Shinsen na północnym wybrzeżu

[Seinaru]

[Keizo]

Wiosna na Murze może nie była tak urocza jak w co piękniejszych fragmentach Prastarego Lasu, jednak i tak posiadała swój pewien urok. Podczas kilku dni marszu mógł podziwiać kwitnące drzewa zarówno po jednej, jak i drugiej stronie wielkiej ściany - choć oczywiście do tych po tej dzikiej stronie miał dobrych kilkadziesiąt metrów.
Na szczęście zapasy mógł uzupełnić w każdym z Shisenów po drodze, podążając do tego ostatniego, nieco większego od innych. Mijał nawet jeden, który sam pomagał odbudować - przy wieczornym postoju i noclegu wprowadził jeszcze kilka poprawek w paru drewnianych budynkach.
W końcu podróż przywiodła go jednak na tereny, gdzie w powietrzu czuł morską sól, wiatr świstał nieco mocniej, zaś Mur kończył się czymś w rodzaju okrągłego bastionu na środku którego stała wysoka, potężna wieżyca. O podstawę całej budowli uderzały morskie fale, nie wyglądało jednak na to że będą one w stanie w najbliższym czasie zawalić całej tej konstrukcji.
Na miejscu Senju zameldował się i poprosił o spotkanie z Matsudą Hiroku, dodając że został wysłany tutaj na polecenie samego Protektora. Po drodze oczywiście zapoznał się z raportem oraz wszystkimi dołączonymi do niego dokumentami - miał przecież przynajmniej kilka wieczorów podczas których, korzystając z gościny kolejnych Shinsenów, mógł studiować raporty i zestawienia zapasów, wiedząc już na brak czego cierpi portowa strażnica - a w związku z aktywnością małp i przerwami w dostawach, braki były całkiem spore.
Jeżeli Senju zostanie skierowany do kapitana tutejszej trzeciej dywizji, pozostanie mu jedynie udać się na spotkanie z owym osobnikiem, przedstawić się, przybliżyć szczegóły przekazanej mu misji oraz poprosić o wszelkie informacje - oraz pomoc- jakie Hiroku może mu ofiarować.

[Seinaru]

Wyprawa B
7 Podróż przez prawie połowę Muru nie była trudna czy usłana przeciwnikami, lecz po prostu długa i mało interesująca już po kilku kilometrach. Na szczęście nasz bohater miał gdzie spędzać zimne jeszcze wiosenne noce, a także uzupełniać zapasy. Strażnicza brać była bardzo życzliwa dla kogoś z rozkazami od samego Protektora i choć nie było ku temu żadnego potwierdzenia, to nikt nie mógł tego również w żaden sposób podważyć. Studia nad dokumentami z raportu nie pomogły mu wynaleźć koła. Nic czego domyśliłby się bez zaglądania w kartki tam nie znalazł, a więc braki w żywności, skórach i kadrach były rozpisane tutaj czarno na białym.
Po kilku dniach Senju dotarł do celu - wżynającej się w morze strażnicy stojącej na kamiennej fortyfikacji, której niestraszny był żaden sztorm ani fale. Niewielki port leżał nieco niżej wzdłuż brzegu po "cywilizowanej" stronie Muru, dlatego aby się do niego dostać trzeba było z budowli zejść, aby trafić między niewielkie zabudowania takie jak magazyny, doki, niewielkie karczmy dla przybijających marynarzy i całą okołoportową infrastrukturę. Cały ten obszar można było spokojnie obserwować i strzec z wysokości Muru, zatem pod nosem Shinsengumi było to bezpieczne miejsce. Obecnie jednak za płyciznami dryfował na kotwicy tylko jeden statek, a w samym porcie nie było prawie żadnego ruchu - był niemal opustoszały.
Keizo po zameldowaniu się pierwszym napotkanym strażnikom od razu został pokierowany do właściwych drzwi w koszarach tutejszego Shinsenu, gdzie przyjął go poszukiwany Matsuda. Był to mężczyzna niezbyt postawny, ze spiczastą bródką, chyba nawet nieco za długą, obok której opadały z ramion długie kosmyki czarnych włosów. Miał lat na oko ponad czterdzieści i już pierwsze zmarszczki na czole i wokół oczu, które uwydatniły się, gdy Ogar powiedział z czym przychodzi.
- I wysłał Ciebie samego?? Raporty przebyły cały Mur, a my czekając na posiłki od wielu dni dostajemy jednego Ogara? - To było jak śmiech przez łzy. Facet ewidentnie spodziewał się co najmniej niewielkiego oddziału, a zamiast tego na pomoc przybył mu żółtodziób, który dodatkowo jest w tej części Muru absolutnie nieznany. Mimo to nie było wyjścia, trzeba było grać kartami jakie się ma, dlatego Wilk (bo taką rangę posiadał Hiroku), nakreślił pokrótce sytuację.
- Od kilku dni przestaliśmy wychodzić na patrole. Ludzi zaczęło mi brakować nawet do obsadzenia stanowiskach na samym Murze. Wszystko zaczęło się od ataków małp kilka tygodni temu. Agresywne stado goryli albo czegoś podobnego napadło grupę zwiadowców i dosłownie rozniosło ich w pył. Tylko dwóch z sześciu ludzi wróciło, ale z ogromnymi ranami na ciele i duchu. Potem wysyłaliśmy jeszcze ekspedycje niezbyt daleko aby to zbadać, ale po dwóch kolejnych atakach przestaliśmy w ogóle zapuszczać się na stronę Dzikich. Dopiero niedawno pojawił się nowy trop. - Tutaj na chwilę przerwał, aby sięgnąć po mały kawałek materiału, który podał Keizo. Gdy ten go rozwinął, zobaczył namalowane trzy łezki połączone jednym okręgiem, z niewielką źrenicą w środku.
- Sharingan. - Od razu rozwiał wątpliwości Matsuda.
- Jedna z małp miała w oczach Sharingana, takiego jak Uchiha. Doniósł o tym jeden z marynarzy, który przetrwał napad tych zwierząt na niewielkim archipelagu na północnym wschodzie. Zatrzymałem ich tutaj na wszelki wypadek. To na razie jedyny statek w naszym porcie. Trzymany pod przymusem, bo gdyby mogli już dawno by stąd zwiali. Pogadaj w porcie z tamtymi marynarzami, od nich dowiesz się najwięcej. - Zabrał rysunek z rąk Keizo i odłożył na biurko.
- A na razie możesz zostać w naszych koszarach. Znajdziemy ci jakieś łóżko i strawę, dopóki nie zginiesz za Murem albo nie wrócisz do swojego spokojnego Shinsenu. - Zakończył nieco wyniośle.

[Keizo]

Wzburzenie mężczyzny było całkowicie zrozumiałe. Keizo nie należał do osób najbardziej doświadczonych, jego ranga także nie wskazywała na to że jest w stanie popisać się jakimiś nieprawdopodobnymi umiejętnościami. Tymczasem jednak był wszystkim na co nadmorski Shisen mógł liczyć - i choć nie było to za wiele, postanowił dać z siebie wszystko... i być może nawet ujść cało z tej małpiej kabały.
Kolejna informacja jednak spadła na chłopaka jak grom z jasnego nieba. Sharingan? Nieprawdopodobne. Czyżby ktoś nie tylko kontrolował te zwierzęta, ale także przeprowadzał na nich jakieś dziwaczne eksperymenty, wszczepiając im ludzkie części ciała? I czy coś takiego było w ogóle w możliwe? Między ludźmi z pewnością - sam widział przecież jak Shiga wstawia nowe oczy Chise. Jednak czy Sharingan mógł być kompatybilny także z ciałem małpy? Nie tylko nieprawdopodobne - wręcz koszmarne.
Po otrzymaniu wszystkich informacji, Keizo odmeldował się i podziękował za ofertę noclegu. Spojrzał na pozycję słońca, zastanawiając się ile czasu do zmroku jeszcze zostało. Zdecydował jednak, że nawet jeśli dzień chyliłby się już ku wieczorowi, to sprawdzi jeszcze trop w dokach i zada kilka pytań marynarzom z zatrzymanego statku. Na męczenie dwójki rannych na wyprawie za Mur Shinsengumi przyjdzie jeszcze czas - teraz o wiele bardziej niepokojącą poszlaką były owe małpy z klany Uchiha niż ataki po drugiej stronie, coś, co w gruncie rzeczy może dziać się z powodu tak błahego jak na przykład okres godowy.
Senju skierował więc swoje kroki do portowego fragmentu Shinsenu. Tam czekało go znalezienie ludzi zatrudnionych na okręcie, przedstawienie się im, wyjaśnienie całej sytuacji - w końcu jeśli będą współpracować i odpowiadać sumiennie na każde pytanie, to jedynie pomoże chłopakowi w szybszym rozwiązaniu całej sprawy i wypuszczenie ich z powrotem na pełne morze - oraz dopytanie co zdarzyło się na archipelagu, gdzie on w ogóle się znajduje, i czy małpy, mimo posiadania sharingana, wykazywały znamiona posiadania czegoś, co można nazwać "inteligencją".

[Seinaru]

Wyprawa B
9 Jakkolwiek nieprawdopodobne się to wydawało, to pewnych opcji nie można było nigdy wykluczać w tym dziwacznym świecie. Małpy z sharinganem, stonki z byakuganem - za Murem to była codzienność. Jakkolwiek by jednak na to nie patrzeć, to każda taka informacja była zastanawiająca, szokująca nawet, jeśli brać pod uwagę wydarzenia sprzed kilku lat i bitwy o Mur. Czy obawy Protektora były słuszne?
Aby rozplątać ten węzeł zagadek, Senju musiał udać się do jedynej w dokach tawerny, gdzie marynarze nie tylko się stołowali, ale również nocowali. To ważne, bo dzień chylił się już ku końcowi, gdy Ogar zawitał w progi tego zacnego przybytku. Cóż, zacny to on tak naprawdę nie był, raczej zapuszczona knajpka z kilkoma stolikami, stołkami przy barze, jednak wypełniona w całości przez załogę statku, który przez kilka ostatnich dni stał w porcie. Nie było tutaj żadnych rozrywek oprócz jedzenia, picia i spania, więc z nudów najwięcej było picia, potem jedzenia, a na końcu spania. Te zachwiane proporcje niezbyt dobrze wpływały na porządek w lokalu, ale tak naprawdę marynarze nie mieli gdzie indziej się podziać w tej dziurze. Keizo nie przyuważył kapitana na pierwszy rzut oka, dopiero po krótkim śledztwie i podpytaniu obecnych tam klientów, wskazano mu odpowiedniego człowieka, który znad kieliszka patrzył na niego dość niechętnie. Był to podstarzały jegomość bez kilku zębów, bez kilkuset włosów, do tego siwych, z zarostem sięgającym jakichś dwóch tygodni. Wyglądał raczej na cherlawego, choć skórę miał spaloną słońcem, a dłonie pokryte wyblakłymi tatuażami.
- Czego? - Zapytał grzecznie, gdy Senju znalazł się przy jego stoliku. Otoczony swoimi kompanami był bardzo pewny siebie, zapewne już po kilku głębszych tego popołudnia.

[Keizo]

Cóż innego mogli robić marynarze w porcie niż zapijać się grogiem, szczególnie gdy ich statek zacumowany był już od długiego czasu? Stan upojenia alkoholowego był więc czymś raczej spodziewanym, kapitan nie wyglądał jednak na takiego, który stracił już możliwość mówienia - wręcz przeciwnie.
Przyszedł też czas na objęcie taktyki "negocjacji". W końcu zgrywanie twardziela wśród tłumu żeglarzy w najlepszym wypadku skończyłoby się wyleceniem na zbity pysk z karczmy oraz odkryciem, iż jego matka spółkowała z pawianami. Senju do głowy przyszedł jednak inny pomysł, który nie był też powoływaniem się na autorytet Shinsengumi - przecież to Straż trzymała marynarzy pod kluczem od kilku tygodni, nie pozwalając im opuścić portu. Zapewne nie pałali do ludzi w czarnych mundurach zbyt gorącym uczuciem - a nawet jeśli jakimś, to nie była to miłość.
- Gospodarzu, butelka na każdy stolik, proszę - krzyknął Keizo do osoby za barem. Liczył się z tym że jego ciężar jego sakiewki nieco się przez to zmniejszy, zadanie "zmiękczenia" kapitana i jego załogi było jednak od tego ważniejsze.
- Senju Keizo, zostałem oddelegowany do zbadania sprawy dziwnego zachowania małp - przeszedł do rzeczy chłopak gdy tylko na stole pojawił się rum - Chciałbym zadać panu kilka pytań.
Ogar chrząknął, czując w nozdrzach ostry zapach alkoholu.
- Co zdarzyło się na tej wyspie? I jak daleko stąd jest? - zaczął pytać chłopak, próbując być jednak niezbyt natarczywym. W końcu kapitan wyglądał na osobnika, którego psychiczna równowaga nie potrzebowała wiele by się zachwiać.

[Seinaru]

Wyprawa B
11 Ten to miał gest. Z ludźmi morza, twardzielami którzy w każdym rejsie muszą udowadniać swoją wartość... no tak, na takich oszczędzać nie można. W karczmie na chwile ucichło, ale po chwili dało się usłyszeć gromkie śmiechy i okrzyki aprobaty. Nie, nie wyśmiewali go, raczej wznieśli kufle na znak, że pierwsza kolejka z nowych buteleczek będzie za jego zdrowie. Keizo zbliżył się do jednak od razu do kapitana, nie tracąc czasu na rozmowę z płotkami. Ten na początku groźnie wyglądający żeglarz, teraz miał usta i wąsy wykrzywione w uśmiechniętym grymasie.
- Jasne koleszko, siadaj. - Wskazał okiem na na krzesełko przy stoliku, na którym siedział jakiś z jego podwładnych. Ten pod wzrokiem kapitana natychmiast zwolnił miejsce dla Keizo.
- Ładne guandao! - Usłyszał jeszcze gdzieś za plecami z sali.
Wszyscy przy kapitańskim stoliku spochmurnieli jednak od razu, gdy Senju przywołał temat małp i ostatniego rejsu. Mężczyzna wziął głębokiego gżdyla, po którym odetchnął głęboko.
- No co się zdarzyło no... Te popieprzone bestie zabiły dwóch moich ludzi, zanim udało nam się dostać na plażę i na statek i odpłynąć z tamtej przeklętej wyspy. - Kolejny łyczek, po którym otworzył już nową butelkę, dostarczoną do stolika dzięki hojności Keizo.
- Handlowaliśmy z dzikusami jak zwykle. Egzotyczne skóry to chodliwy towar wśród tych pojebanych krezusów z Shigashi. Wieszają sobie to gówno na ścianach, żeby się popisywać że niby to oni zabili i oskórowali, dupki. - Reszta załogi która to słyszała przytaknęła mu i zaśmiała się.
- Ale nigdy więcej, dopóki te czarnuchy z muru nie powiedzą że już jest z tym spokój, to już tam nie wracam. Nie ma opcji. Póki jest co pić, da się znieść ten śmierdzący Shinsen.
- Aye! - Zawtórowała mu reszta sali. Ewidentnie nikt nie miał ochoty wracać w paszczę lwa po tym jak stracili towarzyszy.

[Keizo]

Informacja o zdobywaniu skór była nowością. Być może to akcje marynarzy sprowokowały zwierzęta? A może z jakiegoś powodu tylko dzikusy byli w stanie je zdobywać, znając jakieś tubylcze praktyki zdolne do ubicia małp? Im dłużej Keizo myślał o tej sprawie, tym dziwniejsza ona była. Tak czy siak, miał on kolejny trop - wyspa, lub archipelag, zamieszkała była także przez ludzi, do których wciąż, co prawda, nie zagościła cywilizacja, jednakże w przeciwieństwie do osobników zza Muru nie byli agresywnie nastawieni do obcych. Wręcz przeciwnie - handlowali z nimi, oferując zapewne oprócz skór jakieś egzotyczne towary. Można było więc przypuszczać, że nie mieli tak wiele wspólnego z ludźmi ochrzczonymi przez Shinsengumi jako "dzicy".
Keizo dopytał jeszcze kapitana, gdzie znajduje się owa wyspa - rozsądne pytanie, szczególnie że zadawane już drugi raz. Gdy uzyskał odpowiedź na swoje pytanie, skierował się jeszcze raz do gabinetu Matsudy, chcąc prosić o użyczenie mu jednego ze strażniczych statków i załogi, gotowej przetransportować go na wyspę (Swoją drogą, czemu w porcie jest tylko jeden okręt? Gdzie osławione jednostki Straży?) lub - jeśli takiej opcji nie będzie - o zwolnienie statku zacumowanego w porcie. Przekonanie pijącego kapitana będzie wtedy w jego gestii - a czuł, że jego sakiewka uszczupli się przez to o jakieś dobrych tysiąc ryo.

[Seinaru]

Wyprawa B
13 - Wyspa znajduje się na północnym wschodzie od tego Shinsenu, nie ma jej na mapach, bo nie pływa na nią nikt, kto nie wie gdzie jest. Niewielki archipelag leżący jakieś osiemdziesiąt mil od brzegów kontynentu za Murem. Raczej mało przyjazne miejsce, ale w naszym zawodzie gościnność to rzadkość. - Odchrząknął jeszcze Kapitan, kończąc z kompanami przy stole butelkę postawioną przez Keizo. Porozmawiali trochę, napili się za jego, a Senju cóż... wyszedł, aby wrócić do Wilka na Murze i poprosić go o pozwolenie na wypłynięcie w morze. Dowiedział się jednak co nieco i wiedział już przynajmniej o co prosić o czym rozmawiać. Niemniej jednak jego budżet był w tej chwili mniejszy o 200 ryo. Niemniej jednak, spotkanie z przełożonym nie dobyło się już tego samego wieczora, lecz dopiero następnego ranka. Gdy Keizo udało się nareszcie dostać do gabinetu tutejszego kapitana, było już praktycznie przedpołudnie, a nie rano.
- Czyś ty zwariował?! - Hiroku aż włosy stanęły dęba, gdy usłyszał prośbę Ogara.
- Nie mamy tutaj pełnomorskich statków, a już na pewno nie takie, które mógłbym poświęcić na straty na taką wyprawę pod Twoją komendą. Jeszcze większy deficyt w ludziach. Nie mówiłem Ci, że przestaliśmy nawet patrolować okolice Muru, a mam ci teraz wyczarować całą obsadę okrętu? Skąd? - Wilk naprawdę się wzburzył.
- Mogę zwolnić zatrzymany statek, jeśli zgodzą się zabrać Cię na tamtą wyspę, ale od nas wsparcia w ludziach nie dostaniesz. Żywność, broń, cokolwiek innego - jak najbardziej. - Oświadczył krótko i był to koniec negocjacji.

[Keizo]

- Tak jest - powiedział Keizo do Matsudy, ostatecznie otrzymując od niego to, czego chciał. Co prawda statek z załogą Shinsengumi byłby o wiele bardziej godny zaufania, jednak nie mógł narzekać na dostęp do magazynu i zwolnienie okrętu lubującego się w rumie wilka morskiego... jeśli oczywiście Keizo zdoła go przekonać do powrotu na wyspę.
Po wyjściu z gabinetu mężczyzny Ogar skierował się do karczmy, gdzie spodziewał się znaleźć kapitana. Usiadł od razu przy jego stoliku i przeszedł bez owijania w bawełnę do rzeczy.
- Tysiąc ryo - powiedział Senju, biorąc łyk rumu prosto z butelki - Za podróż na wyspę w dwie strony. Straż zapewnia zapasy. Możecie się zatrzymać sto metrów od lądu, tam rzucić kotwicę i na mnie czekać. Z resztą dam sobie radę sam - dodał, wiedząc że kapitanowi nie uśmiechało się powracanie na archipelag. Ale czy można było to nazwać "powrotem" jeśli statek będzie w takiej odległości od suchej ziemi? Dystans bezpieczny, wyprawa nie za długa - a taka kwota drogą nie chodzi. Ogarowi pozostało czekać na odpowiedź wilka morskiego... i oby była pozytywna, gdyż szczerze mówiąc Keizo wątpił, że dałby radę przejść po morzu osiemdziesiąt mil. Choć i tak zapewne zgubiłby się po kilkunastu minutach drogi, w końcu na wodzie nie mógłby zobaczyć po której stronie pnia rośnie mech.
Jeżeli Senju usłyszy zgodę, pozostanie mu jedynie wycieczka do magazynu i przygotowanie zapasów. Poszperał też w poszukiwaniu czegoś, czym mógłby się wymienić z ludem zamieszkującym wyspę - a więc jakimiś prostymi narzędziami, świecidełkami czy materiałami, biorąc oczywiście tyle, na ile pozwoli mu zarządca magazynu.

zt tutaj http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=74&t=7593