Sklep z wyposażeniem

[Mijikuma]

Misja C
Ai 29/28
Kobieta z pewnością nie żyła – przed śmiercią zostały jej ostatnie resztki chakry i finalny atak lwa z pewnością nie pomógł jej w uratowaniu swojego życia. Nie ma też co winić atramentowy twór za swój atak, pomimo, że sam atak nie wyglądał na śmiertelny, to ich kumulacja i brak chakry spowodowały zgon na miejscu. Mężczyzna miał o tyle szczęścia, że wąż pogruchotał mu tylko kości w przedramionach, gdyby owinął się wokół szyi to cóż… nawet jakby przeżył to z pewnością skończyłby sparaliżowany od głowy w dół. Teraz natomiast dał się „aresztować” i zgodził się na pójście do strażników, bo w sumie co miał zrobić? Patrzył na martwe ciało swojej ukochanej i wiedział, że jeśli się sprzeciwi, skończy jak ona. Mimo swojej miłości do niej, nie chce do niej jeszcze dołączać, pierwotne instynkty człowieka obudziły w nim wielką chęć do życia i ratowania go. Ruszyliście więc do strażnika, zdałaś mu szybką relację z zajścia i oddałaś mężczyznę w ręce sprawiedliwości, sama ruszając do koszar, gdzie miałaś złożyć raport, strażnicy zaś ruszyli czym prędzej do magazynu zarekwirować skradzione dobra i „posprzątać” bałagan, który wynikł z walki.

Misja zakończona sukcesem!

[Ai]

Odganiała wszelkie złe myśli, to co miało miejsce w magazynie, w nim miało pozostać. Nie chciała o tych przestępcach myśleć jak o ludziach. Ot, złe istoty, które dążą do tego by wyrządzać innym krzywdę. Tak. To jej pomagało. Zwłaszcza, kiedy nie spoglądała w kierunku mężczyzny niesionego przez jej lwa. Widziała jego wyraz twarzy, kiedy zobaczył ciało swojej partnerki. Niektóre gatunki zwierząt również w pewien sposób zdają się opłakiwać stratę towarzysza. Tak. Dehumanizacja przestępców jej pomagała. Chociaż odrobinę. Chociaż na moment, kiedy na pewno nie będzie sama, kiedy na pewno nie przytrafią się losowi obserwatorzy, którzy zobaczą chwilę słabości. Dotarła do strażnika, lew przekazał w jego ręce więźnia, a następnie się rozlał w atrament. Wąż pozostał, w końcu sam się rozpadnie, bądź jeżeli strażnicy będą chcieli się go pozbyć, wtedy po prostu sami go zniszczą. Udała się do koszar, złożyła raport starając się nie pominąć jakichkolwiek ważnych informacji. Powiedziała, że ten duet mówił o jakimś większym zleceniu, do którego potrzebowali dużą ilość sprzętu. Następnie, jak już też odpowiedziała na wszelkie pytania odmeldowała się i ruszyła do domu. Był to długi dzień. Musiała odpocząć, tak. To na pewno.

z/t do domku

[Nana]

Ciężka noc dobiegała końca, kiedy po spotkaniu z bezpieczną już Katsumi mogła w końcu wyruszyć do domu. Chociaż pogoda niezmiennie nie dopisywała zalewając kolejnymi kroplami deszczu okolicę. Burzliwe niebo zaczęło się rozjaśniać dopuszczając pojedyncze promienie słońca to głosu. Nana od razu zdecydowała się wrócić do posiadłości Kamino. O niczym nie marzyła tak bardzo jak o kąpieli. Ochłodzenie lekko poparzonej skóry było priorytetem, tak jak przebranie przemoczonych i ubrudzonych ubrań. Po drodze jednak zatrzymała się w niewielkim sklepie z wyposażeniem, który znajdował się między jedną a drugą posiadłością. Miała szczęście, bo tego dnia właściciel zdecydował się otworzyć swój dobytek trochę wcześniej.

Weszła do środka rozglądając się i wybierając to czego potrzebowała. Niedługo po tym zapłaciła i udała się dalej w swoją stronę, na zasłużony wypoczynek.

zt

  Ukryty tekst

[Sugiyama Orochi]

Kiedy tylko Orochi się przebudził, zgarnął swoje zaskórniaki z niewielkiej wnęki w skrzyni, gdzie trzymał ubrania. Niby mógłby skorzystać ze zbrojowni rodowej, żeby dobrać odpowiedni sprzęt, ale po pierwsze - prędzej mu konar na dłoni wyrośnie, niż zda się na łaskę ojca (do którego ostatecznie należała cała posiadłość i większość rzeczy), a po drugie - ta broń może być potrzebna straży rodowej oraz chłopakom, których szkoliła teraz Kiyomi. On sam i tak miał już większość niezbędnych rzeczy, teraz planował tylko się odrobinę dozbroić i uzupełnić braki. Stąd też, po lekkim śniadaniu z tuzina jaj i wołowiny suszonej, zebrał się w drogę do sklepu. Chwilę spędził na łażeniu pośród półek, dobierając to i owo, a następnie rozmawiając z właścicielem na temat nieco bardziej ekscentrycznych zamówień, które poczynił jakiś czas temu i które powinny już do niego dotrzeć. Następnie opłacił wszystko jak trzeba i z nowym nabytkiem - pochowanym stosownie - wyruszył do Siedziby Władzy, aby odbębnić dzień pracy.

  Ukryty tekst

[Zmiana tematu.]

[Uchiha Tsuyoshi]

Chwila bezpośredniego starcia z wojskami najeźdźców zbliżała się coraz bardziej. W Kotei czuć było wyraźnie napięcie. Atak Antykreatora był niespodziewany, a co za tym idzie nikt się do niego nie przygotowywał. Tym razem było jednak inaczej. Zagrożenie było mniej lub bardziej znane, znany był też mniej więcej czas, jaki im pozostał. A nie był on już długi. Wystarczał jednak, żeby shinobi taki Tsuyoshi mógł sobie racjonalnie zaplanować zakupy w sklepie z wyposażeniem. To, że było ono bardzo ważne pokazały ostatnie misje.
Kiedy więc wszedł do sklepu z wyposażeniem, zastanowił się przede wszystkim spokojnie czego takiego potrzebuje, zebrał potrzebny sprzęt, wyłożył go na ladę i zapłacił.
A kupił:

  Ukryty tekst

Po skończonych zakupach spakował wszystko i wyszedł. Miał jeszcze przed sobą cały wieczór, który zamierzał poświęcić na trenowanie.

  Ukryty tekst

ZT

[Shinsu]

Poprzedni post: viewtopic.php?p=210288#p210288

Shinsu przyszedł do sklepu uzupełnić swoje zapasy. Gliny miał już tam naprawdę mało, a i przydałoby się dokupić trochę kapsułek żywnościowych, jakieś kunaie. A przy okazji zreorganizować swoje zapasy. Specjalnie w tym celu nauczył się kilku sztuczek z pieczętowaniem, choć póki co nie było to nic spektakularnego, ale przynajmniej mógł ułatwić sobie życie z segregacją posiadanego sprzętu. Nie wszystko w końcu musiało być ciągle wyciągnięte, większość przyborów nie musiała być pod ręką, a jedynie gdzieś blisko. I właśnie w takich sytuacjach zwoje mogą okazać się bardzo przydatne. Po zakupie Shinsu poprosił o odrobine miejsca i uporządkował swoje graty, popieczętował co miał do zapieczętowania i udał się w dalsze drogę.

Link do rozliczenia: viewtopic.php?p=210313#p210313

Następny post: viewtopic.php?p=210377#p210377

  Ukryty tekst

[Ookami]

Chwilka zeszła zanim udało mu się znaleźć w Kotei sklep z wyposarzeniem. Podczas poszukiwiań zapytał co najmniej trzech przechodniów o lokalizację budynku, zanim udało mu się do niego dostać. Oczywiście z Midori zabrał ze sobą narzędzia których potrzebował, a jednak niektórych rzeczy mu zabrakło. Wybuchowej notki dla przykładu, dzięki której braki w sile mógł nadrobić jednorazowym wykorzystaniem jej w odpowiedni sposób. W sumie to głównie po nią tu przyszedł i to z nadzieją że miejscowi Shinobi nie wykupili wszystkiego i coś zostało. W tym momencie również cieszył się że zabrał ze sobą pieniądze, które dostał za przypilnowanie prawdopodobnie najbardziej rozwydrzonej smarkuli pod nieboskłonem.
Na szczęście sprzedawca miał to czego Ookami potrzebował. Szkoda tylko że musiał wydać na to wszystkie swoje pieniądze, ale czuł, że ten zakup mu sie zwróci i niewykluczone że ocali mu życie jeśli dojdzie do jakiegoś starcia. Zakup schował do torby i opuścił sklep.

/zt

  Ukryty tekst

[Ai]

Trafiła do sklepu. Dawno jej tutaj nie było. Ostatnio, kiedy sklep był obrabowany, a cała ta sytuacja przerodziła się w pościg za złodziejami, ktorzy też okazali się cholernymi mordercami. Jej pierwsze zadanie, w czasie którego mogła grozić jej śmierć. Pomijając spotkanie z Demonem. I z tym cholernym Dokumaru, dalej był dla niej podejrzanej. Ale no cóż, nie mogła nikogo osądzać po tym, że wygląda strasznie, a jego spojrzenie w tej przerażającej masce było wręcz obrzydliwe. Może to tylko oczy tej maski sprawiały takie wrażenie. Nie było to wykluczone. Dobrze. Musiała się ogarnąć. Uśmiech na twarz. Tak. -Ohayo! Panie Sprzedawco, dawno to było, ale wtedy udało mi się ich dopaść i dostarczyć straży! Widzę, że obecnie u Pana lepiej z dostępnym sprzętem! Dziękuję! - Podziękowała oczywiście za dobrą służbę Kotei. Zadbał o wyposażenie, aby każdy kto go potrzebował, mógł się zaopatrzyć. Pewnie otrzymał też towary Ryuzaku albo jeszcze skądinąd. Nieistotne. Wskazała sprzedawcy co chciała kupić, a listę zakupów miała solidną. Wzięła między innymi kamizelkę, rękawiczki i ochraniacz na czoło! W pełni uzbrojona Kunoichi! By każdy z daleka widział, że nie jest byle dziewczynką, która się pałęta pod nogami! Przecież to Tachibana Ai! Kunoichi, która z Muru dostarczyła informację o upadku tej potężnej ściany, ostrzegła o Demonie. Nie była byle dziewuszką!

  Ukryty tekst

z/t

[Mijikuma]

Wstaję wcześnie rano i rozciągam się z sennym spojrzeniem. Na dzisiejszy dzień zaplanowałem sobie wczoraj parę ważnych spraw – jedną z nich jest oczywiście pójście do sklepu po nowszy asortyment. Jest to istotne zważywszy na nadchodzącą bitwę. Należało się przyodziać w nowsze, lepsze ubrania, kupić nowy łuk i przede wszystkim strzały – jeśli mi ich zabraknie, jest po mnie. Nie mam innej takiej siły w sobie, którą mógłbym zastąpić moje bezbłędne korzystanie z łuku. Tak czy inaczej, idę do tego sklepu pospiesznym krokiem, bowiem wiem, że to nie ostatni przystanek dzisiejszego dnia. Od kilku dni chodzi mi po głowie nauka pewnej techniki, więc muszę się streszczać, jeśli chcę jeszcze zdążyć się jej nauczyć.
Witam się z handlarzem i podaję mu kartkę z wszystkimi przedmiotami, które pragnę kupić. Daję mu chwilkę na skomponowanie całego zamówienia i następnie podaję mu ciężki mieszek z pokaźną sumką ryo. Najpewniej nigdy dotąd nie wydałem jeszcze tylu pieniędzy za jednym zamachem. Pieniądze te odkładałem od kilku miesięcy z misji, wiedząc, że się na pewno w przyszłości przydadzą. Odebrawszy zamówienie, kłaniam się w podzięce i wychodzę ze sklepu zadowolony.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

z/t

[Yuki Hoshi]

Yuki Hoshi
Wiosna, Rok 394

---

Drużyna Yuki Mikoto wysłana została na przedzie. Decyzja ta wynikała z konieczności zrobienia kilku treningów przez Hoshi. Nie było dla niej lepszego miejsca do ćwiczeń, niż wśród ludzi z własnego klanu. Przynosiło jej to dodatkową siłę oraz skupienie. Tu i ówdzie zwracała się o rady, gdzie indziej sama udzielała wskazówek. Było miło rozmawiać z ludźmi, z którymi dzieliła kulturę i którzy rozumieli na głębszym poziomie.

Kiedy wyruszyła w końcu, razem z nią podróżował Kaien. Z nieznanych powodów mężczyzna zdecydował się towarzyszyć jej. Nie przeszkadzało to Hoshi. Kaien był uprzejmy, przyjazny, i niewiele mówił. Dla niej to była dogodna sytuacja.

Przy bramie Kotei przedstawiła się jako akoraito klanu Yuki i Kropli. Miała na sobie nawet płaszcz ze znakiem Kropli.

- Niedługo powinni przybyć tu jeszcze kilku moich towarzyszy - poinformowała.

Zanim jednak znalazła sobie miejsce do spania, postanowiła zaopatrzyć się w niezbędne rzeczy.

  Ukryty tekst