Shisen

[Sayona Kidori]

---

Misja D
9/15[/size][/center]

---

Kolejny dzień zapowiadał się bardziej spokojnie i na pewno mniej męcząco. Pogoda sprzyjała wszelkim pracom, było rześko, ale słonecznie, wiatr nie był zbyt silny.. Shinsen był znacznie mniejszą jednostką niż Shi no gēto, było więc mniej ludzi, było ciszej i bardziej monotonnie. Na szczęście jednak oznaczało to również, że poruszanie się po okolicy było znacznie prostsze, tak samo jak i znalezienie samego kwatermistrza, uśmiechniętego, nieco zbyt okrągłego mężczyznę z nieodłącznym notatnikiem. Przyjaźnie kiwnął głową do Szczura na powitanie, po czym powoli wyciągnął bloczek. Oblizał palec, po czym flegmatycznym ruchem zaczął przerzucać kolejne kartki, szukając zapewne informacji o rekrucie. Zatrzymał się w końcu, mruknął czytając, po czym nieśpiesznym ruchem zamknął zeszycik.
- Taak - zaczął, przyglądając się chłopakowi, po czym odchrząknął - Nasze balisty potrzebują konserwacji. To sprzęt Ayatsuri, nikt od sam nie chciał się tego podjąć, bo jeszcze coś popsuje. Co innego z tego strzelać, co innego zajmować się naprawami. No, ale skoro akurat mieliśmy wolnego Ayatsuri to się dobrze złożyło. Mamy ich z cztery, te balisty, a sprzęt masz przygotowany po poprzedniej akcji, powinien być gdzieś tam - wskazał dłonią najbliższy magazyn - A balisty.. Cóż, są tam - pokazał szczyt Muru, po czym odchrząknął - No.. No to nie będę ci przeszkadzał - skończył z niezręcznym uśmiechem.

[Ayatsuri Yuu]

Tu przynajmniej się tak łatwo nie zgubi. Nie żeby w shi no geto się to już zdarzyło, ale podejrzewał, że to tylko kwestia czasu. A tu chwila moment i był już przy kwatermistrzu, który potrzebował chwili na znalezienie informacji, po co dokładnie go tu sprowadzono. Wydało się to młodemu Ayatsuri dosyć dziwne, w końcu specjalnie musieli go tu ściągać do swojego problemu, więc możnaby się spodziewać że będzie wiedział o co chodzi, zwłaszcza że nie miał pod sobą tylu ludzi ile znajdowało się w głównej fortecy. No ale cóż, nie znał się na jego pracy, nie wiedział jak wiele jego wysiłku ona wymaga. Mógł tylko skupić się na swoim własnym zadaniu, więc udał się do magazynu, chcąc przyjrzeć się wszystkiemu, co dla niego zostawiono. Co prawda przydałoby się najpierw zobaczyć co będzie mu potrzebne, ale że magazyn był bliżej to postanowił najpierw zabrać narzędzia i potem ewentualnie wrócić. Potem ruszył na górę przyjrzeć się balistom. Przede wszystkim sprawdzał linki, czy możliwe jest naciągnięcie ich tak by umieścić pocisk, czy nie są uszkodzone, by wiedzieć które należy wymienić na nowsze, które mogą lepiej pasować. Nie chciał przecież by komuś taka linka wystrzeliła w twarz. W dalszej kolejności zajmował się właściwymi konstrukcjami, szukał wszelkich problemów jakie mogły wystąpić, uszkodzeń części drewnianych czy też metalowych. Skoro nie zgłoszono mu żadnego konkretnego problemu, musiał być szczególnie uważny, by nie naprawić coś jak ostatnio, ale znaleźć wszelkie defekty, które mogłyby objawić się w bliskiej przyszłości.

[Sayona Kidori]

---

Misja D
11/15[/size][/center]

---

Kto wie czemu kwatermistrz musiał to sprawdzać. Czyżby tak wiele czasu minęło od wysłania prośby do przybycia Ayatsuri? A może to sam mężczyzna miał tyle na głowie lub taką słabą pamięć, że musiał się wspomagać notatnikiem? Ciężko było to oceniać, ale nie przypominał z pewnością tytana intelektu, zwłaszcza z jego powolnymi ruchami. Jeśli jego myślenie przebiegało w podobnym tempie..
Następnie Yuu udał się w stronę wskazanego mu wcześniej magazynu, gdzie miały być pozostałe po ostatniej konserwacji narzędzia. I rzeczywiście, w dość pokaźnej skrzyni były przygotowane wszelkiego rodzaju instrumenty, wyglądało to jak składzik kogoś z jego klanu, były również elementy zastępcze do balist, gdyby była potrzebna wymiana.
Pozostała jedynie główna część zadania, czyli samo sprawdzenie czterech balist. Było to zadania przede wszystkim żmudne i wymagające dużej cierpliwości i rzetelności, nie mógł przecież pominąć żadnego elementu, by ta nie zawiodła w najgorszym możliwym momencie. I tak już w pierwszej zauważył, że linka, choć jeszcze zdatna do użytku, była dość zużyta i w kilku miejscach przetarta, co mogło skutkować pęknięciem jej w pewnym momencie. Na szczęście miał przygotowane wcześniej zapasowe, wymiana więc nie stanowiła wielkiego problemu. Druga balista nie miała problemów, chyba żeby uznać za problem inicjały wyryte w drewnie przez jakiegoś romantyka. W trzeciej do wymiany były śruby, lekko już zardzewiałe, zapewne zdarła się z nich zabezpieczająca je przez wilgocią żywica. Prawdziwym problemem okazała się jednak ostatnia, w której to Ayatsuri odkrył głębokie, ciągnące się niemal przez całe drewniane ramię pęknięcie, przez które to maszyna była praktycznie wyłączona z użytku. Takiej naprawy nie można było dokonać narzędziami przyniesionymi z magazynu, potrzebna była wymiana całej belki.

[Ayatsuri Yuu]

Wyposażenie magazynu samo wywoływało uśmiexh na jego twarzy, wyglądało na to że ten, kto je przygotowywał wiedział co robi. Nie będzie się musiał bawić w jakieś kreatywne rozwiązania, gdyby mu czegoś zabrakło, pewnie z tym wszystkim zdołałby i dwadzieścia balist naprawić.
No i leciał po balistach jedna za drugą. Jedna praktycznie niewymagająca konserwacji, tylko standardowo nasmarować mechanizm, by gładko chodził, w jednej wymiana linki to też chwila. Trochę zniesmaczyły go śruby, wyglądały jakby mogły o wiel dłużej wytrzymać gdyby ktoś po deszczach powycierał balistę. Rdza rdzą, ale żeby pozwolić się jej tak rozprzestrzenić?
Niestety największym problemem była czwarta balista. Chciał już od razu zacząć ją rozmontowywać, ale po chwili stwierdził, że najpierw przyniesie sobie belkę. Mechanizm nie był najprostszy a tak będzie mógł odłączone elementy bezpośrednio doczepiać do nowej ramy w odpowiednich miejscach.

[Sayona Kidori]

---

Misja D
13/15[/size][/center]

---

Ayatsuri się nie obijał, nawet jeśli nie było napraw jako takich, to wciąż były rzeczy, które można było zrobić by lepiej działały. Zabezpieczenie przez rdzą, naoliwienie mechanizmu, niby drobne rzeczy, ale konieczne by wszystko było bez zarzutu. Jednakże dopiero ostatnia z balist sprawiła mu jakieś większe problemy. Musiał zejść z Muru, by odszukać miejsce składowania drewna, wybrać odpowiednią belkę, nieco ją dopasować rozmiarem.. I dopiero wtedy mógł ją zamontować. Zrobił to rozważnie, rozmontowując i montując od razu nowy element, by nie było żadnych pomyłek ani wątpliwości, czy jest zamontowany prawidłowo. Już niemal zakończył pracę, gdy usłyszał szybkie, lekkie kroki, podążające w jego stronę, całkiem znajome.
- Dzień dobry, Yuu-san - przywitał się Hyuuga, gdy tylko znalazł się w polu widzenia lalkarza. Uśmiechnął się do niego i przysiadł blisko, na blankach, nonszalancko wyciągając nogi przed siebie. Nie przeszkadzał mu w pracy, ale i nie wydawał się też palić do pomocy, zajmując się raczej patrzeniem z ciekawością jak ten kończy montowanie nowej belki. Przed dłuższą chwilę się nie odzywał też, wydawał się relaksować i odpoczywać. W pewnym momencie wyprostował się i przeciągnął.
- Przyszedłem się pożegnać - zaczął nagle, bez żadnego wstępu - Wygląda na to, że zostanę w tym shisenie na jakiś czas, a następnie przeniosą mnie do jedynki. I mam prośbę - Shoto spojrzał na niego poważnie, a nawet nieco smutno - Byś przekazał to reszcie - poruszył się lekko, wyglądając na nieco niepewnego, może zawstydzonego? Coś w tym rodzaju na pewno.

[Ayatsuri Yuu]

Na szczęście znalezienie odpowiedniej belki nie było problemem, wystarczyło ją odrobinę przyciąć i można było przystąpić do montażu. W tym czasie z kolei pojawiła się obok znajoma postać. Uśmiechnął się delikatnie, na chwilę odwracając wzrok od balisty.
-Witaj, Shoto-san. - by po chwili wrócić do pracy. Był pewien, że Hyuuga czegoś chce, jednak miał na tyle przyzwoitości by poczekać chwilę, gdy Ayatsuri upewniał się, że elementy, które mają być nieruchome takie właśnie są, a z ruchomością pozostałych też nie ma problemów. Podniósł się i spojrzał z satysfakcją na swoje dzieło. Sam pewnie by czegoś takiego nie zrobił bez posiadania schematu, ale miał odpowiednie umiejętności do naprawy. W tym samym czasie odezwał się białooki, więc Yuu zwrócił się w jego stronę. Nie odzywał się, gdy ten mówił, a usłyszawszy "to" spojrzał na jego ręcę, oczekując jakiegoś zwoju z wiadomością, jednak wydawało się, że wiadomość którą miał przekazać była wyłącznie ustna.
-Oczywiście że przekażę. Nie powiem, że będę tęsknić, bo ledwie się poznaliśmy, ale szczerze liczę na to, że jeszcze się spotkamy. Do zobaczenia. - zakończył, wyciągając rękę do chłopaka.

[Sayona Kidori]

---

Misja D
15/15[/size][/center]

---

Hyuuga pokiwał głową z lekką ulgą. Widząc wyciągniętą w jego stronę rękę, zgrabnie zaskoczył z miejsca w którym siedział i uścisnął dłoń Ayatsuri. Mocno, krótko i po męsku. Uśmiechnął się do niego, mrużąc lekko oczy.
- Dziękuję. Ja tez liczę na to, że w niedalekiej przyszłości się spotkamy i może będziemy mieli więcej czasu aby się poznać. Powodzenia - pożegnał się, po czym odwrócił się i ruszył w swoją stronę. Yuu pozostało już tylko uprzątnąć stanowisko pracy i odnieść narzędzia z powrotem do miejsca z którego je zabrał - do magazynu.
Wracając spotkał jeszcze jedną osobę - starszego, wysokiego mężczyznę w znoszonym mundurze, który robił akurat porządki w magazynie. Zatrzymał on lalkarza na chwilę, zagajając rozmowę pytaniem o stan balist. Dzięki tej krótkiej w zasadzie konwersacji, dowiedział się jednak że kwatermistrz wysłał już notatkę o jego pracy do Shi no geto i że w zasadzie jest już wolny i może wracać do głównej bazy Muru.
Sam magazynier namawiał go jednak by wyruszył dopiero jutro - mimo wszystko konserwacja zjadła mu większość dnia i słońce, choć jeszcze nie zachodziło, to przekroczyło jednak dawno punkt szczytowy. A droga zajmowała przecież cały dzień! Zaoferował także władcy marionetek dołączenie do małej grupy ludzi grających w kości wieczorami. Nie na pieniądze, przynajmniej tego nie stwierdził kategorycznie, jednak dla rozrywki, by się poznać i zabić wolny czas. Jeśli więc Ayatsuri miał ochotę, mógł się wolny wieczór poświęcić na siedzenie w stołówce i integrację z ludźmi z Muru. Ale to był już jego czas wolny - jak go wykorzysta, było jego decyzją.

---

Koniec misji!

[Ayatsuri Yuu]

Shoto odszedł, a Yuu mógł zdać raport ze swojej pracy. Okazało się, że tylko do tego był tu potrzebny, co trochę irytowało - mogli przynajmniej skorzystać bardziej z jego umiejętności. Niestety pora była zbyt późna, by ruszać, jeśli nie chciał nocować w drodze. Postanowił więc skorzystać z oferty i trochę wypocząć przy dobrej zabawie. Dzięki grze w kości poznał trochę kompanów z tej strażnicy i pozbył się stresu. Dobrze się bawił, jednak wymówił się z rozgrywki o jeszcze w miarę wczesnej godzinie, usprawiedliwiając to koniecznością wczesnego wyruszenia.
I rzeczywiście, kolejnego dnia z samego rana zabrał tylko prowiant na drogę i co nieco przekąsił i ruszył w drogę. Chciał w miarę wcześnie znaleźć się w głównej strażnicy, dlatego też narzucił sobie szybkie tempo, ale takie, co do którego był pewien, że je wytrzyma bez zbyt dużej ilości przerw.