Przystań ukryta między klifami

[Hikari]

Chłopcy zostali zostawieni sami sobie z problemem założenia i zabicia koła, a Misae zajęła się zleceniodawcą. Była to wręcz naturalna kolej rzeczy, na której propozycję Hikari tylko kiwnął głowa przyjmując to do wiadomości kontynuując swoją rozmowę z kupcem. Wpierw wyjaśnił bardziej sposób działania kartki, którą mógł pomnożyć poprzez najwyżej podział psując jej parametry. Dzięki żarcikowi dowiedział się czegoś interesującego o niej, a widząc dłoń przypomniał sobie o przypiętej katanie, którą natychmiast oddał. Myślami wybiegał już do napraw.
- Posiadasz ciekawe zdolności, sam to wymyśliłeś?
Za tym pytaniem nasuwała się jego ciekawość, przy okazji ocena potencjału młodzieńca. Zdecydowanie nie wyglądał na shinobiego, ale mógłby prawdopodobnie to samo powiedzieć o sobie w jego wieku.
- Proponowałem im udać się na posterunek, ale postanowili zaatakować. Nie spodziewałem się u nich takiej głupoty, więc zadziałałem instynktownie. Wcześniej pokazałem im na co mnie stać. Można to uznać również za zostawienie wiadomości, po zobaczeniu tego samuraje zastanowią się dwa razy gdy zechcą napaść kogokolwiek.
Wzruszył ramionami nie rozmyślając dłużej nad swoim postępowaniem mając w pamięci nastawienie tutejszych władz do przyjezdnych. Na turnieju chcieli się wywyższać, jeszcze by ich oskarżono o morderstwo pozostałej czwórki. Prawdopodobnie rudowłosy mówił prawdę, a kupiec słysząc o porażce nie zechce ponownie ryzykować. Zresztą, przeszłości nie zmienią, a pora załatwić przeszkodę na ich trasie. Uporali się z tym dość szybko, a pan Namate po krótkiej opiece wyglądał trochę lepiej. Przynajmniej był zdolny kierować wozem.
- Cieszę się, że panu się poprawia. Byłem pewien, że się poddadzą. Chciałem oszczędzić tych widoków.
Yogańczyk tym razem postanowił nie dreptać tylko usiadł na tyle pojazdu lub górze samemu mając zamiar trochę odpocząć. Zużył trochę swojej chakry, choć nie tak wiele aby wpływało na jego sprawność. Obrócony był do pozostałych doskonale ich słysząc, a także nikt nie miał problemu z usłyszeniem jego. W razie potrzeby mógł być nawet ciągle wychylony z boku, póki nikogo nie mijali.
- Gdy już zakończymy naszą przygodę co macie zamiar robić?
Zapytał się z spokojem reszty samemu mając w zamiarze powoli wracać do Yusetsu. Nie aby mu się gdziekolwiek śpieszyło, ale ostatecznie kiedyś wróci do domu prawda?

[Misae]

Dziewczyna mogła odetchnąć, widząc, że mężczyzna odzyskał nieco zdrowych kolorów. Zdecydowanie widok takich rzeczy na długo jeszcze pozostanie w jego pamięci. Są rzeczy, do których trudno było przywyknąć. W umie, straszne było pomyśleć, że ktoś od tak mógłby nie przejąć się tak drastycznym widokiem. Niestety, po świecie chodzili różni ludzie.
-Na całe szczęście nie był pan z tym sam - odparła na pokrzepienie i kiedy wszystko było gotowe zajęła miejsce obok woźnicy. Miała nadzieję, że dzięki temu on również poczuje się nieco pewniej. Może choć troszkę pozwoli mu to zająć myśli czymś innym. Na wspomnienie o statku jedynie skinęła głową. Nie zamierzała nic dodawać. Wszystko było zupełnie jasne. Za to szeroki uśmiech pojawił się na jej twarzy, kiedy puchaty łepek wychylił się z jej plecaka i wyłonił zza włosów. Tomoe oparł się o jej ramię i ziewnął przeciągle.
-Dobrze ci się spało? - zapytała łagodnie drapiąc go po uszku. Ciamknął coś jakby w odpowiedzi ale zdecydowanie nie było to nic konkretnego. Otworzył swoje ciemno złote oczy i leniwie opuszczając uszka obserwował trakt. Ten to umiał spać w naprawdę różnych warunkach. Zapewne gdyby Misae musiała coś robić niż tuptać i stać zapewne obudziłby się szybciej, jednak tak spokojne traktowanie pozwoliło mu na kontynuowanie snu. Kunoichi czasem zapominała, że nawet ma takiego towarzysza ukrytego w plecaku.
Hikari zapewne dla zabicia czasu zapytał o ich dalsze plany. W sumie nie wiedziała. Żyła ostatnio na jednej wielkiej spontanicznej wyprawie ciesząc się każdym dniem. Teraz zaczynała rozumieć dlaczego Tomoe tak bardzo to kochał. A może kocha? Błądzi gdzieś dalej niesiony wiatrem przygody.
-Nie wiem... na razie chyba dalej będę błądzić, szukając dla siebie ciekawego zajęcia. Czekam na list z Soso co u moich rodziców, minęło już trochę czasu i ciekawi mnie jak sobie radzą. - odparła zupełnie szczerze bo i nie widziała powodu dla którego miałaby im skłamać. Czekała również na ich wyznania.

[Yami]

Kiedy my pracowaliśmy Misae zajęła się próbą przywrócenia kupca do stanu, który można nazwać stabilnym. W tym czasie ja z Hikarim ostatecznie naprawiliśmy wóz i pchnęliśmy go aby ruszył do przodu ześlizgując się z tej dziwnej substancji. Za każdym razem jednak przychodzi moment pytań i odpowiedzi pierwszy w kolejce był Hikari, który oddając mi pytanie zapytał się ponownie o kwestię tajemniczej kartki, mojego wytworu.
- Nie wiem czy można powiedzieć, że sam. Trochę myślenia, trochę obserwacji z życia wziętego i podstaw. Jedyne co zrobiłem to wpadłem na pomysł gdy była taka potrzeba i złożyłem kawałki w całość - odparłem. Nigdy nic nie rodzi się od zera zawsze człowiek korzysta z dokonań wcześniejszych pokoleń. Nie mogłem więc powiedzieć, że wymyśliłem ją sam, z drugiej strony nie istnieje chyba żadna technika, która pozwala na coś takiego - Z kolei czy ta "lawa" to również własny twór?
Pytanie odpowiedź. Dowiedziałeś się trochę więcej o mnie pora abyś i sam coś więcej powiedział. Tak powinna wyglądać rozmowa czy raczej handel informacjami. Choć taki zwrot zrównuje każdą możliwą rzecz do punktu materialnego. Nie ma ludzi dobrodusznych, którzy nie chcą nic w zamian, są ludzie, którzy takim podejściem tworzą potrzebę spłąty długu czy to teraz czy później a tym samym zwiększają poziom zaufania, które potem mogą mocno nadużyć. Czy jednak powinniśmy non stop tak myśleć? Sam bym tego nie chciał.
- Można było ich związać choć teraz to już bez większego znaczenia - westchnąłem głośno.

Na słowa kupca jako jedyny nie odpowiedziałem. Wciąż nie podobała mi się cała otoczka tego przedsięwzięcia i dążenie do wybrania ścieżki, która była najbardziej niebezpieczna ze wszystkich możliwych. Sama ta wyprawa jednak tego człowieka nic nie nauczy.

Na pytanie w kwestii co dalej odpowiedziałem krótko albowiem kwestia powtarzała się chyba po raz trzeci.
- To co ostatnio. Powrót do Shigahsi, wszystkie sprawy tutaj zostały załatwione.
W tym całym zamieszaniu osoba najmniej zainteresowana całą sprawą wyłoniła się z plecaka dziewczyny. Na ten widok nieznacznie się uśmiechnąłem.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
63/60 (18/15)

---

Chłopaki zajęli się swobodną rozmową na temat umiejętności Yamiego, które rzeczywiście wydawały się nadzwyczaj interesujące. Ich pogaduszki przeprowadzone zostały podczas zwinnej i szybkiej naprawy koła, które spadło z ośki. Obcy nie zastanawiał się trzy razy i niemal natychmiast wskoczył na wóz i uciekł z miejsca wypadku, torując wam drogę. Gdy on uciekał swoim powozem, zakończyliście rozmówki by wejść na wóz i mogliście ruszyć przed siebie. Jeszcze tuż przed tym Misae planowała zagadać i pocieszyć faceta co się udało. Zdecydowanie przekonała go do tego, by myśleć trzeźwo i ruszyć dalej, zakończyć tę nieszczęsną wycieczkę ze stalą na pace.
Będąc już chwilę później w porcie, dotarliście do miejsca, gdzie ładunek został zabrany z wozu i przetransportowany od razu na statek. Nic nie robiliście by odzyskać swoje pieniądze, ufając rudowąsemu, któremu przecież tak bardzo na początku nie ufaliście.
Niestety, to nie był koniec misji. Rudowąs patrzył wciąż na was i powiedział otwarcie, stając pod statkiem z towarem: - No więc zamierzacie mi pomóc przenieść towar na pokład czy nie mogę na was liczyć? W końcu nie samą ochroną wozu... Mamy tu ludzi, którzy pomogą, ale każda para rąk się przyda. - powiedział, pokazując na te skrzynki, które wcale takie lekkie nie były, a facetów do pomocy było tylko 5, więc wypadałoby wziąć te paczki w grupie. Oczywiście takie ewenementy jak wy mogły ograniczyć to ze względu na swoją siłę, ale dlaczego mielibyście się przemęczać? Z wozu do pokładu było jakieś 15 metrów piechotą i to tak po dość stabilnej kładce.

[Hikari]

Rozmowa oraz robota szła do przodu, a Yami opowiedział pochodzenie techniki. Z jego zeznań Hikari uznał to za twór własny czym nieco mu zaimponował. Zdawał się posiadać więcej z shinobiego niżeli się przyznawał przy pierwszym poznaniu. Opowiadali o wspólnej wyprawie z jego znajomymi, ale co innego przekonać się o czymś na własne oczy.
- Dość imponujące, powinieneś być z tego bardziej dumny.
Jego ciekawość została powiedzmy zaspokojona, ale pozostało pytanie na które musiał odpowiedzieć odnośnie kekkei genkai posiadanego. Widocznie nigdy nie miał do czynienia z jego gałęzią, nic dziwnego nie słyszał o żadnych konfliktach ostatnio z ich udziałem.
- To najbardziej elementarna kontrola lawy, choć w tym przypadku zmieniamy jej strukturę, by natychmiast po wyplunięciu wystygła uzyskując taki oto materiał. Każdy Yogańczyk potrafi posługiwać się co najmniej dwoma odmianami, a większość trzema.
Z swojej pozycji na wozie nie mógł zobaczyć w żadnym wypadku liska, ale zdecydowanie usłyszał jego przywitanie na przodzie. Mimowolnie się uśmiechnął, bo lubił zwierzęta. Zazwyczaj poza obroną własną nie ingerują w człowieka, gdy dopiero wchodzisz na ich teren lub pozbawiasz pożywienia zaczynają się kłopoty. Podczas drogi ponownie zapytał się dwójki o dalsze plany, które niewiele się zmieniły. Zwiedzanie świata i powrót do domu.
- Zapewne też mnie czeka powrót do Yogan-Ryu, choć nie śpieszy mi się. Gdybyście kiedyś tamtędy przechodzili to serdecznie zapraszam, jest dość blisko granicy z Soso.
Na miejscu rudowąs wydawało się nabrał trochę odwagi czekając jakoby mieli mu pomóc z towarem. Spojrzał na niego lekko krzywo schodząc z wozu i opierając się łokciem o jego bok.
- Właściwie to zajmowaliśmy się samą ochroną wedle umowy. Przy prośbie mógłbym to przemyśleć, ale takowej nie usłyszałem.
Lekko odepchnął się dłonią od karety i zajął miejsce nikomu nie przeszkadzające w dźwiganiu towarów czekając na zapłaty drużyny w pobliżu rudowąsa.

[Yami]

Czy powinienem być z tego bardziej dumny? Nie wiem, zdaje mi się, że nie jest to coś na tyle wybitnego aby się chwalić czymś takim. Sam efekt też nie jest znaczący albowiem jest to tylko drobny ruch karteczki Westchnąłem głośno. Zdaje się więc, że Terumi jest jednym z tych klanów, w których umiejętności przekazywane są z każdym pokoleniem. Cóż podobnie i u mnie wszyscy posiadają ten sam żywioł chakry.
Na zaproszenie do spotkania w przyszłości tylko skinąłem głową. Pewnikiem i tak znalezienie jednej osoby w prowincji nie będzie należało do prostych. Była jednak rzeczy, którą chciałem poruszyć, w sprawie tej karteczki o której wcześniej była mowa.
- Hikari, skoro oddałem Tobie tę kartkę to powiem jak mniej więcej działa. Może znajdzie się potrzeba gdzie ją komuś przekażesz. Zasada jest prosta, kładziesz ją na dłoni i przelewasz odrobinę chakry. Wtedy będzie powoli przesuwać się w kierunku gdzie jest osoba, którą chakrę zapieczętowano.
Następnie powstała kwestia wsparcia w dźwiganiu skrzyń. Nie, nie pisałem się na to. Nie miałem ochoty się jeszcze pocić. Mogłem jedynie zasugerować wsparcie.
- Jeśli położycie na pomoście rolki tak nie będzie potrzeba dźwigania skrzyń. Wystarczy je po nich przesunąć.
Tyle było mojego wsparcia w całej pracy z dźwiganiem rzeczy.

[Misae]

Droga mijała spokojnie i dzięki temu mogli sobie pozwolić na miłe rozmowy. Zdecydowanie pomogło to rozładować dosyc nieprzyjemne napięcie jakie powstało w czasie walki. Nie żeby się nie spodziewała, że może do niej dojść - ba! Wszak po to chodziła niczym sonar i sprawdzała co chwilę otoczenie. Jednak obrazy, których byli świadkami na pewno nie były kojące dla oka. Chwila odpoczynku i relaksu dobrze im zrobi. Zapracowali na to.
-Kolejne sprawy kupieckie? - podpytała ciągnąc nieco wątek. Nie znała się za bardzo na tych sprawach, więc zdecydowanie chętnie pozna nieco szczegółów, skoro Yami sprawiał wrażenie, że naprawdę dużo wie o tym całym kupieckim świecie. Widział więcej niż ona, to i miał może ciekawe przygody i przemyślenia. Potem wsłuchała się w słowa Hikari'ego. Również zamierzał wrócić do swojej rodzinnej okolicy. Każdego koniec końców chciał wrócić do siebie i odpocząć od podróży.
-Bardzo chętnie skorzystam i zajrzę - przyjęła zaproszenie. W sumie będzie ją czekała mała wycieczka, bo wszak jeszcze Naoki zaprosił ją do siebie. Nie mogła się nie uśmiechnąć na wspomnienie przemiłego młodzieńca, z którym łączyła wspólne spojrzenie na świat.
Nie minęło długo i dotarli na miejsce. Zostało chyba jeszcze jedno zadanie, do którego panowie zdecydowanie się nie kwapili. Dziewczyna zdjęła plecak i odłożyła go w bezpieczne miejsce. Podeszła do długowłosego bruneta i chwyciła go pod rękę.
-Chodź Terumi-san, im nas więcej tym raźniej. Yumichika-san. Również dołącz - pogoniła ich. Jeśli się ruszą to super. Jeśli nie, to Misae i tak sama weźmie jakieś pudła i pomoże nosić. Każda dodatkowa para rąk się przyda.

[Kyoushi]

Misja grupowa rangi C
- Kroplą deszczu Yami namaluję cię -
Włączając posty Yamiego w osobnym wątku
67/60 (19/15)

---

Przygoda dobiegała niechybnie końca. Samo przenoszenie skrzyń miało być niejakim zwieńczeniem całej tej akcji, jednak mężczyznom zwanym shinobi kompletnie się z tym nie spieszyło. Widać było ich odrazę do ciężkiej pracy fizycznej. Dopełnienie komedii było to, że obcym ludziom pomagała białowłosa w dźwiganiu skrzyń, a oni postanowili odpocząć i mieli to gdzieś. Jeden leniwy, drugi reagował tylko na prośby jak panicz. Nie zrobili nic by pomóc. Patrzyli się i czekali na zapłatę, szkoda, że nie mieli ze sobą czegoś czym mogliby skrócić paznokcie, bo ewidentnie tym mogliby się zająć. Rudowąs również dźwigał, nie dając po sobie poznać zmęczenia. W końcu to jemu najbardziej zależało na ładunku, więc przejął się tym.
Dopiero, gdy białowłosy poprosiła o pomoc, Hikari wstał i postanowił ruszyć cztery litery, natomiast Yami nie planował takiego ruchu. Zrezygnowany siedział dalej i nic sobie z tego nie robił. Wraz z pomocą o wiele silniejszego od śmiertelników czarnowłosego ostatnia skrzynia została przeniesiona w iście szaleńczym tempie.
- Dziękuję wam za cały wkład i wysiłek. Oto wasza zapłata. - powiedział już po całej akcji, każdemu wręczając mieszek. Nie próbował się licytować, ponoć pracowaliście grupą to musieliście dostać tyle samo, mimo różnego wkładu w rozwój misji i jej prowadzenie... Nie był to jednak koniec, ponieważ rudowąs spojrzał na mieszek, który wręczał Yamiemu i... Podmienił go szybko na mniejszy. Chyba sam Yami wiedział dlaczego.

Misja grupowa rangi C wykonana pomyślnie!
Po moim poście proszę jeszcze o 1 post Yami'ego, który liczy się do licznika misji i kończymy na 68/60 w tym 19 moich postów, dziękuję!

[Hikari]

Wyjaśnienia młodzieńca w sposobie użycia kartki były pomocne, musiał się porządnie zastanowić nad planami jej zniszczenia. Mogła wciąż okazać się przydatna, tylko nie posiadał osoby, której mógłby to wręczyć. W przyszłości mogło się to zmienić, choć niczego takiego nie planował. Żył w swoim świecie zmartwiony problemami, których wręcz bał się zacząć tykać jak pogodzenie szczepu. Mógł zamiast polepszyć pogorszyć sprawę więc nie śpieszył się z podejmowaniem jakiejkolwiek decyzji. Powoli wraz z rosnącą siłą czuł się gotowy do działania, tylko ciężko się ruszyć przy tak długim zastoju.
- Dzięki za instrukcję obsługi, miło z twojej strony.
Lekko się uśmiechnął będąc szczerze wdzięcznym stojąc na uboczu kiedy Misae zdecydowała się chwycić go pod rękę kompletnie zaskakując Hikariego. Zupełnie nie kupował argumentu o rozjaśnianiu grupy wraz z większą ilością ludzi, ale bez namysłu pozwolił się prowadzić. Zgodził się tylko na prośbę białowłosej, w której doceniał tą niewinność i chęć niesienia pomocy. Przez moment przypomniała mu jak kilka, może kilkanaście lat temu sam chciał głównie czynić dobro. Teraz jego głównym celem jest niszczenie zła widząc w świecie głównie wady. Mógł tą dziewczynę nazywać naiwną, ale wewnętrznie gdzieś ukrycie podziwiał jak niezachwiana była w swoich postanowieniach. Prawdopodobnie przez to była pierwszą, której fizycznego kontaktu nie odrzucał. Mogli wyglądać na parę, ale czuł płynącą z niewiasty niewinność. Powoli zaczynał rozumieć skąd się brała w nim chęć ochrony tego, przypominała mu jego początki.
- Tobie nie odmówię.
Mimowolnie Yogańczyk lekko się uśmiechnął i zabrał za noszenie skrzyń podwijając rękawy. Nie mógłby tego nawet nazwać treningiem, ale dzisiejszej nocy rozruszał swoje kości na Yinzin. Zażył więcej ruchu, którego mu trochę brakowało od podróży statkiem. Po wszystkim przyszło do przekazania zapłaty, gdzie Yami w ostatniej chwili dostał mniejszy mieszek pieniędzy. Zanim zaczął się awanturować Terumi szybko zamienił ich mieszki samemu przyjmując najniższą zapłatę.
- Podejrzewam, że tobie bardziej się przydadzą te ryo. W każdej chwili mogę znaleźć dobrze płatne zlecenie więc nie krępuj się.
Gdy zostali sami spojrzał się na pozostałych widząc w przystani tylko statek rudowłosego jakoś nie był zachwycony mając nim płynąć. Nie mieli nawet pewności czy im pozwolą i zmierzają w kierunku kontynentu.
- To wracamy do miasta, czy macie jakiś lepszy pomysł? Poszukałbym statku aby się stąd wyrwać.

Z/T -> Ryokan Mizu ni ume

[Yami]

Nie. Nie kwapiłem się do dalszej pracy, nie miałem zamiaru robić coś ponad to co miałem zrobić, a biorąc pod uwagę, że oficjalnie zlecenia nie przyjąłem tak ostatecznie nie miałem, żadnej pracy do wykonania. Namowa dziewczyny do wspólnej, "wesołej" pracy w grupie spłynęła po mnie jak woda z kamienia. Taka próba z całą pewnością mi nie odpowiadała. Hikari był chyba jednak innego zdania albowiem powstał niczym feniks z popiołów. Pytanie jakie się nasuwało to powód zmiany decyzji. Czyżby ciemnowłosy dał się zauroczyć dziewczynie i chce pokazać się z lepszej strony? Kto wie kto wie.
- Ja sobie odpuszczę.
Przysiadłem się niedaleko pomostu i spoglądałem w rozgwieżdżone niebo na tle bezkresnej wody, którą oświetlały światła pochodni. Był to widok naprawdę przyjemny dla oka, a gdyby pozbyć się dźwięków krzątającej się grupki najpewniej i ucha. Przymknąłem powieki aby skupić się na pozostałych dźwiękach i głośno westchnąłem pozbywając się wszystkich zmartwień dzisiejszego dnia. Najpewniej jutro będę już wracał do siebie więc ta nietypowa noc będzie moim ostatnim wspomnieniem z Yinzin. Ponownie westchnąłem.
Przy wręczaniu wynagrodzenia o dziwo nie zostałem pominięty. Nawet jeśli mężczyzna chciał wręczyć mi wyraźniej mniejszą nagrodę tak w gruncie rzeczy nie miał takiego obowiązku skoro nie przyjąłem zadania. Tak więc ten drobny gest był zaskakujący. Tym bardziej zaskakujący był gest czarnowłosego, który oddał swoje wynagrodzenie właśnie mi. Westchnąłem ponownie i odebrałem swoją należność z jego rąk oddając Hikariemu jego większy mieszek.
- Formalnie nie przyjąłem zadania więc to i tak dużo jak na potwierdzenie kilku informacji, a o pieniądze się martwić nie muszę. W kwestii planów... powrót do zajazdu i powrót jutro do Shigashi... Idziemy?
Następnie po całym zadaniu skierowałem swoje kroki ponownie w kierunku miasta.

z/t

[Misae]

Brunet dał się prowadzić białowłosej, która zaśmiała się lekko na jego słowa. Była bardzo zadowolona, że tak szybko udało jej się z nim złapać wspólny język i dojść do porozumienia. Co prawda musiała się nieco namachać ze skrzyniami, a jakoś sama specjalnie silna nie była, ale widząc, że i jej towarzysz dołączył było jej jakoś łatwiej i miała motywację. Yumichika odrzucił jej prośbę, jednak nie przejęła się tym specjalnie. To była jego decyzja i nie zamierzała szarpać się jeszcze z nim, skoro dosyć faktycznego ciężaru trzymała już w ramionach. No nie mogła ukrywać, że przewożone towary były lekkie. No ale jak to mówią "wytrwałością i pracą, ludzie się bogacą". Nie było krzty kłamstwa w tym powiedzeniu, ponieważ kiedy tylko ostatnie pudło znalazło się na pokładzie łodzi rudowąsy mężczyzna bez słowa skargi wypłacił im ich wynagrodzenie.
-Nie ma problemu. Mam nadzieję, że to były wszystkie atrakcje jakie spotkał pan na swojej drodze. Do widzenia! - pożegnała się przyjmując sakiewkę. Co prawda mogła być nieco zaskoczona, że Yami miał dostać mniej nagrody, jednak fakt faktem, odrzucił zlecenie. Dużo większą niespodzianką było zachowanie Hikari'ego, który zdecydował się oddać swoje wynagrodzenie dla młodszego towarzysza. Nie spodziewała się tego ani ona ani on. Aż trudno było nie poczuć wewnętrznie zadowolenia jak widziało się tak miły obrazek. Na tym świecie, nie brakowało złych ludzi, jednak pojawiał się też taki moment, który sprawiał, że życie na chwile odzyskiwało kolory.
Poszła po swój plecak zarzucając go na plecy. Zaczęli rozmawiać o planach na później. W sumie wszystkie były dosyć kuszące.
-Zgoda, przyda nam się odpoczynek i coś ciepłego do jedzenia - przyznała z uśmiechem i ruszyła za nimi. Talerz gorącego wywaru z mięskiem. Oj tak, tego jej teraz brakowało.

ZT

[Mahiro]

Mahiro miał zamiar jak najszybciej opuścić Yinzin i wrócić w rodzinne strony. Krótki epizod w kraju samurajów jest dla niego totalną porażką, o której chce jak szybciej zapomnieć. Niestety o to będzie trudno. Pojawiły się problemy orientacyjne ze znalezieniem drogi powrotnej. Duma nie pozwalała blondynowi spytać o drogę. Może gdyby nie zaznał takiego upokorzenia podczas walk finałowych turnieju to zebrałby się na tyle w sobie aby zadać to jedno kluczowe pytanie, które przyśpieszyłoby jego powrót do domu. Tym razem miał na tyle szczęścia, że trafił do jakieś przystani. Znajdował się na wyspie więc jedynym środkiem transportu umożliwiającym opuszczenie terenu samurajów jest statek. W obecnej lokalizacji nie powinno być problem dla Haretsu znalezienie jakieś taniej łajby. Jednak problemem może okazać się brak chęci do nawiązania jakiegokolwiek kontaktu z napotkanymi osobami. Blondyn zamiast o wszystko pytać i podążać za wskazówkami wolał samemu się wałęsać i szukać statku życia, który zabierze go z tej wyspy. Wyraźnie zirytowany i zdenerwowany szukał wzrokiem jakiegokolwiek środka transportu z małą liczbą osób w załodze. Najlepiej jakby to była jednoosobowa załoga ale to raczej niemożliwe.

[Yami]

Misja Rangi D
Mahiro
1/15

Przestań ukryta między klifami nie była miejscem aż tak bardzo wypełniona statkami jak w przypadków głównych portów znajdujących się bliżej miasta. Nie mniej jednak mniejsze jednostki, które albo za sprawą uiszczanych opłat albo za sprawą mniej legalnych interesów przybijały do tej części przystani. Mimo obecności klifów wciąż znajdowała się tu dość duże zalesienie terenów nawet kilkadziesiąt metrów od linii brzegowej. To właśnie nieopodal z tych kłębiących zielenią fragmentów krajobrazu dostrzegłeś mały wóz, który skierowany był w stronę jednego z mniejszych jednostek pływających.
Wóz nie był wyposażony nawet w konia pociągowego zaś jedynie prostą belkę którą popychał jeden z mężczyzn czy raczej robiłby to gdyby nie jeden z psów, który stanął na drodze i przeraźliwie ujadał. Wyszczerzone kły były wskazywały na wyraźną oznakę agresji jednak pomimo mijających chwil ten nie zaatakował.
Mężczyzna pchający wóz próbował odganiać psa przy pomocy kija jednak na wiele się to nie zdawało.

[Mahiro]

Blondyn miał zamiar wykorzystać sytuacje mężczyzny ciągnącego wóz na swoją korzyść. W głowie miał już prosty plan pomocy przy okiełznaniu agresywnego czworonoga aby następnie zmusić mężczyznę do przetransportowania Haretsu poza granice kraju samurajów. Oczywiście chodzi o wymuszenie na zasadzie przysługa za przysługę. To w pierwszej kolejności. Użycie siły było planem "B". Mahiro miał jednak pewne wątpliwości co do zachowania zwierzęcia. Mimo bojowej postawy nie atakował. Sprawiał wrażenie jakby czegoś bronił czy też pilnował. Nie wiedział co jak i dlaczego ten pies się tak zachowuje. Nie miał zamiaru go krzywdzić tylko dlatego, że szczerzy ząbki na jakiegoś kogoś. Rzucił kunai, który miał się wbić w ziemie jakieś 0.5metra obok pomiędzy spierającymi się mężczyzną i czworonogiem. Liczył, że ten manewr zadziała na zasadzie "uwaga kłopoty" i obie strony przestaną na moment droczyć ze sobą koty. Następnie podszedł bliżej aby agresywnie i głośno przekazać krótką wiadomość. Spokój zasrańce! albo pozabijam obu!

[Yami]

Misja Rangi D
Mahiro
3/15 YAKAMASHI

Mahiro szukał sposobności aby możliwie za darmo opuścić tereny Yinzin. Ku jemu szczęściu nadarzyła się okazja w postaci mężczyzny zdającemu się posiadać wymagany środek transportu. Dlatego też postanowił wmieszać się w sprzeczkę człowieka i zwierzęca poprzez wyrzucenie w ich stronę kunai'a oraz krzyk który zwrócił uwagę głównie mężczyzny. Zwierzę zdawało się być niemal w całości zwrócone w kierunku mężczyzny i jego wozu.
Łysiejący mężczyzna, którego cechą fizyczną z całą pewnością nie była pokaźna tężyzna odwrócił swój wzrok w kierunku chłopaka cały czas mając jednak na uwagę szczerzące się przed nim stworzenia.
- Chłopce... - spoglądał to raz na ciebie raz na zwierzę - ja to bym i chciał już wypłynąć ale ten zdziczały zwierz oszalał!