Polanka

[Shimazu]

Chłopak niesamowicie szybko pojmował lekcje i uczył się na swoich błędach, a każdy błąd natychmiast korygował. Shimazu starał się nie otwierać ust ze zdziwienia widząc, że chłopiec który jeszcze dzień wcześniej chodził niepewnie stoi nisko na nogach i płynnie zmienia punkt ciężkości ciała. Wiele miesięcy minęło, nim Shimazu nauczył się poprawnie wykorzystywać swoje ciało i widząc, że jego "uczniowi" przychodzi to z taką łatwością chłopak nie mógł nie poczuć nutki zazdrości.
Za każdym razem, gdy wyprowadzał cios i powalał Rena na ziemię tłumaczył, gdzie chłopak popełnił błąd a ten nie tylko go naprawiał, ale spontanicznie przybierał pozy i wykonywał ruchy, które były najlepsze do pokazanego mu stylu walki, a które ninja wypracowywali sobie poprzez lata pracy i doświadczenia. Gdyby tylko ktoś zauważył jego talent...
- Koniec na dzisiaj. - zadecydował po kolejnym starciu, gdzie wyprowadzony cios Rena musnął jego policzek - Teraz musisz dobrze zjeść i od razu iść spać, żeby wypocząć. Jutro pewnie wszystko będzie Cię boleć, więc przed spaniem musisz się porozciągać - powiedział z uśmiechem - Może tego nie widzisz, ale bardzo szybko się uczysz. Szkól te umiejętności, które Ci dzisiaj pokazałem, a reszta przyjdzie sama - dodał z uśmiechem.
W sumie polubił chłopaka i chciałby wiedzieć jak to wszystko się skończy, ale musiał wracać do domu przed zmrokiem, żeby wypocząć przed następnym dniem.
- A teraz porozmawiajmy o zapłacie... Daj tyle, na ile wyceniasz trening, nie będę wybrzydzać - dokończył, klepiąc chłopaka po ramieniu.

[Kakita Asagi]

Misja rangi D dla Shimazu
"Bohater"
Post 17/15



Trening trwał. Shimazu w najbardziej bezpośredni sposób wskazywał swojemu młodemu uczniowi jego błędy, a tamten wstawał i wprowadzał poprawki. Oczywiście, droga do zostania namiastką Doko dalej byłaby dla Ren'a drogą trudną, zwłaszcza, że do korzystania z chakry predyspozycji nie miał żadnych, jednakże do taijutsu... sprawy miały się tak, jak widział je Shimazu: młodzik miał przede wszystkim problem z odblokowaniem się. Za bardzo skupiony na celu i pozbawiony pokierowania nie był wstanie wyzwolić swojego potencjału, a był nim talent: zapamiętywanie kolejnych ćwiczeń było jego talentem oraz czucie ich sensu. Oczywiście, ciało chłopaka nie pozwalało mu osiągnąć bóg wie czego, nie był geniuszem, ale miał dobre predyspozycje - jeśli by dalej pracował nad sztuk ciała, to kto wie, może i pokłady energii duchowej by drgnęły i byłby wstanie wykonywać jutsu, może. A może tylko sam trening i doskonalenie w nim ciała, ale i umysłu pozwoli mu nabrać tak potrzebnej w życiu pewności i zacząć samemu kierować własnym losem? To również bardzo ważne...
Kolejny raz podnosząc się z ziemi i słysząc słowa Shimazu, Ren pierwotnie chciał zaprotestować zakończeniu treningu, ale... doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że ma już dość. Jego mięśnie były zmęczone do granic wytrzymałości, nawet jeśli adrenalina i duch walki kazały mu za każdym razem wstawać, to jednak każde kolejne podniesienie się było trudniejsze i szło mu coraz gorzej, ale pokonywał samego siebie. Teraz, przyszła pora na odpoczynek i regenerację.
- Hai, tak zrobię. - odpowiedział rozmasowując obolałe kończyny i zdając sobie sprawę z tego, że istotnie jego ciało ma już dość. Słysząc pochwałę w słowach shinobi, lekko się zarumienił, prawdopodobnie pierwszy raz od dawna ktoś pochwalił jego fizyczną stronę i zaangażowanie. Jednakże, nic nie ma za darmo i Ren doskonale to rozumiał. Słysząc dalsze słowa trenera podbiegł do swoich pozostawionych pod drzewem rzeczy i zaczął grzebać po różnych kieszeniach, wyjmując z każdej drobniaki. W końcu przetrząsnąwszy wszystkie, skrupulatnie policzył ile miał i z nietęgą miną podszedł do Shimazu.
- Ja wiem... że ten trening był więcej wart, niż te 250 ryo, ale mam tylko tyle. Ja bardzo dziękuję, sensei... - rzekł wyciągając obie dłonie w stronie Shimazu w lekkim ukłonie, a w dłoniach mając wspomnianą kwotę. Widać było, że mu głupio, że ma tylko tyle...
Kiedy już Shimazu odbierze zapłatę, Ren raz jeszcze podziękuje, ukłoni się i zabrawszy swoje grady uda się w swoją stronę. Czy się jeszcze kiedyś spotkają? Cóż, szeroka jest sieć nieba, ale jej oka rzadkie. Któż wie, może jeszcze ich drogi się skrzyżują...
__
THE END
Misja zakończona powodzeniem

- Głos Ren'a

[Shimazu]

Ren okazał się nie tylko dobrym i posłusznym uczniem, ale też kulturalnym człowiekiem, co w przypadku młodych, gniewnych ludzi było rzadkością. Shimazu sam nie wiedział, czy przyjąć od niego całe te pieniądze, ale z drugiej strony nie chciał, by chłopak się pogniewał, więc spokojnym ruchem przytroczył sakiewkę do swojego pasa.
- Chciałbym nauczyć Cię jeszcze czegoś, ale ta sprawa musi poczekać. Pamiętaj, że nawet gdy będziesz silny, nie możesz podejmować pochopnych decyzji. Decyzja jak użyjesz swojej siły należy do Ciebie, więc nie używaj jej nie znając całej sytuacji. Każda moneta ma dwie strony, z Twoją rolą jest być jej brzegiem, obserwując je obie i wydając wyrok. Ale to... jest już inna nauka. Nie przemęczaj się - rzucił tylko widząc kolejne podziękowania, na które skinął głową, obrócił się na pięcie i zaczął iść w swoją stronę...
- "Sensei" - wymamrotał, śmiejąc się pod nosem - Podoba mi się. Shimazu-sensei.- śmiał się głośno przez kilka minut, zastanawiając się jak daleko zajdzie jego nowy uczeń, studiując sztuki walki w małej wiosce. Może jeszcze kiedyś Shimazu da radę go odwiedzić...

z/t

[Shimazu]

Polanka była idealnym miejscem do trenowania nowych technik, jako miejsce w sumie nie odwiedzane przez zbyt wielu ludzi. Chłopak usiadł w ten dość ciepły dzień na skale, bo dodatnia temperatura powodowała taki stopień topnienia śniegu, że na większości polany utworzyła mini moczary. Wyciągnął zza pazuchy zwój z opisaną techniką i zaczął czytać jej opis.

  Ukryty tekst

Chłopak stał pośród zdewstowanej polanki, na której jedynie w nielicznych, niepoprzewracanych i niepowyrywanych miejscach widać było resztki śniegu i wody. Małe bajorka nie wróżyły niczego dobrego a Shimazu dopiero po doprowadzeniu do takiego stanu okolicy zorientował się, że miejscowi mogą być o to źli. Lepiej było uciekać stamtąd póki nikt nie wiedział, co zmajstrował chłopiec...

z.t