Gdzieś na morzu

[Maname]

No i siup. Wyskoczyłam z wody, wiedziałam od razu, że się w tym sprawdzę, bo kto inny jak nie ja prawda? Tylko ja mogłam wyłowić to wszystko i pokazać im kto tutaj się o koralowca nie otrze. - No, to będzie wszystko Kisame - Rzuciłam do niego podczas gdy pozostali wyładowali moje skarby. Obserwowałam i też chciałam coś dla siebie, więcej znaczy się! Żałowałam nieco, że zgodziłam się na pewną sumę zamiast podział łupu, pewnie dostałabym więcej, nic już z tym nie zrobię a szkoda! Bo ja ryzykowałam najwięcej to powinnam dostać najwięcej, najlepiej wszystko.

Dalej Kisame niby trochę mnie chwalił ale wiem, że już ostrzył sobie zęby na zarobek z tego... Chociaż, mówi o sprzedaży a podobno miał to wyławiać dla Cesarstwa. Phi, co za różnica. Dla mnie żadna. Zainteresował się moją lunetą i szkatułką, kim bym była gdybym nie podzieliła łupu sprawiedliwie, powinnam go jednak zabrać dla siebie. Wiedziałam, że jednak będzie i tak chciał mi coś z tego zwinąć, bo kto by nie chciał, to fajna szkatułka. - Zobacz, taką fajną szkatułkę mam! No i te patrzadełko. - Pokazałam mu moją szkatułkę jak dotarliśmy do kajuty. Nie bywałam w niej za dużo podczas podróży ale nie miał w niej niczego ciekawego. Lunetę mi oddał po tym jak popatrzył i pomarudził trochę. Nie liczyłabym na to i tak, że by ją zabrał, nie dałabym mu! W końcu otworzył szkatułkę i oczy mi się zaświeciły jak monetki. Dużo ryjo, nie mogłam się napatrzeć, teraz żałowałam że w ogóle przyniosłam tę szkatułkę ale! Nie ma tego złego, był tutaj też jakiś medalionik albo inny cudaczek. Niby do noszenia na szyji ale pewnie więcej jest wart w kieszeni kogoś innego niż na mojej szyji. Rozumiecie? Chyba jednak spaliłam... Więcej za niego dostanę niż się nim obłożę, o!

Pierwszy problem pojawił się jak zaczęliśmy go razem otwierać on nie mógł, ja nie mogłam... Cholera by to! Co było w środku, he? Dlaczego tak trudno? Kto ten szajs wymyślił... On nie miał cierpliwości to spasował i stwierdził, żebym się sama pobawiła. Póki go nie otworzę to pewnie nikt nie będzie chciał go nawet kupić... Chyba czeka mnie trochę kombinowania w domu. Później, jak przybijaliśmy do portu na tej przyjemnej łajbie kapitan mi zapłacił, jak się umawialiśmy, no i dostałam jeszcze tę moją lunetę i ten medalionik. Wcześniej za bardzo go nie oglądałam ale miał fajne wzorki. Na pewno otworzę go sama za jakiś czas. Jak już się żegnaliśmy to zrobiło mi się tego szkoda, mogłabym jednak zostać, ten cały ląd do mnie nie przemawia, ten widok tego miasta... yeeeh tam... Ale muszę wrócić bo jeszcze stwierdzą, że zaginęłam i tatko przetrząśnie cały świat by mnie znaleźć, nie chciałabym tego. Pozostaje mi liczyć, że od czasu do czasu Kisame wpadnie i zgarnie mnie na rejs czy dwa... Jak ja już chcę być duża by nie pilnowali mnie na każdym kroku, ugh...
- Dom Maname -

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

- Myślę - - Mówię -

[Seinaru]

Udało mu się znaleźć godnego przewoźnika. Nie żeby długo musiał się starać - pieniążki mają jednak swoją siłę przekonywania i po uiszczeniu części zapłaty Kei mógł cieszyć się zimną, morską bryzą. Nie zwracał dużej uwagi na stan statku. Chciał dopłynąć z punktu A do punktu B i nic więcej go nie interesowało. Dopiero gdy podróż zdawała się być zagrożona, jego niepokój zaczął rosnąć odwrotnie proporcjonalnie do odległości od skał i nieznanego statku.
Sam nie znał się na żegludze, jednak brak paniki kapitana utwierdziły go w przekonaniu, że ma on na tyle duże doświadczenie, aby nikomu nic złego się stało. W końcu co mógł zrobić w tej sytuacji biedny samuraj? Wyskoczyć za burtę i popchnąć łódź w którymś kierunku? Gdy będzie trzeba to zawsze może wyskoczyć za burtę i utrzymać się na powierzchni wody przy pomocy chakry, jednak na razie nie panikował, tylko obserwował. Swoją drogą bardzo ciekawe było to, że na wielkim morzu musieli trafić na skały i statek, tak jakby gęsto było nimi rozsiane całe morze. Na wszelki wypadek jednak, Seinaru zaoferował swoją pomoc.
- Może jakoś pomóc? Wiesz Pan, nie będzie drugiej raty jak nie dopłyniemy... - Zachęcił kapitana do żwawszych działań.

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Seinaru, wydobyć potencjał -
9/30

---

Wniosek był jeden - za pieniądze idzie wszystko wykminić. Tym bardziej jakiś przewóz czy inną usługę. Miałeś okazję przez dłuższą chwilę cieszyć się podróżą. Nie było w tym nic niezwykłego, a łajba jednak trzymała się kupy, przeprawiając się przez względnie spokojne morze. Twój niepokój jednak wzbudził zbliżający się statek oraz skały na horyzoncie. To jednak nie była panika. Jeszcze nie panika. Byłeś samurajem, który potrafił radzić sobie w ciężkich sytuacjach, więc wiedziałeś, że Ty na pewno sobie poradzisz za pomocą chakry, jednocześnie nie widziałeś niepokoju na twarzy kapitana, który brnął przed siebie, wciąż kontrując co rusz mijając jakąś przeszkodę. Oczywiście, statek, który płynął wprost na was był jednym z wielu na morzu, jednak żaden nie taranował was tak jak ten. Zdecydowałeś się pomóc.
- Jak się zbliżą wskocz na ich statek i nie wiem, zrób coś, bo kolejny raz nie uciekniemy... - rzucił tuż po tym, jak wyminął statek ledwo, gdy tamten delikatnie zepchnął łajbę samą wytworzoną falą przy skręcie. Widziałeś jakichś trzech typków na statku oraz czwartego przy sterze, statek miał trochę więcej miejsca, był naprawdę dużo większy od waszego, a przede wszystkim szybszy. Wyglądali jakby robili to z przyjemnością i celowo, te uśmieszki wiele mówiły. Gdy tylko was minęli, od razu nawrócili i znów parli na was, spychając was niejako w stronę skał.

[Seinaru]

Po tym co usłyszał do kapitana, wątpliwości zostały rozwiane. Seinaru nie znał się na obyczajach panujących na morzu, ale to tutaj wyglądało mu na jakąś próbę piractwa.
- No dobra, to zapytam ich. - Odparł do pana Kapitana, a następnie skupił wzrok na zawracającym i zbliżającym się już do nich statku. Otwarta przestrzeń dzielące go od celu to najlepsze co mogło się samurajowi przytrafić. Nie czekał więc on na moment, gdy tamci zbliżą się na niebezpieczną odległość, lecz sam wyskoczył za burtę i przy pomocy Suimen Hoko no Waza wybiegł im na spotkanie. Nie zamierzał oczywiście dostawać się na wrogi statek od strony dziobu. Jeśli było to możliwe, obiegł go nieco i zdecydował się spróbować wbiec po burcie statku i tym sposobem znaleźć się na pokładzie. W międzyczasie dobył również swojej kosy, aby już jako uzbrojony i gotowy na wszystko wojownik stanąć oko w oko z piratami.
- Panowie, mało macie miejsca? Prawie byście nas staranowali i to dwa razy. Uważajcie na przyszłość, bo może się to skończyć jakąś tragedią. Mój kolega prawie wpłynął przez was na skały. - Stał, mówił i bacznie obserwował, czy na pokładzie rzeczywiście jest tylko czwórka marynarzy tak jak widział wcześniej, czy może ktoś jeszcze wypełzł spod pokładu.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Seinaru, wydobyć potencjał -
11/30

---

Zdecydowanie tak. Jako najzwyklejszy w świecie pasterz, nie spodziewałeś się takich reakcji ze strony potencjalnych napastników. Nie biorąc ich nawet za takowych. Postanowiłeś z nimi pogadać, nie nawiązując do walki. Przecież byłeś w tym zbyt dobry, nie imając się kogokolwiek z tego tałatajstwa. Tylko, że takie zachowanie może prowadzić do zguby. W końcu nie znasz siły tychże ludzi, ani tego do czego mogą się posunąć. Zaryzykowałeś jednak, zeskakując na wartkie morze, utrzymując się na tafli wody przy pomocy techniki, która opanować mogli nawet pasterze. Nie minęła chwila i zrealizowałeś swój niezbyt szczegółowy plan, dostając się po burcie na statek. Ci, gdy tylko Cię zauważyli, od razu wyciągnęli szable, typowo piracką broń. Jednak nie atakowali, byli po prostu mocno zaskoczeni Twoją obecnością. Ty natomiast nie byłeś pasywny. Dobyłeś kosy, niczym prawdziwy siewca nieszczęść.
Kompania zauważywszy kosę, trochę pobledli. Nie takiej broni się spodziewali. Nie takiego przebiegu sytuacji się spodziewali - nikt tu nie mówił, że ktoś wparuje im na statek. To nie było normalne i trochę ich to przerażało. Po rozejrzeniu się, nie zauważyłeś więcej ludzi. Ci jakby zamarli, a ich kapitan nieco zboczył z kursu, nie trafiając na Twoją łódź. - K..K..Kim jesteś, że się tak panoszysz? - zapytał jeden z oprychów, wymierzając w Twoim kierunku szablą. Widać, że nie był zbyt pewny siebie, jednak jeśli ruszy, to cała zgraja pójdzie za nim. Chyba nie spodobało im się, że dyktujesz im warunki, pasterzu. T..T...To ja tu jestem od gróźb i pytań! Lepiej dla was jak oddacie co macie! - powiedział, wciąż brzmiąc niezbyt przekonująco.

[Seinaru]

Groźny samuraj z jeszcze groźniejszą bronią pojawił się na statku wroga. Oczywiście zaraz do niego dopadli, chociaż nikt nie wykonał tego pierwszego ruchu.
- Kim ja jestem? Kim JA jestem? Pacz, kmiocie! - Seinaru wydobył zza napierśnika wisiorek za wygranie turnieju w Hanamurze.
- Mówi ci to coś? No mówi ci to coś? Najlepszy samuraj wśród pasterzy i najlepszy pasterz wśród samurajów. - Przedstawił się, okazując zebranym swoje trofeum.
- Rzućcie broń, albo skoszę was jak... jak... - Tutaj popatrzył na swoją kosę. Ewidentnie brakowało mu mocnego zakończenia, najlepiej rymowanego.
- ...albo skoszę was jak zbożę. - No chyba może być.
- To może zmierzmy się po prostu i ten kto wygra to ograbia drugiego. Co wy na to? - Kei był naprawdę rozluźniony. W porównaniu z tym co przeszedł już w swoim życiu, banda pierwszych lepszych piratów nie stanowiła dla niego żadnego zagrożenia, przynajmniej tak uważał. No, chyba że któryś z nich specjalizował się w genjutsu...

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Seinaru, wydobyć potencjał -
13/30

---

Seinaru na pytanie o tym kimże jest, nieco się zdenerwował. Był znany na całym świecie, ale piraci niekoniecznie mogli interesować się wydarzeniami ze świata, a tym bardziej jakimiś podrzędnymi turniejami, w których bohater brał udział. Tak też było w tym wypadku. Spojrzeli po sobie, nieco zdziwieni, nie wiedząc co powiedzieć nie powiedzieli nic. Spoglądali tylko na Ciebie jak na świra, wciąż nie ukrywając nieco przerażenia ze względu na Twoje wdarcie na statek. Byłeś dumny jak małe dziecko po pierwszej kupie w nocniku. Może nawet bardziej, wychwalając swe imię i zawód. Kolejne słowa to Ci się udały. Skosić jak zboże zabrzmiało żartobliwie, jednak im na pewno nie było do śmiechu. Jak widać oni nie mieli zamiaru spuścić broni na pokład, jednak też się nie ruszyli. Twoja propozycja była śmiała, a na nią nie musieli reagować wcale. Po prostu rzucili się na Ciebie w krzyku. Cała trójka była przed Tobą w odstępach dwumetrowych, nadbiegając z każdej strony. Tylko ten w środku trzymał miecz przed sobą dwurącz, a pozostali jednorącz nad sobą, jakby pierwszy raz mieli zaatakować. Kapitan spoglądał na wszystko zza steru, dobywając w końcu swojej szabli i wybiegając na Ciebie jakoś sześć metrów za pozostałymi. Od Ciebie dzieliło ich trzy, może cztery metry.

[Seinaru]

Ostatnie czego spodziewał się Seinaru, to że wroga załoga go nie zlekceważy i naprawdę zrobi to, czego samuraj od nich żądał. Był gotowy na walkę od kiedy tylko postawił nogę na ich pokładzie, a teraz wszystko szło... może nie zgodnie z planem, ale zgodnie z przewidywaniami. Nie przyjęli oni nawet wyzwania walki jeden na jednego, zamiast tego rzucając się na chłopaka wszyscy na jednego. Pasterz z Teiz jednak nie wypadł sroce spod ogona, szybko zdecydował o sposobie kontry. Miał w zanadrzu bukijutsu, które było chyba przygotowane na takie okazje, szczególnie gdy mierzył się z potencjalnie gorszymi od siebie zawodnikami. Należało jedynie dobrze ocenić pozycje wrogów i w odpowiednim momencie wyjść im na spotkanie kosą, która miała odeprzeć ich atak, lecz w miarę możliwości nie przepołowić.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi C
- Seinaru, wydobyć potencjał -
15/30

---

Nie można było spodziewać się innego scenariusza niż ten, w którym pacyfikujesz wszystkich pacjentów w mgnieniu oka. Może nawet szybciej, ponieważ oni nawet nie zdążyli mrugnąć, a już było po wszystkim. Zostali obezwładnieni, a co najciekawsze, żaden nawet nie ucierpiał. Zakończyłeś walkę uderzając tępą stroną kosy w bronie, a także po ciałach na tyle, by nie zrobić im większej krzywdy, jednak wybić całkowicie jakikolwiek dalsze myśli o walce. Wyglądało na to, że każdy na tyłku, bądź leżąc na plecach nie zamierzał więcej czegokolwiek robić. Zamarli w bezruchu i strachu, który opętał ich po zmieceniu gości z powierzchni ziemi. Broń leżała na łajbie porozrzucana.
- D...D...Dobra! Możecie przepłynąć dalej... A..A...Ale to ostatni raz! - powiedział kapitan, telepiąc się jak osika. Twój kapitan widocznie opierając się o jakieś wiosło nie ukrywał uśmiechu z tego co się wydarzyło. Pozostało ruszać dalej, a może odebrać statek zbirom? W końcu mogli nie odmówić Tobie siły i zamiarów.

[kolejny post tutaj]

W zależności od wydarzeń, tak czy siak odpisujesz w tamtej lokacji, która będzie kolejną czy to postanowisz cokolwiek innego niż powrót do kapitana i dokończenia podróży, która przebiegnie w jakikolwiek sposób spokojnie aż do samego portu, w którym nie zobaczysz naprawdę niczego ciekawego, poza delikatną mgłą, która przysłaniała widok na horyzoncie. Najgorszym było dalsze poszukiwanie, chociaż mogłeś pamiętać, że i Twój kapitan coś mówił o Twojej kosie, a może o kowalu? Czy Cię pamięć nie myli? A może to czas na dowolne przeszukanie portu lub ruszeniu gdzieś dalej? W końcu nie zawsze ma się wszystko na tacy...