Biblioteka

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
1/15+
Mruczałeś coś sobie w głowie o świetle, chakrze i... w sumie nie wiadomo na czym polegał między nimi związek, jednak do oświetlenia tutaj też mogłeś się przyczepić, bo dobre było tylko przy stanowiskach, do których udawali się ludzie, by poczytać. Na Twoje przywitanie bibliotekarz tylko skinął głową, a Ty przeglądałeś się książkom. Cóż, może warto byłoby kogoś spytać o takie materiały, jednak wolałeś zaufać sobie w tej kwestii i ruszyć dalej myśląc o przyjacielu, może o kompanie? Co do kurzu - faktycznie na paru tomiszczach on zalegał - może personel biblioteki się opieprzał, może to już nieaktualne księgi, których nikt nie chciał ruszać. W końcu poszukiwania przerwało Ci mignięcie białej postaci na końcu regału. Ktoś jakby chował się przed Twoim wzrokiem i nie chciał się pokazać. Czy mógł być to wróg? W bibliotece? Tego nie było Ci dane się dowiedzieć, jednak kroki stawały się głośniejsze i oddalały się w kierunku, w którym znajdował się bibliotekarz. Poza tym budynek zdawał się pusty - cisza wypełniała go w całości, każdy był skupiony na swej lekturze i nie zamierzał się od niej odrywać, by zobaczyć co poczyna białowłosy.

[Naguri]

Szedłem sobie poczytując jedną z książek ale w sumie myślami byłem zupełnie w innym miejscu na ziemi, ja widzę się już za kilka lat i muszę dobierać dobry wachlarz moich talentów i upodobań, lecz żywioł który posiadamy od urodzenia.
A to ciekawe. Stwierdziłem gdy zauważyłem białą postać, mimo że nikt się nie patrzył nie miałem zamiaru jej gonić szybciej niż szybkim chodem, w bibliotekach zawsze były zakazy biegania, a ja nie chciał bym być przez taką pierdołę z niego wyrzucony. Komuś musi strasznie się nudzić, jeśli chce mu się obserwować akurat mnie, przecież ja mam takie nudne życie, heh. W sumie raiton też daje swojego rodzaju światło, do takich kanałów by już wystarczyło.
-Choler... Zdążyłem wypowiedzieć nim kichnąłem, może mam uczulenie? Tego nie sprawdzę bo się nie opłaca, za rzadko bywam w takich miejscach.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
3/15+
Nie biegłeś - może to i lepiej? Może postać była strachliwa i dlatego uciekała przed Twoim wzrokiem? Ciekawość nie dała Ci spokoju, dlatego ruszyłeś w tą stronę. Niestety kichnięcie przerwało tą przygodę. Przymknąłeś na chwilę oczy i lekko oszołomiony ujrzałeś przed sobą najpierw biel sukienki.
-Na zdrowie - ujrzałeś przed sobą dziewczynę - średniego wzrostu, może trochę niższą od Ciebie, z długimi blond włosami spiętymi z tyłu. Wyciągała w Twą stronę chusteczkę, byś otarł się po kichnięciu. Uśmiechnęła się serdecznie i pochyliła nieco głowę do dołu. Ściskała nerwowo ręce na rąbku sukni, by w końcu spojrzeć na Ciebie i otworzyć usta. Jednak przez kilka pierwszych sekund jakby coś utkwiło jej w głowie i nie powiedziała nic.
-Co Cię tutaj sprowadza? Często tu bywasz? Czemu nic nie czytasz? - odważyła się w końcu pytając praktycznie masowo i nie robiąc przerw pomiędzy pytaniami. Wyglądała na zestresowaną, jednak głos jej się nie załamał ani razu. Wpatrywała się teraz w Ciebie swoimi niebieskimi oczyma.
-Pomógłbyś mi z książkami może? - dodała później szybko i posłała ku Tobie serdeczny uśmiech.

[Naguri]

Spojrzałem ciekawskim okiem na dziewczyna która mnie zaczepiła. -Dziękuję. I tylko tyle zdążyłem powiedzieć, bo ona się najpierw zawiesiła a następnie zarzuciła mnie pytaniami. -Spokojnie, nie gryzę, zazwyczaj... I to wcale nie dla tego że cały czas nosze szalik na gębie. Podrapałem się po głowie, bo w sumie to skończyłem tutaj swoją edukacje i chciałem uciekać z tego kurzu, ale w sumie, dziewczyna nie brzydka... -Jasne że ci pomogę i jestem Yukiko. Przedstawiłem się tylko ze względów grzecznościowych, na resztę pytań nie miałem ochoty jakoś odpowiadać, więc po prostu po traktowałem jak by ich nie było. Ciekawe co dokładnie na myśli, mówiąc pomóc z książkami, mogę jej drabinę po trzymać, hehe. Czekałem aż powie czego ode mnie oczekuje, niebieskooka.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
5/15+
Ktoś obok was chrząknął głośno, byście zachowywali się ciszej. Dziewczyna natychmiast odwróciła się w jego stronę, by przeprosić gestem dłoni. Westchnęła głęboko i wróciła do Ciebie mówiąc teraz szeptem.
-Yukiko tak? Dziękuję chodź za mną - chwyciła Cię za dłoń i zaprowadziła ze sobą. Jej dłoń była przyjemnie ciepła, delikatna w dotyku - widać, że nie przepracowała za wiele. Wyprowadziła Cię z dużego pomieszczenia w którym byliście przedtem, do mniejszego, który znajdował się naprzeciwko głównego wejścia. Nie było zbyt małe - przypominało typowe biuro i tym właśnie było. Stały tam dwa biurka zawalone papierami, parę szafek i mały stolik z jedzeniem.
-Dobrze, to... Usiądź sobie tutaj i posegreguj to. Jak skończysz, to dam Ci jeszcze jedną rzecz, bo nie daje mi to spokoju. - wskazała na jedno z krzeseł i stertę papierów. Wszystkie miały kolorowe obwódki mające na celu wskazanie jego typu było to pismo. Niestety niektóre nie były ze sobą spięte, kartki latały porozwalane. Jedne co mogło wskazać na to, że stronice należą do tego samego dokumentu to to, że na dole był tytuł i numer strony. Zaraz potem dziewczyna na chwilę wyszła z pokoju i przymknęła delikatnie drzwi.
-Zaraz wrócę, nie uciekaj!

[Naguri]

Wszedłem do biura za dziewczyną i załamałem się nieco jak zobaczyłem stertę papierów, wiedziałem o co mnie poprosi jeszcze za nim to zrobiła. O ja cię chrzanie, w co ja się wpakowałem i jeszcze chce mnie z tym zostawić?! Nie ważne, potraktuję to jak misje, trzeba wykonać i tyle. Z tą myślą przysiadłem na wyznaczonym miejscu i wziąłem się za segregacje, niby nie ciężka praca ale trzeba poświęcić na to trochę czasu. -Spokojnie, szybko się stąd raczej nie ruszę. Stwierdziłem, w tonie mego głosu można było dostrzec nutkę poczucia humoru, co u mnie nie było codziennością. Te kobiety, wiedzą jak wykorzystać faceta. Na początek wziąłem po jednym kolorze obwódek papierów i ułożyłem sobie obok siebie, tak by kolejne kłaść tylko na górę, był to mój taki system na tę prace. Ciekawe co jej tak nie daje spokoju i potrzebuje do tego mnie, zresztą, co ja jestem jedynym tutaj facetem? Nie to żebym narzekał, bo całkiem całkiem jest.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
7/15+
//za krótki opis wykonywania roboty, a na tym cały myk polega :3
Twój system jakiś tam był, ale nie za bardzo można go było uznać za skuteczny, bo ułożyłeś wszystkie papiery kolorami, a jednak niektóre z nich były z różnych pism i wszystko się pomieszało. Teraz miałeś przed sobą widniało pięć kupek papierów różnorakiej maści:czerwony, niebieska, zielona, żółta i fioletowa. Cóż, nie za bardzo to było pomocne, jednak coś tam zrobiłeś. Zaraz przyszła dziewczyna, uśmiechnęła się widząc starannie ułożone kupki. Przejrzeła je pobieżnie i zbladła.
-Coś Ty zrobił?! To wszystko nie tak, przecież poszczególne pliki mają być ułożone razem, a nie jedna kartka tu, druga tu, ale kolor jest to fajnie... - zrobiła się lekko rumiana na twarzy, jednak westchnęła głęboko i pokręciła głową.
-Dam Ci jeszcze trochę czasu, jednak tym razem porządnie, bo inaczej! - pochyliła się nad Tobą i pogroziła palcem. Cóż, jedyny plus jaki teraz miałeś, to jej ładnie wyeksponowany dekolt w tej pozycji. Potem znowu wyszła z pokoju i zostawiła Cię samego.

[Naguri]

Podrapałem się po głowie gdy dziewczyna mieszała mnie z błotem. Warto by było, jak by powiedziała jak mam to segregować, a nie tak... Ale cóż, wolałem się nie odzywać, a gdy chciałem już coś powiedzieć, dziewczyna zaczęła mi grozić palcem i już chciałem się spytać "bo co?" ale nie mogłem się skupić na wypowiedzeniu jakich kolwiek słów, zrobiłem się tylko lekko czerwony i wzrokiem odprowadziłem dziewczynę do drzwi. Kurwa, jak ja kocham papierkową robotę, jestem wojownikiem, shinobi, a nie sekretarką czy jakimś molem. No to jak mam to układać. Wziąłem się ponownie do roboty, zacząłem szukać odpowiednich pism, prawdopodobnie miały też swoje numery więc trzeba będzie je po układać, wybrałem jeden rodzaj pisma i szukałem go w kolejnych już kolorowych kupkach, tworząc nową i tak po kolei, rozdzielałem czasopisma, na sterty, na koniec zostało je ułożyć, alfabetycznie? Numerkami? Czy jakie one miały tam oznaczenia... Zaraz, ale te kolorowe obwódki oznaczają przecież typ pisma, to jeśli mam je segregować w foldery, to na jaką cholerę te obwódki?! Zaraz, coś tu jest nie tak... Spojrzałem ponownie na swoja prace i chyba zrozumiałem co dziewczyna miała na myśli. Szlag, jej nie chodziło że sterta z kolorami jest zła, tylko że sterta nie jest ułożona po kolei. W oznace swojej głupoty, głośno gruchnąłem głową o biurko, a raczej o papiery zawalające je całe. Robota zaczęła się od nowa, mimo że mały ład skład już był i sżło nieco szybciej, po raz kolejny ułożyłem wszystko kolorystycznie, kupki kolorowych papierów ułożyłem na ziemi, by zwolnić sobie miejsce na biurku. Dalej...tytuły. Grupę niebieską zostawiłem na blacie i rozłożyłem po całości, szybko zacząłem segregować na tytuły, dzięki czemu uzbierałem kolejną podgrupę z której zostało mi tylko po przekładać numerkami, żeby wszystko się zgadzało, tym samym sposobem podszedłem do reszty zgromadzonych papierów, gdy tylko skończyłem rzuciłem wzrokiem na stół z jedzeniem. Może zdążę za nim przyjdzie. Wzrok mój poszukiwał tam kawy, zwykłej czarnej kawy i ją znalazł, włączyłem sobie wodę na gotowanie, zasypałem i zalałem, na końcu czekałem tylko na przybycie niebieskookiej, choć z drugiej strony liczyłem że napój zdąży wystygnąć do jej przybycia.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
9/15+
Byłeś jak zbity pies - cóż kobiety takie są, gdy czegoś wymagają, a nikt nie sprosta ich wymaganiom. Takie to nasze życie z tymi dziwnymi stworzeniami, bez których nie da się żyć. Jednak byłeś na tyle uprzejmy, by ją odprowadzić, na co zareagowała lekkim zdziwieniem i tym razem lekko zawstydzona uśmiechnęła się i wyszła z pokoju. Czas leniwie przeciekał Ci przez ręce na sortowaniu papierów, a było ich trochę. Zrozumiałeś swoje zadanie i szło już o wiele lepiej - i skuteczniej - niż to poprzednie układanie kolorów jak przedszkolak. Na szczęście, gdy postanowiłeś uderzyć o biurko, to papiery nie rozwiały się po całym pokoju, tylko lekko podskoczyły ze swojego miejsca. Sposób wybrany przez Ciebie może nie należał do najszybszych, ale był dość sprawny. Wreszcie w pewnym momencie i po niespełna godzinie wszystko było pięknie zrobione i ułożone w sterty na swoich miejscach. Dziewczyna jeszcze nie wróciła, a Ty postanowiłeś zaparzyć sobie napar, cóż nikt nie zabronił w sumie. Cóż nikt nie miał tutaj urządzenia podgrzewającego wodę, jednak jakimś magicznym cudem zjawiła się pulchna pani z pokoju obok z dwoma kawami. Gdy nie zobaczył nikogo innego wręczyła Ci jedną z nich. A co tam, należy się. Nie mogłeś się jednak nią długo rozkoszować, ponieważ zza okna dobiegł krzyk. Krótki, jakby ktoś zaraz uciszył tę osobę. Jednak ten ton głosu, ta barwa skądś były znane dla Twojego ucha. Mogłeś ujrzeć przez uchylone okno, że za budynkiem stoi jeden facet i przypiera dziewczynę do ściany, a w jego lewej dłoni znajduje się nóż. Właśnie przykładał jej dłoń do ust, by powstrzymać jej krzyk i rozglądał się, czy nikt ich nie usłyszał, po czym zobaczył Twą sylwetkę w oknie i gestem kazał Ci zachować milczenie.

[Naguri]

Gdy usłyszałem damski krzyk, postanowiłem sprawdzić, co tak właściwie dzieje się za oknem i to co zobaczyłem wcale a wcale mi się nie podobało. Jedną robotę skończyłem, pora wziąć się za kolejną. Siorbnąłem łyk pysznej kawy, za którą będę musiał podziękować "pani beczce". Cholera, ma nóż, zresztą zabić go tak od razu? Nie, zero przyjemności. Otworzyłem okno, wszedłem na parapet z rękami włożonymi w kieszenie od spodni, za pomocą chakry a dokładniej techniki o nazwie "Kinobori no Waza", zacząłem zmierzać wolnym krokiem na dół i następnie, w stronę napastnika, ciągle nie spuszczając z oka tej parki, ciekaw byłem reakcji tego cwaniaka. Cholera, muszę jakoś mu wytrącić ten nóż, ale jak by to zrobić żeby nie zrobił jej krzywdy?
-Pan chyba nietutejszy, co? Bo jak by był stąd, to wiedział by że jak się widzi białowłosego z czerwonym szalikiem, to trza brać nogi za pas. Rzuciłem do niego tymi słowami, zatrzymując się zaledwie dziesięć metrów od celu. Spróbujemy dyplomacją, ocenić jakim jest popierdolem.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
11/15+
Nie wiem za bardzo, jak wszedłeś na okno z rękoma z kieszeniami, bo przeprowadzone testy na ludzkości wykazały, że jest to nieporęczne i niewygodne jak cholera, lecz co by tu dużo mówić - shinobi i ich umiejętności wyskakiwały ponad poziom normalnego człowieka. Technika nie była jednak potrzebna, bo był to parter... i w sumie jakieś pół metra w dół nie było niebezpieczne nawet dla dziecka, ale! przezorny zawsze ubezpieczony. Mężczyzna widząc, że w sumie tylko spacerkiem zacząłeś podchodzić odwrócił się do dziewczyny i wsunął na chwilę swój język do jej ust i zaczął ją całować. Ta nie mogła krzyknąć przyduszona i przyciśnięta przez typa, a Ty powolnym kroczkiem zbliżałeś się. Dopiero kiedy się odezwałeś odwrócił wzrok i chyba zaczął się śmiać z Twojej samooceny, bo machnął lekceważąco dłonią, po czym wrócił do dziewczyny i zaczął ją obmacywać.
-Tak tak młodzieniaszku, możesz już iść, my się tutaj troszeńkę zabawimy z tą tutaj... damulką - stałeś niedaleko niego, on był odwrócony bokiem i od czasu do czasu zerkał w Twoją stronę, czy odejdziesz sobie po prostu i zostawisz go z dziewczyną sam na sam, bo tak przy kimś to głupio było.

[Naguri]

Na mym czole pojawiła się żyłka zdenerwowania, ale on nikt nie mógł jej ujrzeć ponieważ zasłaniały jej włosy.
-Jak dla mnie ta pani nie jest z tego zadowolona z tej zabawy...Dobra powiem to raz, jasno i wyraźnie.
W tym momencie wykonałem technikę Bunshin no jutsu i mimo że ta śmieszna technika wcale nie jest zabójcza, na takiego amatora łatwych dupeczek powinna wystarczyć. Gdy pojawiło się dziesięć moich kopii rozstawiły się w pół kręgu do parki "zakochanych". -Koniec zabawy, liczę do pięciu, to twój czas na ucieczkę, bo później cię zabije.
Strzeliłem charakterystycznie wszystkimi palcami u ręki po czym zacząłem odliczanie, do wykonania wyroku, w między czasie poprawiłem swój szalik. Walony kretyn, pozwolił bym mu żyć, gdyby nie powiedział do mnie "młodzieniaszku', ale teraz to już po ptokach. Gdy tylko skończę odliczanie ruszę za gościem jeśli tylko stwierdzi że lepiej uciec, w przeciwnym wypadku po prostu zarżnę go kunaiem jak świnie, to znaczy i tak to zrobię jak go dogonię, ale to już szczegół, po prostu wolał bym żeby zestresowana "damulka" nie oglądała trupów.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
13/15+
Żyłka zdenerowania? Robiło się poważnie, ale Twój cel o tym nie wiedział, co go czeka! Nie zareagował jednak na Twoje słowa, bo w sumie i po co. Pewnie nie raz mu grożono, a przy takiej sytuacji słowo dużo mu nie robiło. Do momentu, w którym zobaczył Twoją kopię pojawiającą się z dymu. Odwrócił się i puścił dziewczynę podrzucając w ręku nóż, a ta odbiegła w stronę budynku krzycząc o pomoc. Ten jednak zauważył powagę sytuacji, gdy kopie zaczęły go okrążać. Rozglądał się próbując znaleźć prawdziwego Ciebie, jednak w tym zamieszaniu za bardzo nie mógł tego zrobić.
-Pff - prychnął na Ciebie, jednak lekko się zestresował. Rzucił nożem, jednak trafił w klona, a ten rozpierzchł się pozostawiając kłąb dymu. Wykorzystał to, by zaraz uciec z miejsca zdarzenia. Cóż nie miałeś go za bardzo po co gonić, bo ten zniknął za rogiem budynku, a do Ciebie podbiegła dziewczyna, objęła Cię w pasie.
-Dziękuję, było blisko - zaszlochała głośniej i puściła Cię w końcu, lekko zarumieniona.

[Naguri]

Gdy tylko cel dał nogę, moje klony zniknęły jak senna mara, mimo że kobieta uwiesiła się na mnie miałem nie co inną myśl w głowie... -Nosz, cholera! Nawet wykastrować go nie zdążyłem! Mam nadzieje że jeszcze się trafi, niepozwole żeby takie ścierwo łaziło po świecie, niech no się jeszcze trafi. Gdy dziewczyna odpuściła spojrzałem na nią poważnym wzrokiem, wręcz nieco srogim. -Panienka powinna albo nosić coś do obrony albo się jej nauczyć, ewentualnie zatrudnić ochroniarza, bo z taką urodą to pewnie nie pierwszy raz, kiedy był "blisko". Uśmiechnął bym się do niej, ale nie miało to najmniejszego sensu gdyż moją dolną część twarzy i tak zasłaniał, szalik. -Papierki po segregowane, coś jeszcze sobie panienka życzyła, chyba że woli panienka, odpocząć po takich wrażeniach. Spojrzałem nań pytającym wzrokiem.

[Kuroi Kuma]

Misja rangi D
15/15+
//przepraszam, że tak długo, ale byłem w rozjazdach i nie dało się odpisać.
-Cóż, nawet w takim miejscu zawsze znajdzie się jakiś chory popapraniec - pokręciła głową, jednak już się uspokajała. Jej oddech się wyrównywał, a ona zachowywała względny spokój. Niestety nie mogła widzieć Twojego uśmiechu, ale na jej twarzy wciąż nieco smutnej pojawił się jego zarys. Mogła wreszcie poczuć się bezpiecznie
-No nic, w takim razie wracajmy - ruszyła w stronę biblioteki, jednak nie wchodziła przez parapet, tylko otworzyła tylne drzwi, zaczekała na Ciebie i zamknęła je z Tobą na klucz. Zobaczyła wszystkie papiery i pokiwała głową z uznaniem patrząc na Twoje wypociny. Jeszcze przejrzała pobieżnie, czy wszystko się zgadza i może Cię już puścić.
-Ah tamto... Nie, poradziłam sobie i nie chcę więcej zatruwać Ci głowy, pewnie masz ważniejsze rzeczy do roboty, prawda? - usiadła za biurkiem, założyła okulary i pochowała wszystko do szafek i uporządkowała swoje rzeczy. Cóż, mogłeś albo zostać i robić coś dalej w tym budynku, albo odejść wolny jak ptak. Dziewczyna jednak zajęła się swoją pracą i pochłonięta zaczęła w niej przebierać.

Misja zakończona \o/