Shinobi War PBF Naruto

Dotarł wreszcie do miasta, gdzie od razu zalała go fala ludzi. Chodzili we wszystkie strony: to z miasta, to do miasta, do pracy, d karczmy. Nie przepadał za tym miejscem, było tutaj za dużo nowych twarzy, które ciężko było spamiętać. Może to po prostu przyzwyczajenie z życia poza osadą. Nie dało się odmówić Hayashimurze, że dało się tutaj załatwić bardzo dużo. Sklepy były dobrze zaopatrzone, ludzie często pomocni, a wioska chroniona. Pod ochroną klanu Senju można było czuć się bezpiecznie.
Czasy były niespokojne, lecz tutaj stacjonowało sporo shinobi i żołnierzy, którzy zawsze zwracali uwagę na różne dziwne charaktery i niepokojące sytuacje.

Matsu rozpoczął poszukiwania. Wypytywał kolejno ludzi przechodzących i spieszących się gdzieś. Jednak dotarło do niego, że Ci ludzie i tak mu nie pomogą. Są tutaj raz dziennie i nie mieli czasu za bardzo się rozglądać. Postanowił zalać pytaniami tych, którym za patrzenie płacono. Strażnicy byli dzisiaj wyjątkowo znudzeni, ale i oni nie byli w stanie dać mu jakichkolwiek informacji. Młody przedstawiciel rodziny Hatakeyama nie mógł się jednak poddać. Chociaż głód zaczął powoli mu doskwierać, postanowił poświęcić poszukiwaniom jeszcze godzinę, zanim zrobi sobie przerwę na jedzonko. Zastanawiał się nad tym co zjeść, ale jego myśli zawsze wracały do zagubionego przyjaciela, co dodatkowo go motywowało. Nikt nie umarł z głodu przez parę godzin- pomyślał i zwrócił się do kilku kolejnych osób. Niektórzy ludzie nie zwracali na niego uwagi, inni byli natomiast wredni, jakby zabierał im czas.- Co za brak wychowania- pomyślał, gdy kolejny wieśniak rzucił w jego stronę słowa, że niby zabiera jego cenny czas....

Po pewnym czasie pytania, doszedł do wniosku, że jest to bezsensowne. Mimo tego, że kilku ludzi wspomniało, że ich pociechy również zniknęły, to nie mieli oni żadnego pojęcia gdzie mogą być. Nikt chyba nie szukał w mieście swoich czworonożnych przyjacieli. -Wielka szkoda- pomyślał i przystanął na chwilę by pomyśleć. Nikt nie widział dobermana, ani jego wilczura. Nikt nawet nie zauważył nic podejrzanego. Matsu myślał co to może oznaczać. -Czyżby psy zostały zapakowane na wozy? Czy one w ogóle są w wiosce?- po chwili zastanawiania się wpadł na dobry pomysł. Przecież, jeśli komuś zależało na zaginionym zwierzaku, to na pewno go szuka. A gdzie lepiej wystawić ogłoszenie, że się zgubiło swojego pupila jak nie na tablicy informacyjnej. Wyruszył w jej kierunku i poczuł kolejny skurcz żołądka. Tak, to była pora na obiad. - Tylko zobaczę czy nie ma ogłoszenia i lecę do karczmy- powiedział sam do siebie, po czym skierował się w stronę tablicy by przeszukać ją dokładnie, czy ktokolwiek nie wystawił ogłoszenia. Bardzo mu się przyda jakakolwiek pomoc, jeśli ma odszukać Pachinko. Zbliżał się wieczór, co by oznaczało, że psa nie ma już prawie całą dobę. Musi przystanąć na jedzenie wyjątkowo szybko i wznowić poszukiwania. Jednak ta podstawowa potrzeba musiała zostać spełniona.

Po powrocie z Kotei zauważył pewnego rodzaju poruszenie w wiosce. Domyślał się że chcieli przygotować się na najgorszą ewentualność kiedy to Dzicy zajmą prowincję Uchiha i rozpoczną ekspansję. Z drugiej strony Senju byli otoczeni ogromnym lasem, który również zapewniał im rodzaj naturalnej ochrony i dawał przewagę na polu bitwy. Pewnie dlatego mobilizacja nie była aż tak nasilona.
Podszedł do tablicy, na której każdego dnia pojawiały się ogłoszenia różnego rodzaju. Ostatnim razem poszczęściło mu się i poznał Hirohito. Miał nadzieję że nawet w takim okresie ktoś będzie potrzebował pomocy Doko. Jeśli młody Senju nie mógł pomóc w Kotei to postanowił zadbać o własną wioskę. Tam nie zasługiwali na jego pomoc. Tutaj ludzie mają zupełnie inne podejście i przede wszystkim zwracają się do siebie z szacunkiem a nie pretensją.