Dom Byakurena

[Ichirou]

Misja rangi D
Byakuren
15/15

---

Los bywał niezmiernie przewrotny. Przydługa historia, którą opowiadał jakiś czas temu Byakuren, wydarzyła się teraz w rzeczywistości. Piękna blondynka, na widok której świat się kończył dla wielu panów, okazała się być młodym chłystkiem. Cała sztuczka była jednak zrealizowana bardzo zmyślnie i z premedytacją, bo oparta była na elementarnej technice znanej chyba każdemu shinobi na świecie. Misterny plan okazał się mieć wady, a użycie Henge nie przewidywało możliwości konfrontacji. Wystarczyło jedno uderzenie, by sytuacja całkowicie się zmieniła, tak samo zresztą jak aparycja oszusta.
Agresywny osobnik bez wątpienia był godów odburknąć coś na słowa białowłosego, jednak dziwny incydent całkowicie zaabsorbował jego uwagę. Spoglądał zdziwiony na dawniej blondynę, a obecnie gostka, nie mając pojęcia, co tak właściwie się stało. Dla kogoś niezaznajomionego ze sztukami ninja te przedziwne wydarzenie nie było takie oczywiste.
- Co do kurrr... - wycedził jedynie, bo właśnie w tym momencie otrzymał od młodzieniaszka solidny, celny cios w przeponę, który odebrał mu dech. Agresor zgiął się w pół, a zdemaskowany chłopak ruszył pędem w kierunku przeciwnym do tego, w którym stali dwaj obserwatorzy.
- A-ale jak t-to... T-to nie może być, Yami by mi t-tego nie zrobiła... - odrzekł zdruzgotany, grubawy mężczyzna. Trzymał właśnie w dłoni pierścionek zaręczynowy i nie wiedział, co dalej począć. Spoglądał to na świecidełko, to na białowłosego, to łapiącego z trudem oddech osobnika.

[Byakuren]

Widok był zaiste godny polecenia. Kiedy Byakuren już myślał, że nic go tu nie zaskoczy, okazało się, że przyłapany na oszustwie szczyl ani myślał się poddać i oddać w ręce sprawiedliwości. Jak się tak nad tym dłużej zastanowić, to w sumie dało się go zrozumieć. Jeśli nie był masochistą, a na to nie wyglądało, ucieczka wydawała się być rozsądnym i jak najbardziej logicznym posunięciem.
Wcześniej jednak, jak się okazało, zamierzał uciec z hukiem. Na oczach wszystkich zgromadzonych, w skład których wchodziło zaledwie trzy osoby, jedna z nich dostała porządnego łupnia. Niczego niespodziewający się mężczyzna, jeszcze chwilę temu kłócący się z "kobietą", otrzymał porządne uderzenie, które wycisnęło mu z płuc każdy centymetr sześcienny powietrza. W normalnych okolicznościach białowłosy zapewne by go uratował, a przynajmniej ostrzegł. Dopiero co jednak był świadkiem tego, jak ów jegomość atakował werbalnie i poniekąd fizycznie niewinną kobietę. Teraz wiedzieli, że to nie była kobieta, ale wtedy była to dla nich niewiadoma. Chłopiec uznał więc, że mu się należało.
Zareagował, dopiero dzieciak rzucił się do ucieczki. Nie tracąc ani chwili, nie chciał bowiem, by oddalił się na zbyt wielką odległość, złożył odpowiednią pieczęć, chcąc uformować ścianę przed nosem podrostka, a sam chwilę później rzucił się w pogoń, korzystając z faktu, że miał od uciekiniera dluzsze nogi, co jednak wcale nie gwarantowało mu większej szybkości, dlatego nie chciał stracić ani sekundy z przewagi, jaką zapewniła mu ziemna ściana.

Nazwa

Doton: Daichi Ganshō

Pieczęci

Wąż

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (od ściany)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatna technika, polegająca na stworzeniu ściany lub kilku. Mogą one zablokować ruchy przeciwnika. Jutsu ma wiele użyć, wystarczy stworzyć dwie, aby wróg nie mógł zrobić uników na boki, albo cztery, aby go zamknąć i pozbawić przez chwilkę możliwości wyjścia. Technikę można stosować również w defensywie, aby osłonić samego siebie. Wystarczy jednak uderzenie o sile 65 lub technika rangi C do zniszczenia ścian.

[Ichirou]

Misja rangi D
Byakuren
17/15

---

Dotąd ślamazarna przygoda nabrała teraz tempa. Brązowowłosy chłopaczek ledwo wprawił wszystkich w osłupienie, a już zrobił coś równie niespodziewanego. Celny cios z zaskoczenia obezwładnił agresywnego typa na dobrą chwilę i otworzył drogę do ewakuacji. Skoro został zdemaskowany, to nic tu już po nim nie było.
Uderzony mężczyzna rzecz jasna nie miał teraz możliwości na odpowiednią reakcję, a grubawy zleceniodawca był zbyt bojaźliwy, by wyjść z jakąkolwiek inicjatywą. Kiedy wydawało się więc, że oszust po prostu ucieknie, Byakuren postanowił zadziałać. Ruszył za zbiegiem, by nieco skrócić dystans i przygotował już w biegu technikę, którą zamierzał wykonać.
Chłopaczek właśnie przeskoczył przez niski, drewniany płotek i ruszył dalej niczym strzała, jednak jego sprint nie potrwał zbyt długo. Ledwie przebiegł kilka metrów, a tuż przed nim wyrosła z ziemi wielka ściana, która odgrodziła mu drogę ucieczki.
Oszust odwrócił się i spojrzał na Byakurena, któremu udało się teraz skrócić dzielący ich dystans. Białowłosy był w stanie znaleźć się w takiej odległości od zbiega, w jakiej sobie życzył.
- Dajże spokój! - odezwał się chłopaczek. - Chciałem tylko zgolić kilku naiwniaków. Oddam ci, co zarobiłem, ale weźże odpuść! - skończył, błagalnie składając dłonie i spoglądając na białowłosego z nadzieją na pozytywne rozpatrzenie jego szczerej prośby. Był pod ścianą. Dosłownie i w przenośni.
Rozwój sytuacji miał zależeć od poczynań zabandażowanego shinobi. Za chwilę lub dwie miały dołączyć do niego dwie ofiary oszusta, więc gdyby chciał przystać na ugodę, to musiał się sprężyć. Zarówno grubawy jąkała jak i nabuzowany osobnik z pewnością nie pozwoliliby na wypuszczenie młodego wyłudzacza.

[Byakuren]

Byakuren nie spuszczał chłopaka z oka, biegnąc za nim w nadziei, że uda mu się dogonić. Ściana, którą stworzył, spełniła swoje zadanie. Gdyby nie pośpiech, dzieciak na pewno dałby radę ją pokonać, niestety, mając na karku pościg, nie bardzo miał możliwość kombinowania. Nie starczyło ani czasu, ani miejsca. W końcu musiał zostać dogoniony, co nastąpiło chwilę później. Białowłosy patrzył na niego z uśmiechem, którego tamten nie był w stanie pod warstwą bandaży zobaczyć.
- Ogólnie nie mam nic przeciwko temu, że naciąga się idiotów. Choćby tamten wysoki. Nie ma wątpliwości, że na to zasłużył, biorąc pod uwagę jego zachowanie. I gdybyś oszukał tylko jego, to bym ci darował i cię wypuścił z moim błogosławieństwem. Niestety, ten pocieszny grubasek nie jest złym człowiekiem. Nie chciał wykorzystać tej twojej bogu ducha winnej blondynki, nie chciał jej przelecieć ani nic, tylko poprosić ją o rękę, bo się zakochał. Nie miał nawet odwagi tego zrobić i musiał sobie wypić dla kurażu. Takich ludzi nie powinno się oszukiwać i naciągać. Powinieneś lepiej dobierać swoje ofiary, by uniknąć takich przypadków...
Nie zmieniając pozycji ani nawet tonu, w jakim mówił, szybkim ruchem wyciągnął rękę i trzasnął chłopaka z całej siły w czubek głowy, chcąc go pozbawić przytomności. Miał nadzieję na to, że uda mu się go zaskoczyć.

[Ichirou]

Misja rangi D
Byakuren
19/15

---

Młody oszust niemal przykleił się do stojącej za nim, ziemnej ściany i nerwowo zerkał to na prawo, to na lewo. Czul się osaczony i bez wątpienia rozważał obranie jakiejś drogi ucieczki. Zanim jednak podjął się działania, spróbował jeszcze innego rozwiązania, polegającego na dogadaniu się z zabandażowanym, tajemniczym shinobi. Byakuren wykorzystał to na skrócenie dystansu i udzielenie pouczającej przemowy. Osaczony osobnik nie był jednak skłonny do chłonięcia nauk. Nie w takiej sytuacji.
- No weźże no - odezwał się błagalnym tonem, a w odpowiedzi dostał niespodziewany cios w głowę. Białowłosemu brakowało jednak siły tura i wyprowadzone uderzenie nie odcięło oszustowi świadomości, ale i tak zrobiło swoje, bo chłopaka zamroczyło na dłuższy moment. Ta chwila wystarczyła, by dwójka oszukanych mężczyzn dotarła na miejsce zamieszania.
- Odsuń się, zaraz mu przyjebię! - krzyknął brunet, ale wtedy grubawy mężczyzna złapał go za ramię.
- P-pa-anie, tak n-nie można! Straż trze-eba wezwać!
Nieszczęśliwie zakochany jeszcze przez chwilę uspokajał przepełnionego gniewem osobnika, ale wreszcie udało się stłumić jego ogień. Agresor przekonany do tego, że kara wymierzona drogą prawa będzie bardziej dotkliwa dla oszusta, popędził migiem w poszukiwaniu służb porządkowych. Byakuren musiał więc popilnować naciągacza jeszcze trochę.
Dwaj strażnicy zjawiali się na miejscu dość prędko. Wykonali krótki wywiad, zbierając informacje od świadków wydarzenia. Kłamliwy chłopaczek próbował się jakoś wyłgać z nieprzyjemnych konsekwencji, ale musiałby być arcymistrzem dyplomacji, żeby chociaż trochę mu się udało. Zbyt wiele było głosów przeciwko niemu, a on sam nie miał nikogo po swojej stronie. Przedstawiciele służb porządkowych bez większych dylematów pojmali w celu przeniesienia go do aresztu.
Brunet zaklął kilka razy i stwierdził, że ma wywalone na baby i idzie się napić. O wiele gorzej cały przekręt zniósł drugi z mężczyzn, który był znacznie bardziej zaangażowany emocjonalnie w relację z fałszywą blondynką. Potrzebował dłuższej chwili, by chociaż trochę poukładać mętlik myśli. Był wyraźnie przybity.
- ...m-może to i lepiej, że t-teraz a nie p-óźniej. Mimo wszystko p-pan mi pomógł, a ja obiecałem n-nagrodę - powiedział, wyciągając w kierunku białowłosego zaręczony pierścionek. Chyba nie chciał mieć więcej do czynienia z przedmiotem, który budził tak skrajnie złe skojarzenia. - Jest t-trochę warty. Bez trudu p-pan go odsprzeda - oznajmił, wręczając Byakurenowi małe świecidełko, o ile oczywiście ten nie miał żadnych obiekcji.
Pozbawiony entuzjazmu osobnik pożegnał się oschle, a potem odszedł ze spuszczonym wzrokiem niczym zbity pies. Akenomyōsei pozostał więc już sam, prawdopodobnie z drobnym podarkiem w dłoni. Grubawy zleceniodawca nie kłamał. Pierścionek był trochę warty, ale nie był to oczywiście poziom najwspanialszych i najdroższych kruszców. Z odsprzedaniem u jubilera lub jakiegoś lombardzisty nie było więc problemu, ale oczywiście należało liczyć się z tym, że cena skupu była znacznie niższa niż cena sprzedaży. Tak czy inaczej, Byakuren miał okazję tego wieczora wrócić do domu nie tylko z pieniędzmi, ale też z bagażem nowych doświadczeń.

• Misja zakończona powodzeniem. Możesz wrzucić podanie do tematu wynagrodzeń.