Karczma Onigiri

[Numa]

Dalsza wędrówka obyła się bez trzymania go za rękę co sprawiło że Numa jakoś tak dziwnie ją oglądał zastanawiając się nad czymś prozaicznym. - Więc w ten sposób chciała zrobić aby ruszyć za nią ? Tak, masz rację chyba o to chodziło. - W końcu jednak dotarli do miasta sprawiło to że Numa jak zwykle starał się nie rozglądać na boki aby nie wyglądać jak osoba która przygląda się wszystkiemu. Zamiast tego patrzył kątem oka, czy wsłuchiwał się w to co się dzieje. Jego ostrożność i skrytość podwyższyła się. A kaptur na głowie dodawał mu swoistego mrocznego wręcz posępnego czy przesadnie neutralnego wrażenia. Co stanowiło ogromny kontrast do wesołej i uśmiechniętej dziewczyny. Na to że zna jakieś miejsce przytaknął, przez co przez ułamek sekundy jego dziwna mina mogła dawać wrażenie lekko uśmiechniętej. Ale kto by tak stwierdził. W końcu to był ułamek sekundy. I tak powoli dotarli, do pewnego przybytku. Wyglądał dokładnie tak jak przybytki których Numa unikał. W końcu w takich to trzeba było umieć się zachować. Numa popatrzył takim typowo przestraszonym wzrokiem na dziewczynę jednak było już za późno. Złapano go za koszulę znaczy się bluzę. Kości zostały rzucone. Znaczy się jakoś trafił do dość odosobnionego miejsca. Które zapewniało swoistą dozę prywatności. - Ile to może kosztować. Niedobrze że tu jestem... Jak mnie poprosi o zapłatę to skąd ja wezmę pieniądze ? - Rozmyślał Numa w końcu został wrzucony w dość specyficzne miejsce. Na stwierdzenie Shayen Numa wręcz nie śmiał zaprzeczyć w końcu jak to mówią miejsce go zjadło więc przytaknął. Po prostu kiwając lekko głową. Chłopak pewniej by się już chyba czuł na ulicy niż w takim przybytku. Co sprawiało że lekko czerwienił się i wyglądał na jakiegoś takiego spłoszonego. Tak wizyta w Onsenie to była już dla niego przeprawa a teraz takie karczmy.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 7/15+
Numa

Ciężko było czasem podtrzymywać rozmowę, ale to też jest związane z czyimś charakterem. Martwi się prościutkimi sprawami nasz Numa, o których blond włosa dziewczyna nie ma pojęcia. Tylko czy na pewno? Ostatecznie wspominała coś o Daishi, leży to blisko Soso, a wiele Yamanak jest blondynkami. Wymieniać chyba nikomu ich nie trzeba. Chociaż wszystkie emocje można też starać się odczytać, z zachowania, mimiki, słów, a raczej ich braku. Może wcale nie uciekała się do tak strasznych metod. Z blondynkami jednak to jak z rudym. Nigdy nie wiesz, tylko na inny sposób.
- Zamawiaj co chcesz z menu, ja zapłacę. Ostatecznie to co dałam w zamian za ten wisiorek poprzednim razem było niczym w porównaniu do jego wartości. To jest jedyna pamiątka bliska mi pamiątka po matce.
Uśmiechnęła się i sama zajęła się zaglądaniem w dostępną ofertę lokalu. Co do niej było dość tanio, przynajmniej jak na ten standard. To wszystko przez położenie trochę dalej od centrum. Pewnie jak na córkę mężczyzny mającego posiadłości w Daishi, a także Ryuzaku przystało.
- Nawet nie waż mi się krępować. Osobiście polecałabym normalnie jakieś danie rybne, ale teraz z tego co słyszałam mają niesamowitą dziczyznę. Idealna okazja aby spróbować prawda?
Pewnie to były jedne z droższych potraw, widać, że miała gest.
- Ja biorę danie dnia, kawałek dzika wraz z małym garnuszkiem zupy oraz miseczką ryżu. Do tego jeszcze herbatę. Chcesz to samo czy masz inny pomysł?
Akurat to, jako danie dnia wydawało się w rozsądnej cenie. Wraz z herbatą na promocji, a było z pewnością jedzeniem uważanym za wykwintne. Nawet nie w wszystkich regionach kontynentu i nie tylko dostępne od ręki. Warto było spróbować.
- Zanim nam to podadzą powiedz, jak to się stało, że wylądowałeś w cesarstwie i dostałeś swój kawałek ziemi. Jest to raczej rzecz dość niezwykła do osiągnięcia w ciągu roku dla większości ludzi. Tym bardziej należą się tobie gratulacje.

[Numa]

Kobiety to zło, a teraz prawdopodobnie Numa miał się o tym przekonać. Problem tkwił w tym że życie w lesie pozbawiło go pewnych doświadczeń. Wiedział że ludzie mogą go oszukać i właściwie to był bardzo ostrożny jednak w takim przypadku był otępiały pod tym względem. W każdym razie bezdomny usłyszał o tym że ma zamawiać i że ona zapłaci. Czuł się z tego powodu dziwnie w sumie zawsze jakoś tak go dokarmiała. Ostatnio jakoś jej odpłacił jednak jak odpłaci się jej tym razem. - Znów wiele dla mnie robi, a ja jak się jej odpłacę ? - Zastanawiał się przez chwilkę po czym z tych rozmyślań przez pytanie co zamawia. Numa wyszedł z tej sytuacji po najniższej linii oporu tej która nie sprawiała problemu nikomu ani jej ani potencjalnie nie wkopywała go z powodu nieznajomości lokalu.
— To samo poproszę. Ryb się trochę już najadłem w cesarstwie. — Wytłumaczył w miarę sprawnie. - Chyba jakoś mi poszło, nie wiem nawet co jadają w takich przybytkach... - Następnie jednak padł kolejny dość skomplikowany temat. Mianowicie jak udało mu się uzyskać kawałek ziemi... - Mam jej to po prostu powiedzieć ? Nie muszę to jakoś z dawkować, ocenzurować, zachować spokój, rozsądek. - Numa zamilkł na chwilę po czym zaczął opowiadać swoją historię przyglądając się jej.
— Nie długo po naszym spotkaniu wpakowałem się w dość nieciekawą sytuację. Wiesz byłem w Kami no Hikage. Miał tam być jakiś festyn ale zamiast tego doszło do istnej masakry. Widziałem co się tam wydarzyło, ale nie tylko. Wiesz nie mówiłem ci o tym ale posiadam umiejętności Shinobi. Sprawiło to że walczyłem przeciwko najeźdźcom. Właściwie to próbowałem. Niewiele mogłem zrobić podczas tamtych wydarzeń, jednak udało mi się przetrwać jakoś tą masakrę. Stamtąd odpłynęły dwa statki, przypadkiem znalazłem się na tym płynącym do cesarstwa, a jako że wpakowałem się dosłownie w centrum tej katastrofy to posiadałem sporo istotnych informacji które przekazałem, najpierw liderowi jednemu z klanów, a potem cesarzowi. — Wytłumaczył w sumie bardzo składnie jak i spokojnie biorąc pod uwagę Numę. Możliwe że to iż mówił to trzeci raz jak i nie musiał wdawać się w brutalne szczegóły pomagało. Mimo tego gdzieś tam miał świadomość tego ile osób zginęło na jego oczach, co sprawiło że mimo tego iż patrzył prosto na dziewczynę brak było w nim jakiejś radości czy chociaż woli życia.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 9/15+
Numa

Kobiety to największe zło świata, ale także największe dobro. To zależy na jaką się trafi, niektóre potrafią zmusić człowieka do picia codziennie sake do umoru, a inne nadać niektórym jakiś sens życia. Przynajmniej tak mówią legendy, kto to wie czy jest gdzieś w tym chociaż ziarno prawdy. Gdy Numa zgodził się na ten sam posiłek Shayen już zadbała o to, aby obsługa szybko przyjęła to zamówienie. Dwa razy dzik z tempurą oraz ryżem. Dodatkowo do popicia po herbatce. Po tym przeszła do słuchania odnośnie przeżyć Numy, ale nie wydawała się z żadnego powodu smutna czy zmartwiona.
- Skoro tyle przeżyłeś jako shinobi mógłbyś zostać moim ochroniarzem.
Zaśmiała się lekko.
- Dobra robota. Nie łatwo jest przetrwać podczas takich sytuacji, a tobie się udało. Widać nie mam się co o ciebie martwić.
Powiedziała to z dość szczerym uśmiechem.
- Nie mogę powiedzieć, że próżnowałeś. Zastanawia mnie tylko co ciebie skłoniło do udania się do Kami no Hikage na festyn, skoro rok temu nie chciałeś tutaj przyjść zjeść. Nawet wciąż potrafisz czuć się nieswojo.
Lekko wzruszyła ramionami, ale nie ciągnęła tematu. Potrawa była już podana, wyglądało to na kawałek dzika z rożna polanego jakimś sosem. Przed posiłkiem złożyła dwie ręce do siebie, a potem lekko się ukłoniła wypowiadając magiczne słowo.
- Itadakimasu!
Dania wciąż były gorące, ale po chwili dmuchania bez problemu dało się włożyć do ust.
- Obawiam się, że Kami no Hikage oraz Ryuzaku to nie koniec. Powrót do mojej prowincji zablokowała mi wojna Yamanaka vs Hyuga w pewnym sensie, a słyszałam, że na pustyni też ma dojść do kolejnej wojny. Tyle, że tym razem domowej.

[Numa]

Bezdomny opowiadając swoją historię odniósł wrażenie że dziewczyna zniosła to dość dzielnie. Tak faktem było że przetrwał jedno z większych wypadków w tych czasach. W każdym razie Numa postanowił odpowiedzieć dość szybko i w sumie nie przemyśliwając do końca sprawy co znaczy ochroniarz..
— Jasne mógł być być ochroniarzem. —
Było to dziwne być może w numie pojawiła się swoista duma ? W końcu tak go chwalono. Właściwie to naprawdę nikt go nie chwalił co sprawiło że gdy został chwalony to zaiste sodówka uderzała do głowy. Numa jednak dość szybko zdał sobie sprawę z wagi tych słów w końcu wyglądało na to że ochrona to nie jest prosta sprawa. A do tego to pytanie co on tam robił ... Tak właściwie było to spowodowane nadmiarem gotówki jak i wolą poznania świata młodego Ranamru. Zwyczaje w szale kupowania stwierdził że a popłynę sobie na festyn. Głupio się zrobiło Numie na ten temat dlatego milczał aż w końcu przybyła potrawa. Co mógł zrobić Numa oczywiście że zaczął jeść. Tylko no ten istniał pewien problem Numa nie bywał w takich miejscach i o ile zupę można wypić z miski to z mięsem nie jest już tak prosto. Na całe szczęście posiłek był gorący co sprawiło że Numa chwilę poczekał i w tym czasie widział jak ona zabiera się do posiłku. - O kurcze... rzeczywiście Dzika na grillu w lesie to może mógł bym zjeść rękoma ale tutaj... - I tak Numa uważał aby zjeść go tak jak przystoi. Znaczy się naśladował jej ruchy. Można było wręcz powiedzieć że używał pewnych straszliwie potężnych właściwości doujutsu. Jednak była to zwykła obserwacja. I tak Numa plagiatował z rożnym skutkiem zachowania dziewczyny w stosunku do jedzenia.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 11/15+
Numa

Dziewczyna lekko się zaśmiała słysząc odpowiedź odnośnie podjęcia pracy ochroniarza. Może nie koniecznie tego się spodziewała, ale trzeba przyznać, że Numa wpadł w jej szydła. Teraz zagrałby tak jak ona by mu kazała. Podobno niektórzy na tej funkcji dokonują nawet skrytobójstw! Tutaj to było raczej wątpliwe, ale czasem pozory mylą.
- Widzę pewny siebie jesteś, cóż nie potrzebuję żadnego, ale mogłabym to przemyśleć jeżeli byłbyś w stanie ze mną wygrać w pojedynku.
Powiedziała to dość poważnie, wydawała się pewna siebie. Ciekawym byłoby przetestowanie dziewczyny, która jest córką kupca. W takiej rodzinie bardzo chętnie widzi się potomków jako shinobich, o ile mają predyspozycje. Zazwyczaj z tym idzie dość dobra edukacja. Jeżeli ktoś jest wyjątkowo zdolny to osiągając w obu dziedzinach dobre wyniki jest w stanie wiele osiągnąć w tym świecie. Dość dobrze się dorobić robiąc interesy.
Naśladowanie władania widelcem i nożem nie było dość ciężkie. Jeżeli kiedykolwiek Numa używał kunai'a czy jakiegoś innego takiego narzędzia w swym życiu to podstawy już łapał. Trzymanie widelca może nie było tym najbardziej poprawnym na świecie, ale nikt poza Shayen tego nie widzi. Wpierw się go wbijało w kawałek mięsa dzika do odcięcia, potem odkrajało nożem, a na końcu przechodziło się do konsumpcji.
- Masz jakieś cele co chcesz robić dalej? Może potrzebowałbyś w jakiś sposób pomocy? Mogę też zapewnić ciekawe informacje z obecnego świata jeżeli znudziłeś się po wydarzeniach w Kami no Hikage i chcesz zaczerpnąć więcej rozrywki.
Nie wydawało się aby żartowała w tej kwestii, a może to była jakaś pułapka?

[Numa]

Rozmowa potoczyła się w sposób którego w sumie Numa nie przewidział. Dość szybko w jego myślach zapanował mętlik. - Zaraz czy ona chce zemną walczyć ? Więc ona też posiada jakieś umiejętności, nie wygląda na kogoś kto bił by mnie młotkiem po głowie więc zapewne korzysta bardziej z chakry... Taki sparing jest jednak dość ryzykowny. W końcu komuś mogła by się stać krzywda. To raczej nie najlepszy pomysł, choć z drugiej strony, raczej starali byśmy się aż tak bardzo nie wykończyć. Mam kilka technik którymi mógł bym ją pacnąć nie zabijając. - Po takich dogłębnych przemyślanach odpowiedział dość dziwnie.
— Mogę z tobą zawalczyć jednak wiesz, nie mam pojęcia jak silna jesteś... To sprawia że istnieje ryzyko że ktoś z nas przesadzi. Więc postarajmy się w takim wypadku nie używać typowo zabójczych technik pasuje ? Wiesz nie chciał bym aby ktoś z nas stracił coś więcej niż tylko wygraną w pojedynku. — Wytłumaczył spokojnie zdając sobie sprawę z zwykłego ryzyka w końcu łatwiej czasem było zabić niż wygrać pojedynek. Teraz jednak jeszcze wcinał posiłek i odpowiedział na pytania dziewczyny.
— Nie wiem, myślałem aby ruszyć gdzieś powędrować w świat coś pozwiedzać, ale jak mówisz jest niebezpiecznie. Choć chyba mimo to się skuszę. — Chwila wymownej ciszy kiedy Numa jadł mięsiwo i wtedy dotarła do niej końcówka wypowiedzi Shayen że mało się nie zakrztusił.
— Rozzzzrywki ? — Zapytał jakby upewniając się o co chodzi dziewczynie. Po głowie chodziły mu dziwne myśli biorąc pod uwagę wiek. - Rozrywki jakby tamto miejsce było rozrywką... Nie zapewne nie o to jej chodzi. Pewnie chodziło jej o jakieś atrakcje w Ryuzaku. Nie rozumiem jej. Czemu milczysz ? Ej co jest ? Jakto nie ufasz jej ? Yhym. Fakt podejrzane. Może chcieć nas zastraszyć albo być jakimś nałogowym sprawiaczem problemów ? Nie masz rację nie wygląda na łobuza chyba że myśli iż ja nim jestem...-
— Nie nazwał bym Kami no Hikage rozrywką... — Numa w tym momencie był dość skołowany.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 13/15+
Numa

Co do zakresu siły jaki mógł użyć Numa w stosunku do dziewczyny był bardzo zaniepokojony. Było to dość słodkie, skąd wiedział, że miałby wygrać? Koleżanka nie wyglądała jakby się czuła przegraną, wręcz przeciwnie. Wyglądała bardzo pewnie siebie, jakby miała mieć wygraną w kieszeni. Może zna jakieś sekrety?
- Dlatego możemy skorzystać z areny przy sędziach, którzy będą w stanie zainterweniować. W końcu nie chciałabym zrobić tobie krzywdy. Zresztą skoro miałbyś mnie ochraniać musiałabym wiedzieć na co ciebie stać, ale spokojnie. Na razie nie jest mi żadna ochrona potrzebna, nie wdałam się jeszcze w żadne problemy.
Posiłek jedzony trzeba przyznać dla kogoś nie jedzącego takich rarytasów chciał rozerwać od środka swoim smakiem. Był tak dobry, że mógłby wycisnąć łzy z najbardziej gburowatego dziecka. Wyruszyć w świat i sobie pozwiedzać, jak beztrosko to brzmi, szkoda, że tak łatwo jest wpaść w kłopoty. Ranmaru nie zdawał sobie sprawy z większości wydarzeń obecnych w świecie politycznym na kontynencie. Nic dziwnego, podczas walki w Kami no Hikage było jeszcze spokojnie, a on sam nie interesował się tym i tak. Teraz był bardziej świadomy otaczającego go świata, gotowy na jego poznawanie.
- Widzisz dostęp przykładowo do Daishi jest zamknięty prawie. Idąc tam trzeba uważać, zarówno Soso jak i Kyuzo prowadzą z sobą wojnę. Zbierają najemników po swoich stronach chcących walczyć za swoją sprawiedliwość.
Lekko westchnęła, może przed tym uciekała udając się do Ryuzaku no Taki?
- Z kolei doszły mnie plotki, że na pustyni niedługo będzie niezwykle wybuchowo. Przedwczesne fajerwerki noworoczne, chcesz wiedzieć dlaczego? To się przybliż, wolałabym tego nie mówić tak głośno.
Lekko ona też się pochyliła nad stołem i resztę mówiłą szeptem.
- Douhito chcą się buntować przeciwko Haretsu, którzy podobno źle ich traktują. Skoro nie lubisz zabawy podobnej do Kami no Hikage to lepiej nie zbliżaj się w te miejsca.

[Numa]

Numa może i był z klanu Ranmaru, jednak wychowanie w lesie sprawiło że to dziki człowiek. Być może i przegrał by z nią jednak pewnym jest że nieco by zaszalał. I łatwo nie poddał. Jednak nie chwalmy dnia przed wschodem bo nocy nie przeżyjemy. — Rozumiem, w sumie arena ma sens, powinien być jakiś personel w okolicy który chociaż spróbował by pomóc. — Wypowiedział na głos nadal mając lekkie wątpliwości. Przysłuchując się na temat Dashi i dostępu do niego. Wówczas stało się coś co można by podsumować szokiem.
— Tak ten głupi Reiko wdał się w jakąś wojnę akurat teraz, pewnie nawet nie wiedzą czemu walczą, mogłem go nie ratować. —
Powiedział Numa z lekkim fochem, tak jak by gniewał się na lidera klanu Hyuga. Był to w sumie swoisty bulwers czy złość przypominająca nieco złość małego dziecka. I tak posłuchał dalej na temat tym razem buntów Dochito.
— Wiem, dziadek odszedł pod Kami no Hikage. Pewnie ktoś nowy przejmie władzę, słyszałem też plotki że to wina Haretsu, latało tam tyle liderów i grubych szych a i tak wszyscy ważniejsi się wycofali. — Numa żeby było zabawniej mógł to na głos, w końcu tak było. Był tam, również rozmowa z Ridą nakierowała jego myśli do tego że zapewne dojdzie do jakiegoś konfliktu między Dochito a Haretsu.

[Hikari]

~ Ponowne spotkanie ~
Misja rangi D 15/15+
Numa
Koniec misji

Wieść o Reiko była zadziwiająca, na twarzy Shayen nie dało się tego ukryć. Kto by się spodziewał, że mały bezdomny Numa ratował Shirei-Kana jakiegoś klanu. Z pewnością gdyby się pojawił u niego na dworze mógłby liczyć na jakieś wynagrodzenie za swoje zasługi, a przynajmniej tak wypadałoby prawda? Samo wspomnienie o tym jednak rozbudziło wyobraźnię dziewczyny, która kończyła posiłek od czasu do czasu biorąc łyk czy dwa herbaty.
- Uratowałeś Reiko? O tym zdecydowanie musisz mi opowiedzieć. Co do wojny to z tego co słyszałam zarówno Hyuga jak i Yamanaka twierdzą, że jest to w samoobronie. Nikt nie jest w stanie stwierdzić kto mówi ostatecznie prawdę i został zaatakowany pierwszy, faktem jest, że po obu stronach barykady zostały zaatakowane wioski przy granicach.
Wydawało się, że nie ma przebacz, ale przecież to nie koniec informacji jakimi Numa się podzielił. Do tego doszła informacja o dziadku Douhito, który umarł w Kami no Hikage. Jeszcze plotki o tym, kto to zrobił, nasz młodzieniec się rozkręca tam, gdzie kończyć trzeba.
- Wiesz bardzo wiele informacji, tego się nie spodziewałam. Znasz jeszcze jakieś interesujące fakty? W zamian może ja też mogłabym się czymś jeszcze podzielić.
Wtedy przyszła obsługa, z oczywistym pytaniem czy coś jeszcze mogą podać. Trzeba wydoić z klienta ile się tylko da.
- Nie dziękuję, a czy mogę dowiedzieć się która godzina?
Było blisko piętnastej jak się okazało, przez co Shayen wyglądała jakby o czymś sobie przypomniała.
- Wybacz mi Numa, muszę iść. Muszę zmienić mojego ojca, już jestem prawie spóźniona. Zapłacę wychodząc, więc nie martw się niczym i życzę powodzenia. Odwiedź mnie kiedyś.
Nie dając czasu praktycznie na pożegnanie szybko uciekła z pomieszczenia, jak się okazało z opłatą mówiła prawdę. Przy okazji wychodząc obsługa jeszcze wręczyła naszemu już posiadaczowi ziemi w Cesarstwie karteczkę od koleżanki. Z adresem gdzie pracuje, jakby chciał ją kiedyś odwiedzić czy to w Ryuzaku czy też w Daishi.

[Numa]

Rozmowa w zacisznym podobno niezbyt podsłuchiwanym miejscu trwała jeszcze przez chwilkę. Choć wiaodmo, gdzie chciano by podsłuchiwać ? Właśnie takie miejsca. Na całe szczęście Numa nie był tego świadomy. Wróćmy jednak do rozmowy.
— Ta, zrobił coś sobie w nogę potem miał przystawioną lufę do głowy. — Na resztę pokiwał w charakterystycznym. Nie wiem. Jak dla niego to aby tak się rzucić do gardeł trzeba trochę nienawiści propagować. Musi być nieco ciepła a dopiero potem dać iskrę aby podłożyć ogień. W każdym razie nie było go tam. Nie zna sytuacji.
— W sumie to wiele, widziałem w swoim krótkim smutnym życiu. Jak chcesz to możesz mi opowiedzieć o czymś miłym dla odmiany. — Powiedział tak zupełnie jak by miał dość śmierci i destrukcji która toczyła się dookoła jego wędrownego życia. Wówczas ona dość szybko się ulotniła. Kiedy zostało nieco mięsiwa na stole tak też Numa został... Normalnie pewnie poszedł by za nią. Jednak tym razem po prostu jadł kończąc posiłek. Otrzymał również kartkę którą jak na razie schował coby nie pobrudzić.

[Papyrus]

Rozmowa między tą dwójką właśnie się zakończyła. Pełna interesujących faktów, zwierzeń i informacji które dla postronnego obserwatora mogłyby być niezwykle interesujące. To znaczy mogłyby być, gdyby nie duża doza prywatności którą dawał stolik przy którym chwilę temu siedziała ta dwójka. Numa nie wyglądał na jakąś szczególną personę, bogacza czy potężnego ninja. Ale swoje w ostatnim czasie zrobił. Ocalały z Kami no Hikage i jeszcze, zgodnie ze słowami kobiety, zyskał własny kawałek ziemi na terenach Cesarstwa. Taki ktoś zdecydowanie nie mógł być zwykłym szarakiem. Po chwili od opuszczenia lokalu przez kobietę, kotary się rozsunęły i do środka wszedł ktoś. Numa go nie znał, nawet nie kojarzył. Mężczyzna w średnim wieku o chudych i ostrych rysach twarzy. Z czarnymi, długimi włosami spiętymi w kuca z tyłu głowy. Odziany dość standardowo, ale nie jak ninja. Jak zwyczajny elegancki mieszczan. Czarna koszula z jakiegoś fikuśnego delikatnego materiału, niewielki złoty łańcuszek na szyi, a także granatowe cienkie rękawiczki bez palców noszone na, o zgrozo, dłoniach. Zdawało się że to osoba przy pieniądzu, dobrze ustawiona społecznie. A nawet jeśli tak nie było, to takie wrażenie sprawiał owy ktoś.
- Przepraszam za przeszkodzenie w posiłku. Nazywam się Garou Dohito i mam dla ciebie, Numa-san, pewną propozycję współpracy. Na polu zawodowym rzecz jasna. Poszukuję ninja spełniających pewne konkretne wymagania i ty idealnie do nich pasujesz. Mogę? - zapytał Garou swoim zaskakująco delikatnym głosem jak na mężczyznę w jegeo wieku, śpiewnym wręcz albo melodyjnym, po czym wskazał na miejsce naprzeciwko. Najwidoczniej pytał o to, czy może się dosiąść i kontynuować rozmowę.

[Numa]

Numa dokańczał już praktycznie posiłek kiedy dostrzegł że ma gościa, zdziwił się znacznie w końcu nie wyglądał na personel. Przeszedł jednak bardzo szybko do sedna sprawy co zdecydowanie dobrze współgrało z małomównością Numy. Dlatego Numa wysłuchał słowa przybysza z spokojem ale i podejrzliwą obserwacją. - Dohito ? Co oni mogą oferować albo do czego mogę im być potrzebny... Chyba chodzi o to zamieszanie. Tak. W sumie nic dziwnego. Ciekawe jak wiele powie. Jak by go podpuścić... -
— Dobrze proszę. Słucham dalej. —
Numa jak to w przypadkach takich dziwnych sytuacji był ostrożny. Może i nawet jeśli wszystko pójdzie źle to nie zabije go tutaj, jednak może to zrobić później dlatego Numa uważnie i z detalami obserwował tą osobę. W końcu cokolwiek co zobaczył mogło mu dawać jakieś rozeznanie w sytuacji. Choć Numa miał wrażenie że był zbyt głośny w tej karczmie skoro tak się do niego dosiadł mówiąc po imieniu. W końcu skąd znał by jego imię.

[Papyrus]

Tak, ten mężczyzna po prostu się zjawił. Czy siedział gdzieś wcześniej i podsłuchiwał, a może całkowitym przypadkiem wpadł akurat za tą kotarką w nadziei na znalezienie chłopaka o imieniu Numa? Niewykluczone. Pomimo widocznej różnicy w wieku obydwu potencjalnych rozmówców, starszy nie wydawał się jakoś bardzo uległy czy wywyższający się w stosunku do młodego. W tym biznesie lekceważenie mogło oznaczać śmierć, a talent i siła niekoniecznie wynikała jedynie z wieku i doświadczenia. Mężczyzna usiadł na miejscu, zasłaniając za sobą zresztą kotarkę.
- Słyszałem waszą rozmowę. Następnym razem powinniście podjąć jakieś lepsze środki zapewniające prywatność niż to. - odchrząknął i wyjął zza pazuchy niewielką piersiówkę wypełnioną czymś. Czy był to alkohol, jakiś specyfik, lekarstwo czy zwykła woda. Nie miało to w tym momencie znaczenia a i Numa nie był w staniej ej zidentyfikować nawet nie widząc koloru czy próbując samemu.
- Ja i moi pełnomocnicy słyszeliśmy nieco o tobie i uważamy, że twoje talenty mogą nam się przydać. Szczep Dohito planuje walczyć o wolność przeciwko swoim dotychczasowym oprawcom, Haretsu. To co miało miejsce na Kami no Hikage, śmierć naszego dotychczasowego Shirei-kana z rąk Haretsu Naohiro... Nie możemy dalej pozwolić na ich samowolkę i plucie na nas raz za razem. - grymas wykrzywił twarz mężczyzny. Złość, obrzydzenie, gniew, determinacja. Wszystko to zlało się w jedną wielką mieszankę, na tyle paskudną że sam mężczyzna zorientował się w tym i szybko zasłonił swoją twarz dłońmi, by po kilku chwilach ponownie wrócić spokojnym i w miarę opanowanym.
- I właśnie dlatego potrzebujemy ciebie. Jesteśmy pewni, że twoje doświadczenie z Kami no Hikage i umiejętności przysłużą się naszej walce. Najlepiej byłoby wykorzystać to do eskorty cywilów, nie narażając ciebie na większe niebezpieczeństwo. Mój Szczep zaoferować może godziwe honorarium za pomoc, ale przed wszystkim - wieczystą wdzięczność. - odrzekł Gaoru, pochylając głowę w geście właśnie pokłonu. Nie tyle proszącego, nie tyle błagalnego. Ale na pewno wyrażającego szacunek do rozmówcy. Po nim szybko wyprostował się i w napięciu oczekiwał na odpowiedź.

[Numa]

Numa przysłuchiwał się rozmówcy, wyglądało na to że miał rację nie dość że go podsłuchiwano to jeszcze chodziło o tą sprawę. Sprawiło to iż bezdomny czuł się nieco pewniej, przynajmniej dobrze zgadywał. Choć to bywało niekiedy złudne, a dobre pozory potrafiły zgubić, on mógł być tajnym agentem Karetsu który tylko czekał na wstępną zgodę aby następnie zabić go. Choć to było zbyt nie prawdopodobnie. I właściwie to bez sensu, w końcu to trochę jak zabijanie każdego najemnika... Dlatego Numa szybko odrzucił tą myśl. I z braku sensownych argumentów które mogły by potwierdzać podstęp założył że to prawda. Oznaczało iż była to poważna oferta. - Ewakuacja cywili wydawała mu się sensowna, ktoś musi to zrobić. Tak masz rację, tylko czy ja podołam. Ostatnio nikogo nie udało mi się uratować... chociaż teoretycznie udało, to dziwne, zwyczajnie uratowanie jest skomplikowane. - I tak w końcu Numa odpowiedział zdając sobie sprawę z tego że zwyczajnie im więcej ludzi pomorze w ewakuacji tym lepiej.
— Zgadzam się na pomoc, postaram się przybyć i pomóc aby cywile nie ucierpieli jeszcze bardziej... — W głosie numy czuć bylo jednak jakąś nutkę goryczy. W końcu zdawał sobie sprawę że poniekąd popierał rewolucjonistów którzy będą obalać legalną władzę, co zapewne doprowadzi właśnie do cierpienia tych cywili. W takim przypadku nie było dobrych rozwiązań. Numa zdawał sobie z tego po raz kolejny sprawę że czyniąc dobro czynił jeszcze większe zło dookoła siebie.