Pustelnia Numy

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
23 / 30+ To nieprawdopodobne, że Numa nie dostał "S" z matematyki, gdy uczono go w jego domu rodzinnym. W końcu dodawanie szło mu tak dokładnie! Widział ilu ludzi tu szło i liczył ich, na pewno nie myląc się w obliczeniach. Kupiec też podał dokładną liczbę ludzi, którzy tutaj poszli... coś tu nie grało. Trzy osoby zaginęły bez śladu i nie było wiadomo, co się z nimi stało... a przynajmniej przez chwilę. W drugiej grupie coś się działo. Jedna osoba zniknęła bez śladu, a pozostałe dwie były już po kolana w ziemi i wyglądało na to, że za niedługo wsiąkną cali na dobre, a im bardziej się wyrywali z pułapki wciągającej ludzi, tym szybciej ziemia ich wciągała. Na dodatek żaden z nich nie krzyczał, co było dziwne biorąc pod uwagę warunki. Co więcej kolejna grupa zbliżała się do miejsca, gdzie miała miejsce ta tragedia...
A w obozowisku cisza aż piszczy, ogień spokojnie trzeszczał sobie pośrodku obozu, strażnik czuwał, co jakiś czas rozglądając się na boki, a reszta załogi spała spokojnie w namiotach, oczekując poranka. Kto mógł spodziewać się, że gdzieś tam ktoś wybija ich jednego po drugim?

[Numa]

To mieszane uczucie gdy ktoś ci pomaga likwidując ludzi w okolicy i to nie jesteś ty. - Ktoś ich zabija! No dobra masz rację. Nie powiedziałem niczego mądrego... Ciekawe jaka jest motywacja tego nowego kogoś co lepsze dlaczego go nie widzę. Powinienem go dość szybko poznać. Po chakrze... W jaki sposób mógł stworzyć błoto z chakrą pozostając samemu niewidocznym... - Teraz Numa zdecydowanie zdenerwowany sytuacją pobiegł w kierunku najbliższego drzewa wspinając się na nie. Nawet jeśli to małe drzewo to wydawało mu się to lepszym rozwiązaniem niż stanie na ziemi. Podczas gdy ktoś prawdopodobnie używa jakiejś techniki dotonu. Zawsze zyskiwał nieco czasu. Szukał również calutki czas kogoś kto sprawia że ludzie znikają. Mu to się opłacało, w końcu pozbywał się jednego problemu a dodatkowo! Co najważniejsze napastnik tracił powolutku chakrę. To wydawało się najistotniejszym elementem całej sytuacji. W końcu chakra stanowiła prawo życia. Wystarczyło poczekać aż problemy same się zniwelują. Choć musiał być ostrożny aby to czasem nie stać się celem ataku.

  Ukryty tekst

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
25 / 30+ Minęłą chwila, a trzecia z grup zwiadowczych zaczęła znikać. Numa widział dokładnie co się stało: ziemia zaczęła lekko się ruszać, a po chwili wszyscy tonęli. Nie było by w tym nic dziwnego, prócz oczywistego zaskoczenia, że nie było śladu po chakrze a bagna pojawiały się w sposób niemalże cudowny. Jednak wyczekiwanie Numy w końcu się opłaciło: po kilku chwilach, gdy mężczyźni zniknęli, nagle pojawiły się dwie postaci. Jedna z nich była przyklęknięta i widać było jej zmęczenie, a druga stała obok i pokazywała w stronę obozu, który nie był w linii prostej do obecnej pozycji Numy, więc ten nie miał żadnych wątpliwości co do faktu, co chcą zrobić.
Mężczyźni stali i nie wykonywali gwałtownych ruchów, a po kilku chwilach zaczęli iść w stronę obozu, a bardziej zmęczony z nich często się potykał, jakby ciemność jednak mu przeszkadzała, inaczej niż w przypadku Ranmaru. Widocznie mężczyźni nie podejrzewali, że są obserwowani, a dodatkowo rozmawiali dość głośno o zabijaniu obstawy niejakiego Senzoku czy Senzaku, i szybkim powrotem do domu. Ale jakie były ich prawdziwe powody mordowania ludzi w okolicy te polany?

[Numa]

Numa dostrzegł napastników którzy uporali się z wszystkimi zwiadowcami, znaczy się światkami. Teraz zamierzali zając się obozem. Była to kolejna dwójka mężczyzn. Jeden z nich wyglądał na poważnie wyeksploatowanego. Prawdopodobnie to właśnie on używał tego jutsu Dotonu. Ten drugi za to jeszcze chyba nic nie zrobił... Sprawiło to że Numa chciał dać czas im działać. Znaczy się nie robił nic specjalnego oczekiwał dalszego rozwoju akcji. Nie zależało mu na nikim i niczym z obozu. Wręcz nawet i śmierć ludzi w nim była mu na rękę. Od grupa baranów chcących ziemię. Powód obecności nowych ludzi na polance był nieznany aczkolwiek, było to dość zagadkową kwestią. Dlatego dalej ich obserwował, a nawet i powolutku zakradał się śledząc ich z bezpiecznego dystansu ponad 60 metrów. Obserwował ich techniką doujutsu. Śpiący ludzie w obozie nie powinni być dla nich problemem no chyba że ciemność sprawi że uderzą w jakiś garnek albo coś innego budząc śpiących ludzi. Było to zdecydowanie zagmatwane, Numa był jednak cierpliwy. Wyczekiwał będąc w sumie gotowym zabić zarówno jednych jak i drugich. W końcu pewnie byli tu rządni jego polanki.

  Ukryty tekst

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
27 / 30+ Mężczyźni nieco zwolnili tempa, a po tym, jak jeden z nich pokazał coś na ziemi, zaczęli okrążać ten rejon idąc w stronę ninjy. Jednak Ranmaru nie panikują w byle sytuacjach, o nie! A już szczególnie słynący z posiadania polanki i pokładów cierpliwości Numa, wyczekujący i wypatrujący wszystkiego z bezpiecznej odległości - ba! - i z bezpiecznej wysokości. Mężczyźni nie podeszli pod samo drzewo, ale zbliżyli się na tyle, że shinobi mógł usłyszeć ich rozmowę.Zmęczony (Z): ...ale musimy ich zabijać?
Ten Drugi (TD): Senzaku to gnida, która kazałaby Cię zabić na miejscu gdyby miała pewność, że coś na tym zyska. Posłuchaj, plan jest prosty. Idziemy, zabijamy wszystkich i spadamy, po drodze polujemy na jakąś zwierzynę i mówimy, że udaliśmy się na polowanie i zgubiliśmy. I nigdy nas tu nie było, i nic nie wiemy. Jasne?
Z: W życiu tu nie wrócę. Paskudne miejsce...
TD: Zamknij się. Zrobiłeś swoje. Pokdradnę i się zabije tego przy ognisku, a Ty tu odpocznij. Potem spadamy. Gdyby coś się działo, wysil się i znowu ukryj, jak przed chwilą, jasne? - rozkazał, nie uznając żadnego sprzeciwu, a z mroku odezwał się głos towarzysza, pomruk składający się w ponure przytaknięcie. Ten Drugi z napastników wykonał jakąś technikę, dzięki której zlał się z otoczeniem stając przezroczysty jak lustro, po czym zaczął zmierzać w stronę obozu, to czołgając się, to kryjąc poza oświetlającymi okolicę płomieniami ogniska...
Jego zmęczony towarzysz siedział pod drzewem, a z jego ust wyrwało się "a ja sobie też kiedyś znajdę taką polankę w Midori... i może tam zbuduję zamek, z dala od ludzi. Żeby nikt mi nie przeszkadzał" i mamrotał do siebie różne inne dziwne rzeczy, jakie się nie śniły filozofom.

[Numa]

Obserwacja trwała nadal. Numa widząc że przeciwnicy podsuwają się zamierzał nieco cofnąć się aby nie tworzyć sobie problemów. Przysłuchiwanie się sytuacji było wręcz aż niepokojące. To co mówił ten jeden koleś było jakieś takie dziwne. Wyzywał jego polankę, jednak nie pragnął jej sprawiało to iż nie był zagrożeniem dla Numy. Mógł tak po prostu pozwolić im odejść po tym jak pozbędą się za niego kupca. Co lepsze będzie mógł nawet ich oskarżyć o to morderstwo gdyby ktoś kiedyś przybył i znalazł ciała. Byli idealnym kozłem ofiarnym. A samemu mógł się wytłumaczyć że nie był w stanie nic zrobić. W końcu był młodym bezdomnym. Co niby miał zrobić? Plan był wręcz doskonały. Tylko czekać na rozwój wydarzeń. Prawie że zacierając ręce. Choć musiał pozostać niezauważony. To było wręcz najistotniejszym elementem jego planu.

  Ukryty tekst

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
29 / 30+ Ten Drugi wykonywał swoją robotę solidnie. Ranmaru widział dokładnie stawiane ostrożnie przez niego kroki, okrążanie obozowiska i szybki, precyzyjny rzut kunaiem w szyję przeciwnika był klasycznym przedstawieniem działania skrytobójcy, ale najwidoczniej napastnik nie miał zbyt wielkiego doświadczenia w walce, bo nie przewidział, że podnoszący się przeciwnik wpadnie do ognia. Cichy mężczyzna wiedział jednak, że uniesienie się smrodu palonego tłuszczu jest kwestią kilku minut, a namioty są ustawione zbyt blisko siebie, by udało mu się usunąć płonące ciało i zdławić jego zapach.
Działał szybko. Nie dbając tak bardzo o cichość wpadł do namiotu kupca i poderżnął mu gardło, po czym wypadł wycinając sobie dziurę z drugiej strony namiotu, nie dbając o kamuflarz i zbliżając się do swojego kompana, do którego krzyknął "spadamy!", i oboje zaczęli lecieć do lasu.
...w tym samym czasie w obozie zaczęło się dziać. Ktoś zbudził się, zaalarmowany smrodem, i zaraz krzyknął, by zwlec z łóżka pozostałych. Wszyscy powychodzili z namiotu jak poparzeni, wyciągając ciało z ogniska i gasząc je, nakrywając kocem i lejąc na niego wodę. Po chwili wszyscy w poruszeniu chodzili dookoła obozu, ale bardzo blisko namiotów, nawołując patrolujących grup. Ktoś krzyknął coś o śmierci kupca, na wszystkich padł blady strach. Najstarszy z bandytów krzyknął parę razy, a wszyscy zaczynali zwijać obóz. Powoli pierwszy z namiotów opadł...

[Numa]

Numa przyglądał się wszystkiemu co działo się w obozie, nic nie robił gdy jakiś człowiek zabijał właśnie kupca. Sprawiało to że chłopak czuł się źle, z jednej strony zdawał sobie sprawę z tego że kupiec by nie odpuścił że kiedyś miał by problemy. Z drugiej za to czuł się cholernie winny. Czuł jak by właśnie sam zabił kupca sprawiło to że rozpoczęła się poważna dyskujsja w jego głowie.
- Powinienem był coś zrobić. Mogłem do tego nie dopuścić. Nie nie mogę tego zrobić. Oni nie sprawią problemów. Nie.. Nie, nie mogę. Wolę już żeby to spadło na mnie... Niee... Nieee... -
Aż w końcu stało się Numa zwątpił. w to co robi, właściwie to nie w to co robi tylko w to kim jest. Bo kim on właściwie jest? Bezdomnym? Młodym miłym chłopakiem? Potworem? Odpowiedz nie była tak prosta. Choć istniała jedna prosta aczkolwiek nie wyjaśniająca nic odpowiedz. Desperatem.
Obóz z ludźmi w środku nagle zaczął być zasysany przez śmiercionośną technikę. Tą samą która zabiła najsilniejszego z nich. Tego który próbował go zabić. W tym momencie prawdopodobnie zabijając resztki ludzi kupca. Wzrok Numy który był już od jakiegoś czasu w łzach upewnił się że zabił wszystkich, A następnie skierował się w kierunku dwójki która zabiła resztę. Ich również musiał się pozbyć. Nie było mowy o rozmowie czy pokoju. Numa tracił na swój sposób zdrowy rozsądek. Wyjął dwa Kunaie i rozpoczął atak który był bardzo specyficzny. Zbliżał się do nich na zasięg rzutu aby następnie przewidzieć ich ruch i rzucić w nich kunaiami, najpierw celował w tego który nie był przemęczony. Celował w jego szyję. W mroku nie miał szans zrobić uniku. W końcu niewiele widział, w przeciwieństwie do Numy. Który swymi ukrytymi oczami potrafił odwrócić pole walki na swoją stronę. Kiedy wykończył pierwszego rzutem zamierzał rzucić do drugiego również celując w szyję. Jeśli to nie powiodło miał nadal sporo broni rzucanej którą mógł atakować z mroku zmieniając miejsce z którego rzucał. Przewidywanie sytuacji w mroku i rzucanie do kogoś kto niewiele widzi było raczej łatwe. Aczkolwiek coraz to bardziej dobijało Numę który czuł się jak jakiś potwór mordujący przypadkowych ludzi mogących mu zagrozić.

  Ukryty tekst

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
31 / 30+ Po raz kolejny polanka w środku pustkowia okazała się być tragicznym świadkiem okropnych wydarzeń. Najpierw była to bitwa, dawno temu, gdy świat był jeszcze młody, potem wiele innych historii, a gdy po długim czasie Numa wszedł w jej posiadanie, zaczęło się robić ciekawie. Budowa zamku była czymś pięknym, powolne kształtowanie naturalnej osłony nie było mnie zadziwiające niż ruch kołyszących się na wietrze, kolorowych skrzydeł motyla, chociaż może pozbawione blasku tych drugich. A teraz polanka przeżyła kolejną fazę: wsiąkała w siebie małe morze krwi. Mężczyźni nie mieli czasu, by zareagować na nagłą, wciągającą ich w odmęty ziemi siłę, byli też zbyt zdezorientowani tym wszystkim, by modlić się do swoich bogów - ale nic nie poszło na marne, ziemia przyjęła do siebie ich i ich grzechy, pogrążając w wiecznej ciszy.
Numa, zwykle spokojny i mimo swojej abstrakcyjnej szczerości rozsądny, teraz nie mógł powstrzymać łez. Postronny obserwator nie mógł wiedzieć, co te małe krople oznaczają. Czy nienawidzi tego, że część jego pracy na polance może zostać zmarnowana? Czy nie chciał zabijać tych ludzi, którzy jednak nie dali mu wyboru? A może boli go to, co jeszcze musi zrobić?...
...
Pierwszy z dwóch podróżników, ten wyczerpany, padł jak szmaciana lalka. Drugi z nich zatrzymał się nagle, ale widząc kunaia w plecach kompana natychmiast ruszył, klucząc zygzakiem między drzewami, potykając się i gubiąc co jakiś czas. Numa widział doskonale Tego Drugiego, który starał się jak najszybciej zwiać i nie zostać trafionym przez ninję - niestety bezskutecznie. Nie widząc, gdzie biegnie nadział się na niską, złamaną, ostrą gałąź, która wbiła mu się boleśnie w brzuch, przeszywając skórę, a chwilę później życie mężczyzny ukrócił bezdomny. Był bezpieczny.
Polanka była bezpieczna.
Normalnie hepi end... prawda?

Misja rangi C zakończona.

[Numa]

Od niefortunnych wydarzeń upłynęło już sporo dni. Numa kontynuował swą dziwną budowę. Postępowała ona bardzo powoli, można było odnieść wrażenie że coś powstaje, potrzebował jednak wiele czasu i chakry. Co sprawiało że powoli uszczuplały się jego zapasy pożywienia. Musiał wyruszyć aby je uzupełnić. Miał już powoli dosyć okolicznego mięsa i ryżu. Sprawiło to że postanowił ruszyć po najzwyczajniejsze ryby. W tym celu musiał ruszyć do najbliższego miejsca gdzie znajdzie ryby. Wydawało mu się że najbliżej będzie do klifów. Bez sensu wydawało mu się nadrabianie drogi po to aby mieć łagodne zejście do morza. Sprawiło to że spakował wszystko ruszając w drogę. Pod drodze starając się oczywiście w razie deszczu zebrać zestawem do gotowania deszczówkę do swoich manierek. Gdzieś w gnębi czuł jednak dziwne poczucie wyrzutów sumienia w związku z tym co stało się na jego ziemi niedawno. Potrzebował czegoś co w inny sposób odciągnie jego myśli, wydawało się że budowa nie dawała już sobie z tym rady.

/nmm\