Karczma "Akame"

[Chise]

Dziewczyna przechyliła głowę w bok, słuchając opowieści Shigi i cicho zachichotała. W sumie to domyślała się podobnej historii po tym jak przeczytała list z tą wiadomością ukrytą że coś się musiało zadziać. Ciekawa była jak bardzo musiał zajść za skórę Kakuri-dono, że nawet wiadomości nie chciała pozwolić przekazać, ale znała jego umiejętności w zakresie wkurzania ludzi i nie wątpiła w jego umiejętności.
- Ty nie masz rodziny do wykarmienia, po prostu jesteś próżny - rzuciła żartobliwie, ale za to szczerze. Czego jak czego, ale skromności to od niego na pewno nie oczekiwała, nie po Hanamurze. Wzruszyła ramionami na jego uwagę, że nie jest to jego brat w wierze, z delikatnym złośliwym uśmieszkiem. Miała jeszcze do zrzucenia drugą bombę w postaci drugiego Jashinisty na Murze, ale to sobie zachowała na później.
Wstała i poszła za chłopakami, zastanawiając się nad tym co powiedział. Faktycznie, nie bała się zostać sama z Shigą, nawet jakby miała być nieprzytomna czy operowana, bo gdyby Jashinista chciał jej zrobić krzywdę to miałby naprawdę wiele innych, lepszych okazji do tego. Ale co dokładnie chciał osiągnąć tym zabiegiem, jakie wzmocnienie ciała miał na myśli?
- A tak dokładnie to co chcesz zrobić? - dopytała, unosząc brew do góry. To brzmiało dla niej jak jakiś medyczny bełkot mający coś przykryć, a z całym jej zaufaniem do Shigi, to jednak wolałaby wiedzieć w co się pakuje. Przecież jakby pomyśleć, to pieczęć na jej ramieniu także było wzmocnienie, a jednak wcale nie chciała posiadać takiego drugiego ani podobnego. Usiadła sobie gdzieś na uboczu, słuchając jak Keizo odłupuje kawałki z ciebie. Przynajmniej nie musiała wychodzić kiedy chłopak się rozbierał, bo i tak przecież nic nie widziała, hahah!

[Hitsukejin Shiga]

/

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

Nieco zirytowało go to, że nie slyszał o nim. Z drugiej strony wyglądał na typową murową parówę, a jakkolwiek krótka i przelotna zażyłość Shigi z tymi co na murze pozwoliła mu z pełną mocą sądzić, że większość z nich to parówy. Kobieta która nie umiała docenić jego potęgi bo liczy się jakaś żałosna skromność która nigdy nic nikomu jeszcze nie dała - masz siłę to ją manifestuj na każdym kroku, a nie, do cholery! - i brak szukania poklasku. To najlepiej zdechnąć, pod kamieniem, gdzieś w lesie, z dala od wszystkich i skazać się na zapomnienie. Jeśli tak wyglądała wzorowa cnota Shinsengumi to świeć panie nad ich duszami, jednego po drugim. A te chłopci co sobie projektowały wyprowadzanie Shigi? Mógł ich w końcu zamordować w każdej chwili, ale nie, jako skromnisie nie szukające poklasku musieli pełnić służbę, mimo, że przypominała ona wkładanie kutasa krokodylowi w paszczę. Ech te wszystkie służby i inne powiązania polityczno-prawne.
-Dramat. Dar braku wiedzy jednak jest niekiedy słodki. - Skwitował całą wypowiedź murasa, prowadząc ich, jak już zostało wspomniane do pokoju. Chise też nie omieszkała przypomnieć mu dlaczego równie często co chciał ją przytulić, to równie często chciał ją zamordować. Bla bla bla jesteś próżny. Chuja, Shiga nie jest próżny tylko zna swoją własną wartość i nie lubi jak ktoś mu jej odmawia.
Kiedy chłopak się rozbierał, i ku przerażeniu Hitsukejina, rozkuwał swoje ciało, postanowił zamienić kilka słów z Chise bo ta, jak zawsze, zdawała się nie móc odpuścić po jednym lakonicznym zdaniu wyjaśnienia i jak zawsze musi wiedzieć więcej.
-Hydraulika głównie. Wiesz, jak przelewasz wodę przez rurę, a woda wysycha bo paruje, bo jest ciepło, to zostaje osad. No płynie sobie woda z gór to ma dużo minerałów, to się potem wytrąca i osiada. I rura robi się coooraz węższa. Jak masz dopływ ze źródła do domu, z większego zbiornika do bali, to sama wiesz, że po pewnym czasie płynie gorzej. To jak z ludzkim ciałem. Wiek, zmęczenie, różne choroby i dolegliwości, jakieś mroczne pieczątki, te sprawy... A ja prawdopodobnie opanowałem technikę, co to ci przepcha żyłki, nerwy, te sprawy. Będziesz w stanie wycisnąć z Siebie więcej, mniej się męcząc i w ogóle... - kiedy skończył przydługaśne tłumaczenie swoich zamiarów, Keizo akurat się rozdział, kończąc wszystko słowami "ta-dam". Widząc spalone od pasa w górę ciało, Shiga zasłonił usta, ale i tak prychnął.
-Trochę jakby stare awokado, stare, złe i pomarszczone awokado uprawiało dziką miłość z elementami masochizmu i okładania pejczami z młodszym, ale też pomarszczonym awokado. - Bezpardonowo chwycił płat pełnej blizn skóry Keizo i naciągnął ją nieco boleśnie, oglądając blizny z bliska. - No, słabo to wygląda. Mogę cię zrobić albo tutaj albo w szpitalu, ale będę potrzebował pomocy przy zabiegu Chise bo nie jestem ośmiornicą z nieskończoną ilością czakry, więc... Jak zrobie cię tutaj na bóstwo, to nie będziesz jęczał i poleziesz ze mną do szpitala, czy od razu mam cię tam ciągnąć na zabieg, a potem zabarykadować drzwi i powiedzieć "chuja, zostajesz i pomagasz"? O zapłacie i wdzięczności porozmawiamy potem, ale powiem ci stary druhu... Żaden medyk by ci tego nie zrobił. Na szczęście ja jestem Hitsukejinem. - Cokolwiek by to miało znaczyć, miał nadzieję, że Keizo wybierze jednak opcję "łatamy na miejscu" która bardziej odpowiadała Shigiemu, bo na miejscu był alkohol. Wystarczyło w karczmie zawołać o pare butelek sake i spić chłopaka, z szafy wyciągnać czystą bambusową pościel i położyć na łóżku, na łóżku ułożyć Keizo...
-Będę musiał prawdopodobnie co nieco wyciąć, zdajesz sobie z tego sprawę? W kilku miejscach dużo prościej i efektowniej będzie wyciąć kawałek blizny i zregenerować nową skórę niźli regenerować obecne blizny... - Podrapał się po brodzie, oglądaąc chłopaka bez żadnego obrzydzenia na twarzy. Dotykał blizn, rozciągał je, macał i bardzo blisko się przyglądał.
-Prawdopodobnie to był Karyudan albo Benjigumo. To był promień, czy pająk? Słabsze nie zrobiłyby takich zniszczeń, a inne by cię zabiły... - Widać było, że nagły przypadek Keizo nieco go zainteresował w naukowo-medyczny sposób.
-No to co? Kładź się, a ja idę po alkohol i się znieczulasz? - Zaśmiał sie mnich i jeśli Keizo postanowi oddać mu się w łapy, to jak mówił tak zrobi, pójdzie po alkohol by spić chłopaka.

[Keizo]

Blizny po takim czasie były już praktycznie zbrązowiałe. "Stare awokado" było więc całkiem przyzwoitym porównaniem - i choć Shidze można by zarzucić bycie zapatrzonym w siebie narcyzem, to z pewnością był bystrą osobą. Czy Keizo miał mu za złe raczej luźny stosunek do Shinsengumi? Skądże, połowa strażników była byłymi więźniami chcącymi odkupić wolność służbą na granicy piekła, a jedna czwarta nie potrafiłaby zawiązać butów bez rozkazu. Czy Senju zaliczał się do tej ćwierci, a może tej która pozostała - to nie jemu było oceniać.
Na trwający już kilka minut wykład o erozji i przepływie chakry oraz oględziny - niezbyt przyjemne - stanu chłopaka, Keizo miał tylko odpowiedź potwierdzającą, że zabieg chciałby mieć jak najszybciej za sobą i mogą robić to na miejscu. Kto by pomyślał, że sączenie herbaty kilka dni temu zastąpi obecnie oczekiwaniem na przyniesienie jakiegoś zbyt mocnego na ludzki organizm sake, mającego złagodzić ból, który ponoć miał być całkiem spory.
- Stawiam, że jednak Karyudan - powiedział Ogar, wyciągając jakieś czyste prześcieradła i zaścielając nimi łóżko, na którym miał zaraz "spoczywać".
Gdy medyk ruszył po dawkę znieczulającego alkoholu, Senju westchnął głęboko i podszedł do drewnianego parapetu. Złożył pieczęć - i wydarzyły się wtedy dwie rzeczy. Po pierwsze, z drewna podokiennika wyrosła niewielka beleczka - idealna by zagryźć na niej zęby i idealnie wyheblowana, by Keizo nie skończył z językiem pełnym drzazg. Po drugie, stanęły przy nim trzy drewniane klony - każdy z nich miał równie zatroskany wyraz twarzy, pod spodem jednak widniała tam skrywana determinacja. Shiga wyglądał na takiego który miał przy sobie linę, Senju wolał jednak nie pozostawać przy nim związany. Trójka pomocników zaś ustawiła się dookoła łóżka na którym położył się Ogar - jeden z nich złapał za nogi, pozostałej dwójce przypadło po ręce na głowę. Byli nie tylko jego zabezpieczeniem - choć marnym - przed utratą nerki, ale też dzięki nim nie będzie wierzgał, a każdy iryonin powinien docenić spokojnego i dzielnego (nawet jeśli nie z własnej woli) pacjenta.

[Chise]

Przez całe opowiadanie Shigi o tych rurach, przepychaniu, zatorach i innych takich, Uchiha siedziała i ze skupioną miną słuchała każdego słowa, tak co drugie zdanie potakując rozsądnie. Na koniec odchyliła się do tyłu na swoim siedzisku i uniosła głowę do góry.
- Nic nie zrozumiałam - stwierdziła rozkosznie z rozbrajającym uśmiechem - Ale brzmi mądrze, więc ci pomogę - dodała, przechylając lekko głowę w bok. W końcu na kimś te swoje medyczne wynalazki trenować musiał, prawda? Każde użycie było dla niego kolejną, bezcenną praktykę, potrzebną do doskonalenia się, a od tego się ma przyjaciół by czasem dla ciebie położyli się na operacyjnym stole i dali sobie przepychać żyłki..
Chyba jednak coś z ich przyjaźnią było nie tak, jak tak o tym sobie pomyślała.
Dalej Shiga zajął się Keizo, więc Chise miała chwilę dla siebie. Ogólnie odgórnie zostało postanowione, że najpierw zajmie się Senju, by potem pomógł jemu przy jej operacji, co dawało jej jeszcze więcej czasu wolnego.
- Czyli teraz nie będę wam potrzebna, nie? - krzyknęła jeszcze za odchodzącym mnichem, milczenie uznając za zgodę.
Dziewczyna usiadła na podłodze, zaczynając oddychać głęboko, zamierzając poświęcić tą chwilę na odpoczynek i relaks. Otworzyła jedno oko kiedy usłyszała rośnięcie drewna, domyślając się co właśnie zrobił Keizo.
- Wiesz, to trochę dziwne kiedy trzymają cię twoje własne podobizny - powiedziała, przechylając lekko głowę w bok - Jak będziesz się za bardzo szarpać zawszę mogę cię palnąć w głowę, byś stracił przytomność - dodała ze słodkim uśmiechem, ale za chwilę zmarszczyła brwi - Co się wtedy dzieje z twoimi klonami? Dalej działają? I co z innymi twoimi tworami? - zapytała ciekawsko. Mokuton nadal ją interesował jako zjawisko, choć nie fascynował może tak jak kiedy pierwszy raz zobaczyła jego użycie. Wtedy opukiwała klona dobre parę minut i sprawdzała jak wygląda i się zachowuje.
- Po tych Shigi zabiegach musisz mi dać jednego klona.. W celach badawczych oczywiście - przypomniała mu w sumie co już jej kiedyś zdaje się obiecał, ze wypożyczy jej jednego do treningu.. A miała kilka technik, które chętnie by na nim wypróbowała.

[Hitsukejin Shiga]

/

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

Shiga miał na ten moment bardzo proste priorytety. I to już pomijając deliberację co do gatunku awokado jakim stał sie Keizo dzięki troskliwym i czułym zabiegom innego Jashinisty. Swoją drogą cud, że chłopak zasmakował rytuału Jashina, a mimo to przeżył. To od pewnego stopnia było całkiem godne podziwu. Albo dla wyrazów współczucia co do nieumiejętnego mordowania swoich celów i ofiar przez tegoż wspomnianego Jashinistę, brata w wierze, jak to ujęła nieładnie, w typowo prowokujący dla Siebie sposób...
-Bardzo możliwe. Takie rany zostawia Karyudan. Coś na ten temat wiem, jestem użytkownikiem ognia i sam tworze swoje własne techniki. - Dodał Shiga, patrząc jak Keizo wychodzi po prześcieradła. Mógł przed wyjściem jeszcze chwile pogaworzyć z Chise, która jak zwykle nic nie zrozumiała. Urocze. Im mniej wie tym lepiej będzie spała. Na stole operacyjnym. Ale się zgodziła, to najważniejsze. Czyli jego plan będzie miał rację bytu i możliwość, że się powiedzie. To oznacza także, że na dobrą sprawę, najważniejsza część medycznej formułki czyli przygotuj pacjenta psychicznie i fizycznie pójdzie całkowicie w piździec. Zupełnie w piździec. Bo jak przygotowac kogóś, kto o niczym nie będzie wiedział i o niczym ma nie wiedzieć?
Tak czy siak, wybyl po alkohol. Musiał trochę sypnąć grosza, trochę się pousmiechać, ale dostał zapas pozwalający się najebać. Jemu, a co dopiero młodemu Shinsengumi? Kiedy wrócił, a dokłądniej, kiedy stanął w drzwiach swojego pokoju, zobaczył sytuację zgoła niecodzienną.
Dookoła Keizo stało kilku innych Keizo. Trzymali go jak do mordowania. Mnich westchnął, przekładając butelki pod pachę i wolną teraz dłonią przecierając oczy.
-I właśnie moja dzienna dawka rzeczy których wolałbym nie widzieć wypełniona. Ii kagen ni shiro, noroma... - Rzucił sobie w starym dialekcie w stronę Keizo, co w dużym skrocie oznaczało po prostu "Nie pajacuj". Wzdychając ciężko podsunął sobie krzesło i zasiadł przy chłopaku, strzelając klona po łapach by go puścił. Podał mu pod sam nos butlę z sake.
-Pij. Na hejnał. Znieczuli cię to nawet lepiej. - Po czym na oczach Keizo sięgnał do swojego zestawu medycznego i wydobył z niego pięknie zdobiony skalpel.
Bez żadnych dodatkowych pieczęci wypuścił ze swoich ust obfity i gęsty obłok żywego ognia prosto na ostrze, dezynfekując je w stuprocentowo-pewny sposób. Podmuchał potem nieco, by nie było zbyt gorące i poczekał, aż chłopak wypije alkohol, a klony go przytrzymają. Wtedy dość bezpardonowo weźmie się do działania. Po pierwsze, już wiedząc które blizny są przesadnie głębokie, ujmuje w dłoń skórę chłopaka, nieco ją naciągając po czym wykonuje delikatne nacięcia, nacinając i ścinając co większe zgrubienia tkanki bliznowatej, zostawiając krwiste czerwone plamy mięsa. Na szczęście były to bardzo płytkie i powierzchnowne rany, więc nie krwawiły w sposób wymagający jakiejkolwiek większej reakcji i interwencji.
Shiga składa po tym dwie pieczęci, a jego dłonie rozświetla seledynowa czakra. Utrzymując dystans od ciała chłopaka bez żadnego niepotrzebnego bólu leczy wszystkie jego nowo-powstałe rany, zostawiając płyciutkie blizny i zmiany na skórze, dużo mniej poważne niż poprzednie głębokie bruzdy przypominające zrosty.
Odłożył skalpel na bok po wytarciu go bez pardonu o prześcieradło. Potem zostało już tylko złożyć kolejne dwie pieczęci i spowodować powstanie na dłoniach szemrzącej i syczącej jak stado małych mrówek lub muszek nieregularnej medycznej czakry, poszarpanej i rozwiewającej się, jakby była... ostra?
Nie czekając na zaproszenie przyłożył je do ciała chłopaka, zaczynając od pasa i idąc powolutku w górę, poświęcając każdemu centrymetrowi tyle czasu ile potrzebne. Wiedział, że to proces dość bolesny, jednak pewnie w porównaniu z tym jak bolało otrzymanie tych ran - to było ugryzienie komara, wieeeelu medycznych komarów.
-Nawet spoko nie? Nie wyglądasz na mięczaka, dasz radę. A zobacz jaka ładna skóra. - Rzucił do przytomnego Keizo. Chłopak nie powinien się tak rzucac, pewnie nie jest dużo mniej wytrzymały od Chise, a ona leczone blizny w tak chujowym miejscu jak szyja i twarz zniosła tylko z sykiem i pojękiwaniem. Prawdopodobnie dojcie mniej więcej do klatki piersiowej, potem mały odpoczynek i nastepne partie to góra torsu z rękami i na samym końcu twarz. Najwięcej dokładności wymaga, stety niestety.

  Ukryty tekst

[Keizo]

Dawka alkoholu - oprócz tego że paląca w gardło i jeszcze dalej - nie była najprzyjemniejszym napitkiem jaki w życiu pił chłopak, jednak już po odczekaniu kilku dobrych chwil dało się odczuć pierwsze efekty. Świat nieco zawirował, podłoga zaczęła uciekać spod nóg Ogara - całe szczęście że w pobliżu było łóżko.
Keizo położył się na nim i wziął w usta drewniany knebel, mający zapobiec wydawaniu nadmiernych dźwięków. Nie miał pojęcia jak bolesny będzie to zabieg, a wolał się przygotować. Nie miał też pojęcia, czy krzyczał gdy w ogóle otrzymywał te rany - bo szczerze mówiąc niewiele z tego pamiętał, oprócz smrodu palonego mięsa pomieszanego z bagnistą wodą.
- Bez pacania, proszę - powiedział Ogar z lekkim uśmiechem. Wystarczyło mu wrażeń związanych z Shigą na tydzień, nie chciał być jeszcze poturbowany przez Uchihę - Och, wszystko działa wspaniale. Zostawiam czasem klona na warcie i idę spać na murze, ale nie mów nikomu - dodał, przeciągając się na łóżku i próbując przyzwyczaić do prześcieradła drapiącego go w plecy.
Pierwsza część terapii nie była jednak AŻ TAK straszna, nie znaczyło to jednak że był to urlop pod palmami. Rozcinanie co większych blizn co prawda było odczuwalne, jednak alkohol dobrze spełniał swoją rolę. Knebel zagłuszał bardziej syki niż krzyki, a i klony miały mniej pracy niż się spodziewały, dbając bardziej o stabilność Senju niż o to, by nie uciekł ze stołu.
No i służyły za bardzo miły wzór na który mógł zerkać poszukujący inspiracji iryonin, w końcu także były rozebrane do pasa, a bunshiny Keizo zawsze miały formę sprzed poparzenia.
- Mooshe eszcze edno p-pętro? - jęknął w alkoholowo-bolesnym amoku kiedy Hitsukejin przeszedł to tej rekonstrukcyjnej, jeszcze mniej przyjemnej części leczenia.
- Przepraszamy bardzo, proszę sobie nie przeszkadzać - powiedział klon #1, przepraszająco uśmiechając się do pracującego w pocie czoła iryonina i ściskając nieco mocniej łokieć Keizo - Biedactwo ledwo wrócił z misji, a panna Chise już wyciągnęła go na ten mróz - dodał #2, przyciskając gorliwie, acz delikatnie, rękę Senju do materaca - Pewnie majaczy, że ktoś znowu mu każe postawić jakieś koszary albo inny magazyn, a on chce już iść na herbatę. Cienias - prychnął bunshin #3, nonszalancko opierając się jedną ręką o nogi oryginału, drugą zaś posyłając w oko numeru dwa wykałaczkę wyjętą chyba wprost ze swoich włosów. #2 jęknął jeszcze żałośniej niż jeszcze przed chwilą pacjent zero i dopiero surowe prychnięcie numeru #1 przywołało oba klony do porządku.

[Chise]

Chise tylko pokiwała z uznaniem głową nad kolejnym zastosowaniem takiego klona. Czego jak czego, ale tego akurat zazdrościła Senju, tego uniwersalizmu jego zdolności. Czasem się zastanawiała czy była sytuacja czy w której odpowiednia technika mokutonu nie jest rozwiązaniem? No, może poza głodem, bo jedzenia na swoich drzewach chyba nie produkował.. Ale kto ich tam w sumie wie, może umieją produkować jakieś jabłonki albo inne gruszki i mogą wyżywić się owocami? Myśl, choć dość abstrakcyjna, nie była przecież niemożliwa, bo sama była świadkiem tego jak młodzieniec użył swojego limitu krwi by wyprodukować bandaż z kwiatów. Jabłka nie byłby dziwniejsze od tego. Jednak mniej więcej od tego momentu kontakt z oryginałem się urwał.
Dziewczyna sięgnęła do torby i wyciągnęła z niej dwa bandaże. Skoro oni byli zajęci, to ona zamierzała poświęcić ten czas na naukę, a znała w teorii technikę, którą mogła trenować nawet w takim otoczeniu. Zaczęła od nawijania bandaży na ręce, powoli i cierpliwie, dokładnie, bo przy okazji przypominała sobie wszystko to co wiedziała o tej technice. Najważniejsze było jej działanie oraz pieczęcie - a w tym przypadku, to raczej ich brak. Zaś działanie ograniczało się po prostu do ich kontrolowania, w zasadzie więc powinno być podobne do Suienzou no Jutsu, tyle że tam żyłka jedynie oplątuje cel, a tutaj ma się nad bandażami stałą kontrolę. No dobrze, może tak podobne to nie były, ale zawsze warto było się oprzeć na czymś znajomym, to dodawało otuchy i pewności. Wyciągnęła ręce przed siebie, starając się przelać w nie czakrę i zmusić do poruszenia. Siedziała tak dobre kilkanaście minut, z rękami wyciągniętymi aż jej zdrętwiały i usłyszała rozmowę klonów między sobą.
- Ale wy wiecie, że mówicie.. No o sobie praktycznie? - zapytała rozbawiona ich postawą, po czym opuściła ręce, poruszając palcami. Kilkanaście prób i nic, pora na zmianę taktyki. Zamiast traktować bandaże jak żyłkę, która miała wykonać jedno polecenie, postanowiła potraktować to jak przedmiot, który czakra ma trzymać. Wyobrażała sobie jak otacza przedmiot i ciągnie w wybranym przez nią kierunku, jak niewidzialna ręka.. w końcu drgnęła! Dziewczyna wyprostowała się, czując nadchodzący przełom i zdwoiła siły i wydatek czakry, aż w końcu poczuła jak materiał poddaje się jej woli! Okazało się jednak, że wizualizacja ciągnięcia za jeden koniec nie wystarczała przy więcej ilości bandaża, gdzie co chwilę jakiś fragment się wysuwał i umykał. Zamiast tego wyobraziła sobie, że bandaże są na jej rękach, są jej rękami, przedłużeniem jako całość. Starała się powlec czakrą całość materiału, nie tylko pewne miejsca i przyniosło to jeszcze lepsze rezultaty! Rozwijała dookoła siebie bandaż, aż owijał ją luźno w powietrzu jak biały, falujący kokon, a następnie zmusiła do ponownego zawiązania na obu rękach. Technika wydawała się użyteczna, ale już miała pomysł na to jak sprawić, że będzie jeszcze lepsza..



Nauka ninjutsu C - Tachihou Houtai

[Hitsukejin Shiga]

/

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

Szkoda, że Keizo nie przyznał sie Shigutkiemu otwarcie do faktu, że alkohol nijak mu nie smakował. To byłaby niesamowita okazja by srebrnowłosy zażartował swoim ulubionym pajacerskim żartem pod tytułem - wóda nie musi smakować, jak smakuje ci alkohol to masz problem! W gruncie rzeczy było prawdą. Alkohol miał działać - palić, znieczulać i zabierać troski, jeśli nagle zaczynał przy tym smakować to zaczynał się także problem. Dobrze, że chłopak był wzorowym pacjentem w kooperacji sam ze sobą i po dłuższej chwili Shiga miał ochotę nakleić mu naklejkę wzorowy pacjent na czoło albo chociaż dać lizaka - stety niestety oba dobra były na wyczerpaniu to jest nie było ich w posiadaniu mnicha wcale, a wcale.
-Dopóki nie wpadną na pomysł walki o supremację który z nich jest tym jedynym klonem to mi to nie robi, Chise. A wtedy trzeba będzie ich nieco przywędzić, bo mi jeszcze wpadną na pomysł pacjenta okaleczyć jako wyraz przewagi nad swoim panem czy jakoś tam. Gdzieś o tym czytałem, nie polecam. - Prychnął mnich i widać było, że srogo się skupia na wyleczeniu wszystkich blizn na c ciele chłopaka, bo ani na chwilę nie podnosił sponad jego ciała wzroku, wpatrując się w każdy centymetr po którym przesuwał ręką, coby upewnić się, że boki, plecy, brzuch - wszędzie gdzie są blizny - tam wszędzie dotrze jego medyczna czakra i zrobi porządek. Aczkolwiek przez alkohol zaczęły się jakieś majaki Keizo, na co Shiga zareagował mała pauzą i podniesieniem wzroku na klony, licząc, że te mu wyjaśnią co nieco.
-Umie tworzyć większe konstrukcje? Koszary, magazyn? Przydatna informacja. Może kiedyś to ja będę potrzebować jego technik, kto wie. - Skwitował sytuację i na jego nieszczęście klony rzeczywiście zaczęły sobie dogryzać i się atakować. Shiga zaczał odliczać w głowie od jednego do dziesięciu, prosząc najpierw Kamisamę, a potem Jashina o cierpliwość. Ważne było to, że cały czas podczas zabiegu działał swoją czakrą i przez cała teraz rozmowę i odliczanko załatwił do końca korpus chłopaka i jego ręce, zostawiając japę na sam koniec.
-Teraz uważajcie z trzymaniem go. Nie wiem jak zareaguje na manipulowanie przy twarzy, a wolałbym go tym... - podniósł dłoń ukazując bardzo chaotyczną i nieregularną, szemrzącą czakrę co to robiła mnóstwo mikrouszkodzeń by je leczyć. - po oczach nie przejechać. Cholera wie, czy by go to nie oślepiło. - Wzruszył ramionami i położył dłonie na szyi, biorąc się do finiszowania roboty.

  Ukryty tekst

[Keizo]

Słysząc dopytywanie Shigi klon #3 ziewnął przeciągle - co wiązało się także z zamaszystym zamknięciem buzi, brzmiącym jak trzaśnięcie drzwiami.
- No jasne że umie, panie sławny. Czy nazwę klanu trzeba przeliterować, czy wystarczy sylabizacja? - rzucił, przytrzymując nieco bardziej wierzgające nogi chłopaka. Shiga doszedł do nieco bardziej wrażliwych punktów - jasne było więc, że reakcje Keizo także będą bardziej gwałtowne, choć bunshiny dobrze spełniały swoje zadanie.
- Panicz Senju posiada umiejętność wznoszenia drewnianych budynków, od małych szop po większe domostwa - cierpliwie wyjaśnił najbardziej profesjonalny do tej pory numer jeden, poprawiając knebel w ustach mamroczącego coś pod nosem oryginału. Hitsukejin tymczasem zbliżał się coraz bardziej i bardziej w okolice twarzy chłopaka. Na szczęście alkohol dopiero zaczynał łapać go w swoje objęcia, znieczulając go coraz bardziej i bardziej.
Po uwadze medyka klony złapały Keizo nieco mocniej, jednak mogło się wydawać że nie było takiej potrzeby. Ogar albo miał wyjątkowo wysoki próg bólu, albo alkohol naprawdę działał jak marzenie - pozostało więc tylko mu czekać na koniec zabiegu i sen, zakończony następnego dnia zapewne potężnym bólem głowy.

[Chise]

Słysząc pytanie Shigi i odpowiedź klonów parsknęła cicho śmiechem, zakrywając usta dłonią. Jakoś zabawnie było słyszeć coś takiego wypowiedziane głosem Keizo kiedy wiedziała, że sam chłopak pewnie prędzej by się udusił niż zdołał wydostać z siebie takie zdanie. Pyskowanie było tak bardzo nie w jego stylu, że było to aż śmieszne.
- Nawet zrobił mi kiedyś domek do spalenia, żebym sobie mogła potrenować - rzuciła w ich stronę z uśmiechem. Nie żałowała, chociaż później zebrała spory ochrzan od Wilka, bo okazało się, że łuna i dym bijący z podpalonego domu spowodował spore zamieszanie. Zabieg trwał dalej, a dziewczyna znów zaczęła się nudzić i przypomniała sobie kolejną technikę, której się miała nauczyć.
Chwyciła za stół i przewróciła go na bok, opierając jedną krawędzią o podłogę, sama zaś usiadła wygodnie na podłodze, plecami odwrócona w stronę medyka, pacjenta i jego podobizn. Przede wszystkim musiała sobie przypomnieć pieczęcie potrzebne do tej techniki, uniosła więc dłonie do ust i złożyła je w charakterystyczną pieczęć pół barana. Nabrała głęboko powietrza w płuca, po czym zgodnie z tym co słyszała, przesłała czakrę do jamy ustnej, chcąc zacząć formować igiełki, które miała potem wypuścić z ust. Zamiast tego niemal natychmiast się zakrztusiła i rozkaszlała, kiedy tylko poczuła coś drapiącego w gardło. Musiała porządnie odetchnąć, uspokoić się i dopiero ponownie podjąć próbę, tym razem tak, by nic jej nie ukuło. Uformowała kilka igiełek, złożyła pieczęć.. Ale te wyleciały tylko z jej ust i niemal natychmiast upadły przy jej stopach. Ani ich ilość ani siła nie były wystarczające, o celności w takim wypadku nawet nie mogło być mowy. Podejmowała więc kolejne próby, po kolei starając się po kolei poprawiać kolejne aspekty technik. Najpierw ilość igieł, aż starała się wystarczająca do tego by posłużyć do logicznego ataku, a następnie nad siłą ich wyrzutu, by nabrały odpowiedniej prędkości oraz siły przebicia. Już po kilku próbach usłyszała, jak igiełki masowo wbijają się w stół. Wstała i dłonią sprawdziła ich położenie. Celność nadal nie była zachwycająca, więc podjęła jeszcze kilka prób, ale poprawy nie było widać, uznała więc to za cechę tej techniki i odpuściła sobie dalszy trening, zamiast tego rozkładając się na dywanie i zastanowiła jak bardzo zły będzie właściciel za zniszczenie stołu. Wtedy sobie jednak też przypomniała, że mają jednoosobową fabrykę mebli, co ją nieco uspokoiło.



Nauka ninjutsu C - Hitei Musho

[Hitsukejin Shiga]

/

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

Mnich nie spodziewał się tego, że klony będą mu pyskować. Położył dłoń na chłopaku znów licząc do dziesięciu i szukając cierpliwości do tego, by ich nie zamordować. Podniósł wzrok na pyskatego klona i także ziewnął, rozwierając mordę dużo bardziej niż człowiek powinien móc. W końcu nie blokowały go policzki i ich skóra jak normalnego, przeciętnego lamusa... Pochwalił się kłami klonowi, na sam koniec wieńcząc wszystko wyszczerzeniem się.
-Wasz Pan też jest taki pyskaty, czy to tylko jego klony proszą się o bezlitosne mordowanie? A może odzwierciedlacie jego masochistyczną, ukrytą potrzebę otrzymania wpierdolu? - Wyśmiał po raz kolejny klona, wiedząc, że chłopak nie miałby jaj się do niego tak zwracać. Widział w końcu jego zachowanie kiedy go po raz pierwszy zobaczył na oczy. Czyli klony robiły to, co Keizo by się bał zrobić. Nawet zabawne, jeśli nie byłoby tak irytujące. A pyskujące klony mieściły się w solidnej lokacie na spektrum irytowania Shigutkiego.
-Może się przydać, jak któryś z moich planów w praktyce się wreszcie wypełni. A trochę tych planów jest. Obszerna lista kontaktów i znajomości zawsze się przyda. - Skwitował nieco z zaskoczenia, a na pewno bez ostrzeżenia kładąc obie dłonie na policzkach chłopaka, pokrywając całą jego twarz nieregularną i chaotyczną medyczną czakrą. Zaczął masować twarz chłopaka okrężnymi ruchami szczerząc się przy tym.
-Masuje, masuje, nacieram buzię śniegiem. - Zaczął chichotać pod nosem. Rozsunął dłonie, pokrywając policzki, czoło, uszy i szyję efektem działającej techniki... Po kilku minutach działań naprawiając wszystkie blizny i rany jakie tylko na chłopaku zostały. W ten sposób, po tym dość przydługim i dość męczącym wydarzeniu - pozbawił Keizo wszystkich efektów potęznego Katonu który zniszczył jego ciało, zamieniając go w pięknego i jędrnego chłopca, chóć nieco podrażnionego to na pewno nawet ładniejszego niż kiedykolwiek był, kehehhe.

  Ukryty tekst

[Keizo]

Na klonie kły nie zrobiły większego wrażenia. Były oczywiście na pewno bardzo zadbane, błyszczące i nasmarowane - nawet jeśli nie olejem, tylko krwią niewinnych - ale... no cóż. Żywot mokubunshina był z reguły krótki - pogróżki Jashinisty działały na klony jak szklanka wody na pożar lasu, czyli praktycznie wcale. Mógłby je ostatecznie nawet przeżuć swoim czarującym uzębieniem - byłaby to zapewne całkiem interesująca odmiana od bycia spalonym, przeciętym na pół czy zgniecionym na malutkie kawałeczki przez jakąś przerośniętą małpę.
- Nasz "pan" nie jest pyskaty, gdyż odebrał wychowanie właściwe klanowi Senju - podjął temat klon numer dwa, wpatrując się troskliwie w przerabianą od nowa twarz Keizo, który zdążył obficie oślinić siebie i poduszkę na której leżał - To utalentowany shi... - jednak przerwał mu w tej chwili użerający się z kultystą klon #3.
- Zęby masz pan jak szczupak. CHAPS i ręka sam wiesz pan co - powiedział, zerkając na swoich towarzyszy. Bunshiny tylko przewróciły oczami i wróciły do obserwowania Shigi, który kończył już z twarzą chrapiącego już smacznie Senju - Chyba odzwierciedlają pana ukrytą potrzebę zostania rekinem, co nie - dodał, zerkając na zaczerwienionego, ale pozbawionego całkowicie wszelkich blizn Keizo. Bunshin wstał i przeszedł obok medyka, siadając przy głowie oryginału, zaskakująco delikatnym gestem ocierając ślinę z jego policzka - Bardzo miło się gawędziło, ale teraz muszę popilnować Keizaczka - zakończył, po czym zsunął się na podłogę i usiadł po turecku, podrzucając co chwilę w góry drewniany shuriken, wyciągnięty z torby.
Pozostała dwójka bunshinów tymczasem podeszła do Shigi i ukłoniła mu się, przy czym w ukłonie numeru dwa można było dosłyszeć niebezpiecznie głośny trzask.
- Jesteśmy pewni że panicz Keizo także panu podziękuje... jak już się obudzi - powiedział bunshin #1, robiąc przerwę na wyjątkowo głośne chrapnięcie oryginału i mamrotanie o wyzwaniu do pojedynku jakiegoś kuzyna - Ale my także dziękujemy już teraz, zarówno panu, jak i pannie Chise.
Z drugiej strony łóżka rozległo się ciche, przerwane chrząknięciem "Dzięki, Szczupak", po czym pozostałe klony ustawiły się w kolejnych stronach łóżka, pilnując by oryginał, na przykład, przez noc nie udusił się własnymi wymiocinami. Przezorny zawsze ubezpieczony, co nie?

[Chise]

Akurat kiedy Chise kończyła pluć w stół to Shiga kończył leczenie chłopaka. Słysząc podziękowania, Uchiha odwróciła głowę w stronę klonów i uśmiechnęła się do nich.
- Zawsze gotowa do polecania usług swoich dziwnych przyjaciół - odpowiedziała jednemu z nich, pochylając lekko głowę. Co prawda było to bardziej ironiczne niż realnie, ale to tylko do klona, prawda? Nie ma co się nad tym rozczulać, i tak czas na właściwie rozmowy nadejdzie gdy Senju się wybudzi. Jej treningi i leczenie chłopaka zajęły im sporo czasu, właściwie to dzień powoli się chylił ku końcówce, ale dziewczyna i tak zaprosiła chłopaka na dół, do karczmy. Po pierwsze, nie chciało się jej wracać do rodzinnego domu na drugim końcu miasta, potrzebowała więc wynająć pokój, po drugie zaś by na spokojnie i bez świadków porozmawiać. Klony były użyteczne, ale ich obecność dość krępująca, nie zamierzała się przy nich zwierzać.
Po zamówieniu sobie napitków ("zieloną herbatę poproszę!") usiedli przy stoliku i rozpoczęli rozmowę. Chise opowiadała chłopakowi jak było na Murze, o nowych rzeczach jakich się nauczyła, o zwyczajach murowych, osobach które poznała.. I w tym momencie nie mogła pominąć opowieści o jej misji z Keizo, makabrycznym znalezisku i winnym tego. Widać było, że ten temat nadal poruszał w niej duże emocje, ze złością opowiadała o podejściu gospodarza wioski oraz Wilka do Jashinistów, a jej głos łagodniał gdy wspomniała o samym poszkodowanym. Podzieliła się też obawami - czy takie doświadczenie może wpłynąć na chłopaka tak destrukcyjnie, że stanie się tym kogo się obawiali tamci, bezmyślnym mordującym dla swojego bóstwa potworem. Był to na pewno dylemat moralny, chłopiec wymagał czujnej obserwacji i troski, a to Mur mu zapewniał, z tego co wiedziała. Wspomniała, że kiedy po praz pierwszy zobaczyli chłopca to "straciła nad sobą panowanie", unosząc przy tym znacząco brwi oraz że odbiło się to na jej zdrowiu, oraz o dziwnej technice którą oberwała za Murem, pytając czy wie co mogło spowodować taki zanik sprawności mięśni.
Jednocześnie liczyła nie tylko odpowiedzi ze strony Shigi, ale i jego opowieści na temat tego jak mu się przez tez czas żyło. I tak przegadali do późna, by potem się położyć i przespać noc - Chise w oddzielnym pokoju, a Shiga nie była pewna gdzie skoro na jego łóżku odpoczywał Senju.
Przyzwyczajenie z Muru sprawiło, że wstała bardzo wcześnie. Delikatnie zapukała do pokoju chłopaków, chcąc się dowiedzieć czy czegoś potrzebują, po czym obudziła koietę na recepcji, prosząc o śniadanie dla trzech osób które będzie mogła zabrać na górę. Ciekawa była reakcji Keizo na swoją nową/starą twarz.

[Hitsukejin Shiga]

/

If I meet God,
Imma make him explain where was his help when I wanted to change
Is everything crazy, or just in my brain
Oh mercy me, mercy my
Better get to digging while my body's getting cold
I keep tryna fight it so just promise when I go
You'll bury me low[/center]

Postanowił już dalej nie komentować zachowań klonów ani nie odpowiadać im - w końcu to były tylko klony. To trochę jak gadanie samemu ze soba, z jednej strony smutne, z drugiej strony żałosne. Pokusił się jedynie o odpowiedź co do Senju, że niezbyt chyba lubi tych Senju. W sumie znał najlepiej Aburame, Uchiha, ludzi z okolic. A dziwaki z Hayashimury zawsze były dla niego ciut zbyt inkluzywne jak na jego gust. Chociaż, ciekawe jakie relacje ich aktualnie łączyły z Aburame. Z jednej strony korniki, z drugiej strony drewniaki. Jak żyć, dobry Panie Jashinie?
Kiedy otrzymał dość skrótowe, ale chyba szczere wstępne podziękowanie, skinął jedynie głową. Stracił chęć do pyskówki, nie przyzwyczaił się jeszcze do nowego... kontrolowanego spożytkowania czakry. Takie oszczędności były... męczące w samej praktyce działania. Musiał sie bardziej kontrolować, co na razie paradoksalnie, mimo zachowania przy sobie większej ilości czakry niż zwykle - męczyło go bardziej niż zwykle.
Dzień jakoś niebezpiecznie zleciał, ale Shiga dał się porwać dziewczynie na dół. Pierwszym pytaniem jakie do niej miał było kim w ogóle jest Keizo i dlaczego chciała, by Shiga mu pomógł, wykorzystując swoje dość unikalne możliwości i umiejętności. W końcu ona nie była zbyt... przyjacielska, chyba dla nikogo. I takie - no, przedstawie ci Jashinistę Shigę, niech cie poskłada, było ciut nie w jej stylu. Usłyszał wiele dość interesujących rzeczy o murze i nowych rzeczach, słuchając jej uważnie i cały czas wpatrując się w jej martwe, ślepe oczy. Irytowały go. Coraz mocniej.
Ale fajnie bylo posłuchać o miejscu, w którym go nie chcieli, bo nie mogli znieść jego wyjątkowości - dlatego krok po kroku i zupełnie dokładnie opowiedział jej o tym, co zaistniało w momencie rekrutacji, że go nie wzięli i dlaczego go nie wzieli. Nie musiał przed nią nic ukrywać, wiedziała o nim dziwniejsze rzeczy niż to.
Nie ukrywał też wyraźnej irytacji, kiedy Chise opowiadała mu o Toshimie i chłopaku, wilku i jego podejściu do jashinistów, wraz z gospodarzem pod pachę. Westchnął przeciągle.
-Skoro oni takie podejście mają do nieśmiertelnych to może i to po części wyjaśnia, dlaczego potraktowali mnie jak pierwszego lepszego bandziora z ulicy który chce przestać kraść, podchodząc z przerażającym chłodem do moich umiejętności. Cóż. Ich strata. A co do Sena... Tak. Jeśli traktujesz kogoś jak bestię to prawdopodobnie sie nią stanie. Zaszczuty, kilka lat ciągłego cierpienia, okaleczony, odcięty od świata, traktowany tak, jak nie traktuje się nawet najbardziej niechcianych i znienawidzonych zwierząt. - Shiga, mimo poważnego tematu... zaśmiał się, ale z obecną w głosie goryczą. Wziął potężnego łyka przyniesionej herbaty.
-Jestem pod wielkim wrażeniem dla niego, że jeszcze nie zaczął was mordować. Jeśli przeżył miesiące w takim stanie to na pewno posiada łaskę dość silną, by odprawić rytuał. A nim wystarczy kropla krwi któregokolwiek z Shinsengumi... I można już pisać list informujący jego rodzinę o zgonie. Dobrze by było, jeśli byś mi go wydała. Mógłby ze mną podróżować. Nadzorowałbym jego stan, zadbał trochę o niego. Zabił, jeśli byłby zbyt niebezpieczny. Z całym szacunkiem do was - nie sądze, byście by byli w stanie. To inny poziom w ogóle daru niż ja posiadam. Przemyśl to za swoich niedojebanych kolegów, bo być może trzymacie tam tykającą bombę. - Skwitował chłodno, ale słychać było w jego głosie, że sięw nim gotuje. I istnieje ryzyko, że gdy wydadzą mu chłopaka ucieknie z nim jak najdalej od muru i Toshimy jak to możliwe i ukryje go przed kolejnymi krzywdami. Shiga nie umiał znieść krzywdzenia kobiet czy dzieci - witaj Furu, nie?
Kiedy opowiedziała mu o dziwnej technice, wybuchnął śmiechem.
-Ranshinsho. Nauczyłem się jej ostatnio ze zwoju który załatwił mi misjodawca. Paraliżuje kończyny, może zatrzymać akcję serca, te sprawy. Medyczna, całkowicie. Paskudna? Owszem. - On sam z kolei opowiedział jej o swojej misji, w której nie dość, że uratował majątki ludzi, to jeszcze pomscił zamordowaną złodziejkę i mimo, że nic z tego nie miał, nic a nic, to dostarczył prawdziwego winowajcę żywego straży... bez narażania życia straży. Opowiedział jej też o pozyskanych informacjach co do "interesującego człowieka posiadającego wielką wiedze". I o tym, jak zabił złodziei i morderców, jednego z nich oddając żywego oraz uratował życie ochroniarzowi karawany.

Nawet w jego ustach te czyny brzmiały zaskakująco heroicznie, wowz.

Kiedy rano Chise zapukała do jego drzwi już nie spał. Siedział jak ostatnio często w koszuli i spodniach, zanurzony w książkach dotyczących medycznych jutsu, a Keizo jeszcze spał na kacu obok. Kiedy dziewczyna otworzyła drzwi, Shiga podniósł wzrok sponad ksiąg i bujnął chłopaka ręką by się zbudził.

[Keizo]

Keizo obudziło szturchnięcie. Otworzył oczy i odwrócił się - co okazało się być pierwszym błędem. Świat zawirował mu przed oczami, a głowa zabolała tak, jakby zaraz miała pęknąć. Do tego twarz nieco go swędziała, był to jednak ostatni z problemów świeżo wyleczonego Senju.
Chłopak podniósł się do pozycji siedzącej z długim, bolesnym westchnięciem. W drzwiach stała Chise, obok niego leżał Shiga. Pod ścianą stał jeden klon - pozostałe dwa były stertami szczap po rozpadzie w trakcie snu. Ostatni bunshin wskazał na leżącego obok kultystę, wymówił bezgłośnie słowo "szczupak" po czym dołączył do swoich towarzyszy na podłodze.
- Serwus - mruknął, pocierając czoło i policzki, dopiero po chwili zauważając że ich faktura była zadziwiająco gładka. Przez ostatnie miesiące przyzwyczaił się już do napotkania tam blizn albo szorstkiego drewna, ale to...
Mimo bólu głowy chłopak odwrócił się do siedzącego obok, zawalonego zwojami i skinął lekko głową.
- Dziękuję - powiedział, sięgając po koszulę - Pozwolisz że się nie ukłonię, ale nie chcę pobrudzić pokoju - dodał, zakładając ją powoli i wstając. Podszedł do okna i wystawił głowę na zewnątrz, łapiąc pełnymi haustami świeże powietrze. Byłoby miło gdyby była w tym lokalu jakaś woda... i jakieś inne specyfiki, które mogły pomóc mu w niezbyt przyjemnym obecnie stanie.