Szczyt Muru

[Chise]

Dziewczyna marszczyła brwi, próbując sobie wyobrazić to co opisywał Keizo, ale szczerze mówiąc, nadal to było dla niej nadal abstrakcyjne. Wielki człowiek z długimi rękami i ogonem? Dziwaczne, ale w sumie pewnie większe abominacje chodziły po drugiej stronie Muru, to przynajmniej było człekokształtne. Miała ochotę się dopytywać dalej o to co wiedział, ale ktoś im przerwał.
Od razu nadstawiła ucha słyszą kroki i odwróciła głowę lekko w stronę z której dobiegały i skrzywiła się lekko, kiedy dobiegł do niej dźwięk upadku. Ałć. Jednak to nie powstrzymało przybysza, który w końcu padł jak długi przed nim. Dziewczyna zmarszczyła nos, odsuwając się delikatnie. Młodzieńczy pot nie należał do jej ulubionych zapachów, łagodnie rzecz ujmując. Ale szybko się opamiętał i zdał relację.
Dzięki wyjaśnieniom Keizo nieco zrozumiała z tego co mówił chłopak, ale bez treści listu to i tak nie miało większego sensu. Jakiś Oren, degradacja, ale dlaczego tak naprawdę chciał zdegradować się sam? Wzięła do ręki zwój i zwinęła go zgrabnie. Co miała z nim zrobić, przecież go nie przeczyta, prawda? A przez to, że Senju chyba nadal nie zauważył, że jest ślepa, wszystko stawało się coraz bardziej.. Niezręczne. Im dłużej to trwało tym bardziej nie chciała być pierwszą, która powie "Keizo.. Ja jestem ślepa".
- Ohayo - odpowiedziała, kłaniając się lekko w stronę.. W stronę ziemi w sumie, bo chłopak nadal tam leżał - Jestem tu tylko rekrutem, niedawno tu przybyłam. Nazywam się Chise - uśmiechnęła się do niego miło, darując sobie nazwisko, skoro i on swojego nie podał i zwróciła się lekko zaskoczona w stronę Keizo - nie wiedziałam, że jesteś Ogarem, gratulacje - dodała z lekkim podziwem. Chłopak najwidoczniej był bardzo skromny, tym bardziej niezręczny wydawał się teraz początek ich spotkania. Podrapała się lekko po tyle głowy, zakłopotana. Tak czy siak teraz czekali na decyzję drewniaka z tym, co zrobić dalej, Chise za mało znała Mur i ludzi by próbować tutaj jakoś sama decydować, wolała zdać się na kogoś bardziej doświadczonego. I wtedy Senju zaczął wykonywać jakąś technikę i obok niego coś wyrosło. Coś, co odezwało się głosem identycznym, co on!
- Woooo.. Ale numer - jęknęła dziewczyna, po czym podeszła do klona bliżej go zbadać. Popukała mu w głowę, ścisnęła lekko ramię, miała ochotę złamać mu palec czy zobaczyć czy w środku będzie tylko drewno, ale ostatecznie się powstrzymała.
- Odlot - stwierdziła z zazdrością. Nie czuła nigdy zawiści wobec ludzi ze swojego klanu, nie chciała nigdy Sharingana, ale to.. To było coś zupełnie innego. Co za możliwości, co za moc! Ile jeszcze zdolności krył w sobie ten drobny chłopak? Z trudem się od niego oderwała, idąc grzecznie za Keizo, do którego nabierała szybko respektu.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B Chise & Keizo 4/67
Can't you see?
We are free
To choose our destiny
And be the way we want to be
A second chance, you just need to believe Kiedy tylko Chise wyjawiła Rahsiemu, że jest rekrutem który niedawno przybył, chłopak rozpromienił się jeszcze bardziej. Wyprostował się od razu, klatę wypiął, jakiś taki dwa razy dumniejszy się zrobił. A w jego głosie pojawiła się urocza mieszanka pewności Siebie i takiego zalotnego powabu. Mniej więcej.
-Dobrze. To oznacza, że teraz nie ja jestem najświeższy na murze. To oznacza też, że będę musiał Panience Chise-chan pomagać i służyć wiedzą. Oczywiście Ogar Keizo-sama mógłby to zrobić za mnie, ale na pewno będzie miał swoje... ogarowe sprawy. - Najpierw następił wyszczerz, a potem bardzo przyjacielski śmiech. Rashi właśnie taki był, najlepszy i najbardziej namacalny - możecie go pomacać jak chcecie - przypadek chłopka roztropka tylko w wersji ninża. Ninża służącego na murze, który oddziela świat pokoju od prawdziwego piekła na ziemi z potworami i w ogóle. Oj, słaba opcja.
Podsumowując - Keizo nie na żarty się przejął sytuacją i pokazał, że jego klonowa choroba seksualna coraz mocniej się objawia - przedwczesny wytrysk chakry. Ja rozumiem, że do tej pory klony były przydatne. I do tej pory klony miały wartość niemalże w każdej sytuacji.... Ale kurde, mamy pierwsze sekundy odkąd Keizo wie o zadaniu które być może będzie do niego należało do wykonania, a tu już klon stoi! Nadpobudliwość łapek czy co?! A ta jeszcze lepsza, Uciapka przyjaciółka kultystystów i innych mistycznych stworzeń podnieca sie jak pięciolatka "UwU kloneł!".
Wyobraźcie sobie skonfundowanego Rashiego, który patrzy na Chise...

Mniej więcej tak. Bezgłośnie powtarzając "Kawaiiii" na to jak Chise jara się materialnym klonem i go tyka. Chłopak przysunął zarękawiczkowaną dłoń do polika i zrobił minę w stylu "oh my". A potem Keizo pokazał, że he means business. Kazał się prowadzić do brata, na co Rashi zareagował stuknieciem butów i półsalutem żołnierskim, odwrócił się na pięcie każąc za sobą iść...

I gdzieś tak po dwóch godzinach drogi przez mur tempem Rashiego, dotarliście do jednej z baszt na murze, która stanowiła obronę, punkt obserwacyjny i punkt do przegrupowań w jednym. W środku, akurat jedząc, bo to ta pora, siedzi.. Rashi. Tylko wyższy. I szerszy. I z dłuższymi włosami.
Rashi na jego widok od razu zawołał "Tarou!", a jego starsza wersja jedynie skinęła głową, delikatnie. Przed wami jest człowiek o wielu twarzach. A raczej nie o twarzach, a ryjach. Bo jeden z ryjów je właśnie ryżową kulkę, a drugi z ryjów, na dłoni, ciamka glinę. Chise tego, oczywiście nie widzi, ale słyszy, że koleś dziamdzia ręką. To może ogarnąć. Miejmy tylko nadzieje, że nie postanowi potraktować mordy na ręku jak klona Keizo i nie pójdzie komuś wymacać jamy ustnej na łapkach!
-Co tam? - Odezwał się Tarou, podnosząc wzrok na Keizo. Nie musiał się zbytnio nim przejmować. On był ogarem od dwóch miesięcy. Dłużęj, niż Keizo. Spouchwalanie się nie wskazane.

[Keizo]

Chise wyglądała na niesamowicie zachwyconą techniką klonującą Keizo. Cóż - być może było to spowodowane naturalnym powabem chłopaka... choć bardziej prawdopodobne było to, że chodziło o to, że bunshin był z, uwaga, drewna. I gadał!
Wygadany dzban - myślał Senju, maszerując w stronę strażnicy w której przebywał brat Rashiego - Przerobię go na wychodek jak wrócimy.
Po drodze Keizo postarał się wyjaśnić Uchisze całą sytuację - przedstawił wyprawę zakończoną starciem z małpą oraz walkę z Tochim. Powinno jej to pomóc w zrozumieniu tego co się działo.
W końcu jednak dotarli na miejsce - Tarou, bo tak nazywała się starsza kopia czerwonowłosego Szczura - także był Ogarem, więc przed nim Senju nie mógł się popisać byciem starszym rangą. Choć i tak raczej by tego nie robił.
- Senju Keizo - powiedział drewniak, starając się zbytnio nie zerkać na dodatkowe jamy ustne Tarou - Przyszedłem tu w sprawie Orena - przeszedł od razu do konkretów, wiedząc że każda chwila była tu cenna.
- Chciałbym wiedzieć wszystko, co też wiesz, proszę. Dlaczego odszedł, czy wiesz może dokąd, kiedy dokładnie? - zaczął wypytywać go Ogar, szukając czegoś w słowach Tarou co mogłoby go naprowadzić na to, co stało się z byłym Wilkiem. Była to dla Senju całkiem ważna sprawa. Spoglądał też co jakiś czas na Chise - być może sama miała jakiś pomysł, teraz, gdy Keizo jej wszystko wytłumaczył.

[Chise]

Droga była długa i.. I w sumie to wszystko co można było o niej powiedzieć. Gdyby nie to, że Keizo nieco zajmował ją opowieścią o tym skąd ta cała sytuacja to chyba zresztą do reszty by się zanudziła, zwłaszcza, że nie mogła pobiec i zjawić się tam parę razy szybciej. Tylko w sumie po co, skoro nawet nie wiedziała kogo szukać i o co go pytać dokładnie? Była tutaj trochę w roli NPCta-wsparcia, a może nawet trochę ochroniarza pokrzywdzonego przez los Keizo? Chłopak, mimo, że bardzo sympatyczny, to nie wydawał się jej zbyt.. Jakby to ująć.. No jakby jego umysł nie miał za dużej siły przebicia. Nie był głupi, ale trochę naiwny i za łatwo chyba podążał za innymi, nie patrząc krytycznie na swoich towarzyszy. Na szczęście Chise krytycyzmu nie zabrakło.
W końcu jednak dotarli do wieży, gdzie stacjonował brat Rashiego. Akurat jadł, więc Chise oprócz wdzięcznego "dzieńdobry", dodała też "smacznego", ale w sumie jak tak słuchała.. To wydawało się jej, że jego ręka też je. "Tracisz rozum, Chise. Zignoruj to", pomyślała sama do siebie, bo nigdy by sobie nie wyobraziła takiej abstrakcji jak otwory gębowe na ręce. Z całej siły starała się to ignorować, jak na złość dźwięk wydawał się brzmieć coraz głośniej.
W sumie nawet ich głos brzmiał podobnie, może nieco bardziej dojrzalszy, jakby przenieść młodego parę lat w przód. Keizo zaczął od swoich pytań i lekkiego nakierowania ich zamiarów, a Chise może nie miała konkretnych pytań, ale w sumie wiedziała do czego się odnieść.
- Może ten Jashinista powiedział coś w czasie przesłuchania, co może wytłumaczyć jego zniknięcie? Czemu w sumie ten Oren się o to obwinia? - zapytała z lekką ciekawością, choć pytania miały pobudzić jego pamięć głównie.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B Chise & Keizo 7/67
Can't you see?
We are free
To choose our destiny
And be the way we want to be
A second chance, you just need to believe W sumie całej drużynie nalezy się piątka z fallusem za subtelność. Czy ktoś wie co mniej więcej w wolnym tłumaczeniu znaczy imię Rashii? No, znaczy "coś zasłyszanego". Czyli w sumie plotkę. Co chyba doskonale tłumaczy dlaczego chłopak jest taką papla i mówi stanowczo więcej niż powinien. Zaprowadził drużynę bez pierścienia przed oblicze swego brata, chyba nie spodziewając się jednak aż tkaiej... otwartości, z braku lepszego słowa, w załatwianiu problemów i spraw, jaką napotkał ze strony Keizo i Chise. Czy postanowili oni wybadać grunt? Czy byli jakkolwiek subtelni, pamiętając o tym, że informację które usłyszeli są informacjami zasłyszanymi przez Rashiego, od jego brata, który tylko był straznikiem przy Orenie i Tochim, a nie powinien posiąść tejże wiedzy... No, można więc uznać i wywnioskować, ze nie jest co coś o czym powinno powiedzieć się więcej osób.
Kiedy padło, że Keizo chce wiedzieć wszystko co wie, dokąd odszedł i kiedy dokładnie Oren, Tarou zrobił się czerwony i zaczął ciamkać ręką mocniej. Dużo ciamków. Ciam, ciam ciam. A kiedy Chise z subtelnością ciosu cegłą w skroń dowaliła, że, he he ten jashinista na przesłuchaniu mógł coś powiedzieć i Oren się o to obwinia... No, wybuchł. Pare szybkich ruchów i z ciamkanej w dłoni kulku uformowała sie karykaturalna istota przypominająca człowieka, ale zrobionego przez dwulatka. Bez rączek. Ta istota rzuciła się na Rashiego, który tylko jęknął "BracieNie", próbując się zasłonić, ale glut gliniasty już przytulił Rashiego, przewracając go, oblepiając, krępując i demobilizując z zasłoniętą japą.
-Nie wiem, co mój braciszek papla wam nagadał, ale to nie są informację szeroko dostępne, podane do szerszej świadomości. Ja wiem tylko tyle, że Tochi nie chciał rozmawiać z nikim innym niż "ze sprawcą jego pojawienia się tutaj". Zasłyszałem, że Tochi przybył za Orenem z Sogen i od początku mu o niego chodziło tylko musiał znaleźć sposób by mu zadać cios. Bo wiesz, Keizo, sam wiesz, że Orenowi ciężko było dorównać w walce. Kiedy poszedł. Nie wiem. Rano go już nie było. Był list, który młody miał Ci dostarczyć. Na samym przesłuchaniu nie byłem. Pilnowałem drzwi. Skrawki. Coś o tym, że Oren dostał za swoje. O tym, że skoro już wszedł na drogę, przez którą przez niego giną niewinni, to że ta droga Orena nigdy się już nie zmieni i że zawsze niewinni będą przez niego ginąć. To chyba było meritum. Ale nie powinienem wam tego mówić. Chociaż Rashi nie przestaje o tobie gadac, Keizo. - Westchnął z słyszalną w głosie niechęcią Tarou, mówiąc im znacznie więcej niż powinien... To się dobrze nie skończy.

[Chise]

Chise i Keizo mogli się różnić wszystkim - ale subtelność nie była ich mocną stronę. Chise w sumie chyba ciutek nie załapała, że te informacje są jakkolwiek tajne łamane na poufne, uznała je za.. Normalne? Że jakoś po Murze se krążą takim czy innym sposobem wydostane? Albo że należały do wiedzy powszechnej, kto wie co jej dokładnie po głowie chodziło, ale na pewno nie to, że to jakaś tajemnica. Większą tajemnicą było dla niej to słyszalne mlaskaniemlemkanie, które coraz ciężej było zignorować no i koniec końców się nie dało, bo ustało, a zamiast tego coś powstało. Coś, to w sumie całkiem niezła definicja. Nie był to człowiek ani klon jak u Keizo ani żadnej zdefiniowany kształt.., który rzucił się na młodego. Chise cofnęła się pół kroku, łapiąc za miecz, ale nie nastąpił po tym żaden atak na nią, a słowa starszego z braci szybko wyjaśniły całą sytuację, chociaż.. "Zaaaraz. Jeśli nie były to informacje szeroko dostępne, to czemu wypaplał o tym jemu? Jaki młodszy taki starszy.." pomyślała dziewczyna, notując w myślach, by nie zdradzać niczego ważnego żadnemu z braci. W czasie dalszych wyjaśnień podeszła do Rashiego, jednak bynajmniej nie z zamiarem oswobodzenia go. Tyknęła w to dziwne coś, co go oblepiało i zdziwiła się czując konsystencję, zwartą, ale miękką i plastyczną. Coś jak?
- Glina? - szepnęła sama do siebie, próbują kawałek uszczknąć dla siebie. Nie oznaczało to jednak, że nie słuchała Tarou, bo robiła to dość uważnie i szybko miała kolejne pytania.
- Czyli oboje byli z Sogen? Może Oren chce wrócić w rodzinne strony? Tyle, że Sogen nie jest malutkie, nawet gdybyśmy chcieli się udać w ślad za nim to nie wiemy gdzie dokładnie - dumała na głos dziewczyna.

[Keizo]

Och - wedle ostatnich słów Tarou wyglądało na to, że Keizo dorobił się swojego pierwszego fana. A może Rashi tylko opowiadał, że ten Senju to niezły dzban, skoro dał się przypalić jakiemuś chuderlakowi? Cóż - to drugie raczej nie pasowało do czerwonowłosego. Słychać było jednak w głosie starszego brata wyraźną niechęć spowodowaną tym, że o Ogarze słyszał zapewne przynajmniej kilka razy dziennie.
- Rashi, nie męcz brata - syknął do niego Keizo, pochylając się nad nim i urywając kilka kawałków gliny, chcąc choć nieco poluzować uścisk jutsu starszego brata.
Po chwili wrócił jednak do rozmowy z Tarou. Sam miał jeszcze tylko jedno pytanie, choć raczej znał już na nie odpowiedź.
- Kto może wiedzieć coś więcej? - zapytał Ogar, podejrzewając że odpowiedź współstrażnika zmusi go do skierowania się do centrum Shi no geto i prób porozumienia się z samym Lordem Protektorem - czyli osobą, której prawdopodobnie Oren zdawał raport po rozmowie z Tochim. Byłoby to praktycznie pierwszy raz kiedy chłopak widziałby Uchihę stojącego na czele Shinsengumi po złożeniu przysięgi - a na pierwszy raz kiedy ich kontakt nie ograniczałby się do salutu.
Senju miał jednak nadzieję, że obejdzie się bez tego - być może Tarou przypomni sobie coś jeszcze. Keizo przecież nie chciałby zacząć jąkać się przed samym przywódcą Muru. Wtedy bez wątpienia zostałby zdegradowany do rangi Szczura albo w ogóle, wyrzucony za Mur. Albo i stracony.
Kto wie, jak karze się tu jąkanie? Chłopak nie wiedział, i na pewno nie chciał się dowiadywać.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B Chise & Keizo 7/67
Can't you see?
We are free
To choose our destiny
And be the way we want to be
A second chance, you just need to believe Brawo Chise, na przyszlość - jeśli coś pada na przesłuchaniu, gdzie przesłuchiwany wyraźnie zaznaczył, że powie tylko jednej osobie, a nie darł pizdy na cały gaźnik "A ja wiem co się zepsuło, a ja wiem co się zepsuło" jak z tego żartu o autobusie, to jest to stosunkowo poufna informacja. Takie same odczucia miał Tarou, który wahał sie między odprawieniem was z kwitkiem - at first - a uśpieniem brata z litości dla niego samego. Taka eutanazja miłosierdziowa, polecam to zjawisko, coś takiego nie funkcjonuje, a powinno funkcjonować. Możliwość bezkarnego uśpienia kogoś tylko dlatego, że jest zbyt głupi dla własnego dobra... Tymczasem, pierwsza pięciolatka Shi-no-geto podeszła do obezwładnionego Rashiego. Chłopak prawie ze łzami w oczach spojrzał na swoją wybawicielkę, wiedząc, że dziewczyna teraz zwróci mu wolność, a on ją weźmie na swojego białego konia i polecą w siną dal, z dala od problemów, niesieni powiewem od morskich fal... Czy jakoś tak to szło. Chise zamiast jednak oswobadzać, to tykła coś co oblepiło Rashiego. A HA HA WIDZĄĆ że to glina postanowiła uszczknąć sobie kawałek. Była.. miękka i plastyczka i urwanie kawałka przypominało bardziej zabawę z mochi, niż glinę jako taką... Co ciekawe i co zauważyła Chise - stwór był połączony z tworzącym. A to co urwała, też ciagnęło się długą nitką do oryginalnego stwora, a samo od razu dostało oczków i uformowało się w bardzo niezgrabną kulkę. Tarou westchnął, zakończył połączenie z techniką i glina zestaliła się. Paciajowy stwór przez to uległ Keizo który obłupywał Rashiego by ten miał jakieś pole ruchu, a Chise stała się właścicielką... Czegoś.

-Ale wy nie tykajcie gliny, ej. Wiecie, że ona eksploduje? Taki jeden pacyn eksplodując zmiótłby tą basztę razem z nami z powierzchni muru. Meh. - Westchnął chłopak, machając ręką na idola swego młodszego braciszka i ciekawską szczurzycę, nowalijkę na murze.
-To nie tak, że mógł pójść do Sogen. Jesteśmy prawie pewni, że poszedł za mur. Był u kwatermistrza, wziął swoje tarcze, powiedział, że wyrusza. I wyruszył. Z tego co wiem. Ale wczoraj. I wrócił. A dziś tarczy też nie ma, ale kwatermstrz do nie widział... Więc pewnie znów ruszył za mur. Raczej nie cofałby się do Sogen. To mijałoby się z sensem "nie krzywdzenia nikogo". Za murem nie da się skrzywdzić. Tam i tak tylko skurwysyny i potwory żyją. - Mruknął chłopak, po raz kolejny, niezadowolony. - Ale! Pójście do Sogen na dół ma sens. Mamy tutaj na murze jąkałe, który nie mówił Tochi tylko Toshi. A ktoś kiedyś zażartował, że tak nazywałby się mieszkaniec Toshimy, takiej wioseczki na granicach. Jak Oren usłyszał słowo Toshima, to mu wlos się zjeżył na głowie, brodzie i pewnie na dupie. Zameldować, że idziecie do Sogen? Czy co robicie? Bo wiecie, nie ma jeszcze oficjalnego rozkazu odnalezienia Orena... - Dodał chłopak, mając małe deja vu, przebłysk pamięci i wspominkę w jednym.

[Keizo]

W końcu trafili na jakiś trop. Wioska Toshima, znajdująca się gdzieś w Sogen. Miał nadzieję, że Chise będzie lepiej zorientowana w geografii tej prowincji od niego - w końcu była Uchihą, czyż nie?
Ale decyzja przecież jeszcze nie zapadła. Ani Keizo, ani dziewczyna nie postanowili już że ruszają - choć na dobrą sprawę Senju już w tej chwili mógł wymaszerować przez drzwi i ruszyć... gdzieś w Sogen.
- Dzięki - powiedział Keizo, po czym odwrócił się do Chise i wyciągnął do niej dłoń, prosząc o podanie jej listu Orena. Nawet jeśli nie znajdą go w Toshimie, to powinni dowiedzieć się czegoś więcej na temat jego przeszłości. Będą też wtedy wiedzieć że ruszył za Mur - a póki nie zapuści się za głęboko, nie musieli się martwić o niego... za bardzo. Mężczyzna nie na darmo awansowany był na Wilka, potrafił o siebie zadbać i przyjąć kilka ciosów, co Senju widział na własne oczy.
Hmm. Ciekawe co by było gdybym jednak ratował przed małpą wtedy Orena. Jasz... Jaszsz... Jaczim... dziwadłość Tochiego wyszłaby na jaw wcześniej. Albo i tak bym nic nie zauważył, hmm.
- Gdybyś mógł, przekaż ten list komuś wyżej postawionemu i zamelduj, że Ogar Senju Keizo oraz Szczur Uchiha Chise ruszyli do Toshimy. Jeśli nie masz nic przeciwko - szepnął jeszcze do dziewczyny, po czym zerknął na czerwonowłosego chłopaka, który wyplątywał się z gliny i westchnął - I Szczur Rashi, jeśli zechce, i jeśli brat mu pozwoli - dodał i skinął głową w stronę Tarou. Starszy Strażnik wyglądał na o wiele bardziej rozsądnego i inteligentnego od Rashiego... meh, i Keizo zresztą też. Razem wziętych.
- To niech wydadzą taki rozkaz - rzucił jeszcze Senju na wspomnienie o braku zlecenia misji poszukiwawczej Orena, wychodząc ze stołówki - Idę do Toshimy.

[Chise]

Chciała sobie kawałek urwać, ale kawałek nie chciał się urwać, tylko się kawałek ciągnął. Dziewczyna zmarszczyła brwi i kiedy nagle zaczęło się jej w dłoni to ruszać złapała delikatnie tylko w dwa palce, odsuwając lekko od siebie z delikatnym obrzydzeniem, bo nie podobały się jej dziwne ruchy śliskiej gliny. Jednak jak skończyła, to miała w ręce jakąś koślawą figurkę, którą pewnie nawet sama by ulepiła, może nawet lepiej. Uniosła brew.
Kontrola gliny brzmiała jak całkiem niezła umiejętność, ale niezbyt potężna, chyba, że się ją jakoś utwardza czy coś. Na myśl przychodziło jej wypiekanie ich w piecu i połączenie z katonem, ale w końcu Tarou sam im powiedział czym się wyróżnia spośród wielu innych limitów krwi. Słysząc, że glina wybucha nieco panicznie odrzuciła małą pacynkę w stronę właściciela i wycofała się szybko trochę za Keizo, który Rashiego odłupywał. Odchrząknęła, otrzepując ręce dość dokładnie.
- Powinniście im dawać jakieś tabliczki ostrzegawcze. Gliniane, na szyję - burknęła pod nosem, trochę zakłopotana swoją reakcją, ale nie miała ochoty zostać skwarką drugi raz. Co za dużo, to nie zdrowo, jedna skwarka na drużynę jak najbardziej wystarcza. Podała Keizo list, po który wyciągał łapkę.
- Może skoro wczoraj poszedł i wrócił, to i tu w końcu wróci. List jak list, ale jak pobędzie tam to może pójdzie po rozum do głowy? - zasugerowała trochę lekko, jednak Keizo miał zdecydowane inne plany. By uratować Orena musieli wejść z butami w jego życie. Dziewczyna nie miała nic przeciwko małemu wypadowi, musiała jednak zadać jedno pytanie.
- Ja chętnie, ale.. Ale to tak wystarczy, że Tarou gdzieś tam to przekaże? Nie lepiej samemu gdzieś to zameldować? W końcu nie można opuszczać Muru bez pozwolenia.. - to była pierwsza rzecz jaką tłukli na szkoleniu młodym rekrutom i było jeszcze bardzo świeże w głowie dziewczyny. Mur to twój nowy dom, opuścić go można tylko idąc na drugą stronę albo za zgodą Protektora, bla bla bla..
Ale koniec końców, to Keizo był Ogarem, więc dziewczyna posłuchała się jego. Padła decyzja "idziemy!" to Chise posłusznie za Senjuu potuptała.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B Chise & Keizo 10/67
Can't you see?
We are free
To choose our destiny
And be the way we want to be
A second chance, you just need to believe Jeśli wskazówka gdzie się udać - i przy okazji na dziewięćdziesiąt procent złamać jakieś zasady na murze - jest dla was pociechą to jestem wielce rad. A chyba dosłownie na każdym kroku przypominane jest, że wycieczki za mur, przed upływem obowiązkowego stażu trzech miechów to tylko w jedną stronę. W tą gorszą. I serio nie mam tutaj na myśli Sogen, kiedy mówie gorsza cżęść świata, ha ha.
Chise przekazała list Keizo, gdy ten o niego poprosił - nie, żeby miała okazje go dokładnie przeczytac, prawda? To, co zrobił Keizo, było dość zastanawiające - przekazał list Tarou, przecież wiedząc, że Oren otwarcie się tam przyznaje do dezercji i do porzucenia swojej służby na murze. Czy to na pewno dobry pomysł by ten list trafił do wladz i by mogli się z nim zapoznać ci, którzy w świetle prawa panującego na murze dezercje powinni karać śmiercią? To się okaże oczywiście w praktyce. Tarou złapał pacyna rzuconego przez Chise, i wrócił do jedzenia, widząc, że nowi znajomi na razie sami coś rozkminiają. A on miał jeszcze ryz, więc...

Kiedy najwyraźniej się porozumieli, Tarou znów wstał i otrzepał się. Zarzucił na ramiona swój płaszcz i wziął do ręki swoją kuszę która schowana była za płaszczem.
-Poczekajcie tutaj. Możecie też zjeść. Albo wziąć na drogę. - Po czym bez słowa wyszedł. Wrócił pół godziny później.
-Sowa który jest moim zwierzchnikiem sam uda się do protektora gdy będzie dogodny czas. List został przekazany. Ogólnie jeśli tylko wrócicie w ciągu maks trzech dni, a to pomoże wam odzyskać - lub odnaleźć i zabić, jak usłyszałem, Orena to będzie dobrze. Jeśli znikniecie na dłużej to zostaniecie uznani za dezerterów i będziecie ścigani jak dzicy. Wszystko jasne? - Spytał Tarou, a widząc wzrok Rashiego, przekazał bratu, że Sowa zgodził się na trzyosobowy wypad, na tą chwile oddając Chise i Rashiego pod opiekę Keizo. Grupa wypadowa może się wyposazyć głównie w kanapki ryżowe zawinięte w duże, pachnące liście, bo to jest na baszcie Tarou. I to im chłopak pozwolił brać. Po wszystkim ich oczywiście odprawi, mając swoje obowiązki.

Piszcie gdzie uważacie - na szlaku lub od razu w temacie. Możecie uznać, że kupcy i dostawcy krażący od muru i na mur, pełniący role zaopatrzeniowców, was pokierują gdzie szukać wioseczki - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=97&t=5913

[Keizo]

Z powrotem na Murze - dotarli tam już późnym popołudniem. Czekał tam na nich niewielki komitet powitalny, Tarou oraz dwóch innych Ogarów. Starszy brat Rashiego najwyraźniej jednak nieco się o niego martwił.
Po pytaniu czerwonowłosego, Ogar przybliżył mu wszystko co stało się w Toshimie - od wizyty w karczmie, przez wieści o bandytach i pożarze, poznaniu sołtysa i jego córki, aż po zejście do piwnicy, wyciągnięcie stamtąd torturowanego chłopaka i otrzymaniu jaskółki, która może przyzwać Orena, zapewne znajdującego się na nieznanych terenach za Murem.
- To on, ma na imię Sen - powiedział Senju, wskazując na piętnastolatka który przybył z nimi - Chcielibyśmy zostawić go tutaj i przejść za Mur i wypróbować tą jaskółkę. Jeśli Chise i Rashi oczywiście zechcą iść dalej - dodał, odwracając się do swoich dotychczasowych towarzyszy.
Po skończeniu całej historii - której opowiedzenie zapewne też zajmie dobrych kilka minut - Keizo przysiądzie nieco na blance. Po dziesięciu godzinach podróży i możliwej podróży za Mur - jakby mało było wrażeń na te krótkie dwa dni - każda chwila odpoczynku się przyda.

[Chise]

Rankiem musiała podziękować Rashiemu. Wstała i tak nadal zmęczona i nie w najwyższej formie, ale gdyby musiała się zrywać w pół nocy, to przez resztę dnia pewnie byłaby zombie, a jak wiadomo, zombie człowiekowi zombie, więc lepiej był dla wszystkich, że była bardziej wypoczęta. Z przyjemnością zjadła śniadanie, nawet i w podwójnej opcji, bo wczoraj nie zjedli jakoś wiele przed wizytą u sołtysa, a po niej.. Po niej nikt prócz Sena nie miał nawet najmniejszej ochoty na jedzenie. Ale wczorajszy wysiłek nie mógł się obyć bez stat energetycznych, które teraz nadrabiała. W miarę potrzeby pomagała też młodemu, jeśli tego potrzebował, ale nie narzucała się, rozumiała potrzebę samodzielności.
Jednak po tym, musieli ruszać. Niezbyt się jej podobało, że zostawiali szalonego sołtysa za sobą, ale jaką mieli inną opcję? Mieli go zabić? To również nie była dobra opcja.
Nie mogli oni zwlekać za bardzo - czas mieli ograniczony, ale nie tylko to wisiało im nad głową. Trzy dni to było aż nadto czasu na drogę w tą i z powrotem, ale im dłużej Oren był za Mur, tym mniejsza była szansa na znalezienie go w całości, zdrowego na ciele i na umyśle. Chise łapała się jednak na myśli, że lepiej dla Muru i dla nich byłoby, gdyby Wilk rzeczywiście zginął w walce, nie zdradzając żadnych tajemnic i zdejmując im z barków myślenie o tym jak mógł tak postąpić. Droga szła im wolniej, ale Uchiha nie marudziła, nawet jej to odpowiadało takie wręcz spacerowe tempo. Po drodze dokończyła zapasy, które wzięła jeszcze z Muru.
Już przy samym Murze okazało się, że już na nich czekali. Dziewczyna nieco się zdziwiła - czyżby ich wypatrywali? Nie miało to wielkiego znaczenia, ale było ciekawostką. Pozwoliła Keizo o wszystkim opowiedzieć, nie wtrącając się w rozmowę, sama dodała też tylko coś na koniec.
- Idę z Keizo. Co do Sena.. Jest jeszcze bardzo osłabiony. Najlepiej by było, gdyby mógł kilka dni odpocząć - oddała młodzieńca im pod opiekę, nie bez oporów, po pożegnaniu się z nim.
Poszła za Ogarem, Rashi pewnie też.. I miała do nich prośbę. Wielką i ciążącą.
- Byłabym wdzięczna, gdybyście nie opowiadali o tym.. Wybuchu w piwnicy - zagaiła, siadając obok Senjuu - To się nie powinno zdarzyć. Przepraszam was - dodała, nieco oklapnięta.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B Chise & Keizo 46/67 - Gdy MG was popycha, bo się obijacie.
Can't you see?
We are free
To choose our destiny
And be the way we want to be
A second chance, you just need to believe Komitet powitalny zdradzał głównie to, że drużyna nie zostala skazana na straty. A jeśli wracają - w liczbie zmienionej pozytywnie, to jest druzyna się powiększyła zamiast zmniejszyć - a na horyzoncie nie ma smug dymu z daleka, sugerujących płonące wielkie połacie terenu... to nie zostali skazani na straty I odnieśli jakiś mniejszy lub większy sukces. Pozostawało się tylko cieszyć, zawsze lepiej z tarczą niż na tarczy. Tak mawiają głównie ci, co korzystają z tarcz. Dotarcie na mur przebiegło bez żadnych komplikacji, ale komitet powitalny na zadowolonych nie wyglądał. Głównie brat Rashiego nie był zachwycony faktem, że jego mlodszy braciszek musiał być wystawiony na takie gówno.
-Czyli to Jashinista. Huh. Wiesz co... - Tarou spojrzał na Keizo z miną "cóżem uczynił, bracie". A potem na Rashiego z miną "Cóżeś uczynił, bracie!". Po sugestywnych minach... - Gruby, ty chyba jesteś medykiem, nie? Pomożesz mu. Naprawdę nie chcę ad hoc wymyślać całej argumentacji dlaczego powinniśmy pomagać jashiniście tygodnie po tym jak inny Jashinista zajebał naszego ogara i szczura, prawie zwiększając ilość martwych ogarów do dwóch. - Spojrzał na swojego pulchnego kompana, ten skinął głową w odpowiedzi. Cała zgraja została wpuszczona i zaproszona na mur. Tarou był zaskakująco wyrozumiały, wysłuchał opowieści, którą o szczegóły wzbogacił mu młodszy brat. nie szczędząc na świętej wściekłości i chęci zamordowania mieszkańców Toshimy, na co Tarou nie zareagował zbyt pozytywnie, bo zdzielił chłopaka z bok z kuksańca... ale przyznał, że takie okropieństwo się zdarza. I że tacy ludzie są, że nawet większe potwory są po tej stronie muru, niż nieraz po tej przed którą chronią. Ale co zrobić, taki los.
Kiedy nadeszła pora na rozstanie, Sen wtulił się w Chise z powalającą siłą. Jak dziecko mogłoby się wtulić w matkę. Nie chciał się rozstawać i widać było, że mimo lat piętnastu ma umysł dwunastolatka, przez co mógł chwilami przypominać Chise zachowaniem Aidena gdy ta go spotkała. Tylko jest różnica kluczowa między nimi. Aidena wychowała ulica na małego twardziela, a Sen był bardzo... skrzywdzonym dzieckiem. Kultystą. Okej, to kilka różnic.
Sen został odtransportowany z kolegami Tarou, gdzie ten pulchny z drugim zielonowłosym wykorzystali, że akurat nie mają warty po to by się zająć chłopakiem. Obchodów nie ma, pewnie nikt nie będzie pytał, a jak coś to się sprzeda, że nowy rekrut. Przecież sam protektor nie będzie wypytywał prawda?
-Jeśli mam być szczery i coś wam poradzić... - Zaczął Tarou, podchodząc do Chise, Keizo i Rashiego.. - To jeszcze pare godzin nim się ściemni. Wyruszyłbym dzisiaj, zwłaszcza że... - Chlopak przyjrzał się za horyzont. Słońce właśnie dotykało swoją tarczą linii horyzontu.
-Już czas. - Po czym wskazał obu widzącym coś na skraju lasu, tam, gdzie wcześniej była baza łuczników próbujących podpalić mur, teraz stał jeden człowiek. I machał płonącym kijem w powietrzu.
-Wczoraj też był. Wygląda jakby czegoś chciał. Jeśli mam być szczery, to na waszym miejscu bym poszedł z nim pogadać. Zwłaszcza, że góra uznała misję za ważną dla dobra muru, bo to jednak wilk, ale z racji jego... samozwańczej dezercji nie postanowili wysyłac innych wilków na takie ryzyko. Aczkolwiek sądze, że jeśli wróci cały i zdrowy, to będę miał dwójkę nowych ogarów za znajomych. - Rzekł kładąc dłonie na ramionach Chise i Rashiego. Po tym.. odszedł.

A za murem ktoś sobie stoi i macha płonącym kijem, aż z daleka go widać.
Trochę zdebilały.

Jeśli chcecie korzystać z jaskółki to polecam udać się tutaj - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=74&t=2197
Jeśli zaś interesuje was dzban z pochodnią... - http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=74&t=4833

[Hiroki]

Chłopak powoli wdrapywał się na sam szczyt muru. Było ciemno, zimno. Mimo to Hiroki nie zamierzał przestać wdrapywać się na szczyt. Miejsce do którego zmierzał było zresztą podobne, do tego - co obrał sobie na życiowy cel. Przewyższyć ojca, który teraz wydawał się nieosiągalny, tak samo jak sam szczyt muru, gdy tutaj przybył. Był teraz już po zakwaterowaniu, spędził tez kilka dni podczas zwykłych prac na murze, jednak nie było mu dane wdrapać się na samą górę. Nie było też na to czasu, teraz jednak miał chwilę na odpoczynek, dlatego tez postanowił, że to właśnie tam będzie wypoczywał. Wspinaczka szła mu dosyć sprawnie - wreszcie potrafił się posługiwać chakrą na tyle dobrze by nie zabić się podczas takiego zajęcia. Parę lat temu, zapewne skręciłby sobie kark.
- Jeszcze tylko parę kroków! - powiedział sam do siebie, prawdopodobnie po to by dodać sobie otuchy, a następnie spokojnie stawiał kolejne kroki, modlił się w duszy by nie zachwiać przepływu chakry w stopach. - Jeszcze tylko parę!
Widział już szczyt, a chwilę później? Widział rozciągający się horyzont, piękny widok. Niemniej jednak miał problem utrzymać się na nogach. Był słaby, a do tego wszystkiego jego wytrzymałość była na tak nikłym poziomie, że po takiej wspinaczce najchętniej straciłby przytomność. Jednak mimo to on dalej próbował utrzymać się na nogach - na marne. Padł na kolana, a potem śmiejąc się sam do siebie, usiadł na tyłku podziwiając zachodzące słońce, które ślepiło go swoim blaskiem. Chłopak patrzył się przed siebie głośno się śmiejąc z własnej nieudolności. Co innego mu zostało niż obrócić swoje beztalencie w żart. Nic.