Bar "Szkarłatna speluna"

[Chise]

Wyprawa B
13/^^^ - cd.


Powiedzieć, że "Szkarłatna Speluna" nie ma dobrej opinii to jak stwierdzić, że prostytutka nie jest cnotliwą panną. Niby prawdziwe, ale nie oddaje właściwego stanu rzeczy. Lokal, jak sama jego nazwa wskazywała, był speluną. Brudną, umieszczoną na uboczu, do której chodziły najniższe warstwy społeczne, osoby których nic już nie obchodziło i te, które zwyczajnie szukały guza. I zazwyczaj znajdowali to, o co im chodziło: tani alkohol, zapomnienie i bójki. Uliczne walki, wybijanie sobie zębów, dziwki i uchlali w umór obdartusy, to była codzienność tego lokalu.
Hikari i Inoshi codziennością nie byli z pewnością.
Musieli przyjść w dzielnicę o słabej reputacji, po której zwykli ludzie się wieczorem nie szwędają.. Za dnia zresztą też. Było dopiero południe, na ulicy był więc ruch: kobiety, dzieci, mężczyźni.. I większość z nich patrzyła na nich dziwnie, bo ze swoimi czystymi, ładnymi ubraniami odstawali od reszty, nawet gdy nie brać pod uwagę reszty ich wyglądu. Nikt nich jednak nie zaczepiał. Przed samym wejściem do karczmy ktoś spał, chrapiąc mocno, zapewne jeszcze ofiara wczorajszej libacji, i musieli dosłownie nad min przejść.
W środku było dość cicho. Może ze względu na porę, ale w całej karczmie były może cztery osoby, licząc samego właściciela, który akurat stał przy barze, od strony klientów jednak i uparcie skrobał coś przy blacie. Pozostali byli gośćmi, dwójka siedziała razem i jadła coś, popijając piwem i rozmawiając o czymś bardzo cicho, trzeci gość siedział też przy barze, obok właściciela i sam sobie polewał z butelki sake, nieco się chwiejąc na krześle.
Który z nich mógł być Arashim?

[Hikari]

Podróż do miasta kupieckiego zajęła trzy dni, udało im się, bo po drodze znaleźli miejsce, gdzie można było wymienić konie i dużo podgonić czasu. Inoshi oczywiście cały czas była sceptyczna, nie starała się, ale Terumi nie pierwszy raz pokonywał ten dystans. Widział szansę od początku, a jakby się postarał mógłby to zrobić nawet szybciej. Był doskonałym jeźdźcem. Odwiedzał to miasto kupieckie, bo było blisko jego rodzinnej wioski, podróżując do Sabishi aby wesprzeć Ichirou, tutaj poznał Arisę jak chciał kupić jakieś wyjątkową butelkę sake. Chociaż w trakcie postanowienia, że młodzi shinobi mają być wysyłani na dwa lata on sam był w Ryuzaku skąd wyruszył na mur. Lepiej było poznawać jak najwięcej świata póki się posiada okazję. Widząc mury trzeciego popołudnia podróży na twarzy Yogańczyka natychmiast pojawił się uśmiechnął.
- Widzisz? Jakoś daliśmy radę.
Strażnicy zwrócili uwagę na bandaże Yamanakę, czyżby to się aż tak z wszystkiego wyróżniało? W tym świecie wiele osób bywało rannych, wcale nie jest o to tak ciężko. Nie spodziewał się, że to sprawi jakiekolwiek problemy. Na szczęście po chwili postanowili znormalnieć i wpuścić dwójkę przybyszów do środka. Hikari wiedział mniej więcej gdzie powinni się udać, ale nie znał dokładnej lokalizacji baru szkarłatna speluna. Przeszedł raz obok niego i poszukał innego baru, gdzie mógł spożywać sake. Raczej nie zapuszczał się do slumsów, ale aby wyrobić opinię o jakimś miejscu najpierw powinno tam się chociaż chwilę przebywać. Wpierw musieli jednak zdać swoje konie, które dobrze im posłużyły w tej podróży i zabrać ze sobą wszystkie swoje bagaże. Terumi miał torbę ubrań, która mu wystarczy spokojnie, zawsze można prosić obsługę lokalu gdzie będą nocować o pranie. Szkarłatna speluna to tylko przystanek, ale nie końcowy dzisiejszego dnia.
- Będziemy wchodzić w tą mniej ciekawą część Shigashi, nie spodziewaj się tam zbyt wiele.
Powiedział przed skrętem w pierwszą obskurną uliczkę. Nie chciał prawdę mówiąc nawet dyskutować czy powinni wchodzić w takie regiony, aby spotkać się z nadawcą wiadomości. Wiedział, że jakby zrobił to wcześniej mogłoby być więcej powodów do buntu. Ostatecznie Yogańczyk czuje potrzebę aby się spotkać z człowiekiem odpowiedzialnym za bałagan w jego domu, po odpowiedzi i zwrot ryo.
- Ostatecznie to miasto jest inne niż Ryuzaku, tutaj wszystkim rządzą trzy rodziny mafii. Jak dobrze pamiętam ta pieczęć na wiadomości należy do jednej z nich. Dopiero w trakcie drogi zdałem sobie z tego sprawę. Nie powinno być kłopotów, ale bądź gotowa na wszystko. Czasem znajdą się tacy, którzy nie lubią osób wyróżniających się.
Spojrzał dookoła, a wzrok każdej kobiety, dziecka, mężczyzny był skierowany wobec nich. Tego właśnie się spodziewał po zapuszczeniu w te rejony, niepostrzeżenie dla wszystkich wyjął spod płaszcza monetę o nominale sto ryo i trzymał w zaciśniętej pięści. Hikari podszedł do jakiejś mniej bojącego się ich malucha będącego blisko matki i wręczył mu dość sekretnie pieniążek przywdziewając uśmiech na swojej twarzy. Potem zwrócił się do rodzicielki z prośba o wskazówkę jak dostać się do poszukiwanego przez nich lokalu. Mógłby próbować zagrać na pamięć, ale lepiej nie ryzykować.
- Czy mogłaby pani wskazać nam drogę do Szkarłatnej Speluny?
Po dostaniu informacji grzecznie podziękował i udał się do karczmy, gdzie przed wejściem ktoś spał i chrapał. Niezbyt zapraszające pierwsze wrażenie, na które nie wolał nie zwracać uwagi. Tak samo jak na wszystko co ich otacza w tej obskurnej atmosferze. Przez moment przeszły go ciarki jak pomyślał gdzie wylądowali, ale Terumi nie zmienił zdania i wszedł do środka, gdzie było dość cicho. Wraz z właścicielem znajdowały się tam cztery osoby. Dwoje gości siedziała wspólnie i spożywała tutejsze "przysmaki" popijając je piwem. Rozmawiali cicho, ale raczej strzelał, że Arashim jest trzeci gość polewający sobie sake z butelki. Stojący obok niego gospodarz stał od strony klientów i coś pisał na ladzie. Kto wie czy właśnie nie zmuszony przez nadawcę wiadomości z mafii. Nie czekając podszedł do blatu i zwrócił się do posiadacza lokalu.
- Dostałem list z wezwaniem od Arashiego, wiedziałby pan gdzie mógłbym go znaleźć?
Hikari przeszedł od razu do rzeczy, uznał, że nie ma co się pierdolić w tym wszystkim i czekał na reakcję.

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " Niezbyt czyste miejsce "

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DWpo2Kx ... J&index=11[/youtube] Dla Inoshi wciąż było zagadką to w jaki sposób udało im się pokonać taki kawał drogi w tak krótkim czasie. Tak naprawdę wydawało się jej, że po drodze gdzieś zasnęła i Hikari zwyczajnie ją oszukuje, że wyrobili się o czasie. Wszystko jednak zdawało się stawać za wersją, że faktycznie dotarli na czas. Działy się tutaj zatem wielce nieprawdopodobne rzeczy na które nie potrafiła znaleźć wytłumaczenia, a jak nie wiesz jak coś wytłumaczyć, najlepiej przyjąć to tak jak jest.

- Jejku... No dobra, w jakiś sposób się udało. Dalej nie wiem w jaki... - Czy jechali tak szybko? Czy jechali tak wolno, że świat zdążył obrócić się na tyle, że dotarli o czasie? Może to efekt jakiegoś tajemniczego jutsu... Nie wiedziała. Gdy dojechali do bramy dostrzegła jak zwrócono uwagę na jej bandaże, jednak... Nie rzucały się one aż tak bardzo w oczy. Zwłaszcza nie w stroju jaki nosiła, jedyne co wystawało to zabandażowane dłonie, czy to aż tak dziwne jak ktoś bandażuje swoje ręce? Jak tylko widziała te spojrzenia to odwracała wzrok, nie bez powodu starała się to wszystko ukryć by teraz wchodzić w jakieś konfrontacje odnośnie tych ran. - Myślałam, że nie widać ich za bardzo... - Trudno było pogodzić się z tym, że nawet jak próbujesz to ukryć to ktoś zwraca na to uwagę, szczególnie gdy nie powinien.

Blondynka przez większą część drogi kierowała się raczej za Terumim, aczkolwiek jak tylko zostawili konie to mogła odetchnąć z ulgą, taki przejazd wyraźnie dał się jej we znaki i najchętniej to by teraz sobie posiedziała. Utrzymywanie konnego siadu, zwłaszcza przy szybkiej jeździe nie weszło jej jeszcze w krew. - Wiesz gdzie to jest? - Zapytała się go i zaraz stało się jasne, że szukają igły w stogu siana, mogli jednak kogoś zapytać i Hikari był pierwszym który zebrał się na tę odwagę. Inoshi nie wtrącała się w jego rozmowy z tutejszymi, zawsze chwalił się tym jaki z niego nie jest podróżnik to niech teraz bryluje. Yamanaka była zresztą zajęta rozglądaniem się po tym mieście, była tu pierwszy raz a słowa Terumiego wprowadziły ją tylko ponownie w stan gotowości. Mimo, że stan gotowości to zbyt dużo powiedziane, po prostu obserwowała ulice tak jak robił to chyba każdy odwiedzając nowe miejsce. Co jak co, ale nie chciała zgubić się pośród ulic w najgorszych dzielnicach tej osady.

- Gdybym tylko się spodziewała... - Shigashi mimo, że było miastem kupieckim, bogatym warto dodać w związku z tym, że w ostatnim czasie nie nawiedziła go żadna tragedia powinno opływać w luksusy. Wciąż jednak miało i swoją mroczną stronę, slumsy pełne biednych ludzi którzy ledwo wiązali koniec z końcem i mogli ci podciąć gardło za garść ryo. Nie byli oni towarzystwem z jakim Inoshi chciałaby spędzać czas. - Naprawdę dostałeś zaproszenie w takie miejsce? Chyba nie powinniśmy tam iść... Poza tym, co z noclegiem? Na pewno też jesteś zmęczony tą podróżą... - To nie tak, że próbowała go odwieść od pójścia w tamto miejsce. Nie czuła się tutaj pewnie, to wszystko. Inoshi potrafiła się rzecz jasna bronić ale nawet mimo swoich umiejętności wciąż wspominała spotkanie z łotrami na drodze, tymi dwoma Kaminari o gołych klatach. Chcąc nie chcąc przypsnęła się nieco bliżej Hikariego podczas gdy przechodzili małymi uliczkami. Nie chciała zbyt daleko od niego odstępować. Tak było bezpieczniej dla ich obojga.

- Eeee? - Wydała z siebie dosłownie taki dźwięk z wyraźną pretensją w głosie. Było to swoiste " co?! " grymas zdobiący w tej chwili jej twarz również wyraźnie się na niej rysował. Nie podejrzewała Terumiego o kontakty z rodzinami mafijnymi. Z takimi trzeba było uważać. - Dlaczego mówisz mi dopiero teraz?! - Nie krzyczała a zmarszczyła brwi i pretensjonalnie wymrukiwała te słowa niezbyt głośno w jego kierunku, uprzednio rzecz jasna sprzedała mu kuksańca czy to po plecach czy ramieniu, gdziekolwiek trafiła. - Phi... Ja się wyróżniam mniej niż ty z tymi swoimi żółtymi paznokaciami... - Jeszcze sobie pomyślą, że w tej parze to Inoshi nosi spodnie i co wtedy? Musiała zwrócić na to jego uwagę, tym bardziej, że jej jedyną cechą która się wyróżniała były bandaże dzięki którym jakby chciała mogłaby się wtopić w ten tłum biedaków. - Nie podoba mi się to... - Rzuciła ciszej, coś czuła, że będą musieli popracować nieco nad swoim kamuflażem. Przechodząc już do samej karczmy postarała się zrobić na tyle rozsunąć nogi podczas stawiania kroków by ominąć te śpiące upite cielska. Blondynka po przekroczeniu framugi rozglądała się po tym wątpliwej jakości przybytku z wyraźnym brakiem rozeznania i jakiejkolwiek orientacji. Po zobaczeniu tych wszystkich możliwych " Arashich " westchnęła jak Hikari zaczął rozmawiać z barmanem - Zaczął od barmana... - Skierowała się powoli, dosyć niepewnie również w ich stronę, bardziej w kierunku barmana i usiadła przy stoliku czy też barze, najwygodniej jak potrafiła i spoglądając w kierunku barmana podniosła dwa palce, wskazujący i serdeczny, obydwa do góry, tak jakby właśnie składała zamówienie. - Muszę zagrać twardą... Spokojnie, dasz radę, Inoshi... Dasz radę, nie przejmuj się nikim... Niczym - Podparła się łokciami o blat przyglądając się konwersacji jaką rozpoczął Hikari.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Chise]

Wyprawa B
16/___



Patrząc na relację Hikari - Inoshi na pierwszy rzut oka można było wręcz zapomnieć o tym, że przede wszystkim jest to więź między nauczycielem i senseiem. Dziewczyna raczej zachowywała się jak zły duch podróżujący za nim i powtarzający mu kolejne wymówki i wyrzuty. To nie pasowało, tamto nie pasowało.. Cudem chyba było to, że pasowało jej powietrze, którym wszyscy oddychali. Hikari musiał mentalnie mieć bicki jak arbuzy od noszenia ze sobą takiego psychicznego ciężaru.
"Szkarłatna Speluna" nie była piękną i przyjazną knajpką w centrum, gdzie skaczą dookoła gości uśmiechnięte dziewczęta, a wieczorami przygrywa spokojna muzyka, ale nie było co się oszukiwać - coś, co nazywało samo siebie speluną nie mogło być prezentować sobą wiele. Już po nazwie można było się domyśleć w jakie miejsce ich zapraszają. Czego zresztą oczekiwać, gdy ktoś wrzuca ci zaproszenie oknem?
Znalezienie drogi nie było trudne, jak się miało wystarczająco głębokie kieszenie i chęć by do nich sięgnąć. Za 100 ryo kobieta pewnie nie tylko by powiedziała gdzie jest lokal, ale i zamiotła przed nim drogę, a na miejscu.. No pewnie też zrobiła parę rzeczy na osobności. Trasa podana została tak dokładnie i precyzyjnie, że nie sposób było nie trafić.
Zaczęcie od barmana, w sytuacji gdy ktoś daje namiar na karczmę, jest w większości trafnym wyborem. Mężczyzna podniósł się, dając sobie na razie spokój ze skrobaniem dziwnej, klejącej mazi spod lady, i spojrzał na gości uważnie.
- Poważnie, panienki? - aż uniósł gęste" grube brwi, nawet chyba nie wiedząc od czego zacząć. Z jego głosu kipiało kpiną. Jednak co było począć..
- Znak jest? Zaproszenie? Bo Arashi nie przyjmuje dziewczyn przed zachodem - rzucił lekceważąco. Ale dopiero kiedy zobaczył jak Inoshi podnosi grzecznie dwa paluszki do góry to aż ryknął śmiechem. Uspokoił się trochę, spojrzał jeszcze raz na nią i jeszcze raz zaczął rechotać na cały głos, nie mogąc się uspokoić.
- No takiego ubawu dawno nie miałem. Ale jaja, hehehe.. Panienko, zachciało ci się soczku czy herbatki? A może mam podać ci zupkę przecedzoną przez siteczko? - miał wyraźnie ubaw po pachy - Dziewczynko, tu jak nie rykniesz albo nie walniesz pięścią w stół to na najwyżej możesz dostać tu klienta - puścił jej obleśne oczko. Jednak jeśli pokazali dokument, to rzucił szmatę na ladę i ruchem głowy kazał im iść za sobą. Kluczem otworzył drzwi, które wychodziły na niedługi, ale ciemny korytarz. Dopiero na końcu było widać nikłe światło.
- Arashi! Jakieś ślicznotki do ciebie! - krzyknął, po czym gestem zaprosił ich do środka. Drzwi zamknęły się za nimi na klucz. Korytarz wydawał się być lekko pochyły, prowadząc dalej, ale i głębiej.
- Proszę! - głos był lekko stłumiony, jakby właściciel miał zatkany nos, a potem mogli usłyszeć kichnięcie - Cholerny kurz - dotarło do nich mamrotanie Arashiego.
Okazało się, że był to niezbyt wysoki, za to dość pulchny jegomość, z okrągłymi okularkami, ubrany dość elegancko, ale bez smaku, w stylu szarego urzędnika. Sam pokój także dziwnie przypominał pokój w jakieś siedzibie władz, pełen teczek i dokumentów, bezbarwny. Było tu biurko, fotel na którym siedział mężczyzna, dwa krzesełka i pełno szaf i szafek z papierzyskami. Oświetlany był tylko świecą na blacie i pochodnią przy drzwiach, przez co panował tu półmrok. Spojrzał na dwójkę i nerwowo zerwał się na równe nogi i wyciągnął rękę najpierw w stronę Terumiego, a potem Yamanaki.
- Pan Hikari, jak mniemam! Witam, witam! Nie spodziewaliśmy się, że przybędzie pan z towarzystwem. Kim jest pana urocza towarzyszka? - mówił szybko i z silnym akcentem z Lazurowych Wybrzeży, przez co nawet jeśli mówił perfekcyjnie uprzejmie, to wydawało się to mało przyjemne w brzmieniu.
Wrócił za biurko, gestem zapraszając dwójkę by usiadła.
- Skoro pan tu jest, to rozumiem, że przyjmuje pan wyzwanie! Świetnie świetnie. Ma pan pewnie wiele pytań! - oczy mu błyszczały, a promień świec odbijał od kawałków kryształu w okularach. Złożył dłonie przed sobą, gotów wyjaśniać wszystko.

[Hikari]

Inoshi strasznie narzekała na wszystko, dosłownie wszystko co zrobi Terumi. Z czasem zaczynało go to męczyć w pewnych momentach, ale przestał zwracać na to uwagę. Po prostu zaczynał ignorować jej narzekanie i robił ostatecznie po swojemu, bo tak to nigdy nigdzie by się nie ruszył. Wszystko było tylko złe i ble. Cokolwiek nie powie, cokolwiek nie zrobi, cokolwiek się nie zdecyduje. Ma niestety pecha dziewczyna, trafiła na dość upartego sensei'a który lubi wszystko załatwiać samemu.
- Tak, na prawdę dostaliśmy wezwanie w takie miejsce. Nocleg załatwimy po naszym spotkaniu.
Powiedział to pewnie, jakby nie było sensu z tym podejmować największej dyskusji. Hikari wiedział, że Yamanaka od początku była przeciwna całemu pomysłowi podróży tutaj. Mogła czuć się zagrożona, ale to wszystko było odbierane zupełnie inaczej przez osobę jej towarzyszącą od dłuższego czasu. Tym bardziej, że ta osoba była dość silnym shinobim, o czym zapewne było parę okazji się przekonać. Takich dwóch czarnych łotrów Kaminari nawet by go zapewne nie zauważyło kiedy padliby na ziemię z kunai'ami w szyi. Nawet przyciśnięcie się bliżej nauczyciela było odebrane inaczej niż strach przed zagrożeniem, raczej jako kolejny gest mający go spowolnić.
Reakcja Inoshi na usłyszenie, że zostali tutaj "zaproszeni" przez jakąś rodzinę mafijną była taką jakiej się Yogańczyk w pewnym sensie spodziewał. Jedynie kuksaniec był zaskoczeniem, tak samo jak i jej siła w niego włożona. Nie podejrzewał dziewczyny o posiadanie tyle pary, ale dzięki swojej wytrzymałości był w stanie to zignorować i odpowiedzieć na pytanie.
- Bo Tobie się nic nie podoba i zawsze tylko narzekasz na każdą decyzję. Pewnie tym razem byś nie wyruszyła ze mną słysząc gdzie się wybieram.
Był dość szczery w swojej odpowiedzi, ostatecznie nie przejmując się zbytnio tym gdzie się wybierają. Nie zawinił niczym w tym mieście kupieckim, nie posiadał nic do ukrycia, ani powodów aby się bać. Tak samo jak tych żółtych długich paznokci, o których chciała wspominać Inoshi, tylko że nie ma o czym. Sto ryo, które Hikari wydał za tylko prostą informację jak dotarcie do karczmy było zbyt dużą ilością gotówki, pozwoliłoby na wiele więcej, aczkolwiek widząc tutejszą biedotę wcale nie zamierzał być skąpcem. Przynajmniej tak mógł dać jeden dzień radości tej matce z dzieckiem, ostatecznie też nie jest żadnym wybawicielem. Każdy jest odpowiedzialny za swój los, co prawda osoby urodzone tutaj mają trudniej coś zmienić, ale dalej są w stanie wyjść do świata. Gdyby tylko odpowiednio mocno chcieli i się postarali. Informacje uzyskane w ten sposób były bardzo rzetelne, dzięki nim ta nietypowa dwójka dość szybko trafiła do szkarłatnej speluny.
Oczywiście Terumi nie spodziewał się tutaj jakiegoś powitalnego przyjęcia, ale wzięcie go za dziewczynę było trochę przesadą. Posiadał długie włosy, bardzo długie jak na mężczyznę, nienaganne rysy smukłej twarzy, ale wciąż swoim wzrostem oraz budową ciała zupełnie na to nie wskazywał. Oczywiście mógł tutaj nastraszyć właściciela karczmy, ale czy cokolwiek to zmieni? Cóż, mógłby tutaj sięgnąć po swojego kunai'a w kaburze i przyłożyć komuś rzucającemu takimi obelgami go do szyi, albo zignorować całą sytuację. W tym przypadku będąc w mieście mafijnym, na ich terenie postanowił się powstrzymać. Tym bardziej, że gospodarz chyba nie naśmiewał się z każdego tutaj przybywającego, a jego imię jest akurat częściej dużo stosowane u kobiet. Męska odmiana to zazwyczaj Hikaru.
- Wiem, bo przed zachodem przyjmuje gości, którzy mogliby obrócić całe to miejsce w proch zanim byś się oderwał od tej czarnej spermy spod lady.
Głosu nie dało się wziąć jako damski, nawet jeżeli był on dość łagodny zazwyczaj. W przypadku takiej kpiny w czyimś głosie Yogańczyk brzmiał dużo groźniej. Dodatkowo w pełnej swojej szybkości sięgnął do torby, w której miał list aby się tutaj zjawić i uderzył nim dość mocno o blat. Nawet jeżeli pokaz pewności siebie z strony Yamanaki został zamieniony wręcz w pośmiewisko tak tutaj powinien zostać potraktowany już poważniej, co też nastąpiło. Szybko zostało im pokazane, aby ruszyć za tutejszym sprzątaczem do drzwi zamkniętych na klucz. Gdy tylko przekroczyli ich próg i ruszyli lekko pochyłym korytarzem w głębiny lokalu zamek za nimi się zatrzasnął. Zamknięciem tutaj Hikari się kompletnie nie przejmował, bez problemu potrafił sobie poradzić z taką przeszkodą na kilka sposobów w razie czego. Teraz jego jedynym celem było spotkanie Arashiego, który zaprosił swoich gości do wejścia głębiej oraz kichnął od całego pierdolonego kurzu zebranego w jego otoczeniu.
Nie spodziewał się, że pod tym imieniem będzie otyły kurdupel, który nosi okulary i jest ubrany urzędowo. O dziwo mimo swojej pozycji potrafił się jednak zachować w porównaniu do prowadzącego ich tutaj jegomościa. Szybko wstał i wyciągnął rękę na przywitanie, co zdecydowanie było w zwyczaju Terumiego tak więc naturalnie odpowiedział takim samym gestem.
- Jest to moja utalentowana uczennica. Mam nadzieję, że jej obecność nie będzie żadnym problemem.
Powiedział to pewnie, ale zarazem łagodnie zaraz po tym siadając. Niemalże równo z zaproszeniem gestem, na które Hikari wcale nie czekał. Jego pojawienie się tutaj zostało wzięte jako przyjęcie wyzwania, co nie musiało być do końca zgodne z prawdą. Wszystko zależy na czym ono polega.
- Jestem zainteresowany tym wyzwaniem, nie znaczy to jednak, że je przyjąłem. Wpierw chciałbym się dowiedzieć na czym ono będzie polegać, a także czy konieczne jest komuś wybijanie szyby w kuchni przed świtem. Raczej nie jest to zbyt miła forma zaproszenia zachęcająca do przyszłej współpracy.

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " Niezbyt czyste miejsce "

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DWpo2Kx ... J&index=11[/youtube] - Ugh... W porządku. - Może i Terumi miał racje, że powinni dopiero pomyśleć o noclegu w chwili gdy będą po spotkaniu. Z jakiegoś powodu część tego narzekania była źle odbierana, raczej jako narzekanie niżeli delikatne marudzenie które nie ma większego znaczenia. W końcu jeszcze nie tupnęła nóżką i nie zawinęła się w swoją stronę, prawda?

- A co ma mi się podobać w tej zapyziałej dzielnicy, dodatkowo wiedząc, że zaprosili cię tutaj jacyś mafiozi, he? Zwłaszcza, że jest tutaj daleko... Mało jest takich miejsc... Bliżej? - Jasne, dostali zaproszenie tutaj ale czy naprawdę Hikari liczył na cokolwiek w związku z tym swoim nieszczęsnym oknem, czy może chodziło tutaj o podjęcie tego dziwnego wyzwania. W jedną czy w drugą stronę, nie potrafiła zrozumieć motywacja która go tutaj przywiodła. Mafia, nie trzeba było dużo o nich słyszeć by wiedzieć, że to ludzie których należy się bać, albo przynajmniej wiedzieć, że z nimi są kłopoty. Bez względu na to, czy jesteś shinobim czy nie. Nie jeden ninja zapewne stracił w wyniku porachunków z nimi swoje życie. Blondynka przyglądała się temu jak Hikari pozyskuje informacje i jak ostatecznie daje kobiecie pieniądze. Częściowo miło, że je otrzymała a z drugiej strony wiedziała, że ta pomoc nie jest warta niczego.

- Wiesz co jest najgorsze? To, że te pieniądze wcale jej nie pomogą... Pewnie jakbyśmy ją poobserwowali zobaczylibyśmy jak ktoś odbiera jej ten datek - Oczywiście mówiła to dopiero po tym jak się od kobiety oddalili, nie wydawała się zadowolona z wypowiadanych słów co podkreśliła zmęczonym westchnięciem na koniec wypowiedzi. Oczywiście sugerowała się ogólnym stanem w jakim była ta dzielnica.

Ostatecznie dotarli do środka a w samym budynku przywitano ich jak dwie panie, ale nie takie zwykłe a bardziej lekkich obyczajów co urągało im obojgu. Pytanie komu bardziej, jej czy jemu. Na stwierdzenie, że przybyły dwie panienki skrzywiła się nieznacznie aczkolwiek rozbawiło ją to, że Yogańczyka również wzięto za damę. Hikari-dono, dama dworska. Na uszczypliwe słowa gościa raczej nie reagowała, nie tak by było to szczególnie widać, nie mniej gotowało się w niej jak padły słowa o przyjmowaniu panienek o danej godzinie. Milczała, na jej twarzy zaczynał czerwienić się burak. Z każdym kolejnym przytykiem tylko się powiększał. Dopiero po którymś z kolei przytyku zdecydowała się powiedzieć co myśli. Mimo, że wolała siedzieć cicho to tak oscentacyjne słowa nie mogły ujść prostakowi płazem. Zacisnęła dłoń jak rechotał a następnie, na jego uroczą prośbę złapała za coś co miała pod ręką, jakiś kufel/Czarka jeśli był i zrzuciła go z blatu. Jeśli nie było nic to walnęła ręką w stół najmocniej jak potrafiła. Cokolwiek się z tym stołem stało... Aczkolwiek, miała pewne poczucie siły i nie próbowałaby przeholować tak bardzo by zrobić sobie samej krzywdę. - Tak wystarczy? - Zapytała go nieco poirytowanym głosem, nie próbowała brzmieć twardo ani w żaden inny nie prawdziwy sposób. Potrafiła się zdenerwować gdy ktoś tak ich traktował, czuła się dużo pewniej w obecności Hikariego bowiem samotnie raczej nigdy by tak nie zareagowała, czy to próba popisania się przed nim? Być może.

- Jak słowo daję, co za prostak... - Ostatecznie skierowała się z Hikarim, który zdawał się nie być dłużnym barmanowi i również odpowiedział mu zestawem długich którymi zaskoczył nawet i blondynkę, sama zrobiła wielkie oczy gdy mu odpyskował w tak wyrafinowany i niegrzeczny sposób. - Hikari-sama... Nie znałam Ciebie od tej strony... - Powiedziała cicho zaskoczona. No i chyba znaleźli się w pokoju tego całego Arashiego. Na wstępie, jak już zaprosił ich do środka zaczęła przyglądać się pokojowi, który przypominał jakąś papierową graciarnię albo pokój pełen dokumentów niżeli faktyczny gabinet. - Arashi-dono, dosyć tutaj ciemno... - Powiedziała dosyć cicho zaraz po wejściu do pomieszczenia. Potrzebowała chwili by zdać sobie sprawę z tego, że zaczęła bardzo nietaktownie. Powinna rozpocząć tą rozmowę bardziej oficjalnie, a raczej to Hikari powinien. Stąd też na chwilę skrzyżowała ręce i nie kontynuowała tematu. - Ugh... Gość brzmi jak Seinaru... - Co prawda głosem się odróżniał ale mówił w praktycznie taki sam sposób jak tamten samuraj. Nie chciała szeptać w stronę Terumiego podczas wizyty w gabinecie więc swoje uwagi zdecydowała się zostawić na potem.

- Hai, owszem, jestem uczennicą Hikariego-sama. Nazywam się Inoshi - Wykonała ukłon, nie był on delikatny ale nie był to też ten który okazuje najwięcej szacunku. Mimo wszystko wolała zachować w tej chwili pewien dystans. - Arashi-dono, jak mniemam... - Po tym jak zaprosił ich by usiedli, obrała sobie jedno z krzeseł i tam pozwoliła sobie na dalsze wysłuchiwanie celu ich wizyty, uprzednio poprawiła włosy które przy ukłonie nieco opadły jej na twarz.

- Wyzwanie? Hę? To jakaś głupia gra? - Chyba nie było nic dziwnego w tym, że jej myśli skupiły się teraz na tym, zwłaszcza, że te wezwanie sama odbierała od początku jako wyzwanie, z jakiegoś powodu brzmiało to wtedy w jej głowie komicznie, a teraz wypowiedziane przez małego Arashiego na głos, wcale nie brzmiało lepiej.

- Właśnie! - Zaczęła z pewną pretensją w głosie - Na pewno wiecie kim jest szanowny HIkari-sama. - Wskazała na niego elegancko dłońmi, tak jakby chciała go zaprezentować z jak najlepszej strony. - Nie można było po prostu zostawić zaproszenia? Czy to wyzwanie będzie miało coś wspólnego z wybijaniem okien? Jestem pewna, że Hikari-senpai nie będzie chciał zostawić tego okna tak, o sobie... No i co z tym całym barmanem - Czy była nieco pretensjonalna w tym przedstawieniu? Mogło się tak wydawać, nie mniej próbowała jak mogła by wyglądało to na jak największą troskę o interesy i wszelkie sprawy Hikariego, bo po prawdzie w dużej mierze tak było. Chociaż sama nigdy by się nie wybrała w taką podróż bez jakichkolwiek gwarancji, czegokolwiek. Wydawałoby się, że zaprzecza teraz swojemu własnemu instynktowi próbując występować z pozycji nieco innej niż cichy gość. Wszystko to jednak podyktowane było zarówno obecnością Hikariego jak i przeświadczeniem, że pozostawienie całkowicie sobą w tej sytuacji mogłoby nie być najlepszym wyjściem aczkolwiek, mogła się mylić.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Chise]

Wyprawa B
19/'''


Oboje się nieco obruszyli. Czy karczmarz uznał, że Hikari to dziewczyna, co raczej marnie świadczy o jego inteligencji i zdolnościach poznawczych? A może od początku tylko go obrażał, wiedząc o tym, że po prostu wygląda nieco.. Zniewieściale? Łatwo było pomylić jedno z drugim, w obu przypadkach oboje postanowili go naprostować. Hikari nawiązując do swojej siły i pokazując swoją szybkość, robiąc niewielki pokaz tylko dla niego. Mężczyzna nie wydawał się tym przejęty, zamiast tego zgrabnie rozwinął list. Nie czytał skąpej zawartości, tylko od razu przejechał wzrokiem do pieczęci i pokiwał głową, oddając go właścicielowi. Natomiast zachowanie Inoshi było znacznie bardziej widowiskowe. Było jeszcze wcześnie, więc lada nie była zastawiona szkłem, wszystko było jeszcze czyste i pochowane. Dlatego dziewczyna była zmuszona uderzyć pięścią w stół z hukiem. Lada jęknęła, a w miejscu gdzie uderzyła utworzyło się wyraźne zagłębienie i rozchodzące się na boki pęknięcia. Powiedzieć, że szczęka opadła to za mało powiedziane. Gdyby była to kreskówka, to jego szczęka byłaby przy drzwiach, a oczy wyskoczyły na pół metra.
- T...Tak. No, nie spodziewałem się no no.. - przyznał, patrząc na drobną blondynkę z większym respektem. Widać było, że był to człowiek, który rozumiał tylko prawo pięści i to całkiem dosłownie. Obrzucił dziurę z blacie spojrzeniem pełnym podziwu.
- Mikoru mi nie uwierzy - wymruczał sam do siebie, po czym poprowadził ich prosto do Arashiego.
Uwaga Inoshi rzeczywiście była niezbyt miłym rozpoczęciem znajomości, na szczęście manierami nadrabiał Hikari, który zdawał się odnajdować w tej dziwacznej sytuacji. Grubasek nerwowo poprawił okulary.
- Ah, uczennica? Rozumiem rozumiem.. Niezmiernie miło mi poznać, tak tak... Cóż, nie przeszkadza, może i dobrze, może się czegoś tutaj nauczy - na przykład manier, chciałoby się dodać, ale nie odezwał się w tym kierunku - Przepraszam za warunki, ale niestety jasne światło razi mnie w oczy. Można powiedzieć, że trochę ze mnie kret, hehe - nawet jego śmiech wydawał się ostry i trochę histeryczny.
- Doskonale! - sięgnął za siebie, wyjmując jakąś teczkę i wyjmując z niej jakiś dokument - Nasze wieloletnie doświadczenie w tym zakresie wskazuje, że jest to optymalny sposób dostarczania wiadomości. Wedle naszych statystyk, w podobnych przypadkach przy braku zniszczeń pojawiało się mniej więcej pięciu na dziesięciu zaproszonych. Gdy zaś była dostarczana w.. Hm.. Mniej konwencjonalny sposób, pojawiło się siedem i pół na dziesięciu. To znacząca różnica - podał im dokument pełen nazwisk i cyferek, z których bez wiedzy o tym zapewne niewiele można było zrozumieć, poza tym, że na dole listy znajdowało się nazwisko Hikariego - Wynagradzamy zawodników na tyle hojnie, że straty przy tym są niewielkie.. Ale co jest nie tak z barmanem? - zdziwił się przy pytaniu Inoshi, wbijając w nią bezbarwne oczy.
- Co do samego wyzwania, czy też pracy.. Mamy w Shigashi miejsce, gdzie ludzie przychodzą pooglądać walki między shinobimi, zakładają się, wybierają swoich ulubieńców. Ale akurat mamy delikatny zastój i brak nam kogoś, kto mógłby trochę potrząsnąć wszystkimi, dać więcej emocji.. No i wtedy ktoś nam cię polecił i jesteś. To jak? Za pokonanie naszego mistrza jest mistrzowska nagroda. I tyle. Kilka walk, nic więcej - poruszył złożonymi palcami nerwowo.

[Hikari]

Karczmarz był zupełnie niewzruszony na reakcję Terumiego, ale zupełnie inaczej zareagował na uderzenie pięścią w blat przez Inoshi. Cóż, akurat tutaj nie miał nic przeciwko takiemu pokazowi, właściciel tej speluny zasłużył sobie na coś takiego swoją opryskliwością, a nawet pewnie więcej. Nie codziennie miewał takich gości, po prostu ta dwójka nie pasuje do towarzystwa tutaj przybywającego. Na szczęście na tym się skończyło, bo ten pokaz wywołał podziw u barmana, dzięki czemu szybko przeszedł do rzeczy. Wprowadzenia ich na korytarz, gdzie jego uczennica po cichu podzieliła się, że nie spodziewała się takich tekstów po swoim nauczycielu. Wyjątkowe sytuacje wymagają wyjątkowego zachowania.
- Czasem trzeba umieć pokazać pazur.
Przywitanie Inoshi, a raczej narzekanie na światło sprawiło, że Hikari od razu się na nią spojrzał krzywym spojrzeniem, ale na bardzo krótko. Ostatecznie musiał się wykazać manierami nadrabiając za dwójkę co mu się udało, a Arashi obrócił to żart, nieudolnie, ale zawsze. Ostatecznie to od nich czegoś chciał, więc musiał w pewnym sensie traktować ich dość przyjaźnie, tylko co było powodem tego wezwania tutaj? Tego mają się dopiero za chwilę dowiedzieć, ale przynajmniej przyprowadzenie dziewczyny nie było problemem dla niego. Wpierw zaczęto od tłumaczenia się z wybicia okna, które było dość kiepskie. Mimo to Yogańczyk przyjął dokument i rzucił na niego wzrokiem nie wczytując się dogłębnie. Spojrzał tylko na statystyki, które tutaj miały teoretycznie najważniejsze znaczenie dla rozmówcy. Zresztą, dla każdego jest najważniejsza skuteczność w swoim zawodzie prawda? Niektórzy muszą się szkolić, wiele lat jak shinobi, aby wykonywać misje, a inni kombinować jak sprawić, aby na zaproszenie przybyło jak najwięcej zaproszonych. Przed przekazaniem dokumentu dalej, a właściwie uczennicy zobaczył jeszcze, że jego nazwisko znajdowało się na samym dole tej listy. Czyżby był aż tak niedoceniany? Można powiedzieć, że delikatnie w nim odezwała się pewna ambicja, aby pokazać jak się tutejsi mylą. Nie zamierzał tutaj wiele dodawać, do czasu aż nie usłyszy reszty, bo słysząc słowa zawodnicy, wolał mieć jaśniejszy punkt widzenia na tą sprawę. Zresztą zakończone to było pytaniem o barmana, a kto zaczął taki temat powinien go kończyć.
Czyli ostatecznie chodziło o walki shinobi na arenie, gdzie bogaci obserwują jak dla ich zabawy inni ryzykują swoim życiem. To zdawało się nie być zabawą, którą Terumi byłby zainteresowany, ale zawsze lubił dodatkowe wyzwania. Sprawdzenia swoich sił, a spodziewał się, że tutaj może znaleźć kogoś godnego pełni jego umiejętności. Dodatkowo tym razem nie popełniłby błędu wstrzymując się. Przecież zazwyczaj jest sędzia, który przerwie przed czyjąś śmiercią, a nawet jeżeli nie każdy wiedział na co się pisze. Wątpił, aby ktoś nie mający czegoś na sumieniu walczył ryzykując swoim życiem dla rozrywki ludzi. Nawet jeżeli ta nagroda mistrzowska nagroda jest rzeczywiście mistrzowska.
- Aż tak szybko chcecie się pozbyć tej mistrzowskiej nagrody?
Oczywiście sobie z tym zażartował lekko, bo nie wiedział z kim przyjdzie mu się mierzyć, ale w swoim życiu zauważał powoli, że wyróżnia się umiejętnościami ponad przeciętność. Szczególnie mając ten wisiorek na swojej szyi, który dodawał mu pewności siebie. Śmiech był krótki i bardzo cichy, połączony z uśmiechem.
- Muszę niestety tylko zmartwić, że nie jestem zainteresowany aż tak bardzo nagrodą pieniężną. Ostatecznie nigdy nie brakowało mi ryo.
Wzruszył tutaj lekko ramionami, ale mimo to kontynuował.
- Wszystko zależy od tego co mogę zyskać. Czy ta nagroda jest jakaś specjalna? Jeżeli tak chyba nie miałbym nic przeciwko.
Wolał powiedzieć to prosto z mostu, na początku zamiast sprawiać kłopoty po wszystkim. A na czym mogło zależeć Terumiemu? Najpewniej czymś, co mogłoby go ponownie wzmocnić. Poza tym widział tutaj też okazję do pokazania się Inoshi, która obserwując jego sparing z Seinaru nie była przekonana do mocy sensei'a po tym przedstawieniu. Może nadszedł czas to zmienić? Przerwa na odpowiedź była krótka, ale przy stwierdzeniu pozytywnym nie pozostało tutaj wiele do dodania.
- W takim wypadku możesz na mnie liczyć, tak samo jak ja na was, że się nie zawiodę z wygranej.

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " Niezbyt czyste miejsce "

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DWpo2Kx ... J&index=11[/youtube] Jedno Inoshi mogła przyznać, nie spodziewała się, że tylko tyle wystarczy by doprowadzić karczmarza do porządku. Spodziewała się raczej, że to Hikari go do niego przywoła. Z jakiegoś powodu było jednak inaczej, widocznie wystarczająco go zaskoczyła, a mogła w taki sposób zaskoczyć nie jednego bowiem nie wyglądała na taką która ma parę w łapie. Było to tylko kolejne potwierdzenie słów by nie oceniać książki po okładce. Gdyby jeszcze ta mała w gębę się bać nie dała.

- Nie spodziewał się takiego zagrania i dobrze mu tak. - Myślała zielonooka podczas gdy zapraszano ich do pomieszczenia, niby słyszała głos niedowierzania owego kelnera jednak cóż jej zostało jak w duchu uśmiechnąć się z sytuacji w której utarła cwaniakowi nosa. Po znalezieniu się w pomieszczeniu Arashiego i po wygłoszeniu swoich słów siedziała już spokojnie, to przecież Terumiego tutaj zaproszono więc po tych wyraźnie nie spodziewanych słowach mających wytłumaczyć zaistniałą sytuacje jedynie westchnęła i darowała sobie dalsze drążenie tematu. Wiedziała też, że lew drażniony zbyt długo zaatakuje a w końcu byli w jego klatce, nawet jeśli byli w tej chwili gośćmi. - Widać, że tego nie zaplanował... - Położyła dłonie na kolanach. Zacisnęła usta przyglądając się to jednemu, to drugiemu końcowi biurka, a właśnie mężczyznom przy nich zasiadającym. To oni powinni rozmawiać, jako jedyna była tutaj chyba niezaproszona.

W końcu pojawiła się i teczka pełna papirzysk które nie mogły zawierać w sobie niczego interesującego. Jak już wyciągnął wszystko i wspomniał o barmanie Inoshi machnęła delikatnie ręką dopowiadając - Nie ważne. - Bo w tej chwili, już nie było nic istotnego w tym co wydarzyło się przed chwilą, zwłaszcza, że powoli Arashi uchylał przed dwójką przyjezdnych gwóźdź swojego programu, czyli powód dla którego Yogańczyk został tutaj wezwany. - Eh, jasne, już mu uwierzyłam - Powstrzymała się od komentarza odnośnie tej spektakularnej metody rzucania zaproszeń. - Tak jakby nagle każdy był na tyle durny by jechać pół świata z powodu wybitego okna - No, nie kalkulowało się jej tutaj to wszystko, nie mniej użyła słowa głupi. Nie miała jednak na celu urągać Hikariemu, mimo, że do grupy tych którzy wpadli w te sidła należał. Dalsze przekazywanie informacji wyraźnie ją zaskoczyło, ostatnim czego się spodziewała to arena walk, nie pisała się na coś takiego. Z drugiej strony współpraca uczennicy i mistrza mogła okazać się w tym aspekcie bardzo lukratywna, może nawet i ułatwiające całe zadanie, w końcu gdzie zakłady tam i fanty oraz góra pieniędzy.

Blondynka zerknęła na listę, chociaż nie brała jej w ręce, przechyliła się zaglądając do niej jak Terumi się z nią zapoznawał. Nie dostrzegając na niej swojego imienia mogła odetchnąć z ulgą. Z drugiej strony pozostawało pytanie czy nic się w tej kwestii nie zmieni. Na to właśnie liczyła. Lustrowała imiona zawarte na liście, chciała zapamiętać chociaż kilka z nich, zastanawiała się czy jakiegoś z nich nie mogłaby kojarzyć, pierwszą rzeczą w takiej sytuacji jest upewnienie się, że nie ma tam żadnych znajomych.

- Hikari-senpai... Arashi-sama nie wspomniał nic o pieniądzach jako głównej nagrodzie. W końcu tylko taka Cię interesuje, prawda? - To było aż nazbyt oczywiste, dla wielu te Ryo mogło okazać się bardzo pomocne a dla niego, kompletnie tym pogardził a nie powinien. - Cóż, jeśli wygrasz pieniądze i ich nie potrzebujesz to... Miałabym pewną prośbę, Hikari-sensei. - Zwróciła się w kierunku Arashiego który to miał w tej chwili jej pełną uwagę. - A czym jest mistrzowska nagroda? - To był cały gwóźdź programu który budził ciekawość wszystkich, z jednej strony chciałaby wiedzieć a z drugiej... Tajemnice zawsze smakują najlepiej, chociaż, ona raczej brać udziału nie będzie w końcu to Terumi jest wpisany na listę. Walczyć na tej arenie mogli zapewne tylko specjalni zawodnicy, nie byle jacy shinobi. Sam wspomniał, że przekazywali zaproszenia, stąd też te walki nie mogły należeć do najprostszych jakimi przedstawiał je Arashi. - Arashi-sama, czy mówisz nam na pewno wszystko? Dlaczego wydaje mi się, że każdego raczysz takimi słowami jak Hikariego-senpai? Kim jest mistrz? Kim są ci ludzie z listy? - Musiała wiedzieć to i owo, jeśli nie teraz to musiała poznać kulisy tych walk wkrótce, nie mogła przecież puścić Hikariego na arenę bez wywiadu. Tym bardziej, że do tej pory nie przedstawiono im żadnych zasad regulujących walki, tak naprawdę nie powiedziano im jeszcze nic wartościowego. - Jesteś pewien? - Zapytała kierując delikatnie głowę w stronę Terumiego który to wydawał się dosyć zainteresowany tym całym wyzwaniem. Pytaniem jednak było co interesowało go bardziej, nagroda, czy może samo wyzwanie.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Chise]

Wyprawa B
22/###


Arashi uśmiechnął się uprzejmie na uwagę Hikariego, nie wydając się przesadnie przejęty tą deklaracją, nieważne czy było powiedziane w charakterze żarciku czy całkowicie na poważnie.
- Jeśli Pan pokona z mistrza, to z radością oddamy go nowemu właścicielowi - powiedział tak trochę trafiając obok tematu i zupełnie bez żartu. Terumi szybko zadeklarował, że nie interesuje go nagroda pieniężna, ale to także nie zrobiło wielkiego wrażenia. W końcu nagroda miała skusić ludzi podobnych do niego, prawda? Ryo można zarobić łatwo i z mniejszym ryzykiem, lepiej było zaryzykować coś lepszego, coś bardziej wyjątkowego, unikalnego.
- Nagroda nie jest pieniężna. Rozumiemy, że na pewnym poziomie pieniądze przestają być odpowiednim motywatorem. Dla nas również. Wiemy, że są rzeczy od tego ważniejsze - powiedział z lekkim uśmiechem. Na przykład władza. Albo potęga. Albo wpływy i informacje.
- A dla pana Hikariego może być szczególnie interesująca, jeśli zajmuje go wzmacnianie swojej potęgi. W nasze ręce wpadł pewien wyjątkowy przedmiot, wyglądający jak zwykły wisiorek, ale na pierwszy rzut oka widać, że jest wyjątkowy. Nie chce za wiele zdradzać, ale jeśli nasze negocjacje zakończą się sukcesem nie omieszkam wam pokazać - złączył dłonie końcówkami palców, patrząc na ich reakcje. Uważnie, bystro. Chciał z pewnością stwierdzić czy trafił w ich gust.
- Ludzie z listy są lub byli naszymi zawodnikami. Lub nimi będą, heh. Oczywiście to nie znaczy, że ze wszystkimi będzie walczyć Pan Hikari - odpowiedział na jej pytanie, po czym sięgnął do kieszonki, skąd wyciągnął chusteczkę, w którą wytarł nos. Inoshi co prawda nie znalazła nikogo znajomego, ale były nazwiska, które mogły się jej mniej lub bardziej kojarzyć. Haretsu. Kaguya. Nara. Hoozuki. Uchiha. Może nie wszystkie znała, ale mogła poznać, tak samo jak jej towarzysz.
- Mistrza będziecie mieli okazji poznać, ale nie ma go na tej liście. Tak tylko uprzedzam, byście nie głowili się nad tym - dodał po tym, jak odłożył chusteczkę gdzieś poza zasięg ich wzroku. Poprawił się na krześle, wbijając w nich wzrok. Zdaje się, że teraz jak rzucił na stół prawdziwego asa, czas było zagrać va banque.
- Zanim jednak pokażę wam nagrodę, jest warunek. Nagroda jest cenna, a więc zawodnicy by dołączyć się do walk sami muszą coś postawić na szali. Zazwyczaj są to bardzo duże pieniądze lub cenne artefakty. Częściej to drugie, jeśli mam być szczery, i na to patrzymy przychylniej - nieme pytanie zawisło w powietrzu.

[Hikari]

Oczywiście pewność siebie Hikariego była bardzo duża, a takowej nie mógł popierać ktoś nie znający pełni jego zdolności. Mimo wszystko w świecie shinobi znajdowały się wciąż jednostki, które są wybitne, a także mu nieznane. Podczas przeglądania kartki z listą zaproszonych imion poznawał nazwiska tam widniejące, prawie wszystkie. Kaguya poznał doskonale na wojnie, ród który posługuje się kośćmi, a w swej doskonałości potrafi stworzyć przerażający las z kości. Widział to w wykonaniu liderki ich klanu, kiedy uwalniali ją z więzienia. Na temat sharingana i oczu Uchiha usłyszał chyba wszystko co jest tylko możliwe od Shinjego, a zdolności Hozuki są chyba znane każdemu mieszkańcu Yusetsu. Nie wiedział czego się spodziewać jedynie po Haretsu, a także Nara, bo nie łączył tego nazwiska z posługiwaniem się cieniem. Ostatecznie pozostaje mu tylko przekonać się w trakcie tego tak jakby turnieju prawda? O ile tylko zdecyduje się w nim wziąć udział. Oczywiście, mimo iż narzekał, że pieniądze nie są dla niego aż tak ważne to nie posiadał powodu aby takowych nie przyjąć skoro zostaną mu podarowane za wygrane. W tym momencie jednak wtrąciła się Inoshi, która znalazła już jakieś rozwiązania dla tego typu nagród. Mógł się tylko domyślać na co to pójdzie, ale w tym momencie wolał nie rozmawiać na ten temat przy Arashim.
- Prośbę? Cóż, niech tak będzie.
Dalej rozmowa zaczęła się w końcu robić prawdziwie interesująca, bo zleceniodawca zaczął opowiadać o głównej nagrodzie. Miała ona wzmacniać czyjąś potęgę, a dodatkowo wyglądała niczym zwykły amulet. Czy to mógł być zwykły przypadek? Terumi przecież posiada coś podobnego, w momencie usłyszenia o tym wewnętrznie zachciało mu się śmiać, ale całkowicie się powstrzymał zachowując powagę z uśmiechem na twarzy. Jaką moc mógł dawać schowany gdzieś tutaj przedmiot? Może pomagał w przypadku używania kolejnej dziedziny żywiołowej? Widać było, że samo to się spodobało przybywającemu tutaj z Yusetsu mężczyźnie, tylko ciężko powiedzieć jak bardzo.
- Muszę powiedzieć, że taki amulet rozbudza wyobraźnię. Nie słyszałem nigdy o takich przedmiotach, ale nie wątpiłem, że istnieją.
Nie mógł się przyznać, że posiada podobny zawieszony na szyi schowany pod płaszczem, koszulką, a także kamizelką. Ten wyjątkowy twór, prawdopodobnie jedyny na świecie dotykał gołej skóry Hikariego, a chwalenie się tym jest niemalże niczym proszenie się o kłopoty. Wiele osób pożąda potęgi, a on nie jest w tym inny. Dla własnego celu jakim jest połączenie szczepu musi stawać się coraz silniejszy, każdym możliwym sposobem, inaczej nigdy nie spełni czegoś takiego. Arashi potwierdził informację, że wymienione osoby na liście są jego potencjalnymi przeciwnikami odpowiadając na pytanie uczennicy, ale nie znajdą tam mistrza areny. Oczywiste, ten musi zostać zachowany w tajemnicy, na wielki finał. Zapewne to też zabezpieczenie przed zbyt łatwym pozbyciem się nagrody głównej. W tym wszystkim przerażające jest jedynie pewność tego urzędnika, którego można było przyrównać do łowcy czekającego na ofiarę. A jaka jest w tym pułapka? Cóż, zawodnicy muszą postawić coś na szali, a główny przeciwnik z ich strony ma zapewnić aby tego nie zdobyli. To nie spowodowało żadnego zniechęcenia, bo cóż... Kto nie ryzykuje ten nie zyskuje.
- Gdybym wiedział wcześniej mógłbym poszukać czy nie posiadam jakiegoś cennego artefaktu w domu, powinno być to dopisane w zaproszeniu. Obecnie jedyne co mogę zaproponować to niestety ryo, które zabrałem z sobą. Dobrze rozumiem, że w przypadku wygranej je odzyskam? Czy pięć tysięcy byłoby wystarczającym wpisowym?
Podał tą kwotę jako początkową, ale wiedział, że to będą twarde negocjacje. Już w momencie wcześniej widocznych złożonych dłoni, zależnie od podanej kwoty przez Arashiego on także zwiększał swoją propozycję. W założeniu podskakiwałby o pięćset jeżeli rzucił kwotą do ośmiu tysięcy, a o tysiąc jeżeli większą. Maksymalnie doszedłby do progu około dziesięciu, no może nawet jedenastu tysięcy ryo w ofercie ostatecznej.

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " Niezbyt czyste miejsce "

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DWpo2Kx ... J&index=11[/youtube] Cóż więcej mogła zrobić jak przysłuchiwać się dalszym ustaleniom co do udziału Hikariego w nowo poznanym przedsięwzięciu które z legalnym miało chyba mało wspólnego. Nie miało to jednak większego znaczenia jeśli zaczęła się zastanawiać nad korzyściami które z tego tytułu mogą na Hikariego spłynąć. Hikari był łasy na zwiększanie swojej potęgi, to też łatwo było go kupić jakimiś zabobonami o magicznych amuletach czy przecinających niebo włóczniach plujących lawą. Nie było to wielkim zaskoczeniem dla blondynki gdy od pieniędzy właśnie na magiczne przedmioty, zszedł tor tej rozmowy. - W końcu nawet i bogatym nudzą się pieniądze... - I nie było w tym nawet krzty kpiny.

Słowa dotyczące wisiorka trochę ją zaciekawiły, mimo to bardziej zastanawiało ją co owy amulecik robi i czy są w stanie to udowodnić, bo przekonać kogoś do walki o zwykłą błyskotkę wmawiając, że jest artefaktem... Również można. - Czyli w jaki sposób objawia się jego wyjątkowość? - Zapytała spoglądając w kierunku Yogańczyka zaraz po tym jak odwróciła wzrok od Arashiego. - Co takiego ten wisiorek robi? Może zastanowilibyście się nad jakąś prezentacją nim ludzie wejdą na ring... W końcu to podgrzeje atmosferę, tak jak tego chciałeś Arashi-sama - Przetarła delikatnie oczy bowiem panujący w pomieszczeniu półmrok nie był czymś do czego przywykła, oczy się jej zwyczajnie w takiej atmosferze męczyły. Musiała to jednak jakoś przeboleć, doputy stąd nie wyjdą.

Wspomnienie o ludziach z listy spotkało się dosłownie z tym czego oczekiwała, nie mniej nazwiska na niej zawarte częściowo wzbudziły w niej zaciekawienie, nie znała wszystkich z nich jednak Hikari był w stanie poradzić sobie z każdym. Tak zakładała, coś musi być w tej zawziętości na temat własnych umiejętności. Oczywiście, brak obecności mistrza był kompletnie uzasadniony. Nie zdradza się wisienki na torcie nim nie przyjdzie na to odpowiedni czas. Ale patrząc na listę nazwisk nie mógł być to ktoś zwyczajny a ktoś znacznie silniejszy od każdej osoby tutaj wymienionej, bo wymienieni byli pretendenci do tytułu kolejnego mistrza.

- Artefakty? Czyli prócz pieniędzy i nagrody głównej jest do zdobycia coś jeszcze? - Musiała wiedzieć z czym będą mieli do czynienia bo póki co nie było w tej kwestii żadnego ograniczenia a artefakty których działania nie potrafiłaby wyjaśnić ani ona ani żadni mądrzy w tym świecie ludzie mogły okazać się kłopotliwe, zwłaszcza jeśli pozostali uczestnicy mogli przy ich pomocy zwiększać swoje szansę. Bo kto mówi, że musisz go oddać już teraz, prawda? - A teraz przyszłą kolej by Hikari dodał coś od siebie... - I tak właśnie było, co prawda zastanawiała się co zdecyduje się oferować w zastaw Yogańczyk, nie miała na myśli tak naprawdę nawet żadnej sugestii która mogłaby go jakkolwiek wspomóc. Jak okazało się, że zaoferował pieniądze to już wiedziała, że gustu Arashiego tym nie kupił. Tutaj trzeba było mieć gest i nawet pięć tysięcy Ryo w takim interesie to swoiste nic. Przynajmniej tak sama sądziła. Nie mniej wracając do słów jakich Terumi użył i posiadania artefaktów w domu chciała się zaśmiać bo już sobie wyobraziła magiczną szuflę do zamiatania albo czarodziejskie rozbite szkło.

W tej chwili prośba jaką miała Yamanaka nie miała już znaczenia ani większej racji bytu stąd też wolałaby nie poruszać ponownie tego tematu. - Gdzie to się odbywa dokładnie, no i przede wszystkim kiedy. Jest coś jeszcze o czym powinniśmy wiedzieć, Arashi-sama? Jak wyglądają te starcia? - Chciała to wiedzieć bo dokładne poznanie panujących reguł wydawało się być bardzo naturalne, zwłaszcza gdy staje się przeciwko takim niezwykłym przeciwnikom.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Chise]

Wyprawa B
25/%%%


Mężczyzna uniósł jednie brew na słowa Hikariego o zostawianiu artefaktów w domu, ale postanowił tego nie komentować. Czy była to wyjątkowo marna wymówka czy też stwierdzenie ironiczne, ciężko było stwierdzić, ale osoba o potędze, posiadająca cenne artefakty i zostawiająca je w domu brzmiała.. Można by powiedzieć, niewiarygodnie. Ale zawsze mógł uznać przecież, ze chłopak takich nie ma i opiera się na własnej sile, nie każdy przecież potrzebował wzmocnień by osiągnąć potęgę, albo nie miał szczęścia się na takie natknąć.
Uśmiechnął się delikatnie do Inoshi - dziewczyna chyba miała smykałkę do takich rzeczy, szybko łapała o co chodzi i co powinno lecieć dalej. Pytanie było trafne i widać było, że Arashi się ucieszył z jego zadania.
- Dokładnie tak się dzieje, jest prezentacja przed samym rozpoczęciem walk. To część całej ceremonii, można by rzec, zachęcenie zawodników do walki. Ale dokładne informacje, jak mówiłem, przekażę gdy dojdziemy do porozumienia - każdy oczywiście chciał wiedzieć jak najwięcej, ale obecna sytuacja dość dobrze oddawała reguły tej gry: kto miał wiedzieć jak to działa i tak wiedział, z tłumaczeniem czy bez. Takie trochę "pozdro dla kumatych", gdzie Inoshi mogła się z tej grupy poczuć delikatnie wykluczona, ale osoba za to odpowiedziana nie siedziała naprzeciwko niej, tylko obok i nazywała siebie jej nauczycielem.
- Pieniądze i artefakty nie wliczając się w poczet nagrody dla zwycięzcy - zaprzeczył na jej domysły. To mogłoby być zwyczajnie za dużo, gdyby każdy coś stawiał na szali, a zwycięzca zgarniał wszystko, zwłaszcza przy sporej ilości graczy.
Hikari spodziewał się twardych negocjacji i zazwyczaj było tak, że przy takich targach osoba pierwsza wychodząca z ofertą była tą bardziej pokrzywdzoną, jednak chyba czegoś takiego to nawet on się nie spodziewał. Arashi odchrząknął, nieco zakłopotany tym, że będzie musiał to powiedzieć, ale był teraz trochę jak taki sprzedawca w sklepie z drogą biżuterią, który po zachwalaniu towaru musi podać jego cenę i wie, że nie jest zachwycająca. On też zachwycony nie był.
- Panie Hikari.. Jak to panu powiedzieć.. Gdyby do podanej przez Pana liczby dopisał pan jedynkę na przodzie, to moglibyśmy zaczynać nasze negocjacje. Większość takich umów jest zawierana na wysokość tak cztero- lub pięciokrotnie wyższą, co jest też powodem dla którego zazwyczaj obstawiane są jednak przedmioty - czy to oznaczało koniec negocjacji? Arashi ich nie wyganiał, patrzył nadal tak samo uważnie i uprzejmie, w jego postawie nie było znać nawet odrobinę mniejszego szacunku - pełen profesjonalizm i suche wyjaśnienie. Gdyby Hikari zaproponował nawet 500 Ryo, jego reakcja pewnie byłaby taka sama. Dał chłopakowi czas do namysłu, odpowiadając Inoshi.
- Ze względów zarówno bezpieczeństwa jak i praktycznych, sami gwarantujemy transport zawodnika na miejsce o czasie. Wcześniejsza wiedza o tym może być.. Niebezpieczna. Nie każdym się podobają takie walki, panienko. Walki są do eliminacji przeciwnika, a warunkiem przynajmniej początkowych walk jest pewna ostrożność, by nie zranić nikogo z widowni. W późniejszych etapach sami o to dbamy - odpowiedź była zarówno szczegółowa jak i ogólna, zależy pod którymi względami.
- Oczywiście rozumiem jeśli byłby to za duży wydatek. Nie wszyscy chcą stawiać takiej sumy w zamian za walki, szczególnie gdy nie są pewni sił.. Przeciwnika - dodał swobodnie. Jednak jeśli Hikari nie posiadał/nie chciał dać takiej kwoty ani postawić nic innego, to jednak oznaczało koniec rozmowy. Nie przeciągając, mężczyzna wstał ze swego miejsca i wyciągnął rękę w stronę najpierw Terumi, a następnie Inoshi.
- Nawet jeśli nasze negocjacje nie zakończyły się pomyślnie, to wierzę, że jeszcze się spotkamy. Może kiedyś młoda panienka przyjdzie tu zmierzyć swoją siłę? - po raz chyba pierwszy zmierzył Inoshi takim samym oceniającym spojrzeniem, które padało na jej senseia wcześniej - No i sprawa oczywista, ale muszę o niej wspomnieć: prosimy o dyskrecję. Nasze walki są dość ekskluzywne i nie lubimy gdy wieści o niej są rozprzestrzeniane.. Bez naszej wiedzy - uśmiech urzędnika był tym razem lekko niepokojący, a jeśli Hikari dobrze rozgryzł są pochodzi to zaproszenie to rzeczywiście ta prośba była w rzeczywistości zwykłą groźbą. Ładniej ujętym "trzymajcie mordę zaklejoną albo ją stracicie". Dodał jeszcze jedną rzecz.
- Zapukajcie trzy razy w drzwi, to wam karczmarz otworzy.

[Hikari]

Inoshi zadawała kolejne pytania, które dla Terumiego były niewiele znaczące, wiedział pewnie jak takie sprawy się odbywają. Mimo to słuchał odpowiedzi. Czy to jego wina, że uczennica nie posiada takich podstawowych informacji? Skądże znowu, ostatecznie nie wiedzieli na co się piszą przybywając tutaj. Nie musiał jej wprowadzać w każdy sekret takich organizacji, jakimi były mafie, które posiadały dość dużo za uszami. Szczególnie, że nie było z nimi żadnego kontaktu do tej pory, nie prowadził żadnych interesów, niczego. Znaleźli się tutaj z zupełnego przypadku, no może nie koniecznie aż tak zupełnego. Ktoś w końcu go polecił organizacji, dostrzegł, że to imię i nazwisko powtarza się w kilku miejscach świata. Mógł nie posiadać wielkich dokonań w jednym miejscu, ale jak zsumować dokonania w Atsui, na murze, w Soso, Yusetsu, trochę się tego uzbierałoby.
Dalej przeszli do negocjacji, które zostały bardzo skutecznie powstrzymane przez drugą stronę. Kwota, którą tutaj wymienił była zbyt niska, czego się Hikari nie spodziewał aż tak bardzo, a sprawiło to lekki grymas na jego twarzy. Widocznie nie w smak było mu tutaj odpuszczać, szczególnie jak dowiedział się o nagrodzie, przybył tutaj specjalnie na to wezwanie, miałby wracać z pustymi rękami? Tak wyjść po prostu stąd i nie wracać? Jedyne co mu nie pasowało iż zostawione artefakty oraz gotówka nie idą w ręce zwycięzcy, w takim wypadku co się z nimi dzieje później?
- Nie spodziewałem się, że aż tak rozczaruję pierwszą ofertą. Mam tylko pytanie nim przeszedłbym do kolejnej. Co się dzieje z zastawionymi rzeczami przez uczestników rzeczami później? Jakie są nagrody za walki poza główną nagrodą? Nie wiem czy jest wystarczająco atrakcyjna skoro każdy zawodnik musi postawić coś równowartościowego.
Chciał tutaj dostać potwierdzenie, że w przypadku wygranej są one zwracane. Nie postawi swojego domu, czy też naszyjnika, jeżeli po wygranej miałby to stracić. Jaki to miałoby sens? Zupełnie żaden, zamiast zwiększyć swoją siłę osłabiłby siebie samego. Usłyszał jednak, że walki są do eliminacji przeciwnika, co potwierdziło jego przypuszczenia, że jest to pojedynek na śmierć i życie. Tylko wygrany coś zyskuje, a skoro mistrz jest lokalny przez organizatorów ma być przeszkodą nie do pokonania. Zanim jednak coś ponownie zaproponował położył obie dłonie na biurku i złożył je w całość.
- A co gdybym postawił akt własności mojej posiadłości w Yusetsu? Jest warta spokojnie dziesięciokrotnie razy więcej niżeli z tego co mówisz kwoty stawiane przez innych zawodników, a spisanie odpowiedniej umowy nie powinno być problemem.
Przyglądał się dokładnie reakcji, czy widać tutaj cień szansy powodzenia. Miał jeszcze plan awaryjny, którego nie chciał wyciągać, ani nikomu pokazywać. Amulet zamieszczony na szyi, prędzej pozbędzie się swojego mieszkania niżeli tego, szczególnie na czas walk. Jeżeli to także zawiodło nie posiadał innego wyboru jak zdjąć swój wisiorek.
- Stawiacie na prawdę twarde warunki. Jaką posiadam gwarancję, że nie zostanę oszukany?
Zadał to pytanie w momencie tylko odmowy przyjęcia aktu własnościowego do postawienia na szali, a potem wyciągnął swój wisiorek i położył na stole. W przypadku powodzenia, nic takiego nie miało miejsca, po prostu nie chciałem przedłużać rozmowy o kolejne posty. Hikari zagrał już va-bank ostatnia propozycja.
- W takim wypadku to już na pewno wystarczy, chociaż uważam, że żądacie zbyt wiele skoro to ja ryzykuję. Chciałbym go też zachować na czas pojedynków, dlatego mam propozycję. Podpiszemy umowę z aktem własnościowym domu, a także tym artefaktem, ale dostarczę je dopiero w momencie przegranej. Lub sami sobie weźmiecie z moich zwłok, to chyba uczciwy układ prawda?

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " Niezbyt czyste miejsce "

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DWpo2Kx ... J&index=11[/youtube] Niektóre żarty nigdy nie bywały śmieszne, a zwłaszcza te kompletnie pozbawione wyczucia sytuacji jak ten wspominający o pozostawieniu artefaktów w domu. Strasznie śmieszne... Nie mniej ani Inoshi ani Arashi pozwolili sobie tego nie skomentować. Na uśmiechy trudno nie odpowiadać uśmiechem, sytuacja, oraz miejsce w jakim się znajdowała potrafiły jednak sprawić, że na jej twarzy nie pojawiło się odwzajemnienie mimiki Arashiego. Gość się jej nie podobał, jednak wciąż to właśnie do niego tutaj przyjechali i cokolwiek by sobie nie pomyślała, wiedziała, że muszą się z nim rozmówić, a właściwie to Hikari musi.

Ktoś musiał zadawać pytania jak typowy Bezi po zrzuceniu do kolonii. Blondynka nie miała wcześniej styczności z miejscami takimi jak to, ani tym bardziej z organizacjami z pod ciemnej gwiazdy jak rodzina która to organizowała. Nikt nie powiedział tego otwarcie ale od samego początku w powietrzu wisiało coś niedobrego i ona to czuła. Nie mniej, Hikari zdawał się być wystarczająco zafascynowany zdobyciem większej potęgi by i tak i tak tutaj przyjechać. Po prawdzie dla niej wszystko to nie było takie proste jak dla niego, potęga... Jest wiele jej definicji, czy ten kto zgniecie najwięcej robaków jest potężny? Czy może ten robak który się przeciwstawi?

- A już liczyłam, że warto będzie... - Westchnęła wyraźnie speszona. Spodziewała się tego. Organizatorzy muszą przecież mieć i coś dla siebie, a raczej, dużą większość tego sprzętu. Nie są przecież zwykłymi ludźmi którzy organizują walki, za tym stoi znacznie większa grupa, wcale nie dająca sobie w kasze dmuchać o czym świadczy lista ludzi z którymi odważyli się zadrzeć by ściągnąć ich tutaj... Albo, gdziekolwiek to jest. Yamanaka podparła się o oparcie krzesła na którym siedziała przysłuchując się dalszej części konwersacji która miała tutaj miejsce, dla niej, wydawało się proste to, że targowanie nie ma większego sensu, zwłaszcza, że i tak i tak od dawna wszystko jest ustalone. Oni od dawna wiedzą czego od Terumiego potrzebują. W końcu, nie zaprosiliby go gdyby nie miał im do zaoferowania czegoś lepszego niż pieniądze, bo przecież Arashi sam wspomniał. " Artefakty. Dlatego właśnie jego słowa nie dziwiły, aczkolwiek suma przez niego wspomniana rozbudzała wyobraźnie.

Właśnie teraz stała się głównym obiektem konwersacji do którego zwracał się Arashi, informacje o miejscu i transporcie zdały się niezwykle tajemnicze co oznaczało kłopoty. Nie mniej wiedziała, że musi to być gdzieś w pobliżu skoro ukrywają to miejsce. - A więc wszyscy oglądajacy będą bezpieczni? - To właściwie było już pytanie do samej siebie albowiem dokładnie tak zrozumiała co jej przekazano. Nie podobało się jej użyte słowo, " eliminacja ". Cóż znaczyło w tym kontekście. Śmierć? Niezdolność do walki? Tego już nie raczył wyjaśnić. Aczkolwiek słowa traktujące o " ostrożności " o którą sami dbają dalej podbijało ich image ugrupowania które ma nie jednego asa w swoich rękawach.

I było po wszystkim, Hikari wpadł w sidła stawiając co tylko mógł. Bardziej można to nazwać wymianą ofert niż negocjacją, przynajmniej dopóty Hikari nie zdecydował się sam określić swojej drugiej oferty po której opadła jej szczęka. - Czy on kompletnie zbaraniał? - To pytanie odbijało się od wnętrza jej czaszki i wracało wciąż tworząc echo. Postawić dom, najlepiej wszystko, swoją i jej cnotę też bo trzeba być potężniejszym. Może i Hikari był pewien siebie, może i był utalentowany i potrafił o siebie zadbać, ale w tej kwestii właśnie to ją niepokoiło - To właściwy powód do zmartwień... - Przesadna pewność siebie potrafiła zgubić, o ile jej własna mogła zostać zgaszona, zapewne dużo szybciej niż chłopaka, to wciąż była jedynie jak ten jamnik który stawał się odważniejszy przy kimś większym, a zarazem jednym głośniejszym szczeknięciem można go uciszyć. Hikari z kolei zdawał się być buldogiem który jeszcze nie przegrał w karty z losem.

- Hikari... - No zaskoczył ją ten cały Yogańczyk grając va-bank i oddając co tylko ma. Niezbyt pasowało jej to, że Hikari stawia na szali wszystko, kompletnie nie rozumiała tego co próbuje zrobić. Dosłownie zagrywał tak, jakby nic nie miało znaczenia, tylko potęga. Aż prosił się o utratę tego wszystkiego w chwili nie dłuższej niż pstryknięcie palców.

- Arashi-sama - Zaczęła jak tylko Hikari skończył mówić. W tej chwili było jasne, że oferta Hikariego raczej zostanie przyjęta. Dokładnie w takim stanie w jakim ją złożył, aczkolwiek, wątpiła by pozwolono mu zachować amulet. Czy właśnie nie dla takich sytuacji tutaj jest? By zagrać swojego jokera gdy wymaga tego sytuacja? - Mam coś innego... - Spojrzała się najpierw na Hikariego a potem na Arashiego zaciskając przy tym usta. - Arashi-sama, wierzycie w magiczne amulety. Przedmioty o wielkiej mocy które przynoszą tutaj inni. Mam coś równie interesującego ale jest jeden haczyk. Nie wiem co to robi. Wiem jedynie, że ma magiczne właściwości a o jego skutkach przekona się ten który go zje. To jest magiczny cukierek. Poczekaj. Sam poczujesz od niego energię! - Zapewniała ściągając z zadka torbę. Zeszłą z krzesła przykucając przy biurku. Jej torba nie była malutka a trzymała w niej najróżniejsze szpargały. Dodatkowo panujący tutaj półmrok nadawał się idealnie do zrobienia czegoś poza wzrokiem pozostałych, nie odkrywała za bardzo materiału który zakrywał torbę i grzebałą w niej obiema rękami. A raczej, składała pieczęcie. Dzik -> Wąż -> Wół -> Szczur. Taką sekwencję chciała złożyć poza wzrokiem Arashiego. - Już, chwileczka i go sięgnę. - Powiedziała wpatrując się w niezbyt wysokiego gospodarza.

Oczywiście następnym co się stało było pochwycenie niecnego cukierka i pokazanie go każdemu. Co ciekawe po odwinięciu delikatnie papierka był on niebieski. - Nie wiem skąd go mam od jakiegoś czasu po prostu leży u mnie w torbie i do tej pory nie wiedziałam co z nim zrobić, a ty widziałeś wiele cudów, Arashi-dono. Na pewno nie jest to zwykły łakoć. Poczujesz energię jak go dotkniesz - Wysunęła rękę z cuksem delikatnie w jego stronę. Jeżeli wszystko stało się tak jak przewidywała to Arashi powinien poczuć dotykając cukierka, albo nawet i papierka dziwnego rodzaju kłucie w dłoń, nie takie jakim określa zacięcia czy ukłucia szpilką a bardziej mrowienie, takie bardzo przyjemne mrowienie które do czegoś zachęca, ciężko jednak stwierdzić do czego. Chciała położyć cukierek na blacie i wtedy po dokładniejszym się przyjrzeniu można dostrzec delikatną, ledwo widoczną niebieskawą aurę. - To nie jest zwykły cukierek... Sama nigdy nie widziałam czegoś podobnego... - Westchnęła nabierając w usta nieco powietrza, na tyle by na chwilę wypełnić nim buzię po brzegi i zaraz wypuścić. - Dzięki temu mogę mu pokazać dosłownie co zechcę, gość na pewno lubi coś czego jeszcze nie spotkał, tylko czy to na niego wystarczy? - Było ryzyko niepowodzenia, w ostateczności ją wyśmieje, bo brzmiało to absurdalnie, magiczny cukierek, nie wiadomo skąd a jednak! Dla Arashiego powinien coś w sobie mieć.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa