Szczyt Muru

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 25/45 - Buduj, dziel, rządź.

Ogar Ishiki jako osoba, która ma już jednak rangę wyższą niż pospolity szczurek, dostał przykaz milczenia od Wilka, żeby nie pomagać młodym. On wiedział, jakie są procedury i to byłoby zwyczajnie za proste, jednak oni? Świeża krew, niech mają swoje pięć minut, żeby zabłysnąć. Oren był wyraźnie znudzony, wspierając się na tarczach przy wysoce bezbronnym mężczyźnie. Kiedy tylko Senjuu zaproponował odebranie broni mężczyźnie, ten szybko próbował dobyć broni i zaatakowac po tym jak wyszarpnął ręce z więzów, jednak ruch Orena był szybszy i metalowe okucie tarczy strzeliło po łapach mężczyznę z taką siłą, że zęby wszystkim zagrały marsza, a samego odbiorcę ciosu, aż przewróciło. Spokojnym ruchem stopy i kopnięciem, Oren odsunął broń i strzały od outsidera.
-Tochi, Murino? - Spytał po chwili ciszy. Dwójka młodzików, która uznała, że skoro Keizo się wypowiedział, a w ich oczach urósł do rangi nadszczura to nie muszą się odzywać. Jednak ich zdanie było także wazne i do wysłuchania, zgodnie więc zaproponowali zwykłe, zwyczajnie zabicie mężczyzny by pozbyć się zagrożenia. Na tą rewelację nie zareagował bo leżał w bardzo niekomfortowej pozycji częściowo spętany, a częściowo poniżony i uderzony.
-Dobrze, więc ogólnie prawdopodobnie spotkałaby go śmierć gdyż jest napastnikiem obstającym na bezpieczeństwo muru i jego załogi, ale skoro Szczur Senjuu Keizo uznał, że trzeba mu darować życie, to tak zrobimy. To twój szczęśliwy dzień, barbarzyńco. - Wypowiedź przesycona jadem, skierowana w stronę zarówno pojmanego jak i Keizo. Było w niej astronomicznie dużo pogardy. Ale rozkaz był jasny, uwolnić. Keizo kucnął luzując więcy i zaszczepiając swoje nasionka, mężczyzna gdy był wolny nie oglądając się na broń - ale poświęcając jedno spojrzenie Keizo, uciekł w stronę lasu. Oburzone spojrzenia pozostałej dwójki szczurów wbiły się najpierw w Orena, a widząc jego rozbawienie - w Keizo.
-A teraz powiedz mi, Keizo Senjuu, cóż to była za technika której użyłeś? Te kulki które umieściłeś na jego obuwiu były doskonale nasączone czakrą mokutonu. Czy to swego rodzaju technika śledząca? Patrzcie i uczcie się. Teraz poczekamy, aż oddali się trochę i wyruszymy za nim, gdzie prawdopodobnie znajdziemy wszystkich odpowiedzialnych za ostrzał muru. Możemy sie oddalić, wszyscy są poinformowani o naszej wyprawie. Zabezpieczyć miejsce postoju. - Po czym bez pardonu wziął łuk do ręki, a zobaczywszy jak niskiej jakości jest - zwyczajnie go w dłoniach zniszczył.

[Keizo]

Na pytanie starszego rangą mężczyzny Keizo skinął głową.
- Nasionka działają przez dwadzieścia cztery godziny - powiedział, pokazując w dłoni jedno z nich które sobie zachował - Dopóki będą dotykać ziemi lub innych roślin, mężczyzna będzie dokładnie namierzony, niezależnie od tego jak daleko odejdzie - dodał jeszcze, zamykając oczy i wyrzucając kulkę za plecy. Po chwili przeszukiwania terenu za pomocą mokutonowego "sensora" - w którego zwykłą wersję od urodzenia, według przypuszczeń Keizo, wyposażony był Oren - zrobił kilka kroków do tyłu i, z wciąż zamkniętymi oczami, schylił się i podniósł nasionko. Chciał zaprezentować dokładność tejże techniki - choć i tak ostatecznie sprawdzi się ona dopiero w terenie.
Następnie postarał się zabezpieczyć prowizoryczny obóz tak jak umiał najlepiej, nie chcąc jednak tracić bezmyślnie chakry - jeśli oczywiście intencją Wilka było pozostanie poza murem, który przecież nie był tak daleko. Do tego powrót do umocnień ugasiłby ewentualne obawy dzikich że Shinsengumi knuje coś niedobrego - a to chyba powinno być priorytetem strażników, żeby po krótkim odpoczynku i regeneracji mogli wyruszyć w stronę obozowiska napastników. Senju nie zamierzał jednak kłócić się z dowodzącym wypadem za mur mężczyzną - miał on w końcu o wiele większe doświadczenie od zwykłego Szczura.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 27/45 - Buduj, dziel, rządź.

Oren pokiwał głową w lekkim zamyśleniu.
-Interesujące. Umiejętności sensoryczne rodu Senju. A co jeśli cel nie będzie miał kontaktu z ziemią jako taką, tylko na ten przykład będzie jechał na koniu? Dostaniesz możłiwość lokalizacji go w momencie wsiadania i zsiadania na konia? A jak będzie w budynku to nie będziesz go wyczuwał?- Oren wskazał innym rekrutom by uważnie obserwowali postępowanie Keizo, bez słowa, w ciszy. Użytkownik elementu drewna - i kilku innych fajnych umiejętności - zaprezentował technikę w praktyce w całej pełnej krasie, mimo, że tylko na tak małej powierzchni. Murino, jedyna płeć żeńska w aktualnym teamie prychnęła pod nosem "zwykły fart nowicjusza". Czyżby wątpiła w tak precyzyjne umiejętności sensoryczne drewniaka pozostaje pytaniem na które Keizo musi odpowiedzieć Sobie sam. Wilk uznał, że muszą zrobić nie tyle obóz, co po prostu się tutaj pokręcić. Plan Orena zakładał, zgodnie z tym co przekazał rekrutom, pokręcenie się by zobaczyć czy łucznicy nie czekają tylko na okazję do ponownego ataku. Powrót na mur i czekanie aż znow podejdą od strony ziemi byłby tylko stratą siły i czasu. Dla nikogo z muru nie była korzystna opcja w której bawią się w cholernego kotka i myszke - że shinsengumi się wycofa na mur, tamci zaatakują i uciekną i tak dalej. Keizo, jeśli pokusił się o wykorzystanie umiejętności sensorycznych mógł wykryć, że mężczyzna z nasionkami skierował się w jedno określone miejsce w nim pozostał, nie zmieniajac swojego położenia już.

[Keizo]

Keizo potwierdził, że byłby w stanie namierzyć go podczas wsiadania i zsiadania z konia, odnalezienie go zaś w budynku byłoby jednak problematyczne. Senju zignorował też prychnięcia innych Szczurów, którzy widocznie nie doceniali sensorycznych zdolności małych nasionek. Szczerze mówiąc, zbytnio im się nie dziwił - w końcu dzisiaj Mokuton był już w wystarczającym stopniu głównym aktorem. Drewniany mur był atakowany przez dzikich, drewniane klony broniły przed strzałami, a teraz nasiona miały wskazać im drogę.
Gdy chłopakowi udało się namierzyć ich zbiega - oraz potwierdzić, iż ten nie porusza się przez dłuższy czas - przekazał tą informację Orenowi, opisując mu kierunek oraz mniej więcej przebytą przez dzikiego odległość. Widocznie czekało ich niedługo kolejne starcie - cztery mokutonowe klony czekały więc w gotowości, będąc na pewno sporą pomocą w ewentualnej potyczce.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 29/45 - Buduj, dziel, rządź.

Po takim dość przymusowym, lecz chwilowym postoju - i zabezpieczeniu okolicy w postaci zwykłego rozejrzenia się za pułapkami i kusznikami/łucznikami mogącymi czyhać na życie i dobro Keizo i drużyny, pora było ruszać. Chłopak dowiedział się podczas postoju o Tochim i Murino mniej więcej tyle, że chłopak wolał iść na mur niż skończyć jak jego rodzina - wymordowana za hańbę, a dziewczyna jest córką kochanki jakiejś osobistości i być może za głośno się raz do tego przyznała. I paradoksalnie dla dwójki z nich ten mur, miejsce oddzielające świat od piekła i dzikich, od bandytów i potworów, był najlepszym i najbezpieczniejszym rozwiązaniem. Stosunkowo - ucieczką od zagrożeń czyhających na kontynencie. Ludzie są nieraz dużo paskudniejsi nawet od potworów, to niestety fakt wszystkim znany i zupełnie oczywisty. Tak czy siak, Tochi i Murino nie wyglądali na dwójkę która szuka na murze przyjaciół - choć i tak byli uosobieniem przyjazności w porównaniu do Ishikiego który nie odezwał się ani razu, wypatrując na horyzoncie zagrożeń. I jedynie wilk Oren ze swoimi tarczami, człowiek o bardzo doskonale rozwiniętej fizys był najbardziej sympatyczny, próbujac nieco zintegrować rekrutów - w ten sposób prosił was o te same czynności byście sobie wchodzili w drogę i mieli jakiąś mniejszą lub większą interakcje. Niestety, nawet Jeśli Keizo chciał to nie da sie nawiązac relacji gdy tylko jednej stronie zależy.
Pojawił się sygnał, że trzeba wyruszać, Keizo poinformował o tym, że śledzony mężczyzna się nie porusza od dłuższej chwili. Wilk zarządził ostrożny, szeroko zakrojony zwiad i zajście mężczyzny lub mężczyzn z kilku różnych stron na raz. Znajdował się nasz cel w lesie, tym za terenami wykarczowanymi, gdzieś na takiej fajnej większej polance przecince. Poruszanie sie między drzewami, nieco podmokłymi, gdzie sprężysty mech pochłaniał hałas każdego kroku było bardzo proste i przyjemne. Cała ekipa, w liczbie praktycznie dziewięciu osób obeszła cel z trzech czwartych stron, w pewnym rozpierzchnęciu....

A cel... cóż. Na środku polanki jest odciśnięta wielka... łapa? Noga? Taka wielkości połowy ludzkiego tułowia. I w tym odcisku gdzieś tam się znajduje poszukiwany cel. A przynajmniej on, ten cel, od pasa w górę, bo nogi są w całości, obok... Ze strony głębi lasu nagle dochodzi jakiś hałas i z daleka widać nadchodzący patrol kilku osób wyposażonych w łuki. Zauważają nasz team...
I następuje zawieszenie akcji. Cisza, patrzenie po Sobie. Oren gotowy do działania, liczy jednakże, że jego rekruci wykażą sie inicjatywą.

Pisz tutaj. -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=74&t=4833

[Hitsukejin Shiga]

Misja D dla Keizo.
Your friendly crispy construction worker
3/15[/center][/b][/color]

Rashi grzecznie stał, gdy Keizo ogarniał list. Nie, ani na chwile nie przestał się uśmiechać. A widział zmieniające emocje malujące się na twarzy chłopaka któremu ma towarzyszyć.
Nie wiedział, ze fakt zdegradowania był dla Keizo taki wstrząsający, ale widząc na jego twarzy malujące się zdziwienie przy czytaniu listu - którego on nie czytał, mimo, że miał okazję, ale przecież to nie do niego był on zaadresowany - a przecież takie zachowanie byłoby K A R Y G O D N E - przechylił głowę w bok, nie przestając się uśmiechać. Rashi był bardzo prostym, posłusznym człekiem.
-No to idziemy, Panie Ogarze. - Rzucił z uśmiechem. Chyba podobało mu się to, że towarzyszy Ogarowi, nawet jeśli ten ogar przypominał paprykowego crunchipsa który wpadł do ognia. Tam czerwony, tam ciemniejszy, tu chrupiący...
-Ach. Słyszałem. To bardzo przykre co się stało. Wielkie nieszczęście. Ale dobrze, że Ogary to już jest taki poziom, że nie łatwo jest was zabić. Nie to co my, szczury.. Jeśli chcesz wiedzieć, to Tochiemu lider kazał obciąć łeb, a ciało zniszczyć. Potem ten łeb sam gadał! Nie przestał ani na chwilę podobno! Przesłuchiwał go Oren, bo Tochi powiedział, że tylko z Orenem będzie rozmawiał. A jak Oren wyszedł to głowa była martwa, a Oren udał się do lidera. - Wypaplał się Rashi, nieco za szybko i nieco za dużo mówiąc. - Wiem, bo mój starszy brat jest Ogarem i był wtedy przy tym!

Tak czy siak Rashi doprowadził Keizo tam, gdzie na szczycie muru porzucili tworzenie umocnień wtedy, gdy zaatakowali dzicy. Od razu usiadł w pozycji lotosu na murze.
-Na pewno dasz radę? Możesz być jeeszcze zmęczony czy coś, kazali mi pilnować byś się nie przemęczał, bo bla bla bla lepszy żywy niż martwy. - Zaśmiał się, wiedząc, że nie do końca tak to leciało, ale zapomniał prawdziwego komunikatu.

[Keizo]

Keizo uśmiechnął się pod nosem. Kierownictwo jak zwykle było zwracało uwagę na dobre samopoczucie swoich podwładnych - nawet jeśli byli skwarkami. Lepszy żywy niż martwy!
Cóż, ciężko z tym dyskutować.
Senju nie przeszkadzało zbytnio ciągłe uśmiechy młodego Szczura. Sam zapewne był tak odbierany przez starszych rangą na Murze - ciągle uśmiechnięty żółtodziób, nie mający pojęcia jakie koszmary czekają po drugiej stronie.
Cóż, teraz był często uśmiechniętym spalonym żółtodziobem, który miał pojęcie jakie koszmary czekają po TEJ stronie.
- Dam ci znać jak już zemdleję - powiedział, składając pieczęcie i ustawiając się w odpowiedniej pozycji do przywoływania kolejnego ciągu ścian, mającego wzmocnić mur w najbliższej okolicy Shi no geto. Ostatecznie, nawet jeśli drewno było łatwopalne, to takie rozwiązanie nie należało do najgorszych. Murek działał jak świetna przynęta - dzicy, jeśli zechcą go podpalić, będą musieli podejść na odległość co najmniej strzału z łuku, co otwierało ich na kontratak ze strony Shinsengumi.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja D dla Keizo.
Your friendly crispy construction worker
5/15[/center][/b][/color]

Lepszy żywy i posłuszny niż spalony który stwierdzi, że to wina innych z muru i podejmie za swój cel zniszczenie muru lub chociaż wybicie załogi. Definitywnie ostatnie czego potrzebował mur teraz to drugi Tochi. Który i tak swoimi działaniami zabral ze sobą życie jednej szczurzycy i jednego ogara, co daje dwójkę szczurów i ogara w plecy w obsadzie muru. Więc, chcąc czy nie, musieli troszczyć się o ostatniego z oryginalnego zespołu Orena który sam także został zdegradowany. Mur to wojownicy, ale muszą oni być też oddani sobie jak rodzina.
A to był dość mocarny cios w samo serce dla wielu osób tego dnia - i jedynym pozytywnym akcentem było to, że Keizo przeżył to wszystko. Dlatego tak dookoła niego skakali.
-Jak zamierzasz mi dać znać, Ogarze Keizo, jeśli zemdlejesz? To trochę się wyklucza. - Nadal z nijak nie blaknącym uśmeichem na swoim szczurym ryjku Rashi zagajał rozmowę z Keizo, podziwiając to, co chłopak robił. Obserwował składane pieczęci i zastanawiał się kto oryginalnie na ten plan wpadł. Tworzenie fortyfikacji na murze mialo więcej zalet niż wad, bo nawet jeśli ktoś podpali drewno - to za drewnem są kamienie. A żeby podpalić drewno trzeba wyjść z lasu na przecinkę i odsłonić się na reakcję Shinsengumi... Może gdyby dzicy ogarnęli katapulte? Ale wtedy drewno to w ogóle się okaże niesamowicie dobre, absorbując siłe uderzenia, a nie krusząc się jak kamienie.
-Gdyby to tylko nie było łatwopalne, to byłoby niesamowicie dużym wzmocnieniem dla muru. Będziesz starał się awansować w hierarchi, Ogarze Keizo? - Zagaił Rashi, po tym jak pojawiło się dodatkowe kilkanaście metrów drewnianej konstrukcji.

[Keizo]

- Em, nieważne - odpowiedział Keizo na pytanie chłopaka w jaki sposób da mu znać o omdleniu. Po krótkiej chwili porzucił je w pamięci i zamiast zamartwiania się tym, czy jego żart był aż tak zły, zaczął zastanawiać się czy przez to, że pół ciała miał spalone, wszyscy będą traktować go śmiertelnie poważnie? Cóż, bez drewnianego Henge z pewnością nie wyglądał jak pierwszorzędny kumpel do rozmów - ba, wyglądał wtedy bardziej jak zombie ze strasznych historii opowiadanych sobie nawzajem przez dzieci, które nie miały ochoty zbyt szybko pójść spać.
- Jeszcze się nad tym nie zastanawiałem - dodał w odpowiedzi. Czy chciałby zostać Wilkiem? Jego umiejętności przywódcze z pewnością pozostawiały sporo do życzenia. Ba, nie miał okazji przecież jeszcze nikim dowodzić, a z pewnością nie z pozycji Ogara. Do tego za mało znał jeszcze tereny poza Murem, nie wiedział też jaką opinię mają o nim jego współstrażnicy - nie można przecież zostać czyimkolwiek kapitanem, jeśli nie posiada się choć odrobiny autorytetu, który zdobyć można przecież głównie ciężką pracą.
Po jeszcze kilkunastu metrach Keizo odsunął się od krawędzi i usiadł na jednej z blanek.
- Chwila przerwy - rzucił Rashiemu, po czym odetchnął głęboko. Nie powinien się nadwyrężać - nie tak wcześnie po opuszczeniu szpitala. Nie czuł się źle, nie chciał jednak przekroczyć granicy swojej wytrzymałości, która zapewne nie osiągnęła jeszcze poziomu sprzed prawie-udanego-całopalenia.
Senju wychylił się nieco i zaczął obserwować Mur, a raczej to, ile jego metrów udało mu się pokryć drewnianą skorupą. Wzmocnienie całego wydawało się przedsięwzięciem mogącym zabrać nawet całe pokolenie - Keizo tymczasem nie wiedział czy ma tyle czasu, jak każdy ninja zresztą.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D dla Keizo.
Your friendly crispy construction worker
7/15[/center][/b][/color]

A może mają zamiar traktować Keizo tak poważnie nie dlatego, że spłonęła mu połowa ciała, tylko dlatego, że padł ofiarą Jashinisty, dookoła niego trup słał się gesto, a on mimo to żyje? Niewielu bywalców muru przeżyło tyle, co Keizo w jednej chwili. Plotki o tym, że najpierw był nóż w płuco i rana wewnętrzna, a potem spalenie katonem wysokiej rangi rozeszły się z prędkością światła - Ani szczury za to odpowiedzialne, ani Oren nie zatajali niczego. Z całej sytuacji w której Keizo jednak był bądź co bądź poszkodowanym z mniej lub bardziej nieswojej winy należało mu się chociaż takie... zadośćuczynienie. Docenienie tego faktu, że chłopak przetrwał. Rozniesienie wieści dalej. Bo z całym szacunkiem było to przeżycie nie byle jakie. Teraz... To nie tak, że ludzie się o niego bali. To nie tak, że te co bardziej miękkie szczury odczuwały jakiś strach o jego zdrowie. Oni bali się tego, że Keizo był w ramionach samej śmierci i ją wyśmiał w twarz. Ciężko ranny wrócił z piekła i nie zginął, tracąc przy tym nieco na swoim uroku zewnętrznym, ale niejednemu nie udałoby się wyrwać z objęć śmierci - a te dość mocno zaciskały się na chłopaku.
-Powinieneś. Niektórzy sądzą, że śmierć po Ciebie nigdy już nie przyjdzie, jak raz jej uciekłeś. - Z typowym dla Siebie usmiechem skwitował Keizowe wątpliwości czy nadaje się na wilka Rashi. W jego głosie był... szacunek do starszego rangą, ale jakiś... głębszy niż Keizo mógł odczuwać od szczurów wcześniej. Kiedy zrobił przerwę, Rashi przesunął się do niego.
-I tak dobrze idzie. Ostatnio liczyliśmy, że jeśli byś robił dziennie kilometr muru, to i tak zajmie ci to kilka lat. Zakładaliśmy, że będzie ci szło coraz lepiej, jeśli mam być szczery. Nie masz kogoś z podobnymi umiejętnościami kto by mógł też służyć na murze? - Spytał Rashi wyraźnie szukając kogoś, kto pomoże Keizo, który w tą godzine czy dwie zrobił kilkadziesiąt ładnych metrów muru, podbiegając już pod setkę metrów.

[Keizo]

Keizo przełknął ślinę, cofając głowę do tyłu. Naoglądał się już wystarczająco - prawie sto metrów oznaczało, że do wieczora, jeśli się spręży, powinien dać radę pokryć cały kawałek najbliższy Shi no geto, wzmacniając i tak silną już fortecę. Może to było rozwiązanie? Może wzmocnić należało w pierwszej kolejności jedynie posterunki znajdujące się wzdłuż Muru, pozostawiając między nimi "niechronione" fragmenty, potem zaś, zaczynając od najbardziej newralgicznych i narażonych punktów pokrywać je drewnem? Był to jakiś pomysł - decyzja jednak tak czy siak należała do Yumeno Himiko - Sowy budowniczych.
Posądzenie o domniemaną nieśmiertelność jakie wygłosił Rashi Keizo skwitował jednak jedynie cichym parsknięciem i pstryknięciem palcami podczas wstawania z blanki. Dzień wciąż był młody - powinien kontynuować pracę, a nie zastanawiać się nad tym czy kosa kostuchy, po zawiśnięciu nad nim ponad dwa tygodnie temu, nie zgłosi się teraz przez kolejne kilkadziesiąt lat albo i dłużej.
- Mam wrażenie, że inni Senju nie przyjęliby zbyt ciepło pomysłu o wysłaniu tutaj kontyngentu budowniczych - odpowiedział na pytanie Szczura, zastanawiając się czy po odbyciu wymaganej służby nie powinien spróbować awansować w klanowej hierarchii aby, po uzyskaniu nieco większych wpływów, zachęcić część osób do wspomożenia go w jego przedsięwzięciu. Nie sądził jednak że starczyłoby mu nawet wiecznego życia na zostanie Shirei-kanem, ten zaś raczej nigdy nie spełniłby podobnej prośby.
- Do roboty - rzucił jeszcze Keizo i ponownie zaczął składać znaną już sobie idealnie sekwencję pieczęci, którą mógłby zapewne powtórzyć nawet przez sen.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D dla Keizo.
Your friendly crispy construction worker
9/15[/center][/b][/color]

-Wiesz, to mi robi perspektywę. Jestem na murze od kilku miesięcy. Wcześniej byłem w Kami no Hikage. Wiesz, w centrum zniszczeń, kiedy Suzumura zdradził radę. I tu mnie zawsze się gubi ten pociąg mysli. Skoro celem Hanjiego było zasianie niepokoju, by wywołać wojnę w której wszyscy się wzajemnie powybijają, to czemu po prostu nie zaatakuje muru? Ile nas tu jest, kilkadziesiąt, w porywach kilkaset? A w Kami no Hikage setki ludzi zostało przez niego zamordowanych, dziesiątki przetworzył na swoich wojowników. Wystarczy, żeby taką armię tutaj skierował i sie ze swoimi poplecznikami pojawił. Nie bylibyśmy w stanie mu się uprzeć. A jeśli by nie było muru i cała zgroza stamtąd.... - Chłopak dłonią omiótł cały najbliższy obszar za wykarczowanym terenem, który był pod nimi, za murem. - przedostała by się na naszą stronę. Po ptokach. Stąd też nie rozumiem, dlaczego ktokolwiek ma negatywne podejście do muru. Jeśli obudowanie go drewnem ma pomóc to Senjuu powinni czuć się zobligowani. Przecież ten mur nie chroni tylko Sogen, lecz całego świata. Prawda? - Widać było, że w Rashim zakorzeniona mocno jest ideologia którą Keizo już mógł niejednokrotnie spotkać. Takiej.. Ślepej wierności do muru. Lojalności. Przekonaniu o tym, że mur jest konieczny, że wszystko działa tak jak powinno, że wszyscy powinni pomagać murowi i tym co na murze. No i zakorzeniony strach przed wszechpotęga Hanjim. Ale to spotkało dominującą większość tych, co przetrwała i opuściła swoje zycie z wyspy na kontynent, na statkach "wielkich wybawców". Jedni warci drugich tak naprawdę. Po raz pierwszy Rashi przestał się na chwilę uśmiechac. Wyraźnie się zamyslił.. I nie zauważył kiedy Keizo zerwał się by pracować dalej. Podszedł do niego, potarł dłoń o dłoń i położył ją na plecach chłopaka, przekazując mu czakrę.

Chociaż tak mógł pomóc.

[Keizo]

Ogar wzruszył ramionami, rozluźniając przy okazji nieco łopatki. Od ciągłego trzymania pieczęci potrafiły nieco zdrętwieć - nawet jeśli teraz non stop czuć było na nich lekkie swędzenie chakry przekazywanej przez spaloną skórę.
- Może uznają że to wystarczy - powiedział w końcu, wyciągając z ziemi kolejne belki, przytulające się do kamiennego muru - Może sądzą że dodatkowe wzmocnienia są niepotrzebne przeciw dzikim czy nukeninom, a jeśli ten cały Hanji jest tak silny jak słyszałem, to taka tarcza zapewne też byłaby dla niego stosem wykałaczek - dodał, wiedząc dokładnie że nie trzeba być największym postrachem obecnego świata, by bez problemu powalić ścianę tego rodzaju.
- Klany z dalszych krain biorą mur za coś pewnego i uznają, że paść nie może - rzekł, robiąc kilkanaście kroków i powtarzając sekwencję pieczęci. Czuł, że niedługo będzie musiał zejść z muru na niewielki posiłek - Najstarsi shinobi nie pamiętają przecież jego początku.
Ninja chrząknął. Wkraczali na nieco nieprzyjemne terytoria - mimo że chłopak przywdziewał teraz czerń, to wciąż był Senju. Wiedział jednak, że niechęć jego klanu wiązała się z tym, że Mur ściśle powiązany był z "nielubianym" klanem Uchiha. Założyciel - Uchiha. Obecny Lord Protektor - Uchiha. Terytoria, które jako pierwsze bronione były przez Mur - te Uchiha. Czasem Keizo miał wrażenie, że niektórzy najchętniej wyrzuciliby całe Sogen w nieznane terytoria. Wiedział i rozumiał też, że takie nastawienie miało swoje podłożenie w dawnych konfliktach i wciąż czasem ropiejących ranach - nie znaczyło to jednak, że uznawał je za mądre. Czy jeśli twój sąsiad ma w piwnicy smoka to nie pomożesz mu zreperować drzwi tylko dlatego, że jego dziadek pchnął nożem kiedyś twojego dziadka?
Może to niezbyt trafna analogia - pomyślał, zaciskając zęby. Skład Senju przydałby się na Murze. Ale jeśli decyzja klanu była jaka była, to zamierzał ją uszanować, nawet jeśli jej nie pochwalał.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D dla Keizo.
Your friendly crispy construction worker
11/15[/center][/b][/color]

Kiedy tylko Ogar poruszył ramionami, Rashi odetchnął głębiej, jego serce opuściło kilka uderzeń. Taki mały... szok? Zaskoczenie? Chyba takie właśnie emocje mogą powodować właśnie takie zachowanie. Keizo mógł przez swoje spalone plecy - przez niestety więc ciągle podrażnioną skórę - i ciągle przez to też bardzuej czułą - dosłownie poczuć jak Rashi się spina, jego nacisk staje się... dziwny, sztywny, jakby jego mięśnie w rękach zamieniły się w kamień. Napięte jak postronki.
-Sprawiłem ci ból, Ogarze Keizo? Jeśli tak to przepraszam. - Wysłuchał potem wypowiedzi Keizo, starając się nie zrobić jakiegoś chamskiego Faux-pas i nie wbić mu się w słowo. Nie chciał wypaść źle, i tak czuł się malutki przy kimś, o kim brat opowiadał, że nie imała się go ani śmierć ani sam Jashin. No bo przecież był pod rytuałem, miał rany w środku i ogień... A mimo to stoi tu, pracuje i robi więcej, niż mógłby Rashi, nieszczęśliwie nie posiadający kekkei genkai pozwalającego na budowanie czegoś trwałego, a przynajmniej nie tak trwałego jak w przypadku Keizo, którego to drewno trzymało sie doskonale nawet mimo niedysponowania samego budowniczego. Przez dwa tygodnie w tym ciężki czas dla Keizo było kilka ataków na mur Keizo o czym świadczyć mogły miejscowe przypalenia i dość płytkie wyrwy w murze. Nie dość głębokie by cokolwiek zmieniały, ale jednak widoczne jako świadectwo, że ktoś próbował pozbyć się tego dodatkowego wzmocnienia. Taka blizna bardzo płytka, stanowiąca praktycznie order od świata. Zwłaszcza, że Murino nim została zamordowana zdążyła przekazać co zrobił Keizo z mgłą - bardzo podstawowym suitonem - i jakie to odniosło piorunujące efekty w uczynieniu ataków łuczników z płonącymi strzałami całkowicie bezużytecznymi.
-Każde wzmocnienie jest ważne. Był przecież atak na mur. Może dodatkowe wzmocnienia dałyby dodatkowy czas na reakcję. Dla mnie to mur mógłby być i wysokości nie trzydziestu tylko trzystu metrów, żeby nikt nie dał rady po drodze na górze przetrwać. I w ogóle usiany pułapkami. I bronią. Z trucizną! - Podekscytował się Rashi, odruchowo zaciskając dłonie i niechcący lekko ciągnąć Keizo za skórę. Znów począł przepraszać.
-A potem będzie płacz po fakcie, jak będzie za późno. Tak, wiem coś o tym. Wszyscy wielcy i wazni zdają się wyczekiwać nie wiadomo czego, a potem jest za późno. - Westchnął szczur, a z jego czakrową pomocą i tym, że przekazywał Keizo wszystko co miał, mur robił się praktycznie sam.

[Keizo]

Rashi miał rację. Większość osób miała nastawienie pod tytułem - jeśli coś działa, to tego nie naprawiaj. Nawet jeśli to tysiąckilometrowy, wysoki na trzydzieści metrów mur. Entuzjazm młodego Szczura dawał nadzieję na to, że nie wszyscy byli tak nieczuli na potrzeby Shinsengumi - szkoda jednak, że większość takich osób tutaj ginęła, nie dożywając zbyt podeszłego wieku.
Ogarowi do głowy wpadła myśl, że niezbyt dobrą rzeczą było to, że historie o Murze - te, które sprawiły że malutki Keizo zainteresował się wielką kupą kamieni w dalekiej krainie - dla wielu jednak stawały się właśnie tylko tym, historiami mającymi zachęcić dzieci do wczesnego chodzenia spać i ciężkiego treningu, bo przyjdzie zły dziki i cię zje.
- Dlatego musimy się postarać, żeby nie było "po fakcie" - powiedział cicho Senju, enty raz tego dnia składając zdrętwiałe dłonie do pieczęci i wznosząc z ziemi kolejne drewniane umocnienia.