Polanka ze strumykiem [Lokalizacja wojenna: Aburame vs Nara]

Post autor: **Yasuo** » 19 kwie 2020, o 13:35

Lokalizacja w przebudowie, w związku z wydarzeniami wojennymi na tym obszarze. Proszę o cierpliwość i nie używanie póki co tego wątku.

Ukryty tekst

Post autor: **Ame** » 19 kwie 2020, o 17:07

Oczywiście plan z jeziorem Ame wydawał się równie nierealny, ale warto było go rzucić. Coś co Tobie wydaje się nierealne dla jednostki obok może być codziennością. W najgorszym wypadku wyjdzie na idiotę czyli nic się nie stanie przecież jak powie coś głupiego, nie? Wszystko mogło się zdarzyć, a okazja żeby puścić ich na dno jak akcje spółek skarbu państwa wydawała się bardzo kusząca.
- Nie znam naszych możliwości. Ja na przykład moje udawać kałuże na środku polany jeżeli to pomaga. Zakładam, że ktoś może mieć jakieś umiejętności maskujące. - tłumaczył jak krowie na rowie dlaczego uważał, że walka na otwartym terenie będzie prostsza. Zawsze lepiej robić coś czego przeciwnik się nie spodziewa. Wszystko jest możliwe tylko bez płaczu i bez głupoty, nie? Ame niestety nie miał danych, żeby stwierdzić czy się da to zrobić czy nie. Liczył tutaj na bystrość umysłu dowódcy.

Podążali śladem tego pikachu. Wszystko wskazywało na to, że będą musieli przekroczyć granice. Oczywiście granice Midori i Kaigan bo na granice wytrzymałości, desperacji i głupoty zapewne przyjdzie jeszcze czas. A jeśli o tym mowa to padło pytanie.
- Tylko ogólnie. Nie walczyłem nigdy z Nara, wiem że im mniej cienia mają tym lepiej. - odpowiedział zgodnie z prawdą. Zastanawiał się czy Shiriko pogłębi jego wiedzę czy tylko chciała się z niego ponabijać.

I stało się. Wkroczyli na terytorium wroga. Dobrze, że nikt nie zauważył i walka nie przemieniła się w regularne starcie na granicy. Raz coś zależne od szczęścia jest po jego stronie. Z drugiej strony po prostu stanowili oddział złożony z 15 shinobi. Jak na te okoliczności historyczne stanowili zapewne sporą grupę i pojedynczy zwiadowcy zapewne nie podjęliby się zadania obezwładnienia ich. Po co narażać się na straty jak można ściągnąć im na głowy połowę najbliższego garnizonu. Jednak to nie przeszkadzało im w niczym, bowiem ich liderka oznajmiła im, że na tej polance za kilka chwil (albo innych bliżej nieokreślonych jednostek czasu) będzie tutaj strateg. Niestety był na niej tylko strumyk i ciężko było mu oszacować czy pozwoli mu on na zastosowanie niektórych technik np wodnego smoka, który wydawał się najrozsądniejszą opcją na atak z zaskoczenia. Pomijając fakt, że strateg na pewno ma ze sobą tropiciela i o żadnej zasadzce mowy nie będzie. Jakby Ame był strategiem to na pewno miałby takowego jeżeli musiałby się ruszać.

Czynności Ame ograniczyły się do dwóch rzeczy. Próby oceny potencjału strumyka jeśli chodzi o techniki sutionu oraz na pilnowaniu tyłów, gdyż zakładał, że nie przekroczyli granicy niezauważeni, a nawet jeżeli to czujka stratega zapewne też umożliwiłaby przeciwnikom atak od tyłu. W końcu Nara woleliby walczyć wśród drzew. Ame mógłby też rozpocząć cosplay kałuży na środku polanki, ale nie wiedział za ile dokładnie pojawi się cel i nie chciał spierdolić sprawy na wejściu.

Post autor: **Yasuo** » 21 kwie 2020, o 09:05

Ame
Misja wojenna rangi B
31/45+
Lato, 388 roku Dziewczyna wzruszyła ramionami na odpowiedź Ame. Czyli nie za bardzo wie jak działają techniki przeciwnika. To mogło być problematyczne. Dlatego trzeba mu to wyjaśnić. Może dzięki temu pożyje dłużej, a im dłużej pożyje, tym większa szansa na śmierć tego Nary... i ocalenie Aburame, którzy zamierzali go zabić. Bo w sumie... Jeśli Ame byłby całkowicie niezniszczalny i niemożliwy do obezwładnienia, to mogliby nawet samego go wysłać przeciwko milionom wrogów. Trochę by to trwało, ale z pewnością by ich pozabijał. Teraz jednak było inaczej. Shiriko postanowiła mu trochę opowiedzieć, o klanie Nara. Jeśli więc Ame przeżyje, to będzie mógł pochwalić się swoją nową wiedzą... A jeśli nie... no to nie będzie mu już więcej potrzebna. No, chyba, że jakiś Yamanaka zacznie czytać w myślach trupowi naszego bohatera... Zaczęła:
- Nara potrafią manipulować własnym cieniem. To znaczy, że nie muszą korzystać z istniejącego cienia. Mogą wydłużyć własny. Mogą skrępować ruchy przeciwnika, jeśli uda im się połączyć cienie. Potrafią oderwać własny cień od podłoża i użyć go jak dzidy. Generalnie upierdliwa sprawa ten ich cień. Najgorsze jest to, że strasznie trudno go wypatrzyć, jeśli zamaskuje się w innym, naturalnym cieniu.
Czyli wychodziło na to, że Ame miał rację. Im mniej cienia, tym lepiej. Jednak być może nie działało to do końca tak jak myślał. Cień nie był dla Nary tym czym woda dla użytkownika Suitonu. Nara nie potrzebował innego cienia... Wystarczał mu jego własny. Inny cień pozwalał przeprowadzić niezauważalny atak. I jeszcze coś... tego jednak Shiriko nie wyjawiła. Może nie wiedziała? No, nic.
- W sumie wiem, że większość z naszej grupy potrafi kontrolować robaki. Niektórzy lepiej, inni gorzej. Może ktoś uczył się jakichś technik maskujących... Ale z pewnością nie wszyscy. Nie wiem czy to się uda.
Wróćmy jednak w okolice polanki. Ame zaczął przyglądać się strumieniowi... tej małej rzeczce. Czy dałby radę stworzyć z niej smoka? Z pewnością nie było to niemożliwe, bo wody było pod dostatkiem. Sęk w tym, że ta woda była rozciągnięta na długości całego tego potoku. Gdyby Ame wiedział jak sprawić, by cała ta woda znalazła się w zasięgu jego wzroku... Gdyby był w stanie przemienić strumień w małe jezioro... gdyby był w stanie zalać tą polanę wodą... spowodować powódź, a takie strumyki - w porze deszczowej głównie - miały tendencję do wylewania i powodowania gigantycznej powodzi. Gdyby ten efekt wywołać ręcznie... Wtedy smok miałby szansę powstać. Niemniej jednak, w obecnych warunkach było to niemożliwe. Niestety. To jednak nie koniec złych wiadomości dla całej grupy. Shiriko westchnęła wyraźnie zdegustowana, a następnie zwróciła się do wszystkich zebranych:
- Kurwa... - zaczęła od przekleństwa. - To by było dużo łatwiejsze zadanie, gdybyśmy wiedzieli kto jest celem... Eh... co za spierdolona sprawa...
Była ewidentnie wkurzona. Ale przecież wiedziała, prawda? Jej Bikōchū czuł tamtego Narę. Ona pewnie też mu się jakoś przyjrzała. Sęk w tym, że oczy człowieka dużo łatwiej oszukać niż węch takiego robaka...
- Dobra, ludzie! - Powiedziała dziewczyna, lekko podniesionym głosem, ale tak cicho, że raczej nikt nie usłyszał. Szybko wyjaśniła jak wygląda sytuacja. - Mój Bikōchū... został, jakimś cudem, zabity. Nie mam z nim kontaktu. Dlatego, cóż... musimy zabić wszystkich, żeby mieć pewność, że zabiliśmy właściwego. Eh...