Zwykła część lasu

[Hōzuki Wakana]

Misja D dla Yari'ego
11/? Choć chłopak starał się uspokoić, niestety nie bardzo mu się to udawało. Słowa Yari’ego również nie pomogły, możliwe, że ich odbiorca bał się tak bardzo, że nawet ich nie usłyszał. Trzymał się kurczowo gałęzi, starając się za wszelką cenę nie spaść. Mało przy tym przypominał opanowanego Shinobi, którym chciał się stać w przyszłości. Ale z drugiej strony, miną lata zanim będzie ninją i pewnie jeszcze zdoła ich wszystkich zaskoczyć.
Trzeba było sobie jednak zadać pytanie czy wejście na drzewo na pewno było dobrym pomysłem? To prawda, udało im się uniknąć ataku watahy i to było najważniejsze, ale wszystko kosztem histerii ze strony młodego, której dało się uniknąć. Kto jednak mógł przewidzieć, że ten okaże się mieć lęk wysokości?
Yari słusznie postanowił, że nie mogą siedzieć na tym drzewie w nieskończoność i postanowił rozprawić się z bestiami przy użyciu swoich klanowych zdolności. Z ziemi wyrosły gałęzie, które miały za zadanie unieruchomić wilki. Nie poruszały się one jakoś nadzwyczajnie szybko i jeden z nich zdołał przed nimi uciec, ale po chwili został złapany. Cała trójka znalazła się na łasce mężczyzny. Już nie wydawały się takie groźne jak wcześniej, teraz sprawiały wrażenie małych, bezbronnych piesków. Broń bezlitośnie trafiła w ich ciała, a ich futro zabarwiło się na czerwoną barwę. Zwierzęta zaskomlały żałośnie. Zadane im rany nie były na tyle głębokie żeby je zabić, ale sprawiały im dużo bólu. Na pewno nie były w stanie już dłużej atakować i jeśli ktoś im nie pomoże, pewnie w końcu się wykrwawią i zdechną. Jednak najważniejsze, że pozbył się problemu, prawda?

[Yari]

Yari widział jak zwierzęta cierpią i powoli ulatuje z nich życie. Zrobiło mu się ich żal jednak chodziło o życie jego i chłopaka. Jedyne co mógł zrobić w tej sytuacji to skrócić męki zwierząt. Podtrzymując cały czas gałęzie oplatające wilki zeskoczył z gałęzi i wyciągnął swój krótki miecz, który miał przytroczony do pasa. Ostrożnie podszedł do pierwszego wilka.
-Przepraszam ale muszę do zrobić. Wybacz mi. - powiedział po czym podciął gardło zwierzowi.
Yari powtórzył do samo z resztą zwierząt po czym kiedy przestały oddychać powyjmował kunaie z ich ciał i odwołał gałęzie. Ściągnął z drzewa chłopaka i zaczął wycierać swój ekwipunek z krwi zwierząt o poszycie leśne. Chłopak w tym czasie mógł się uspokoić.
-Przypomnij mi - jak masz na imię? - zapytał Yari nadal wycierając broń.

[Hōzuki Wakana]

Misja D dla Yari'ego
13/? Niestety w brutalnym świecie Shinobi nie było miejsca na litość i obowiązywało prawo silniejszego. Gdyby mężczyzna nie zranił zwierząt, pewnie do teraz tkwiliby na tym drzewie. Z czasem na pewno by sobie poszły, ale nie można było zapomnieć o tym, że młodszy chłopak był tylko przerażonym dzieciakiem i w każdej chwili mógł spaść z gałęzi. Na tej wysokości skończyłoby się to mocnym poobijaniem a w najgorszym wypadku nawet śmiercią. Dlatego właśnie nieznajomy odetchnął z ulgą gdy jego stopy dotknęły grząskiego gruntu.
Wilki ponownie zaskomlały, tym razem po raz ostatni. Jeszcze przez chwilę wpatrywały się smutno w dwójkę wędrowców po czym na dobre uleciało z nich życie. Dzięki celnemu podcięciu zwierzęta nie cierpiały długo. Chociaż tyle mógł dla nich zrobić Yari. Młody odwrócił wzrok od powiększającej się kałuży krwi. Widać było, że nie był przyzwyczajony do takich widoków i chciał stamtąd jak najszybciej odejść.
- Och? Jestem Koichi. Tanaka Koichi. Zupełnie zapomniałem się przedstawić. A pan jak się nazywa? – zapytał, gdy wrócili na właściwą ścieżkę i zaczęli kroczyć w stronę szpitala. Dzięki temu, że mężczyzna zdecydował się na krótszą drogę, dojście na miejsce nie zajęło im wiele czasu i już po kilkunastu minutach drzewa rozstąpiły się i dotarli do miasta.
- Trochę się boję – przyznał Koichi gdy zbliżali się do celu – Nie widziałem mamy tak dawno, strasznie się bałem. I do tego ojciec… w naszym domu nigdy się nie powodziło i od zawsze miał problemy z alkoholem. Po jej śmierci zostaniemy tylko we dwoje. Nie mam nikogo kto mógłby mi pomóc – w jego oczach pojawiły się łzy, ale szybko otarł je, nie chcąc pokazywać swoich słabości. Po krótkim czasie dotarli pod szpital. – Nie dam rady tam wejść samemu – powiedział, patrząc na Yari’ego błagalnie.

Z/T, Następny post napisz tutaj