Kurhany nieopodal Seiyamy

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
5/30 Wejście do światyni było nieobstawione. Najpierw musieliście przejść po długich schodach, po których można było już załapać niemałej zadyszki. Widziałeś jedynie dwóch, trzech mnichów, którzy zamiatali posadzkę przy wejściu, oraz na dziedzińcu przynajmniej pięciu, którzy uprawiali jakąś rolę. Główny mnich zaprowadził Cię do jednego z pomieszczeń wewnątrz światyni.
- Proszę, usiądz. - powiedział, po czym przyniósł z innego pokoju po herbacie. - Tak naprawdę...walczył tylko lider. Jego pomocnicy to chyba bardziej tragarze, bo ich zadaniem było tylko noszenie naszych dóbr, które i tak rozgrabili... - powiedział cicho mężczyzna. - Poza tym, ten wojownik używa bardzo dziwnej sztyku walki. Potrafi atakować z dystansu, jakby powietrzem, a jak wejdzie w bliski zasieg, to uderza palcami... - powiedział, pokazując Ci na ręku rany po śladach.
- Jaki masz Panie pomysł? Zastawić pułapkę? Czy bezpośrednia walka?

No właśnie Daisuke, jaki masz pomysł? Teoretycznie najprościej jest uciąć łeb wężowi, ale czy sama walka będzie taka jednostronna? A może lepiej zastawić pułapkę, lub przygotować jakąś intrygę? Wszystko w Twoich rekach.

[Daisuke]

Wizyta w takim miejscu jak klasztor bywa bardzo ujmująca. Nawet tak sceptycznie nastawiony do wszystkiego Daisuke musiał przyznać, że jest to bardzo specyficzne miejsce. Raczej nie wierzy on we wszelkiego rodzaju mistycyzm, czy boską wolę, twierdząc, że to raczej zwyczajne odczucia ludzi. Oczywiście nie negował samego istnienia istot boskich, to już zakrawałoby na herezję. Mimo wszystko zostawał przy twierdzeniu, że bogowie nie ingerują za bardzo w ludzkie życie, a każdy jest samodzielnie odpowiedzialny za swój żywot.

-Z całą pewnością lider musi wyczuwać obecność innych. W jakiś sposób przewiduje on ataki zza pleców, skoro samodzielnie był w stanie odpierać ataki z każdej strony. Zaczajenie się na nich może nie mieć większego sensu, wyczują każdy podstęp.- Komentował kolejne doniesienia o możliwościach bandyty. Z opisu możliwości klarował mu się pewien pogląd na to z kim przyjdzie mu się zmierzyć. Wojownik, który walczy wręcz przy pomocy precyzyjnych ciosów, bardzo dziwny styl, z którym Daisuke nie miał nigdy styczności, ale nie takie niezwykłości widział. Do tego należy uwzględnić możliwości posługiwania się Futonem oraz umiejętnością wyczuwania. Skuteczny zarówno w walce na bliskim dystansie, jak na większe odległości. Przeciwko jednemu jak i całej zgrai słabszych przeciwników. Należało mieć wątpliwości, czy był to zwyczajny łotrzyk, czy jednak bardziej wyszkolony shinobi.

-Możecie, w miarę możliwości spróbować zatrzymać całą jego bandę oraz trochę go zmęczyć. Tak wszechstronni wojownicy zwykle bardzo szybko osiągają swoje limity- Dodał po chwili, próbując wykorzystać na tyle ile będzie to możliwe pomoc mnichów. Nie powstrzymają rozbójnika, ale z całą pewnością będą stanowić jakąś przeszkodę, a to ułatwi później zadanie włócznikowi. Może nawet uda im się na tyle go zatrzymać, że Daisuke znajdzie odpowiedni moment do zadania jednego, kluczowego i kończącego uderzenia.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
7/30 Mężczyzna napił sie herbaty, po czym po wysłuchaniu tego co miał do powiedzenia do niego Daisuke, pokiwał twierdząco głową
- Napewno masz Panie rację...atakowanie go ze wszystkich stron, może przynieść nie najlepsze skutki...ale gdybyśmy my mogli zając się jego strażą i zostawić Tobie Panie jego samego, ten plan mógłby się udać. - powiedział mężczyzna.
- W każdym razie, atak pewnie nadejdzie wieczorem, także mamy chwilę na przygotowania. Potrzebujesz Panie czegoś? Może oprowadzimy Cię po całej budowli, abyś mógł wpaść na jakiś ciekawy pomysł? Chyba, że wolisz po prostu bezpośrednią konfrontację. NIestety, nie znam Twojej siły Panie, więc ciężko mi oceniać. - mnich był bardzo spokojny w formie, z jaką się do Ciebie zwracał. Oprócz tego na głównym dziedzińcu zrobił się jakiś ruch, poniewaz dużo mnichów zaczęło przenosić jakieś skrzynki i beczki w różne miejsca, głównie na tył klasztoru.
- No tak, poczyniliśmy już przygotowania. Póki co, przenosimy dobra na sam tyl klasztoru, by ewentualnie, jak byśmy zawiedli, mieli jak najtrudniej znosić nasze towary. Przynajmniej tyle możemy... - powiedział cicho.

Tak więc wyglądała sytuacja. Mnisi już działali, aby dzisiejsze starcie było dla nich jak najbardziej korzystne, mimo tego, że mogli znaleźć się w bardzo złej sytuacji. Jak na to wszystko zareaguje Daisuke?

[Daisuke]

Daisuke przyjął ze spokojem propozycję o podzieleniu się bandytami. Mnisi zajmą się całą grupą, a lidera pozostawią samotnego. Nie do końca na coś takiego liczył, ale pokiwał twierdząco głową, na znak, że zgadza się aby tak właśnie spróbowali postąpić. Pomysł o tym, żeby maksymalnie wykorzystać mnichów należało odrzucić. Najwyraźniej za bardzo obawiali się tego co rzezimieszek może im narobić. Banda słabeuszy, no ale przynajmniej plusem tej sytuacji jest możliwość dodatkowego zarobku.

-Najlepiej by było walczyć w jakimś szerokim korytarzu. Walka z ciasnych zaułkach mogłaby być bardzo trudna, a na otwartym terenie jego ataki powietrzem dawałyby mu ogromną przewagę. Ile jest wejść do klasztoru? Tylko to jedno główne- Nie znając rozkładu pomieszczeń, sal oraz korytarzy ani nawet ilości wejść zaproponował jak powinien wyglądać teren ich walki. Przystał również na propozycję oprowadzenia po budynku. Powinno pójść to dość sprawnie, bowiem nie ma potrzeby sprawdzać wszystkich sal. Po pierwsze dlatego, że ciężko byłoby tam kogoś zagonić, a po drugie zapewne mnichom zależy na tym aby nie ucierpiały one za bardzo.

-Macie jakieś dobre miejsce do odpoczynku i treningu? Chciałbym się przygotować przed walką- Chcąc wyjść na jeszcze większe profesjonalistę w swoim fachu, postanowił pokazać, że podchodzi bardzo poważnie do wszelkich pojedynków. Mnisi zapewne będą pod wrażeniem przygotowania mentalnego oraz fizycznego, tymczasem Daisuke będzie miał chwilę aby po prostu odpocząć od tych, bądź co bądź, męczących mnichów.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
9/30 Mnich najwyraźniej bardzo ożywił się na Twoje słowa. Pokiwał w swoim stylu głową i zanim przemówił, upił łyk herbaty.
- Wejść są dwa - jedno na przedzie, drugie z tyłu. Żeby dostać się na tyły, musieliby przejeść strome góry, co jest niemalże niemożliwe...ten klasztor został wybudowany właśnie w taki sposób, by nikt nie był w stanie nas zajść. - mężczyzna podniósł sie z miejsca i otrzepał.
- Chodź ze mną Panie, pokażę Ci miejsce do treningu, jak i miejsce do konfrontacji.

Daisuke został poprowadzony do jednego ze skrzydeł. Po drodze mijałeś wielu mnichów, tym razem ich liczba zakrajała na dziesiątki osób. W jednej z sal widziałeś, jak niektórzy ćwiczyli jakiś styl taijutsu, którego niestety nie rozpoznawałeś. W innym, unosił się bardzo miły zapach jakiejś potrawy, najwidoczniej tam znajdywała się kuchnia. Wkońcu, dotarliście do miejsca, które mogło zdziwić niejednego. Był to swojego rodzaju gaj, gdzie porośnięte drzewa i cisza sprawiały, że nie szło uwierzyć, jak to miejsce mogło się tak wkomponować w świątynię. Na środku siedział jeszcze jeden z mnichów, który wydawał się medytować. Co jakiś czas widziałeś latające ptaki, które siadały na kamieniu, by napić się wody z stawu na środku.

- Tutaj możesz Panie poćwiczyć i przygotować się do konfrontacji. Za godzinę zapraszamy na strawę. Poza tym, w tym miejscu mozesz znaleźć więcej, niż tylko miejsce do treningu...postaraj się poszukać siebie. - mnich uśmiechnął się serdecznie, po czym zaczał się wycofywać, az wkońcu zniknął w drzwiach, z których przyszliście...zaś Ty poczułeś bardzo dziwny spokój.

[Daisuke]

Po drodze warto było zapamiętać możliwie jak najwięcej ścieżek. O ile samą walkę planował rozpocząć w korytarzu wejściowym, ze względu na odpowiadające mu walory przestrzenne, o tyle bardzo często w trakcie pojedynków dużo potrafi się zmienić. Możliwość zepchnięcia przeciwnika w jakąś ślepą uliczkę, czy możliwość cofania się przez kolejne korytarze może okazać się bardzo pomocne. Niestety nie miał ani możliwości ani zbytnich chętnie na dokładne badanie całego kompleksu, sądząc, że przecież i tak wystarczy mu niewiele do pokonania przeciwnika. Nie liczył, żeby jakiś zwykły rozbójnik był dla niego godnym przeciwnikiem. Nawet jeśli samodzielnie potrafił on położyć gromadę atakujących go jednocześnie wytrenowanych mnichów.

-Bardzo dziękuję. Teraz przyda mi się odpoczynek- Powiedział, rozglądając się po ogrodzie. Zanim jednak zatonął w niezwykłościach tego miejsca, przypomniał sobie o jeszcze jednej rzeczy. Z punktu widzenia gotowości do walki jest to właściwie sprawa kluczowa.

-Poślijcie na trakt kilku zwiadowców. Niech natychmiast dadzą znać i podniosą cichy alarm w klasztorze, chcę z wyprzedzeniem wiedzieć, że są już blisko. A i ustawcie kilku strażników przy tylnym wejściu, inaczej po prostu okradną was po cichu- Powiedział, przekonując do swoich pomysłów. Posłanie kilku ludzi miało dać wystarczająco czasu, aby obudzić się z drzemki, którą planował sobie zrobić oraz przejść do wybranego miejsca, gdzie walka będzie miała się toczyć. Zabezpieczenie tylnego wejścia było po prostu pewnym zabezpieczeniem się. Daisuke nie kosztowało to praktycznie nic, a w pewien sposób mogło zabezpieczyć przed atakiem zza pleców. Nawet jeśli dostanie się do tamtego przejścia było niemalże niemożliwe.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
11/30 Mnich przed odejściem przyjął Twoje rozkazy i oddalił się, coś mamrocząc pod nosem. Usłyszałeś tylko, że cieszył się, że jakiś bóg im Ciebie zesłał, że to znak od Boga, że wkońcu ich modlitwy zostały wysłuchane. Czy tak było w rzeczywistości? Trudno powiedzieć. Gdybyś po drodze zdecydował się na krótkie wypróżnienie, Ty jak i mnich pewnie byście się nawet nie spotkali. Taki to właśnie jest świat, że małe czyny potrafią zróżnicować bieg historii, a niektórzy nadal dorabiają do tego ideologię...lecz czy nie taka jest właśnie kolej rzeczy?

- W Twojej duszy płonie gniew... - odezwał się w międzyczasie mnich, którego obecność była niemalże nie do wykrycia - mimo tego, że siedział bardzo blisko Ciebie. - Przyszedłeś tutaj, lecz Twoim celem nie jest niesienie pomocy. Tyle sprzeczności jest w Twoim duchu, że nie wiem od czego zacząć...myślę, że powinieneś zastanowić się, kim jesteś. - powieedział do Ciebie bardzo spokojnym tonem, a po tym zaczął kiwać się na boki i coś nucić.

W międzyczasie przez okolicę przeleciały dwa kolorowe ptaszki, które usiadły gdzieś na jednej z gałęzi. Miałeś jeszcze z 45 minut do posiłku.

[Daisuke]

Czy światem rządził przypadek? W gruncie rzeczy tak. Niektórzy przypisywali takie niezwykłości samym bogom, ale zdaniem Daisuke było to daleko wysunięte gdybania, z wielu powodów błędne. Nie było specjalnie powodu, żeby przypisywać zwyczajne ludzkie problemy oraz przypadki boskiej opatrzności, bo zwłaszcza dla ludzi mocno wierzących, godziło to w boskość tych, w których wierzą. Bogowie nie mają najmniejszych powodów, aby ingerować w żywot tak mało znaczących jednostek, a nawet w całe społeczności. To po prostu dużo poniżej ich wszelkiej godności, a insynuacje, że istoty boskie mogłoby chcieć obserwować konkretną jednostkę zakrawa o bluźnierstwo i obrazę boskości. No ale Nakasada nie miał najmniejszej ochoty wyprowadzać mnichów z błędu, bo doskonale wiedział, że gdy podważasz pewne fundamenty czyjegoś życia, ten zaczyna traktować to jako personalny atak na jego osobę, z miejsca traktując wątpiącego jako największe zło którego należy się pozbyć. A włócznikowi jednak zależało na zarobieniu odrobiny pieniędzy.

-Nic u mnie nie płonie, nie musisz się o to martwić- Odpowiedział, nie rozumiejąc rzucanych mu aluzji. Liczył, że jednak znajdzie spokojne miejsce, a tymczasem okazało się, że trafił na najbardziej metafizyczną marudę w całym klasztorze. Rzucanie bardzo dziwnych sformułowanie miał zwykle za zadanie przekazać jakąś niezwykłą prawdę objawioną, tymczasem było zwykłym ględzeniem podstarzałych dziadków, którzy sądzą, że sam ich wiek pozwala im traktować siebie jako wyrocznie wszelkiej wiedzy.

-Dobrze wiem kim jestem i wiem co tutaj robię. Przyszedłem tutaj tylko dlatego, że zostałem poproszony o pomoc i tej pomocy zamierzam udzielić- Lekko podirytowany kolejnymi metaforami próbował odpyskować, choć nie podnosił głosu, to dało się w jego wypowiedzi wyczuć pewną wrogość. Wielki mędrzec oczywiście jak zwykle w takim przypadkach próbował przekazać, że dopiero w głębi duszy wojownik może poznać samego siebie, że największym przeciwnikiem dla wojownika jest on sam oraz tego typu pierdoły. Daisuke już wielokrotnie przechodził takie rozmowy, wielu jego poprzednich mentorów próbowało tych samych sztuczek, jakby chcieli go nawrócić do jakiejś sekty. Do posiłku zostało jeszcze trochę czasu, więc włócznik znalazł sobie jakieś wygodne miejsce, przyklęknął na kolanach, a następnie usiadł w typowy dla siebie sposób. Najpierw uklęknął na kolana, a następnie usiadł swoimi czterema literami na własnych stopach, odchylił się lekko do tyłu, wspierając dłońmi i spojrzał w górę.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
13/30 Czas zleciał szybciej niż Daisuke sobie zdawał. Najpierw krótka, metaforyczna dyskusja z mnichem, który najwyżej chciał dobrze, ale już nie kontynuował dyskusji z shinobim. Oddany był swojej medytacji.

Nagle ni z tego, z ni owego ktoś uderzył w metalowy gong, a echo przeszło się po całym przybytku. Niejeden by zerwał się w pozycji bojowej, wyczekując skąd nadciąga rywal, lecz nie tutaj. Mnich, który wcześniej pouczał Daisuke, aby ten szukał swojego wewnętrznego ja i nie pogubił się na życiowych ścieżkach, wstał powoli, otrzepując się i spojrzał pokojowo na siedzącego shinobiego.
- Ten gong oznacza posiłek. Pozwól ze mną, zaprowadze Cię. - powiedział ze stoickim spokojem i ruszył przodem, w kierunku drzwi z których wcześniej przyszedłeś.

Co jak co, ale mina mnicha mogła strasznie irytować. Wydawało się, że chciał Ci powiedzieć, że on znalazł już wszystkie zasady, które rządzą światem, a sam teraz jest nadistotą. Tylko, że kontrastu do tego dodawało mu brak pychy i te wyciszenie, wszechobecne wyciszenie i powolne ruchy.

[Daisuke]

Na całe szczęście dyskusja skończyła się równie niespodziewanie, co się zaczęła. Mnich chyba zrozumiał, że dalsze polemizowanie z Daisuke raczej nie będzie miało sensu. Z wielu powodów. Jednymi z nich było chociażby to, że dalsze obrażanie swojego wybawiciela raczej nie miało sensu, czy to, że włócznik doskonale znał te wszystkie metafizyczne sztuczki i nie dał się w nie wciągnąć.

Koniec przerwy jednak nastał razem z wybiciem dźwięku gongu. W pierwszym momencie można było uznać to za dźwięk gotowości do walki. Zwiadowcy wrócili, zaalarmowali kogo trzeba a dźwięk miał dać znać wszystkim w klasztorze, że zbliża się zagrożenie i każdy ma zająć swoją pozycję. Tak jednak nie było, gdyż dźwięk ten po prostu oznaczał posiłek. Niedługo ma dojść do istotnej walki, być może przesądzającej o istnieniu tego klasztoru, a tymczasem oni nadal trwali w swoich normalnych działaniach jak gdyby nigdy nic. Bez słowa komentarza, Nakasada jedynie poszedł za mędrkującym mnichem.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
15/30 Mnich zabrał Cię do jadalni, która okazała być się długim, prostokątnym pomieszczeniem, w którym siedziało ponad 50 mnichów. Wszyscy ubrani tak samo, lub bardzo zbliżenie, na początku przykuli Twoją uwagę, lecz szybko straciłeś nimi zainteresowanie na rzecz tego, co było na stole - będąc raczej przygotowanym na danie z mąki i ryżu, a tutaj na stole stały przepysznie wyglądające potrawy. Mnisi już zajadali, a na Twój widok, ten sam mężczyzna, który oprowadzał Cię po przybytku, pokazał miejsce, na który możesz usiąść.

- Ja wiem, że pewnie oczekiwałeś, że żyjemy skromnie...ale akurat to wszystko zasługa jednego z braci, który wcześniej żył jako jeden z kucharzy na dworze pewnego lorda. To wszystko jego sprawka, że nasze posiłki stały się tak pokaźne. - mnich uśmiechnął się w Twoją stronę. - Czy udało Ci się znaleźć spokój i odpocząć? Proszę, częstuj się. - powiedział, pokazując ręką to co jest na stole. Sam mnich złapał kawałek ryby i odrazu zaczął zajadać.

Po 10 minutach, nagle ciszę i spokój posiłku przerwał donośny krzyk.
- DZIADKU! WRÓCIŁEM! - dźwięk dochodził z wejścia do świątyni.

[Daisuke]

Daisuke na obiad spodziewał się starego ryżu, najpewniej z dodatkiem jakichś okolicznych roślin. Powiedzieć, że zaskoczyło go to co zobaczył to jak nic nie powiedzieć. Mimo, że za samymi mnichami i ich metodami oraz stylem życia nie przepadał, to trzeba było przyznać, na tym znali się całkiem dobrze. Dobry posiłek przed walką z całą pewnością jest ważną sprawą, dlatego mogło cieszyć, że sama strawa była rzeczywiście porządna. Nakasada z chęcią próbował różnych podanych dań, pilnując aby przy tym się nie przejadać. Umiar jest bardzo ważny w dbaniu o własne ciało. Zanim jednak miałby nawet okazję mocno się opchać pysznościami, usłyszał czyjś krzyk. Najpewniej bandyta przybył na miejsce, wojownik sprawdził czy ma włócznię przy sobie i ruszył na spotkanie ze źródłem tego dźwięku.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
17/30 Na te słowa, mnisi zerwali się i wybiegli wraz z Daisuke. O dziwo, mężczyźni dośc dobrze się ruszali, więc po chwili wszyscy stali przed wejściem do światyni. Na miejscu już czekał na nich shinobi - łysy, w bandanie wraz ze swoją świtą - 10 zbojów i patrzyli w stronę światyni.
- Gdzie nasz udział, dziadek, E?! - krzyknął przywódca bandy, wskazując na wóz, jaki ze sobą przynieśli. - Co wy myślicie, że wóz się sam załaduje!? Ale na szczęście widzę, że zatrudniłeś jakiegoś frajera do ładowania waszych towarów! Bardzo dobrze! - cała drużyna nowo przybyłych zaczęła sie śmiać. Najwyraźniej temat był o Daisuke.

Mnich nachylił się do Daisuke i szepnąl mu na ucho.
- Panie Daisuke...może oddajmy im zapasy? To naprawdę niebezpieczni ludzie... - jego głos drżał i wydawało się, że nie żartuje.

W tym samym czasie, shinobi wstał z wozu, na którym siedział i zrobił trzy kroki.
- Mam nadzieję, że rozmawiacie o tym, jak ułożyć towary, by zmieściło się ich więcej!? Tak!? To dziś, bierzemy wszystko!

Mapa:

[Daisuke]

Ktoś próbujący zastosować jakąś sztuczkę bądź małą dywersję zapewne miałby w głowie już obmyślony plan. Można by przecież przenieść część zapasów i w momencie kiedy bandyta nie będzie się tego spodziewał zaatakować. Albo napchać mu czegoś wybuchowego do wozu i odpalić. Daisuke jednak poczuł się personalnie dotknięty obrazą oraz na tyle lekceważył zagrożenie, że nie widział powody by sięgać po jakieś bardziej wyrafinowane sztuczki.

-Frajera? A patrzyłeś ostatnio w lustro? Takim jesteś cwaniakiem, że tylko z kolegami potrafiłeś przyjść?- Powiedział Daisuke, gestem każąc się mnichowi odsunąć do tyłu i nie wtrącać w tą rozmowę. Jednocześnie zaczął on iść spokojnym krokiem do przodu, tak aby zostawić wejście nieco za sobą. Całe plany przygotowania spełzły na niczym, bo ci głupi mnisi nawet zwiadowców nie potrafili obsadzić. Do niczego się nie przydadzą, a będą tylko przeszkadzać. Pozostało jeszcze tylko wyprowadzenie bandyty z równowagi, aby bardzo ładnie się odsłonił. Może i jego paczka nie była zbyt wielkim zagrożeniem, jednak gdyby wszyscy jednocześnie rzucili się na włócznika, mógłby mieć z nimi mały problem.

[Ario]

Daisuke
Misja rangi C
19/30 Po tym, jak Daisuke odkrzyknął do lidera bandytów, ten spojrzał się zdziwiony, po czym wybuchł śmiechem.
- Hahahaha! Ta małpa gada! Widzieliście?! - krzyknał, a wraz z nim reszta bandytów wybuchnęła śmiechem. Trwało to dobre 15 sekund, po czym wszyscy ucichli, a przeciwnik strzelił karkiem, przekręcając głowę na bok. Dopiero teraz mogłeś dostrzec jego białe oczy, które nagle podeszły żyłami. Przeciwnik się uśmiechnął wiedząc, że na niejednym taki zabieg zrobiłby wrażenie.
- O nie, Panie Daisuke, proszę uważać! Te oczy są groźne! - powiedział jeden z mnichów, zasłaniając się odruchowo, jakby wiedział, z czym ma do czynienia.
W tej samej chwili, lider bandytów zrobił krok do przodu.
- No dobra! To zrobimy tak. Najpierw Ci wpierdolę, a potem wsadzę w dupę flagę. Będziesz naszą przenośną chorągwią! - krzyknął zadowolony, wskazując na flagę, która była położóna na wozie.

Daisuke widział, że mężczyzna zbliża się do ataku. Cokolwiek miało być powiedziane - zostało powiedziane. Bardzo trudno określić, czy shinobi ma jeszcze jakieś możłiwości negocjacyjne...chyba, że nie zamierza negocjować. Wszystko było teraz w rękach Shinobiego, który...jeszcze ma szansę się wycofać. Gdyby próbował, rzecz jasna.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst