Karczma "Smak"/Kryjówka Powstańców [LOKACJA EVENTOWA DOHITO]

[Papyrus]

Z pozoru zwykła karczma skrywa mroczną tajemnicę. Owszem, "Smak" jest o tyle nietypowy że zapewnia komfort i umeblowanie odpowiadające karczmom w bardziej cywilizowanych klimatach, ale na tym się nie kończy. Wnętrze to mieszanka trzech stylów architektonicznych i jednocześnie trzech podejść do materiałów budowlanych. Baza budynku do typowo pustynny piaskowiec. Wnętrze to element wschodnich prowincji, z drewnianą podłogą i podporami włącznie, spreparowanymi by nie poddawały się ogromnej temperaturze. Ozdobniki pokroju framugi to z kolei wpływ Karmazynowych Szczytów i ich rzemieślników wprawionych w kamieniach łączonych zaprawą. Ciężko o inny taki lokal w całym Tsurai. Dodatkowo jest to karczma z możliwością noclegu. Całe pierwsze piętro to szereg pokoi wysokiej jakości i o wysokim współczynniku komfortu. Wszystko w atrakcyjnych cenach, włącznie z alkoholami i jedzeniem. A co z ową mroczną tajemnicą?
Za barem znajduje się magazyn do przechowywania zapasów i kuchnia w jednym. Otwierając klapę w podłodze ukrytą pod workami z warzywami można dostać się do rozległych piwnic. Piwnic na spokojnie kilkukrotnie większych od całego przybytku. Wykuwanych ręcznie i bez używania chakry. W podziemiach znajduję się cała inteligencja związana z przewrotem, korespondencja, magazyny najpotrzebniejszych przedmiotów i broni, a nawet pomieszczenia pełne żywności i posłań na wypadek bliżej nieokreślony. To tam na dole, przy wielkim stole, odbywają się zebrania mające na celu ustalić szczegóły operacji. Wcześniejsze lokalizacje były zbyt dobrze znane władzy. Tutaj nikt się tego nie spodziewa. Piwnice posiadają także szereg wejść i wyjść awaryjnych. Niektóre pozwalają dostać się poza mury miasta, a inne prowadzą do odosobnionych lokacji w mieście. Wszystkie odpowiednio zabezpieczone przed przypadkowymi gośćmi.

///Dohito i osoby z nimi związane biorące udział w evencie mają stawić się tutaj do 20 października godziny 12. W barze w momencie wejścia mało kto się znajduje, można powiedzieć że dla standardowych klientów jest wyłączony z obsługi. Czekać w głównej części i nie wchodzić do podziemi bo zabiję!

[Ichirou]

Dla niektórych dzisiejszy dzień miał być walką o wolność, porządek, może sprawiedliwość. Brązowowłosy Kogō nie kierował się jednak żadną z tych pobudek. W gruncie rzeczy, personalnie nawet go tak bardzo nie przejmowało, kto w tym pustynnym sporze był tym złym agresorem, a kto uciśnionym. Nie sympatyzował z żadną ze stron konfliktu, ale też nie był im wrogi. Dla niego wszystko tak naprawdę rozchodziło się o kwestie polityczne. Rachunek zysków i strat był najważniejszym czynnikiem, który sprowadził go tutaj. Choć oficjalnie miał zawalczyć dla Dōhito, to tak właściwie działał na rzecz swojego rodu. Chcąc myśleć o kolejnych, odważnych krokach w światowej polityce, nie można było zlekceważyć takich rzeczy jak sojusze. Z napiętego sporu logiczniejszym wyborem byli ci od gliny. Nie chodziło wyłącznie o to, że byli wpatrzeni na dokonania Sabaku i chcieli podążyć ich śladem, ale też o sam fakt ludzi u władzy. Przywódca Haretsu był zbyt rozchwiany i nieobliczalny, by wiązać jakiekolwiek nadzieje na zbudowanie z nim czegoś trwałego.
Czuł w środku delikatną nerwowość, ale była ona w pewnym stopniu pozytywna. Dla normalnego człowieka mogłoby to brzmieć bardzo dziwnie, ale jakaś cząstka Ichiego pragnęła tego konfliktu i wzięcia udziału w nim. Adrenalina wespół z innymi skrajnymi emocjami była uzależniająca. Przeżywanie niezwykle silnych doznań i intensywnych stanów przesuwało coraz dalej zakres wrażliwości, a to przekładało się na zobojętnienie na bardziej powszednie sprawy. Nie potrafiłby teraz przestawić się na absolutnie zwyczajne życie, bo te by go wymęczyło i zanudziło na śmierć.
Po dotarciu do osady wzmógł swoją czujność. Ot, szedł normalnie ulicami wioski, starając się nie zwracać na siebie uwagi i powolutku kierował się do wyznaczonego mu celu. Do karczmy "Smak", która według planu miała być miejscem zebrania się rebeliantów.
Po znalezieniu się przed właściwymi drzwiami postąpił zgodnie ze wskazówkami - zapukał pięć razy, zachowując odpowiednie odstępy czasowe. Jeżeli zaszła taka potrzeba, przedstawił się z rangi, imienia i nazwiska. A potem rzecz jasna wszedł do środka, wreszcie zsuwając nakrycie z głowy.
Omiótł wnętrze przybytku wnikliwym spojrzeniem bursztynowych oczu, by ocenić aktualną liczebność zebranych i ogólnie wyrobić sobie jakąś opinię na temat grupy, która miała rozpocząć powstanie. Później znalazł sobie jakieś miejsce na uboczu, by obserwować dalsze bieg wydarzeń.
Z niecierpliwością wyczekiwał początku rebelii.

[Numa]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=9OPc7MRm4Y8[/youtube]

Numa powolnym krokiem wędrował poszukując miejsca spotkania, kiedy dostrzegł karczmę smak nie zatrzymał się jednak idąc nieco dalej. - Więc to tutaj, trzeba by sprawdzić czy czasem już Haretsu nie nakryli lokacji w której siedzą buntownicy... Tak głupio było by się pakować w bagno. Podejdę nieco dalej i ciupnę sobie pod murkiem. - Jak myślał tak zrobił. Numa zamierzał przejść nieco dalej jakieś 30 m i spokojnie usiąść sobie z boku budynku. Skierował głowę w dół co w połączeniu z kapturem idealnie ukrywało jego oczy i uruchomił swoje zdolności najpierw rozejrzał się mniejszą strefą a potem poszerzał zakres obserwacji dalekodystansowym szperaniem aby zwyczajnie upewnić się czy w okolicy nie ma jakichś większych grupek ludzi obserwujących ten bar zupełnie jak by spodziewali się jakiejś większej akcji. Skąd takie zachowanie, Numa swoje widział zdrady oszustwa, a w tym przypadku sprawa nie była prosta. Dlatego wolał dmuchać na zimne. Nie śpieszył się w końcu jeszcze nikt go nie gonił więc najpierw spokojnie mógł zobaczyć co dzieje się na ulicach potem w budynkach. Możliwe nawet że dostrzegł coś innego równie ciekawego.

Następnie spokojnie wyłączył Doujutsu i wstał ruszając w kierunku karczmy. Co najzabawniejsze nawet jeśli widział jakichś ludzi przyglądających się podejrzliwie budynkowi to zamierzał wejść zgodnie z wskazaniami, a następnie podzielić się tym że ktoś dziwnie się patrzy na budynek i zapytać czy to ich ludzie. Co do wejścia miał pukać 5 razy w odstępach sekundowych. Było to specyficzne hasło jednak miało jakiś sens. Więc zrobił to i zamierzał wejść do budynku aby robić swoje czyli jakoś pomagać. A to już w sumie zależało od sytuacji jaką zastanie w środku.

  Ukryty tekst

[Shins]

Poprzedni temat: Mieszkanie Shinsa Dōhito

Od samego rana Shins czuł podekscytowanie. Przez wielu dni czekał już ze zniecierpliwieniem na ten dzień - dziś zacznie siętpowstanie. Może nawet udane, jeśli nikt tego nie skopie i nie wpadnie na pomysł, by walkę zacząć od regularnych walk ztHaretsu. Dziś zacznie się zabawa, która może dostarczyć mu wiele rozrywki - choć może tego nie zrobić, skoro jego zadanie, prawdopodobnie, będzie mało istotne pod kątem rezultatu toczonych walk.

Shins przygotował się do walki ubierając na swoje zwyczajne ubranie tradycyjne strój mieszkańca Tsurai. Wymagało ono ściągnięcia zazwyczaj noszonej kominiarki i pokazania schowanej twarzy, jednak wiele lat ukrywania jej przed innymi sprawiła, że nawet osoby, które go znały nie mogły by go rozpoznać. Ponadto jego aparycja była tak zwyczajna, że ciężko byłoby gotzapamiętać, gdyby stało się coś niespodziewanego, a ktoś by go zauważył.

Ubrany tak, by nikt go nie rozpoznał chłopak udał się na targ, by wśród tłumów zgubić się ewentualnym osobom, któretgotobserwują - gdyby ktoś miał podejrzenia co do rebelii i chciał wyśledzić miejsce spotkania, a wiedział, iż Shins jest jej potencjalnym uczestnikiem to byłoby to naturalne, że chciałby go śledzić. Szczęśliwie torba na glinę byłą takich rozmiarów, żetukrycie jej pod ubraniem nie stanowiło problemu. Krążył wokół straganów przez całe popołudnie, a następnie udał się do wskazanej karczmy, jednak nim wszedł do niej krążył po okolicy obserwując kto do niej wchodzi. Jako, że nie zauważył nic podejrzanego poczekał, aż na ulicy wokół będzie dużo ludzi i niepostrzeżenie podszedł do drzwi, gdzie zastukał 5 razy wtjednosekundowych odstępach jak było mu powiedziane, po czym wszedł do środka i usiadł tak, by słyszeć co mówią ludzietwokół. Przewidując, że w takich sytuacjach wiele rzeczy może pójść nie tak, jak zaplanowali to jej uczestnicy, wtrazietczego, schował do rąk 200g gliny.

  Ukryty tekst

[Suzu]

Pięć puknięć z sekundowymi przerwami... Zastanawiając się, czy Tsuyori przypadkiem nie zwabiła jej w pułapkę, Suzu zastosowała się do polecenia i weszła do środka. Wcześniej nie krążyła nigdzie ani nie rozglądała się za nikim, wychodząc z prostego założenia, że w ten sposób zwyczajnie sama będzie rzucać się w oczy. Jak idzie do baru to idzie do baru, nie czai się wcześniej przez dziesięć minut po drugiej stronie ulicy.
Wnętrze powitało dziewczynę orientalnym wystrojem północy, którym zdążyła się już trochę zmęczyć przez długi pobyt poza pustynią. Ubrana była w białą bluzkę kończącą się tuż nad pępkiem, fioletowe szarawary, na których w biodrach dodatkowo przewiązaną miała jeszcze pstrokatą chustę o wiszących w dół frędzlach. Na plecach jak zwykle gurda, na której szczycie siedziała ruda wiewiórka, z ciekawością przyglądając się nowemu otoczeniu. Kunoichi zsunęła z głowy białą szajlę, odsłaniając soczyście zielone włosy, kolor tak rzadko spotykany na pustyni. Zaintrygowanym wzrokiem powiodła po otoczeniu, aż oczy jej zatrzymały się na postaci tak dobrze znajomej, że aż wciągnęła głośno powietrze w płuca.
- Nie wierzę! - szeroki uśmiech rozpromienił jej twarz, sama zaś lekkim krokiem ruszyła w stronę Ichirou, do którego przytuliła się mocno bez jakiegokolwiek śladu zażenowania.
Asahi Ichirou, wielka nadzieja rodu Sabaku, w przeciwieństwie do zielonowłosej Suzi, której najlepiej wychodziło generowanie problemów. Mimo tej istotnej różnicy byli bliskimi krewnymi, nawet jeśli pracoholizm nowomianowanego Kogō znacznie ograniczał im możliwości kontaktu. Kunoichi czuła, że i teraz jest to chwila oszukana, a los zaraz przypomni sobie o konieczności popchnięcia brązowowłosego gdzieś dalej, jak zawsze poza zasięg ramion czy nawet wzroku zielonowłosej kunoichi.
- Sam przybyłeś? - zapytała jeszcze, próbując zorientować się, jakie jest właściwie stanowisko ich klanu względem obecnej sytuacji - Iiii mam ci mnóstwo do opowiedzenia. I kopa do zasadzenia. I jeszcze parę pytań... Musisz dla mnie znaleźć czas jak to wszystko się skończy, dobra? - wbiła w niego roziskrzone spojrzenie zielonych oczu.
Już ona znała jego wymówki! Usiadła obok, na ramieniu Ichirou natomiast pozostała ruda wiewiórka, z zainteresowaniem poznając nową osobę. Obecność zwierzaka nie była najbardziej fortunna, kunoichi jednak niewiele mogła w tym temacie zrobić - ścianom budynków nie ufała, na pustynię też jej nie wypuści. Pozostawało trzymać Rizu blisko przy sobie. Suzu rozejrzała się znów po karczmie, próbując zapamiętać twarze obecnych tu osób. Będą towarzyszami. Musiała wierzyć, że w razie problemów udzielą jej wsparcia, sama zobowiązywała się do tego samego.

[Rindou Arashi]

Podróż, jak to podróż, nie była jakaś szczególna. W końcu co może napotkać samotnego wędrowca po środku pustynnego traktu. Pogoda była przyjemna a ścieżki puste, więc nic nie przeszkadzało Arashiemu w dotarciu na miejsce. Po postoju w Atsui, gdzie uzupełnił zapasy, skierował się od razu do Tsurai, miasta rodu Haretsu. To tam miała rozegrać się kolejna batalia decydująca o jedności Pustyni. Zapewne nie tylko on tak uważał, jeżeli głowy klanów pustyni też tak twierdziły, to może okazać się, że to jedno miasto przeżyje coś, na co nie jest gotowe. Od tego kto zwycięży zależy przyszły układ sił. Czy Haretsu wypadną z obiegu i zastąpią ich Dohito, a może to właśnie Dohito odejdzie do lamusa? Jest jeszcze wiele innych, pośrednich możliwości, a każda z nich równie prawdziwa. Już niedługo okaże się, co z tego spektrum jest prawdą.
Po przekroczeniu bramy, Zielonowłosy od razu skierował się do wskazanej przez posłańca karczmy. Wiedział, gdzie mniej więcej się ona znajduje, gdyż to przekazał mu rozmówca, dlatego też bez problemu trafił pod jej drzwi. Nie starał się rozglądać, wchodził do niej jak do innego przybytku, w końcu i tak jego kolor włosów skupiał uwagę wystarczająco. Nie był pewien, czy w tej osadzie bywają jacyś członkowie jego rodziny, dlatego też może to być niecodzienny widok. Zapukał on pięć razy, w równych, sekundowych odstępach. Tak jak mu nakazano, po czym wszedł do środka. I tu właśnie uderzył go piorun. Kiedy tylko przekroczył próg, spostrzegł coś czego całkowicie się nie spodziewał. A nawet dwa cosie. Pierwszym z nich była Zielonowłosa dziewczyna z gurdą przy jednym ze stolików. Obecności Suzu w najmniejszym stopniu nie przewidział. Jak ona wpakowała się w to całe zamieszanie?? A z resztą, wiadomym było, że gdzie przygody, tam też Suzu. Drugą ciekawostką był jej rozmówca, mężczyzna, którego Arashi znał całkiem nieźle, po mimo tego, że oficjalnie jeszcze nigdy się nie spotkali. Każdy mieszkaniec pustyni zna Ichirou, bohatera piasku. A w szczególności, jeśli jest się spokrewnionym z jego kuzynką. Skoro ta dwójka jest tutaj, to oznacza, że będzie ciekawie. I to bardzo ciekawie...
- Kto by pomyślał, takie przypadkowe spotkanie... - powiedział Arashi podchodząc do stolika i witając oboje uśmiechem. Poczochrał kuzynkę po głowie, po czym wyciągnął rękę w stronę Ichirou.
- Chyba nie mieliśmy jeszcze okazji się poznać, tak poza opowieściami Suzu. Jestem Rindou Arashi. - poczekał na odpowiedź, po czym zajął miejsce przy stoliku. Wiedział, że i tak Zielonowłosa nie odpuści mu i nie pozwoli siąść nigdzie indziej, dlatego po prostu siadł.
- Rozumiem, że wszyscy na nadchodzące przyjęcie u Haretsu?? - Spojrzał po minach swoich rozmówców. Czy oni także przybyli walczyć o wolność Dohito? Czy może mają w tym inne, bardziej namacalne i logiczne powody? Suzu zapewne wkopała się w to przypadkiem, ale Ichirou? On musiał mieć jakiś powód, dla którego tutaj był.
- Szkoda, Ichirou-san, że spotykamy się w takich okolicznościach, mam nadzieję, że jak już kurz w mieście opadnie, to znajdziemy chwilę czasu, żeby poznać się nawzajem, w końcu obaj pilnujemy tego samego wielbłąda. - szczęście w nieszczęściu. Obecność Ichirou przechylała delikatnie szalę na ich stronę, w końcu wszyscy wiedzą, że do słabych nie należy, jednakże Zielonowłosy wolałby go poznać na spokojnie, na jakimś spotkanku u Suzu, gdzie w ciszy i bez przeszkadzania mogli by pogadać. A tak pozostało im walczyć za jedną sprawę, rozpoczynając znajomość na placu boju. Czy to lepiej?? Czas pokaże...

[Kuroi Kuma]

Witaj piękny świecie, gdzie słoneczko grzeje, aż nie dostaniesz udaru! Kuma w końcu dotarł do wiochy zwanej Kōzan, gdzie wszystko miało się zacząć. Minęło to dosyć szybko, zwłaszcza dla kogoś szwendającego się po świecie to tu, to tam. Stanął w niedalekiej odległości od karczmy, ręce ułożył na biodrach, niczym zwycięzca, zdobywca i odetchnął, bo trafił na miejsce bez większych problemów. Nawet cieszyło go to, że na miejsce spotkania wybrano akurat karczmę, w końcu gdy usiądzie przy barze będzie mógł się napić czegoś chłodnego i rozgrzewającego jednocześnie. Nie miał bladego pojęcia, że pod tą małą chatką może kryć się coś więcej, że chłopaczek, który go tutaj ściągnął nie powiedział mu dokładniej, że wszystko będzie w tym jednym, zdawałoby się malutkim barem.
Poprawił gurdę na plecach, ściągnął kaptur z głowy i zaplótł włosy z kucyk, by nie wyglądać jak obdartus już przy pierwszym spotkaniu. Ruszył do wejścia, poczuł lekki dreszcz emocji, bo coś się działo, coś nowego, coś czego jeszcze nie doświadczył. Gdy tylko stanął przed drzwiami podrapał się po głowie zachodząc w głowę "Kto normalny puka w ten przedziwny sposób przed wejściem do karczmy...", lecz wolał nie ryzykować, że zaraz kilku goryli posadzi go na glebę i skończy to całe rebeliowanie. Zapukał według wskazówek - pięć razy, w miarę równych odstępach i wszedł do środka czy to otwierając samemu, czy to czekając aż ktoś mu otworzy. W środku ludzi było niewiele, ot kilku shinobich, w tym jeden znajomy, którego się tutaj spodziewał. Toż to Diaboł sam w sobie postanowił się zjawić w tychże skromnych progach. Uniósł dłoń witając się z nim na odległość, stała już przy nim dwójka zielonowłosych, wolał nie robić sztucznego tłumu.
Usiadł przy barze, posadził gurdę tuż obok, poklepał ją po brzegu niczym swoje zwierzątko, o które dbał i o które się troszczył. Odwrócił się do niego tyłem, zerknął po wszystkich zebranych. Większość młodych, żywych, energicznych, chociaż jest i kilku mruków. Dobrze że upiął włosy, tak, to był dobry pomysł. Zastanawiało go tylko to, jakim cudem tak nieliczna grupa będzie chciała wprowadzić jakieś zmiany w kraju. O ile znał reputację Diaboła i o nią się nie martwił, a raczej o to co się stanie, gdy plan nie wypali i każdy będzie znać tą twarzyczkę, tak reszta... Kuroi kompletnie jej nie kojarzył, nawet tej, która miała przy sobie gurdę. Przekręcił głowę na bok i przyjrzał się jej dokładniej, by zaraz ziewnąć przeciągle. Czekanie nigdy nie było jego najmocniejszą stroną.

[Papyrus]

Walka o wolność, o wzniosłe ideały. Zemsta i chęć pokazania Haretsu jak naprawdę się sprawy mają, sprzeciw wobec złego traktowania. Na pewno każdy Dohito biorący udział w powstaniu miał swoje motywacje żeby się zdecydować na dołożenie swojej cegiełki do tego wszystkiego. Ale nie najemnicy. Najemnicy, z definicji, pracowali za mamonę. Ciężko było znaleźć u któregoś z nich chociażby jeden powód poza chęcią do walki, rozkazem pełnomocnika albo właśnie korzyści. Dohito pewnie nawet nie oczekiwali tego, chcieli żeby ta konkretna grupa ludzi pomogła im z ich problemem. Grupa wybrana spośród wszystkich, najlepsi z najlepszych którzy mogliby stanowić jedynie wartość dodaną przy jednoczesnym ukryciu całej tej operacji. Każdy osobnik wewnątrz był w jakiś sposób różny od siebie i unikatowy. Nic ich ze sobą nie łączyło, byli po prostu zbieraniną ludzi którzy zostali przekabaceni na stronę “słuszną”. Którzy dali się porwać rewolucyjnej idei i hasłom, potędze pieniądza albo po prostu chcieli się wykazać w solidnej bitce bez żadnych konsekwencji poza narażeniem własnego życia. Całe dolne piętro było nimi zawalone. Sala biesiadna pękała w szwach. Miejsc siedzących było naprawdę sporo a i tak wszystkie były zajęte. Przez wielu gości o całkowicie różnych aparycjach i akcentach, po których można było mniej więcej zorientować się w ich pochodzeniu.
I tak byli obecni goście z pustyni w swoich zwiewnych szatach, w tym kilku Sabaku włącznie z jednym z członków Krwawego Pokolenia. Gdy tylko ten wszedł do lokalu, przebiegła po nim fala pomruków i szeptów. Nikt chyba nie spodziewał się jego obecności tutaj, pośród w dużej mierze nieznanych i pozornie przypadkowych ludzi. Duet samuraiskich wojowników z ich charakterystycznymi zbrojami także zwracał uwagę. Ale w zdecydowanej większości byli to mieszkańcy kontynentu, których ciężko było zidentyfikować wyłącznie po wyglądzie. Opaski z symbolami klanów zostały ukryte, tak samo jak jakiekolwiek charakterystyczne elementy kultury. Profesjonalni najemnicy można powiedzieć. Niektórzy nosili dość charakterystyczne elementy ubioru, ale nie mówiące w zasadzie nic, np. trójka szermierzy w szerokich, słomianych kapeluszach, albo białowłosy mężczyzna z dużym zawiniątkiem na plecach z twarzą ukrytą pod czarną bandaną. W całym pomieszczeniu była jedynie trójka innych osób które na pierwszy rzut oka wyróżniały się od reszty. Stojący za barem mężczyzna który absolutnie nie wyglądał jak barman, a także dwójka barczystych koksów przy drzwiach, odzianych na modłę zwykłych strażników miejskich tego regionu. "Barman" miał chyba za zadanie pilnowanie porządku i żeby najemnicy nie poczynali sobie zbyt odważnie, a bramkarze przy drzwiach oczywiście nasłuchiwali umówionego sygnału żeby wpuszczać kolejnych ludzi. Godzinę zaledwie od przybycia Kochanka, miejsce było już pełne. Nie wyglądało na to by ktokolwiek inny miał dołączyć. Wtedy za barem, w obszarze niewidocznym dla reszty, coś zaczęło się dziać.
Klapa w podłodze otworzyła się. Klapa na tyle dobrze zamaskowana, że z góry nie było sposobu żeby poznać po tym fragmencie podłogi skrywanie czegoś więcej. Zwróciło to tym samym uwagę wszystkich w pomieszczeniu. Najbardziej nietypowa rzecz, a właściwie to jedyna, która wydarzyła się od czasu zebrania się wszystkich. Klapa skrywała szyb w dół z którego wyszła charakterystycznie odziana kobieta wraz z podobnym do niej mężczyzną, a tuż za nimi jeszcze trzech przedstawicieli szczepu Dohito. Razem pięć osób. Ustawili się za barem, po czym zamknęli za sobą właz. Kobieta odchrząknęła kilkukrotnie, chcąc mieć pewność że zebrała na sobie uwagę wszystkich obecnych.
- Jestem Ichi, a to Ni - wskazała na osobę po swojej prawej, mężczyznę który wyszedł tuż za nią z szybu pod klapą - i jesteśmy głównymi organizatorami całego przedsięwzięcia. I tym samym waszymi zleceniodawcami. Jesteśmy tutaj również po to żeby wyjaśnić wam podstawy naszego planu i podzielić na kilka grup w zależności od waszego głównego zadania.
- Żeby było jasne - powiedział "Ni" głębokim i poważnym głosem - nie ufamy wam wystarczająco by wprowadzić was w szczegóły. Pośród was mogą czaić się krety Naohiro. Jeśli którykolwiek z was wejdzie we współpracę z Harestu podczas trwania operacji, zostanie uznany za zdrajcę i zabity na miejscu. Wszystko co było w tym pomieszczeniu powiedziane zostaje w tym pomieszczeniu, tylko dla was. - całkowita powaga wypływała z jego ust. Nie groźby, nie próby zastraszania i na pewno nie żadne wyjęte z palca nonsense. To była sprawa najwyższej wagi dla Dohito i nie było opcji by motyw wspomnienia o potencjalnej zdradzie się nie pojawił. Oczy Ni lustrowały każdą jedną osobę, po kolei. Na kilku osobnikach zatrzymał się nieco dłużej, w tym na grupce znajomych którzy spotkali się w tym jakże nieprzyjemnym miejscu - Suzu i Arashiego.
- Jak zostało wspomniane, podzielimy was teraz na trzy grupy. Każda z nich będzie miała inny cel nadrzędny, zależny od waszych umiejętności i preferencji. Grupa A podejmie się walk z Haretsu i ich ludźmi na terenie całego miasta żeby wywołać chaos i zwrócić ich uwagę. Zadaniem w tym przypadku jest ciągłe robienie hałasu, atakowanie przeciwników i uchodzenie ze starć żywymi. Grupa B zajmie się ewakuacją ludności cywilnej i ich ochroną przed zagrożeniami wynikłymi z walk grupy A. Cywile muszą przeżyć w możliwie jak największej liczbie. I w końcu grupa C, mała elita która zetrze się bezpośrednio z najsilniejszymi i prawdopodobnie samym Naohiro. W jej skład wchodzić będą najsilniejsi przedstawiciele Dohito i ci którzy się zdecydują. - krótko i rzeczowo, całkowicie z sensem. Trzy grupy wyspecjalizowane w czym innym na potrzeby całego przedsięwzięcia. Na pewno istniały też inne grupy. Ktoś musiał zajmować się zaopatrzeniem, logistyką i przede wszystkim przekazywaniem informacji. Ale kto pozwoliłby obcym na bycie częścią czegoś takiego? Nadal istniała opcja że to po prostu zwalą, a w przypadku potencjalnej zdrady informacje nie trafiałby by od razu do wroga. Trzeba było przewidywać wszystko i ograniczać straty i ryzyko do absolutnego minimum.
- Zróbmy to szybko i nie traćmy czasu. Chętni do ewakuacji zostają na miejscach. Grupa A na prawo, a grupa C bezpośrednio do nas. Tylko żwawo, nie mamy czasu do stracenia! - rzekła kobieta. Po jej słowach ludzie zaczęli wstawać. Ciężko było na tym etapie stwierdzić jak wielu zostaje a jak wielu idzie w bój, ale z każdą kolejną chwilą tłum ludzi na krzesłach zaczął rzednąć.

//Potwierdzacie swój udział w grupie. Macie 36h na odpis, czyli do północy na przełomie niedzieli/poniedziałku

[Numa]

Numa westchnął dość głośno, co mu dolegało, nie wiadomo do końca co, w każdym razie zapewne miał swoje powody. W pewnym sensie przyzwyczaił się. Lekko popukał się w głowę upewniając czy wszystko z nim w porządku. Czy latarka nadal działa. Ale poza tym to chyba norma. W sumie teraz miał większy problem nikogo nie znał, niewiele się dowiedział, aż w końcu rozpoczęła się tak zwana atrakcja. Więc przysłuchiwał się temu stojąc gdzieś z boku. - Nie ufają, chyba dobrze myślałem też że będzie nas nieco więcej, chyba że po prostu to jedna z większej ilości placówek. To zdecydowanie miało by sens. Dziwne. - Pomyślał Numa po czym miał takie jak to mówią dziwne przeczucie. Dosłyszał jednak że chętni do ewakuacji mieli zostać na miejscach. A skoro stał to wypadało usiąść ? Tak, Numa dosłownie usiadł gdzieś na wolnym miejscu. W sumie Numę zaczęła zastanawiać dość istotna sprawa zmieniająca bardzo postać rzeczy. Mianowicie pora dnia. Nie był pewien ale przydało by się wiedzieć. Ale na to chyba przyjdzie jeszcze pora, w końcu nie wiedział czy działają od razu czy może jeszcze trochę minie. W sumie mało wiedział. Mimo tego zachowywał typowy dla siebie spokój. Dlaczego jak będzie źle to po prostu ucieknie. A tak przynajmniej zakładał... Tylko że średnio mu to wychodziło.

/ Siedzę. \

[Shins]

Wyjście z pod klapy w podłodze na pewno było dosyć niespodziewane. Chłopak miał nadzieję, że Haretsu będą równie zaskoczeni atakami jego klanu, gdyż w innym wypadku ciężkie walki mogą być naprawdę długotrwałe i wyniszczające. Atdodatkowo Haretsu będą mieli w nich przewagę - w końcu to ich miasto.

Gdy tylko kazano podzielić się na grupy - co swoją drogą wydało się młodemu shinobi wręcz głupie - chłopak zaczął obserwować, kto wybiera jaką grupę, a sam został przy stole, jak miały zrobić osoby, które mają zająć się ewakuacją. A robił to ztbólem serca, zdając sobie sprawę z faktu, że do poważnych walk jest za słaby, ale licząc równocześnie, że będzie miał okazję dołożyć swoją cegiełkę do wysadzenia kogoś. Ileżtbytdał, by móc zmierzyć się z Haretsu w bezpośredniej walce! Ale najważniejsze dla niego jest jednak przeżycie, atwybuchowa zabawa może zostać odłożona na później.

  Ukryty tekst

[Rindou Arashi]

karczma cały czas zapełniała się ludźmi, którzy schodzili się aby wziąć udział w nadchodzącej rebelii. po mimo ogromnego pomieszczenia, ono i tak było zapełnione prawie w całości, ostatni, którzy wchodzili mogli mieć problemy ze znalezieniem miejsca. Na szczęście ten problem nie dotyczył Zielonowłosego, który zasiadł tuż obok swojej kuzynki i jej legendarnego na pustyni kuzyna. Chłopak chciał poruszyć kilka spraw z nimi, niestety nie zostało mu na to pozwolone, gdyż chwilę po tym jak zajął swoje miejsce całość się rozpoczęła. Zza lady pilnowanej przez barmana wyszła grupka dowodząca całym tym zamieszaniem wraz z obstawą. Ichi oraz Ni, bo tak się nazywali, co z resztą nie mogło być ich imionami, a przyjęli je jedynie na czas trwania całej rebelii, przestawili wszystkim podział obowiązków, po czym kazali ludziom się porozstawiać. Zielonowłosy wiedział jakie jest jego zadanie, rozmawiał już o nim z posłańcem. Nie czuł się na siłach, aby uderzać bezpośrednio w przywódcę klanu, wiedział, że zwyczajny Doko nie jest w stanie rzucić rękawicy głowie całej rodziny. Z drugiej jednak strony, wolał pozostawić ewakuację tym słabszym od siebie, tym jeszcze nie pewnym swoich umiejętności. Nie wiedział jaką decyzję podejmie Suzu, za to domyślał się gdzie pójdzie taka gruba ryba jak Ichirou. Znany na całej pustyni bohater zapewne będzie walczył z samym przywódcą i jego najsilniejszymi ludźmi.
- Skoro już tutaj jesteś, idziesz ze mną?? - odezwał się do kuzynki, po czym wstał z krzesła i przeszedł na lewą stronę, do gruby wywołującej zamieszanie. Wiedział, że to oni jako pierwsi zmierzą się z przeciwnikiem, są swoistym rozpoznaniem ogniem, tak aby to grupa specjalistyczna mogła znaleźć głowę i ja ściąć. Zielonowłosy oparł się o ścianę, tak aby widzieć całą salę, jednocześnie starając się nie być w centrum uwagi, już wystarczyło, że robiły to jego włosy. Sięgnął do kieszeni i jednym szybkim ruchem odpieczętował ze zwoju patyczek z 4 zielonymi kuleczkami. Rodzinne Dango to najlepszy specjał przed takim starciem. Przyglądał się on wszystkim, starając się policzyć rozkład sił, dodatkowo wypatrując swojego posłańca. Obiecał mu zwoje z ogniem do kukiełek, dlatego też dobrze by było go znaleźć. Kilka ognistych pocisków bardzo mocno wzmocni jego siłę bojową. Jeżeli udało się go gdzieś namierzyć, to korzystając z chwili zamieszania, Arashi chciał do niego podejść i podpytać się, czy to o co prosił zostało załatwione. Jeżeli nie będzie z tym żadnego problemu i otrzyma to co chciał, to po prostu wróci na swoje miejsce pod ścianą i zajadając się słodyczami będzie czekał na dalszy rozwój wydarzeń.

[Suzu]

Obecność Ichirou strasznie Suzkę cieszyła, choć powinna zatrzymać na chwilę tę radość i wyciągnąć choć najprostsze wnioski. Skoro on tu był, sprawa była bardziej niż poważna, wychodziła poza awanturę, w którą warto się mieszać z przypadku i dobrego serca. Zresztą, gdzie tu w ogóle podział na tych dobrych i złych? Chyba tylko w głowie naiwnej kunoichi z Atsui, bo sprawa była czysto polityczna, a każdy po prostu chciał wyciągnąć z tego jak najwięcej dla siebie. Także Sabaku.
- Arashi... - nie mniej zdziwiona dostrzegła kolejną bliską osobę, która dołączyła do grupy przyszłych rebeliantów.
Ucieszyła się, naturalnie. Jeszcze nie docierało do niej, że kładą tu na szali swoje życia, i choć przyciszyła po chwili głos by nie zwracać na siebie uwagi wszystkich obecnych w karczmie, nadal wyglądała, jakby wybierała się na piknik. I nie zmieniło się to specjalnie nawet po wystąpieniu organizatorów całego zamieszania, którzy przedstawili się jako Ichi oraz Ni. Wydawało jej się, czy ich wzrok spotkał się z jej własnym na dłużej?
- Hmm... no proste, że idę z tobą - odpowiedziała Arashiemu, zaplatając ramiona za głową - Jeśli coś mi w życiu wychodzi, to właśnie zwracanie na siebie uwagi. Znaczy, mam też pełno innych talentów, ale... - machnęła ręką, nie odeszła jednak od razu na prawo.
Głowę obróciła w stronę Ichirou, po którym spodziewała się tylko tej ostatniej, najbardziej elitarnej grupy. Ona sama... no cóż, nie ważne jak wierzyła w swoje możliwości, nie było to miejsce dla niej. Wyciągnęła zamkniętą w pięść dłoń, by przybić ją razem z brązowowłosym kuzynem.
- Do zobaczenia po wszystkim.
Tylko tyle. Przeszła za Arashim, dołączając do zbieraniny nastawionej na walkę i chaos, starała się przy tym spamiętać twarze pozostałych osób z jej grupy. W bitewnym zamęcie ciężko jest walczyć jako członek grupy, która kompletnie się nie zna, łatwo wówczas o tragiczne w skutkach pomyłki, których bardzo chciała uniknąć. Przyglądała się więc im wszystkim, twarz po twarzy, ubranie po ubraniu, w myślach zaś nadawała im własne ksywki. Czas pokaże, jakiego rodzaju sojusznicy im się trafili, Suzka jednak nie miała niczego przeciwko współpracy z nimi. Dobrze, gdyby potrafili prowadzić walki, kryjąc nawzajem swoje plecy. Albo choć sobie nie przeszkadzać nawzajem.

[Kuroi Kuma]

Ich grupka, najlepsza z najlepszych, którzy dali się namówić na pomoc w politycznej zabawie pomiędzy dwoma rodami. W sumie to nic dziwnego, że nie zgłaszało się wielu. Kuma współczuł wszystkim, którzy walczyli na krótki dystans, bo przecież przeciwnikami byli ludzie, którzy najlepiej pozbywali się wroga własnie w ten sposób. Haretsu może i nie było bardzo potężne, ale z bliskiej odległości mogli zmieść kogoś bez najmniejszego problemu. Staruszek miał swój piasek, kilku tutaj zebranych także, pytanie tylko co z resztą? Nie byli armią, byli zgrają ludzi, którzy po prostu stwierdzili, że zaczną walczyć dla dobra danej sprawy.
Kuroi dotychczasowo się nudził, ludzie rozmawiali, inni przychodzili, bramkarze wszystkiego pilnowali, ogólnie całkiem duży ład i porządek jak na to, że zaraz mieli go całkowicie podważyć, wywrócić do góry nogami i zostawić mając nadzieję, że to wszystko nie runie w ciągu najbliższych kilku dni. Gdy usłyszał huk klapy tuż za jego plecami odwrócił się instynktownie, nie zerwał się, ot szybko odwrócił i przyglądał się z nieukrywaną ciekawością, jak spod ziemi zaczyna wychodzić kilkoro ludzi. Jak oni się tam dostali i po jaką cholerę aż tyle czekali w tej ciemnicy? Imiona mieli niezwykle wytworne i skomplikowane, ale w sumie mu to pasowało. Przynajmniej nie będzie problemu z zapamiętaniem. Od razu zaczęli, że nam nie ufają i to go delikatnie zraziło. Jeżeli nie będą im ufać, to jak mają działać normalnie? Skoro jest tu ktoś od Naohiro to już mieli mocno przesrane, bo efekt zaskoczenia poszedł się kochać i będzie dużo trudniej coś zdziałać. Całe szczęście, że podzielili ich na mniejsze oddziały, Kuroi zawsze wolał mniejsze grupki, były bardziej mobilne, nie musiały przekazywać informacji tak długo. Pierwsza grupa kompletnie do niego nie pasowała, nie lubił chaosu, jeżeli już miał działać, to wolał pozbywać się przeciwników jeden po drugim, niż po prostu zwracać na siebie uwagę. Może i piasek był dobry w roli wabika, może by i to jakoś zadziałało, ale to było jak wystawianie się na ostrzał, a wybuchowa natura Hartetsu raczej nie przemawiała do Kumy zbyt zachęcająco. Widział jak ludzie zaczęli się ruszać, dołączać do grup. Zerkał gdzie ruszają inni Sabaku, trudno byłoby ich nie rozpoznać, skoro mają przy sobie gurdy na plecach. Kuma westchnął ciężko, założył gurdę na plecach i ruszył do tej, która najbardziej mu pasowała. Zielonowłosa niestety poszła w innym kierunku, szkoda, może po tym wszystkim dowie się co to za osóbka? Przy okazji wiedział kto się tam pojawi, ten chłopaczek na pewno nie przegapi okazji, przy której ludzie mogliby znowu go dostrzec w blasku chwały. Ruszył do Ichi, a także Ni mając nadzieję, że będzie tam także (hehe) Ichi-rou.

[Ichirou]

Przyjął ze spokojem szum wśród zebranych, który powstał z powodu jego pojawienia się w przybytku. Znajdowanie się w centrum uwagi mu nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie - budowało i tak już napompowane ego, utwierdzając przy tym w przekonaniu, że nie przyszedł tu po to, by podawać innym shurikeny lub przeprowadzać staruszków do schronień. Bardzo dobry obserwator mógł nawet dostrzec drobny uśmieszek na twarzy brązowowłosego, który jednak nie trwał zbyt długo. Ichirou nie chełpił się zbyt długo swoją sławą i dość szybko wrócił do koncentracji, omiatając ludzi wokół spojrzeniem uważnym spojrzeniem bursztynowych osób. Cały czas miał świadomość tego, że jest na obcym terenie, a na dodatek w grupie planującej dokonania przewrotu. Myśl o olbrzymim ryzyku nie pozwalała mu się przesadnie rozluźnić i stracić czujność.
Ograniczył się do znalezienia wolnego miejsca i obserwowaniu sytuacji w lokalu. Choć posiadał rangę Kogō i zapewne był jednym z najbardziej wybitnych wojowników wśród rebeliantów, to był tylko najemnikiem. Nie znał szczegółów planu powstańców, a tym bardziej nie był decyzyjny. Musiał więc czekać na instrukcje od dowodzących.
Mógłby spodziewać się tutaj różnych osób, ale na pewno nie zielonowłosej kuzynki. Jakim cudem ona tu się znalazła? Jou na to pozwolił, czy dziewczyna postanowiła szukać przygód na własną rękę? Nie to, żeby się nie cieszył, ale to chyba jednak zaskoczenie wzięło górę.
- Kiedy ty tak wyrosłaś? - rzucił żartobliwie, odwzajemniając uścisk na przywitanie. Również nie miał problemów z odwzajemnianiem emocji, a Suza była jedną z nielicznych istot na świecie, którą darzył szczerą sympatią.
- Taaa, sam - odparł zdawkowo, a i tak wystarczająco, by zamknąć temat. - Skoro muszę, to nie mam wyboru.
Nie dawał po sobie tego znać, ale wciąż był trochę skonfundowany względem potencjalnego uczestnictwa kuzynki w najbliższych wydarzeniach. Fakt, dziewucha wyrosła, pewnie i nabrała trochę siły, ale wciąż z zachowania była tą samą osobą, którą Ichirou pamiętał z dawnych czasów. No i prawdę mówiąc, to nie brał jej w stu procentach na poważnie. Było to trudne posiadając tak wysoki status i znane w regionie dokonania na swoim koncie. Dla niego Suzu zawsze była małym, zielonym szkrabem, który ściągał na siebie kłopoty. Do tej pory nie miał okazji na zrewidowanie swoich poglądów i nie był pewien, czy chce je w ogóle rewidować podczas rebelii. Z jednej strony nie chciał ograniczać jej wolności, ale z drugiej to odesłałby ją do domu już w tym momencie.
- Ech, nawet nie miałem czasu cię przeszkolić. Jesteś pewna, że dasz radę? - zapytał, mrużąc delikatnie oczy, by przeszyć ją wzrokiem i zauważyć ewentualne kłamstwo lub zawahanie.
To nie był koniec niespodzianek, ponieważ moment później na pierwszy plan wyłonił się marionetkarz o tym samym kolorze włosów, co Suzu. Asahi nie skojarzył go tak szybko, ale ten na szczęście się przedstawił i nagle wszystko stało się jasne.
- Ach, Arashi! Bardzo mi miło w końcu spotkać ochro... wiernego kompana Suzu - odrzekł, podając młodzieńcowi dłoń.
- Najprawdopodobniej cała sala. - Rozejrzał się przy tych słowach po karczmie, w której zrobił się całkiem duży tłum. Trochę się ludzi nazbierało, ale raczej nie było sensu się łudzić, że liczebnością przebiją Haretsu.
- Bardzo chętnie, ale do tego czasu ty będziesz musiał trzymać oko na wielbłądku - odparł w nadziei na to, że Arashi zrozumie przekaz. Nie do końca podobało mu się, że Suzu będzie uczestniczyć w walkach i rzecz jasna zależało na jej bezpieczeństwie, ale nie chciał też robić za niańkę. Nawet jeśli zielonowłosa się podszkoliła, to przy ewentualnym wspólnym działaniu mogłaby być kulą u nogi. Chcąc wykrzesać z siebie maksimum, Ichirou nie mógł zajmować swojej uwagi troską o swoich kompanów.
Na ten moment rozmowa między rodzinką urwała się, ponieważ na środku sali wyłoniły się osoby, które najprawdopodobniej miały pociągać za sznurki podczas nadchodzącego powstania. Złotooki władca piasku uważnie im się przyjrzał i wysłuchał ich przemowy z uwagą. Jak się okazało, planowano zorganizowanie trzech różnych oddziałów, do których najemnicy mogli się zgłaszać dobrowolnie.
Zanim samemu podjął jakąkolwiek decyzję, wpierw poczekał na Suzu. Chciał się upewnić, że ta nie wybierze zbyt szalonej decyzji.
Miała robić zawieruchę? Huh, to było akurat zadanie typowo dla niej.
- Tylko pamiętaj, że to jest przede wszystkim ich rebelia, a nie nasza. Bądź ostrożna i nie nadstawiaj karku za cudzą sprawę, dobrze? - rzekł do niej półgłosem, przybijając przy tym piąstkę. Dobrał swe słowa nie bez przyczyny, bo chciał, aby ta nabrała dystansu do nadciągających wydarzeń, co pomogłoby jej zachować chłodną głowę.
W gruncie rzeczy to od samego początku intuicja podpowiadała mu konkretną grupę. Była to właśnie ta najbardziej elitarna, której celem miało być zapolowanie na samego lidera Haretsu.
Założył gurdę na plecy, a potem wolnym, ale pewnym krokiem ruszył w stronę głównodowodzących.
- Oby tylko ten Naohiro nie krył się po kątach - odezwał się z przekąsem do dwójki, która przed momentem nakreśliła plany powstania.

[Papyrus]

Ci wszyscy ludzie w środku pomieszczenia. Cała masa wszelkiego pochodzenia i rodzaju musiała teraz wybrać. Jak chce wpłynąć na losy powstania? Czy ich umiejętności pasują na pozycję którą sobie upatrzyli? O tym Dohito przekonają się już na miejscu, a dokładniej to na trzech miejscach. Wszak nie bez powodu rozdzielili ich akurat na trzy grupy. Jak rozłożyli sie ostatecznie najemnicy? Grupy od cywili i robienia zadymy były podobnych rozmiarów, chociaż po dokładniejszym policzeniu i przyglądnięciu się wydawało się, że "ewakuacyjnych" jest nieco więcej od tych którzy chcieli ryzykować swoje życie. Nie każdy czuł się na siłach żeby stawać naprzeciwko wyszkolonych ninja z Rodu Haretsu. A taki słabszy przedstawiciel cechu ninja mógł nawet przeszkadzać w miejscu do którego nie pasował. Do polowania na Naohiro dołączyło się naprawdę niewiele osób. Ichirou był rzecz jasna najbardziej znaną personą pośród nich. Drugim tajemniczym ochotnikiem był jeden z samuraiów. Jego potężna postura i wyróżniająca się zbroja natychmiast zwróciły uwagę dwójki głównych organizatorów. Tym bardziej przez jego hełm, z którego wystawało coś na kształt krótkich, byczych rogów. W dokładnie takim położeniu co zwierzę które było widocznie inspiracją dla wyglądu owego nakrycia głowy. Przy jego pasie dumnie wisiały dwie katany, każda przy jednym boku. Jego młoda twarz i cienki, opadający do brody wąs, nadawały mu powagi i dostojności. A nawet jakby było zabawne to w tej sytuacji i tak nikt nie chciałby nawet parsknąć. Trzecią osobą był mężczyzna z czarną bandaną na twarzy i zawiniętym w bandaże... czymś, co trzymał na plecach niczym plecak. No i Kuroi. Po prostu Kuroi. Tak charakterystyczny w swojej prostocie i taki niepozorny, że właściwie pośród całej tej kaskady indywidualności on był najbardziej indywidualny. I to wszyscy którzy zdecydowali się na dołączenie do tej elitarnej jednostki.
Inne grupy nie posiadały zbyt wiele interesujących jednostek. Do grupy zajmującej się sianiem chaosu włączyła się
Suzu, niepozorne dziewczę które zdążyło już zwrócić uwagę jej kolegów i koleżanek z oddziału. Taka niepozorna dziewczyna która nawet nie wyglądała na wojownika z krwi i kości. Pewnie któremuś z innych najemników potajemnie włączył się instynkt opiekuńczy, ale żaden z nich nie zrobił nic. Oprócz tego grupa wzbogaciła się w trójkę mężczyzn w błękitnych kimonach i kapeluszach. Kiedy je zdjęli, przez wyraźną prośbę jednego z ich sąsiadów któremu słomiasta krawędź nachodziła na twarz, świat ujrzały ich oblicza. Całkowicie łysi o identycznych wręcz twarzach. Ciężko było doszukać się u nich jakichkolwiek różnic. Jakiś gang klonów? No i oczywiście Arashi do towarzystwa Suzu. Całą resztę ciężko było spamiętać, było ich zbyt dużo i każdy wyróżniał się nieco na swój sposób. Niektórzy byli zamaskowani, niektórzy z potężnym orężem. Każdy był inny przez co paradoksalnie nikt nie był na tyle inny by móc go rozróżnić. Grupa ewakuacyjna podobnie. Widać było kilku delikwentów z pakunkami na plecach podobnymi do marionetek związanych bandażami, kilku szermierzy którzy swoją aparycją przypominali zbójców albo innych kryminalistów. Nic specjalnego. I drugi z samuraiskiego duetu, z podobnym hełmem aczkolwiek z rogami skierowanymi do dołu.
- Też mamy taką nadzieję. - odpowiedział Ichirou, zdobywając się nawet na lekki uśmiech. Po prostu uśmiech. Żadnej radości, żadnej kpiny. Prosty gest, pusty jak wydmuszka.
- Skoro to wszyscy - rzekła Ichi rozglądając się po pomieszczeniu, kiedy cała wrzawa związana z przemieszczaniem się do poszczególnych grup ucichła - To możemy zabrać się do roboty. Wasza czwórka -wskazała na Ichirou, Kumę i dwójkę innych ninja - idzie z nami do podziemi. Zaraz potem pójdzie grupa A pod przewodnictwem tutaj obecnego Kurokiego-sana. - wskazała na jednego z ninja który wraz z nią wyszedł z klapy. - A ewakuacyjna zostanie tutaj i będzie instruowana przez tą dwójkę. - kobieta wskazała na pozostałą dwójkę która wyszła z nią z szybu. Najwidoczniej było to samo dowództwo, śmietanka intelektualna stojąca za przygotowywaniem i dyrygowaniem. I mieli do tego pełne prawo jako pracodawcy. Ni otworzył klapę w podłodze i machnął ręką na czwórkę wybrańców. Zaraz potem cała szóstka, grupa eksterminacji Naohiro i Ichi raz z Ni, zniknęli z pomieszczenia równie szybko jak się pojawili. Niespodziewanie i bez jakiegokolwiek śladu. Mężczyzna zwany Kurokim wydawał się na coś czekać. Może na to aż ucichną odgłosy schodzenia po szczeblach drabiny.
- Dobra, teraz nasza kolej. Pojedynczo i bez pośpiechu. Na dole wszystko wam wyjaśnię. - rzekł po jakiejś minucie-dwóch od wejścia elity, po czym wskazał na otwarte wejście, samemu wchodząc. Ta grupa była bardziej liczna w związku z tym schodzenie trwało dłużej. Po kilku długich minutach, kiedy ostatni zniknął w ciemnym tunelu prowadzący na dół, ostatnie dwie osoby będące w pomieszczeniu zamknęły klapę. Grupy zostały ostatecznie rozdzielone.

---

Grupa Ewakuacyjna
Shins, Numa - Zatem przejdźmy do planu. Zbierzcie się wokoło. - odpowiedziała, wyjmując zza pazuchy ogromny zwój pergaminu. Po rozłożeniu go na stół okazało się, iż jest to mapa. Wszyscy najemnicy zebrali się i utworzyli koło wokół stołu.
- To dużo terenu i dużo ludzi. Wcześniej wyprowadzono część ludzi żeby zmniejszyć gęstość tłumów. Subtelnie i zakulisowo, tyle ile mogliśmy żeby nie wzbudzać podejrzeń. Zawracaliśmy kupców na szlakach handlowych. robiliśmy wszystko, by ludzi było jak najmniej. Ale nadal jest ich sporo. Dlatego podzielicie się na cztery pomniejsze grupki. Każda z nich ma za zadanie oczyścić obszar zaznaczony tymi błękitnymi liniami. Mają uciekać poza miasto, prosto do bram. Podczas ich ucieczki nie może im się nic stać. W innych karczmach na terenie osady są podobne wam grupki. Rozpoznacie się po tym. - kobieta wyjęła z torby przy pasie zwój i odpieczętowała jego zawartość. Na stole pojawiły się dziesiątki czarno-żółych wstęg. Długich, wykonanych z jakiegoś materiału.
- Przywiążcie to sobie do jakiejś widocznej części ciała. Głowy, ramienia, szyi. Każdy będzie taką miał, dzięki temu unikniemy atakowania siebie nawzajem. W ewakuacji będą też pomagać inni Dohito. Chodzi o to, żeby mieszkańcy zauważyli naszą widoczną pomoc. To nie my robimy rewolucję, to tajemniczy sprawcy atakują miasto. Sprawcy ukryci pod maskami. Anonimowi. Śmierć Naohiro nie ma być efektem naszego ataku, ale ataku nieznanych agresorów. Po tym jak wyczyścicie wszystkie obszary macie wrócić tutaj. Na mapie zaznaczyliśmy ten budynek czarną kropką. Ktoś z dowództwa tutaj będzie i jesteście zobowiązani do wykonywania jego poleceń. Czy to jasne? Jakieś pytania?

---

Grupa Polowania
Ichirou i Kuma Szóstka ludzi zeszła na sam dół. Trafili do wydrążonego w pustynnej skale pomieszczenia podtrzymywanego dużą ilością drewnianych belek pełniących funkcję podpór. Także na suficie, niczym w typowej kopalni na kontynencie. Pomieszczenie było kwadratowe i miało rozmiar mniej więcej 8 na 8 metrów, wysokie na około 3. Pochodnie przyczepione do ścian dawały odpowiednie światło żeby widzieć wszystko po drodze. Grupa skierowała się jednym z czterech korytarzy idących... gdzieś.
- Żeby było jasne, nasza grupa nie składa się tylko z nas. Mamy jeszcze kilku wysokich rangą członków Rodu Dohito i innych najemników. Ale wy nie znacie planu, dlatego musimy was wtajemniczyć. - rzekł mężczyzna, idąc pewnie przed siebie i nie obracając się za siebie ani na chwilę. Jego plecy w tym momencie mogły być obiektem czyjejś techniki. Tunel był wąski, musieliście iść gęsiego. Pierw Ni, potem Ichirou, potem Kuma. Zanim samurai, tajemniczy mężczyzna w czarnej bandanie i na końcu Ichi.
- Największym problemem jest konieczność przytrzymania w miejscu Naohiro. Jesteśmy przekonani że gdy tylko usłyszy o wybuchu rebelii to samodzielnie ruszy do ataku. A na to nie możemy pozwolić, jest naszym największym problemem. - kobieta wprost dała do zrozumienia istotę tego planu. A przynajmniej jedną z jego składowych. - Jest w forcie przy stolicy. Jesteśmy tego pewni, mamy swoje źródła. Bardzo często przesiaduje tam z uwagi na poligon do swojej dyspozycji. Jego prywatne poletko zabaw, a on wprost uwielbia rozpierdalać rzeczy swoimi wybuchami. W forcie znajdują się ogromne ilości wyposażenia, a także szczegółowych danych o prosperowaniu prowincji i stanie militarnym. Będziemy tego potrzebować po zakończonej kampanii. Na razie jednak musimy wywołać chaos w forcie.
- Rozumiem. Chcecie szybko pokonać podwładnych podczas gdy on będzie ćwiczył w samotności na poligonie. - rzekł odziany w zbroję mężczyzna, którego odzienie pobrzękiwało i odbijało się od korytarzy tunelu, tworząc nieprzyjemne acz niegłośne echo.
- A siedziba? Powinny tam być najcenniejsze rzeczy, z informacjami i skarbcem włącznie. - ponury, głęboki głos wydobył się zza bandany. Widać było po jego chodzie mocną niepewność związaną zapewne ze stabilnością tunelu. I faktycznie mógł mieć w tym nieco racji. Drewniane pale skrzypiały nieco pod naporem ziemi, a gdzieniegdzie sypały się niewielkie strużki piasku. Na pewno nie był to najbardziej stabilny tunel na świecie.
- Mamy osobną grupę od pilnowania siedziby. Gdyby ktokolwiek chciał z niej wyjść, powinien zostać natychmiastowo spacyfikowany. A na pewno zajęty na tyle, byśmy my zdążyli zabić tego skurwysyna. Wystarczy jedynie poczekać na odpowiedni moment. W którym on będzie wykonywał swoją rutynę poza fortem. Znakiem do działania dla wszystkich mają być trzy potężne wybuchy następujące po sobie, którymi zainicjujemy atak na fort.
- Wtedy w całym mieście wybuchną ładunki przygotowane przez grupę dywersyjną. Ukrytą pod białymi maskami i czerwonymi płaszczami. Rozpocznie się chaos. Haretsu z pomniejszych siedzib żołnierzy wyjdą na ulice. Celem tamtej grupy jest ich zatrzymanie, żeby nie byli w stanie się zorientować o co naprawdę chodzi i zwrócić główną uwagę wszystkich. Tymczasem my skonfrontujemy się z siłami w forcie a następnie samym Naohiro. Coś macie dodania?

---

Grupa Dywersji
Suzu i Arashi Grupa dywersyjna zebrała się razem na samym dole. Miejsca było akurat tyle, żeby wszyscy mogli na spokojnie się zmieścić. Światło pomieszczenia było optymalne żeby nie wywalić się o stojącego obok najemnika. W każdym kierunku tego kwadratowego pomieszczenia odchodziła jedna ścieżka. Razem cztery, każda gdzie indziej. Tunele były wąskie, ale wystarczająco wysokie do wygodnego przemieszczania się.
- Teraz będę tłumaczył szczegóły planu, dobra? Więc mordy w kubeł i słuchać, bo tylko raz to powiem! - krzyknął mężczyzna gromko, na co wszyscy bez sprzeciwu zamknęli się, o ile coś mówili, i wlepili spojrzenie w mężczyznę. Dohito w średnim wieku, obdarzonym potężnym wąsem przypominającym nieco szczotę do butów. Aczkolwiek reszta jego aparycji dawała sygnały o jego świetnej formie fizycznej.
- Nasi ludzie podłożyli ładunki z gliny w całym mieście. W pustych budynkach, ledwo stojących albo w swoich prywatnych domostwach. Część z nich zdetonują także w powietrzu. Oczywiście kiedy pojawi się sygnał z góry ustalony. Jak to jebnie to waszym zadaniem jest tworzenie chaosu. Macie być celami pozornie odpowiadającymi za te wybuchy, żeby przykuć uwagę Haretsu i strażników. Robimy z was kozłów ofiarnych. Myk jest taki, że Dohito nie mogą być utożsamiani z tym atakiem. Celem jest uwolnienie naszego klanu, ale też poparcie ludności cywilnej. Dlatego to grupa ewakuacyjna i Dohito mają pomagać im uciekać. Dbać o cywili. A wy, nosząc to - mężczyzna wyjął zza pazuchy zwój i go odpieczętował. Na ziemię wysypała się ogromna ilość prostych, drewnianych masek. Białych jak śnieg, jedynie z otworami na usta i oczy. Przyczepianych prostym, skórzanym paskiem dookoła głowy. I stos czerwonych, długich płaszczy. - macie zachować swoją anonimowość. Część naszych ludzi będzie udawać walkę z napastnikami, ale nie wy jesteście tą grupą. Wy macie tylko napierdalać się z Haretsu i czasem coś rozwalić, o ile w tym czymś nie będzie cywili. Jasne wszystko?

Siemanko, witam na moim evencie. Oto kilka zasad ważnych:

• Wy i ja mamy po 36h na odpis. Jeśli wy odpiszecie później to będą konsekwencje. Za dużo razy i idziecie do piachu. Jak ja się spóźnię to mogę dać wam karnet na przeżycie tej sytuacji którą zwaliliście : )
• Możecie się mnie pytać o wszystko. Moje gg/discord/PW jest dostępne. Jeśli macie wątpliwości to piszecie.
• Standardowe procedury jak na misjach - KP w spoilerach i uhide, techniki używane w uhide i spoilerach. Sami liczycie sobie chakrę. Jak nie ma techniki to jej nie zaliczam i tyle. Nawet jutsu rangi E mają tam być.
• Możecie ode mnie żądać mapek z waszymi pozycjami i sami na nią nanosić rzeczy bardziej taktyczne. Najlepiej wysłać ją mi albo na PW albo w poście w uhide.
• Wszystkie ukryte ruchy także w uhide.
• Bawcie się dobrze i nie zgińcie za szybko, bo ja nie będę się dobrze bawił.