Karczma "Klejnot Pustyni"

[Daisuke]

Daisuke na chwilę jakby się zawiesił. Słuchał tego co Minako mu tłumaczy, a w jego zapijaczonej głowie dochodziło chyba do kolejnych wątpliwych procesów myślowych. Wreszcie na jego twarzy pojawiło się lekkie zamyśleni, zmarszczył czoło, wzrok uniósł do góry i zaczął drapać się po brodzie.

-Jak tak teraz o tym mówisz, to faktycznie dorobiłaś się bandy stalkerów- Wreszcie parsknął śmiechem jakby całą sytuacja byłą najlepszym na świecie żartem, a wszyscy dookoła próbowali go wkręcić. Ale patrząc po minie i słowach pozostałych, im raczej nie było do śmiechu. Nieco szybciej powietrze wypuścił nosem, gdy Sasame podzieliła się swoją historyjką. Nie spojrzał jednak na nią, ani nawet nie planował podzielić się swoimi myślami. Ale te były dość klarowne. "Możesz pomarzyć" tylko czekało, aby je wypowiedzieć. Bardzo jej zależało aby dorwać tego porywacza-szaleńca, ale najwyraźniej trop zapadł się pod ziemię i brakowało idei jak pociągnąć to dalej. No cóż, będzie musiała z tym jakoś żyć, Daisuke jej przecież nie pomoże.

-No więc jakiś chujek wpadł na mnie na ulicy, to go zaczałem gonić, żeby mu przemówić nieco do rozumu, że tak się nie robi. Okazało się, że zapierdolił całą sakwę jakichś rupieci z domu bogatego dupka. Od słowa do słowa, a jak wiesz, bywam bardzo przekonujący, podzielił się ze mną historyjką swojego życia, skamląc o łaskę. Jego bratu ktoś rękę ujebał, czy jakoś tak, a pracodawcę zamordował. Mówił, że sucz. A w tych okolicach mogła być tylko jedna taka harda...- Musiał wziąć kilka głębszych łyków, żeby sobie przypomnieć jak to było i co tam młody stękał pod nosem. Wreszcie jednak zaczął opowiadać. Wszedł w swój tryb chwalipięty i bajko opowiadacza, który zwykle prezentował, gdy potrzebował zdobyć uznanie jednej lub drugiej pięknej damy. Możliwe, że część z tego co powiedział podkoloryzował, możliwe, że niewygodne i mało męskie aspekty pominął. Tak czy inaczej, wrescie dobrnął do kluczowego punktu i gdy wspomniał o hardej suczy, rękami wskazał na siedzącą naprzeciwko niego Minako, po czym szelmowsko się uśmiechnął. Nie była to próba obrażenia jej, wprost przeciwnie, w jego oczach było to niczym najlepszy komplement.

-Wiedział gdzie się kręcisz, gdzie przebywasz, że kręcisz się często koło nadętego dupka kote...- Zaczął ciągnąć dalej, opowiadając część znacznie istotniejszą, dotyczącą samej Minako, gdy po raz drugi w tak krótkim czasie doznał ponownego olśnienia. Przymknął oczy, pokręcił głową.

-Więc to jest ten twój skurwysyn. Oczywiście. To ma sens. I wiesz co? Nie dziwie ci się. Wybór jest bardziej niż oczywisty, sam bym pewnie tak postąpił. No ale mogłaś mi powiedzieć. Myślałaś, że z miejsca ucieknę jak usłyszę z kim przyszło mi rywalizować?- Cała historyjka o złodzieju i Oroborosie momentalnie poszła w zapomnienie, bo Włócznik teraz chciał gadać tylko o jednym, o związku Minako z tutejszym panem, władcą i koronowanym bucem - Koteiem.

[Minako]

Minako uśmiechnęła się do Sasame, gdy usłyszała jaki ma styl walki, bo brzmiało bardzo znajomo. Również rozbawił ją fakt, że zwrot ''Mała Zołza'' przyjął się także u Rudowłosej i od razu obie wiedziały o co chodzi. To, jak Daisuke zignorował jej towarzyszkę, zbyła milczeniem. Lepiej już, jak ignorował niż żeby ponownie wyzywał od najgorszych, chociaż widziała, jak sama Sasame próbuje trzymać nerwy na wodzy.

- No to pod tymi względami jesteśmy niemal identyczne. - Odpowiedziała Rudowłosej. - Ja też preferuję walkę w zwarciu, ale czasami wspomagam się Ninjutsu. To może być ciekawy pojedynek.

To, że ranga nie jest adekwatna do siły, to akurat działało w jedną stronę i wcale nie przekonało Minako. Owszem, jakiś Doko mógł się kamuflować i być znacznie silniejszy, niż z początku można było założyć, ale skoro już ktoś zasłużył na Sentokiego i Kogo, to musiał mimo wszystko reprezentować odpowiedni poziom, a z tego właśnie faktu Minako założyła, że skoro Rudowłosa jest o szczebel wyżej, to i siłowo była od niej lepsza. Słysząc natomiast jej chęć do pomocy w zwalczaniu Oroboros i przytoczenie historii z własnego doświaczenia, Minako spojrzała uważnie na swoją rozmówczynię.

- Najpierw to porządnie wypocznij po podróży, Sasame-san. - Opowiedziała jej i uśmiechnęła się. - Oroboros nie uciekną. Gdy tylko coś będę miała, możemy się razem wybrać.

I wtedy do akcji wkroczył Daisuke, opowiadając to, co go właśnie spotkało w związku z buntownikami. Kto by pomyślał, że tak przypadkiem wpadnie na kogoś od tych cholernych węży. Do tego złodzieja, który akurat spierdalał ze swoim łupem. Słysząc o uwaleniu jednemu ręki i zamordowaniu pracodawcy, a także o hardej suczy, Minako zmarszczyła brwi, jakby nad czym się zastanawiając. Po chwili zaświtało jej powiązanie.

- Może chodzi o to, jak kilka miesięcy temu zrobiłam nalot na szemrany interes w dzielnicy biedoty. - Powiedziała wreszcie i opowiedziała Daisuke i Sasame co się wydarzyło. - Dostałam cynk, że jakiś Mistrz Sztuk Walki organizuje pojedynki. Kto go pokona, wygra duże pieniądze. Mężczyźni musieli płacić wpisowe, kobiety zaś mogły spróbować za darmo, ale nikomu nie udało się go pokonać, bo ponoć oszukiwał. Tak więc mężczyźni dostawali wpierdol, a kobiety były więzione z myślą o sprzedaży ich w niewolę. Przebrałam się za biedaczkę i wparowałam im tam na miejsce. Jak posłałam Mistrzowi wcale nie najsilniejszy cios w brzuch, tak wszystkie flaki mu się wywróciły do góry nogami, wywaliło go z butów pod sam sufit, a potem spadł na matę brudząc wkoło siebie na czerwono. Rzeczywiście, połamałam wtedy reszcie zbirów trochę rąk, szczęk i nosów. Cholera, trzeba było nie puszczać ich wolno...

Niepokojące było to, że od tamtego czasu mieli ją na oku. Że też nie zrobiła wtedy porządnej czystki i nie wzięła trochę jeńców. No nic, będzie musiała naprawić ten błąd, tylko problem był taki, że jest spalona. Te gnoje wiedzą, jak wygląda i co najgorsze, gdzie najczęściej bywa. Słysząc, że ponoć często kręci się obok ''nadętego dupka'', Minako spojrzała uważnie na Daisuke, który w tej chwili chyba doznał olśnienia. Kto by pomyślał, że w tej wiecznie zapijaczonej łepetynie było jeszcze dostatecznie dużo szarych komórek, żeby połączyć kropki. To chyba był odpowiedni czas, aby raz a dobrze wyjaśnić wszystkie niedomówienia.

- Sasame-san, zapewne zgubiłaś się w tym momencie, więc spieszę z wyjaśnieniem. - Zwróciła się do Rudowłosej. - Daisuke właśnie odkrył, że jestem związana z Kotei’em.

Następnie zwróciła się ponownie do Daisuke. Nie było sensu mu tłumaczyć, że w kwestii wyboru, to Jou ją wybrał i starał się o jej względy, nie zaś na odwrót. Faktem jednak było, tak jak mu ostatnio mówiła, że kierowała się przede wszystkim tym, żeby mieć u boku silniejszego od siebie, który da jej poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji.

- Nie mogłam Ci wtedy powiedzieć. - Odpowiedziała Włócznikowi. - Gdy się ostatnio widzieliśmy, sprawa była na tyle świeża, że nikt, nawet z najbliższego otoczenia, nie miał o niczym pojęcia, więc byłam dyskretna. Teraz kwestia jest coraz szerzej znana, więc to już bez znaczenia. Niepokoi mnie tylko, że Oroboros o tym wiedzą...Ostatnio zamordowali Liderkę Dohito, gdy wracała z narady do swojej prowincji. Mogą chcieć przeprowadzić zamach na Kotei’a...

Będzie musiała zadbać o czujną ochronę w Pałacu, żeby nie doszło do żadnych niechcianych incydentów. Nim jednak dobrze to sobie poukładała w głowie, naszła ją inna, natrętna myśl, odnośnie ostatniego zdania, które wypowiedział Daisuke. Zmarszczyła brwi, spoglądając na Włócznika i zjeżyła się.

- Chwila moment, jakie rywalizowanie? Znudziło Ci się oddychanie prostym nosem? - Zapytała gniewnie. - Sasame-san, trzymaj mnie, bo zaraz ja mu wpierdolę...Miałeś już swoją szansę i nie wykorzystałeś jej, więc nie ma o czym rozmawiać. A teraz dokończ to, co mówiłeś o Oroboros. Masz trop?

[Sasame]

Widząc że Daisuke najwyraźniej zdecydował się kompletnie ignorować fakt mojego istnienia, zdecydowałam się odwzajemnić się tym samym, więc przeniosłam całą moją uwagę na siedzącą przede mną kunoichi.

- Na prawdę? A to ci dopiero psikus, w takim razie to na pewno będziemy musiały zmierzyć się w pojedynku, tylko ostrzegam, nigdy nie powstrzymuję się, nawet w walce towarzyskiej. - powiedziałam do niej z łobuzerskim błyskiem w oku, po czym uniosłam kubek z sokiem do ust. - Spokojnie, po tym... incydencie w zaułku, jestem w pełni sił! - odrzekłam i wyszczerzyłam zęby w uśmiechu a następnie wróciłam do popijania soku w trakcie kiedy Minako opowiadała o swoich ostatnich dokonaniach i przygodach. W międzyczasie również chcąc-nie chcąc usłyszałam jak Daisuke łączy kropki dochodząc do dość enigmatycznych z mojej perspektywy wniosków, ale na szczęście Minako zdecydowała się wytłumaczyć mi o co właściwie chodzi.

Pokiwałam głową aby dać jej znać że przyjęłam informację do wiadomości, jednak po chwili dopiero dotarło do mnie czego właśnie się dowiedziałam. Po chwili zamarłam i powoli odłożyłam kubek na stół.
- Że co proszę? Kotei? W sensie... Znaczy się szef wszystkich szefów Unii? Jesteś panią Koteiową? Dużo masz pracy w związku z tym? - zaczęłam bombardować kobietę pytaniami a po chwili otworzyłam szeroko oczy, uświadamiając sobie że wraz z prawdopodobnie drugą najważniejszą osobą w Unii właśnie siedziałam przy stoliku a jakiś czas temu zabiła ona w zaułku oprycha, który chciał mnie uprowadzić zanim jeszcze udało mi się wrócić do mojej prawdziwej postaci.