Shi no gēto [miasto - uliczki, brama i mur]

[Yuusuke]

Mały generał nie musiał czekać zbyt długo i dobrze, bo gdyby strach pomyśleć co by się stało, gdyby zaczął się nudzić. –Okaeri…-Przywitał swojego braciszka jak gdyby ten właśnie wrócił do domu, chociaż właściwie jeszcze go nie widział. Zresztą jak miał go wiedzieć, skoro nawet go nie wypatrywał. Wiedział, że się zbliża, bo słyszał charakterystyczne postukiwanie ciężkich buciorów o ścianę muru. Znał te ciężkie buciory aż za dobrze, więc nie mogło być mowy o pomyłce. Chłopiec odepchnął się od kamiennej zasłony, gdy Kamiru znalazł się już na murze, odwrócił się do niego twarzą i szczerze się do niego uśmiechnął słodko mrużąc przy tym oczy. Cóż… Uśmiechnięty dzieciak na murze, pod którym właśnie ginęli ludzie, niecodzienny widok nawet w świecie shinobi. Dlaczego się uśmiechał? Bo braciszek dotrzymał obietnicy? Bo wreszcie coś się działo? I tu i tu jest trochę prawdy, ale tak naprawdę uśmiechał się, bo wycieczka, na którą zabrał go braciszek nie była tylko nudną nauczką, już za chwilę mogła się zmienić w przygodę życia tego jedenastolatka. Yukiego to jednak niespecjalnie obeszło, bo był zajęty walką na dystans. Yüsuke podszedł nieco bliżej do swojego mentora, od boku, tak żeby mu nie zawadzać. Turkusowe oczy bacznie obserwowały poczynania szarookiego i jego tworów. Trudne to to nie było, bo jak dużo lodowych tworów mogło biegać pod murem? Tyle ile Wygnaniec chciał by biegało! I latało, bo Śmierciotwarzy nie zamierzał spoczywać na laurach i posłał w bój kolejną partię stworzeń spod boskiej ręki. Dlaczego Yü nie mógł pomóc? To pytanie cały czas zaprzątało głowę malca, który nie mógł się pogodzić z faktem, że nie posiadał technik, którymi mógłby wesprzeć braciszka w walce na dystans. Co mu pozostało? Albinos sięgnął po swój kościany miecz, przejechał palcem po jego płazie i kilkukrotnie machnął nim by rozgrzać nadgarstek. W prawdzie szanse na to, że ktoś pojawi się na murze były bardzo niskie, ale nic nie jest niemożliwe! –Dajcie mi przeciwnika!-Krzyczała Kantaiska dusza wojownika, chociaż jej właściciel milczał w bezkresnym spokoju. Osłaniać swoich towarzyszy, tyle Hözuki mógł w tej chwili zrobić, a że miał tylko jednego towarzysza… Obszar, który musiał ogarnąć brzdąc był całkiem spory. Starał się bacznie obserwować wszystko co działo się wokół, patrzył tam gdzie braciszek nie mógł spojrzeć starając się być oczami z tyłu jego głowy, a w razie potrzeby kolczastym pancerzem jak u jeża. Kto wie? Może los pozwoli dziedzictwu Hözukich dojść do głosu? Może ostre ząbki ponownie zabłysną pomiędzy rozchylającymi się wargami małej bestyjki, która w końcu doczeka się przeciwnika? Lepiej jednak, żeby nikt z barbarzyńców nie wszedł na mur…

[Kaien]

W sumie kuleczki odniosły bardzo ciekawy efekt. Bo Kaiuś wziął sobie taką bejsbolówkę, rzucił w tłum i nagle jednemu z wrażenia, z podniecenia i ekscytacji, to aż dupe urwało. W sumie, śmieszne. Nie zesra się ze strachu bo nie ma czym, dupe mu urwało! No, a innych mocno poharatało. Piłeczki bardzo fajne, kilka do kilkunastu ofiar już na liczniku Kaiena jest, jako pierwszego chyba z całej gromadki murowej takiego kill-counta ma na start. Od kilku do kilkunastu, to jest coś ładnego czym można się potem przy sake pochwalić. Ale no, trzeba najpierw mieć okazje. Czyli trzeba przeżyć.
Kaien sobie zleciał na dół, widząc, że trup to się gęsto ściele. Bywa i tak. Nic na to nie poradzi, po prostu bo ni ma jak. Nie jest zapaleńcem Iryo który by tu wszystkich poleczył i połatał. Pewnie i tak by wstali i dalej się zabijali więc głupiego robota, tak mówiąc szczerze.
Ale, ktoś tu postanowił Kaienowi zepsuć bajkę. Na niego nakurwiał jakiś ognisty twór! A z ognistym stworem potworem trzeba sobie radzić. Tak czy inaczej. Tak czy inaczej trzeba sobie poradzić. W sumie to to bardzo szybkie nie jest, bo gdyby było to już by nie żyli. Chłopak w sumie nie wiedział, czy zdąży złożyć te pińcset pieczęci. W sumie to raczej nie. Pewnie przy drugiej czy trzeciej miałby w dupę. Ale i na to jest metoda, by przed pajęczarzem uciec...
Kaien więc, widząc gęsto trupa i mur obok, Yukiko na mur się oddalającego, zastanawia się coby za nim nie ruszyć. Następuje więc zajebista kalkulacja czy mając tyle ile ma szybkości (Jest w wysłanej KP, będzie w hajdzie) sobie poradzi... Raczej tak, ne? Więc od razu na widok pająka próbuje zwiększyć dystans. Ale nie do tyłu, by się ścigać z katon-userem, ale w bok, jak krabik. Krabik Kaien. W pancerzyku, tralala.
Ogień może go smagnąć, ale na plecach ma płaszcz/pancerz który skórę troche ochroni, a pod skórą niespodziewajka klanu Kaguya. Więc raczej ran mu ZADNYCH pająk nie ma prawa zadać bo jest conajmniej o range ( jak nie wincyj) za cienki na to. A kość, jak wiadomo, nie palna jest!
Wiecie ile trzeba stopni by zjarać kości w spalarni, w krematorium? A o to nie wystarcza bardzo często. Kości są wbrew pozorom cholernie wytrzymałe na żar jakikolwiek, nie chłoną gorąca i z nim nie reagują. A to jeszcze TAKIE kości.
Bo, jakby ogień zwęglił skórę i ją odsłonił, wyjdzie, że kości Kaiena, milimetr pod naskórkiem są czerwone. Kto by pomyślał.
Tak czy siak, jak już sobie odskoczymy, bo to się raczej uda, Kaien wisząc sobie na murze do muru prostopadle, dzięki kinobori no waza i swojej kontroli czakry, strzeli ze swoich wszystkich trzech kusz na ręku na raz prosto w człowieka, który tego pająka posłał. Prawdopodobni zrobi mu to z dupy wiadro, bo co dopiero jedna kusza, a tu trzy wystrzelą na raz.
Odrzut machnie Kaienowi ręką, co on wykorzysta by wspiąć się spowrotem na mur. Pewnie teraz bliżej do Rinsari. Bo krajoznawcza wyprawa z chłopakami okazała się być z lekka chujowa. No ale panie, co zrobisz, jak nic nie zrobisz?

Używane techniki(pasywne):

[center]

[/center]

Nazwa

Akekotsu - Szkarłatne kości

Dziedzina

Klanowe, Kaguya

Ranga

B

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na Siebie.

Koszt

Koszt wytwarzanej kości + 30%

Dodatkowe

Używane na kościach Kaguya pasywnie czy to przy jutsu.

Opis Kaguya posiada Shikotsumyaku czyli Kekkei Genkai pozwalające na manipulacje wapnem wewnątrz swojego organizmu i produkowanie go za pomocą czakry, co pozwala na wytwarzanie kości w różnych celach, od tworzenia broni po tworzenia całe kościane lasy. Potrafi też dostosować gęstość kości tworząc z nich nawet niezniszczalne wiertło, o grubości tworzonej kości nie wspominając. Akekotsu opiera się więc na przelaniu większej ilości czakry do tworzenia kości przy pomocy Kekkei Genkai, przez co nabierają charakterystycznego szkarłatnego koloru szpiku i zyskują bardzo ważną ceche dodatkową - Przez to, że są przesączone większą ilością czakry wapń w nich jest gęstszy, sama kość jest cięższa i wytrzymalsza, przez co rośnie ich wytrzymałość o rangę w górę.
W taki sposób wytworzony np. pancerz Hokkotsu no Yoroi wytrzyma Jutsu do A i penetrujące do B włącznie, czyli o range wyżej niż bez użycia Akekotsu. Z racji na to, że kość jest gęstsza strukturalnie tworzenie jej wymaga więcej czasu, przez co prędkośc wytwarzania kości spada o range w dół.

Link do tematu postaci KLIK!

Nazwa

Hokkotsu no Yoroi

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Silna technika defensywna, pozwalająca użytkownikowi na takie przekształcenie swych kości, by utworzyły one coś w rodzaju pancerza tuż pod skórą shinobi. Wbrew pozorom zbroja ta jest niezwykle twarda i jest w stanie uchronić użytkownika przed dużą ilością obrażeń - techniki rang B mogą zedrzeć skórę, lecz przez kości się nie przebiją. Jutsu penetrujące zaś da radę, ale dopiero od rangi B - ranga C wciąż jest zatrzymywana.

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Nazwa: Oblężenie [Shingeki]
Typ: Wyrzutnio-kusze.
Objętość: Zajmuje całą ręke od łokcia do nadgarstka. Trzy rurki około 10 cm wystające z obu stron ręki. (Wystają, gdy ręka zostanie położona płasko, 10 cm na lewo i 10 cm na prawo).
Waga Fūin: 100.
Ninpō Shurikenjutsu
Opis: Jest to zmodyfikowana technicznie wyrzutnia senbonów. O ile wyrzutnia senbonów jest to pięć małych, delikatnych wyrzutni, możliwych do ukrycia w łatwy sposób pod rękawem, Shingeki to trzy rurki wystające dość mocno z obu stron ręki, stanowiące coś na wzór połączenia procy z kuszą. Strzela wszystkim co jest podłużne i mieści się w wylocie tj. kołki, metalowe pręty etc. etc. Wylatujące pociski mają siłe tych wystrzelonych z małej kuszy. Można wystrzelić trzy pociski na raz, nie da się strzelać pojedyńczo - Jeśli chce się strzelić mniejszą ilością pocisków trzeba po prostu nie załadować pozostałych wylotów. Przeładowanie tego cuda wymaga oddzielnego naciągnięcia mechanizmu każdej wyrzutni.
Są to jakby trzy kołkownice zmontowane w jedną broń. Rurki i cały mechanizm wazy około dwóch kilogramów, wykonany jest ze stali i elementów gumowych.
- Przeładowanie tyle co kusza trwa. Pociski o podobnej, odrobine mniejszej sile.
Cena: 1300 Ryo
Nazwa: Kame Uwagi - Płaszcz żółwia.
Typ: Ubranie
Objętość: Na korpusie.
Waga Fūin: 150
Opis: Żółwiowy płaszcz to rodzaj zbroi. Jest to płaszcz wykonany z warstwy skóry, dwóch cienkich metalowych siatek i kolejnej warstwy skóry. Ubiór jest przez to ciężki ale i wytrzymały. Zasłania ciało od karku do końca pośladków, Chroni także ręce. Zapewnia całkowitą obrone przed bronią miotaną i słabymi ciosami broni białej - Absorbuje ostrość i penetracje, jeśli oberwiemy wielkim shurikenem to i tak ciężarem dostaniemy.
Statystyki tego cuda:
> Słabsza broń potrzebuje 150 siły, by przebić płaszcz, 220 by dotrzec do ciała noszącego.
> Krótkie ostrza przebiją delikatnie przy sile 75, natomiast przebicie całkowite wchodzi w grę od 125, z ostrzami dłuższymi wymagania spadają o 25%
> ciosy do wartości siły 60 są po prostu nieodczuwalne, w przypadku siły wyższej odczuwasz normalnie, bez "zmniejszonego uderzenia"
Uwagi: By nosić taką kurtkę bez zmęczenia i problemów potrzeba aż 40/30 siły i wytrzymałości
Cena: 3000 ryo. SIŁA 80
WYTRZYMAŁOŚĆ 50
SZYBKOŚĆ 50 | 60

[Rinsari]

W sumie... Rinsari podobała się ta rola obserwatorki całego tego przedstawienia. Widziała prawie wszystko co ją interesowało nie opuszczając w miarę bezpiecznego schronienia na szczycie muru. Dziewczyna znała swoje możliwości - jej umiejętności nie były dość rozwinięte by dołączyć do walki bezpośrednio. Nie było to tchórzostwo, a realna ocena sytuacji podbudowana ostrożnością.. Przeciwnicy byli dla niej zbyt silni, albo przynajmniej na tak uważała.
Wataha wilków, wyglądających jak stworzonych ze szkła albo lodu, wyglądała obiecująco, ale jeden z nich został błyskawicznie pokonany przez czarna bestię. Pozostałe zaczęły uciekać, co było chyba rozsądnym posunięciem, bo w takim układzie nie miały najmniejszej szans je pokonać, potrzebowały jakieś przewagi nad nimi. Stwory były szybkie, zwinne i śmiertelnie skuteczne, jednak bombka Kaiena skutecznie zabiła dwie z nich. No, prawdopodobnie zabiła, gdyż nie wiedziała, czy się po tym nie podniosą. Kto ich tam wie? Wyglądały na wytrzymałe. Jednak wybuch był imponujący, zarówno przez zasięg jak i siłę rażenia, nagle ucieszyła się, że ma trzy pod ręką.. Mogą się przydać.
Kolejną rzeczą jaka przyciągnęła jej uwagę był dość duży Katon, blisko Muru. Jakoś nie zdziwiło jej to, że jej celem Kaien. Widocznie miał talent do ściągania z siebie największego ataku w okolicy. Jeden kolega zaczął wiać. Nie zastanawiając się długo, Rinsari postarała się zebrać piach z dołu, kierując się prostą logiką, że z gurdy będzie leciał dłużnej, ale jeśli takiego nie znalazła, wysłała cześć ze swojego naczynia, zależy co było lepsze. Po co? Żeby otoczyć "swojego" idiotę barierą z piasku. Niby wiedziała, że prawdopodobnie nie zdąży abo że chłopak sam ucieknie, ale co jej szkodzi spróbować? Brała pod uwagę jego ucieczkę, a biegnąć zbliżał się do niej.. Mogło to pomóc!
To nie było nic zabawnego, oberwać Katonem, ona sama doskonale o tym wiedziała, z doświadczenia, a bariera, nawet jeśli spóźni się z z obroną przed pierwszym atakiem ochroni przed kolejnym.. Bo raczej ten nastąpi. Dlatego jeśli złapała chłopaka z klanu Kaguya w swój piasek, zaczęła wypatrywać osoby odpowiedzialnej za ten atak. Był idealną osobą do wypróbowania niedawno nauczonego jutsu! Dziewczyna uniosła niego piasku w górę, by stworzyć piaskowy deszcz, a tymczasem dołem pełzł kwarcowy twór, żeby do złapać, gdy tylko go zobaczy.. Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

Używane techniki

Nazwa

Suna no Tate

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dookoła ciała, około 2-3 metry

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3% (5% na turę)

Dodatkowe

Użytkownik musi widzieć nadchodzący atak

Opis Bardzo silne Jutsu obrony, które polega na stworzeniu kopuły z twardego piasku, która otacza użytkownika i chroni go przed wszelkimi atakami. Przez obronę przebić się mogą jedynie bardzo silne techniki lub bardzo szybkie, które prześcigną piasek wykorzystywany do obrony.
Uwaga: Jutsu nie chroni użytkownika samoistnie.

Nazwa

Suna Shigure

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z rzędu technika, która służy do unieruchomienia przeciwnika. Tym razem jednak używa się do tego dywersji - Sabaku wytwarza coś w rodzaju piaskowego deszczu, który opada na przeciwnika ze wszystkich stron. Podczas, gdy on spodziewa się ataku z góry i wykonuje uniki, wysyła się inną porcję piasku po ziemi i łapie go za nogi, zatrzymując go na miejscu.

Podtrzymywanie techniki

Nazwa

Daisan no Me

Pieczęci

Przyłożenie dwóch palców do oka

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (1% za turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatna technika, która idealnie nadaje się rekonesansu. Użytkownik zasłania dłonią jedno z oczu, by tym samym w drugiej dłoni utworzyć jego kopię. Piaskowe oko może się unosić dzięki czemu idealnie nadaje się do podpatrywania poczynań przeciwników.

Statystyki.. Nie wiem czy potrzebne, ale wrzucę.
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 50
SZYBKOŚĆ 10
PERCEPCJA 25 (+20 bonus ze stylu)
PSYCHIKA 5
KONSEKWENCJA 10
KONTROLA CHAKRY D

[Yoshimitsu]

Wrota Do Piekła - Czyli Mini-Event
Liczba postów: 50/xXx ~Kaien i spółka
Tutaj sytuacja już miała podgrzaną temperaturę. Była wręcz ogniskowa, a postać miała wielkiego pająka, który mknął na trójkę wojowników z niezachwianym zdecydowanie, chcąc przy smolić trochę ich truchła. Był coraz bliżej, a trójka zastanawiała się cały czas nad konkretnym planem, wtem nagle wszyscy... Prawie... Otrzymali olśnienie w postaci uników. Yukiko jako pierwszy, a tuż za nim Kaien. Mieli teoretycznie ten sam plan, lecz jeden miał zamiar skoczyć na mur, drugi natomiast gdzieś w bok. Obydwoje perfekcyjnie wykonali swe posunięcia, co skutkowało wyjściem z sytuacji bez najmniejszego zadrapania. Natomiast Hakai? Stał prosto, patrzył się... Zamarł ze strachu? Stracił zimną krew która utrzymywała go przy zdrowym rozumowaniu świata. Zagrożenie nadciągało, lecz on jak wryty, przytwierdzony do tejże ziemi patrzył się... mrugnął i między jego uszami jak i pozostałej dwójki dało się usłyszeć. -Nie stój jak pizda! -pająk już miał połknąć swą postacią całego Hakaia kiedy to jakaś postać przemknęła niczym cień łapiąc go i uciekając na mur! Kimże był ten cień? Nie trzeba wielu informacji by można było się domyślić. Mężczyzna starszy, po którym pozostał tylko świst niczym ulotnego wiatru znalazł się w praktycznie natychmiastowy sposób na samej górze muru. Dwójka użytkowników kościanych sztuczek mogli jedynie widzieć jak ognisty twór rozbija się o miejsce gdzie przed momentem znajdował się ich kompan. Lecz teraz pośród rozsianemu ogniu nie było go już widać. Umknął waszym oczom i nie wiadomo wam gdzie jest. Tenże znajdował się na ów szczycie budowli, odprawiony z jakże lekceważącym głosem. -Głupi dzieciak...-głos karcący pojawił się w uszach tak szybko jak on na murze, tak też prędko zniknął. A co z resztą wojowników?
Byli względnie rzecz mówiąc bezpieczni, nie licząc że dalej znajdowali się praktycznie na polu walki. Yukiko doglądał z pionowej ściany co też wyczynia jego rodak. Tenże natomiast ze wściekłością i zdeterminowaniem grzmiącym w oczach postanowił odwzajemnić atak. Już miał strzelać, już uniósł rękę, kiedy to nagle dłoń została odepchnięta jakby w dół! Cóż się stało? Niespodziewanie obok chaotycznego bohatera z tłumu walczących wyłonił się kolejny przeciwnik, trzymał w ręce miecz dłuższy niż sam Kaien, lśniący w blasku zachodzącego już powoli słońca. Blaskiem okazał się być szkarłat, który zalał ówcześnie całe potężne ostrze. Zetknęliście się wzrokiem, dzikus o barwie czarnej miał całe oczy, niczym demon wyjęty ze swojej płonącej komnaty, odziany w standardowy ubiór agresorów czyli skórę, zdziwiony lekko iż jego ostrze nie odrąbało Ci dłoni przeszedł do kolejnego ataku, bo przecież cóż można by robić dalej jak nie atakować? Cofnął delikatnie miecz, przekręcił nadgarstek, Ty zaś zobaczyłeś jak głęboko ostrze zostało wbite. Zatrzymało się na Twojej kościanej zbroi, która lekko się ukruszyła, zapewne gdyby nie odzienie jak i wzmocnienie nie uszedłbyś bez takiego draśnięcia, lecz z o wiele większa raną. Był dokładnie obok Ciebie, krok, może dwa. A ostrze już mknęło na Ciebie, chcąc skrócić Cie o głowę. Czyżby nadciągała piękna walka użytkowników Taijutsu? Kątem oka widzisz dziwny opadający piach? (nie wiesz że przeciwnik ma unieruchomione nogi, jeszcze)
Yukiko Ty natomiast widziałeś co się dzieje u Twojego kuzyna, lecz również miałeś wgląd w użytkownika Katonu, ten również doglądał Ciebie składając coraz to kolejne pieczecie, przygotowując zapewne kolejną zabójczą technikę.

~Starszy Pan
Starszy Pan, mężczyzna najdojrzalszy z obecnych również postanowił wesprzeć tutejszych obrońców, bo przecież nie był byle dzieciakiem co niektórzy i nie zamarł w walce widząc pierwszą lepszą technikę, która może go bez problemu zabić! Zdeterminowany dostał się na dół muru, chcąc bronić rasy ludzkiej. Tak jak planował udało mu się znaleźć między walczącymi, gdzieś gdzie jak na teraz zmutowane bestie nie zapędzały się. Kątem oka dostrzegł Kaiena i Yukiko, którzy najwidoczniej mieli już swoich przeciwników, natomiast Ty? Tobą jak na teraz nikt się nie zainteresował, więc może wybierzesz sobie jakiś cel sam? A było przecież wiele do wyboru. Może pomoc nieznajomym, z którymi praktycznie przybyłeś do miasta, dołączenie do jakiegoś z obrońców miasta, bo byli Ci walczący z użytkownikiem Suitonu, Katonu, Dotonu... Do wyboru do koloru, a na wojnie najgorszym przeciwnikiem może być i brak jakiegokolwiek ruchu. (Dużo błędów masz w poście, to jest wielki mur, brama jest zamknięta, jedyną możliwością aktualnie dostania się za mur jest przejście po nim)

~Sakebiko i Hikari
Zajęcia było dużo, lecz żadnego nie było dla Was? Takie niestety jest życie, czasem jest za dużo rzeczy do roboty, a innym razem nie ma w ogóle. Hikari postanowił zając się kłótnią wojowników, którzy najwidoczniej nie mogli dojść do porozumienia. Biegnąc już zacząłeś mówić co trzeba, lecz czy to wystarczy by uciszyć ich i stworzyć ścianę, mur który pogodzi odmienne zdania. Jeden z nich spojrzał na Ciebie kątem oka ignorując, drugi natomiast przekręcił łeb i zaczął mówić. -Czy Ty wiesz o czym mówisz!? Tam za murem jest śmierć i nic więcej, przyjdzie i tutaj! Nikt kurwa nie będzie mógł powstrzymać tego co nadciąga pieprzona apokalipsa opętanych ludzie! To wszystko jest niepojęte, a Ty mi mówisz bym zaczął robić coś konkretne? Pomógł im w przegranej walce albo łapał za nosze? Powiedz mi czy w przypadku wiedzy, iż niedługo umrzesz nie chciałbyś tego przyśpieszyć by mieć to wszystko już z głowy? Mieć spokój!? Czy może wolisz jeszcze dłużej pożyć!?-krzyczał w Twoją stronę przy każdym słowie... Zaraz jego rywal dyskusyjny parchnął. -Śmieć! Jesteś śmieciem Jiro! Żyłeś tutaj przez pierdolone całe życie i chcesz uciekać? Zostawić wszystkich i wszystko, bo kurwa boisz się spojrzeć śmierci w oczy!? Jak bardzo chcesz uciekać to dobrze! Zapierdolę Cie tu i teraz! Będziesz mógł cieszyć się już na drugim świecie!-no i koniec zabawy. Czerwonowłosy sięgnął po kunaia i miał zamiar zaatakować nim Jiro czyli chłopaka o blond włosach. Tenże również dobierał ostrza, lecz był krok za przyjacielem... Może zaraz jeden precyzyjny cios i będzie po jednym z żyć...
Co u małej dziewczynki? Ta rzucała spojrzeniem na prawo i lewo, szukając dla siebie jakiegokolwiek zajęcia? Nie chciała ingerować chyba w sprawy kłótni, więc wodziła wzrokiem wszędzie, kiedy tak myślami odleciała skupiając się na poszukiwaniach, ktoś wpadł na Ciebie i tym samym upadłaś na ziemię, również i tenże człek to uczynił. Leżał tuż obok Ciebie, kiedy tylko spojrzysz na niego, zobaczysz mięśniaka. Lecz nie był to raczej wojownik, bo Ci walczyli za murem, zwyczajny osiłek zbierający się z ziemi. Brązowe włosy i zwyczajne odzienie. Czarna koszulka, szare spodnie. -Kurwa! Pierdolony bachorze! Patrz kurwa jak idziesz! Chyba że chcesz marnie skończyć, co!?-uniósł się. Mierzył jakieś dwa metry, patrzył na Ciebie z góry i najwidoczniej zszargane emocje przez tutejszy problem za murem doprowadził go do agresji wobec Ciebie.

~Murai
Chyba największą niespodziankę na polu bitwy wywołałeś Ty? Swoim zachowaniem i mordem którym szerzyłeś w szeregach wroga, a także swoim epickim ignorowaniem przebitego ciała. Zapewne Ci którzy doglądali Cie kątem oka nie mogli wyjść ze zdumienia, jak ktoś taki w ogóle istnieje, jak taki człowiek kryje się jeszcze wśród mniejszości niesławnych ludzi. Bo przecież nieśmiertelne ciało to boski cud! Ostrze przebiło Cię, lecz nic nie uczyniło, choć może jednak tak... Sprowokowało Cie do zwiększenia czujności, by już nikt więcej nie mógł Cie zaskoczyć. Lecz nim to nastąpiło po prostu zmiażdżyłeś swojego przeciwnika jak każdego poprzedniego. Nikt w obrębie metrów nie istniał już. Pozostały same ciała, truchła bez życia i upływającej raz po raz krwi. Lecz nagle, zza Twymi plecami coś zawarczało. Do Twych uszu dotarł chyba jasny przekaz, iż nieopodal znajduje się stwór o barwie cienistej, który równie co Ty, jeśli tylko pamiętasz, był nieśmiertelny! Bo przecież kiedy to byliście na murze, dostrzegliście jedną walkę z tym mutantem. Stwór był rozcięty, łeb miał zmiażdżony, a jednak wstał, otrzepał się. Obrażenia natychmiast zostały zregenerowane, a on znów wrócił do mordowania.
Odwróciłeś się i ujrzałeś jakieś 20 metrów przed Tobą prezentującego swoje uzębienie potwora. Przypominał psa, miał identyczną budowę ciała, lecz różnił się z tym zwierzem wieloma względami. Kły miał czarne, przesiąknięte zapewne krwią, własnie dlatego zmieniły swa barwę, dziwne znaki na całym Ciele, które były jeszcze bardziej smoliste niż barwa mutanta. Nikt z góry nie zauważył oczywiście tego, gdyż nawet z takiej odległości jest to znikoma widoczność, lecz udało Ci się to dostrzec, co mogło prowadzić do kilku przemyśleń. Ale czy masz na to czas? Stwór warknął znów i zaczął biec w Twoim kierunku.

~Tańczący w wilkami
Walka między śnieżną zwierzyną, a zmutowanymi stworami miała się własnie zacząć. Wszystkie przygotowane do ataku, lecz twórca śnieżnych istot postanowił zmienić teraz taktykę na bardziej klarowną. Odwrót i atak, to był jego plan, który przyszedł mu do łba prawie natychmiast po tym jak dostrzegł łatwość w mordowaniu jego pupilków. Czym prędzej wataha ruszyła do odwrotu, tym samym młodzieniec przygotował się na atak. Stwory goniły za Twymi, aż dotarły na mur, zatrzymały się na moment przed tymże wielkoludem. Jeden kłapnął zębami do drugiego, po czym wyskoczyły do góry i zaczęły wspinać się po pionowej ścianie! Wtem świst rozległ się między bestiami, w jednego trafiły lodowe pocisku, natomiast drugiego dorwała wataha wilków. Wszystko poszło zgodnie z planem, lecz chyba ktoś tutaj zapomniał o jednej rzeczy. Zapomniał jak widział wcześniej walkę jednego ze strażników z tymże mutantem. Cień po otrzymaniu krytycznych obrażeń po prostu wstał, ostrzepał się i zregenerował się wręcz natychmiastowo.
Tak więc potoczyło się to tak... Iż pociski sprawiły iż jeden puścił się ściany i spadł w dół, huk nie słyszany był na górze, lecz kurz i piach, w postaci małej chmurki był jak najbardziej widoczny. Można było powiedzieć iż połamany skończył, lecz nim ta zasłona zdążyła się rozwiać przez podmuch znużone wiatru, wyłonił się łeb, a za nim cała postać, która pomknęła pomóc swojemu "bratu". Wtem wataha wilków która atakowała jednego, została w sposób szybki i łatwy znów pomniejszona o jednego wilka.
Wilki zaczęły uciekać w stronę swego twórcy, zmniejszając odległość ich jak i mutantów do samego szczytu! Za moment dotrą na górę!

~Rinsari
Kopuła nie wyszła, lecz piaskowy deszcz zaraz zaczął padać. Z tą różnicą, iż oponent był już obok Kaiena i zaczynał swój taniec, tworząc iście epickie wejście to walki przy użyciu technik bliskiego kontaktu. Piasek opadał w dół, tym samym łapiąc przeciwnika Kaiena w pułapkę w postaci jakże zacnych uwiązanych przez piach stóp.

Czas na post: do 28.09 godz. 17:00

[Naguri]

Użytkownik ognia, Kaien i tańczący z mieczem, no i Hakai z dziadkiem, cholera nagle zrobiliśmy się jakoś bardzo zauważalni, jak by nie patrzył plan spalił na panewce. Dokładnie omiotłem wszystko wzrokiem, kończąc na kolesiu który uratował Hakaia. -Dzięki "dziadku"! Hakai, nie panikuj, jeszcze wiele przed nami! W przenośni i faktycznie, sporo tego było przed nami.
Wygląda na to że Kaien, ma swoje zajęcie, powinienem się skupić na gościu od ninjutsu, jeśli skrócę do niego dystans powinienem to wygrać, zazwyczaj oponęci jutsu, są słabymi taiuserami. Ruszyłem po murze z powrotem na glebę i sprintem... -Hakai, wal pod ziemię i osłaniaj, chyba będzie trzeba się przebić kawałek. ...prosto na gościa który sprawił nam prezent, przyszła pora się odwdzięczyć, od samego początku drogi zaczynam składać pieczęcie Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż, tak naprawdę droga którą przebyłem nie miała znaczenia, w jej drodze czekałem tylko by podmienić się z jakimś mniejszym, lub przegniłym ciałem, lub innym przedmiotem, który nadawał by się do Kawarimi no Jutsu, by tylko pojawić się jak najbliżej przeciwnika. Zmniejszenie dystansu, nie oberwę kolejną techniką i mam element zaskoczenia. Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem to powinienem być wystarczająco blisko, a przeciwnik powinien być już po wykonaniu jednej z technik, gdzie powinienem zagwarantować sobie nie małą przewagę, trochę czasu, idealnie by wyskoczyć do "czarnucha" i zaatakować go wyprostowaną nogą. -Dainamikku Entorī. Byliśmy na wojnie, tu nie mogło być miejsca na litość, jeśli tylko cios dosięgnie przeciwnika, powinien paść oszołomiony, a ja normalnie dobije go kunaiem. Hakai chłopaku, musimy przeć do przodu, pora stąd znikać. Co za bagno, a miałem nadzieje ich tylko wyminąć i pójść, walcząc z nimi nigdy się nie dowiem, chociaż dlaczego oni atakują, muszę wymyślić jak się stąd wydostać, w każdym razie zapewniliśmy chyba trochę czasu Hakaiowi, najlepiej jak by poczekał aż Kaien skończy, a potem ja i nas po wciągał do tunelu, w ten sposób on bezpiecznie się dostanie pod glebę, a my zaraz po nim i będziemy mogli kontynuować, ale czy sam na to wpadnie? Powinniśmy kupić radia, przydał by się środek komunikacji na odległość, w takich warunkach.
Domyślałem się, że zabicie jednego, ściąga kolejnego/ych, ale liczyłem że prędzej zapadnę się pod ziemie, niż nadejdzie kolejny szturm na mą osobę. Nie mogę tu zginąć, to napewno, jestem młody, przystojny i utalentowany...Hakai, też jest młody, oby dał podołał swojemu losowi.

Nie chce mi się chować takich jutsu

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

30 metrów

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza ½ naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.

Nazwa

Dainamikku Entorī

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z łatwych technik TaiJutsu. Tym razem użytkownik wyskakuje i atakuje przeciwnika wyprostowaną nogą. Taki cios może oszołomić, wyprowadzić z równowagi, a przede wszystkim zaskoczyć cel ataku. Dodatkowo jeśli połączymy go z jakąś dywersją, np. notką wybuchową nadchodzącą z drugiej strony, mamy pewne szanse na niespodziewany atak.

[/topis][/tab]

[Kamiru]

• Ponoć Bóg ma boży plan, który realizuje się sam przez się, właśnie dlatego, że jest boski. A może chodziło o boski plan spełniający się z woli bożej? W każdym razie wszystko w nim szło dobrze, nawet jeśli nie szło. Bo wolna wola nie kłóciła się z tym, co zakładał ów projekt. Trochę to skomplikowane, ne? A wcale, wszystko to kwestia wiary. Na szczęście wilki nie miały wolnej woli, a ich Pan dobrze wiedział, jak sobie poradzić. Szkoda tylko, że dochodziła kwestia innowierców. Duże, czarne i najwidoczniej nieśmiertelne. Albo bardzo trudne do zabicia. I chyba nie wiedziały, że Bóg Wygnany postanowił skrócić ich cierpienia na tym świecie. Trzeba było uświadomić je bardziej.
  Więc w czasie, gdy bestie, te białe jak i czarne, wdrapywały się po murze, Szarooki zogniskował wzrok na dwójce wybryków natury, które nie chciały dołączyć do reszty rodziny w krainie wiecznej smoły i siarki. Trudno, trafią w objęcia chłodnej śmierci. Wręcz lodowato zimnej. Chakra opuściła ciało Zamaskowanego, pędząc na spotkanie tego duetu. Lód zaczął formować się błyskawicznie przed mutantami odcinając im drogę do dwóch smakowitych kąsków. Mało kiedy za murem zdarza się trafić na mięsko zamieniające się w wodę, albo chodzące sople lodu. Egzotyka pełną paszczą. Ale zimno powstało nie tylko jako zamarznięta woda, weszło też w ich ciała, spowalniając, utrudniając poruszanie się, zginanie zastygniętych stawów... Aż w końcu z bestii powinny zostać jedynie zamrożone posągi. I tyle. Ze zdolnościami Kamiru nie będzie to problemem. A nawet jeśli nie wszystko wydarzy się tak szybko, jak powinno się wydarzyć, pozostaje jeszcze potencjalne wsparcie wilków, ocalały duet może spowolnić pochód czarnych na tyle, dopóki nie zamarzną. Tylko bez idiotycznego poświęcania siebie. Może i są mininonami, ale cennymi minionami. Koniec ich istnienia nie był wskazany w tym momencie.
  Kiedy mutanty przestaną być zagrożeniem a sytuacja uspokoi się na trochę... No, można by nadal podziwiać bitwę, choć trafniejszym byłoby określenie "burdel w którym nawet kółka poszły się ten tegesować". Zimnokrwisty młodzieniec nie miał na to ochoty, wolał poszukać towarzystwa. W grupie raźniej i w ogóle. Rozejrzał się wokół, to znaczy na prawo i lewo, szukając jakichś ciekawych Pomachał ręką w bliżej nieokreślonymi kierunku (czyli tam, gdzie zobaczył innych amatorów wspinaczki wysokomurskiej z cywilizowanej części świata) i ruszył. Z wilkami po obu stronach. No i Yuu drepczącym gdzieś tam za nim. Chyba, że młody Kantaic... Mieszkaniec Kanatai. No, chyba że dziecko pochodzące z Kantai spróbuje żyć na własną rękę i ruszy z kościanym mieczem w dłoni na tłum intruzów poniżej. A kiedy już dotrą do innych człowieków? Czemu by nie połączyć się w większą grupę? O ile kogokolwiek znajdą. A jeśli nie, to Kamiru skupi się obserwacji walczących. Może nawet wyśle wilki na pomoc, jeśli sytuacja nie będzie tak beznadziejna, by ich nie stracić.

Nazwa

Hyōton no Jutsu: Reberu Ei

Przedostatni poziom kontroli Hyōton no Jutsu. Zasięg wytwarzania i rozmiary kontrolowanego lodu, jak również prędkość tworzenia i twardość materiału rosną, stając na bardzo wysokim poziomie. Podobnie dzieje się z umiejętnością zamrażania - na randze A shinobi jest w stanie zamrozić duże przedmioty, nawet kilkukrotnie większe niż człowiek! Otrzymuje on również umiejętność wytwarzania czarnego lodu - jest on niezwykle twardy, lecz trudniejszy w kontroli.

Wytrzymałość

Kontrola Chakry + Siła

Zasięg

Brak Skupienia

60 metrów

Pełne Skupienie

240 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

16 metrów

Wysokość

40 metrów

Długość

40 metrów

Koszt Chakry

4% na turę

Nie chodzi tylko o zamrożenie tych istot, ale też pokrycie ich warstwą lodu. Nawet jeśli spadną i lód się roztrzaska to najpewniej wraz z tymi stworami. A biorąc pod uwagę szybkość powstawania Hyotonu i formy które mogę tworzyć na tej randze nie powinno być problemu z czymś takim.

Ocalałe wilki towarzyszą Kamiru na murze (skoro jakoś dały sobie radę z biegiem po ścianie to niech biegną dalej). I patatajają sobie dalej po murze (wszyscy, nie tylko lodowe futrzaki) szukając innych na murze (nie wiem, kto jest najbliżej).

Jeśli nikogo się nie znajdzie pozostaje obserwacja walczących i ewentualne posłanie wilków na pomoc (jeśli miejsce nie będzie beznadziejne, a pomoc na poziomie "sami sobie poradzimy ale spoko, pomagajcie"

[Murai]

Na każdym polu walki zazwyczaj była chociaż jedna osoba, która wyróżniała się swoimi ponadprzeciętnymi umiejętnościami na polu bitwy - szatkowała wszystko i wszystkich, za nic nie dawała się licznym oponentom. Istne wcielenie demona, którego spotkanie na polu bitwy mogło skończyć się tylko w jeden sposób. Śmiercią. Czytał o tym w rozmaitych pozycjach o historii i wojnach, nawet jeśli była to czysta fikcja, ale nie bardzo to pojmował. Ale kiedy zobaczył tamtego dziadka, który poruszał się pomiędzy przeciwnikami niczym pantera omijająca nieruchome pale drewna, zrozumiał dokładnie znaczenie tego pojęcia. Jednak kiedy spokojnie wyszedł z nadzianego nań miecza, przyszło mu do głowy zupełnie coś innego - może to on był teraz takim demonem? Nie dającym się zabić nikomu, masakrującym wszystko w zasięgu wzroku? Chyba było za wcześnie na takie stwierdzenie, ale przy rozglądaniu mógł zauważyć innych, którzy byli wręcz zszokowani jego umiejętnościami. Za nic miał sobie jednak ich zdanie czy odczucia w stosunku do niego. Były równie ważne, co zeszłoroczny śnieg. Rana w jego brzuchu nie wymagała opatrzenia - do krwotoku na pewno nie dojdzie, do zakażenia tym bardziej. Chociaż wizja chodzenia z rozprutym brzuchem nie należała do szczególnie nieprzyjemnych, postanowił naprawić to później, gdy znajdzie chwilę wolnego czasu. Zaczął szukać kolejnego przeciwnika, jednak okazało się, że nikogo takiego wokoło nie było. Wybił wszystkich w pobliżu i nawet się w tym nie połapał? Bitewny szał udzielił się i jemu? Nie ma mowy, był przecież w pełni świadomy każdego i zachowywał zimną krew, nawet podczas przebicia. Kiedy miał już ruszyć w kierunku kolejnych oponentów, coś usłyszał. Jakby warczenie wilka albo psa. Odwrócił się w tamtą stronę i zobaczył coś właśnie na podobieństwo wilka. Nie przypominał sobie, by wilki były całkowicie czarne. NIe miały też zdolności regeneracyjnych pozwalających na odnowienie zmasakrowanej glowy i ran ciętych. A więc on również posiadał cechę jemu podobną, chociaż pewnie na wyższym poziomie. Jednak nie było wątpliwości, kto jest tutaj lepszy - bestia, kierowana instynktem i rządzą mordu, nie mogła równać się idealnie rozwiniętej świadomości i inteligencji. Wtedy to zaczął myśleć nad tym, skąd taki dziw mógł się wziąć. I jeszcze te dziwne, czarne znaki, widoczne nawet na jego czarnym ciele. I czerwone kły. Czyżby od krwi zranionych przez potwora ludzi? Niewykluczone. W takim razie pozostało tylko jedno pytanie: Czym to coś jest? Naturalnie występującą anomalią? Owocem eksperymentów? Efektem czyjegoś Jutsu? Nie miał bladego pojęcia, ale w tym momencie pozostawało mu tylko się go pozbyć. Może i nie dało się go zabić, ale obezwładnienie to zupełnie inna bajka. Tak też uczynił - jego nici zwinęły się w coś w rodzaju sieci rybackiej z małymi oczkami. Sieć poleciała niczym ściana w kierunku mutanta. Pochwycenie go nie powinno być trudne, gdyż szybkość poruszania się nici była bardzo duża, więc nawet potencjalne uniki niewiele dadzą. Kiedy już mutant się w tą sieć złapie, nici ładnie się zwiążą w worek i pochwycą stwora. Jego nogi zostaną związane, by nie miał jak drapać, a paszcza wypełni się dużą ilością nici, które przytrzymają jego paszczę otwartą i uniemożliwią gryzienie. Następnie nici rozrosną się w ziemie niczym drzewo swoimi korzeniami, unieruchamiając worek. Stwór zostanie pochwycony. Gdyby plan nie wyszedł i potwór jakimś cudem do niego dotarł, zasłania się rękoma uzbrojonymi w tonfy i gdy dojdzie do kontaktu fizycznego, stara się ponowić plan z unieruchomieniem. Nawet, jak pogryzie, to przecież nie uszkodzi go na tyle, by trafił do szpitala. Jednocześnie bardzo uważał na otoczenie wokoło, by ponownie ktoś nie zaskoczył go i nie "zranił".

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10
  WYTRZYMAŁOŚĆ 65
  SZYBKOŚĆ 80 (90)
  PERCEPCJA 53 (63)
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 5

KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:100%
MNOŻNIKI: Bonus za styl (+10 do Szybkości i +10 do Percepcji)

Nazwa

Jiongu

Pieczęci

Brak

Wytrzymałość

0,3 x wytrzymałość shinobi

Szybkość

0,4 x szybkość shinobi

Zasięg Max.

5 metrów

Koszt

• Drobne wykorzystanie
  E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%
• Znaczące wykorzystanie
  E: 12% | D: 10% | C: 8% | B: 6 | A: 4% | S: 3% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jiongu jest niezwykłą umiejętnością, która zmienia ciało użytkownika w swoistą, szmacianą lalkę. Zdolność, którą uzyskuje się poprzez poddanie swojego ciała eksperymentom, pozwala na dowolne manipulowanie czarnymi nićmi znajdującymi się w naszym organizmie. Wprowadza się je w trakcie eksperymentu i po jego przyjęciu przez organizm następuje jego gwałtowny rozrost w wyniku czego już po niedługim czasie, nici znajdują się w każdym niemalże mięśniu naszego ciała. Ze względu na to, że nasze ciało składa się w głównej mierze jedynie z tych nici, jesteśmy w stanie także wykonywać dość poważne zabiegi na swoim organizmie, a także bez obaw je otwierać, a także zamykać.

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

[Hakai]

Zbiegałem szybko z muru a za mną podążał Kaien i Yukiko. Plan był prosty. Pod ziemie i przed siebie. Niestety nie wszystko poszło idealnie. Zaraz po tym jak zszedłem na ziemie poleciał we mnie ogromny ognisty pająk. Normalnie starał bym się obronić ale przypomniało mi się jak za dziecka łapałem takie do pudełek i potem w nocy zakradałem się do dziewczyn z wioski by je nimi nakarmić przez sen. Czy to karma? Gapiłem się w lecący pocisk. Szczerze mówiąc byłem już gotowy na to że spotkam za chwilę boga. Oj musiał bym się tłumaczyć. Na szczęście już po chwili byłem pierdyliard metrów dalej... A potem tylko ten głos.. Tak to bóg! Ocalił mnie bym mógł wykonać swoją misję. Musiał przebaczyć mi moje grzechy. Yukiko i Kaien pewnie mi nie uwierzą ale sami to widzieli. Takie rzeczy nie zdarzają się ot tak o. Spojrzałem na nich z góry z uśmiechem i ponownie do nich zbiegłem.
-Widzieliście ? To bóg mnie obronił!
Jednak wtedy oczy wrzucił mi się nasz nowy przeciwnik. Nie wyglądał na słabego tym bardziej że trzymał tak ogromny miecz. Chwyciłem do torby słuchając rozkazu Yukiko i ignorując go wyciągnąłem małą tabletkę która już po chwili poleciała do moich ust. Trzymałem to na specjalną okazję ale chyba nie znajdę lepszej niż cholerna wojna. Uśmiechnąłem się do towarzyszy wypełniony nową energią. No dobra teraz czas działać. Wyprostowałem rękę w stronę mocarza i pstrykając palcami wystrzeliłem w jego stronę błyskawicę. Powinna go na chwilę zająć a w tym czasie kaien się nim zaopiekuje. A przynajmniej mam taką nadzieję... Co do Yukiko to nie mam pojęcia co on planuje. Wystrzelił do mnie mnóstwem rozkazów i gdzieś pobiegł. Czy on naprawdę myśli że dam się wykluczyć z walki? Nie ma takiej opcji. Tym bardziej że ziemia tu sucha i pewnie pełna korzeni. Kopanie w niej to by były same męczarnie...

Nazwa

Raiton no Jutsu

Pieczęci

Brak jedynie pstryknięcie palcami.

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (za ładunek)

Opis Technika ta jest jedną z najprostszych jutsu Raiton. Wykonawca prostuję rękę i celując pstryka palcami dzięki czemu wytwarza ładunek elektryczny który w formie pioruna leci w nasze wcześniej wybrane miejsce. Ładunek taki jest dosyć szybki jak to piorun a przyjęcie go na klatę potrafi na około 5 sekund oszołomić i zdezorientować choć dla postaci ze wytrzymałością większą niż 50 trwa to połowę tego czasu. Technika nie zadaje jednak zbyt wiele bólu ani nie poparzy przeciwnika bo w końcu jego głównym celem jest tylko zdekoncentrowanie przeciwnika by łatwiej go zaatakować lub przerwanie składania pieczęci.

Buff stat

Nazwa: Pigułka żywnościowa
Typ: Medykament
Objętość: 0,5
Waga Fūin: 1
Opis: Medykament, potrafiący zwiększyć możliwości bojowe danego shinobi. Przede wszystkim, działa on w 2 sposoby. Pierwszym z nich jest zdrowie organizmu. Gdy Ninja zażyje wtedy ten medykament, zyskuje bonus do statystyk. Jednka drugi sposób polega jedynie na ratowaniu siebie. Gdy osoba posiada większe rany, zażycie tej pigułki tamuje je na okres walki. Na jedną walkę można przyjąć jedynie 1 pigułkę. Inaczej organizm zostaje osłabiony na skutek dużych ilości toksyn.
Bonus: +20 Siła, +20 Wytrzymałość, +20 Szybkość, +20 Percepcja
Cena: 500 Ryō za sztukę

[Hikari]

W kłótni młodego chłopaka stało się to czego nie chciał. Zaczęła się walka. Ale może najpierw omówmy to co się działo przed walką. Co ją doprowadziło. To było tchórzostwo jednego z nich. Co za głupota. Zamiast zostawić go to chce walczyć i tracić energię, co czyni go tylko lepszym. Wstrząsnęło nim opowieść, co jest za murem, ale to tylko dodało mu wiary w to co robi, że chce tutaj pomóc chociaż trochę, nawet jakby to miało być nic wielkiego, co z tego, co miało się wydarzyć. Jak ma zginąć to co za różnica kiedy? Jednak w tym momencie wiedział, że nie będzie dobrze się działo, dlatego włożył łapkę do kieszeni, a na jego plecach dalej była katana, którą znalazł w sklepie. Pierwsze co zrobił gdy ona się zaczęła to rzucił bombką chille pomiędzy nich z dużym zamachem, po którym odwrócił się, aby zobaczyć co z Sake i to co zobaczył wstrząsnęło nim.
Miał nadzieję, że to ich powstrzyma, olał sprawę. Miał ważniejszą rzecz na głowie, nie chciał stracić kolejnej osoby. Ale jak to się stało? Przecież ona miała stać, nic nie powinno się takiego wydarzyć. Pomiędzy tłumami widział jak ona leży, a dryblas nad nią stoi. Nie było nawet co się zastanawiać w owej chwili. Miał tylko jeden cel, uratować ją za wszelką cenę. Do tego obmyślił bardzo szybko plan. Wyciągnął zza brązowej bluzki notkę wybuchową i przebiegając obok niego nakleił mu ją na plecy, a przynajmniej się postarał i stanął nad Sake, przyjmując postawę do aktywacji. Wtedy się odezwał do niego: - Tylko coś spróbuj, a naklejona przed chwilą notka wybuchnie. Odejdź i zostaw ją w spokoju. Nie chcę nikomu robić krzywdy wystarczy tego co się dzieje za murem. - Było wyczuć w jego głosie zdenerwowanie, a raczej wściekłość i pewność siebie. W razie wrogości dalej w nim od razu był gotów aktywować notkę i widać było w nim determinację, jednak nie zrobił by tego, a podjął z nim walkę. Nie chciał aby przeciwnik o tym wiedział, dlatego był niesamowicie opanowany i zdeterminowany. Chociaż w głębi siebie determinacja dotyczyła ochrony Sake.

  Ukryty tekst

[Yuusuke]

Bogowie musieli naprawdę lubić Yüsuke i nie mówię tu wcale o samozwańczym Bogu jego bracie! Pomyślcie chwilę, malec ledwo zdążył pomyśleć o przeciwniku na górze i już w tej samej chwili nie jeden, a dwóch wrogów zaczęło wspinać się po murze. To się nazywa mieć szczęście! Zaraz… Nie! Jedenastolatek wzdrygnął po tym jak zobaczył, że bestie pozbierały się z ziemi zupełnie niewzruszona lodowym atakiem wznowiły wspinaczkę. Nieśmiertelność? Nie było czegoś takiego jak nieśmiertelność, a Hözuki wiedzieli to aż za dobrze. Całkowita regeneracja jaką ktoś obdarował te pokraki musiała mieć swój słaby punkt, taki jak choćby raiton dla Hözukich, ale stwory zbliżały się niesamowicie szybko i nie było czasu by szukać pięt achillesowych potworów. Mały Kantaiczyk otrząsnąwszy się w końcu zrozumiał, że może być w niebezpieczeństwie i czym prędzej odsunął się od krawędzi muru. I bardzo dobrze, bo braciszek wprowadzał w życie kolejny z naskrobanych na szybko planów działania. „Czego nie możesz pokonać, to zamroź!” Tak właśnie powinno brzmieć nindo zamaskowanego Shinobi, no bo co mówi o nim słowo „Równowaga…”? Nic, a moja propozycja już bardzo wiele! Co jednak się stanie jeśli jakimś cudem kundle wywiną się mroźnym objęciom śmierci? Jeśli rozegrają to ładnie, to w nagrodę Yü podzieli się z nimi swoją kością! Tą, którą dostał w prezencie od Toru, tą którą niecierpliwie ściskał w dłoni czekając na dalszy rozwój wypadków. Szczerze mówiąc zasmarkany szermierz zdążył się już napalić na walkę z bestią. Byłaby to w końcu walka między potworkami, których w żaden sposób nie da się unieszkodliwić! Co było lepsze, wyspiarskie kekkei genkai czy nadnaturalna zdolność regeneracji mutanta? Lepiej, żeby nikt nie musiał tego sprawdzać, ale jeśli stwory nie poddadzą się zeru absolutnemu to stoczą bitwę z przepełnionym trucizną gniewu H2O w stanie ciekłym.

Dzieciak wciąż dokładnie obserwuje teren czekając na to, co los postawi przed jego nosem. Jeżeli mutanty zdołają dotrzeć na mur rozpocznie się walka, która pewnie mogłaby trwać w nieskończoność... W takim wypadku albinos będzie szukał słabego punktu zwierzęcia uderzając w coraz to inne punkty na jego ciele. Zacząłby od próby odcięcia bestii głowy.

Nazwa

Suika no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1% (za skroplenie)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jutsu pozwala na dowolne skroplenie wybranej części ciała. Dzięki takiemu rozwiązaniu użytkownik techniki jest niepodatny na ataki fizyczne, a ponadto może ze sporą łatwością zinfiltrować jakiś budynek bądź przykładowo może wydostać się z więzienia.

[Kuroi Kuma]

//ah, sorki musiałem źle zrozumieć ^^
Być w samym środku piekielnego kręgu, słyszeć wrzaski pokonanych i poranionych żołnierzy - często dogorywających i niesprawnych do dalszej walku. Tfu, do dalszego życia, gdyż najważniejszy płyn w ich żyłach wypływał dogasając światełko bijące z ich piersi i zakrywając ich oczy. Ciemność. W tym właśnie miejscu znalazł się ten oto człowiek - już w pewnym wieku, gdy większość shinobi postanowiło jednak zostać w bezpiecznym miejscu, na swoim poletku, gdzie nikt nie będzie im przeszkadzać. Tak bardzo przegryw. Nie był jednak atakowany - w sumie bardzo dobrze, gdyż sam jego potencjał jako atakujący nie był zbyt wielki. Był pomocnikiem i tego się trzymał. Zobaczył gdzieś w tle, jak mrugnęła mu biała czupryna. Spojrzał w to miejsce trzymając ręce wyciągnięte przed siebie. Yukiko i... jak on miał? Cholera... Kaien! - walczyli tuż obok niego, czyli jednak postanowili pójść w jego ślady, albo on w ich. Szukał też tego trzeciego, jednak nie mógł go zobaczyć. Czyżby gdzieś zniknął, albo postanowił uciec? Ruszył biegiem w ich stronę, bo w sumie wolał się trzymać ludzi, których kiedykolwiek spotkał - może bardziej będą zwracać na siebie uwagę? Yukiko nie był niczym zajęty, dlatego też postanowił być bliżej wielkoluda. Stanął jednak w pewnej odległości od nich, co by nie być w bezpośrednim zagrożeniu, gdyby ktoś się zjawił obok niego. Oglądał uważnie otoczenie, by nie zostać zaskoczonym przez jakiegoś randoma z toporkiem wymachując jak rudy kiełbasą krakowską.

Gdy Kaien zajmie się przeciwnikiem z mieczem, to staruszek postanawia mu pomóc przy użyciu piaskowej trumny, uprzednio wysyłając piasek w tamto miejsce.

technika:

Nazwa

Sabaku Kyū

Pieczęci

Wyciągnięcie otwartej dłoni przed siebie

Zasięg Max.

35 metrów

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Popisowa i niezwykle brutalna technika klanu Sabaku. Pierwszą fazą użycia jutsu jest złapanie przeciwnika w piasek. Gdy to już zostanie wykonane, wyciąga się przed siebie rękę. Jest to swego rodzaju sygnał dla piasku, który natychmiast naciska na przeciwnika i łamie mu wszystkie możliwe kości, eliminując go z dalszej walki. Jest to zarazem wstęp do niektórych innych technik, będących równie nieprzyjemnymi dla oponenta.

[Kaien]

W sumie, to życie jest takie zabawne. Ale tak, kurwa, serio mocno zabawne. Pająk przez chwile wydawał się ogromnym zagrożeniem. Przez krótką chwile był naprawdę straszny! Leciał sobie, jakby chciał Kaiena spopielić żywcem i miłe to to... no cóż, nie było. Prawdopodobnie pozbawiłby go jego cennych włosów, jego ślicznej blond grzywki i urody, jakby go poparzyło. Nie zabiłby go, bo pancerz, no ale jednak. Ale wziął odskoczył, udało sie, Pająk sobie poleciał na Hakaia...
Własnie, na Hakaia! Czemu ten debil tam stoi jak ta ostatnia pała? Wiedział, że już mu nie pomoże. Nie ma jak. Za późno, chłopak polegnie dopisując stratę pierwszą do ludzi ochotników na murze...
A tu jednak cos mignęło, śmignęło i uratowało mu życie, zabierając go. Dobrze. Ktoś nad nim czuwa jak widać. Może to i lepiej, że Bóg jest po naszej stronie. Wtedy można mieć choć troche nadziei że jak się Kaienowi taka pomoc by przydała, to że ktoś też zareaguje. Bo na razie nie było źle, no. Nie było. Dawał sobie jakoś radę. Odskoczył, przygotował się do strzału... I taki chuj! Ktoś z wielką siłą przyjebał mu w ręke, przecinając cienką warstwę skóry i od razu dochodząc do pancerza. Ostrze wbilo się tyle w pancerz, co tępy nóż w drewno, robiąc grubą ryse, żłobienie. Pancerz nie uszkodzony, ale w tym miejscu nadwątlony. Jeszcze jedno czy dwa takie uderzenia w tym rejonie i pewnie mu popęka pancerz na ręce. Mocno chujowa opcja. Kiedy krew zalała ostrze, blokując je, Kaien uśmiechnął sie.
-Niespodzianka, co? - W tym samym momencie, co wypowiadał te słowa, miał dwa plany w główce. Dwa bardzo, poteżnie niszczące plany. W sumie wszystko zależy od ułożenia rak. Jeśli jest szansa, by jedną ręką ściągnąć ostrze w dół, tak by zmienić mu zdanie co do ataku, wtedy Kaien odpali Yashi i typowym Gokenem jebnie oponenta z dużą siła w brzuszek, kolec wbijając mu aż za jelita, a te kości z ręki, po prostu na kilka centymetrów w skóre. Wtedy odpali Kudakero Na szpikulcu i poszatkuje mu wnętrzności taką piłą do karczowania od środka.
Jeśli jednak nie da się zbić mu ciosu ręką, by go nie wyprowadzał, wtedy Kaien Zrobi Konohe Reppu, by zejść do takiego pseudo-kucającego parteru i unikając osta - machnie ręką na rownolegle do twarzy oponenta... I wpierdoli mu trzy bełty swej kuszy Shingeki prosto w oczy/nos. Ogólnie w czaszkę.
Podstawa to nie dać się zabić i zabić przeciwnika... Po udanym unieszkodliwieniu go usunie się gdzieś na bok coby obserwować sytuacje go. O ile sie uda.

Podtrzymuje Akekotsu-Hokkotsu no Yoroi czyli szkarłatny pancerz podskórny.


Nazwa Jutsu: Hokkatsu no Ude
Dziedzina: Klanowe, Klan Kaguya
Ranga Jutsu: D
Zasięg Jutsu: Zasięg ręki + 25 centymetrów.
Koszt chakry: E: 15% | D: 12% | C: 8% | B: 5% | A: 4% | S: 3% | S+: 2% za jedną ręke.| E: 35% | D: 28% | C: 18% | B: 12% | A: 10% | S: 7% | S+: 5% za obie ręce jednocześnie.
Opis: Technika powstała na bazie pierwszego tańca Kaguya Yanagi no Mai, jednak będąca jej modyfikacją. W Yanagi no Mai kości wychodzą z ciała w wielu punktach - w przypadku Hokkatsu no Ude czyli dosł. 'Kościanej ręki' pięć kości wychodzi z przegubu łokcia, kierując się ku nadgarstkowi. Kości sięgają do dwudziestu centymetrów dalej niż zamknięta pięść danej ręki. Dodatkiem jest cienki kościsty szpikulec wychodzący ze środka dłoni sięgający pięć centymetrów dalej niż inne powstałe kości. (Dosięgając 25 centymetrów długości.). Kości stanowią dobre wzmocnienie ciosu, ale także pewną ochronę gdy np. próbujemy zasłonić się przed atakiem miecza lub kija.
Link do tematu postaci: Link Link

Nazwa Jutsu: Hokkotsu Kudakero
Dziedzina: Klanowe, Kaguya
Ranga Jutsu: C
Zasięg Jutsu: Zasięg kości.
Koszt chakry: E: 15% | D: 10% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% (Za kość.)
Opis: Kudakero znaczy dosłownie 'Spękanie, pęknięcie' i do tego odnosi się ta technika. Każdy przedstawiciel klanu Kaguya potrafi wysunąć ze swojego ciała kość, która jest idealną niemal bronią, ale skończoną i określoną, bez dodatkowych możliwości. Ta technika jednak umożliwia przesłanie impulsu chakry do wnętrza kości co powoduje jej rozszczepienie niczym kolce jeżozwierza, na cienkie kościane odłamki. Zwiększa to zasięg rażenia danej kości, a także zmienia potencjalnie rany jakie można tą kością zadać. Ta technika ma także drugi etap, który umożliwia za kolejny impuls chakry (połowe kosztu pierwszego) wystrzelenie tychże odłamków niczym strzelający kolcami jeżozwierz. Kościane odłamki mają wytrzymałość równą 1/2 normalnej wytrzymałości kości Kaguya, a ich siła penetracyjna jest porównywalna do metalowego senbona - Wbije się w ciało dość głęboko (Wejdzie cała, ale potem się zatrzyma.), a lżejsze pancerze przebije powierzchniowo raniąc skóre.

-Można także użyć tej techniki na kości w coś wbitej, ale pocięcie odłamkami materiału pokroju drewna jest możliwe dopiero gdy ma się dziedzine Kaguya na poziomie C.
-Prędkość odłamków porównywalna do prędkości senbona.
-Maksymalna odległość lotu to 12 metrów. Powyżej 7 metrów z każdym metrem siła słabnie o 1/10, by przy 12 wbić się do połowy lub zatrzymać na pancerzu. Powyżej 12 metrów brak efektu.
Link do tematu postaci: http://www.shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=102&t=508

Nazwa

Konoha Reppū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Proste uderzenie, zwalające przeciwnika z nóg. Gdy ktoś się zbliży na odległość nogi, użytkownik obraca się, uginając jedną nogę, zaś drugą wyprowadzając low kick na stopy przeciwnika. Poprawnie wykonana sprawia, że oponent ląduje na ziemi, wystawiony na dalsze uderzenia. Technika jest prosta do opanowania, wymaga ona jednak trochę doświadczenia, by móc wybrać idealny moment na jej wyprowadzenie.

[Sakebiko]

Dziewczyna w pierwszym odruchu poczuła się oszołomiona. Za cholerę nie pojmowała tego co się z nią stało w tym momencie. Lecąc swobodnie w dół, aż w końcu wylądowała na ziemi, nie miała powodów by się martwić. To tylko przecież zmiana stanu, to nic strasznego. Dopiero właśnie uderzenie o podłoże przypomniało jej, że nie jest na jakiś wakacjach czy wycieczce krajoznawczej, a na misji i to bardzo ciężkiej. W końcu tutaj ginęli ludzie, a czerwonooka zajmowała się tylko wypatrywaniem jakiegoś interesującego zajęcia, gdzie mogłaby pomóc innym osobom. Zdecydowanie bycie kulą u nogi, zwłaszcza tutaj, nie należało do jej celów, nawet nie miałaby się czym chwalić. Przecież wiele osób się tutaj pojawia i znika, umierając albo spieprzając gdzie pieprz rośnie.
Po niespełna sekundzie wszystko co powinno wrócić do Sakebiko, zdołało to zrobić. Włącznie z nieszczęsną irytacją wynikającą z sytuacji jaka tutaj jest. Zamiast znaleźć sobie zajęcie, to leżała na ziemi, próbując się pozbierać. Niestety tym, który wytrącił ją z równowagi był spory osiłek. Nawet urocza, czerwona sukieneczka była pobrudzona, a to tylko nakręcało białowłose stworzonko. Słysząc jakieś warki z jego strony, jej oczy zaczęły emanować wściekłością.
- To ty patrz jak leziesz! To, że masz więcej mięśni niż rozgarnięcia nie daje Ci prawa, żeby taranować dziewczynki! Z resztą... - Syknęła na mężczyznę, który ją przewrócił. Ona nie miała jak z nim walczyć, ale widząc nadchodzącego Hikariego postanowiła jak najszybciej zebrać się na nogi i odsunąć się. Niby mogłaby ściąć tego kolesia jedną z broni, które znalazła w tamtym sklepiku, niemniej jednak chyba było to bardzo, ale to bardzo głupie - bo przecież po co więcej krwi przelewać w miejscu, gdzie leje się ona strumieniami.
Dziewczyna otrząsnęła się, stając twardo na nogach. Miała ochotę temu ktosiowi mocno obić twarz, ale nie była w stanie. Katana spokojnie dyndała przy pasie, kiedy to czerwonooka chwyciła za nią dla bezpieczeństwa.
- Z całym szacunkiem, ale radzę Ci zważać na słowa... Mimo wszystko. - Warknęła, ale już i tak znacznie spokojniejsza niż była wcześniej. Niemniej dalej miotały nią emocje - typowe to dla tej małej Sakebiko, która wewnątrz nadal była tym okropnym, niedojrzałym dzieckiem.

[Rinsari]

Nie wszystko wyszło tak jak zaplanowała, ale ostateczny efekt był całkiem niezły. Nie zrobiła tarczy wokół Kaiena, ale zdążył uciec, dzięki czemu zaoszczędziła nieco chakry na później. Nawet dzieciak nie ucierpiał, bo zabrał go siejacy dotąd popłoch wśród wrogów. Za to udało się złapać, choć nie była to osoba docelowa jej techniki, lecz kolejna osoba która zaatakowała jej przyjaciela. Podeszła kilka kroków do chłopaka, postanawiając opuścić dotychczasowe miejsce na Murze, bo nie mogła przeoczyć, że robiło się tu coraz mniej bezpiecznie. Obok Kaiena będzie teraz lepiej ubezpieczona.. A właściwie za jego plecami.
Dziewczynie aż zadrgała brew na widok jego przesadnie wielkiej broni - na co komuś ponad 2 metrowy miecz? Jakieś kompleksy? Nie zagłębiając się w to, wysłała piach aby korzystając z jego unieruchonienia owinąć go swoim żywiołem, wyciągnęła przed siebie dłoń, dając znak. Kwarcowy surowiec zacisnął się wokół ciała wroga, w zasadzie mając połamać wszystkie jego kości... Albo przytrzymać go aby zajął się nim Kaguya. Swoją drogą musiała dość śmiesznie - jedną dłonią przyłożoną do oka, a drugą wyciągniętą przed siebie. Nie przejmowala się tym jednak, a zajęła się panem od ognistych technik.
Postanowiła iść za ciosem i użyć tej samej techniki, zostawiając sobie w gurdzie mimimum piachu do stworzenia awaryjnie tarczy. Piaskowa chmura pomknęła w stronę użytkownika Katonu, a na dole przesuwała się jego druga część. Tym razem jednak po złapaniu go najważniejsze będzie zablokowanie ruchu dłoni i ust przez piach. Może zdąży wyprzedzić technikę? Jeśli nie, a technika będzie dążyła w jej kierunku, to stworzy chmurkę, wskoczy na nią i odleci.

[Yoshimitsu]

Wrota Do Piekła - Czyli Mini-Event
Liczba postów: 61/xXx ~Noc jest pełna strachów
Bitwa trwała już pewien czas, a nie było widać jej końca, mimo że raz za razem padały kolejne jednostki. Tutejsza ziemia została tak przesiąknięta krwią, iż zaczynało robić się delikatne bagno. Litry spływały z każdego truchła, a kolejne padały, niedługo w tym miejscu powstanie cmentarzysko większe niż niejeden oddzielony ogród do spoczynku zmarłym gdzie zbierało się ich tam przez kilka lat, miejscami już nie było miejsca gdzie postawić nogi, bowiem trup leżał na trupie. Uchiha na dzikusie i odwrotnie, a miejscami bezpańskie rody czy inne dziwadła. Jednak wszystko ma kiedyś się skończyć! Bohaterowie którym dalej było dane spoglądać na wszystko z góry mogli dostrzec, iż zwycięska szala przechyla się na stronę obrońców ludzkości. Po czym to poznawali? Bowiem już nie musieli walczyć jeden przeciw dwóm, teraz proporcje wychodziły równo, a gdzie nie gdzie wzrokiem spojrzeć nawet górowali strażnicy. Czyżby można było cieszyć się ze zwycięstwa które nadejść ma już niedługo? Czy może po prostu nic bardziej mylnego? Bo przecież niektórzy usłyszeli, iż to dopiero pierwsza fala, tak więc kiedy przybędą następne? Kiedy na nowo rzeź rozpocznie swój bieg... Świat był okrutny, a słońce pod czerwoną barwą zachodziło już powoli nad morzem horyzontu, będąc tak szkarłatne jak pole pod stopami wojowników. Zwiastując nadejście nocy, którą poprzedzała delikatna szara barwa, powoli nasycająca się w smolistą czerń. Czyżby tej nocy nikomu nie będzie dane spać spokojnie?


~Kaien i spółka
Zacznijmy tym razem spokojnie, bo od Hakaia, który raczej jest wesoły, iż ktoś po prostu uratował mu nędzne dupsko przed śmiercią. Co prawda brak doświadczenia mógł go tłumaczyć z wielu dziwnych zagrań, to jednak nic raczej nie będzie w stanie wyjaśnić tego co teraz uczynił. Niczym boski heros łyknął pewną tabletkę, narkotyk zaraz zadziałał na jego organizm pobudzając go do działania. Mógł czuć się jak nowo narodzony i o wiele silniejszy. Lecz czy dalej nie był przypadkiem najsłabszym człekiem na polu walki? Może nie... lecz na pewno najgłupszym. Potwierdzając to swoją techniką, którą posłał w stronę przeciwnika Kaiena. Nie mówiąc już o tym, iż tenże wielkolud sobie radzi, to jego kolega chyba źle ocenił odległość. Bowiem stał na potężnym murze, na samym jego szczycie, nieopodal miał gdzieś innyh stojących wojowników, którzy przybli w tym samym czasie do tego miasta co on... Posłał ładunek elektryczny, mający swój cel. Tenże przemierzył ów maksymalny zasięg i wygasł... Do końca muru brakło jeszcze sporo.
Co sie działo u kuzynów specjalizujących się w sztukach walki? Wspomniany wcześniej gigant wśród zwyczajnych kowalskich miał dość ciekawy plan, który mógł wykonać tylko dzięki swojemu opancerzonemu cielsku, niczym najtwardszy mężczyzna świata, bowiem tylko mężczyzna. Nie przeceniajmy jego technik aż nad to drodzy państwo, istnieje pewna niewiasta, której skóra jest kilka razy wytrzymalsza niż te wszystkie warstwy zbroi. Lecz nie o tym teraz mowa, bo przecież epicki pokaz umiejętności rodu Kaguya szykował się w tejże sekundzie. Ostrze mknęło w Twym kierunku, cięło swą masą i siłą warstwy powietrza, gwizd prawie rozdzierał Ci uszy, lecz jednym sprawnym ruchem zmieniłeś czy też skierował ostrze w inną stronę. Zapewne gdyby nie to, iż oponent miał skrępowane stopy, można by kontemplować jedynie co by się dalej działo. Tym razem szczęście było po stronie ludzkości. Kontr atak wyleciał wręcz natychmiast masakrując przeciwnika... Kolce wbiły się w niego, słychać było tylko kaszlnięcie krwią, zaraz po tym charakterystyczny odgłos opadającego bezwładnego ciała... Oczywiście zwycięzcą jest wiadomy jegomość.
Ten co jest głupszy od znajomego lub wierzy w swoje umiejętności bojowe zwał się Yukiko! Miał dość ciekawy plan, co prawda nie tak spektakularny i złożony jak jego kuzyna, lecz na miarę jego możliwości za pewne idealny, być może głupotą było coś innego... Lecz wszystko od początku. Bowiem tenże człek zajął się rozkazami skierowanymi do Hakaia, a nie swoją walką, gdzie oponent już przecież składał pieczęci do kolejnej techniki... Głupi i głupszy, dobrym określeniem jest tego duetu. Zaraz oponent nabrał powietrza w płuca, po czym dosłownie wypluł z siebie mniejsze kule ognia. W tym momencie Yukiko zaczynał wykonywanie pieczęci, musiał przerwać i odskoczyć, po prostu uniknąć ataku. Na jego nieszczęście lub też szczęście leciała druga i trzecia, która trafiła prosto w niego po tymże uniku. Co było w tym wszystkim szczęściem? Nie otrzymał obrażeń od pasa w górę, lecz w nogi, które od razu oparzone zaczęły płonąć. Czemu? No bo przecież spodnie płoną... Czyżby nadchodził pierwszy wojownik, który by uniknąć śmierci poprzez spalenie będzie musiał ściągać spodnie?

~Starszy Pan
Woh, mimo lat bogowie nie mieli zamiaru Ci odpuścić, bowiem kiedy ruszyłeś, przemierzając kilka metrów, przed oczyma pojawili Ci się walczące postacie dobra i zła. Byli to mężczyźni, jeden o niebieskich włosach, odziany w skórzane spodnie, machający jakimś toporem... Dziwny rodzaj broni w tychże czasach, lecz być może za murem mieli inne rodzaje stylów walki. A przecinikiem dzikiego był młody chłopiec, bo tak można go nazwać w przeciwnieństwie do drugiego. Na oko miał może z 20 lat, brąz włosy i ranę na lewej ręce, z której krew leciała mniejszym strumykiem. Świata już dużo zwiedziłeś, tak więc raczej nie jesteś tymże zaskoczony, iż takie szkraby toczą wojny, których nawet dorośli w pełni ciele jak i duchu, nie musieli toczyć. Odwagą zapewne przerastał większość świata, tak więc Ty jako, iż przygotowany i tak byłeś z planem na przeciwnika Kaiena, postanowiłeś użyć techniki na oponenta który nękał młodzieńca. Jakież zdziwienie wymalowało się na tych dwóch twarzach walczących, kiedy to piasek zaplątał się na ciele. Nie było mowy o ucieczce, mimo iż szarpał się każdym skrawkiem swego organizmu, to nie miał tyle siły by przeciwstawić się brutalnej technice. Nie minęła chwila, a Ty wykonałeś na nim pogrzeb, z prochu powstałeś w proch się obrócisz... Te słowa odbiły Cie się w uszach, a krew trysnęła nasączając Twój piasek kolejnymi litrami szkarłatu. Dzieciak stał z niedowierzaniem. Aż wreszcie otworzył usta. -D-dziękuje Ci... Panie... -uśmiechnął się zadowolony, iż przecież żyje. -Jak mogę Ci się odwdzięc... - no i w tym momencie miało paść przecież znajome słowo, lecz przerwane przez jego upadek na ziemie zostało. Zemdlał? Prawda! Wyglądał dość blado, być może stracił sporo krwi? Trzeba zanieść go za mur i poszukać lekarza... Lub kogokolwiek kto zna się na medycynie lub zrobić cokolwiek... Lub nic.

~Sakebiko i Hikari
Chyba nigdzie nie było miejsca w który można było czuć się bezpiecznie... Nawet miasto ogarnięte przez chaos i zestresowanych ludzi stało się istnym pobojowiskiem, gdzie brat do brata pretensje ma, gdzie ojciec syna karci, gdyż też idzie zbyt szybko, tam gdzie o najzwyklejsze "ale" możne dojść do nieszczęścia, tymże stało się miasteczko pod murem. Hikari miał zajmować się pierwsza napotkaną sprzeczką, lecz szybciej nim dołączył zdołał się od niej odłączyć widząc jak jego luba jest pod wielką górą mięśni. Bombka chili pomknęła między dwójkę mężczyzn, wtem on ruszył zaraz do królewny będącej w potrzebie. Nic się nie zdążyło w ten czas wydarzyć a plan przebiegł tak jak miał, notka znajdowała się na plecach oponenta, lecz czy to miał być koniec? Raczej na to się nie zapowiadało... -Idiota! Jesteś tuż obok mnie i wysadzisz to gówno? Zabijesz nas wszystkich, tak więc... -chyba wiedział dobrze jak to działa, miał z tym kiedyś być może styczność. Będąc pewny, a Ty niebędącym na unik, wielka łapa pomknęła prosto na Hikariego, łapiąc go za szyję. Uniósł Cie do góry i z uśmiechem wymruczał pod nosem. -Skoro tak bronisz tej małej, to będziemy mieli układ co? -spojrzał na Sakebiko i oblizał wargi. -Oddasz mi się, to go nie zabije.

-Murai
W tejże powieści była już mowa o głupim i głupszym... Tak więc przyszła i pora na kogoś kto walczył niezwykle inteligentnie i praktycznie. Mając do dyspozycji jedynie swoje umiejętności był w stanie po prostu przeciwstawić się większości tutejszym zagrożeniom lub nawet wszystkim. Bo przecież jak do tego momentu szło mu iście bajecznie. Warczący mutant ruszył prosto na Ciebie, lecz Ty byłeś na to tak bardzo przygotowany, jak nikt inny. Wykonałeś sieć ze swojego własnego ciała, która po prostu skrępowała całego "zwierzaka", tenże szamotał się na wszystkie strony świata, chcąc po prostu oswobodzić się z tyche objęć. Nie czekałeś dłużej, wykonałeś swego rodzaju worek, w którym zamknąłeś potwora... Prosta walka, lecz co teraz? Bo przecież tych stworów jest tutaj multum, a być może tylko Ty znasz receptę na porachunek ze stworami. Odwróciłeś się by rzucić okiem na otoczenie, Twoją uwagę przykuł mur? Tak, na nim stało kilka znajomych/widzianych wcześniej osób. Natomiast na mur wspinały się jednostki? W postaci tychże stworów. Było ich... chyba 10! Jeśli ślepia Cię nie mylą tak właśnie było. Lecz co teraz Ty zrobisz? Bo na przestrzeni wzroku możesz również udać się do radzącego sobie świetnie starszego człeka lub też może do jakiegoś mniej poradnego strażnika... Choć takich na polu walki zostało już mało.

~Jednostki na murze
Tutaj zabawa dopiero miała się zacząć, mimo iż nad wszystkimi czuwał chłopiec tak potężny jak zebrani wszyscy bohaterowie, to również i one być może będzie miał problem? Któż to wie... Jak na teraz zaczął swój mroźny taniec, wysyłając falę chłodnej chakry prosto na rozjuszone potwory. Powietrze zasyczało z zimna, wydało swój dech i bump! Nagle te jednostki zatrzymały się, kłapały pyskami, kąsały powietrze i... zaczynały coraz wolniej się poruszać. Pyski skierowały się w stronę ich kończyn, jedno kłapnięcie i kończyna odgryziona! Czyżby chciały... Tak. Oswobodzić się poprzez odgryzienie łap i natychmiastową regenerację by iść dalej, lecz tutaj wchodzi efektywność tka dobrze użytej techniki. Na polu walki widniało dwóch geniuszów w swoich najlepszych atrybutach. Zamarzły w mając swoją krew, która ociekła im z pyska... A Ty ruszyłeś prosto przed siebie rozglądając się za jakimś... Potrzebującym, obok Ciebie resztki wilczej watahy, za kilka kroków wcześniej kałuża. Blump!
Nie trwało to nawet pełnej minuty czy dwóch, bowiem nagle na murze pojawił się kolejny mutant, który wpadł pyskiem prosto na najmłodszego bohatera. Tenże jednak nie uronił kropli krwi na nieskażony żadną raną mur, bowiem w pysku zamknęła się woda... Plusnęło jakby ktoś skoczył do basenu, zdziwiony krwiożerczy wilk nie miał zamiaru zaprzestać. Yuu oddalił się kilka metrów. Bum! I na mur wskoczyła prawie cała wataha! Dokładnie siedem różniących się od siebie potworów była tuż obok młodzieńca. Obrała go sobie za cel. Wtem Kamiru się odwrócił, był 10 metrów od pierwszego z potworów. Do Yuu miał 15. Ostatni mutant był 20 metrów od lodowego chłopca. Te kłapały pyskiem, lecz czy na coś im się to zda?
Co u dziewoi która swą opatrzność skierowała na swego lubego? Chyba tak to można nazwać, bowiem skupiała się praktycznie tylko na nim, na nikim więcej. Aż tutaj nagle przyszła zmiana! Miała wkroczyć do akcji pomagając kuzynowi Kaiena, kątem oka jednak dostrzegła jak oddalonego o 60 metrów Yuu atakuje wataha cieni. Nie zdążyłaś nic powiedzieć jak do Twych uszów dotarł pobliski warkot bestii. Odwróciłaś machinalnie łbem i zobaczyłaś trójkę przeciwników. Potwory stały tuż obok siebie. Oddalone w przeciwną stronę do Kamiru i Yuu, znajdujące się dokładnie 25 metrów od Ciebie.

Bieda post, jednak cóż... Czas mnie dziś goni. Data następnego posta: 30.09 godz. 17:00
Dalej proszę o linkowanie poprawnie technik i statów pod postem... Od następnego posta zaczynam karać za takie coś. ^ ^''