Siedziba władzy [administracja + sala Protektora]

[Rokuramen Sennin]

Ile było pozorów a ile czystego "nie-chce-mi-się" w zachowaniu Sokoła? Odpowiedź była oczywista. Zawierała się w prostym, krótkim "takiej pozycji nie zdobywa się bez przyczyny". Nie dostawali jej ci, którzy byli niedbali i ci, którzy charakteryzowali się nic nieróbstwem. Nie rozdawali jej głupkom i osobom nieutalentowanym. Choć... może wszędzie trafiają się czarne owce? Przyjęte, bo po znajomości? Dziadek siostry córki ojca - czy jakiekolwiek inne powiązanie, bardziej czy mniej skomplikowane. Biorąc pod uwagę, że nadal byliśmy w Wietrznych Równinach, wszystkie rodzinne koligacje były tutaj możliwe. Teraz już mężczyzna nie pisał i spoglądał prosto na Akiego. To był moment pierwszego testu. No wiecie - sławne pierwsze wrażenie. Coś w oczach Tsukiego mówiło, że nie przyjmuje on do swojej drużyny tylko dlatego, że zrobiło się ładne oczka, miło uśmiechnęło i było nad wyraz kulturalnym. Coś w jego spojrzeniu mówiło też, że nie zwykł dawać żadnych 'drugich szans'. Czy to dziwne? Zabierał ludzi za Mur. I bardzo niewielu zza tego Muru wracało. Sam przeżył, musiał mieć przynajmniej kilka wypraw, żeby zdobyć tę pozycję, co samo w sobie, kiedy się o tym pomyślało, budziło podziw. I nie byłoby dziwnym, gdyby to właśnie te Wyprawy nauczyły go, jak kruche jest życie. I do jak niewielu rzeczy ninja powinien się przywiązywać. Brzmi znajomo, co? Było coś błędnie znajomego w pustych i jednocześnie tak bardzo żywych oczach tego człowieka. Jakieś pomieszanie między tym, że się nie interesuje, więc mu nie zależy i tym, że chce, dba i troszczy się w swej obowiązkowości.
Kolejna ciekawostka znów spowodowała zmianę jego mimiki. Uniósł jedną brew w górę i wykrzywił w dół jeden kącik warg w grymasie zdziwienia. Może też uznania? A może właśnie zastanawiał się, czy czasem nie próbowałeś mu wcisnąć kitu. Brzmiało co najmniej nieprawdopodobnie. Zaraz jego wzrok powędrował na pergamin i coś na nim krótko zapisał, nie posuwając się od razu do komentarzy.
- Zdajesz sobie sprawę z tego, jak to brzmi? - Niby pytanie, a niby stwierdzenie. Jego ton ostał się gdzieś pośrodku. Niecodziennie słyszysz od kogoś, że jego gardło poderżnął sam Antykreator. Krótki zapis i jego wzrok znów utknął na twarzy Akiego.
- Brak umiejętności słuchania również jest niechcianą cechą. Zawiera się w braku samodyscypliny. - Upomniał stojącego przed nim Uchihe. - Powiedziałem, że za Murem się umiera, nie że oczekuję obietnicy nieumierania. To się kłóci ze sobą. - Odłożył pióro i położył przed sobą ręce na biurku. Jego słowa brzmiały zupełnie bezdusznie. Bez serca. Bez jakiegokolwiek słodzenia, bez solenia - brutalnie okrutne w całej swojej prawdzie o życiu, jakie tutaj toczono. Wszystko po to, by reszta świata mogła odetchnąć swobodnie. Spać spokojnie. Budować swoje domy i wychowywać dzieci. - Interesuje mnie za to to, że znasz konsekwencje. W porządku. Witam na Murze w drużynie zwiadowczej, Szczurze. Twoje zdolności zostaną odpowiednio przetestowane, zanim oddalisz się od Muru. W zbrojowni Shi no gēto otrzymasz swój ekwipunek i wszystkie potrzebne rzeczy. Poproś kogokolwiek o wprowadzenie. Pomogą. - Dokończył coś pisać na papierze i zwinął pergamin. Kiedy to zrobił, uniósł znów spojrzenie i uśmiechnął się lekko. Ba! Podniósł się, wyszedł zza biurka i stanął przed tobą. Był rzeczywiście niski, ale nie dało się go nazwać dzieckiem. Wyciągnął dłoń w twoim kierunku, by ją uścisnąć. - Z pewnością niebawem się zobaczymy. Oby dobrze się nam współpracowało, bo mam nadzieję, że zostaniesz na... - Uśmiech mężczyzny poszerzył się. Obrócił się do ciebie plecami i wrócił za biurko.
Nie dokończył przemowy.

[Aka]

Shi no gēto
Rok 388, późna jesień. Wychwytywanie dwóch słów z całego zdania i dopisywanie sobie do nich historii - to dopiero była umiejętność! Aka chyba też miał ją opanowaną na całkiem wysokim poziomie, ale nie w takim stopniu co jego przyszły dowódca. Zabawne, że ktoś z takim tupetem zaszedł tak daleko. A może właśnie dlatego tak daleko zaszedł. Uchiha lubił takich ludzi - zadziornych, pewnych siebie chłopców. No Shirogane i był w jego typie. Nawet bardzo. Pociągała go taka niewinność i delikatność, totalnie niepasująca do wypowiadanych słow. Chętnie by go wytulał i wytarmosił włoski - ciekawe, czy bu mu się spodobało. Może kiedyś zaprosić go na herbatę...? Zaraz, o czym to była mowa?
Aka uśmiechnął się lekko, gdy ich spojrzenia na siebie trafiły. W sumie trudno powiedzieć, czy z powodu przemyśleń, które miały miejsce przed chwilą, czy raczej z wrodzonej kurtuazji. Niebieskooki miał to do siebie, że uśmiechał się do ludzi, którzy z nim rozmawiają. Co tu dużo mówić - uczono go bycia miłym w stosunku do ludzi, nawet obcych. W kręgach jego rodziny, wysoko urodzonych Shinobi, kultura była podstawą. Podobno karma lubiła się odwdzięczać i kto wie - może ktoś w końcu nie potraktuje go jak psa za samo to, że jest Uchihą. Renoma tego klanu była naprawdę przerażająca - same nazwisko wzbudzało już w ludziach niechęć i przybijało łatkę pysznego człowieka. W ludziach najgorsze właśnie było te słynne pierwsze wrażenie - to przerażające, jak po kilku chwilach ludzie potrafili wyciągać jakieś dziwne przemyślenia prosto z rękawa, jak gdyby co najmniej znali cały życiorys swojego rozmówcy. To było bardzo złe postępowanie, niesłuszne i przedewszystkim - niesprawiedliwe. Może i na murze śmierć była sprawiedliwa jednakowo surowa dla wszystkich, ale ludzie ewidentnie traktowali Uchiha dokładnie tak samo, jak w centrum kontynentu. Nic tego nie zmieniło i... chyba nic nie zmieni. Uchiha po prostu zapisali się w kartach historii jako ci, których arogancja i duma jest siłą.
A może po prostu chodziło o to, że ludzie nie lubili silniejszych od siebie.
Aka nie lubił się przywiązywać. Już nie. Na ten moment ostatnie czego pragnął, to chęć związania z kimś swojego losu (jakkolwiek w niego nie wierzył). Ostatnie dni były dla niego wyczerpujące psychicznie i fizycznie - a mimo to ruszył tutaj, do miejsca, w którym trzeba dbać nie tylko o siebie, ale i o innych. Jeden złych ruch i cała drużyna martwa - jakoś tak to szło. Zabawne, bo w ogóle nie pasujące do tego, co próbował sobie wmówić Chłopiec z Blizną na Szyi. Chcąc odciąć się od ludzi przyszedł do miejsca, gdzie ludzie są jedynym, co nie jest wrogo nastawione. To już naprawdę były szachy, w których nawet on sam zaczynał się gubić.
- Tak. - to było pytanie pytanie retoryczne, nieprawdaż? Wiele w Akim można było zmienić, ale na pewno nie to, że zawsze wierzył w to, co mówił. Zresztą, oh, to nie była kwestia wiary. Tak było i tyle, nie było tutaj źadnego pola do dyskusji - Kami no Hikage to była jego porażka życiowa i nie spotkało go tam nic złego. Sam fakt spotkania Hana już wystarczająco pokrzyżował jego plany życiowe. Wszystko mogłoby wyglądać inaczej...
Jeżeli Tsuki oczekiwał, że Aka przejmie się jego bezdusznymi słowami, pozbawionymi serca to się musiał zawieść. Oczywiście, że zrobiłby na nim wrażenie i zapewne odpowiedziałby pięknym za nadobne, ale nie w tej chwili. Słowa, które wypowiadał Sokół były niczym, w porównaniu do tego, jakie wypowiadał ktoś podczas turnieju w Yinzin.
Może jednak ten mężczyzna nie był taki zły. W końcu przyznał, że niebieskooki zna konsekwencje. Ha, to prawie jak przyznanie racji! A jego reakcja - to dopiero było coś, wstał znad biurka! Tego to się Aka nie spodziewał - przez chwilę go zamurowało, ha. Dobre. Zamurowało. Bo teraz będzie przez pół roku związany z tym miejscem, czaicie?
- Dziękuję, Sokole. - odpowiedział szczur, mocno ściskając jego dłoń. - Zostanę, zostanę... - pomyślał, odchodząc po chwili w kierunku zbrojowni, uprzednio kłaniając się nisko.
Zabawne. Może jednak Nezumi mu pasowało.

z/t zbrojownia (której jeszcze nie ma, ale zrobię!)

[Ayatsuri Yuu]

A więc wreszcie udało mu się tutaj dotrzeć! Droga w to miejsce była tak długa, jak się spodziewał, nie znaczyło to jednak, że nie miał nadziei, że uda mu się szybciej znaleźć na miejscu. A było co podziwiać! Rozpościerał się przed nim niesamowity widok na monstrualnych rozmiarów budowlę. Mur sięgał w obie strony jak tylko okiem sięgnąć, a z każdym kolejnym krokiem stawał się coraz większy. Aż ręce go świerzbiły, by zobaczyć co takiego znajduje się po drugiej stronie. Tyle niezbadanych terenów, które tylko czekały na to, by ktoś je odkrył i opisał. Tu też będzie mógł ocenić w rzeczywistości, jak dobre były jego zdolności i jak bardzo musi jeszcze nad nimi popracować. Gdzie indziej będzie w stanie rozwinąć się bardziej niż w prawdopodobnie najniebezpieczniejszym miejscu we wszystkich cywilizowanych krainach? Już od dawna marzył o tym, że się tu znajdzie i będzie bronił ludzkości przed naporem zza Muru. No i wielka strażnica będąca centrum całego Shinsengumi też sprawiała coraz lepsze wrażenie im bardziej się do niej zbliżał. Spodziewał się czegoś całkowicie prostego, byle tylko się trzymało, a całych nakładów włożonych w Mur, a jednak pozytywnie się zaskoczył. Może nie był to pałac, ale chyba będzie mu tu dosyć komfortowo przez najbliższe miesiące. Ale ale, zagalopowywał się trochę. Pokręcił głową przywołując się do rzeczywistości. Tak, już od dawna planował służbę na Murze i ekscytowało go, że to marzenie się spełnia, ale nie mógł zapomnieć dlaczego znalazł się tu wcześniej niż zamierzał. Jego siostra nie wróciła po tym, gdy powinna już móc opuszczać służbę, a był przekonany, że nie opuściłaby go tak łatwo. To był na razie jego główny cel: dowiedzieć się, co dokładnie się stało. Umarła za Murem? Nie, bardziej optymistycznie - została na tyle ciężko ranna, że nie mogła wrócić do domu, ale dochodzi do siebie w szpitalu? Może zaginęła w akcji czy została porwana? Kto wie czy to nawet nie wina mieszkańców Muru, a nie przybyszów zzań. Mógł tylko liczyć na rozwiązanie tej tajemnicy. Zbliżył się więc do bramy i rzucił spokojnie:
-Chciałbym dołączyć do Shinsengumi. - nie szedł dalej tylko czekał aż zostanie skierowany w odpowiednie miejsce. Prawdę mówiąc nie do końca wiedział jak to działa, wolał by ktoś go poprowadził.

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
1/15

Yuu pomimo długiej podróży wciąż stawiał kolejne kroki przed siebie. Powoli odczuwał zmęczenie swej wyprawy, która niosła ze sobą więcej aniżeli ciekawość samą organizacją i odbyciem służby. Miał ku temu swoje powody. Właśnie za ich sprawą przez ostatnie miesiące szkolił się w sztukach medycznych aby zwiększyć szansę dostanie się na Mur. Musiał zapewnić sobie pozycję, która pozwoli mu na pozyskanie większej ilości informacji, które pozwoliłyby mu rozwiązać tajemnicę zaginionej, bliskiej mu osoby.
Mur. Ten pomimo opowieści i przygotowania wciąż zaskakiwał. Nieważne gdzie spoglądał młodzieniec nie był w stanie dostrzec jego końca. Była to olbrzymia struktura, która wymagała nieustannego nadzoru. Nim jednak cokolwiek będzie wstanie zrobić musiał przejść jeszcze jedną przeszkodę: mur broniony przez parę strażników. Ubrani byli w ciemne pancerze i zaś przy bokach dzierżyli katanę. Był to typowy strój członka Shinsengumi, który również i ty miałbyś przyodziać. Pomimo, że zbroja przysłaniała linię mięśni tak ułożenie poszczególnych elementów pancerza wskazywało na wytrenowane ciała strażników. Jeden z nich nosił maskę, która zasłaniała całą twarz, drugi miał podłużną twarz, ciemne, krótkie włosy. Na widok przybysza splótł ramiona na klatce piersiowej uważnie obserwując Yuu. Kiedy tylko przedstawiłeś powód swojej wizyty mężczyzna z odsłoniętą twarzą podniósł prawą brew i przyjrzał się Tobie od góry do dołu.
- Jesteś świadom co wiąże się z dołączeniem do Shinsengumi? - lekko prychnął - sądząc po spojrzeniu raczej jesteś zdeterminowany...
Mężczyzna odwrócił się i uderzył pięścią w bramę, która po chwili rozwarła prawe skrzydło.
- Za mną.
Mężczyzna postąpił krok do przodu i pogonił chłopaka gestem dłoni.

Po przejściu przez bramę dostrzegłeś szeroki plac otoczony wysokimi budynkami. Znajdowało się na nim kilkunastu Shinsenów, każdy ubrany jednakowo. Część z nich zajmowała się treningiem, inna przy niewielkim stole rozważała coś nad stertą papierów. Nie było jednak słychać śmiechów, wzrok każdego wykazywał pełne skupienie. Strażnik zbliżył się do osoby, która zdawała się nadzorować trening.
- Mamy chętnego rekruta - wskazał kciukiem na Yuu - zająłbyś się nim i przekazał górze?
- Nie widzę problemów.
Po tych słowach strażnik, który Ciebie przyprowadził udał się z powrotem w kierunku bramy. Zaś nowa osoba, która wyróżniała się kwadratową głową, brązowymi oczami oraz krótkimi włosami tej samej barwy skierował się ku Tobie.
- Mayatsuri, Sowa, zajmuję się nadzorowaniem i bezpieczeństwem muru i najbliższych okolic. - następnie wyciągnął rękę, wewnętrzną częścią dłoni skierowaną ku górze wskazując Twoją kolej.

[Ayatsuri Yuu]

Yuu spokojnie wytrzymał surowe spojrzenie strażnika. Nie miał wcale zamiaru ustępować pola jego autorytetowi. Co z tego, że mężczyzna najprawdopodobniej był od niego znacznie silniejszy? Liczyła się też siła woli, a tej młodemu marionetkarzowi w żadnym razie nie brakowało. Odpowiedział zdeterminowanym spojrzeniem, które ten od razu przyjął do wiadomości. Nie omieszkał też użyć słów, a w zasadzie jednego, bo ich większa ilość nie była potrzebna:
-Jestem. - odpowiedział spokojnie. Zdawał sobie sprawę z tego, że na Murze i za nim trup ściele się często i gęsto, ale nie przeszkadzało mu to. Chociaż nie, wróć, przeszkadzało mu, ale po to właśnie się tu znajdował - by to ograniczyć. No i faktycznie, można tu było umrzeć, ale w słusznej sprawie, broniąc tych, którzy sami tego uczynić nie mogli.
Minęła ledwie chwila, a już wkraczał do potężnej wartowni zaraz za strażnikiem. Jego oczy zdradzały zainteresowanie i, choć nie kręcił zbytnio głową, to źrenice latały jak szalone w te i wewte, wprowadzając do jego głowy wszelkie informacje dotyczące tego miejsca. Oczywiście trwało to tylko chwilę, aż zbliżyli się do innych stacjonujących na Murze, którzy oczywiście z tego wszystkiego byli najciekawsi. Podeszli do kolejnego mężczyzny, który zbyt wiele cech wyróżniających go z tłumu nie posiadał. Wydawał się jednak kontrolować trenujących, więc Ayatsuri nie miał wątpliwości, że temu człowiekowi nie można było w kaszę dmuchać. Na jego twarzy pojawił się delikatny uśmieszek, kiedy tylko usłyszał imię wyższego rangą mężczyzny i skojarzył je ze swoim nazwiskiem. W końcu różniły się tylko jedną literą. Skłonił się delikatnie i odparł:
-Ayatsuri Yuu. Póki co Doko Unii Samotnych Wydm, ale mam nadzieję zostać członkiem Sekcji Badawczej lub Zwiadowczej.

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
3/15

Mężczyzna non stop obserwował każdy twój ruch, nawet najmniejszy ruch rąk podczas mimowolnej gestykulacji. Przez chwilę przeszło ci przez myśl, że wypowiadane przez Ciebie słowa przelatywały koło niego zaś on sam nie skupiał wzroku na Twoim licu lecz w głębię twojego Ja. Cała otoczka prysnęła kiedy mężczyzna westchnął.
- Moment w którym podałeś swoje nazwisko przeczuwałem, że będzie to ta pierwsza z grup. Na ten moment niestety muszę cię zasmucić. Osoba, która zajmowałaby się rekrutami aktualnie znajduje się poza Cytadelą. Od niej będzie zależeć do której z grup zostaniesz włączony. W tym momencie pozostaje ci czekać.
Mężczyzna kątem oka zerknął na pracę swoich podopiecznych a następnie podniósł głowę wyżej. Tuż nad waszymi głowami rozpościerał się Mur, który przysłaniał znaczną część błękitnego nieba.
- Najchętniej odesłałbym Ciebie do sekcji badawczej ale raczej nie przyjmą tam osoby, bez oficjalnego statusu rekruta oraz przeszkolenia. Jedyne co Tobie pozostaje to albo zwyczajnie czekać kilka godzin, bądź udać się na szczyt muru i zobaczyć jak to wszystko wygląda.
Prawą rękę oparł o bok oczekując decyzji młodego Ayatsuri.

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Mayatsuri nawet się nie ruszał, a tylko go obserwował, jednak już samo to wywoływało niewielki stres u przyszłego oby rekruta. Nie miał jeszcze okazji zobaczyć, jaki poziom ten sobą reprezentuje, jednak w niektórych wypadkach coś się po prostu czuło. Nie literkę czy słowo określające rangę, ale ogromną przewagę, jaką ten nad nim miał. Gdyby byli w wiosce byłby to Sentoki? A może Kogo? Nie był w stanie tego określić. Niewielu było ludzi, którzy wywoływali w nim takie odczucia. Doko, Akoraito, ci go nie stresowali. Może i niektórzy z nich byli od niego silniejsi, ale nie czuć było od nich tej wewnętrznej siły. Czy można było ją inaczej opisać? Nie chodziło przecież o ilość chakry czy zdolności jej kontroli, ani też o jakąś konkretną cechę. Wszystko się w jakiś sposób na to składało. Jedni mogli wytrzymywać ciosy jakby ich ciało było ze stali, inni prześcigali zwierzęta, a jednak była to jakaś bardziej abstrakcyjna kategoria niż siła czy szybkość.
Niestety okazało się, że jego plany zostały odwleczone w czasie. Zmarszczył nieznacznie brwi. Nie była to najlepsza wiadomość, ale Mayatsuri zaoferował mu przynajmniej swego rodzaju rekompensatę. To sprawiło, że podniosły mu się kąciki ust. I tak będzie musiał poznać to miejsce, po co ma w zasadzie dłużej zwlekać? Z drugiej strony tu mógł obserwować trening innych członków organizacji. Ale cóż, to pierwsze raczej miało wyższy priorytet. Nie zajęło mu długo zastanawianie się i szybko odparł:
-Chętnie zobaczyłbym co i jak tam u góry.

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
5.1/15

Mayatsuri ponownie skinął głową, nie był tym samym co zwykłe przytaknięcie ale wskazywał na akceptację słów Yuu.
- Dobrze wiedzieć, że wykazujesz inicjatywę miast leżeć do góry brzuchem - Sowa zwrócił się do jednego z ubranych w czerń mężczyzn, który trenował walkę wręcz - Hakai! Oprowadź Yuu po murze, niebawem i tak byś musiał się udać na obserwację terenów.
Mężczyzna który się obrócił nosił maskę tylko na usta, włosy do barków, brązowe, twarz i nos podłużny, oczy lekko skośne. Mimo, że maska zakrywa usta ruch tkaniny wskazał, że na jego licu zagościł grymas niezadowolenia. Równie dobrze mogło być to coś innego, ciężko było to określić jednak sam Mayatsuri zdawał się to szybko wyłapać.
- Pokażesz jak wygląda praca strażnika...
Głos Mayatsuriego miał nieco głębszy ton niż podczas rozmowy z Tobą. Efektem wypowiedzianych słów był niewielki ukłon Hakaia w jego stronę.
- TAK JEST.
Subordynacja. W tym rejonie w tej organizacji nie można było pozwolić sobie na brak jej. Hakai zbliżył się do Ciebie i po szorstkim "chodź" skierował się w stronę Muru oraz najbliższych schodów prowadzących na górę.

z/t -> Szczyt Muru

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
9.2/15

Hakai odprowadził Ciebie pod drzwi budynku zdającego się być częścią centralną, zarządczą. Towarzyszący ci mężczyzna uderzył pięścią w drzwi i zapowiedział Twoje przybycie.
- Nowy rekrut oczekuje na spotkanie.
- Niech wejdzie.

Wewnątrz, w dość obskurnym gabinecie, siedziała kobieta w czarnym uniformie, podobnie zresztą jak każdy w tej organizacji. Jej czarne włosy sięgające do połowy czoła, były niczym ścięte pod linijkę. Gładkie i proste, jak gdyby nosiła hełm. Spojrzała na nowo przybyłego szorstkim spojrzeniem
- No w takim razie opowiedz coś o sobie. Dlaczego akurat teraz, co potrafisz? Im więcej tym lepiej...
Jej ton głosu wyraźnie wskazywał na zaskoczenie, ale też na zaintrygowanie. Czarne oczy bez wyrazu, niczym dwie grudki węgla, wbijały się w twarz młodego Ayatsuri

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz skinął głową, słysząc słowa Hakaia. Tu koło setki, w pozostałych garnizonach pewnie nieco mniej, może po siedemdziesiąt czy osiemdziesiąt. Tak przynajmniej zakładał, choć garnizony graniczące z morzem również mogły mieć więcej strażników. Jeśli jego założenia były prawidłowe to całe Shinsengumi składało się z niecałych siedmiuset ludzi. Mało. Przynajmniej biorąc pod uwagę to, że chodzi o cały Mur i ochronę reszty cywilizacji przed tym, co się kryło za Nim.
Powoli patrolowali okolicę, a czas mijał. Widać, że Hakai nie okłamał go mówiąc o tygodniach bez żadnych akcji. Nie rozmawiali, ale we dwójkę i tak było raźniej. W końcu jednak ktoś przybył, najwidoczniej w końcu nadeszła zmiana warty. Widział, że tamci coś przed nim ukrywają, ale nie kłopotał się tym za bardzo. W końcu nie należał jeszcze do organizacji. Ruszył więc za Hakaiem w kierunku, który miał go doprowadzić do dołączenia do tego elitarnego grona.
Szybko wszedł i delikatnie się zaskoczył widząc kobietę, ale nie pozwolił temu wpłynąć na swoją determinację przystąpienia tutaj.
-Jestem Yuu Ayatsuri, pochodzę z Sabishi. Od dawna planowałem dołączyć, tylko chciałem najpierw rozwinąć zdolności medyczne. Niestety z tym jeszcze jestem w powijakach, ale chcę dołączyć teraz, bo to samo zrobiła moja siostra, Miyoki, trochę ponad pół roku temu. Po okresie obowiązkowej służby miała mnie odwiedzić w Sabishi, ale tego nie zrobiła. Więc jestem tu z poczucia obowiązku, chcę bronić Muru przed tym, co czyha po drugiej stronie, ale też chcę odnaleźć siostrę, dowiedzieć się czy wszystko z nią w porządku. Co do moich umiejętności, cóż, jak już mówiłem, jestem Ayatsuri, więc skupiam się na marionetkach. Wiąże się to też ze znajomością przeróżnych mechanizmów.

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
11/15

Kobieta siedząca za biurkiem położyła dłoń na jego blacie i wpatrując się w ciebie wystukiwała bliżej nieokreślony rytm. Wzrok miała skupiony wyłącznie na twojej twarzy. Nie wykazała wielkiego zainteresowania jednak całą historią tak jakby czytała raport sprzed tygodnia.
- Miło, że poszukujesz zaginionej siostry. Cieszy mnie, że podążasz jej śladem jednak Miyoki Ayatsuri już tutaj nie ma. Skończyła służbę i odeszła, cholera wie gdzie. Jeśli więc robisz to dla swojej siostry w takim razie możesz stąd wypierdalać. Nie jestem zainteresowana osobami, które w momencie zaznania koszmaru nocnego ataku poczują, że spełnili swój obowiązek. Potrzebuję osób, które przyjmą i wykonają każdy rozkaz. Potrzebuję osób gotowych poświęcić siebie, nie podrostków.
Kobieta podniosła się z krzesła i rąbnęła otwartą pięścią w stół. Ściągnęła brwi, jej wzrok stał się jeszcze bardziej ostry oraz chłodny. Niezadowolenie było łagodnym określeniem jej stanu.
- Chcesz marnować mój czas czy się do czegoś w końcu przydać? Chcesz dołączyć czy wracać na bezpieczne cieplutkie piaski pustyni? CZEKAM!
Widocznie wyprawa na której była, czynność którą wykonywała czy diabła kto wie co to było nie poszła zbyt dobrze bądź zwyczajnie miała taki charakter.

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Cały aż się nastroszył i spochmurniał, słysząc słowa kobiety. Jedna sprawa, że dowiedział się czegoś nowego o swojej siostrze, ale to musiało chwilę poczekać. Nie zginęła na murze, to była dobra wiadomość, ale z jakiegoś powodu nie wróciła do domu. Przy obecnych możliwościach jednak nie będzie w stanie jej znaleźć, musiał się skupić na chwili bieżącej.
-Odnoszę wrażenie, że nie zostałem zrozumiany. - rzucił lodowatym głosem. Jeśli ktoś z tu obecnych miał być niezadowolony, to prędzej on niż ona, więc nie dał się zastraszyć, tylko kontynuował - Jak już wspomniałem, od dawna przygotowywałem się do służby na Murze.
Odetchnął po tym głęboko, by trochę spuścić z siebie napięcie, by w końcu zakończyć, równie chłodno co wcześniej:
-Od czego mam zacząć?

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
13/15

Każda czynność, nawet chwilowe zawahanie czy grymas, wszystko zostałoby dostrzeżone przez świdrujący wzrok kobiety. W chwili gdy zdecydowałeś się odpowiedzieć ta ostatni raz omiotła cię wzrokiem po czym ciężko udała w krześle i głośno westchnęła.
- Przynajmniej nie stałeś wryty nie wiedząc co zrobić. Może coś z ciebie będzie. Najważniejsze to wykonywanie rozkazów swoich przełożonych, na Murze to jest najważniejsze. Nie tylko dlatego, że są bardziej doświadczeni i zapewnią ci przeżycie na dzikich terenach. Co do samej struktury... - Kobieta głośno westchnęła. Widać była zmęczona tłumaczeniem tego wszystkiego za każdym razem. "Powinnam to spisać i mieć z głowy" powiedziała tak cicho, że Yuu usłyszał tylko szmer i dostrzegł ruch warg - Hierarchia na murze zależna jest od Siły. Na samym początku zyskujesz tytuł Rekruta którego nazywa się u nas Szczurem. Jeśli będziesz się spisywał awansujesz na Ogara. Tutaj skończy się twoja kariera jeśli odbędziesz swoją służbę jeśli jednak z jakichś powodów będziesz chciał kontynuować. Później znajdują się Kapitanowie zwani Wilkami. Później Sowy, które opiekunami sekcji, jest ich sześć ale to już sobie pominę. Następnie i Sokół, czyli najwyżej postawiona osoba w sekcji. Aktualnym przywódcą jest czyli Niedźwiedziem jest Uchiha Kyuo. Jeśli na twojej twarzy pojawi się na grymas kiedy cokolwiek powie będzie bolało. W sumie podobnie jak w przypadku innych rang. Jedni wolą by traktować ich jak brata inni niekoniecznie dlatego uważaj co mówisz i robisz. Służba trwa minimum sześć miesięcy. To tak z ogólników. - Kobieta sięgnęła po kubek prawdopodobnie wody aby zwilżyć sobie gardło - Jak zdążyłeś zauważyć każdy ma swój uniform, dostaniesz go później. Oddaje się go po skończeniu służby. - Kobieta spojrzała w stronę sufitu próbując przypomnieć sobie o czym mogła zapomnieć.- No i jeśli lubisz alkohol to możesz się z nim pożegnać. Musisz mieć trzeźwy umysł więc jeśli kiedykolwiek ktoś się przyłapie na nim tak możesz być pewny, że przez najbliższe tygodnie będziesz zajmować się czyszczeniem wychodków. Chcesz się czegoś jeszcze dowiedzieć?

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

A więc testowała go? W sumie to było do przewidzenia, ale jakoś o tym nie pomyślał. Widocznie myśli o Miyoki za bardzo go rozproszyły, żeby zdołał to zauważyć. Ale to teraz było najmniej istotne, zajmie się tym wtedy, kiedy będzie mógł. Jak to mówią, wszystko w swoim czasie. Najważniejsze, że mimo braku przygotowania najwyraźniej zdał test kobiety.
Słuchał spokojnje tego, co mu przekazywała, starając się zapamiętać to, co istotne. Posłuszeństwo przełożonym? To może być ciężkie, ale się postara. Z kolei informacje o rangach nie były niczym zaskakującym, rekrut, normalny członek organizacji, kapitani mniejszych grup, kapitani większych grup, ci podlegli wyłącznie przywódcy i on sam. Logiczny podział, tego mógł się spodziewać. Dalej nic również nie wymagało dopytywania. Dostanie uniform i ma nie pić. Bułka z masłem. Co prawda lubił sobie czasem strzelić coś mocniejszego, ale nie było mu to do szczęścia potrzebne.
-Wszystko rozumiem. - powiedział tylko i czekał aż będzie mógł pójść dalej.

/btw, fabularnie to jest 6 miesięcy

[Yami]

Misja Rangi D
Ayatsuri Yuu
15/15

Wszystko zdawało się układać po myśli młodego chłopaka. Wytrzymanie tej namiastki stresu miało być tylko początkiem. Będą teraz czekać na Ciebie znacznie gorsze egzaminy, od których będzie zależało jego własne życie. To właśnie postawił na swej szali dołączając do muru. Postawił pierwszy krok na swej drodze jednak każdy kolejny będzie kosztował go coraz więcej siły aż w końcu upadnie, pytanie czy będzie miał siłę powstać ponownie...
- W takim razie znajdź swoją kwaterę w barakach. Bez problemu znajdziesz wolne miejsce, chyba że twoja zdolność myślenia jest porównywalna ze szczurem. Rano idź do kowala po zbroję i ew. broń jeśli nie masz choć jako Ayatsuri masz inne metody walki co?
Kobieta machnęła ręką prawą ręką jakby odganiając muchę. Było to typowe "Sio Sio" więc co ci pozostawało jak nie opuścić gabinet. Przed wyjściem z budynku stał Hakai. Widząc Ciebie skinął tylko głową. Ciężko stwierdzić dlaczego to zrobił i czemu tak właściwie czekał. Tajemnica rodziła kolejne tajemnice.

I tak kończy się to krótkie wprowadzenie do Shinsengumi.