Karczma "Ō no Shi"

[Akaito]

Zabawę czas było zacząć. Akaito zeskoczył z dachu i odezwał się do bandytów a Ci po prostu zaczęli uciekać. Nie dość, że nie byli zbyt inteligentni to jeszcze nie potrafili nawet uciekać. Nie minęło kilka sekund a barman powalił obu na ziemię. I to w taki sposób, że nawet się nie ruszali. *No to po jaką cholerę prosili mnie o pomoc?* - pomyślał chłopak. Skoro barman był w stanie samemu powalić dwóch przeciwników na tym poziomie. Był trochę zły na barmana. No bo w końcu zmarnował tak na prawdę czas chłopaka. Na dodatek Akaito chciał trochę potrenować i poćwiczyć a ten tutaj sprzątnął mu sprzed nosa dwóch potencjalnych partnerów sparingowych. Niestety nie dało się nic na to poradzić. Po krótkiej chwili pojawiła się Mariko. Tłumaczyła mu, że nie udało się im zdobyć wozu. Tak na prawdę wóz nie był konieczny. Chodziło tylko o to żeby zamknąć przeciwników w uliczce aby nie mieli gdzie uciec. Białowłosy zastanowił się. Może faktycznie zapomniał o tym powiedzieć barmanowi i kelnerce. Przeciwnicy w tym czasie lamentowali i błagali barmana o litość. *Czego to ludzie nie zrobią dla pieniędzy.* - pomyślał Akaito trochę zażenowany. Przecież to takie głupie, sabotować konkurencję za pomocą podrzędnych idiotów. Swoją drogą chłopak kojarzył tych dwóch. Jak im się lepiej przyjrzeć to wydawało mu się, że bywali często w karczmie zanim zostali przekupieni. Podszedł do barmana.
- Złapanie dwóch idiotów nic nie da. Jeżeli konkurencja raz zapłaciła za sabotaż i tym razem się nie udało to następnym razem wynajmą kogoś bardziej kompetentnego. - powiedział z namysłem. Nie miał pojęcia w jaki sposób zaprzestać atakom tak aby nie wywoływać jakiegoś rodzaju wojny między rywalizującymi karczmami. Głupia sytuacja, która napędzała spiralę nienawiści pomiędzy pobratymcami. Na razie postanowił się tym nie zajmować. Miał inną sprawę do barmana. Odciągnął go na chwilkę na bok i powiedział:
- Igarashi-san, słyszałem, że można u Ciebie kupić co nieco. Wydaje mi się, że udowodniłem, że jestem godny zaufania więc może pozwoliłbyś mi kupić kilka drobiazgów? - zapytał z poważną miną. Od dawna po okolicy krążyły pogłoski, że barman posiada dostęp do różnego rodzaju ciekawych rzeczy ale nie każdy ma możliwość skorzystania z jego usług.

[Hōzuki Wakana]

Misja D dla Akaito
13/15 Igarashi’emu nie można było odmówić tężyzny fizycznej. Kiedy w końcu udało mu się złapać bandytów, którzy odpowiadali za ataki na jego karczmę, skutecznie powstrzymał ich przed ucieczką. Jeśli wierzyć jego słowom, miał 150 lat i w młodości walczył z samym Antykreatorem. Dwójka rzezimieszków teoretycznie nie powinna stanowić dla niego żadnego problemu. Dlaczego więc poprosił Akaito o pomoc i zmarnował jego cenny czas? Odpowiedź była prosta: obecność białowłosego była nieoceniona. Gdyby nie zablokował wejść do pozostałych uliczek, mężczyźni zdążyliby uciec zanim barman w ogóle wybiegłby z karczmy. Igarashi był zwykłym człowiekiem i nie potrafił korzystać z technik Ninjutsu. Ile razy próbował to już ich złapać, lecz ci okazywali się zwyczajnie szybsi. Korzystali z elementu zaskoczenia i – choć pojawiali się o tej samej godzinie – i tak trudno ich było schwytać.
Rozwiązanie problemu kłócących się karczm nie wydawało prostą sprawą. Wszystko zapowiadało na to, że niedługo wybuchnie wojna pomiędzy dwoma lokalami, w której „O no Shi” było na przegranej pozycji. A może sprawa była o wiele prostsza niż mu się wydawało? Może nadal dało się to rozwiązać w pokojowy sposób?
Ludzie, którzy zaciekawieni zbierali się na drodze, zaczęli szeptać. Z początku niewiele można było zrozumieć z ich mowy, ale gdzieś w oddali Akaito usłyszał „biedny Igarashi-san” i „trzeba pomóc”. W końcu z tłumu wyszedł starszy mężczyzna. Był trochę przygarbiony, miał siwe włosy i poszarpane czarne kimono. Mógł mieć około sześćdziesiąt lat. Chyba był przedstawicielem całej grupy.
- Igarashi-san, możesz na nas liczyć. Nie mieliśmy pojęcia, że za tymi atakami stoi ta przebrzydła karczma. Bądź pewien, że na pewno już do niej nie pójdziemy. Jeśli przyślą kogoś jeszcze, będziemy walczyć! – zapewnił, a tłum się z nim zgodził. Trochę zabawne, że tak szybko byli w stanie zmienić swoje zdanie, wcześniej nawet nie spojrzeli na lokal, ale hej, liczyło się, że teraz chcieli się jakoś przysłużyć. Może faktycznie wspólnymi siłami uda im się uratować „O no Shi”?
Właściciel właśnie miał odpowiadać, gdy został odciągnięty przez Shinobi’ego. Spojrzał na niego zaskoczony. Albo dobrze udawał albo faktycznie nie miał pojęcia o co może chodzić.
- Broń? Nie będzie żadnej, jeśli zbankrutujemy. Powiedz mi lepiej, co mam z nimi zrobić? Da się ich jakoś wykorzystać? – zapytał, wskazując na gromadkę. Było ich około dwudziestu, w tym kilka kobiet z dziećmi. - Może wystarczy po prostu rozpuścić jakieś złe plotki? Wszyscy już wiedzą na co stać tę karczmę, powinno się udać. Jeśli ci ludzie będą przychodzić, to interes uratowany. Siłą chyba nic tutaj nie wskóramy, tu trzeba innych metod – dodał, drapiąc się po brodzie. Widocznie czekał na odpowiedź Akaito, którego traktował jako własnego doradcę.
W tym samym czasie bandyci, których już nikt nie przytrzymywał, rzucili się do ucieczki. Niestety dla nich, tłum zagrodził im drogę. Może można było coś z nich wyciągnąć?

[Akaito]

Sytuacja zrobiła się jasna i klarowna. W trakcie całego zajścia zaczęło gromadzić się coraz więcej ludzi. O co im wszystkim chodziło? Akaito nie wiedział. Bardzo spokojnie patrzył na to co się dzieje. W końcu bandyci zostali złapani. Zbierało się też coraz więcej ludzi. Ktoś nawet wyraził głośno swoje poparcie dla karczmy. *No i sprawa zakończona* - pomyślał białowłosy gdy usłyszał głosy aprobaty z tłumu. To było takie proste ale gdzie Ci ludzie byli jak problem był najbardziej dotkliwy? W momencie złapania bandytów i tak sprawa była przesądzona. Nawet bez obecności tylu gapiów. Oczywiście ta obecność była jak najbardziej porządana. Teraz tylko wystarczyło odpowiednio ją wykorzystać. Właściciel karczmy naprawdę był silny ale nie wyglądał na takiego co umiał sterować tłumem. Akaito podejrzewał, że stary lis posiadał jeszcze wiele sekretów ale pewnie nie będzie chciał ich wyjawiać. Zwrócił się do chłopaka z pytaniem co ma zrobić z zebranymi. Akaito odwrócił się do tej zbieraniny.
- Mam nadzieję, że wszyscy widzieli co tutaj zaszło. Wielmożny Igarashi - sama, sam jeden powalił dwóch mocarnych przeciwników, którzy zagrażali jego karczmie. Jego bohaterski czyn zasługuje na nasze uznanie. Z drugiej jednak strony, musimy jasno potępić działania konkurencji, która wiedząc, że nie ma szans na uczciwą wygraną z bohaterem tak wielkiego formatu, zaczęła grać bardzo nieczysto. Ci tutaj, którzy zostali pokonani przez naszego bohatera, potwierdzą wam jeszcze raz, że zostali wynajęci przez konkurencyjną karczmę. Nie trzeba tutaj nic dodawać. Po prostu dopilnujcie aby wszyscy w osadzie dowiedzieli się o bohaterze Igarashim oraz jego walce z niesprawiedliwością. Nie zapomnijcie też o tym, żeby omijać szerokim łukiem konkurencję! - Akaito mówił głośno i starał się aby przekaz był jasny. To powinno zniechęcić mieszkańców i gapiów do rozpowiadania plotek. Chłopak nie musiał wymyślać nowych oszczerstw. W końcu to co tutaj się zdarzyło było wystarczającym dowodem na to, że konkurencja postępowała niezgodnie z prawem. Gdy skończył swoją przemową podszedł ukradkiem do kelnerki. Zebrani powinni teraz gratulować barmanowi i stawiać go na piedestale. W tym czasie Akaito chciał ponowić swoje zaloty.
- Może teraz wybierzesz się ze mną do gorących źródeł Mariko? W końcu pomogłem uratować karczmę. Jakaś nagroda mi się chyba należy. - powiedział z szerokim uśmiechem.

[Hōzuki Wakana]

Misja D dla Akaito
15/15 Przemowa Akaito była bardzo dobra i na szczęście odniosła zamierzony skutek. Właściwie to nawet nie musiał nic mówić. Bandyci przyznali się do wszystkiego i sami w sobie byli dowodem na nieuczciwość konkurencji, ale jego słowa tylko utwierdziły wszystkich w tych przekonaniach. Na plus zdecydowanie było to, że mówił samą prawdę, a nie wymyślał nowych oszczerstw jak początkowo zamierzał właściciel karczmy. Gdyby kłamstwo się wydało, „O no Shi” przestałoby być wiarygodne. Nie mówiąc już o tym, że – już i tak wystarczająco napięte – stosunki pomiędzy karczmami uległyby znacznemu pogorszeniu i na pewno doszłoby między nimi do tak zwanej „wojny biznesowej”.
Coraz więcej zaciekawionych gapiów wychodziło na ulicę osady by na własne oczy zobaczyć o co chodzi. Tłum wrzał i krzyczał różne kwestię jak „Nigdy więcej tam nie pójdziemy!” i „Chwała bohaterowi Igarashi’emu!”. Akaito mógł mieć tylko nadzieję, że te słowa nie były rzucone na wiatr i mieszkańcy naprawdę pomogą w utrzymaniu lokalu na rynku. To od nich wszystko zależało, on już zrobił co mógł. Gdy już uznał, że sytuacja jest opanowana, podszedł do kelnerki i zapytał czy ta nie chciałaby się z nim umówić.
- Że randka? A-ale cóż… nie bardzo jest pan w moim typie – odpowiedziała, odwracając wzrok ze skrępowaniem. Wyglądało na to, że kolejna próba zakończyła się niepowodzeniem, Mariko ewidentnie nie miała ochoty się z nim spotykać. Nawet tak bohaterski czyn jak uratowanie „O no Shi” nie zrobił na niej wrażenia. Mógł dalej próbować, a nóż kiedyś się uda, ale póki co nie miał na co liczyć. Zanim zdążył jej odpowiedzieć, podszedł do nich właściciel karczmy.
- No, no, Akaito, chyba jestem ci winny jakieś podziękowanie. Piękna przemowa – pochwalił go i wręczył mu obiecaną zapłatę. – Musisz częściej do nas przychodzić! Napijesz się czegoś na koszt firmy? – zapytał. Mógł się zgodzić, ale nie musiał – decyzja należała do niego.
Tak czy owak, zakończył swoje zadanie. Dzięki wymyśleniu pułapki na bandytów i złapaniu ich przez właściciela, ludzie zrozumieli, że konkurencja działa nieuczciwie i obiecali, że będą przychodzić do ‘O no Shi”. Nie wiadomo ilu z nich faktycznie dotrzyma słowa, ale hej, przecież trzeba było być dobrej myśli. Niestety do lokalu w każdym momencie mogli wrócić nowo wynajęci bandyci, Shinobi’emu nie udało się nic na to zaradzić, ale to już był temat na inną historię. Chłopak zakończył swoją misję tylko częściowo, ale i tak mógł być z siebie dumny. Gdyby się nie pojawił, to miejsce z pewnością prędzej czy później by zbankrutowało.

Koniec

[Akaito]

Akaito po raz kolejny dostał kosza. Nie miał jednak zamiaru się zrażać. W końcu był jeszcze młody i miał czas na znalezienie swojej drugiej połówki. Zresztą jak już będzie sławny to może Mariko spojrzy na niego łaskawszym okiem. Uśmiechnął się do dziewczyny słysząc odpowiedź.
- Nie przestanę póki się ze mną nie wybierzesz na randkę! Chociaż dzisiaj dam Ci już spokój. - powiedział zadowolony z siebie. Rozglądnął się wokół. Gapie powoli zaczynali się rozchodzić. Widać było, że słowa chłopaka trafiły przynajmniej do części z nich. Nie powinno być już więcej problemów z konkurencją. Kolejną zaletą było to, że właściciel stał się teraz symbolem walki z nieuczciwą konkurencją w okolicy. Kolejny powód do świętowania. Karczmie już nic nie groziło a białowłosy podejrzewał, że w niedługim czasie może być ciężko z dostępnością miejsc w środku. Miał tylko nadzieje, że jego zasługi nie zostaną zapomniane. Podszedł do niego barman, przekazał zapłatę i zaoferował coś do picia na koszt firmy.
- Nie mógłbym odmówić skoro już mamy to wszystko za sobą. - odpowiedział uśmiechając się. Cały czas zastanawiał się po co tak na prawdę był potrzebny skoro właściciel sam załatwił sprawę jednym szybkim ruchem. Spodziewał się, że kiedyś ta sytuacja mu się wyklaruje ale na razie zachodził w głowę o co w tym wszystkim chodziło. No i konkurencja, która wynajmowała jakichś tanich oprychów, którzy na dodatek znali przecież Igarashiego. Jakoś to wszystko nie trzymało się kupy. Akaito uznał, że musi się mieć na baczności za każdym razem gdy będzie znów popijał sake w karczmie. Usiadł przy barze.
- A więc sprawa rozwiązana i zapowiada się, że będziesz mieć coraz więcej gości Igarashi san - powiedział uśmiechając się i wychylając czarkę sake. Nie zamierzał dużo pić. Musiał w końcu zabrać się za trenowanie. To było teraz najważniejsze. Wypił jedną buteleczkę sake, gawędząc z właścicielem karczmy a później ładnie się pożegnał i wyszedł. Musiał znaleźć sobie jakieś pole treningowe.

[z/t]

[Yasuo]

Tsukune, Kazetani
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
6/22+
Zima, 388 roku Nasza dzielna trójka w końcu miała jakiś trop. Kijin ewidentnie znajdował się w karczmie, którą Tsukune bardzo dobrze znał. To właśnie w tym miejscu poznał "Hordę" - organizację najemników, których poprosił o pomoc w zadaniu, które mu zlecił Kijin - jego przyjaciel. Dzięki swoim umiejętnościom, Tsukune od razu wiedział gdzie powinien się udać. Czy jednak podzieli się tą wiedzą z nowo poznanym Kazetanim? Pewnie nawet nie będzie musiał. W końcu właśnie zmierzali w tamtą stronę. No chyba, że nagle Tsukune postanowi coś zrobić, żeby Kazetani nie mógł podążać jego śladami. Ale czy to miałoby sens? Może tak, a może nie.
No i w końcu Tsukune (i może też Kazetani) wkroczyli do przybytku o naprawdę dziwnej nazwie. Zguba Króla, tak? Ale pomijając fakt, że było tutaj bardzo dużo wszelakiej maści wojowników, to zwyczajna karczma była. Nic szczególnego. Zjeść, napić się czegoś, może nawet wynająć pokój (o ile była taka możliwość). No i kelnerki piękne, ładne i powabne. A przynajmniej jedna (kelnerek mogło być więcej, ale tutaj nie mam doprecyzowane). Taka trochę nijaka. Tsukune doskonale ją znał. Mariko jej było. Tak więc gdy tylko zobaczyła swojego znajomego, od razu do niego podeszła.
- Cześć. Jakiś gość Cię szuka - powiedziała i wskazała kierunek, chociaż prawdopodobnie Tsukune doskonale wiedział gdzie Kijin siedzi. Wystarczyło tylko udać się w tamto miejsce. No i Mariko idealnie olała Kazetaniego (o ile Kazetani wszedł z Tsukune), biorąc go za jednego z klientów, który przypadkowo wszedł za (lub obok) jej znajomego. Dla niej to on był nijaki. To znaczy... taki jak każdy inny klient.
No, ale wróćmy do głównej części tej historii... Tsukune odnalazł Kijina. Ten od razu wstał, widząc swojego przyjaciela. Podszedł do Tsukune i uściskał go po przyjacielsku. Po prostu męski, przyjacielsku uścisk. Nic szczególnego. Tsubaki z pewnością nie byłaby zazdrosna.
- Cholera, Kuro. Już traciłem nadzieję, że Cię odszukam. W każdej karczmie pytałem o osobę, która wygląda tak... cudacznie jak Ty. I dopiero tutaj dowiedziałem się, że czasem tutaj bywasz. W sumie na Twoim miejscu bym się bał. Znasz legendę tego lokalu? Dobrze Cię widzieć.
Oczywiście nawiązywał do legendy, która mówiła, że jeśli jakiś król albo dowódca wejdzie do tej karczmy to miesiąc później umrze. Czy jakoś tak to było. Legendy miały to do siebie, że często zmieniały swoje wersje. A przecież Tsukune miał "kierownicze stanowisko". Kijin usiadł i wskazał Tsukune miejsce naprzeciwko siebie. Dobrze, że ten stolik miał jeszcze dwa inne wolne miejsca (na wypadek, gdyby Kazetani jednak dotarł). Co teraz?

Kolorki:

- Mowa nijakiej Mariko ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

- Mowa kusznika - Hidekiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

- Mowa zabójcy - Takeo ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

- Mowa "niebieskiego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "czerwonego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "dziwnego" kolesia ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

- Mowa Tsubaki ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

- Mowa Kijina ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

- Mowa Momijiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

-A o co może chodzić z laską? Jakie mogę mieć powody poza ewentualną raną? W sumie są trzy powody. Po pierwsze po prostu mi się tak podoba. Sądzę, że pasuje niejako do mojego stylu ubrania. Po drugie. Używam tego jako broni, co mogłeś się przekonać podczas naszego sparingu. Po trzecie zaś. Ewentualny przeciwnik, z jakim będę walczył, zapewne uzna, iż mam jakąś starą ranę i nie jestem w pełni sprawny. Z tego powodu będzie zbyt pewny siebie co może go zgubić. I to chyba tyle. W sumie moim zdaniem najważniejsze są te dwa pierwsze powody. Jak coś kierujemy się tam odpowiedziałem spokojnie Kazetaniemu na jego odpowiedź. Czy to była wystarczająca, odpowiedź dowiem się dopiero po tym, jak ewentualnie zada mi jakieś dodatkowe pytanie. Po odpowiedzeniu swojemu towarzyszowi lekkim ruchem laski wskazałem miejsce, do którego się kierowaliśmy.
-Cześć. Coś tak przeczuwałem, że ktoś będzie na mnie czekał odpowiedziałem Mariko z lekkim uśmiechem i zapewne razem z Kazetanim skierowałem się w tamtą stronę. Poklepałem lekko Kijina po plecach w ramach przywitania. Po czym spokojnie usiadłem przy stole odsuwając, też lekko kolejne krzesło, aby Kazetani mógł usiąść.
-Ja bym powiedział specyficzny niż cudaczny wygląd no ale mniejsza z tym. Przez pewien czas w sumie mnie nie było tutaj w mieście, bo komuś pomagałem odpowiedziałem spokojnie i machnąłem lekko zbywająco ręką na wspomnienie o legendzie.
-Tak słyszałem. Żaden ze mnie król ani nikt ważny więc nie mam się czego obawiać. Dobrze się złożyło, bo sam akurat chciałem Cię znaleźć. Co do zadanka, jakie mi zleciłeś. Znalazłem odpowiednią grupę. Musiałem też wykonać ich hm...drobne prośby, aby przekonać ich do siebie. Akurat będzie tyle osób, ile potrzebowaliśmy. Do tego mogą dojść jeszcze 2 osoby. Możliwe, że to nawet Uchiha, lecz udali się na własną misję jakiś czas temu i jak na razie ich nie spotkałem. Znalazłem też kolejną osobę do pomocy mówiąc to, ręką wskazałem na Kazetaniego. -Ma przydatną umiejętność, która przyda się do obserwowania balu. A i bym zapomniał. Tamta kelnerka pytała, czy mogłaby przyłączyć się do zadania. Byłaby po prostu jako zwykły gość. Takie moje dodatkowe uszy i oczy, aby wiedzieć co mówią ludzie. Poza tym parę razy mi też już pomogła. Kazetani zaś planował być jako kelner niż jako taka główna ochrona. A i tak nieco raczej niezbyt zwiazane z zadaniem. Wiesz, może od Tsubaki jak trzyma się jej kuzynka? Raczej nie muszę mówić, tobie co ją spotkało, bo zapewne Tsubaki tobie o tym napisała w liście...A i porpo listu zacząłem tym razem mówić wpierw o Kazetanim. Nie powiedziałem dokładnie, co potrafi tylko, wspomniałem, iż na pewno będzie to przydatne. Wspomniałem również o znajomej? przyjaciółce? kelnerce, która pomogła mi parę razy, a chciała pomóc w tym zadaniu i nieco streściłem, jakbym widział jej zadanie. Następnie znowu wypowiedzią wróciłem do Kazetaniego i jego "odgrywanej" roli na balu, by na końcu zapytać o zdrowie kuzynki Tsubaki oraz wyciągnąć i podać Kijinowi list, który miał do niego dotrzeć.

[Kazetani]

Kazetani przytaknął głową na znak zrozumienia wyjaśnienia Tsukune. Dwa pierwsze powody były zdaniem czarnowłosego najistotniejsze, lecz to trzecia rzecz wywołała na chłopaku największe wrażenie. Blondyn nigdy nie myślał nad tym od tej strony, przeciwnik mógł na początku walki założyć pewną niesprawność Kuro, przez co spodziewałby się łatwej wygranej, jakież musiałoby być jego zdziwienie...
Na samym wejściu do karczmy Kazetani został pominięty, kelnerka zwyczajnie nie zwróciła na niego uwagi, czy żeby móc być postrzeganym jako towarzysz Tsukune, trzeba wyglądać tak... charakterystycznie, jak on? Czy to że mężczyźni wchodzą niemal ramie w ramię do lokalu, nie sugeruje, że przybyli tu razem? Ewentualnie fakt, że w trakcie rozmowy pomiędzy kelnerką a człowiekiem z pandą na głowie, blondyn się jej przyglądał i wsłuchiwał się w wymianę zdań? Mniejsza z tym. Kijin również zignorował fakt, że blondyn dotarł do jego stolika wraz z czarnowłosym, a przecież wiedział, że Tsukune kompletuje drużynę, która miała wykonać konkretną robotę w trakcie wesela. Kazetani usiadł na krześle, które odsunął mu Kuro. Dopiero gdy jego imię zostało wspomniane, kiwnął głową w kierunku Kijina. Nie tyle, co chciał pełnić koniecznie rolę kelnera, mógł być również udawanym gościem, chodziło głównie o nie stanie w "jawnej" ochronie, jednak chłopak się nie wcinał, wolał poczekać na rozwój sytuacji i aż ten głos będzie musiał zabrać.

[Yasuo]

Tsukune, Kazetani
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
9/22+
Zima, 388 roku Kijin nie tyle co zignorował Kazetaniego, co po prostu niesamowicie ucieszył się na spotkanie starego znajomego, który miał mu pomóc w ochronie jego wesela. Kuro-san był osobą, której Kijin niemalże bezgranicznie ufał. Po prostu uważał go za przyjaciela i kogoś komu może powierzyć każdy sekret. Dlatego trzeba mu było wybaczyć, że początkowo trochę zignorował naszego drugiego dzielnego bohatera. Gdy tylko zobaczył, że Tsukune odsuwa krzesło, zaczął wpatrywać się z zaciekawieniem. Kazetani mógł usiąść. Kijin póki co wysłuchał części wypowiedzi Tsukune. Mniej więcej w momencie, w którym Tsukune wspomniał o Kazetanim, Kijin otworzył swoje usta, by go powitać:
- Witaj. Jestem Kijin. - Lekko skłonił głowę na znak powitania. Zaraz też jednak przeprosił za brak odpowiedniej kultury, bowiem nie wydawała mu się ona potrzebna. Jednak gdy ktoś się niekulturalnie zachowuje, to wypada mu chociaż przeprosić. - Wybacz, że nie wstanę, by powitać Cię ukłonem, ale skoro już wszyscy siedzimy, to nie wydaje się potrzebnym, by kurtuazyjnie wstawać i kłaniać się sobie w pas. Wybacz też, że nie powitałem Cię odpowiednio jak tutaj przybyłeś, jednak tak zaabsorbował mnie mój przyjaciel, którego wieki całe nie widziałem...
Mówił to tak jak tylko szlachcic mówić potrafi. Oczywiście zazwyczaj zachowywał się na luzie, ale jeśli wymagała tego sytuacja, to potrafił sobie wsadzić kij w dupę (kto wie? może to nawet przyjemne?) i zesztywnieć jak trup, których pełno się po świecie wala. No wiecie, wojna wszędzie dookoła i w ogóle.
Następnie zwrócił ponownie uwagę na Tsukune. Wystarczyło, że ten powiedział o tym, że musiał komuś pomagać i to od razu wywołało delikatny uśmiech na twarzy naszego "Szlachcica". W sumie nie spodziewał się niczego innego. Tsukune był shinobi, a ci żyli z "pomagania innym". Oczywiście nie uważał, że Tsukune jest jakimś bezdusznym człowiekiem, który dla forsy zrobi wszystko. Nic takiego nie pojawiło się w jego głowie. Po prostu nie spodziewał się, że będzie inaczej. Nie widzieli się tyle czasu, wesele zostało odłożone, kontakt się urwał. Naprawdę nawet przez głowę mu nie przeszło, że w tym czasie Kuro-san może nic nie robić.
- Pomagałeś komuś. Jasne. Dobrze chociaż zapłacił? - Uśmiechnął się. Nie zazdrościł nikomu pieniędzy, bo sam miał ich w cholerę, ale po prostu dobrze by było, żeby jego przyjacielowi także się powodziło finansowo. On by się z tego nawet cieszył. Później Tsukune przeszedł do tematów ważnych i poważnych (i nie, te rymy nie są specjalnie, raperem to ja nigdy nie będę). Mężczyzna przemówił ponownie:
- Dobrze. Czyli ile tak mniej więcej osób będziemy mieli do obstawy naszego wesela? I w sumie te zadania, które miałeś wykonać dla tej grupy... to brzmi ciekawie, może mi kiedyś o tym opowiesz? Ale wracając do tematu, chciałbym porozmawiać z Kazetanim. Oczywiście ufam Twojemu osądowi, ale skoro już tutaj jestem, to co szkodzi, bym i ja zamienił z nim słówko? Zgadzasz się, Kazetani-san? - Ostatnie pytanie skierował do Kazetaniego. - A, i z pewnością chciałbym porozmawiać z tą kelnerką. Możecie ją zawołać? No nie wiem, pod pretekstem złożenia zamówienia? Sam bym to zrobił, ale po prostu nie wiem która to kelnerka, bo widziałem tutaj co najmniej trzy.
Oczywiście, że Kijin pragnął pogadać z Mariko. W końcu była tylko kelnerką. Nie była wojowniczką. Oczywiście wesele wymagało zatrudnienia służby, która będzie usługiwać gościom. No, ale wolał sam pogadać z Mariko. I miał rację. Kelnerek było tutaj kilka. Jedna by sobie nie poradziła z taką ilością gości. Karczma miała się nad wyraz dobrze. Dochodowy interes, więc wymagał zatrudnienia paru dodatkowych rąk do pracy.
Pozostały nam ostatnie dwie kwestie. Tsukune poruszył temat Kaho. Kijin oczywiście wiedział co się stało, bo miał wystarczająco dużo czasu, by się dowiedzieć. A jakoś Yuri czy Tsubaki niespecjalnie ukrywały przed nim tą informację.
- Kaho? Nad wyraz dobrze. Być może zdążyła już zapomnieć o tych okropnościach. Był to też jeden z powodów, dla których przełożyliśmy weselę. Ta baba nie cofnie się przed niczym, a przynajmniej tak to wygląda. Jednak jeśli chodzi o psychikę ludzką, to wiesz, że to strasznie delikatna "rzecz". Nie można być do końca pewnym.
Wziął też list od Tsukune i zaczął go czytać. W liście nic nie było na temat Kaho i tego co ją spotkało. Może Tsukune mówił o innym liście? Kijin jednak się trochę zdziwił.
- W tym liście niczego nie ma na temat Kaho. Mówisz o jakimś innym? Nawiasem mówiąc, ten list jest zaadresowany także do Ciebie. Czytałeś go już? - Przeczytawszy list, oddał go Tsukune. W sumie nie wiedział czy jego przyjaciel czytał ten list czy nie. Może nie czytał i zgadywał, że z pewnością Tsubaki pisała coś o Kaho? Może bał się go otworzyć, bo nie wiedział, że jest jednym z jego adresatów? Kijin chciał wyjaśnić tą sprawę. Co teraz?

Kolorki:

- Mowa nijakiej Mariko ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

- Mowa kusznika - Hidekiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

- Mowa zabójcy - Takeo ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

- Mowa "niebieskiego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "czerwonego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "dziwnego" kolesia ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

- Mowa Tsubaki ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

- Mowa Kijina ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

- Mowa Momijiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

-Coś tam zarobiłem przy tej pomocy, lecz więcej warte było to, co nie jest materialne. Ponieważ dzięki tej wyprawie hmm...powiedzmy, że ulepszyłem pewną swoją moc, że pozwolę to sobie tak ująć. Nie licząc tego, iż od przeciwnika dostałem pamiątkę na całe życie. Kolejna do kolekcji. To cóż...mojego przeciwnika trochę rozsadziłem. Dosłownie i w przenośni, ale raczej nie będę wdawał się w niepotrzebne szczegóły. stwierdziłem spokojnie. Nie narzekałem na pieniądze, jeżeli o to martwił się Kijin. Czasem można było zrezygnować z pieniędzy, jeżeli to pozwoli nam zyskać coś więcej. Zaś tutaj nie musiałem zbytnio z tego rezygnować, a zarazem zyskałem dosyć sporo.
-Tak jak prosiłeś. 5 będzie tańcowała, a kolejna 5 będzie wyglądała. Jeżeli pamiętasz, o co chodzi mówiąc to, przy pierwszej piątce dwoma palcami zastukałem w blat stołu, w tym samym czasie dając tym samym znać, że ta "tańcząca" 5 jest podwójna.
-Do tego mogą, lecz nie muszą dojść jeszcze 2 osoby. Możliwe nawet, że shinobi Uchiha i byliby jako normalni zbrojni. Dodatkowo jak wspomniałem ewentualnie Mariko, jak i Kazetani. Wiec licz koło 20 osób w zaokrągleniu. Co do tych zadanek od Hordy. Jedno pewnie znasz, nawet od Tsubaki jak opowiadała Ci nieco dokładniej kto i jak pomógł ocalić jej kuzynkę. Jednak wspomnę, że polegało na znalezieniu sobie partnerki, która będzie we mnie "zakochana" lub taką udawała. Idąc zdaniem "obok króla powinna podążać piękna królowa" czy jakoś podobnie stwierdził to Hideki. Drugie to pokazanie swej majętności a trzecie to był sparing i tyle. A co ja mam do tego, byś rozmawiał z Kazetanim? Chcesz z nim porozmawiać, to rozmawiaj w końcu, nie jest zwierzęciem lub niewolnikiem, byś pytał mnie o zgodę mówiąc to ostatnie, westchnąłem i przewróciłem oczami
-Może po prostu złóżmy zamówienie na coś do picia, aby było bez problemów. W końcu to karczma a jak coś zamówimy, to Mariko będzie mogła chwilkę z nami porozmawiać, aby "namówić nas na coś jeszcze". Wiem, co mówię, bo sam nieco przez to przeszedłem. oznajmiłem z lekkim uśmiechem i uniosłem rękę, by wezwać w ten sposób kelnerkę. Jeżeli pojawiła, się Mariko to było bardzo dobrze i po złożeniu zamówienia powiedziałem jej, iż mój przyjaciel chce z nią porozmawiać na temat zadania, o jakim jej kiedyś wspominałem. Jeżeli zaś przyszła inna kelnerka to poprosiłem ją, że gdyby to nie był problem, to aby zamówienie przynieść nam Mariko. Następnie, gdy złożyliśmy zamówienia, uśmiechnąłem się delikatnie i miło do kelnerki [o ile nie była to Mariko] Tu nie chodziło, że do Mariko bym się nie uśmiechnął. Bardziej chciałem w ten sposób pokazać tej ewentualnie nieznanej mi kelnerce, że nie jestem nikim złym i po prostu by nie musiała martwić się o swoją ewentualną przyjaciółkę.
-O takich rzeczach trudno zapomnieć wiem coś o tym zacząłem mówić dalej, gdy kelnerka odeszła jednocześnie na chwilkę przerwałem i pazurem rękawicy przejechałem lekko po lewej bliźnie idącej od kącika ust do połowy policzka -Chociaż bywa, że się o tym zapomni, jak ma się odpowiednie wsparcie. Gdy sam ją spotkam, będę dokładniej wiedział, czy o tym zapomniała, czy zwyczajnie udaje i mówiąc, tę część wiadomości lekko pazurem dotknąłem swojej skroni.
-Nie chodziło mi o ten list. Chociaż z początku myślałem, że ten list napisała Agata i miałem zamiar, cię palnąć w głowę czytając jak, się do Ciebie w nim zwróciła. Lecz po przeczytaniu całości wiedziałem, że jej zadaniem było dostarczenie listu, lecz najwidoczniej czas ją gonił i poprosiła o to Kazetaniego. Z tym listem od Tsubaki po prostu myślałem, że go napisała i opisała, jak zachowuje, się jej kuzynka. Co prawda poleciłem jej aby dokładnie ją obserwowała i notowała jakiekolwiek zmiany w jej zachowaniu. Raczej nie będę mówił swoich domysłów w tamtym momencie, bo obstawiam, że Tsubaki mogła coś tobie napomknąć. Jednak to jest mało ważne. Skoro jest z Kaho lepiej to całe szczęście. A i tak w sumie to tutaj udało mi się zyskać poparcie Hordy. A przynajmniej 3, że tak ujmę dowódców Hordy. Oczywiście jedną z tych osób wybrałem na zastępcę. Był to ich pomysł, ale z drugiej strony dobry, bo oni znają swoją grupę a ja nie. Więc to nie było takie głupie powiedziałem spokojnie, z lekkim uśmieszkiem kończąc swoją wypowiedź, jeszcze krótkim wspomnieniem gdzie poznałem i zdobyłem Hordę na pewien czas pod swoją pewnie kilkudniową "władzę"

[Kazetani]

- Muramoto Kazetani, witaj - przedstawił się również blondyn, po przywitaniu Kijina - Rozumiem, nie mam Ci tego za złe - odpowiedział również na kwestię o braku wcześniejszego powitania.
Kazetani był trochę zdziwiony prośbą Kijina o rozmowę, jednak po chwili te uczucie zdumienia mu przeszło. Mimo, że w pewien sposób zatrudniał go Tsukune, a wcześniej Agatta i Ojigi, to jednak wesele szlachcica i nie było nic dziwnego w fakcie, że chciał porozmawiać z potencjalną osobą odpowiedzialną za ochronę... a raczej jedną z wielu takich osób, bo z wypowiedzi Kuro wynikało, że takich ludzi miało być około dwudziestu.
- Jasne - odpowiedział chłopak.
Kazetani również złożył zamówienie, był spragniony po krótkim sparingu z Tsukune, głodu o dziwo nie odczuwał, więc z wszelkich przekąsek zrezygnował, przynajmniej na razie. Blondyn zauważył, że Kuro jest niesamowicie gadatliwy, zastanawiało go, czy to oznaka zaufania dla mówcy, czy zwyczajnie ten shinobi był gadułą. Myśli Kazetaniego znów zaczynały iść swoją drogą, lecz w porę się otrząsnął i zaczął z powrotem wsłuchiwać w rozmowę.

[Yasuo]

Tsukune, Kazetani
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
12/22+
Zima, 388 roku To prawda, Tsukune był straszną gadułą, ale Kijin zdążył się do tego przyzwyczaić. Kazetani też powinien, skoro chce brać udział w całym tym przedsięwzięciu. Szlachcic tylko pokiwał głową i na bieżąco starał się dorzucać swoje trzy grosze, żeby nie wyjść na totalnego ignoranta i sprawić, by to była jednak rozmowa, a nie zwykły monolog.
- Dobrze, że rozwinąłeś swoje zdolności, ale tym rozsadzaniu, to może nie teraz, dobrze? - Uśmiechnął się lekko. - Trochę wiem jak walczą shinobi i powiem szczerze, człowiek który oberwał wybuchową notką nie jest kimś kogo chciałbym sobie wyobrażać, zwłaszcza przed jedzeniem. Ale dobrze, że nic Ci nie jest.
KIjin lubił Tsukune i z pewnością nie chciałby słyszeć o jego śmierci. Wolał rozmawiać z nim na żywo, popijając wino i jedząc pyszne mięsiwa. Dlatego cieszył się, że jego przyjaciel ma się dobrze, rośnie w siłę i nie da "sobie w kaszę dmuchać". Później przyszła pora na podsumowanie ilości strażników. Tsukune zdał relację, a Kijin ponownie pokiwał potwierdzająco głową.
- Dobrze. 20 osób powinno wystarczyć, chociaż nie wiem czy nie celować w 40. Co o tym sądzisz, to jest realne? No i rozumiem. Myślę, że Tsubaki jest w Tobie naprawdę zakochana. Dlatego będzie "dobrą królową". Jak będziecie brali ślub, to mnie i Yuri zaprosicie, nieprawdaż? - Oczywiście pokusił się także o komentarz na temat zadań Hordy, które Tsukune miał wykonać. - Co do majętności, to dobrze, że dałeś radę wykonać to zadanie, ale wiesz, że jakbyś miał problemy, to ja bym Ci pomógł, nie? No, a sparing... cóż, na sparingu to ja się nie znam zbytnio. Ciekawi mnie jednak po co takie zadania były... Ale mniejsza o to. I tak, zamówmy coś do jedzenia i picia. Ja stawiam oczywiście.
Tsukune wezwał więc kelnerkę. Przybyła osoba, której się spodziewał, czyli Mariko. Dziewczyna ukłoniła się lekko i teraz zwróciła uwagę na Kazetaniego.
- Jesteś znajomym Kuro? - powiedziała do niego wyraźnie zaskoczona. - Wybacz, że nie zwróciłam na Ciebie wcześniej uwagi. Witajcie.
Ukłoniła się wszystkim obecnym, a Kijin skłonił głowę, w geście powitania i od razu przeszedł do rzeczy. Na początku zamówił sobie coś do jedzenia i oczywiście trzy kieliszki wina.
- Co chcecie? - zapytał Tsukune i Kazetaniego. - No i jeszcze dzban soku i trzy szklanki. No i te trzy kieliszki wina.
- Kuro-san, co zjesz? - zapytała Mariko, która chciała dobrze wypełniać swoje zadania. Jak zwykle zresztą. - A dla Pana?
Ostatnie pytanie skierowała do Kazetaniego. Gdy już zamówienia były złożone, Kijin powiedział:
- Chciałbym, żeby to zamówienie przyniosła Mariko.
- Ja jestem Mariko i chętnie Wam to przyniosę.
Kijin uśmiechnął się i po raz trzeci już pokiwał potwierdzająco głową. Mariko skłoniła się raz jeszcze i odeszła.
Można było wrócić do rozmowy na różne tematy. Tsukune wspomniał o tym, że wyznaczył swojego zastępcę, który pomoże koordynować działalność organizacji najemniczej. Kijin był lekko sceptyczny.
- Ufasz tej całej Hordzie? - zapytał. Wiedział, że zbieranina przypadkowych ludzi jest łatwiejsza w kontroli niż grupa, która od dłuższego czasu się ze sobą trzyma. No, ale chyba innego wyboru nie mają, dlatego muszą zaryzykować.
- I zdrowie Kaho i jej samopoczucie nie jest mało ważne, bo Yuri by się zbytnio zamartwiała, a ja nie mogę pozwolić, by była smutna podczas swojego "wielkiego dnia". No, i ja również nie byłbym szczęśliwy. Ale z tego co mi wiadomo, to Kaho czuje się już dużo lepiej, ewentualnie udaje i stara się żyć normalnie, nawet pomimo traumy. Ale pewnie pojawi się u nas na weselu, więc będziesz mógł z nią osobiście porozmawiać. I w sumie nie wiem czy Tsubaki robiła jakieś notatki. Nic mi o tym nie wspominała. Ale dobrze, że się martwisz o Kaho. Będziesz miał trochę większą szansę u Tsubaki.
No po prostu na siłę starał się swatać Tsukune z Tsubaki.
To prawda, Tsukune dużo mówił, ale Kijin również. Może dlatego, że Tsukune poruszył bardzo wiele tematów, do których wypadało się jakoś odnieść. No, ale w końcu Kijin znalazł trochę czasu, by zadać Kazetaniemu jedno pytanie. Po prostu chciał wiedzieć jak on to widzi. Różnica była taka, że Tsukune miał już z góry jasno określone zadanie. Kazetani dla Kijina był naprawdę sporą tajemnicą.
- Powiedz mi, Kazetani-san, jak Ty widzisz swój udział podczas mojego wesela? - Proste pytanie, ale Kijin nie czekał na odpowiedź. Dla niego - skoro był znajomym Tsukune - to mógłby przyjść jako prawdziwy gość i mieć wszystko gdzieś i dobrze się bawić. Ale za dobrą zabawę nie dostanie wynagrodzenia. Nie czekał i po prostu dorzucił dodatkowe wyjaśnienia. - Bo tak teraz sobie myślę. Mógłbym Ciebie i tą Mariko zatrudnić jako zwykłych kelnerów. Wtedy jednak oczekiwałbym od Was dobrze wykonanej pracy. Nie wiem czy w takich warunkach dalibyście radę wykonywać również zadania szpiegowskie, obserwacyjne i donosicielskie dla Tsukune. Mógłbym Was zatrudnić też jako ukrytych strażników i informatorów. Wtedy musielibyście składać raporty Tsukune i pilnować z ukrycia porządku na balu. Jednak musielibyście być ukryci. Musielibyście udawać chociażby kelnerów. A skoro udawalibyście kelnerów, to musielibyście wypełniać Wasze prawdziwe obowiązki, tak, by nikt nie nabrał podejrzeń. No, bo widzisz, jakbym widział, że kelner co pięć minut rozmawia z kapitanem straży, to bym nabrał pewnych podejrzeń. Rozumiesz, o co mi chodzi?

Kolorki:

- Mowa nijakiej Mariko ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

- Mowa kusznika - Hidekiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

- Mowa zabójcy - Takeo ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

- Mowa "niebieskiego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "czerwonego" bruneta ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

- Mowa "dziwnego" kolesia ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

- Mowa Tsubaki ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

- Mowa Kijina ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

- Mowa Momijiego ------------------------------->

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

-Nie mam zamiaru o tym opowiadać. Delikatnie mówiąc, za mocno mnie zirytował więc mu, się odpowiednio dostało stwierdziłem na to, abym nie mówił o rozsadzaniu.
-Nie pamiętam dokładnie, ile ta Horda ma ludzi. Będę musiał się dopytać ich dowódców. Pewne może być realnie tyle osób jednak czy to będzie rozsądne? Tego nie jestem pewny. Im więcej osób tym trudniej będzie nimi dowodzić. Wiesz tak jak w handlu. Sam swoimi wszystkimi sklepami nie zarządzasz. Masz w nich osoby, które są szefami, a pod nimi są dodatkowi ludzie. Jednak jak mówiłem ci na początku. Nie sądzę, abym nadawał, się na dowódcę. No ale to tylko moje zdanie. Wątpię, aby Tsubaki była we mnie zakochana. oznajmiłem, ze spokojem lekko przewracając oczami na to, że Tsubaki mnie kocha. -Jeden podziwiał kupców. Dlatego powiedzmy, swój głos mógł oddać osobie, która jak kupcy potrafi być bystra i zarazem chytra, by dorobić się odpowiedniej ilości pieniędzy. Głównej dowódczyni Hordy zapewne imponowała siła. W końcu osoba najsilniejsza zazwyczaj w jakiejś bandzie jest przywódcą. Zaś co do ostatniego zadania to nie wiem, jaki mógł mieć sens. powiedziałem Kijinowi, jakie są moje wnioski dotyczące tych dodatkowych "zadań" i na końcu rozłożyłem lekko ręce na boki. Co prawda miałem pomysł, po co mogłoby to być, jednak raczej nie chodziłoby o moje domysły.
-Ja standardowo miskę z ryżem, mięsem, warzywami polane ostrawym sosem powiedziałem. Cóż jakoś przyzwyczaiłem się do jedzenia w taki sposób. Czy było to normalne, czy wręcz przeciwnie coś dziwnego zbytnio się tym nie przejmowałem. Bo po co? Każdy wcina, to co lubi.
-Odbiję to pytanie. Ty ufasz swojej służbie? Jeżeli ją masz zapytałem się Kijina, lecz nie pozwoliłem mu odpowiedzieć -Powiem to tak. Ja nikomu nie ufam w pełni, najbardziej nie ufam samemu sobie. Czemu sobie nie ufam? Ponieważ raz zbytnio sobie zaufałem i przez to byłbym martwy, a w najlepszym rozrachunku byłbym bez ręki. Więc nie ufam nikomu, ponieważ w głowie zawsze mam możliwość zdrady danej osoby. Tak trochę to może być i zapewne jest paranoiczne, ale wolę zawsze mieć tę odrobinkę nieufności. Przynajmniej wtedy się nie zdziwię. Mimo tego, że ktoś byłby mi w pełni oddany to i tak miałbym niepewność. Nie chodzi o to, że nikomu nie ufam. Po prostu zawsze mam tę odrobinę nieufności. Chyba każdy tak ma. To o zbytniej ufności przekonała mnie też ostatnia pomoc, jakiej udzieliłem pewnej osobie, dzięki czemu rozwinąłem swoje umiejętności. Jednak to opowieść raczej na inny moment. wypowiedziałem swoje zdanie. Chociaż powiedzenie "zdanie" to zbytnia przesada. Bo z odpowiedzi, która mogła zamknąć, się w jednym słowie wyszedł mi kolejny monolog. Cóż. Po prostu nie chciałem pozostawić co do tego niedomówień. Na stwierdzenie od Kijina o tym, że "zdrowie" Kaho nie jest mało ważne, tylko westchnąłem lekko.
-Chodziło mi bardziej, że nie jest to kluczowy punkt tej rozmowy. Zapytałem się o to, bo chciałem się dowiedzieć czy moje ewentualne czarnowidztwo się mogło spełnić, czy też nie. Na początku planowałem trochę odegrać przed Kaho przedstawienie, gdy była w szpitalu dając jej pewien wybór. Nie będę się w to zagłębiał. Powiem tylko tyle że miałem zamiar stać się, jej motywacją do dalszego życia stając się dla niej złem, przez które to wszystko się jej przytrafiło. Zmusić ją, aby zyskała siłę i bla bla bla. Jednak w tamtym momencie uznałem, iż nie wygląda na to, bym musiał to robić. Dowiem się wszystkiego od Tsubaki i zapewne od samej Kaho...a ty skończ próby zeswatania mnie albo palnę Cię w głowę jak na ostatnim balu. Tylko tą mocniejszą ręką powiedziałem i pokazałem swoje zęby we wrednym uśmiechu, co oczywiście spowodowało, iż moje blizny poszerzyły nienaturalnie ten uśmiech. Ja się tam przyzwyczaiłem do tego swojego uśmiechu i się nim przestałem przejmować. Teraz na szczęście nie musiałem już nic mówić, więc przymknąłem lekko oczy i spokojnie słuchałem pytania Kijina do Kazetaniego i odpowiedzi tego drugiego.

[Kazetani]

- Jestem Kazetani, miło mi - blondyn skinął głową kelnerce - poproszę o jakieś regionalne danie, lubię próbować smaków świata - powiedział. Kazetani odkąd opuścił rodzinne Hyuo, myślał regularnie o tamtejszych potrawach, później mógł to porównać z kuchnią lokalną w Ryuzaku no Taki - i to były dwa inne światy. Ciekawiło go, co się jada w Sogen, bo jak wiadomo, co kraj - to obyczaj, tyczyło się to też kwestii kulinarnej, w każdym zakamarku świata inne składniki są powszechne i inne dania są na tyle znane, że wręcz uznawane za regionalne... A może po prostu się z tego konkretnego regionu wywodzą.
Całą rozmowę mężczyzn Kazetani postanowił przemilczeć. Byli starymi znajomymi, znali się długo, razem planowali to, w co chłopak został wplątany, mieli swoje sprawy do obgadania, a przysłuchiwanie się ich wypowiedziom mogło naprowadzić blondyna na dobry tok myślenia, by zrozumieć całą historię, która miała ich doprowadzić do balu. Jednak padło pytanie Kijina, które sprawiło, że Kazetani musiał pokazać swój sposób myślenia.
- Nie widzę się w roli oficjalnego strażnika, a przynajmniej nie zewnętrznego, bo zakładam, że bal będzie chroniony z zewnątrz przez widoczną straż. Jestem chudy, moja postura nie sugeruje, bym był zagrożeniem i zdecydowanie nie odstraszy potencjalnych najeźdźców. Następna rzecz, nie jestem wybitnym wojownikiem, jak każdy shinobi wiem na czym polega walka, jak walczyć, ale doświadczenie mam niewielkie - jedynie kilka treningów w trakcie szkolenia wojskowego i krótki sparing z Tsukune, jeśli można to w ogóle nazwać sparingiem - to był raczej pokaz magicznej sztuczki ze strony Kazetaniego. - Jak już słyszałeś, mam pewną umiejętność, która może się przydać. Mogę przeskanować obszar wokół mnie w poszukiwaniu każdej żywej istoty, jakiekolwiek ściany, drzewa, budynki nie są dla mnie przeszkodą. Mogę widzieć wszystko w promieniu kilkunastu, kilkudziesięciu metrów wokół mnie w całych trzystu sześćdziesięciu stopniach, bądź skupić się na wybranym kierunku, wtedy przecinam wzrokiem przez ponad kilometr. Pewnie to sobie wyobraziłeś, więc wiesz już jak to mogłoby wyglądać. Wspomniane bycie kelnerem, czy choćby udawanym gościem balu to chyba najlepsza opcja. Jako kelner musiałbym spełniać zadania kelnera, więc najpierw należy określić stopień zagrożenia. Jeśli prawdopodobieństwo ataku jest naprawdę wysokie, powinienem chyba pozostać jako gość, by nie mieć "rąk pełnych roboty" - mówiąc to, Kazetani zrobił "cudzysłów" rękami. - Jednak z drugiej strony gość rozmawiający ze strażnikiem jest trochę bardziej podejrzany, niż robiący to kelner. Tak więc wybór i tak wolę pozostawić wam, wiecie co robicie. - skończył swoją, może ciut za długie, lecz dokładne wyjaśnienie.

[Minoru]

Tsukune, Kazetani
Misja rangi D - "Krwawy Bal: W grupie raźniej! Część Pierwsza."
14/22+
Zima, 388 roku Kijin wsłuchiwał się w słowa swego przyjaciela, choć zaczął wodzić po sali wzrokiem. Zatrzymał się dopiero gdy odnalazł to czego szukał, młodej dziewczyny, która była tutaj kelnerką, Mariko. Obserwował ją przez chwilę, jej zachowanie, krok, obycie z klientami. A jednak gdy Tsukune zaczął zadawać retoryczne pytania, odwrócił swój wzrok w jego kierunku i uśmiechnął się. Nie był to jednak jego typowy uśmiech, zdawał się być bardziej polityczny, jakby chciał powiedzieć w ten sposób „Rozumiem, masz rację”
–W punkt przyjacielu. Zbytnie zaufanie komukolwiek może zaiste zakończyć się w najgorszy z możliwych sposobów. A jednak, popełniam ten potworny błąd i to aż dwukrotnie. Ufam w moją miłość do Yuri i ufam tobie, przyjacielu.- Przechylił się przez stół i poklepał Tsukune po dłoni, spoufalając się być może trochę bardziej niż miał to w zwyczaju. A jednak robił to z szerokim i szczerym uśmiechem. Wyglądał na człowieka odmienionego, była w nim pewność siebie, którą wręcz promieniował.
Pozostała jednak jeszcze kwestia nowego nabytku Tsukune, dla ich wspólnej sprawy. Kazetani mówił, a Kijin słuchał, nie przerywając mu ani na moment. Ot, jedynie od czasu do czasu kiwnął głową, by pokazać, że jeszcze słucha. Zaciekawiło go to, w jaki sposób mówi o sobie towarzysz Tsukune. „Nie jestem wybitnym wojownikiem”, „Moja postura nie sugeruje bym był zagrożeniem”, „Doświadczenie mam niewielkie”, „Jeśli można to w ogóle nazwać sparingiem”. Można by tak wymieniać i wymieniać. Jego słowa były nacechowane negatywnie, a do tego cały negatywny wydźwięk skierowany był w niego samego. Jak można ufać komuś, kto nie wierzy w samego siebie? Nie podobało mu się to. Lecz Tsukune wybrał go z jakiegoś powodu. Być może ze względu na unikalne zdolności o których mówił, a może coś innego. Jeśli jego przyjaciel twierdził, że będzie on się nadawał, to musi mu uwierzyć.
– Dobrze, twoje umiejętności wydają się doskonałe do tego typu zadań. Dobrze, dobrze… Przybędziesz zatem jako gość, musisz wymyśleć sobie jakąś tożsamość. Być może jako kupiec… aaaalbo jakiś mój stary przyjaciel. Cokolwiek wybierzesz będziesz musiał przygotować się, część z moich gości jest z natury niezwykle wścibskich i na pewno ktoś się tobą zainteresuje. - Kijin wyglądał w tym momencie jak człowiek zdeterminowany, by przewidzieć przyszłość i dopiąć wszystko na ostatni guzik. Choć czasu zostało jeszcze trochę i można było ułożyć wszystko na spokojnie, to właśnie w tym momencie było widać, że przyszły pan młody denerwuje się.
– Dobrze - odetchnął, uspokajając się wyraźnie. Otwierał usta by powiedzieć coś jeszczem gdy nagle pojawiła się Mariko z zamówionymi potrawami. Porozstawiała talerze na stole, następnie dorzuciła mniejsze talerzyki, na które można było odsypać sobie mniejsze porcje z głównych talerzy. Do tego dzbanki z napojami, puste kubki i czyste kieliszki do wina, a na końcu dzbanek wina. Kijin podziękował kobiecie i odczekał aż ta odejdzie.
– Smacznego przyjaciele. Niech ten posiłek, będzie dowodem mej ogromnej wdzięczności, za wasze wysiłki by moje wesele stało się niezapomniane i bezpieczne. - Nałożył wszystkim pierwszą porcję jedzenia i rozlał każdemu po kieliszku wina, tak jak porządnemu gospodarzowi wypadało. Odczekał chwilę, aż wszyscy spróbują swych posiłków i przyjemne ciepełko rozejdzie się po ich żołądkach.
– Tsukunep - rozsiadł się wygodniej w swoim fotelu, patrząc na przyjaciela. – Wiem, że została jeszcze chwila do mojego ślubu, lecz chciałbym byś zaczął powoli sprowadzać swoich ludzi do Antai. Chcę by wszyscy obejrzeli miejsce, w którym odbędzie się bal i żebyście przygotowali plan, na żywym organizmie. - Spauzował dając Tsukune czas na jakąś odpowiedź, a być może i Kazetani chciałby coś dodać od siebie. W międzyczasie skosztował kolejny kęs swojego jadła.
– Nim jednak zaczniesz wykonywać to zadanie, mam do ciebie… albo powinienem powiedzieć, do was, małą prośbę - wyrzucił na stolik dwa woreczki, które zabrzęczały od znajdujących się w nich monet. – Do wesela potrzeba mi jeszcze jednego. Piosenki przewodniej, ale nie byle jakiej ot pioseneczki. Chcę by w moim wielkim dniu zaśpiewano pieśń, której nikt nie zapomni do końca życia. - przysunął po jednym z worków do każdego z nich.
– Do Kotei przybył słynny śpiewak z Ryuzaku no Taki. Nazywa się Kaname Ito i w swoim światku uchodzi za człowieka o niezwykłym talencie do układania utworów. Przybył on tutaj incognito, dlatego też nikt nie wie gdzie przebywa dokładnie, lecz chciałbym byście spróbowali go odnaleźć i przekonać do stworzenia niepowtarzalnego utworu na moje wesele… - sięgnął do kieszeni skąd wyciągnął zawinięty zwój. Rozłożył go na stole i wskazał na niego palcem – To wasz cel .