Szlak transportowy

[Shikarui]

Kiedy w końcu się otwierasz, uczysz się siebie na nowo. Poznajesz się na nowo. Dowiadujesz się, czym są Twoje najciemniejsze lęki i który z punktów jest tym najgorszym. Najbardziej obrzydzającym życie i uprzykrzającym je w nieprzyjemny sposób. Możesz się na przykład dowiedzieć o sobie samym, że na końcu to nie strach przed opuszczeniem najbliższej osoby jest najgorszy. Najgorsze jest to, że opuszczasz samego siebie. Okazuje się bowiem dość oczywiste, że Asaka nie jest typem osoby, która by pomiętosiła, pobawiła się i potem wyrzuciła. Od samego początku pokazywała to dosadnie - swój mocny kręgosłup moralny, swoje zasady i swoją miękkość. Tą, która pozwala wybaczać oraz rozumieć. Nie było żadnego zdziwienia i zwątpienia z jego strony, kiedy wszystko już zostało w końcu powiedziane. W zasadzie stało się dokładnie to, co powinno się było stać - wyprostowanie świata na nowo, w którym jedno z nich uczyło się nowych, fascynujących barw, a drugie zaczęło przypatrywać czerni, bieli i szarościom, dobrze znanym, respektowanym i szanowanym. Wszystko było kwestią czasu, Shikarui od najmłodszego nauczył się cierpliwości. Nad wszystkim można było przejść, wszystko dało się przeskoczyć, do niektórych skoków i biegów potrzebne było jedynie większe przygotowanie. Nie było takiego bólu i takiej chandry, która by nie minęła - przynajmniej ta zasada obowiązywała jego samego.
Zbroja była idealnie dopasowana, posiadała wszystko to, czego czarnowłosy potrzebował, by czuć się w takowej komfortowo. O ile można się czuć komfortowo w zbroi. Nie było żadnego porównania do najbardziej popularnych, sklepowych odpowiedników. Kowal spisał się na medal, to trzeba było przyznać. Zresztą tak samo doskonale wykonał zamówione przez czarnowłosego kanzashi, które te, jak uświadomił żonę, było specjalnie dla niej. Piękna, drobna ozdoba do włosów i mordercza broń w jednym - wszystko to, czym była sama białowłosa. Wydawało się to dobrym uzupełnieniem jej stylu walki pod tytułem: przywal komuś jak najmocniej w twarz. Okej, przywal i przetnij mu przeponę. Albo cokolwiek innego - ludzie rozszarpani na kawałki wyglądali w większości o wiele ładniej. Przynajmniej takie było zdanie czarnowłosego. Niewątpliwym plusem było to, że kiedy już się ich przedziurawiło, to przestawali gadać.
Dni spędzone w Kantai były przyjemne i pracowite zarazem. Kiedy w końcu przyszedł dzień wypłynięcia stąd jedni się cieszyli, a inni umierali - tak zawczasu, żeby już nie musieć przeżywać paskudnej choroby morskiej. Shikarui nie przepadał za tym miejscem, nawet jeśli było tutaj mnóstwo wody ze wszystkich stron i naprawdę prezentowało się pięknie. Było... za zimno. Wolał Sogeńskie, ciepłe deszcze letnie i ciepłe lata, w których można było się wylegiwać na plaży. Śnieg był piękny i naprawdę robił wrażenie, ale co za dużo to niezdrowo. Tutaj wszędzie było go za dużo. Na początku poruszał się dość ostrożnie, upewnił się nawet, czy czasem nie wystawiono za nim listu gończego. Rzecz jasna wszystko wtedy zrobił bardzo dokładnie, pozbył się każdego świadka, ale nie zamierzał ryzykować. Jednak nie, nie pojawił się żaden list. Jednej nocy zginęła piątka ludzi i wszyscy mieli sądzić, że to przeklęty syn tej bogom winnej kobiety, która pragnęła go uratować, wyrżnął swoich przeciwników. Cudowna historia. Shikarui był bardzo zadowolony z tamtej roboty, była bardzo satysfakcjonująca i dobrze się bawił. Bardziej był zadowolony z jej wyniku. Och tak, to był powód do dumy. To - nie uratowanie mnóstwa ludzi przed domniemaną zarazą czy uchronienie kupców przed poronionymi ninja. W zasadzie to wspomnienia o tym całkiem nieźle poprawiły mu humor.
Zapłacił kapitanowi statku jego należne i mogli wyruszyć w dalszą drogę - dla niego kojącą i przyjemną, dla Asaki będącą karą za wszystkie grzechy świata - te popełnione i te, które ludzie mieli dopiero popełnić.
Wiatr potargał jego czarne, ścięte włosy.
[/zt Asaka i Shikarui]

Dokąd: Ryuzaku no Taki
Czas podróży: 30min
Środek transportu: łódź

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much[/center]

Po dostaniu się, z wielkimi skrzyniami pełnymi rzeczy - i głowieniem się jak on to kurwa musi teraz przetransportować- okazało się, że syn jego przyjaciela ze sklepu pomógl mu wtargać wielkie skrzynie pełne żelastwa na łódź, a jeszcze dodatkowo sypnął marynarzom pare ryou za to, by Shiga miał spokojną podróż na swoich manelach, nie musiejąc sie niczym martwić. Słodka sprawa, dużo szmelcu. Teraz trzeba będzie tylko wykonać pozostałą część planu. A to, będzie stanowczo trudniejsze, bo będzie wymagał ood mnicha konieczności nauki, uwaga, pieczętowania. Ale, do odważych świat należy. Naszym celem teraz Sogen i treningi!

Dokąd: Sogen
Czas podróży: 45 minut (Pół godziny łodzią i 15 minut na koniu) - Więc 19:10 -> 19:55
Środek transportu: Koń -> Łódź, więc 150 ryou.

Z/T

[Minami]

Znowu w tym samym punkcie. Ostatnio przybyła tutaj chcąc zmienić się na lepsze, porzucić swoje łapówkarski sztuczki, a zamiast tego wplątała się w większe bagno. Wiedziała, że jeszcze tutaj wróci, ale teraz chyba nie jest odpowiedni czas na to. Minami potrzebuje nie tylko treningu fizycznego, ale przede wszystkim psychicznego. Czy samotna wyprawa bez większego celu pozwoli jej zahartować własnego ducha? Pewnie nie, lecz z pewnością doda coś do zmieniającego się jak w kalejdoskopie życia kobiety. Miała tylko nadzieję, że będą to same pozytywy. Chcąc lub nie chcąc musiała wpłacić odpowiednią zapłatę za łódź. Dość wysoka cena jak na standardy Miny, ale chyba nie miała innego wyboru. I znowu wracamy do punktu wyjścia.

Dokąd: Sogen
Czas podróży: 45 minut
Środek transportu: Łódź

[Seinaru]

Po krótkiej, ale jakże owocnej osadzie rodu Hozuki (o których Seinaru niestety nie dowiedział się zupełnie niczego), młody samuraj mógł przystąpić do realizacji kolejnego punktu swojego planu na drodze do potęgi. Już od dawna myślał o jakimś szkoleniu w jednej z dwóch pozostałych samurajskich szkół i nareszcie poczuł, że jest gotowy. Misje, niebezpieczne przygody czy starcia z Biju, to hartowało ciało i ducha, jednak Kei zdawał sobie sprawę, że z ostatnio przytrafiających mu się niemiłych sytuacji wychodził obronną ręką z dużo większą dozą szczęścia, niż by sobie tego życzył. Seinaru pragnął na jakiś czas odciąć się od świata lecz zamiast zbijać bąki na Teiz, postanowił że jak najlepiej wykorzysta czas w przerwie pomiędzy kolejnymi rozruchami na skalę kontynentalną.
Będąc na nabrzeżu szybko wypatrzył co zdolniejszych wilków morskich i wypytał o podróż na stały ląd. Kolejnym celem było dojo w Sakai.

Dokąd: Sakai
Czas podróży: 1,5 h
Środek transportu: łódka + piechotą (-100 ryo)

[Harisham]

Ten cały Marechiyo Akimichi pomimo swojej wiary i pobożności, co jest bardzo chwalebne, wydaje się nie być specjalnie zainteresowany efektywnym nawracaniem niewiernych. Sam zapewne by się z tym nie zgodził, jednak podchodzi do sprawy zbyt kategorycznie i definitywnie. W ten sposób jedynie zniechęca zagubionych, którzy szukają swojej drogi i mogliby ją odnaleźć w wierze. Sam może też twierdzi, że nie chciał mnie obrazić, deprecjonując Hachimana, ale fakt jest faktem, mleko się rozlało i on obrażał mnie w ten sposób, a jedynie po fakcie się zreflektował i przeprosił. Chwalebnym jest przepraszanie za swoje błędy, jednak dużo lepszym jest nie popełnianie ich.
- Harisham Hozuki. - odpowiadam mężczyźnie - Do Yinzin nie ciągnie nas nic szczególnego. Postanowiliśmy wyruszyć w świat i opuścić ojczyznę, a słyszałem dużo dobrego o tej wyspie samurajów. Sam nieco walczę ostrzem, więc jestem ciekawy, co tam zobaczę.

[Yosuke]

Zanim doszło do poważniejszej sprzeczki, wszyscy doszli do jakiegoś konsensusu. Zanim Yosuke zdążył się zorientować, już byli prowadzeni do kajut dla pasażerów. Do tej pory Hoshigaki nie miał zbyt dużo okazji by postawić nogę na statku, a co dopiero by wybrać się w dłuższą podróż. Nic więc dziwnego, że idąc jako ostatni, ciągle rozglądał się na boki, przez co musiał ciągle doganiać idącego nieco szybszym krokiem Hozukiego.

-Łał...- Zachwycał się cicho pod nosem, wciąż będąc po wrażeniem wszystkiego co go otaczało. Wiele osób mogłoby narzekać na warunki, w jakich będą podróżować. Niebieskowłosy uznał to jednak za najlepszą rzecz, jaka mogła ich spotkać.

Czas szybko leciał i zanim można się było zorientować, już byli na otwartym morzu. Teraz znajdowali się przy
burcie, a Yosuke wychylał się przez barierkę, czując morski wiatr na swojej twarzy, to było prawie tak dobre jak pływanie o wschodzie słońca. Wielkolud ponownie postanowił z nimi pogadać. Przedstawił się, a więc należało zrobić to samo.
-Yosuke Hoshigaki- Powiedział, uśmiechając się od ucha do ucha, gdy tylko miał okazję, żeby wplątać swoje trzy grosze do rozmowy.
-Podobno nikt nie potrafi walczyć mieczem lepiej niż samuraje- Dodał po chwili, przypominając sobie niektóre z opowieści o doskonałym kunszcie tych wojowników. Wiele z nich było zapewne mocno przesadzonych, jednak dla młodego shinobiego, brzmiało to niesamowicie prawdziwie.

[Uchiha Masako]

Na falach przygody. Misja Rangi D [19/22] Harisham Yosuke - Ha, to prawda. Myślę, że jeśli interesuje was droga miecza, to w istocie samuraje nie mają sobie równych na tym polu. Nie jest to jednak jedyna broń, w jakiej się specjalizują - z pewnością słyszeliście o sławnym Pasterzu z Teiz, zwycięzcy pierwszego turnieju Cesarstwa? Jest samurajem, natomiast posługuje się głównie włócznią Nihongou. Piekielnie szybki. Ja sam preferuję raczej cięższy oręż, choć kieruję go tylko na tych, którzy prawdziwie zasłużyli sobie na gniew Boga Sztormów. - odparł mężczyzna, jedną ręką przytrzymując się relingu, drugą drapiąc po brodzie. Nagle wykrzyknął, uderzając się lekko w czoło jakby sobie coś uświadomił. - Właśnie! Jeśli wybieracie się teraz, to dobry czas wybraliście. Kolejny turniej został ogłoszony, i tym razem ma się odbyć właśnie na Yinzin. Samuraje spraszają teraz shinobi z całego świata, aby dali pokaz swych umiejętności. Sam myślę się wybrać w tamtym kierunku, choć w moim przypadku lata już mimo wszystko nie te, więc udział pewnie sobie daruję. Z chęcią jednak oglądnę, co też młodzież sobą prezentuje i postaram się poszerzyć trochę wiarę w Susanoo na wyspach. -


Rozmawialiście, a czas płynął wam - w miarę - przyjemnie. Racje żywnościowe były przyzwoite, załoga śpiewała co i rusz szanty, nadające rytm ich pracy kiedy było trzeba... nawet kapitan was zaprosił na wspólny posiłek, tym razem starając się nie dotykać tematów religijnych - choć przy dwóch silnie wierzących shinobi nie było to najłatwiejsze. Dalej trwał na swojej niewzruszonej pozycji niedowiarka, co być może spowodowałoby dalszy konflikt, gdyby nie to, że w trakcie kolacji nagle zaczęliście czuć coraz mocniejsze przechyły, aż w końcu jeden z członków załogi wpadł do was z prostym komunikatem.

- Kapitanie! Sztorm się zbliża, potrzebujemy pana na pokładzie! -

Zostaliście wtedy poproszeni o udanie się do kajuty, zaś sam kapitan zapewnił was, że nie ma się czego obawiać, i że pod pokładem będziecie bezpieczniejsi, niż na nim. Niemniej nawet, jeżeli spełniliście jego prośbę, to przedłużająca się walka ze złą pogodą zaniepokoiła was na tyle, by w którymś momencie wyjrzeć na pokład, zwłaszcza słysząc nagły trzask, który przebił się przez huk piorunów i fal. To, co zobaczyliście, na moment zmroziło wam krew w żyłach. Jeden z masztów - tych mniejszych - złamany został w pół, a załoga biegała po okręcie, poprawiając liny nagle strzelające na wietrze i grożąc kalectwem każdemu, kto miałby na tyle mało szczęścia by wpaść pod jedną z nich. Niebo było czarne, rozświetlane jedynie piorunami, a ulewa sprawiała, że wasze ubrania błyskawicznie zaczęły nabierać wody. Kapitan stał za sterem, osobiście prowadząc okręt prosto na monstrualną falę, która rosła właśnie przed wami, grożąc zmyciem chyba wszystkiego, co nie było przybite do pokładu gwoździami.

[Harisham]

Turniej organizowany w Yinzin? To nie może być przypadek. Akurat gdy skierowałem swoje oczy w tamtą stronę, okazuje się, że odbędzie się tam turniej. Z pewnością Hachiman maczał w tym palce. Jest to jasna wskazówka, że Bóg Ośmiu Chorągwi chce, abym wziął udział w tym turnieju. W końcu takie wydarzenie, w dodatku organizowane organizowane przez samurajów, to świetna okazja do wykazania się honorem, męstwem i siłą, a te wszystkie atrybuty są miłe dla Hachimana. Cóż za cudowna okazja do chwalenia jego imienia. Nie czas teraz jednak na takie rozmyślania. Bezbożność kapitana w końcu rozgniewała bogów i zaraz może się okazać, że nie uda mi się dotrzeć na żaden turniej.
Tworzę trzy wodne klony i kieruje je do kapitana, aby spełniały wszelkie jego polecenia. Sam natomiast skupiam się na ratowaniu kogokolwiek, kto ewentualnie został zwalony z nóg przez wodę, lub wypadł za burtę.

  Ukryty tekst

[Yosuke]

Akimichi był niesamowicie miłym i przyjaznym człowiekiem. Jakby tego było mało podzielił się z nimi bardzo ciekawą informacją. W Yinzin miał odbyć się turniej, na którym wielu znakomitych shinobi z całego świata miało prezentować swoje umiejętności. Gdy tylko to usłyszał, Yosuke aż podskoczył na samą myśl, że może znaleźć się na tak wspaniałym wydarzeniu. Już w głowie miał milion taktyk na walki, wyobrażał sobie co mogą potrafić przeciwnicy, jak mogą wyglądać walki no i najważniejsze , to jak Hoshigaki staje na najwyższym stopniu podium i zostaje odznaczony za wygranie wszystkich walk. Całą kolację praktycznie nie brał udziału w większych rozmowach, skupiając się tylko i wyłącznie na nadchodzącym wydarzaniu. Dopiero informacja o nadchodzącym sztormie wyrwała go z tego stanu.

Sytuacja szybko zaczęła się zmieniać, a widmo śmierci nadciągało w kierunku statku w postaci ogromnej fali. Wiele osób może przy takiej pogodzie nie przetrwać w wodzie zbyt długo, Yosuke z racji naturalnych zalet, dużo lepiej poradzi sobie w wodzie. Najważniejsze było jednak uratować możliwie jak najwięcej osób. Dlatego Hoshigaki w pierwszym odruchu skupił się na zaciągnięcie rannych w bezpieczniejsze miejsce.

[Uchiha Masako]

Na falach przygody. Misja Rangi D [22/22] Harisham Yosuke Wodne piekło szalało w najlepsze, kiedy rzuciliście się do pomocy, przyjmując różne taktyki. Harisham stworzył trzy klony, które uformowały się z wszechobecnej dookoła wody i ruszyły ku kapitanowi. Ten krzyknął coś do nich, na co rozpierzchły się, chwytając co poniektóre liny, trzymane już przez innych żeglarzy i dokładając swoją siłę do reszty. Yosuke rozglądał się dookoła, sprawdzając czy ktoś nie został w zamieszaniu ranny - i rzeczywiście, dostrzegł jednego z marynarzy, zsuwającego się z pokładu po tym, jak oberwał jedną z zerwanych lin w głowę. Na szczęście szybkość młodziutkiego shinobiego pozwoliła mu odpowiednio sprawnie dobiec do mężczyzny i przytrzymać go, nim zwali się w morską toń, z której pewnie nie wyszedłby cały. Zaraz po tym, razem z jednym z jego kolegów, odciągnęli go pod pokład, gdzie pokładowy medyk zaczął go cucić. Wtedy w statek uderzyła ogromna fala, która zaczęła przesuwać złamany masz po pokładzie, grożąc kolejnymi uszkodzeniami. Na szczęście tutaj zareagował wasz nowy znajomy, Marechiyo - którego ręka nagle powiększyła się do ogromnych rozmiarów i pochwyciła kawał drewna, utrzymując w miejscu i nie pozwalając przejechać po pokładzie.

- Ojcze Wiatru, Gromowładny Susanoo! Wejrzyj na sługę swego i na ten okręt, poskrom gniew swój i ocal przed zagładą! - zagrzmiał, przekrzykując nawet szum sztormu, przynajmniej na krótki moment.

Tymczasem woda przelała się przez okręt, a wy byliście już po drugiej stronie fali, schodząc mocno w dół. Wyglądało na to, że teraz będzie już nieco prościej... kiedy nagle gwałtowny podmuch wiatru sprawił, że pękło kolejnych kilka lin mocujących główny żagiel od strony bakburty, gdzie nie było akurat nikogo innego. Nie znaliście się dobrze na żeglarstwie, jednak nie wyglądało to dobrze.

[Yosuke]

Sytuacja zdawała się pogarszać z sekundy na sekundę. Gdy Yosuke razem z marynarzem wprowadzili pod pokłąd rannego, w statek uderzyła kolejna fala, pustosząc coraz bardziej pokład statku. Chyba rzeczywiście kapitan swoim bluźnierstwem nagrabił sobie u wszystkich możliwych bogów. Siły, z którymi przyszło im się teraz mierzyć były niesamowite i zarażem przerażające. Czegoś takiego nie był w stanie opanować nawet najpotężniejszy z władców żywiołu wody. Suiton to była domena Hoshigakiego, ale w obecnej sytuacji był całkowicie bezradny.

Szybko wrócił na pokład, żeby zobaczyć z czym jeszcze może pomóc. Trafiłna idealny moment kiedy Marechiyo jeszcze bardziej zwiększyłswoje rozmiary. Trzeba było przyznać, że faktycznie zasłużenie Yosuke określił go mianem "Wielkoluda". Byłsilny, ale sam niewiele tutaj zdziała. Przy takiej pogodzie ledwo był w stanie pilnować, żeby ten kawał drewna nie zabił połowy załogi. Na domiar złego zaczęły pękać kolejne liny. Niebieskowłosy rzucił się w tamtym kierunku, składając kolejne pieczęci. Utworzoną przez siebie linę planował wykorzystać do utrzymania masztu w jednej pozycji. Najpierw przywiązał jeden koniec do burty, a następnie próbował rzucić drugim końcem tak, żeby oplątać maszt. Przynajmniej teoretycznie powinno to odciążyć część lin i dizęki temu może maszt wytrzyma. Bez niego daleko nie popłyną, nawet jeśli pogoda się uspokoi.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Wielki Hachimanie chroń nas i opiekuj się nami. Tak, na tym statku są grzesznicy i niewierzący głupcy, jednak nie skazuj przez nich na śmierć swoich wiernych sług. Nie pozwól, aby nieliczne czarne owce przysłoniły ci widok na całe stado. Chroń nas, abyśmy później mogli wychwalać twoją siłę i mądrość i miłosierdzie.
- Wielki Boże Ośmiu Chorągwi, każ dąć w swe trąby! Twoi wierni są zagrożeni! Twoje sługi są ciemiężeni! W twojej sile jedynie ich nadzieja! W twojej łasce jedynie ich życie! Twojemu imieniu zawierzamy swoje życie! Panie narodów chroń nas. - wołam głośno słowa modlitwy do Hachimana podchodząc do kapitana i sugerując mu niewerbalnie, aby do mnie dołączył. W międzyczasie posyłam klony, aby próbowały złapać i utrzymać zerwane liny - Twojemu imieniu zawierzamy swoje życie! Twojemu imieniu zawierzamy swoje życie

[Uchiha Masako]

Na falach przygody. Misja Rangi D [25/22] Harisham Yosuke Chaos potęgował się, gdy wasz okręt opadał zgodnie z wodą dookoła, a każdy z was podjął jakieś działania, aby zabezpieczyć główny maszt. Yosuke rzucił się, by biczem wodnym nieco wzmocnić resztę lin i lepiej rozłożyć między nimi naprężenia, jakim były poddawane. Harisham skoczył na rufę, do kapitana, zaczynając modlitwę i zachęcając go do tego samego, a jednocześnie wydał swoim klonom polecenie przytrzymania lin, które groziły zerwaniem. Marechiyo z kolei powiększył drugą rękę do kolosalnych rozmiarów, chwytając główny maszt i zapierając się mocno o pokład, z pewnością używając do tego chakry. Kapitan widział i słyszał modlitwę Harishama i zagryzł zęby, częściowo skupiony na sterowaniu okrętem, a częściowo prowadząc wewnętrzną walkę z samym sobą czy powinien zdradzić swoje ideały, czy jednak spróbować zawierzyć los statku w ręce bóstwa, które zbagatelizował u progu podróży. Wreszcie zaklął szpetnie po czym wyznawca Hachimana usłyszał jego niechętną modlitwę.

- Niech... niech będzie. O Władco Ośmiu Chorągwi i ty, Panie Sztormów... wybaczcie mi grzechy moje i usłyszcie modlitwę. Doprowadźcie mój okręt bezpiecznie do portu, a osobiście złoże ofiarę w waszych świątyniach i na żaglach moich będę głosić waszą chwałę! - krzyknął prosto w sztorm i pod koniec widać już było na jego twarzy po prostu desperację i nadzieję, że modlitwa coś zdziała.

Ciężko powiedzieć, co ostatecznie wam pomogło. Nawrócenie kapitana? Przytrzymanie masztu przez Marechiyo? Odciążenie lin przez Yosuke oraz klony Harishama? Może wszystko po trochu. Tak czy inaczej - główny maszt wytrzymał, liny także. Choć kilkukrotnie jeszcze w ciągu następnej godziny musieliście pomagać, to najbardziej niebezpieczną sytuację mieliście już za sobą, a niebo w końcu zaczęło się wypogadzać i znowu ujrzeliście gwiazdy oraz księżyc. Zmęczeni, podobnie jak większość załogi, wróciliście do kajuty i padliście w hamaki, błyskawicznie zasypiając. Reszta podróży minęła wam bez przeszkód i po paru dniach dobiliście do portu w Ryuzaku no Taki. Kupieckie miasto otworzyło przed wami swoje podwoje, a gdy schodziliście z trapu, kapitan was zatrzymał.

- Poczekajcie... dziękuję wam za pomoc. Wam i twojemu bogowi, jak sądzę. - tutaj zwrócił się do Harishama bezpośrednio. - Większość pieniędzy z transportu towarów będę musiał przeznaczyć teraz na zakup nowych żagli, które przyrzekłem wcześniej oraz naprawę zniszczeń, ale zostanie mi nadal drobna kwota, którą chciałem wam dać. Bądźcie zdrowi. - skinął głową i wręczył wam mieszki z pieniędzmi - w których nie dość, że zwrócił opłatę za przejazd, to dodał też mały bonus.

- Dziękujemy kapitanie, obyś nie tracił wiary! To będzie dla nas największą nagrodą, choć i tę materialną z chęcią przyjmę. - odparł mu na to Marechiyo i obrócił się ku wam. - Szerokiej drogi i powodzenia - może się kiedyś jeszcze spotkamy, może nawet na samym turnieju, o ile nań zdążę! -

Następnie obrócił się i zszedł na ląd, udając w swoim kierunku. Wy zaś byliście gotowi do dalszej podróży.

[Koniec misji. ]

[Yosuke]

Ich połączone siły były niewystarczające, by wygrać z tak potężnym żywiołem. Wielkolud jeszcze bardziej urósł, Yosuke próbował przytrzymać swoją linę, a klony Harishama próbowały powstrzymać resztę zwyczajnych lin przed przerwaniem. Mimo wszystko długo by tak nie wytrzymali, a sztorm zdawał się nie słabnąć. Kątem oka Hoshigaki zauważył, że jeden z Harishamów był koło kapitana. Nie widział dokładnie, co robią, ale ich pozy wskazywały na to, że się modlą. Z początku uznał, że to dziwne. Potem przypomniał sobie o zdaniu kapitana odnośnie do zagrożeń w podróży. Bogowie chyba pogniewali się na tak bluźniercze podejście, zsyłając na podróżujących swój gniew w najczystszej postaci. Dopiero uspokojenie ich modlitwą oraz nawróceniem heretyka pozwoliło nieco obłaskawić morze. Długo jeszcze zajęło im przywrócenie sensownego stanu statku, ale wreszcie mogli odpocząć. Na koniec zostali wynagrodzeni oraz wysadzeni bardzo blisko miejsca, do którego zmierzali. Turnieju! Nadchodzimy!

-Na Hachimana!- Powiedział, nadal podekscytowany tym, co wydarzyło się na statku. Jeśli na początku znajomości z orędownikiem woli Hachimana jeszcze miał jakieś wątpliwości, tak teraz całkowicie został utwierdzony w potędze łaski Boga Ośmiu Chorągwi.
-Co to była za podróż?- Zapytał, jakby retorycznie, nie mogąc uwierzyć jak blisko byli spotkania ze śmiercią. Błędy jednej osoby mogły doprowadzić do tragedii wielu, ale na całe szczęście mieli za sobą kogoś, kto od początku wiedział, w kim należy pokładać swoje nadzieje.
-Dobrze, że byłeś na pokładzie. Gdyby nie Ty i twoja modlitwa, najprawdopodobniej wszyscy na statku straciliby życie- Pochwalił i podziękował za możliwość podróży ze swoim starszym kolegą. Teraz musieli ustalić dokładniejszy kierunek swojej wędrówki. Yosuke spojrzał więc pytająco na Hozukiego, próbując niewerbalnie przekazać, że czeka na jego wybór następnego przystanku przed turniejem.

[Harisham]

Dokąd: Yinzin
Czas podróży: 45 minut
Środek transportu: pieszo/łodzią

Całe szczęście moje śmiałe zamierzenie z początku rejsu udało mi się spełnić. Zapowiedziałem, że nie zejdę ze statku nie nawróciwszy wcześniej kapitana i teraz, na stałym lądzie mam już pewność, że świat zyskał kolejnego pobożnego człowieka. Nie można jednak zbyt mocno się z tego cieszyć. Cała ta podróż uzmysławia mi tylko jedną rzecz. Świat jest pełen niewiernych i sceptyków i moim zadaniem jest zmienić to. W przeciwnym razie świat czeka zagłada, a do tego nie mogę dopuścić.
- Nie przesadzaj Rekinku. Wszyscy dzielnie walczyli o życie i bezpieczne dotarcie do celu. Hachiman nie zrzuca na nas nic, czego nie bylibyśmy w stanie unieść i wyjść z tego z godnością. Chyba, że obrażalibyśmy jego imię... Tymczasem to nie koniec naszej drogi. Widziałem jak zaświeciły ci się oczy na wieść o turnieju w Yinzin. Również będę chciał wziąć w nim udział. Nie zwlekajmy więc i ruszajmy do ojczyzny samurajów. - odpowiadam Yosuke, po czym razem ruszamy do Sogen, a tam łodzią do Yinzin.