Na dokładkę sejf był faktycznie dobrym sprzętem i miejsc, żeby podważyć nie było właściwie wcale. Pozostawało więc skupić się na bardziej subtelnej metodzie. Gdy młodzieniec zamknął się w swojej beczce, panująca cisza była dobrym momentem, aby przystawić ucho do drzwi sejfu i delikatnie próbując kunaiem rozbroić zamek, nasłuchując kiedy kolejne zapadki wskoczą na swoje miejsce.

[Tamaki Hyūga]

~ 13/15 ~

~ Daisuke ~

~ Misja Rangi D ~

~ Łowca Skarbów ~

Daisuke słysząc odpowiedź chłopaka w beczce, uświadomił sobie że nie ma zbytnio żadnych argumentów aby się z nim kłócić i do tego jeszcze powstrzymał się on od odpowiedzi, przełykając swoją dumę. Bez zbędnego gadania włócznik zabrał się do kolejnego podejścia aby uwolnić zawartość sejfu, więc wyciągnął on jeden ze swoich słynnych wśród shinobi noży i próbował gmerać nim w otworze na klucz, który ział na samym środku ogromnego sejfu. Pomysł Nakasawy był jak najbardziej trafny, jednak dość szybko zauważył on że jego narzędzie niestety nie jest przystosowane do tego typu zadań i był on w stanie stwierdzić że nic zadowalającego on w ten sposób nie osiągnie. W całym swoim skupieniu Daisuke nie zauważył że wieko beczki było nieco podniesione i wystawał z niej czubek głowy chłopaka, który uważnie mu się przyglądał.
- Próbowałem już, nic z tego. Trzeba się siłą przebić, albo możesz spróbować przewrócić ten sejf i wtedy może uda nam się znaleźć jakąś skazę albo coś dzięki czemu będzie możliwe dostanie się do tego co jest w środku. - rzucił chłopak, w dalszym ciągu obserwując umięśnionego mężczyznę.

[Daisuke]

Mistrzem ślusarstwa Daisuke raczej nie był. Na dodatek gmeranie dość szerokim nożem w wąskim wejściu na klucz nie miało większego sensu. Bardzo szybko okazało się, że to chyba najgłupszy pomysł na jaki mógł wpaść. Natychmiastowo zauważył to również przyglądający się chłopiec w beczce. Ponownie podniósł on ciśnienie włócznikowi, dzieląc się takimi oczywistościami. Skoro był taki cwany to mógł sam sobie poradzić z tym sejfem, a nie najmować kogoś do pomocy.

-Do kurwy nędzy, otwórz się wreszcie- Wkurzony mężczyzna przeszedł do czynów, wprowadzając w życie udzieloną mu radę. Koniec podważania, prób otworzenia zamka i jakiś innych zmyślnych sztuczek. Czas na pokaz siły. Najpierw szybkie obejrzenie sejfu z każdej strony, znalezienie słabych miejsc, może jakiegoś miejsca, które będzie dobrze chwycić aby drzwiczki po prostu wyrwać. Pod siłą jego mięśni nawet najtwardszy metal wreszcie powinien puścić. Maksymalnie się napiął, wziął głęboki wdech i z całych sił spróbował to wreszcie otworzyć. Towarzyszący temu krzyk miał go dodatkowo nakręcić.

[uhide=Daisuke, Tamaki Hyūga]Jeśli pierwsza brama nie da rezultatów, po chwili otwarta zostaje kolejna.

Nazwa

Hachimon Tonkou: Kaimon

Tytuł

Brama Otwarcia

Numer Bramy

Pierwsza

Położenie

Mózg

Koszt

5% za aktywację

Bonusy

Na czas trwania +20 siła, +30 szybkość

Wymagania Całkowita suma PAF (punktów atrybutów fizycznych) 100, w tym 30 wytrzymałości, trening na 15 linijek, styl wallki D

Opis Pierwsza Brama chakry jest wstępem do osiągnięcia mistrzostwa w Taijutsu. Opanowanie sztuki otwierania Bram wymaga od użytkownika dużej wytrzymałości i samozaparcia - lecz gdy się to uda, staje się on nieludzko niebezpiecznym oponentem. Brama ta położona jest w mózgu, i manipuluje ona przesyłem energii do mięśni, utrzymując ją na bezpiecznym poziomie 20%. Zdjęcie tej blokady pozwala na używanie mięśni użytkownika w 100%, co znacząco zwiększa jego siłę i szybkość. Dodatkowo poprawia jego możliwości reakcji, dzięki czemu uniki stają się znacznie precyzyjniejsze. Niestety, jest to broń obosieczna - po dezaktywacji Kaimona użytkownik staje się dość wyczerpany i potrzebuje kilku godzin odpoczynku, by wrócić do pełni sił.

Nazwa

Hachimon Tonkou: Kyumon

Tytuł

Brama Leczenia

Numer Bramy

Druga

Położenie

Mózg

Koszt

5% za aktywację + otwarcie I Bramy

Bonusy

Na czas trwania +40 siła, +60 szybkość

Wymagania Całkowita suma PAF 175, w tym 50 wytrzymałości, trening na 25 linijek, styl taijutsu C

Opis Druga Brama poprawia uwarunkowanie fizyczne ciała w podobny sposób co poprzedniczka, lecz w nieco zwiększonym stopniu - poprzez aktywację technika znacząco poprawia warunki siłowe, sprawiając że następne uderzenia nadchodzące ze strony użytkownika są silniejsze i bardziej bolesne. Dodatkowo technika ta odświeża chwilowo mięśnie, sprawiając że użytkownik nie czuje się zmęczony po tym, co działo się przed aktywacją bramy, a także neguje zmęczenie z bramy Pierwszej. Oczywiście nie na stałe - gdy brama zostaje wyłączona, wyczerpanie dosięga nas znacznie boleśniej niż w poprzednim przypadku.

Statystyki:

[/uhide]

[Tamaki Hyūga]

~ 15/15 ~

~ Daisuke ~

~ Misja Rangi D ~

~ Łowca Skarbów ~

Nakasawa mocno zrażony kolejną porażką, zdecydował się pójść na całość, albo on, albo sejf, tylko jeden z tej dwójki może wyjść zwycięsko i napewno nie może być to ten wielki metalowy kloc stojący przed nim. Chłopak w beczce widząc że włócznik przestał się bawić wydał podekscytowany okrzyk.
- No nareszcie! Rozwal to tałatajstwo! - kibicował włócznikowi rezydent beczki.
Daisuke, jednak był w tym momencie całkowicie skupiony na swoim przeciwniku. Obejrzał go bardzo dokładnie i kiedy udało mu się znaleźć coś co wydawało się być dobrym punktem zaczepienia, złapał on za sejf, chcąc po prostu wyrwać drzwi z zawiasów. Włócznik naprężył się całym ciałem, siłując z metalowymi elementami, jednak nic nie wskazywało aby wygrywał tą walkę. Zdecydowany i zdeterminowany Daisuke wiedział że ma trochę sztuczek w zanadrzu, aktywował pierwszą bramę i naprężył się jeszcze mocniej, nie chcąc dać za wygraną, jednak sejf również był nieugięty. Włócznik wyciągając ostatniego swojego asa z rękawa, aktywował drugą bramę chakry i z jeszcze większym zacięciem zabrał się za szarpanie sejfu. W pewnym momencie, przepełniony wzbierającą frustracją, Daisuke włożył całą swoją siłę w ostatnie szarpnięcie i wtedy się zaczęło. Spróchniałe deski podłogowe jęknęły w proteście a następnie głośno trzasnęły. Sejf nie mając już stabilnego podparcia zaczął przechylać się niebezpiecznie do przodu a następnie z głośnym hukiem uderzył o zniszczoną podłogę.
Chłopak w beczce pisnął podekscytowany i podbiegł do sejfu, przyglądając mu się z każdej strony, jednak kiedy ujrzał jego spód, który teraz był dobrze widoczny, chłopak zamarł.
- Wygląda na to że ktoś nas chyba uprzedził... - powiedział zrezygnowanym tonem i sięgnął do dziury wyciętej od spodu sejfu a następnie wyciągnął dwa małe woreczki, które musiały ostać się z całego skarbu jaki wcześniej tam się znajdował. Zauważył on również małą karteczkę przyczepioną do woreczków. Rozłożył on kartkę i przeczytał widniejącą tam wiadomość a następnie pokazując ją włócznikowi.

Nagroda pocieszenia

- Cóż, lepsze to niż nic, masz twoja działka. - powiedział niezadowolony chłopak i wręczył Daisuke jeden z woreczków po czym odwrócił się na pięcie i wyszedł z budynku.

Misja zakończona sukcesem!

[Daisuke]

Nastał czas ostatecznego sprawdzianu, czy Daisuke jest na tyle silny, aby własnymi mięśniami zmusić metal do ugięcia się. Z początku wydawało się, że kompletnie nic się nie dzieje. Mężczyzna stał, cały spięty i próbował jakkolwiek ruszyć drzwi. Te mimo że wyglądały na niewzruszone, to z czasem zaczęły się poddawać. Poczuł to również włócznik, który włożył w tę próbę maksimum swoich możliwości. Wreszcie! Głośnie trzaśnięcie. Czy to były plecy Daisuke? Nie, to sejf dał za wygraną, otwierając swoje wrota przed dwójką ludzi ciekawych jego wnętrza. To co jednak czekało na nich w środku było bardzo rozczarowujące. Nagroda pocieszenia była jak policzek po tak trudnym zadaniu. Młodzieniec przekazał Nakasadzie połowę, po czym razem ze swoją beczką opuścił budynek. Włócznik jeszcze przez chwilę stał, jakby nie wierząc, że taki olbrzymi skarb przeszedł mu koło nosa. Wreszcie dał upust swojej wściekłości rzucając sejfem o przeciwległą ścianę, po czym sam wyszedł stąd. Tylko gdzie teraz? Może wreszcie powinien udać się tam gdzie planował? Te wątpliwości buzowały w jego myślach, a on sam udał się w tylko sobie znanym kierunku.

[z/t]