Pustelnia Numy

[Numa]

Jest to sporych rozmiarów polana otoczona zewsząd starym lasem, który zamieszkuje sporo zwierzyny. Oddalona jest w znacznym stopniu od cywilizacji. Co sprawiło że zwyczajnie nikt nie interesuje się jakąś polaną po środku lasu. Polana jest prawdopodobnie pozostałością po jakimś jeziorze. Pokryta jest roślinnością która bujnie rozwija się na tym obszarze. Obecnie nie widać żadnej wody na powierzchni polany.

Widać że coś Numa powoli zaczyna kombinować w tym rejonie.

Własność nijakiego Numy z nadania Shimokage Cesarstwa Morskich Klifów, Yuki Natsune pierwszego tego imienia.

  Ukryty tekst

[Numa]

Numa już poza wpływem kaca dokradł do lasu powoli przedzierając się i obserwując lasy w cesarstwie. Wbrew pierwotnym przypuszczeniom. Cesarstwo było całkiem sporem może i było skupiskiem wysp jednak mimo to przestrzeni nie można było mu odmówić. Więc Numa miał gdzie zawędrować. Oczywiście będąc jeszcze w Hanamurze uzupełnił zapasy przygotowując się do wędrówki. I tak w końcu kilku dniach podróży udało mu się dotrzeć do miejsca które go zainteresowało z racji na swą surowość jak odosobnienie. - Pięknie tu prawda ? Tak masz rację powinienem się upewnić czy czasem ktoś nie jest w okolicy zanim postanowię tu zagościć - Numa najpierw aktywował jedną ze swoich umiejętności aby upewnić się że jest w miarę bezpieczny na tej polanie. - Nikogo nie ma. Jesteśmy tu bezpieczni. - Następnie zabrał się za coś co było raczej oczywiste dla kogoś takiego jak Numa czyli zwykłe rozstawienie zestawu do gotowania I przygotowanie miejsca pod nie. W końcu nie chciał wzniecić pożaru lasu. Była to kwestia wręcz odruchowa... Numa jednak zdał sobie sprawę że jeszcze musi zdobyć coś na opał jak stworzyć sobie nieco bezpiecznego miejsca. Sprawiło to że zdał sobie sprawę że zaadaptowanie sobie tutaj nowego legowiska nie będzie prostą sprawą. - A gdybym zrobił coś bardziej ambitnego, moje umiejętności może będą w stanie zrobić coś bardzo ciekawego. -

  Ukryty tekst

Następnie na przygotowanym miejscu skrzętnie poprzycinał trawę za pomocom kunaia zajęło mu to chwilkę ale dzięki temu miał naprawdę fajny widok jak i miejsce gdzie mógł gotować dla siebie posiłek bez obaw długotrwałych obaw o jakieś szkodniki. czy nieproszonych gości.

[Numa]

Uszykowanie obozu było jedynie początkiem Numa teoretycznie powinien zabrać się za ugotowanie czegoś jednak mimo tego bezdomny postanowił zająć się czymś innym. Było to coś absolutnie podstawowego. Zwykłe przejście się po okolicy nikt raczej zaraz go tu nie napadnie, a rekonesans przywyknięcie do okolicy wydawało się podstawą. I tak Numa spokojnie wszedł do lasu. Powoli rozglądając się czy nie ma tu czegoś ciekawego do obserwacji lub też czegoś do wrzucenia na ruszt. Wówczas zdał sobie sprawę że jest tu trochę zwierzyny jednak Nie zamierzał przy łapaniu rozwalić połowę lasu. Sprawiło to że potrzebował czegoś szybkiego czym mógł by upolować zwierzę. I tak zaczął zastanawiać się jak to zrobić. - A gdyby tak... -

  Ukryty tekst

Numa powrócił z królikiem do własnego obozu i rozpoczął zwykłe przyrządzanie królika. Musiał zedrzeć z niego skórę w końcu ona nieco przeszkadzała mu w zrobieniu z niego potrawki. Wówczas natrafił na problem...

[Numa]

Numa zdał sobie sprawę że nie uszykował jeszcze opału a w ręku trzymał już oprawionego królika. To była istna tragedia Numa musiał jakoś dopaść opał. A pozostawienie oprawionego królika na pastwę zwierząt oznaczało jedno że któreś go zje. Sprawa była naprawdę trudna i zawiła. Co można zrobić w tej niekomfortowej sytuacji trzeba naprawdę obmyślić bardzo dobry i skuteczny plan aby wymknąć się spod niechybnej utraty posiłku. Zjedzenie królika na surowo wiąże się z sporym ryzykiem zarażeniem jakimiś chorobami... Do tego na głowie Numy pojawiło się nic innego jak zwykły pot. Młody bezdomny ledwie radził sobie z problemem postawionym mu przez swoją nieuwagę. To sprawiło że jak wryty spoglądał na oprawionego królika i wówczas wpadł na dziwny pomysł. A właściwie to oświecenie.

  Ukryty tekst

[Numa]

I tak w końcu nadszedł ten moment w którym Numa mógł rozpocząć przygotowywanie posiłku, czyli zwykle upieczenie królika oczywiście po wypatroszeniu go. Wypatroszyć musiał w końcu inaczej to było by takie niezbyt dobre. Głowę królika oczywiście również odciął. Numa przyrządzając tego królika zdał sobie sprawę że właściwie to trochę brakuje mu czegoś takiego jak np olej czy innych składników które mógł by przynieść aby zwiększyć zasoby tego domowego improwizowanego obozowiska. Na to przyjdzie jednak czas później. Na razie musiał rozwiązać podstawowe problemy aby przetrwać. Tak więc przygotował sobie królika. A następnie spokojnie posilił się nim. Kolejne co pozostało mu zrobić to poszukać jakiejś wody, może potrenować po posiłku. Wtedy Numa zdał sobie sprawę z czegoś dziwnego. - Zaraz czemu w zastawie nie ma pokrywki. - Tak w tym momencie Bezdomny był poważnie zdenerwowany. W końcu gdyby miał pokrywkę od zestawu do gotowania mógł by zostawić posiłek bez ryzyka.

  Ukryty tekst

I tak zdecydowanie zły Numa ruszył w kierunku Hanamury zamierzał walczyć o coś co było mu potrzebne.

/nmm\

[Numa]

Zaczęło się Numa przybył do swej pustelni, zaczynając coś co wielu uznało by za kolejny objaw szaleństwa. Zaczął budować dom. Nie był to jednak zwykły dom było to coś naprawdę dziwnego. Numa jak to Numa znał swoje limitacje i ograniczenia. Dlatego też starał się utrzymać pewien poziom chakry i nie zejść poniżej niego. Mimo tego wydawało mu się że w końcu uda mu się pozostawić swoją budowlę. Zaczął od wnętrza chcąc stworzyć pomieszczenie w którym mógł na swój sposób urzędować, wydawało mu się że uda mu się je ukończyć w jakiś tydzień. Kwestia względna sam nie był pewien jak długo mu to zajmie budował za pomocą swoich technik. Trenując je przy okazji. Choć możliwe że była to swoista kryjówka Numy przed całym światem, kolejna ucieczka którą stosował w swoim dziwnym życiu. Mimo tego że ciężko pracował szkolił nadal swoje umiejętności.

  Ukryty tekst

Numa po treningu ostatecznie przycupnął mając na sobie nadal założony hełm jak i płaszcz zakrywający prawie większość tego hełmu jak i tors Numy. Teraz zwyczajnie rozważał jak dalej postępować co zrobić z tą budowlą.

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
1 / 30+ Lasy w Kantai były zimne i szare, niepodobne do tych, które widywano w Prastarym Lesie na kontynencie. Z drugiej strony Hoshidame nigdy nie był w Prastarym Lesie, więc nie mógł żałować, że zamiast oglądać promienie słoneczne przebijające się przez korony drzew chodził teraz, w tym jednym z niewielu niemglistych dni, po ciemnym lesie odradzającym się powoli z zimowego snu. Nie było już widać śniegu, a najmłodsze igły sosen i innych iglaków kłuły w oczy swoim jasnozielonym zabarwieniem.
Hoshidame Hoshigaki był rosłym mężczyzną, zawsze chadzającym w tym samym standardowym ubraniu shinobi, odsłaniając jedynie swoją pokrytą łuskami twarz, z której to wyglądały rybie oczka bacznie przyglądając się otoczeniu. U pasa miał przytroczoną katanę, która nosiła na sobie ślady użytkowania i konserwacji pokazując, że mężczyzna musiał dobrze dbać o swoją broń, skoro nie rozpadła się jeszcze, a najnowszej świeżości być nie mogła. Jego ubranie było nieco podniszczone, tu i ówdzie zacerowane, nosiło ślady kilkudniowej wędrówki.
Powodem jego wizyty było zajęcie się sprawą przerażonych kupców. Jechali oni tymi terenami, a ich ochroniarz wyczuł ogromne ilości chakry i kazał omijać tę okolicę, z czego kupcy byli dodatkowo niezadowoleni. Chcąc nie chcąc pieniądze stanowią kartę przetargową i przełożeni kazali mu się zająć sprawą, a konieczność kilkudniowej wędrówki irytowała go jeszcze bardziej.
W końcu zbliżał się ku miejscu, gdzie wyczuł chakrę w ilościach, o których się nie spodziewał, że mogłaby zrobić je mała grupa ludzi, ale jego odkrycie bardzo go zdziwiło. Na polanie odpoczywał tylko JEDEN człowiek. Jak taka mała istota bez żadnych sztuczek mogłaby wyzwolić taką chakrę? Mężczyzna nie zastanawiał się długo, w końcu nawet on poradzi sobie z jednym człowiekiem, więc krzyknął "HEEEEEEJ, TY!" i postanowił poczekać na odpowiedź, nie ruszając się ze skraju polany.

[Numa]

Numa właśnie właściwie to wypoczywał, aczkolwiek ktoś krzyknął do niego pytając go co właściwie tutaj robi. Sprawiło to iż bezdomny spojrzał w kierunku przybysza, z tego co rozumiał zapytał on dość klasycznym pytaniem. Co tu się wyrabia. Numa nie widział powodu aby w jakikolwiek sposób kłamać. W końcu ziemia ta była pełnoprawnie jego, udało mu się wybłagać ją od cesarza. Sprawiło to że Numa jak to Numa zaczął robić coś co mogło wydawać się dziwne.
— Witaj przybyszu! —
I zaczął machać ręką witając nowego przybysza na jego polance. Powoli począł nawet i podchodzić do nowego gościa. Czy przeczuwał zasadzkę? Nie nie miał powodu aby podejrzewać go o jakieś niecne uczynki. Aczkolwiek był bardziej ostrożny z racji że był w lesie, a gdy jest się zaatakowanym w tak szczerym polu, ciężko liczyć na fachową pomoc. Dość szybko Numa postanowił jednak również odpowiedzieć na jego pytanie.
— Modernizuję moją polankę. Mogę jakoś pomóc? —
Pytał spokojnie spod swojego hełmu sprawiając w ten sposób że jego głos był zdecydowanie mniej dziecięcy. Był nieco przytłumiony. Aczkolwiek nabierał poważnej barwy. Numa zachowywał się spokojnie a ręce miał raczej na widoku, nie chciał w końcu przestraszyć gościa. Z resztą atak z dystansu nie działał w technikach dotonów tak dobrze jak by się mogło wydawać. Numa nie aktywował doujutsu choć to rozwiązanie wydawało się być kuszące, przejrzenie okolicy miało sens, jednak co ono by dało ? Nadal nie pozwoliło by przewidzieć tego jak zachowa się nowy gość. Chyba że nie był sam. Ciężko powiedzieć, dlatego czujność Numy zdecydowanie sięgała zenitu.

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
3 / 30+ Całe szczęście mieliśmy taki piękny dzień, że nawet ciężko było powiedzieć, że już jest wiosna. W czystym otoczeniu można było oddychać pełną piersią, a słońce miło oświetlało chłodzone przez wiosenny wietrzyk otoczenie.
Mieszkaniec łąki nie wydawał się apatycznie nastawiony, wręcz przeciwnie - nie ukrywał, że prowadzi tutaj jakieś roboty, chociaż mężczyzna nie widział jakichś drastycznych śladów jego działalności. Ale w tej prostocie rybousty dopatrzył się luki, której bezdomny (a może polanka to był jego nowy dom?) przybłęda nie zauważył. Hoshidame sam był pod wrażeniem swoim zdolności logiczno-zdroworozsądkowych i inteligencji. No bo jak, do diaska, można modernizować łąkę?!
- Tak, właściwie to tak - odpowiedział na pytanie Numy - Przychodzę w sprawie pana działalności, panie... - uniósł brwi i oczekiwał na odpowiedź, i w ten oto dziwaczny, acz wymyślny sposób zagaił o to, jak się Numa nazywa. No bo przecież taka Numa musi mieć jakąś nazwę! Gdyby nie miała, to by się ryboludź zakłopotał, w końcu tam, skąd pochodzi, wszystko ma jakieś nazwy. Ale jak było tutaj, pośrodku niczego? Tego mężczyzna nie wiedział.
- I co pan modernizuje w tej polance? Ludzie są zaniepokojeni i wysłali mnie, bym to wyjaśnił - powiedział pokrótce, nie ruszając się z miejsca. Tak po prawdzie jego ton głos nie był tak sztywny, jak jego ciało, ale nadal wyczuć się w nim dało jakąś taką nienaganną sztywność, manierę służbisty, kogoś kto służenie swojemu panu miał we krwi. Jego mięśnie nadal były napięte, czy to ze stresu czy z wysiłku - ciężko powiedzieć, ale fakt faktem, że nie ruszał się on i nie robił ani kroku na polankę, przeczuwając setki czających się tu pułapek...

[Numa]

Numa jak to w transie zaczął nagle tłumaczyć, było to zdecydowanie tłumaczenie niemal że jakiegoś szaleńca. Oczywiście całkowicie nie zrozumiał że ma się przedstawić.
— Panie co tu będzie stało? Pomyśl pan tutaj będzie stała brama. — Pokazał ręką na miejsce które było prostą polaną.
— Wielka brama z litej skały wysoka na dwadzieścia metrów. —
Pokazał obok bramy która nie istniała.
— A tutaj mur wielgachny dwadzieścia może 30 metrów wysokości, 5 metrów grubości z litej skały. Do tego fosa pod nim może trzydzieści metrów głębokości, szeroka na pięć metrów. —
I tak przestał na chwilkę pokazywać znów spojrzał w kierunku, przyglądając się teraz gościowi na jego placu budowy.
— Prawda że teraz niewiele widać jednak sztuka wymaga poświęceń i czasu. —
Następnie zastanowił się nad właściwym powodem jego przybycia czyli ludźmi który boją się go ? Wydawało mu się to dość dziwne w końcu czego tu się bać. No może trochę ruszał płytami tektonicznymi ale kto by się tym przejmował.
— Ale zaraz ludzie boją się mnie? Dlaczego, nie robię przecież nic podejrzanego. Dodatkowo wszystko jest w pełni prawne, mam pozwolenie na posiadanie tej polanki nadane przez samego cesarza. —
Numa oczywiście nadal wszystko mówił spod hełmu co sprawiało że sprawiał wrażenie niezłego szaleńca. Do tego w taki sposób że nie można było nie czuć sporych emocji radości w głosie.
— W sumie jest pewien mankament, niestety cesarz nie wydał mi wersji papierowej więc zapewne dowód przyznania spoczywa gdzieś w archiwum Hanamury. Można by się tam wybrać. Mam też nadzieję że cesarz nie zapomniał o obietnicy... Tak że pan się nie martwi i przekaże że to po prostu sąsiad bawi się technikami ruchu płyt tektonicznych, z wykorzystaniem przebudowy podziemnego otoczenia aby postawić sobie dom. To może wywoływać lekkie drgania. Nawet jeśli pan chce mogę się im pokazać aby nie straszyć tak bardzo. —
Wytłumaczył spokojnie starając się ustalić coś w rodzaju spokojnego gruntu. Fakt był taki że Numa nie wiedział że w okolicy ktoś mieszka jednak zdarzały się i takie przeoczenia. Nie było to nic dziwnego. Wszędzie gdzieś ktoś mieszkał. Więc wypadało by się chyba dogadywać z sąsiadami jacykolwiek oni nie byli.

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
5 / 30+ Jakby nie patrzeć, to robiło wrażenie. Wielka brama, która będzie onieśmielać swoimi rozmiarami i fosa, którą ciężko będzie przekroczyć. Nie ma co, gdyby udało się cokolwiek tak wielkiego stworzyć, byłoby to wielka forteca, której zajęcie musiałoby być niesamowicie ciężkie i mozolne. Mężczyzna z pewnym powątpiewaniem uśmiechał się, słuchając się Numy i pozwalając mu mówić o wszystkim, co sobie żmudnie zaplanował. Nie ulegało wątpliwości, że...
...ten chłopak w największym stopniu wierzył, że uda mu się osiągnąć swój cel i był całkowicie poświęcony swojej pracy, jak gdyby jedna osoba naprawdę była w stanie postawić na takim polu wielką fortecę. Ten chłopak nie ma piątej klepki, stwierdził rybousty. Ciężko było posądzić kogoś takiego o to, że ktoś taki komuś zaszkodzi komukolwiek, szczególnie, że nikt normalny by się tu nie zbliżał, ale kto wie, czy można ufać szaleńcowi? Bo normalnym takiego człowieka nazwać nie można.
- Czyli, podsumowując, dostałeś te ziemię od cesarza bez żadnych dokumentów i postanowiłeś tu wybudować za jego plecami, bez jego zgody i pozwolenia zamek, przy okazji rozsiewając na tak wielkim terenie mnóstwo chakry? - spytał na końcu, upewniając się, że dobrze zrozumiał wyjaśnienia młodego człowieka - w takim razie nie będziesz mieć nic przeciwko pójściem ze mną do Kirisame i sprawdzenie tego wiadomością do stolicy Cesarstwa? - spytał, powoli kładąc rękę na rękojeści swojego miecza.

[Numa]

— Brzmi to nieprawdopodobnie ale Cesarz Natsume wie że chce się tu wybudować. Mogę to potwierdzić iść z tobą. —
Numa miał dobry humorek, jednak należał do bardzo specyficznych osób sprawiło to że gdy dostrzegł złapanie za rękojeść miecza Numa dosłownie odwrócił swoje zachowanie o 180 stopni.
— Puść tą broń albo zginiesz. —
Był to śmiertelnie poważny głos, Numa nie pierdzielił się z osobami, ci którzy mogli by obserwować jego poczynania, wiedzieli by że jeden taki wylądował w ogrodzeniu ledwie mogąc się ruszyć, a inny w ostatniej chwili odpuścił nie doprowadzając do pewnego niemiłego incydentu. W końcu czego można było by się spodziewać gdy grozi się komuś. Szczególnie gdy ktoś jest jak Numa z typowymi zszarganymi nerwami, przez dość sporą liczbę śmierci którą widział, jak i nawet uczynił. Numa jednak zwyczajnie trochę się rozwinął przez te lata z ludźmi sprawiło to że jeszcze koleś stał cały a nawet nieco wyjaśnił.
— Cholernie nie lubię gdy ktoś mi grozi, z racji tego że uważa iż przyjście do kogoś i położenie ręki na broni pozwala na więcej. Daje mu magiczną moc która sprawia że inni muszą go słuchać. Podsumowując albo puścisz tą rękojeść albo źle się to dla ciebie skończy. —
Numa cały czas był gotowy do walki, widać to było nieco po zmienionej postawie, typowej dla Shinobi. Może i nie była to typowa postawa bojowa jednak czuć było jej wpływy. Jego była dziksza, bardziej nieludzka bardziej przygarbiona.

  Ukryty tekst

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
7 / 30+ Mężczyzna nie ruszał się, jakby miał to zakodowane głęboko w kodzie genetycznym. Swoim zwyczajem chciał poprawić pas, ale okazało się, że najgorsze przypuszczenia okazały się być prawdą. Człowiek, który nie przedstawił się z imienia okazał się być szalonym psychopatą, który za zwykłe położenie ręki na mieczu gotów był zabić. Mężczyzna wpatrywał się może kilka sekund w jego oczy, by powoli unieść obie dłonie na wysokość swoich ramion.
- Po co te nerwy? Spokojnie - powiedział bez udawanego uśmiechu. Nie był pewien, czy bezimienny szaleniec nic mu nie zrobi i mimo gestu nadal wpatrywał się uważnie w każdy jego ruch. Nie było mowy już o ekskortowaniu go do wioski, gdzie zajęli by się nim specjaliści od zdrowego rozsądku... przybłęda był emocjonalnie niestabilny. Trzeba było to załatwić ostrożnie, nie narażając się na niepotrzebne ryzyko. Hoshidame nie znał umiejętności Numy, a widział jak chłopak potrafi być sfiksowany na punkcie swojej roboty, przez co mógł się domyślać, że jeśli kiedyś powziął cel urośnięcia w siłę, to może okazać się trudnym przeciwnikiem.
- Nie chciałem zrobić nic głupiego. Skoro chciałeś iść do wioski, to pewnie mnie nie oszukujesz. Może damy sobie spokój z tą wrogością i, jak przyjaźni wędrowcy, po prostu odpoczniemy i się napijemy? - spytał, powoli i spokojni sięgając za pazuchę i dwoma palcami wyciągając butelczynę z jakimś brązowawym płynem - Mam cały dzień drogi za sobą, nie widzi mi się teraz wszczynać awantur na czyjejś ziemi. Nie chciałem Cię urazić, po prostu samotny człowiek zawsze jest ostrożny, dobrze? - mówił, ale jego chłodny wzrok wcale nie zwiastował przychylnego obrotu sprawy.

[Numa]

Numa mimo pokrętnego zachowania nie widział nic złego. Faktem było że nieznajomy przyszedł na jego posesję pytając się o pewne sprawy po czym tak naprawdę położył rękę na broni. Co było zdecydowaną oznaką groźby. W okolicy jego domu. Więc miał powody być zdenerwowany.
— Nie, ruszymy do Hanamury. Mało tego ty idziesz przodem bo to ty masz zapędy do łapania za broń, na czyjejś ziemi. Wyjaśnimy tą sprawę z kimś na wyższym szczeblu i tak powinienem zdać raport z rebelii Douhito. Co najwyżej mogę dać ci chwilkę na zjedzenie i napicie przed drogą. Nie ufam ci. I nie uśpisz mojej czujności tak po prostu mówiąc napijmy się... —
Numa założył ręce na siebie i wyprostował postawę, wyglądało na to że nie musiał już mu grozić. Mimo tego patrzył nieprzeniknionym wzrokiem spod hełmu. Zdecydowanie będąc poważnym, aby było zabawniej również nie stał zbyt blisko. Coś około 30 metrów.
— Jeśli jednak obawiasz się na poważnie tego że zaatakuję cię w plecy jest opcja 2. Pójdziesz wówczas do Hanamury i zapytasz kogoś obeznanego o Numę i czy otrzymałem tą ziemię... Tak więc masz jakąś wersję wyboru. Choć sam nie jestem pewien czy nie powinienem cię aresztować... — Wyglądało na to jak by Numa mówił absolutnie poważnie aczkolwiek, aresztowanie było swoistym szantażem próbą wybadania co ten koleś zrobi. W końcu nie wiedział kim on jest równie dobrze mógł być jakimś rozbójnikiem.

[Shin]

Misja rangi C
Rybka z ziemniczkami
9 / 30+ Numa nie do końca rozumiał nowoczesną ideę zaufania i wybaczania ludziom, co właściwie wróżyło mu długi żywot w wybranym przez siebie zawodzie, ale na pewno nie ułatwiało stosunków z tymi nieznajomymi, którzy uznawali zasadę "lepiej być tym, który chwyta za broń jako pierwszy". Nasz budujący zamek przyjaciel przybrał groźną postawę i oznajmił wybór, jaki przysługiwał Hoshidame. Hoshigaki uśmiechnął się paskudnie, rozumiejąc sens jego słów aż za dobrze. Numa nie pozostawiał mu wyboru, zaszantażował go, postawił pod ścianą. Nie było już miejsca na dyskusje, pertraktacje czy rozmowy. Numa nie chciał rozmawiać, a Hoshigaki nie miał najmniejszego zamiaru zmieniać jego postawy.
- Czyli albo mam Cię posłuchać i czekać, aż wbijesz mi nóż w plecy, albo mam Cię posłuchać i wrócić do tego miejsce, kiedy już będzie wypełnione pułapkami? No to mamy mały problem... I chyba musimy go rozwiązać - wyrzekł powoli, kładąc rękę ponownie na mieczu, jak gdyby bał się, że rękojeść może zniknąć, jeśli od czasu do czasu jej nie podotyka - Możesz mi powiedzieć tylko jedno? Chciałbym wiedzieć przez taki nikt jak Ty musi przejść, żeby ubzdurać sobie spotkanie z cesarzem?...
Mężczyzna nie czekał na odpowiedź Numy, tylko zaatakował, startując biegiem w stronę Numy. Znajdował się jakieś 4 metry od niego, a Numa dokładnie widział postawę napastnika, i fakt, że trzyma miecz i rusza w jego stronę, więc mógł zareagować na jego atak... ale czy będzie miał na to czas?