Dzielnica portowa

[Yosuke]

Kamiyo Ori
Misja rangi D
15/15

Chłopcu nie bardzo uśmiechało się wysłuchiwanie opowiadań z dawnych czasów. Najwidoczniej różnica pokoleniowa, jak była pomiędzy starszym panem o młodym aspirującym chłopcem, jest zbyt duża. Mimo wszystko podróż przebiegała spokojnie, dziadek spokojnie podtrzymywał rozmowę, wrzucając to kolejne ciekawostki ze swojego życia, chcąc tym samym przedstawić młodszemu od siebie jak się kiedyś żyło. Takie małe rady dla nowej generacji. Kamiyo nie był tym ani trochę zainteresowany. Dla niego brzmiało to, jak przechwalanie się na temat wyższości starszych ludzi i wmawianie, że obecnie ludzie na niczym się nie znają. Mimo wszystko z grzeczności i szacunku nie przerywał on tych opowieści. Taka dziwna to była rozmowa, pełna uprzejmości i kultury, a jednak tak bardzo sztuczna, że aż można było od tego wymuszonego zachowania zwymiotować.
- Tutaj w zupełności wystarczy - Zapewnił senior, po części dlatego, że nie chciał Cię więcej przemęczać, a po części dlatego, że taka była prawda. Nie chciał się jednak wdawać w dokładniejsze wyjaśnienia, dlatego gestem pokazał żebyś odstawił to kawałek dalej niż stałeś.
- Pięknie dziękuję. Tutaj twoja zapłata za figurki i pomoc z transportem - Powiedział wręczając Ci sakiewkę. To fakt, wcześniej całkowicie pominięto ten istotny element sprzedaży. Ori powinien się cieszyć, że jego klient był uczciwy. Inaczej w takiej sytuacji mógłby go prosto zakręcić i wywinąć taki numer, w którym staruszek zabiera figurki, a handlarz zostaje bez zapłaty. Metoda na dziadka! Mogłaby być całkiem skuteczną metodą oszustwa. Teraz chłopiec był wolny, mógł zrobić to co mu się żywnie podobało.

KONIEC

[Kamiyo Ori]

Pieniążki się zgadzały. Ba! Premia za usługę transportową była na tyle duża, że mógł sobie kupić jakiś ramen czy co oni tutaj jedzą. Jego dieta składała się z upolowanych wiewiórek, orzeszków i korzonków, więc nie bardzo wiedział co mógł uczynić z tym majątkiem.

Jako majętny już człowiek zdecydował, że sektor usług stanowi dużo lepszą alternatywę nad produkcją i sprzedażą. Przede wszystkim jeśli spojrzy się na relacje czasu pracy do zarobków. Teraz pozostało mu się przebranżowić i będzie miał stałe źródło zatrudnienia. Miał jednak dwa problemy: po pierwsze jego kwalifikacje nie były na najwyższym poziomie i to powodowało drugi problem jakim była mała liczba potencjalnych ofert pracy. Kto jak kto, ale to wydawało się niezwykle logiczne by zatrudnić kogoś kto coś umie, a nie tylko wygląda. Fakt, że w ogóle zarobił coś u tego dziadka było niezwykłym zbiegiem okoliczności, który może się już nie zdarzyć. Najistotniejszym teraz było podjęcie jakichś zdecydowanych kroków, ku najlepszej możliwie decyzji biznesowej. Życie w społeczeństwie było dla niego wyzwaniem, ale teraz miał już lepszy zarys planu, niż sprzedaż struganych figurek. Pochłonięty tą myślą opuścił dzielnicę portową.

z/t

[Uchiha Masako]

Odświeżona i nieco już uspokojona po nieprzyjemnym spotkaniu z grabarzem na ich lokalnym cmentarzu, Masako ruszyła ulicami kierując się w stronę portu. Miejsce było znajome, a krzyk mew - dla wielu pewnie irytujący, zwłaszcza jeśli przybywali z głębi lądu - dla niej był miły i znajomy. Uspokajający wręcz. Towarzyszył jej przez całe dzieciństwo, gdyż to tutaj najczęściej bawili się z Izanagim i Izanami, a także kilkoma innymi dzieciakami shinobi z klanu Uchiha. W porcie zawsze działo się coś ciekawego - było gwarno, tłoczno, kolejne statki, mniejsze lub większe, wypływały bądź przybijały do przystani, dzięki czemu nie dało się tutaj nudzić. Nierzadko wspinali się na dachy okolicznych budynków tylko po to, by potem obserwować gwar poniżej. Oczywiście nie dało się wspinać jakoś bardzo wysoko - większość Kotei była dość płaska, jednopiętrowa raczej - ale nadal dla paru dzieciaków było to najwyższe miejsce na świecie nie licząc latarni morskiej. Teraz spacerowała z koszem na zakupy, zmierzając na targ rybny, aby kupić coś na obiadokolację dzisiejszą. Miała nadzieję na świeżego tuńczyka, którego w Midori ciężko jej było uświadczyć.

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
1/15
Był najbardziej typowy z typowych letnich dni w porcie. Słońce mocno świeciło, a na niebie leniwie pomykały jedynie dwie małe chmurki. Panowała dosyć wysoka temperatura, jednak z lądu w stronę morza wiała leciutka bryza, sprawiając, że pogoda nie była nazbyt dotkliwa. W każdym razie tutaj, w porcie. Dzielnica portowa była pełna ludzi. Spacerowałaś akurat parę przecznic od portu, jednak nawet tutaj pełno było brodatych marynarzy, czy kupców handlujących różnej świeżości rybami. Marynarze zwykle głośno i rubasznie żartowali śmiejąc się z owych żartów, a kupcy głośno zachęcali do zakupów właśnie przy ich straganie. Słowem, dosyć typowy dzień w porcie. Swoim wprawnym okiem kilkadziesiąt metrów przed sobą wypatrzyłaś jakieś zamieszanie. Coś było nie tak, odgłosy, jakby nie pasujące do innych, ludzie ruszający się w inny sposób... Nie byłaś w stanie dokładnie stwierdzić co się dzieje, jednak zdecydowanie odstawało to od normy.

[Uchiha Masako]

Masako w głowie miała w tym momencie przede wszystkim tuńczyka i przechodziła od jednego do drugiego handlarza w poszukiwaniu takiej ryby, która wyglądałaby rzeczywiście na świeżą i zdatną do użycia podczas dzisiejszej kolacji, kiedy zauważyła jakieś poruszenie w tłumie. Subtelna harmonia znajomych, portowych dźwięków została w jakiś sposób zakłócona i wdarła się w nią nieco obca, nieznana nuta. Naturalnie - nie byłaby sobą, gdyby nie sprawdziła źródła tej kakofonii, choć może było to jeszcze przesadne określenie. Tak czy inaczej, oderwała się od chwilowego targowania się i dopytywania o czas połowu konkretnej ryby, która ją zainteresowała i ruszyła tam, skąd według niej dochodziły fałszywe nuty w portowej symfonii.

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
3/15
Tuż przy porcie większość ryb raczej była świeża. Handlarze brali je prosto z kutrów rybackich i jeśli byli dobrzy w swoim fachu sprzedawali swój towar na tyle szybko, że nie miał czasu się zepsuć. Kilka ulic dalej, czyli tam gdzie ty byłaś, często docierał towar już dużo tańszy, a więc i bardzo często mniej świeży. Mimo to wiedziałaś, że jeśli odpowiednio dobrze poszukać, to za dobrą cenę można znaleźć dobry okaz. Nie tak jak tuż przy porcie, gdzie niezależnie od jakości ryby, swoje trzeba było zapłacić. Nim jednak dokonałaś wyboru stworzenia, które będzie głównym punktem twojej kolacji, postanowiłaś sprawdzić, co to za zamieszanie dzieje się niedaleko. Otóż przed jednym ze straganów, które jak dostrzegłaś miał w swojej ofercie wiele różnych gatunków ryb i wszystkie wyglądały na złowione dzisiejszego ranka, stała grupa młodych ludzi, którzy głośno krzyczeli na kupca:
- Morderca! Morderca! Ludzie, nie kupujcie nic od niego! To Oszust i i Morderca! - dookoła natomiast zbierał się coraz większy tłum gapiów, który patrzył na wszystko z zainteresowaniem i faktycznie, niczego nie kupował.

[Uchiha Masako]

Najpierw poranna przygoda z grabarzem, a teraz kolejny ambaras... w który oczywiście już planowała się wpakować, bo czemuż by nie? Oczywiście, powodów znalazłoby się kilka - jednym z pierwszych byłby zapewne ten z najbardziej popularnych, czyli "to nie moja sprawa" oraz "niech straż się tym zajmie i zarobi na swoje Ryo". Z drugiej jednak strony, gdyby nie spróbowała uspokoić sytuacji i dowiedzieć się, co w zasadzie się tutaj stało (i dzieje nadal), to nie byłaby po prostu sobą. Może to wrodzona ciekawość, a może po prostu patologiczna chęć naprawiania świata tak, by wszystkim żyło się miło i przyjemnie - tak czy inaczej, dziewczyna westchnęła lekko, po czym podeszła bliżej do grupy młodzieńców, dotykając jednego z nich w ramię delikatnie i uśmiechając się.
- Przepraszam - co tu się dzieje? Kim jesteście i dlaczego mówicie, że ten handlarz to oszust i morderca? - spytała na tyle głośno, by można ją było usłyszeć. Obserwowała też od czasu do czasu kupca, jak ten odbiera to wrogie skandowanie.

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
5/15
Większość ludzi widząc zaistniałą sytuację uznawała, że nie warto reagować. Albo ignorując całe zdarzenie ludzie szli zajęci swoimi własnymi sprawami, albo zatrzymywali się i z zaciekawieniem przyglądali, obserwując i wysłuchując kolejne obelgi w stronę kupca. Nikt jednak nie reagował w inny sposób. Ty jednak postanowiłaś zrobić inaczej. Powodów mogło być mnóstwo, począwszy od najzwyczajniejszej w świecie ciekawości. Wszystkie te powody składały się jednak na to, że jesteś kunoichi i wtrącanie się w takie sprawy, to często twoja praca.
- Zbrodniarz! Niszczysz przyrodę i cały świat swoim zbrodniami! - krzyczał dalej zaczepiony przez ciebie mężczyzna, leczy gdy go zaczepiłaś, zwrócił się do ciebie - Ten okrutnik ryby łowi, morduje, a później sprzedaje ich zwłoki. Ingeruje w ich naturalne środowisko i niszczy cały porządek morza.

[Uchiha Masako]

Masako miała wrażenie, że się przesłyszała. Uśmiechała się dalej z uprzejmym zainteresowaniem, ale na moment się zawiesiła - wreszcie kiwnęła powoli głową, przenosząc wzrok na handlarza i jego towar, który wydawał się być dokładnie takim samym towarem, jak ten na dziesiątkach innych straganów w okolicy. Do tego jeśli dobrze rozumiała słowa mężczyzny, ten uznawał sprzedawcę za mordercę, ponieważ łowił... ryby. W wiosce od zarania dziejów rybackiej. W której ryby były jednym z podstawowych towarów eksportowych, jak i lokalnych przysmaków i podstawą kuchni.
- A czemu konkretnie tego sprzedawcę wybraliście na... cel swoich oskarżeń? Czy w okolicy nie ma innych osób, które także sprzedają ryby? - spytała, przy okazji sprawdzając asortyment handlarza, czy jest tam jakaś ryba, która by jej odpowiadała. Świeży tuńczyk na przykład.

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
7/15
Rybołówstwo jest jednym z najstarszych zawodów świata, a ryby jednym z najstarszych pokarmów ludzkości. Nic więc dziwnego, że sprzeciw wobec tego procederu wywołuje zdziwienie. Fakt wybiórczości młodych mężczyzn rzeczywiście wydawał się jednak zastanawiający. Przynajmniej co drugi handlarz w tej dzielnicy ma w swojej ofercie te, czy inne, ryby. Spora część Kotei utrzymywała się głównie ze względu na codziennie pływające po przybrzeżnych wodach kutry. Dlaczego więc atakować akurat tego kupca, akurat przy tym straganie?
- Każdy rybak to morderca, a jak nie morderca, to psychopata! Ten łajdak i zbrodniarz jest jednak najgorszy. Reszta używa odpowiednio szerokich ok w swoich sieciach. Ten tutaj, ma sieci gęste niby sito! Żadna ryba, nawet najmniejsza mu nie umknie. Jak tak dalej będzie robił to za dziesięć lat, żadnych ryb już tutaj nie będzie! Wszystkie wyłowi!

[Uchiha Masako]

Masako uniosła brew, jeszcze bardziej zdziwiona. Z jednej strony zarzuty mężczyzn wydawały się idiotyczne, z drugiej zaś - w jakiś mglisty sposób może mogły mieć sens? W końcu różne zasoby się kończą, kopalnie nagle zostają wydrążone do cna... No ale jakby to miało być, że ryb zabraknie w morzu? W przeciwieństwie do żelaza, albo innych minerałów to ryb nie da się przecież wszystkich wyłowić, jak co chwilę nowych przybywa. Mimo to, skinęła głową na znak, że niby rozumie ich stanowisko. Następnie podeszła do handlarza, który stał się ofiarą niecodziennego ataku.
- Witajcie... Powiecie mi dwa słowa, co to za grupka? Podobno przeszkadza im, że sieci o wąskich okach używacie, prawda to? - zainteresowała się, po czym przyglądnęła jeszcze raz asortymentowi sprzedawcy. Czy faktycznie wśród sprzedawanych przez niego ryb zdarzały się mniejsze? Takie, które normalnie jeszcze by rosły i miały szansę rozmnożyć się jeszcze, balansując połowy rybaków?

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
9/15
Ludziom zawsze wydaje się, że jeśli czegoś jest dużo, to jest tego nieskończenie wiele. Złoża metali nigdy nie mogą się skończyć, przecież wystarczy pokopać w ziemi i zawsze coś się znajdzie. Zwierzyna łowna w lesie zawsze jest była i będzie. Nie ma możliwości, aby mogła się kończyć. Podobnie z rybami. Mało to ludzi je łowi w ten czy inny sposób? Ryby stanowią podstawę posiłków wielu rodzin i jakoś nie widać, aby miały się kończyć. Z drugiej jednak strony, nic nie bierze się znikąd magicznie. Skądś te ryby muszą się wziąć, podobnie jak wszystko inne. Zaciekawiona rzuciłaś więc okiem na towar handlarza. Widziałaś tam dużo różnych rodzajów ryb, nawet niektóre dosyć egzotyczne. Większość porażała swą świeżością. Można było odnieść wrażenie, że zaraz zaczną się rzucać w poszukiwaniu wody, ponieważ dopiero co je z niej wyciągnięto. Trzeba jednak przyznać, że te bardziej egzotyczne gatunki ryb, jednak aż tak świeże nie były. Wciąż jednak wyglądały jadalnie. Rozmiary też były przeróżne. Od największych, które dałyby radę pożywić całą rodzinę, po najmniejsze, które co najwyżej mogłyby być zwykłymi przekąskami do przegryzienia pomiędzy posiłkami i nie opłacało się ich nawet patroszyć.
- Panienko najdroższa, nie wiem, nie mam pojęcia. - odpowiedział ci kupiec - Zarobiony jestem po same uszy, a ci tutaj jeszcze przychodzą i interes psują. Człowiek z samego rana wstaje, na morze wypływa, żeby ludzie świeże rybki mieli się stara. Później haruję tutaj do samej nocy, życia w ogóle nie mam, a tutaj jakieś młodziki co to nikt ich nie zna przychodzą i wyzwiskami obrzucają. Że sieci mam złe? Mam jakie mam, jak żem kupował nowe, tom nie sprawdzał. Teraz dziurawił specjalnie nie będę. Może i gęste te oka, może nie, ja nie wiem, ja się specjalnie na tym nie znam. Byle by interes szedł dobrze, ale dzisiaj, to wszystkie te świeżynki trzeba będzie kotom na zmarnowanie dać, bo wszyscy tylko patrzą, a nikt kupować nie chce.

[Uchiha Masako]

Wyglądało na to, że ponownie wplątała się na własne życzenie w jakąś kabałę, która na dobrą sprawę jej nie dotyczyła. A mogła w zasadzie kupić najzwyczajniej w świecie jakąkolwiek świeżą rybę na innym straganie, zamiast... no, ale to już było nieważne. Podjęła decyzję, żeby się wtrącić, to teraz powinna jakoś to rozwiązać. Wysłuchała sprzedawcy, który nie sprawiał na niej wrażenia mordercy i i psychopaty. Zaciekawiło ją nieco, skąd ma egzotyczne ryby, jak i dlaczego stwierdził, że się nie zna na sieciach jak to bądź co bądź jego fach... no ale prawda była taka, że żadnego prawa nie łamał. Dlatego skinęła głową, po czym odwróciła się do fanatyków po drugiej stronie.
- Hej, słuchajcie! Jeżeli odpędzicie tego sprzedawcę tutaj, to czy rozwiąże się wasz problem? Ktoś inny sprzedał mu takie sieci i sprzeda je pewnie jeszcze innym rybakom. A nawet jak przepędzicie i tamtego, to znajdzie się inny, który takie sieci stworzy. Bo i tak nie jest to zabronione. Jeśli się tak obawiacie, że ryby wyginą, to do władz idzie, aby połowy uregulować, a nie wyżywajcie na byle kim! - warknęła, twardym wzrokiem ogarniając całe towarzystwo.

[Harisham]

Uchiha Masako Misja D
11/15
Wielkimi sprawami powinni zajmować się ludzie wielcy. Tak najzwyczajniej w świcie działa skala. Maluczcy niewiele potrafią zdziałać w konfrontacji z ogromnymi problemami tego świata. Takim problemem z pewnością jest wyginięcie wszystkich ryb u wybrzeży Sogen. Skoro więc problem jest tak duży, to dużo rozsądniej byłoby wyłożyć go i wskazać większym ludziom, niż zwykły, zapracowany i niewielu rzeczy świadomy kupiec. Ponadto problem jest dużo bardziej złożony. W końcu ktoś owe sieci ze zbyt małymi okami produkuje, ktoś je sprzedaje, a dopiero na końcu ktoś ich używa do połowu ryb. Czy jednak przypadkiem nie można ich używać do czegoś jeszcze innego, niż tylko do połowu ryb?
- Z pewnością rozwiążemy przynajmniej część tego problemu! Nie musisz nas uczyć, wiemy, że to potwór, który ma wiele głów i po ucięciu jednej często wyrasta kolejna. Nie możemy jednak spocząć na ścinaniu, albo nasze dzieci będą mieszkać na świecie, który jest pustynią i nie będą wiedziały co to ryba, czy zieleń liści. Dlatego ten morderca musi zaprzestać swojego procederu! Wredny wyzyskiwacz musi przestać patrzeć tylko na swoją kiesę i pomyśleć o innych! A do władz nie ma sensu iść. Shinobi są bardziej zajęci wymyślaniem jak się wzajemnie zabijać, niż zajmować się przyszłością kontynentu. Dlatego musimy działać oddolnie. Zgnij zbrodniarzu! - odpowiedział ci ten sam młodzieniec co wcześniej, ostatnie słowa kierując do kupca.

[Uchiha Masako]

Masako wysłuchała mężczyzny, chociaż wyglądało na to, że kompletnie odrzucił jej propozycję rozwiązania sprawy polubownie i uderzenia tam, gdzie mają szansę uzyskać realną zmianę. Oczywiście była świadoma, że coś takiego raczej nie dojdzie nigdy do Katsumi-dono, która miała poważniejsze sprawy na głowie na ten moment, ale już dział administracyjny powinien być w stanie przynajmniej wysłuchać takiej prośby. Ciekawe, co by w tej sytuacji zrobił Harruchi... czuła, że w pokrętny sposób bawiłby się wyśmienicie mogąc wprowadzić w życie jedną ze swoich zimnych, sprawiedliwych teorii. Pewnie by zamknął wszystkich w więzieniu na dobry początek czy coś. Ona jednak postąpiła jeszcze bliżej mężczyzny, który był najbardziej pyskaty, po czym jej oczy zmieniły nagle kolor między jednym mrugnięciem, a drugim.
- Cóż, właśnie trafiliście na jednego z tych shinobi. Próbuję was wysłuchać, ale nie ułatwiacie mi zadania. CHWALI wam się troska o wioskę, ale nie jesteście jedynymi, której zależy na jej dobru. Nastawanie na innych członków społeczności sprawi tylko, że pogłębicie problem, zamiast go rozwiązać - zwłaszcza, że człowiek ten nie robi nic przeciwko prawu, wy natomiast jesteście na granicy jego złamania. Jeśli zatem nie chcecie spędzić następnych paru dni za kratami, to WYNOŚCIE SIĘ STĄD i złóżcie swoje prośby u władz. Ja mogę sprawdzić co najwyżej tego, który sprzedaje gęste sieci, jeżeli was to częściowo uspokoi. - stwierdziła ostrym tonem, mając nadzieję, że powaga jej klanu wywoła stosowną reakcję. Co prawda średnio jej się chciało jeszcze tyrać do jakiegoś sprzedawcy sieci, który cholera wie czemu robił je akurat takie gęste, no ale jeśli ma to pomóc mieszkańcom rodzimej mieściny - cóż, taka była też jej rola jako shinobi.

  Ukryty tekst