Niedaleko głównego traktu

[Kami Noriko]

Okazało się, że na tą chwilę z krzaków nic nie wyskoczyło, a po przejściu po drugą stronę mostu dostrzegli kolejne domostwo. Właściwie dosłownie byli "po drugiej stronie lasu", wiec to mógł być i rzeczony były przyjaciel pana męża. Oshi natychmiast dziarsko podążył w tym kierunku. Nie mogła już dłużej milczeć, w końcu potrzebowali jakoś.. przedyskutować może ich kolejną akcję. Złapała go za dłoń, przytrzymując w jednym miejscu. Zaczęła mówić ściszonym głosem, który mógł usłyszeć tylko on.
I co, chcesz tak po prostu wejść i wziąć to? Ta kobieta mogła być pomylona, i wiele na to wskazywałoby, ale ten gość może być niczemu winny... puściła jego dłoń i opuściła głowę. Ale no w sumie racja... nie dowiemy się tego stojąc tutaj jak kołki, tak czy siak trzeba z domownikiem pogadać. Chociażby, żeby zapytać się o drogę. odpowiedziała sobie sama na pytanie, wstydząc się swojej początkowej niepewności. Po raz kolejny myślenie naprzód chłopaka ją... zaskoczyło? To nie było do końca to słowo, ale nie wiedziała jak to inaczej ująć w słowa. Podniosła głowę i uśmiechnęła się do niego, zapraszając go wzrokiem, jakby mówiąc "Chodźmy!".

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 34/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Senju Oshi, Kami Noriko
- Niedaleko głównego Traktu Ryuzaku -
- Kara -

]

---

" Taguchi " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=C3007KiMoVY[/youtube] Tak niewiele czasu potrzeba by wyszlifować swoje umiejętności, jeszcze całkiem niedawno utworzenie takiego mostu byłoby niemożliwe dla twoich umiejętności. Jakie one rzeczywiście były, Oshi? Wzrosły od tamtego czasu a może nie wykorzystywałeś wtedy całego swojego potencjału? Tak, ludzie budowali ten most swoimi własnymi dłońmi, ciężko pracowali a ty? Miałeś swoją, inną rolę w tamtym czasie, spełniłeś ją wtedy tak jak spełniasz ją teraz, poprzez stworzenie mostu który pozostanie tutaj i kto wie, może ktoś wykorzysta ten drzewny konar i przyozdobi go w linki tworząc piękny, drewniany, prowizoryczny most. Most wielkiego Oshiego, tak mogliby go nazwać. Jesteś dumny z tego tworu? Pewnie nie, nie masz czasu być dumnym, jesteś tu w konkretnym celu, chcesz go zrealizować. Nie jesteś w tym sam, jest też Noriko, ta cicha Noriko, dobrze, że jest cicho, nie rozprasza ani ciebie ani Buru. Dostrzegliście więc razem domostwo.

Czy to było miejsce którego szukaliście? Kami już dostrzegła pewne problemy natury moralnej, ukradniecie ten szlachetny kamień bo tak? Bo tak powiedziała pani mieszkająca po drugiej stronie lasu? To byłoby proste, pożądane i korzystne, w końcu pieniądze... Nie spadają z nieba, prawda? Łatwa, szybka robótka. Któż by narzekał, głupiec tylko... Tak powiedziałoby narzędzie. Mogliście zrezygnować, to w końcu nie hańba, nie wykonanie zadania, prawda? Tak łatwego, będącego już na wyciągnięcie ręki. Byliście już blisko chatki, kilka kroków, wtedy zza krzaków które znajdowały się kawałek za domem, na pagórku, wyłonił się mężczyzna. Nie był młody, dużo starszy od was obojga, pierwsze siwe włosy zaczynały pojawiać się na jego głowie, nie wydawał się jednak być dziadkiem. Ubrany był w skórzany kaftan oraz zwyczajne odzienie które miało zapewnić mu odpowiednią temperaturę podczas chłodnych wędrówek po lesie. W dłoni miał łuk a zza jego pleców wystawał kołczan ze strzałami. W drugiej ręce trzymał nieżywego już zająca. Spoglądając na was oboje zmarszczył brwi. Nie spodziewał się gości, nie tutaj, nie o tej porze.

- Jak pojawi się tutaj więcej osób to nie będzie to idealna samotnia. Nie będzie spokoju... Kim jesteście? - Zapytał przystając, nie ruszył się z pagórka na którym stał. Widać było, że zacisnął dłoń na łuku nieco mocniej a chwyt trzymający królika nieco się poluzował.

XXX
Yoshi

[Oshi]

"Oshi miał tendencję do podejmowania złych decyzji". Tutaj można przytoczyć te same słowa, zwłaszcza po tym co miało się zaraz wydarzyć. Chłopak ruszył wolno między niskimi krzakami, tuż za Kami. Obserwował drogę przed sobą, pozostawiając bezpieczeństwo swych pleców w rękach nieznajomej. No cóż, to już był kolejny powrót do słów z początku. Teraz pozostawało jednak odkryć, kim był właściciel tego domostwa. Chłopak nawet nie potrafił stwierdzić, kiedy drogę zagrodził im brodaty dzikus. Nie był może i zbyt atrakcyjnym odkryciem, jednak pasował idealnie do opisu danego im przez czarownice. Przez którą chwilę jedynie odgłos leśnej fauny, przerywały nieprzyjemną ciszę...

- Witamy człowieku z samotni... Jestem Hebi Oroshi, a ta dama tutaj to Chou Juruichi

Ukłonił się grzecznie, nie spuszczając wzroku z nieznajomego.

- Jesteśmy najemnikami szukającymi odrobiny rozrywki w życiu... Obecnie z polecenia pewnej kobiety, mamy znaleźć człowieka posiadającego śnieżną łzę...

Oshi przez chwilę drapał się po brodzie, demonstrując niezwykłą pozę zamysłu...

- A tak... Niejaki Pan Taguchi o ile dobrze zapamiętałem.

Nie było tutaj sensu udawać, jeśli trafili na właściwego człowieka należało jak najszybciej ustalić co tak na prawdę stało się między nim a samotną kobietą. Czekając na ruch nieznajomego, Oshi wciąż uśmiechał się od ucha do ucha, wiedząc że nie rozsądne zachowanie często dawało najlepszy efekt... Jednak czy jego towarzyszka się z nim zgodzi.

[Kami Noriko]

Ten już miał ułożone w głowie co i jak i plan poszedł w ruch. Tak naturalnie jak ten wąż, który podstępem chce zwabić swoją ofiarę zaczął zapuszczać swoje sidła. Zapoczątkowała to głośna proklamacja ich miejsca pobytu, a za nią zaraz poszły fałszywe imiona. O ile jego było dość podobne do oryginału, to jej było całkiem inne. Czyżby jakaś jego koleżanka albo zauroczenie? W końcu powiedział to tak naturalnie i bez jakiejkolwiek chwili zawahania. Kiedy wypowiedział jej imię skłoniła lekko głowę na powitanie mężczyzny, który wszedł im na przeciw. Był starszy, to było dostrzegalne na pierwszy rzut, ale siwe włosy dopiero zaczynały znaczyć jego głowę. Jak dla niej miał koło 50 lat. W ręku trzymał zabitego królika, którego upolował własnymi strzałami. Zdecydowanie nie był zadowolony ich pojawieniem się. Musiał bardzo lubić swoją samotnię.
Oshi jak to Oshi, postanowił zaskoczyć ją po raz kolejny. Wyłożył karty na stół. Tak po prostu. Nie umiała nadziwić się z jaką łatwością temu chłopakowi przychodziły akcje, do których ona zbierałaby się jak gruby pod górkę. Powiedział wszystko, od kobiety, rzecz po jaką przyszli, na jego imieniu kończąc. Zaskakujący młody chłopak. Niezwykle intrygujący. Póki co nadal postanowiła milczeć, po ostatnim niewypale głupio było jej cokolwiek powiedzieć i popsuć zamierzony przez niego efekt.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 37/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Senju Oshi, Kami Noriko
- Niedaleko głównego Traktu Ryuzaku -
- Kara -

]

---

" Taguchi " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=C3007KiMoVY[/youtube] Oshi myślał szybko i decydował wcale nie wolniej, czasami można było odnieść wrażenie, że jest przed światem o jeden krok do przodu, czy było tak naprawdę? Któż inny jak nie wasz cel mógł mieszkać po drugiej stronie tej zapomnianej kniei? W lasach zawsze mieszkało i ukrywało się wiele osób, bez dwóch zdań lasy południowych prowincji skrywały w sobie wiele tajemnic, równie wiele nieodkrytych i nigdy nie mających takimi zostać. Las posiadał więcej niż jedno życie które skrywało się pod jego liśćmi, wiedział o tym każdy mieszkaniec, albo obrońca lasu, zawsze chodziło o więcej niż tylko życie bowiem cały ekosystem mógł zostać zniszczony przez jedną szybką śmierć wymierzoną bez pomyślunku... Stanęliście więc oboje naprzeciw siwiejącego mężczyzny z łukiem w dłoni, nie spodziewał się was tutaj zobaczyć, nie spodziewał się nikogo, żadnych gości, mało kto zapuszczał się w te rejony, zwłaszcza, że w tej chwili byliście gdzieś po środku lasu. Nawet w takim miejscu jak to nie można zapomnieć o odrobinie kultury.
Po przywitaniu i pierwszych słowach Oshi skłonił się przed nieznajomych co sprawiło, że ten zwolnił odrobinę uchwyt na swojej broni, przyglądał się dwójce shinobich gdy ci przedstawiali mu się a właściwie to Hebi ich przedstawiał. Dalej zdecydował się słuchać w ciszy, to on był tym do którego przybyli, nie musiał nic mówić, dał wysłowić się odważnemu chłopakowi, podparł się lekko o łuk rękami przekrzywiając się lekko. Nazwa klejnotu wpadła do jego ucha odbijając się przez chwilę w jego umyśle. Znał tę nazwę, nie była mu obca, właściwie to bliska jego sercu i nie tylko jego ale całej jego rodziny. Chwila przemyśleń Oshiego wcale nie wydawała się być szczera, chciał to powiedzieć, nie zastanawiał się, on to przemyślał.
- To ja i co z tego? Czego ode mnie chcecie, wy oboje? - Wskazał palcem najpierw na dziewczynę potem na Senju, był to jedynie szybki ruch, nie musiał go ukrywać ani bawić się w subtelności. Wiadome było jedno, że tak jak nie zamierzał zbliżyć się wcześniej, tak i nie zamierza teraz.
- A ty czemu milczysz jak on mówi? Odzywaj się bo uznam, że coś planujesz. - Oburzył się widząc niemalże zapowietrzoną Noriko, milczała, odkąd tylko się pojawiła, dlaczego taka właśnie była? Dała Hebiemu rozwiązać tą sprawę, czasami jednak milczenie nie było ani złotem ani srebrem bo w przypadku shinobi milczenie potrafiło oznaczać kłopoty większe niż słowa.

Taguchi
Yoshi

[Kami Noriko]

Tak jak Hebi powiedział - przyszliśmy z polecenia pewnej kobiety. Milczę, gdyż nie mam nic do dodania wartościowego do tej rozmowy. Nie lubię zbędnego kłapania jęzorem. powiedziała, a jej oblicze zmieniło się natychmiast. Z pogodnej dziewczyny stała się poważną kobietą o niemalże kamiennej twarzy. Taką właśnie wersję siebie przybierała w szpitalu, kiedy pracowała. Oznaczało to, że brała na poważnie to co się tutaj dzieje, a jej skupienie było niemalże namacalne. Niestety ta postawa niosła za sobą jedną wadę - Noriko wydawała się wtedy dość wyniosła. Wysoko podniesiony podbródek tylko dopełniał tą postawę.
Gość od razu ją zaatakował. I to do niej się przyczepił. Ciekawa była czy czarownica już nasyłała kogoś na niego albo sama się wybierała, by go nękać. A może nawet myślał, że to była Yoshi w przebraniu.
Jeśli jednak uspokoisz się gdy będę mówiła, to będę się odzywać. dodała. Musiała jakoś złagodzić swoją twarz, żeby plan chłopaka mógł wypalić. Cokolwiek zaplanował w tej swojej głowie. Miała nadzieję, że nie chce go od tak zaatakować. Przecież to starszy gość, który chce mieć spokój na stare lata. To, że nie był posiwiały ze starości, wcale nie oznaczało, ze nie przeżył swojego. Szczególnie, że udział w walkach i jakiś wojnach mógł bardzo obciążać psychikę. Spojrzała na chłopaka, mimo tego, że jej wyniosła mina sprawiała wrażenie jakby urosła o te kilka centymetrów, to ten nadal górował. A teraz bylibyśmy bardzo wdzięczni za udzielenie odpowiedzi. Czy ktoś cię już nękał w tej sprawie? uśmiechnęła się, kierując się znów stronę Taguchiego, łagodząc twarz.

[Oshi]

Młody bohater uzyskał to czego chciał. Mężczyzna miszkajacy w tym uroczym miejscu odsłonił swoje karty, odrobina perswazji pozwoliła Oshiemu nabrać pewności co do ich miejsca poszukiwań. Teraz należało jedynie umiejętnie poprowadzić rozmowę, sprowadzić przeciwnika w róg gdzie już nie będzie miał szans na odgrywanie swej roli... Senju spojrzał na Kami, która niespodziewanie zmieniła się o sto osiemdziesiąt stopni. Jej twarz przybrała inny wyraz, postawa wskazywała pewne położenie na tym polu. Chłopak uśmiechnął się szeroko, nabierając pewności że nie jest to bezbronne stworzenie które zgubiło się w podróży.

- Polecam teraz skupić swe szare komórki, a Ja wyjaśnię jak to działa

Niespodziewanie Oshi usiadł na ziemi, rysując na niej patykiem szerokie koło. Umieścił później w jego wnętrzu trzy kamienie, po czym wydał z siebie solidne westchnięcie, kontynuując przemowę.

- Nie jesteśmy porywczymi ludźmi, jednak zadanie którego się podjęliśmy jest zbyt ciekawe... Musisz nam pomóc, inaczej pozostanie nam droga nieprzyjemna, gdzie tylko barbarzyńcy znajdują radość.

Oshi zaczął się bawić kamieniami, tworząc scenki w których jeden próbował uciec, jednak dwa pozostałe nie dawały mu takiej szansy... Ciekawe odzwierciedlenie dla zaskoczonego pustelnika.
Burū wyłonił się z kołnierza płaszcza, delikatnie muskając powietrze swym językiem, czuł że napięcie rośnie... Przewidywał następstwa i to chyba tylko On jako jedyny był krok przed światem.
Oshi ostatni raz spojrzał na mężczyznę, uśmiechając się do niego najbardziej uczciwie... Po co była im niepotrzebna komplikacja, gdy można było wszystko załatwić z głową.

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 40/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Senju Oshi, Kami Noriko
- Niedaleko głównego Traktu Ryuzaku -
- Kara -

]

---

" Taguchi " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ddXV8Iy-LSA[/youtube] Kto by się spodziewał, że tak niezbyt wiele trzeba by rozbudzić czyjeś serce do działania, drobno uniesiony głos poprzedzony spojrzeniem i nieufnością zdawał się prowokować nie jedno istnienie do działania. Czyżby duma Noriko została ugodzona, umarła od tego jednego lekkiego postrzału jaki zafundował jej Taguchi? Jak to się stało, że tak szybko z pogodnej stała się z cichej i pogodnej istoty kimś innym, dumnym i pełnym... Siebie samej. Taguchi widział wszystko jak na dłoni, dla niego było to bardziej niż jasne stąd nie mógł pozostać bierny słysząc jej odpowiedź, zranione zwierze powinno takie pozostać i nie wstawać.
- Tak? Nic mnie to nie obchodzi, wróćcie sobie do niej. I nie kłap ozorem skoro tego nie lubisz, bo właśnie twoje pieprzenie jest zbędne. - Zmienił pozycje swojego łuku, teraz już dzieliły go tylko dwa ruchy od wystrzału, ot, naciągnięcie strzały i skierowanie jej w czyjeś serce, agresywne słowa niosły za sobą również takową postawę. Nie można ignorować wtargnięcia na swoje ziemie, zwłaszcza kogoś takiego jak ta dwójka... Czy łagodzące słowa coś dały? Phi, łagodzące to złe określenie, czy kiedykolwiek ktoś się uspokoił gdy się go w takiej sytuacji o to prosiło? Wątpliwe, a jeszcze bardziej było wątpliwe to by ktoś uspokoił się widząc taką dwójkę jak wy. Cicha dziewczyna która widzi za dużo i chłopak który z kolei wie i kombinuje ponad swoje siły.
- Chyba nie wiesz co mówisz dzieciaku - Przewrócił spojrzenie na Oshiego, przypatrywał się jak ten siada i zaczyna rysować po ziemi patykiem jak jakiś podrzędny artysta, nie było to jego powołanie, mimo to, zaczął kombinować co niezbyt odpowiadało mężczyźnie co szybko można było wyczytać z jego twarzy.
- To nie wasza sprawa, należy on do mnie. - Odpowiedział szybko na pytanie Noriko odnośnie kamienia który do niego należał, nie zamierzał oddawać go od tak dwójce przypadkowych osób, znaczył zbyt wiele i posiadał go zbyt długo by z niego tak łatwo zrezygnować.
- Nie wiem skąd jesteś ani dlaczego robisz to co robisz. - Zachowanie Oshiego grało mu na nerwy, myślał, że ma kontrolę, czy rzeczywiście ją miał gdy siedział sobie na ziemi, bawił się kamieniami mającymi coś oznaczać? Czy naprawdę cała ta rozmowa musiała sprowadzać się do tego i wyglądać... No właśnie, w taki sposób? Sposób władczy i oślizgły, jakby prowadził ją jakiś wąż? Taguchi obserwował poczynania Oshiego przez krótką chwilę, w pewnym momencie zmarszczył brwi i szybko naciągnął łuk i wystrzelił strzałę w okrąg w którym chłopak się bawił. Był zabójczo celny, nie była to wielka odległość jednak ani Noriko ani Oshi nie byli w stanie dostrzec kiedy rzeczywiście napiął łuk. Ot, strzała znalazła się nagle przy Oshim podczas gdy mężczyzna w dłoni miał już kolejną przy łuku.
- Nie manipuluj mną bo zarobisz strzałę między oczy, jestem bohaterem z muru, walczyłem z dzikimi, myślisz, że taki chłystek jak ty sprawi mi problemy? - To była jak najbardziej groźba, negocjacje prezentowanie przez Oshiego w żadnym wypadku nie były odbierane jako próba zwyczajnej rozmowy, to była manipulacja która może i by zadziałała gdyby Taguchi był kimś zwyczajnym, on jednak dobrze znał swoje możliwości i nie chciał dać się zastraszyć.

Taguchi
Yoshi

[Oshi]

Oshi samodzielnie poznawał szeroki świat. Mimo młodego wieku, znalazł się już w sytuacjach wojen i wielkich spisków. Całą krainę pochłaniał czarny horyzont, zwiastun nqdciagajacych zmian w których nikt nie był już bezpieczny. W czasie odwiedzin Ryuzaki dowiedział się o zamieszkach na dalekiej północy. Rody o sporym pogłosie znalazły się na granicy Kyuzo i Soso, odnajdując swą prawdę poprzez przelewanie krwi rodaków... Oshi nie bardzo interesował się cudzymi problemami, zwłaszcza gdy działy się daleko od jego obecnej pozycji...
Strzała mężczyzny upadła centralnie przed nim, wbijając się w rysunek przedstawiający pole bitwy. Chłopak zerknął na nią z zaskoczeniem, po czym zwrócił swój wzrok na sprawcę tego przedstawienia.

- Faktycznie jesteś dobry...

Powiedział spokojnie, po czym skoczył na proste nogi bez większego problemu. Otrzepując drobny piasek przylegający do płaszcza, odezwał się wreszcie... Licząc że mogło się to skończyć inaczej.

- Walczyłem podczas bitwy z tubylcami w pierwszym szeregu... Tam gdzie bestie rozrywały najwięcej ciał, gdzie krew niczym deszcz wsiąkała w ubranie...

Coś się w nim zmieniło, Oshi nie lubił kiedy ktoś traktował go z góry. Mężczyzna był zbyt pewny siebie... Wiek nie dawał sposobności oceny, nie kiedy osoba dorosła miała pogląd na świat na pograniczu dziecięcej fantazji... Patrząc w ziemię, czuł jak jego energia kumuluje się w ciele. Moc, która różni ich tak bardzo od zwykłego społeczeństwa..."Przepraszam Noriko"...

  Ukryty tekst

Chłopak nie miał zamiaru nikogo zabijać, chciał jedynie przyszpilić swego przeciwnika(zamiar=przybicie przeciwnika pędem tego ataku do domku za nim.) tak by zrozumiał że nie warto było udzielać szorstkich odpowiedzi... Chcieli tylko by poświęcił im chwilę, widocznie samotność pozbawiła go do cna zdrowego rozsądku... Co kierowało jednak jego dłońmi, gdzie była logika w ataku na samotnego mężczyznę... Przecież to Oshi i Kami weszli na jego teren. Czy postępując w ten sposób stawał się tym z kim tak zapalczywie walczył?... Burū spoglądał na niego z kołnierza płaszcza, tym razem nie pozostawiał wątpliwości niemal zjadając powietrze językiem.

[Kami Noriko]

Zmarszczyła czoło, a przerwa między brwiami zmniejszyła się maksymalnie. Czuła się zirytowana przez tego jegomościa. Wyraźnie zdenerwował się, więc po tym jak powiedział, żeby się odezwała zaprzeczył sam sobie wskazując na to, że kłapie ozorem. Czyżby jakieś rozdwojenie jaźni? W innych okolicznościach byłby może ciekawym przypadkiem do zbadania, lecz teraz chciała go nauczyć manier. Taguchi na tyle stracił nad sobą panowanie, że wypuścił w ich kierunku strzałę. Niebezpiecznie blisko chłopaka. Tego już było za wiele. klapka torby była zwolniona, gdyż wcześniej gotowa była zaatakować. Teraz zamierzała go poważnie wystraszyć. Nie mówili, że chcą go zabrać, to, że dostali zlecenie wcale nie oznacza, że przyszli go od razu o to zabijać. Nie ruszyli palcem jeśli o agresję chodzi. Zwyczajnie wypytywali się, a to on jak przestraszone dziecko zaatakował. Chwalił się, ze walczył nie wiadomo gdzie, a dwójka młodych ludzi tak go przerażała, że puścił strzałę? Coś tu nie było tak. Pędy wyskoczyły z ziemi, a obok niej uformowały się 3 papierowe shurikeny, wzmocnione chakrą, które miały przeszyć powietrze po bokach głowy mężczyzny. Być może to go nauczy, że nie warto w ich obliczu się wymądrzać. Nie kiedy miało się zajęte ręce i przeciwnik miał przewagę liczebną.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 43/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Senju Oshi, Kami Noriko
- Niedaleko głównego Traktu Ryuzaku -
- Kara -

]

---

" Negocjacje były krótkie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ddXV8Iy-LSA[/youtube] Czy właśnie tego się spodziewaliście? Też potrafił się bronić, również był pewny swojego i miał odruchy obronne, może odrobinę za szybko poszły w ruch, kto wie. Inscenizacje Oshiego można odbierać na najróżniejsze sposoby. Nie wszyscy muszą lubić jego manipulacyjne podchody bo czym innym jak nie tym były jego próby perswazji? Czasem do pewnych sytuacji powinno się podejść najlżej jak tylko się da, w tym wypadku coś jednak poszło nie tak. Taguchi nie zamierzał się poddać, kim wtedy by był w swoich oczach, jakby poddał się dwójce natrętów która nie potrafi pozostawić pustelnika w spokoju.

Pierwsze zdanie które skierował w jego kierunku Oshi tylko utwierdziło go w przekonaniu, że jeszcze nie zardzewiał do końca. Nie atakował, nie zamierzał, łuk jednak trzymał w gotowości do podjęcia działań, to była karta przetargowa.
- Więc wiesz z czym musieliśmy się tam mierzyć, dlaczego więc nie zostawić mnie w spokoju? - Czy Oshi był traktowany z góry? Taguchi tak właśnie się czuł, jakby to jego, na jego własnym terenie, w jego własnej części lasu i jego samotni traktowano go z góry. Nie mógł sobie na to pozwolić. Nie dał się manipulacjom Senju. Wtedy Oshi zgromadził chakrę mokutonu i jego ręka zmieniła się w drewniane fragmenty mające za zadanie przyszpilić przeciwnika do budynku który znajdował się dosyć blisko. Nikt nie chciał nikogo krzywdzić, prawda? W końcu wszystko by zapobiec temu bezsensownemu konfliktowi. Któż nie będzie bronił swojego własnego domu? Taguchi miał zamiar go bronić. Prawda jest taka, gdyby łucznik chciał kogoś skrzywdzić to na pewno by już to zrobił a mimo to, strzała sięgnęła celu którym nie był Oshi, prawda?

Jednak w chwili wysłania w jego kierunku drewna wszystko miało się zmienić. Nie musiał się wymądrzać, wiedział co mówił, znał swoje umiejętności i nim drewno go sięgnęło wykonał unik wyskakując w górę i lądując najpierw na dachu swojego domu a później na drzewie tuż za nim. W trakcie pierwszego skoku złożył pieczęć barana i już wtedy w koło niego wzniecił się wiatr, podmuch który stworzył rozszedł się w koło niego odbijając nadlatujące papierowe shurikeny w stronę z której nadleciały, w samą Noriko. Odrzut to wciąż tylko odrzut i nie mógł nimi kierować a jednak również leciały niebezpiecznie blisko dziewczyny.

Jak wylądował na drzewie to już w tej chwili wypuszczał ze swojego łuku strzałę, najpierw jedną potem drugą. Bardzo szybko naciągał swój łuk. Którego strzały poleciały zarówno w kierunku Oshiego oraz Noriko. Leciały dużo szybciej niż poprzednia wystrzelona w stronę bawiącego się kamykami Senju nim jeszcze został zaatakowany.

  Ukryty tekst

Taguchi
Yoshi

[Oshi]

Oshi skupił się całkowicie na momencie, w którym jego przeciwnik umknął technice mokutonu. Zaskakującym było jak bardzo zwiodła go pozorna bezradność tubylca. Oshi z miejsca założył że człek może mieć pewne zdolności pomagające mu w życiu na uboczu, jednak to co do tej pory pokazał już wykroczyło poza obraną skalę. Technika wiatru, w połączeniu z szybkością jego broni spowodowała wycofanie się Oshiego na dalsze tyły. Noriko również nie pozostawała bierna, stosując w własne techniki z asortymentu nieznanego chłopcu... Mieli jednak przewagę w liczbie, może i tamten był kiedyś shinobim. Jednak teraz pozostawał jedynie cieniem przeszłości, umykającym niczym diabeł przed wodą święconą.

- Zajmij go... Zakończymy to zanim stary się zgrzeje

Rzucił tylko w stronę dziewczyny, po czym kumulując własną chakrę, wykorzystał jeden istotny szczegół. Wciąż znajdowali się w lesie, naturalnym środowisku jego klanu... To tutaj miał największe szanse w walce ze swymi przeciwnikami.
Skupiając się na wszystkich gałęziach pobliskich drzew, otaczających mężczyznę odzianego w skóry. Oshi uwolnił mokuton, tak by drewno oplotło jego ciało niczym długie ramiona... Ich oponent posiadał zbyt wiele informacji, zbyt cennych by pozbawić go głowy. Liczył że zgranie z Kami, oraz strach ich przeciwnika pozwoli załatwić to mniej bolesnymi środkami... Szczerze na to liczył.

  Ukryty tekst

[Kami Noriko]

Mężczyzna nie chciał dać się zastraszyć ani poddać. Było oczywistym, że nie byl to zwykły pustelnik, żyjący w odosobnieniu. Jej shurikeny poleciały w jego stronę, ale nigdy nie miały do niego dolecieć. Uskoczył na dach, a potem na drzewo za domem. Dzieliło ich jakieś 20 metrów co powodowało, że większość jej technik będzie potrzebowała czasu na dotarcie do niego, co opóźni tylko wszystko. Była w pełni świadoma tego, że nie grzeszy prędkością, lecz miała nadzieję, że wystarczy jej obecny poziom do nastraszenia gościa. Chyba nadal to był ich cel? Przecież nie przyszli zabijać... Na to nie mogła się zgodzić, cokolwiek planował Oshi. Ten już wcielał swój plan w życie, dając jej wolną rękę do zaatakowania mężczyzny wprost. Niemniej jej shurikeny odbite niewidzialną siłą wiatru zaczęły pędzić w jej stronę. Uskoczyła w górę, żeby uniknąć pocisków lecących w jej stronę i uformować chciała kolejne twory. Tym razem coś większego. Pierwszy raz od nie pamiętała kiedy miała okazję do walki, nie chciała się ograniczać. Jej skok miał na celu stanięcie na dachu domu. Miała nadzieję, ze w tym czasie Oshiego plan wejdzie w życie i jakoś uda im sięzmusić do gadania tego mężczyznę. Absolutnie nie podważała jego umiejętności bitewnych, bo jako weteran musiał widzieć nie jedno, aczkolwiek nie lubiła kiedy się na nią spoglądało z góry. Chyba udało mu się ją nieco sprowokować.

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

Misja Rangi - C - 46/...

---

- Rok 385 - Jesień -
- Senju Oshi, Kami Noriko
- Niedaleko głównego Traktu Ryuzaku -
- Kara -

]

---

" Negocjacje były krótkie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ddXV8Iy-LSA[/youtube] Wydawałoby się, że umiejętności i praca wzniosą Ciebie na sam szczyt i pozwolą osiągnąć najskrytsze marzenia, nawet te o których nie zdajesz sobie sprawy. Wszystko to sprawuje się świetnie do czasu aż natrafiasz na geniusza, kogoś kto wcale nie musi pracować by osiągnąć efekty o które ty walczyłeś latami. Jakie są szanse, że kogoś takiego spotkasz gdy zaczniesz unikać ludzi by się nie rozczarować, zejść ze sceny póki jeszcze mogłeś, wtedy gdy wiedziałeś, że jeszcze " możesz " nim dotrzesz do chwili w której już nie możesz. Doprawdy mieliście przewagę liczebną, czy mimo wszystko była to jedyna przewaga jaką mieliście nad tym wojownikiem? Może i był szybki, może i był wyżej, nie wydawał się jednak z tego korzystać, albo nie chciał. Strzała która leciała w kierunku Oshiego nagle... Zmieniła nieznacznie kierunek, oddaliłeś się w tył i wtedy dostrzegłeś jakby błysk dochodzący gdzieś z pomiędzy strzały. Jej kierunek został skorygowany przez co poleciała niemal prosto w ciebie. Trudno byłoby jej uniknąć, zwłaszcza w takiej sytuacji. Strzała przebiła się przez twój bok, przeszła całkowicie na wylot. Siła z jaką przebiła twoje ciało była czymś niespotykanym.

W tym samym czasie, jak strzała leciała w twoim kierunku ty zdecydowałeś się odpowiedzieć w stronę łucznika, spytałeś się lasu czy pomoże ci w tej jakże nieciekawej sytuacji ujarzmić twojego wroga i wiesz co Oshi? Las wysłuchał twojej prośby i mężczyzna został całkowicie spętany przez drzewo na którym stał, nie miał wręcz możliwości się ruszyć. Szybko zaczęły oplątywać jego nogi a później jego całego. Chciał uskoczyć jednak tym razem był zbyt wolny... Każdy coś ugrał, prawda? On pokazał, że nie żartuje a ty w końcu go uziemiłeś.

Jak radziła sobie wtedy Noriko? Uskok w górę okazał się lepszym pomysłem niż odskok w tył. Strzała nie mogła skręcić pod takim kątem prowadzona na lince, nie było możliwości by zakręciła w taki sposób. Nawet choćby strzelec bardzo tego chciał, tak samo shurikeny nie mogły dolecieć tak wysoko i wbiły się w ziemię po wytraceniu energii z którą zostały odbite. Będąc w górze dostrzegłaś, że sytuacja Oshiego nie była tak idealna jak twoja, jeden prosty manewr a tak różne rezultaty. Wylądowałaś na dachu domostwa, wtedy dostrzegłaś już, że przeciwnik jest niemal całkowicie oplątywany przez drewno, to na pewno musiał być Oshi który zmusił je do działania i spętania przeciwnika. Czy utworzenie papierowego Goryla miało jeszcze jakieś znaczenie? Nawet jeśli, to mógł jedynie zostać niemym strażnikiem związanego drewnem więźnia. Kto jednak wie co zrobi on dalej, może i ten strażnik okaże się przydatny...

Taguchi
Yoshi

[Oshi]

Oshi wiedział na czym polega miara własnej siły. Czasem to co reprezentował wojownik, było niczym przy prawdziwej woli wygranej. W tej chwili starły się tutaj trzy siły, dwie z nich pragnęły odpowiedzi, ostatnia chciała jedynie spokoju w miejscu wybranym do dalszej egzystencji... Shinobi z leśnego klanu był osobą która przede wszystkim stawiała na zwycięstwo. Nie liczyły się koszta, nie w miejscu gdzie krew padała tak często jak deszcz... W ostatniej chwili przed tym jak jego technika zatrzymała przeciwnika, ujrzał w blasku słońca wąski ślad żyłki doczepionej do strzały, później przyszedł już tylko przeszywający ból ramienia.
Chłopak zerknął w tamto miejsce, a delikatny ślad krwi powoli pojawił się na niebieskiej stronie kimona... Mimowolnie upadł na prawe kolano, powstrzymując się przed upadkiem. Chakra zbyt szybko opuściła jego ciało, walka kosztowała go więcej niż na to wyglądała. Unosząc głowę spojrzał na Burū który wyłonił się zza kołnierza płaszcza, po czym idąc za jego spojrzeniem przeniósł wzrok na uwięzionego mężczyznę...

- Teraz jest twój... Zobaczymy co ukrywa

Powiedział do Noriko, powoli unosząc się z ziemi na kiju który niemal wyrósł z jego dłoni. Miał zamiar zostawić myśliwego dziewczynie, na swój cel obierając samotne domostwo... Weterani zwykle kończyli z niczym, pochłonięci smutkiem i wyrzutami sumienia, jednak była szansa że opłaci się zebranie dodatkowych ran. W środku jeśli już uda mu się tam dostać, wykorzysta coś w podręczu aby zatamować krwawienie... Mimo że jego wiedza na temat ludzkiego ciała była niewielka, to wciąż pozostawała w zanadrzu kobieta która stwierdziła że całkiem nieźle radzi sobie z tym zagadnieniem. Na razie jednak nie chciał marnować jej czasu, były ważniejsze rzeczy do roboty... Kiedy to wszystko się skończy będzie miał sposobność by dowiedzieć się czym były jej techniki papieru... Oraz co właściwie rozbiła tak daleko od domu, przecież to w boju rodziły się prawdziwe więzy.

- Widzisz Burū, znowu dostałem w kość... Może ta wyprawa za mur to głupota

Powiedział do małego stworzenia, w chwili gdy tylko On mógł go usłyszeć... Marzenia stawały się tak odległe, jak droga do domu. Ile jeszcze musi minąć czasu by dostał to co było jego od urodzenia...