Osada Totsukawa

[Kyoushi]

Siedział sobie zajęty samym sobą, gdy tylko pożegnał się z czarnowłosa, która zdecydowała już dziś ruszyć w kierunku Sogen. Miała ona zdać raport z wydarzeń, które miały tu miejsce. Miała obwieścić Sugiyamie, że zadanie białowłosego demona zostało wykonane. Zlecenie bezpośrednie Shirei-kana o wyeliminowanie ostatniego żyjącego zwolennika i powiernika Antykreatora zostało bezsprzecznie wykonane. Teraz pozostał tylko on i jego wewnętrzny pasażer, Matatabi która w końcu była wolna także i w jego jaźni. Przeszli do swobodnej rozmowy, których wcześniej z nią nie doświadczał. Mógł dowiedzieć się od tej istoty o wiele, wiele więcej niż mógł przypuszczać. Kolejny przeciwnik to już wyższa półka niż sam Antykreator, a protagonista tej historii miałby zostać sam Shiroyasha wysuwając się na czele tej wojny. Dzicy go Kompletnie nie interesowali, jednak sam Ogoniasty Demon jak najbardziej. A podobno miał być najsilniejszym i najbardziej wrogo nastawiony, więc tym bardziej przykuwał uwagę szermierza z Sogen. To kolejny z celów na jego nowej liście w nowej erze. Spotkać się z każdym Ogoniastym Demonem, skonfrontować, a może i zaprzyjaźnić? To się okaże. Być może nawet postanowi stać się pierwszym w historii shinobi, który przekona do siebie wszystkie Bijuu. Jinchuuriki pełną gębą.
"Kurama.. Będziemy gotowi Matatabi, obiecuję. Skoro ta walka nie była prosta to już się nie mogę doczekać tej walki. To czas na medytację i trening, już nie w samotności, bk zostaniemy tu razem. Skupmy się na wspólnym zrozumieniu i możemy osiągnąć wszystko!", na tyle na ile mógł to próbował przekonać swoją najbliższą przyjaciółkę. Pozostając za to z dala od ludzkości i populacji, postanowił on zgrywać się z demonem i oswoić tę potęgę by być gotowym na ewentualne spotkanie z bratem Nibi. To będzie dopiero szalona bitwa!

Z/t

[Karogami]

Wydarzenia ostatnich tygodni, kiedy to bandyci napadli, okradli i pogonili całą cyrkową trupę, do której przynależał Karogami, mocno zapadły mu w pamięć. Starał się ustalić co lub kto przyczynił się do tego, że ich mistrzowski fortel został przejrzany i stracili swój cyrk i małą fortunę, którą udało im się zgromadzić. Na szczęście życie cyrkowca, polegające na ciągłym przemieszczaniu się z miejsca na miejsce zapewniło pewną odporność na konieczność życia w podróży, ba, przyzwyczaiło go do takiego trybu życia, który stał się dla niego chlebem powszednim.
Szedłszy górskimi ścieżkami, udało mu się znaleźć trakt, który wydawał się dość często uczęszczany, gdyż gleba była mocno wydeptana, a kamienie odrzucone w stronę osuwiska, tak aby była przejezdna dla powozów.
Po pewnym czasie Karogami ujrzał wejście do osady, która może i nie była imponujących rozmiarów, aczkolwiek po przekroczeniu małej bramy wjazdowej, od razu można było wyczuć, że jest to miejsce mocno nastawione na handel.
Chcąc zorientować się w sytuacji, ruszył do karczmy, która zdawała się być sercem lokalnej społeczności. Zajmując miejsce przy stole, w jednym z kątów przybytku, wykorzystując swoją wiedzę z pracy w cyrku, jak nie rzucać się w oczy, zaczął przysłuchiwać się rozmowom zarówno lokalsów, jak również przyjezdnych, licząc na to, że uda się wyłapać jakieś ciekawe informacje.

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 1/7
Poranek

Smród, dym i ogólny hałas. To pierwsze co zdążył wyłapać, zanim na dobre nie wszedł do przydrożnej karczmy. Świat się zmieniał, a drogi które kiedyś były bezpieczne teraz stawały się praktycznie nieprzejezdne. Karogami ruszył przed siebie, starając się wyłapać dla siebie, chociaż kilka cennych informacji. Ogólny rumor nie pozwalał skupić się na jednym głosie, dlatego zadanie, jakiego się podjął wcale nie było takie łatwe. Wielu mężczyzn odwracało się w jego stronę, zaraz, gdy tylko zbytnio się zbliżył. Gdy wreszcie udało mu się przedostać przez tłum kupców i innych podobnych jemu, dotarł do kontuaru, za którym stał siwy jegomość. Facet mógł mieć, ze sto lat, sądząc po tym, jak obchodził się z nalewaniem sake spragnionym konsumentom. Nie było co liczyć na szybką obsługę, jeśli dziadek w ogóle usłyszy, że ktoś go woła. W pewnej chwili tuż obok siebie Karogami usłyszał obcy głos, który skierowany niemal do jego ucha był głośny i wyraźny.

– Nie będzie ci łatwo chłopie – Gdy Karogami odwrócił się w stronę źródła dzwięku, mógł zauważyć niewysoką dziewczynę. Nieznajoma była ubrana w zielony strój, który zakrywał niemal całe jej ciało. Na jej garderobę składały się jeszcze wysokie buty, w których Karogami mógł zauważyć rękojeść sztyletu, drewniany łuk ustawiony teraz pod barem oraz czerwony płaszcz obszyty białym futrem. Dziewczyna z uśmiechem zerknęła na młodzieńca, po czym odezwała się starając przekrzyczeć tłum.

– Napij się, ja stawiam – Dopiero teraz chłopak mógł zauważyć butelkę, którą obca mu kobieta miała postawioną obok siebie, oraz dwa kaganki na sake. Prawdziwy zbieg okoliczności… To co miało się stać leżało już tylko i wyłącznie w rękach bohatera. Co właściwie było jego celem?, oraz jak miało wyglądać jego przyszłe życie. Nagura był wyrzutkiem i nie należał do nikogo, tylko on sam kierował swoim losem.

[Karogami]

Spojrzywszy na kobietę, Karogami spokojnie obciął wzrokiem kobietę, wyłapując szczegóły jej ubioru, które w dość oczywisty sposób wskazywały na to, że jest lokalnym bądź przejezdnym myśliwym. Nic z resztą w tym dziwnego, gdyż jest to jedno z głównych lokalnych źródeł dochodu. Spojrzawszy na flaszkę trunku, postanowił się przysiąść i przystąpić na propozycję kobiety. Mimo wszystko czuł pewną dozę niepewność, zważywszy na fakt iż całkiem niedawno padł ofiarą ataku bandytów wraz z jego trupą.
Zdawał sobie sprawę, że myśliwi często też parają się zleceń polegających na wytropieniu zwierzęcia bądź.. człowieka ! Mimo wszystko nie chciał popadać w jakąś paranoję. Raczej nie widział sensu w tym bandyci mieli go specjalnie ścigać, tym bardziej, że praktycznie wszystko udało im się złupić.
Mimo wszystko przysiadając się do kobiety, dyskretnie zajrzał do czarki sake, czy przypadkiem nie znajduje się tam jakiś płyn bądź proszek.

- Skoro tak twierdzisz. Życie myśliwego również nie jest usłane różami, więc chyba muszę ci zaufać na słowo. - Uśmiechnął się dyskretnie. Wziął do ręki kaganek, uniósł go w geście podziękowania i czekał na reakcję kobiety. Uznał, że zanim wypije pierwszy toast, poczeka aż kobieta weźmie łyk alkoholu. Tak dla przezorności.

- Nazywam się Karogami. Twoje zdrowie ! A tak przy okazji, jak się nazywasz? Możesz mi powiedzieć coś ciekawego o tym miejscu ? Jest tu coś interesującego do roboty?- Zapytał, trzymając kaganek w ręku i próbując odgadnąć intencje swojego rozmówcy. W międzyczasie starał wolnym i spokojnym ruchem rozejrzał się po sali, sam do końca nie wiedział czego szukając. Może kogoś, kto by podsłuchiwał ? Zazdrosnego męża, który gotów by był strzelić mu prosto w ryj ? Zbłąkanego członka trupy ? Kto wie..

[Rei Uta]

Misja D
Karogami

Post: 2/7
Poranek

Kobieta spojrzała na zamaskowanego młodzieńca, przez chwilę, zastanawiając się nad swoją odpowiedzią. W środku wciąż przybywało nowych gości, którzy z chęcią zbaczali ze szlaku by chociaż na sekundę odpocząć w bezpiecznym miejscu. W pewnej chwili czarnowłosa rozlała sake po obu kagankach, po czym z uśmiechem na ustach podsunęła jeden w stronę Karogamiego.

– Nazywam się Ashitaka i jak słusznie zauważyłeś jestem myśliwym. – Odpowiedziała spokojnie, pochłaniając całą zawartość alkoholu jednym haustem.

– W tym miejscu można jedynie pić, rabować albo właśnie tak jak ja zarabiać na zwierzętach. – Kobieta przez chwilę wodziła wzrokiem po ludziach, którzy podeszli do barku, po czym kontynuowała nie spuszczając z nich wzroku.

– Jestem tu chyba tak jak ty z przypadku, ale jeśli szukasz zajęcia to mogę mieć coś dla ciebie – Kobieta ponownie przeniosła spojrzenie na młodzieńca, uśmiechając się do niego w czarujący sposób. Kobiety chciały i zdecydowanie potrafiły manipulować mężczyznami.

– Mam kontrakt na białego dzika, który podobno występuje w tej okolicy… Chciałam nająć tu kogoś do pomocy z lokalnych, ale oni mówią, że to duch lasu i że nie będą na siebie klątwy ściągać… Zacofane cymbały. – Dziewczyna ponownie złapała za flaszkę, rozlewając alkohol, po czym przemówiła do Karogamiego z drobną irytacją w głosie.

– To co, chcesz wejść w drogę siłom wyższym i ustrzelić ze mną tego mitycznego stwora? – Dodała głośniej, tak by każdy obok mógł ją usłyszeć. Najwidoczniej miała całkowicie wywalone na miejscowe legendy.

Ashitaka

[Karogami]

Widząc jak kobieta ochoczo przechyliła przysłowiowego kielonka, Karogami nie pozostawał dłużny i w ramach toastu, który sam rozpoczął, szybkim zwinnym ruchem również wypił całość alkoholu nalanego do kaganka, przysłuchując się odpowiedziom jego towarzyszki. Widocznie los splótł drogi dwóch przejezdnych, którzy raczej nie pasowali do tej osady, a teraz mają podjąć się wspólnego zadania.
- Nigdy wcześniej nie widziałem białego dzika, to mogłoby być ciekawe. - Rzekł, po czym postanowił nalać drugą kolejkę.

Przemyślawszy wszystkie za i przeciw, doszedł do wniosku iż skóra rzadkiego zwierzęcia może być dość lukratywnym towarem, który będzie można sprzedać za przyzwoitą sumę pieniędzy, co miało dość istotne znaczenie, ze względu na fakt iż po ostatnich zakupach, Karogami raczej groszem nie śmierdział.
Ponadto ciekawość zjadała go od środka, bowiem nigdy wcześniej nie miał okazji towarzyszyć żadnemu myśliwemu podczas polowania. Umiejętności tropienia, skradania i wyłapywania wskazówek w lesie może być bardzo przydatną wiedzą na przyszłość.

- Nie ma się co zastanawiać, chętnie się podejmę z Tobą tego zadania. - Rzucił lekko podekscytowany.
- Czy białe dziki, nie licząc umaszczenia, posiadają jakieś cechy lub zachowania odstające od normalnych dzików ? Nie jestem ekspertem ale z tego co się orientuję to dziki nie są ani mistrzami kamuflażu, ani skradania, raczej bazują na szybkości i sile podczas swoich szarż. Popraw mnie, jeżeli plotę głupoty - Po chwili skonfrontował swoją wiedzę, powołując się na podstawowe informacje, które zasłyszał podczas pobytu w cyrku.

W międzyczasie sprawdził zapięcia kabury i torby i rozejrzał się raz jeszcze po sali. Jeżeli miejscowi uważają ów dzika za przeklętego, to raczej nie są zachwyceni faktem, że zakłócimy spokój ducha lasu. Z drugiej strony w zasadzie mało go to interesowało. Totsukawa nie jest miejscem, gdzie młody mężczyzna planował zagrzać miejsce na dłużej, wobec czego nie była to jakaś przeszkoda, która miałaby uniemożliwić bądź zniechęcić do podjęcia się zadania.
- Jak ustalimy szczegóły, to w zasadzie jestem gotowy do działania. Jako, że dysponujesz wiedzą i umiejętnościami w zakresie polowania, dostosuje się do Twojego planu. - Rzucił krótko, czekając na reakcję Ashitaki.