Dzielnica Biedoty - Kirahji

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 6/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Gdy napotkałaś babuszkę, kobieta ciągle chichrała się z Ciebie i tego jak podeszłaś do tematu ganiania za kobietami z tej okolicy. Jednakże wydawała się być na tyle...życzliwa?...lub bardziej pomocna, że czułaś iż możesz dzięki niej przybliżyć się do swojego celu.

Powiedziałaś, że jesteś Minako i nie chciałaś, by nadawać Ci tytułu księżniczki. Traktowałaś siebie jako pełnoprawną kunoichi. Poinformowałaś też, że poprzysięgłaś chronić nie tylko klan, ale i mieszkańców. Dodałaś też, że wydaje Ci się, że mimo ciężkiej pracy, nie jest ona wystarczająco dostrzegana.

Babuszka popalała swoją fajkę w chacie. Nie było to mieszkanie najlepszych standardów, ale nie było jako takiego brudu i dało się normalnie po nim poruszać. Zaczęłaś sensorycznie sprawdzać kondygnacje, jednak nic nie wyczułaś. Byłyście same.
- Wiem kim jesteś, Minako z Shigashi. Masz dość ciekawą historię, przynajmniej na tyle ile ja ją znam, dlatego zdecydowałam Ci się pomóc. Wydaje mi się, że nie jesteś złą osobą. - powiedziała kobieta, po czym wstawiła garnek na ogień i zaczęła parzyć herbatę.

Mimo skromnej chaty, kobieta zaprosiła Cię gestem dłoni na kanapę, bys usiadła, po czym wzięła tackę z daktylami i jakimiś ciastkami, po czym ułożyła przed Tobą, byś mogła się poczęstować.
- Widzisz, Minako z Shigashi, nie chodzi o to, że jesteś księżniczką, tylko, że wyglądasz jak ona. To duża różnica, kochana. - babuszka, usiadła przed Tobą, dzielił Was stół. - Proszę Cię, nie musisz się obawiać. Czuj się swobodnie. Jestem za stara, by zrobić Ci krzywdę, hehe. Nie ten wiek, nie te czasy. Jak dożyjesz, to zobaczysz. - uśmiechnęła się niewinnie. - W każdym razie, dziwisz się, że Cię tak traktują. Powiedz, ale szczerze. Czy Ty w ogóle kiedykolwiek...tu byłaś? Czy wiedziałaś nawet o istneniu takiej dzielnicy? Czy chociaż raz zobaczyłas tutaj...jakiegoś strażnika? - zapytała Cię, po czym wzięła ciasteczko, zjadła na raz i wstała, ponieważ woda zaczęła wrzeć. Zalała dwie szklanki gorącej wody, po czym przyniosła Ci, stawiając jednocześnie herbatę (kilka smaków, byś sobie wybrała), a także cukier z łyżeczką. - Nie jestem tutaj, by Cię oceniać, ale też nie stawiaj się w pozycji jakiejś zbawczyni, kochaniutka. Jeżeli chcesz, żeby ludzie Cię traktowali z szacunkiem, musisz na niego zasłużyć wszędzie, a nie tylko przy Jou.

Kobieta wydawała się dużo wiedzieć na Twój temat. Wrzuciła torebkę z herbatą i wsadziła ze trzy łyżeczki cukru, po czym zaczęła mieszać. Następnie zapytałaś się o Dojo. To czy się napiłaś i zjadłas, kobieta pozostawiała bez komentarza.
- Ah tak, Dojo. Widzisz, przybył ostatnio tu taki...on się mianował jakimś mistrzem sztuk walk. Wymyślił sobie taki biznes, że zbiera biedaków i wyłudza od nich pieniądze, by potem ich pokonywać. Jak myślisz, dlaczego akurat ze wszystkich miejsc, wybrał sobie dzielnicę biedoty na taką...sprawę. Widzisz tu gdzieś ninja? Ninja jest w stanie utrzymać się z misji, zaś straż tu nie zachodzi. Wszystko ma ręce i nogi, jeżeli chcesz zrobić coś nie do końca legalnego. Tym bardziej, że obiecuje niewiadomo jaki zysk temu, kto go pokona. No więc zbierają się tacy, co nie mają nic do stracenia, płacą wpisowe, przegrywają i interes się kręci. - kobieta głośno siorbnęła herbatkę. - Co do kobiet zaś, to chyba je wywozi. Wiesz, to i tak są takie, które biły się na ulicach, więc coś tam potrafiły, ale finalnie pewnie sprzedaje je gdzieś poza osadę. Większość kobiet z tych terenów ma akurat dość...atrakcyjne buźki, więc nawet jak nie na służbę, gdzie akurat chyba lepiej trafić niż tu zostać, to mogą trafiać...no, pewnie sama się domyślasz.

Babuszka zrobiła pauzę i cicho westchnęła.
- Gdybym była młodsza, sama bym zrobiła z nim porządek, ale jest jak jest. Dlatego zdecydowałam Ci się pomóc. Trochę mnie przypominasz. - znowu siorbnęła herbatkę. - Po pierwsze kochaniutka, to nikt Cię w ten sposób nie wpuści. Pachniesz jak kłopoty, wyglądasz za dobrze. Musisz się przebrać. Po drugie, jak już będziesz wyglądać jak...tutejsza to musisz udać się trzy przecznice dalej. Stoi tam stara nieużywana studnia. Skręcasz w drogę, która prowadzi na wschód. Będziesz mijać budynki, aż trafisz na bramę. Tam będą kręcić sie knypki. Wtedy mówisz, że chcesz podjąć wyzwanie mistrza. Możliwe, że Cię przeszukają, albo nawet ukłują, żeby zdjąć technikę henge, więc nie możesz za bardzo mieć przy sobie przedmiotów. Możesz je zostawić tutaj, u mnie, a jak nie chcesz, to je po prostu gdzieś dobrze ukryj. - poinformowała Cię. - Jak już przejdziesz przez bramę, to wtedy Cię już pokierują. To jest opcja pierwsza.

Kobieta zaciągnęła się fajką czekając aż zapytasz "o opcje drugą". Wtedy jedynie uśmiechnęłaby się.
- Opcja druga to taka, że miejsce już znasz, więc po prostu idziesz i powybijasz im zęby bez zbednej szopki. Tylko wtedy wda się chaos i nie wiadomo, czy ten caly mistrzu nie ucieknie.

[Minako]

Słysząc pierwszą wypowiedź staruszki, Minako zmarszczyła brwi, zaskoczona faktem, że kobieta ją znała i nawet wiedziała skąd pochodzi. Takich szczegółów mogła się dowiedzieć tylko w jeden sposób, dlatego tym uważniej zaczęła się przyglądać niewinnie wyglądającej babci. Tak naprawdę mogła mieć do czynienia z naprawdę doświadczoną kobietą i tym bardziej miała się na baczności. Co prawda ta zdeklarowała, że jej pomoże, ale Minako z doświadczenia wiedziała, że nie można było ufać tak po prostu.

- Skoro znasz moją historię, Pani, musiałaś być Kunoichi i mieć wgląd w dokumenty. - Stwierdziła Błękitnooka. - Shigashi to przeszłość, do której wolałabym nie wracać. Odkąd Jou-sama wcielił mnie w szeregi Klanu po Pustynnym Pogromie, dając mi szansę na nowe życie, moje serce jest z Pustynią.

Mimo zapewnień, żeby czuła się swobodnie, bo przecież w tym wieku staruszka nie zrobi jej krzywdy, Minako nadal uważnie obserwowała kobietę, siedząc wygodnie na kanapie, ale w razie czego będąc gotową zareagować. Babcia nadal się nie przedstawiła, więc Kunoichi nie tknęła poczęstunku i herbaty. Niektórzy mogliby uznać to za niegrzeczne, ale każdy szanujący się shinobi wiedział, że w ten sposób najłatwiej kogoś otruć, więc starsza Pani będzie musiała jej to jakoś wybaczyć. Zamiast więc tego, co postawiono przed nią na stole, Minako skupiła się na słowach, którymi tamta próbowała w nią uderzyć.

- Byłam tutaj kilka razy, gdy Klan Sabaku przejął Atsui i osiadł na stałe w Kinkotsu. - Wyjaśniła z powagą. - Towarzyszyłam mojej przyjaciółce medyczce i sprawdzałyśmy, czy z ludźmi wszystko w porządku, czy ktoś potrzebuje konkretnej pomocy. Swego czasu staraliśmy się dbać o tych najbardziej potrzebujących, ale widzę, że z czasem zostało to zapomniane, skoro nawet straż tu nie zagląda. Jeśli znasz moją historię to wiesz, że jestem Zwiadowcą i pracowałam głównie poza miastem. Nie miałam wpływu na to, co się tutaj potem działo, a nawet gdyby, to byłam zbyt nisko rangą, żeby coś wyegzekwować. Niedawno jednak awansowałam na Sentokiego i pytam teraz ja Panią. Czy regularne patrole tutaj pomogłyby chociaż trochę mieszkańcom tej dzielnicy? Jeśli tak, zwrócę się z prośbą, gdzie trzeba, aby dopilnowano tej części miasta. Naprawdę zależy mi na tym, żeby wszystkim żyło się lepiej, ale sama nie jestem w stanie wiele zrobić. Tak czy inaczej, gdy doszły mnie słuchy o tym oszuście, od razu przyszłam, żeby rozwiązać problem.

Ponownie skupiła się na słowach staruszki, która opowiedziała jej szczegółowo jak wygląda sytuacja i gdzie konkretnie znajduje się to Dojo. Przedstawiła jej też dwie możliwości, jak można było załatwić tą sprawę, na co Minako westchnęła przeciągle. Osobiście chętnie by tam wparowała i wszystkim winnym naklepała po mordach, aż by im się smarki wkoło szyi zakręciły i odechciałoby się na drugi raz takich lewych interesów, ale jak babcia zauważyła, istniało ryzyko, że główny winny zdoła uciec. Będzie więc musiała jednak rozważyć tą całą szopkę z przebieranką i próbą wejścia tam w normalny sposób. Istniał tylko jeden problem. O ile staruszka okazała się naprawdę pomocna, o tyle Minako nadal nie miała do niej pełnego zaufania, zwłaszcza że kobieta nie powiedziała nic o sobie, co mogłoby potwierdzić, że naprawdę nie ma złych zamiarów.

- No dobrze. Po części mnie Pani zna, ale ja nie znam Pani. - Zwróciła się do kobiety. - Proszę mi opowiedzieć o sobie i dlaczego nie zgłosiła Pani tej sprawy odpowiednim osobom, tylko ja dowiaduję się o takich rzeczach od ludzi na Targu...

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 7/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Rozmowa z babuszką zaintrygowała Cię na tyle, że zaczęłaś również opowiadać o sobie i korygować niektóre fakty. Kobieta wydawała się dobrze bawić Twoim towarzystwem, jednak nadal wiele rzeczy pozostawało niepewnych. Nie rozluźniłaś się na tyle, by rozwalić się na kanapie, siedziałaś z gracją i czujnością.
- Coś nie coś wiem, ale to raczej kwestia tego, że...tu nie ma za bardzo co robić. To sobie plotkujemy. Ktoś coś usłyszy. Ktoś coś zobaczy. Tak się właśnie tutaj żyje. - powiedziała, machając delikatnie dłonią w sposób "to nic takiego" by następnie znowu napić się herbatki.
- Pytasz mnie o zdanie? A to Ci nowość. To dopiero dobra, intrygująca zmiana. - powiedziała, ewidentnie ucieszona. - Czy straż by tu pomogła? Pewnie tak, w jakimś stopniu. Ale powiedz sama, czy jak spojrzałaś na to wszystko dookoła, to myślisz, że to kwestia tylko i wyłącznie pojawienia się straży? Ci ludzie nie potrafią mieszać chakry, dlatego muszą trudnić się najgorszą pracą. Czy jeżeli w takim razie, lepiej by mieli płacone za swoją pracę, byłoby lepiej? A no, i tak i nie. Wartość pieniądza by zmalała, więc długoterminowo...no, kto wie. - wzięła herbatniczka i ugryzła go. - Problem jest złożony na wielu płaszczyznach. Na początek wystarczy, jak ktokolwiek tutaj będzie zaglądał i ktoś przepędzi stąd ludzi z mafii. Dużo się ostatnio też mówi o terrorystach, ale to chyba wiesz.

Nastepnie zapytałaś o to, kim jest kobieta. Zeskoczyła ochoczo i podeszła do szafki, wyjmując...zdjęcie w ramce. Podała Ci je. Na tym zdjęciu była bardzo atrakcyjna kobieta o ciemnej karnacji, wraz z mężczyzną, też niczego sobie.
- Kiedyś byłam Sentokim Kaguya. Nazywam się Chiyo Kaguya, a to jest mój zmarły już mąż, Kosuke Kaguya. Spędziliśmy prawie całe życie na walkach z mafią, można powiedzieć, że się tym zajmowałam zawodowo. - teraz do Ciebie dotarło, czemu kobieta tak żywo się ruszała. Miała po prostu...mocne kości. - czemu nie zgłosiłam? Kochaniutka, ja już jestem za stara na takie zabawy. Chcę sobie dożyć w spokoju mojego żywota, w miejscu w którym żyłam całe życie. Teraz Wy, młodzi, musicie zadbać o samych siebie, a nie takie stare pryki jak ja. - gdy opowiedziała Ci historię, to zabrała zdjęcie ze sobą.
- No dobrze, to przebierzmy Cię. Zaraz Ci coś przyniosę. - a następnie zniknęła gdzieś w korytarzu.

Wróciła do Ciebie z szarą suknią, a raczej...szmatą. Gdy szła, to popalała sobie fajkę.
- To należało do mojej córki. Niestety, nie przeżyła na misji, tak więc jej już się to nie przyda. Proszę, weź to załóż. - kobieta zostawiła Ci suknię na kanapie, a sama wzięła wiaderko i wyszła na zewnątrz. - Będziemy musieli Cię trochę pobrudzić, tak więc przygotuj się. - ostrzegła, gdy mijała drzwi.

[Minako]

Gdy staruszka zaczęła się wykręcać, że ma wiadomości o Minako ze zwykłych plotek, Kunoichi zmarszczyła brwi. Jakby temat jej pochodzenia nie był zbyt często wywlekany na wierzch, a jeśli już to wśród shinobi, którzy znali Minako na tyle dobrze. No ale shinobi i straż rzekomo tu nie zachodzili, więc miała w tym momencie powody, żeby nadal nie ufać całkowicie kobiecie, mimo że ta naprawdę wyglądała, jakby chciała jej pomóc w załatwieniu sprawy oszusta w Dojo. Słysząc zdziwienie babci odnośnie tego, że Minako pytała ją o zdanie, Kunoichi przewróciła oczami. To chyba było normalne, że pytała co będzie dobre w takim momencie. Jakby też miała świadomość, że niektórzy, żeby wyżywić rodziny, czasami chwytali się podejrzanego biznesu i straż, o ile mogła zapewniać bezpieczeństwo, to z drugiej strony szkodziła także takim sprawom. Na wzmiankę jednak o terrorystach, Minako gniewnie rozbłysły oczy.

- Oroboros. - Warknęła z poirytowaniem. - Odkąd kilka dni temu wróciłam do miasta, staram się znaleźć jakiś trop, który mnie do nich zaprowadzi. Jeśli masz jakiekolwiek informacje o nich, to będę bardzo wdzięczna, bo sprawa jest pilna pod względem bezpieczeństwa w mieście. Nie możemy dopuścić, żeby zorganizowali kolejny zamach. Dopilnuję też, żeby ktoś tu zaglądał i zajął się zwalczaniem problemów mafii, Sama też będę częściej przychodzić, gdy tylko czas mi na to pozwoli.

W końcu Minako miała okazję dowiedzieć się, z kim tak naprawdę miała do czynienia. Wzięła od babci portret kobiety i mężczyzny, przyglądając mu się uważnie. Nie zdziwiło ją, że rzeczywiście ma do czynienia z byłą kunoichi, bo to już wcześniej podejrzewała, ale fakt, że kobieta i jej zmarły już mąż pochodzili z klanu Kaguya, to była już zupełnie inna sprawa. Kaguya i Sabaku mieli za sobą trudną historię i nie wszyscy byli w stanie wybaczyć i pogodzić się z tym co się stało. Z jednej strony to Kaguya zaczęli ten konflikt, wykorzystując zamieszki podczas turnieju w byłej osadzie Sabaku i atakując miasto, co przeistoczyło się ostatecznie w krwawą rzeź i zostało nazwane Pustynnym Pogromem. To właśnie w tych zamieszkach Minako straciła rodzinę. Potem jednak Sabaku wzięli za to krwawy odwet i przejęli Atsui, jednocześnie wypędzając Kaguya na Pustynię. Sprawa wyklarowała się, gdy ostatecznie powstała Unia Samotnych Wydm, a każdy z Rodów stał się oficjalnie Klanem i miał równe prawa. Kaguya mogli porzucić nomadzi styl życia i wrócić do miast, żyjąc ponownie między innymi. Wielu jednak było takich, którzy mieli coś za złe tym drugim. Minako jednak nie należała do nich i już dawno pogodziła się z przeszłością, jednocześnie traktując wszystkich z równym szacunkiem. Pytanie tylko, czy staruszka również miała taki pogląd, czy jednak za chwilę nie sprzeda jej kosy pod żebra w ramach zemsty za przeszłość.

- Jeśli zechcesz Pani wspierać nas informacjami, które zebrałaś na temat tych grup przestępczych, to obiecuję, że w porozumieniu z Tobą będziemy kontynuować tą walkę. - Zapewniła Minako, biorąc do siebie tą obietnicę. Będzie starała się zająć tym osobiście, a jeśli nie da rady, to oddeleguje tu kogoś, choćby swojego przyjaciela Malayę, który pewnie chętnie wyrwie się zza biurka Siedziby Władzy.

Tak więc pozostała już tylko ostatnia kwestia. Przygotowanie się do zadania. Pomimo wątpliwości, które Minako miała z tyłu głowy co do samej Chiyo, ostatecznie postanowiła jej zaufać do tego stopnia, żeby dać się przebrać, ubrudzić i zostawić na przechowanie swoje rzeczy. Oby jednak nie żałowała tej decyzji. Tak więc, gdy staruszka przyniosła jej stare ubranie po nieżyjącej już córce, Minako wyraziła współczucie z powodu jej straty i przyjęła strój. Korzystając z okazji, że stara Kaguya wyszła, najpewniej zrobić trochę błota, którym ją potem wysmaruje, Kunoichi przebrała się w szarą suknię i złożyła równo swoje rzeczy na kanapie, łącznie z ekwipunkiem, który miała i biżuterią. Ściągnęła nawet rękawice bez palców z blaszkami, które miała na dłoniach, żeby nie dawać sygnału, że zna się na walce, ale zostawiła bandaże na przedramionach i łydkach. Tym samym nie miała przy sobie nic, do czego kontrola przed Dojo mogłaby się przyczepić. Pozostało więc tylko czekać na drugą część charakteryzacji, czyli brudzenie.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 8/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Twój ewidentny entuzjazm i chęć do współpracy nie do końca podzielała babuszka. Raczej w jej zachowaniu było coś takiego, że po prostu cieszyła się, że może znowu poczuć dreszczyk adrenaliny czy emocji związanych z jakąś operacją, lub może coś co bardzo przypominało operację. Jak tylko wymówiłaś nazwę Oroboros, to kobieta skrzywiła się.
- Ah, no właśnie oni. To już jest trochę przesada, nawet jak kryminalistów. Wydają się bardzo groźni, ale tutaj się nie zapuszczają. Kto by się przejmował biedotą, prawda? - odpowiedziała jeszcze będąc w pomieszczeniu nim wyszła.

Po chwili przebrałaś się i musiałaś przyznać, że ubrania leżały na Tobie...dobrze. Nie krępowały Ci ruchów, ani nic w ten deseń. Zdjęłaś wszystkie niepotrzebne przedmioty i tym samym poczekałaś, aż kobieta wróciła z wiaderkiem. Miała trochę ziemi, miała brudne ręce. Usiadła przed Tobą i w pierwszej kolejności brała piasek i sypała Ci na głowę, targając jednocześnie równo ułożone włosy. Było to bardzo nieprzyjemne uczucie, jednak wiedziałaś, że jest to potrzebne. Następnie gdy już wytargała Cię wystarczająco, podeszła do zlewu i nalała trochę wody do wiaderka. Rozdrobniła je na takie błoto, po czym wróciła do Ciebie i wysmarowała Ci tym ręce, szyję i trochę nogi.
- Jak wyjdziesz na słońce to to zastygnie i potem samo odpadnie. - poinformowała Cię.

Cała ta operacja była...bardzo...zorganizowana. Widziałaś, że nie robi tego pierwszy raz. Jak na taką babuszkę, była bardzo zaradna. Po wszystkim wstała i spojrzała na Ciebie.
- No, kochaniutka, teraz powinno być dobrze. Tylko nie idź wyprostowana jak chodzisz, trochę nogami zaciągaj, udawaj zmęczenie na twarzy. To takie minimum. No ale, już dużo lepiej. - powiedziała, po czym poszła do jakiegoś pokoju i przyniosła jeszcze coś, co wyglądało jak...ryba? - No, jeszcze tylko zapach. - po czym podeszła od tyłu i trochę Cię tą rybą ponacierała. - Nie jest to idealne rozwiązanie, ale nie mam nic lepszego.

Byłaś gotowa. Babuszka popatrzyła na Ciebie i następnie podeszła do okna, popalajać fajkę.
- Aha...wiedzą, że tu jesteś. Ktoś Cię przyuważył, ale to nie dziwne. No nic, wyjdziesz tylnym wyjściem. - poinformowała, po czym zamknęła drzwi od mieszkania, a sama podeszła do jednych z drzwi w pokoju. Otworzyła je i pokazała Ci drogę - schodami na dół. Jak do piwnicy? - Na końcu korytarza są drzwi na górę. Tylko zamknij za sobą jak będziesz wychodzić. Jak będziesz wracać, to też tamtędy przyjdź.

Babuszka spojrzała na to, że nie poczęstowałaś się niczym, jednak nie skomentowała tego w żaden sposób.
- No, kochaniutka, to jest pora na moją drzemkę. Powodzenia. - po czym poszła i położyła się na kanapie przed Tobą, odwracając sie plecami i chyba chcąc zasnąć.

[Minako]

Wyglądało na to, babcia Kaguya znała temat Oroboros, jednak jedyną informację, jaką Minako zdołała uzyskać na ich temat to fakt, że nie zapuszczali się do tej dzielnicy. Było to naprawdę dziwne, bo właśnie biedotą można było najlepiej manipulować, zwłaszcza że Węże właśnie tak działali. Pomagali tym najbardziej potrzebującym, rozdając wodę i żywność, żeby jednocześnie zaskarbić sobie ich sympatię i móc bez przeszkód wmawiać im, że za ich niedolę odpowiada obecna władza. Właśnie tak podburzało się do buntu. No ale skoro tą dzielnicę omijali, to zapewne działali gdzie indziej albo staruszka nie znała szczegółów. Tak czy inaczej Kunoichi nie drążyła już tego tematu i przebrała się.

Gdy staruszka wróciła z wiadrem piachu i ziemi, Minako tylko westchnęła przeciągle, a potem grzecznie dała się wytarmosić po włosach i pobrudzić na skórze. Jakby tego było jeszcze mało, babuszka postanowiła na koniec natrzeć ją rybą, żeby uzyskać odpowiedni zapaszek. Minako dostała też instrukcję, jak powinna się poruszać i zachowywać, żeby nie wzbudzać podejrzeń. W tym momencie Kunoichi przeklinała się w duchu za to, że nie zrobiła rozpierdolu po swojemu, tylko bawi się w tą szopkę. Postanowiła jednak zaufać bardziej doświadczonej, która do tego mieszkała tu na co dzień i znała zwyczaje dzielnicy. Kiedy wreszcie została porządnie przygotowana, można było przystąpić do akcji, ale sprawa się nieco skomplikowała, gdy Kaguya wyjrzała przez okno. Najwyraźniej dostrzegła jakieś poruszenie, które mogło mieć związek z przybyciem Minako, więc ostatecznie pokierowała Kunoichi tylnymi drzwiami.

- Dziękuję za pomoc. - Powiedziała jeszcze na odchodne, po czym opuściła dom staruszki zgodnie z instrukcją.

Będąc już na ulicy, Minako będzie szła zgarbiona, zasłaniając twarz rozczochranymi włosami, do tego powłócząc nogami jakby była bardzo zmęczona. Miała przejść trzy przecznice aż do starej studni. Gdy tam dotrze, następnie wybierze drogę na wschód, tak jak pokierowała ją babcia, by na koniec iść prosto, aż nie zobaczy bramy. W bramie zaś mieli czatować odźwierni, którzy wpuszczali do Dojo. Gdy więc Minako uda się dotrzeć w to konkretne miejsce, podejdzie do mężczyzn i spojrzy na nich brudną twarzą, udając przy tym zmęczenie w oczach.

- Chcę podjąć wyzwanie i zmierzyć się z Mistrzem. - Powiedziała, udając nieco drżący głos.

Teraz pozostało czekać, co daje się stanie. Babcia mówiła o przeszukaniu i ewentualnym sprawdzeniu, czy nie ma na sobie Hange no Jutsu, więc zapewne zostanie dokładnie zmacana, zanim ją przepuszczą. To będzie najtrudniejsza część dla Minako, która w obecnej chwilę będzie marzyć o tym, żeby powybijać im wszystkie zęby, jednak postara się hamować na tyle, żeby nie wzbudzać podejrzeń. Musiała się tam dostać. Ta cała szopka i maskarada nie mogły pójść na marne.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 9/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Przygotowania poszły pełną parą i ubrana niczym biedaczka, z wątpliwym zapachem ruszyłaś w kierunku piwnicy kobiety. Przez myśl Ci mogło przejść, czy aby napewno wejście rozbrojoną do piwnicy staruszki to dobrym pomysł, jednak chyba sprawa zaszła za daleko, by się teraz wycofać.

Gdy otworzyłaś drzwi i zeszłaś po schodach czekała Cię...no właśnie nic Cie nie czekało. Widziałaś zwykłą rupieciarnie, która pełniła rolę jakiegoś chyba magazynu. Widziałaś też jakieś powidła czy inne zamarynowane rzeczy w słoikach, a i przez chwilę mogłaś odetchną przyjemnym chłodem. W większości budynków na pustyni tak stawiało się podziemne kondygnację, by pełniły też rolę spichlerza.

Niestety nie mogłaś pozwolić sobie na dłuższe zwlekanie więc wyszłaś przez tylne drzwi i znalazłaś się na ulicy. Rzeczywiście, byli jacyś przechodni, ale w Twoim przypadku, uniform musiał działać, bo mało kto się Tobą przejmował. Ludzie zachowywali się dużo bardziej swobodnie, ba nawet byłaś świadkiem sprzedaży jakichś nielegalnych substancji przez jednego chłopaka, ale ta sprawa musiała zaczekać na to, aż będziesz ewentualnie chciała i miała czas się tym zająć.

Dotarłaś do bramy o której opowiadała Ci babuszka. Rzeczywiście, kręciło się tam kilku typków, którzy tym bardziej wyglądali dość podejrzanie. Nie miałaś pojęcia, kto miałby się na coś takiego nabrać, ale jak widać - bieda sprawia, że ludzie podejmują się różnych rzeczy.

Na Twój widok ochroniarze naprawdę się ożywili. Jeden z nich nawet zagwizdał. Gdy zbliżyłaś się wystarczająco blisko, by dać znak, że przyszłaś na spotkanie z Mistrzem, jeden z nich wyjął nóż.
- Ta to zdrowa jest. Trochę ją tylko podmyć i ubrać, hehe. - skomentował jeden z nich do drugiego, po czym wyjął nóż i poprosił Cię o rękę. Na wierzchniej stronie dłoni przejechał Ci nożem, robiąc delikatną ranę. Jako kunoichi nawet Cię to nie zabolało, ale faktem jest, że kobiecina miała rację co do sprawdzania techniki przemiany.

Następnie całą Cię obszukał, lecz też nie zmacał w napastliwy sposób. Pomimo komentarza, który wcześniej padł, w swoim fachu zachowywał się "profesjonalnie".
- Chodź, kobiety nie mają opłat. Możesz podjąć wyzwanie za darmo. - po czym ruszył pierwszy, wprowadzając Cię do środka.

Twoje sensoryczne zmysły zaczęły działać. Wyczuwałaś teraz kilka skupisk ludzi, gdzie najwięcej było w budynku, który pełnił rolę chyba jakiejś szopy czy magazynu. Pojedyńcze źródła chakry na flankach i na podwyższeniach - to byli strażnicy, których widziałaś. Najsilniejsze było jednak jedne źródło, do którego prowadził Cię właśnie zbój. Co prawda, w swojej karierze widziałaś już dużo różnych skupisk, to mimo tego, że było największe, nie wyróżniało się jakoś specjalnie.

Dotarliście do domku, który został przebudowany na właśnie Dojo. Ściany niechlujnie pomalowane, wszędzie rozpalone kadzidła. Jeżeli ktoś pochodził z biedoty to mógł się nabrać, ale nie Ty. Widziałaś, że jest to podstęp od samego początku.
- Powodzenia. - odparł i otworzył Ci drzwi.

W dojo siedział mężczyzna, ubrany w spodnie od kimona. Jego nagi tors ozdabiało setki tatuaży, które i tak były przysłonięte gęstym owłosieniem. Wydawał się medytować. Nagle powoli wstał i odwrócił się do Ciebie. Zlurstował Cię wzrokiem od dołu do góry i pokiwał głową.
- Nienawidzę bić pięknych kobiet, ale rozumiem, że masz potrzebę szybkiego zarobku. No nic, taki mój niewdzięczny los. - westchnął, po czym zaprosił Cię na matę. Oprócz niego w sali było trzech karków, którzy wydawali sie być zainteresowani Twoją osobą. "Mistrz" spojrzał na nich, po czym wyjaśnił. - To są sędziowie, którzy mnie powtrzymają, gdyby sprawy zaszły za daleko. Nie musisz się obawiać, oni są dla Twojego bezpieczeństwa.

Jeżeli chodzi o robienie szopki - wszystko było wyćwiczone. Nie robił tego pierwszy raz.
- Masz jakieś pytania? Jak nie, to zapraszam, ustaw się w gotowości i powiedz, kiedy możemy zaczynać.

[Minako]

Minako bez żadnych problemów przeszła przez piwnicę staruszki i wydostała się tylnymi drzwiami na ulicę, zamykając za sobą tak, jak ją o to proszono. Wyglądało na to, że stara Kaguya była z tych, które miały łeb na karku i nie chowały dawnych uraz, co było dla Kunoichi sporą dozą zarówno zdumienia, jak i sympatii do samej babci. Najwyraźniej współpraca była jak najbardziej możliwa dla wspólnego dobra, jakim było dbanie o mieszkańców tego miasta. To naprawdę dodawało skrzydeł i Minako szła teraz ulicą z większą nadzieję w sercu. Bez problemu dotarła do konkretnej bramy, bo instrukcje odnośnie trasy była jasne i łatwe do zapamiętania. Teraz dopiero zacznie się cała zabawa.

Widząc, jak jeden z typów podchodzi od niej z nożem, w pierwszej kolejności miała ochotę złamać mu nos, jednak miała na uwadze to, co jej powiedziała staruszka o sprawdzeniu, czy nie jest pod wpływem Henge no Jutsu. Gdy więc ten poprosił, żeby wyciągnęła dłoń, posłusznie to zrobiła i dała się zranić na tyle, że tamci upewnili się, że nie jest to podpucha. Amatorzy. Naprawdę nie spodziewali się, że ktoś mógłby zadać sobie trud, żeby się przebrać? Najwyraźniej nie. No ale tym lepiej dla niej. Następnie zaczęło się przeszukiwanie. Minako zaciskała zęby, z trudem opanowując się, żeby nie połamać tamtym karków, ale nie było tak źle, jak zakładała. Spodziewała się naprawdę obleśnego potraktowania, ale zbiry podeszli do sprawy typowo zawodowo. Tak więc przeszła weryfikację pomyślnie i została przepuszczona dalej. Ruszyła więc bez słowa za jednym z mężczyzn, który wprowadził ją do konkretnego budynku i nawet życzył powodzenia. Minako skinęła mu za to głową, jednak zmysłami była już w budynku, skanując go za pomocą zmysłu sensorycznego.

Orientując się w sytuacji, Minako wyczuła kilku strażników na flankach i oczywiście to większe źródło chakry, które musiało być owym ''Mistrzem'', ale wcale nie było takie imponujące, niż mogłaby się spodziewać. Owszem, był silniejszy od zwykłych ludzi i słabszych shinobi, ale ona bez problemu powinna się z nim rozprawić w miarę szybko. Gdy więc stanęła przed obliczem owego mężczyzny, przyjrzała mu się uważnie, lustrując zarówno jego ubiór, jak i tatuaże. Nie zauważyła nic, co odbiegałoby od normy, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Zbyła też milczeniem jego słowa, po czym skupiła się na trzech innych typach, którzy mieli bić sędziami i pilnować rzekomo jej bezpieczeństwa, żeby tamten przypadkiem nie przesadził.

Raczej dla Twojego bezpieczeństwa, pieprzony łajdaku. Już ja Ci pokażę, jak się takim jak Ty obija mordę.

Oczywiście pomyślała sobie to tylko, bo gdyby powiedziała na głos, to byłby trochę przypał. Tak czy inaczej, gdy wszystko było już jasne, a ona dostała zaproszenie na matę, Minako zajęła odpowiednie dla siebie miejsce. W tym momencie była skoncentrowana na najbliższym otoczeniu wszystkimi zmysłami, łącznie z tym dodatkowym, żeby w razie czego odpowiednio zareagować. Doszła do wniosku, że najlepiej będzie położyć przeciwnika od razu, zanim ten zorientuje się, że ma przed sobą kogoś silniejszego, niż na to początkowo wyglądało i zostanie podniesiony alarm.

- N-nie mam pytań. - Powiedziała, udając nieśmiały ton głosu. - M-możemy zaczynać.

I teraz tak. Jeśli mężczyzna powie, żeby pierwsza zaatakowała, to Minako robi Shinshina bez pieczęci i nim tamten zdoła ogarnąć, co właśnie się stało, Kunoichi pojawi się tuż przed nim i wystosuje mu swoją pięść prosto w brzuch, a gdy ten się zagnie z bólu, poprawi mu jeszcze z łokcia po plecach, żeby go dobić i położyć na macie. Raczej wątpiła, żeby był w stanie obronić się przed tym. Nawet Souei nie był w stanie ogarnąć wtedy jej szybkości i musiał przyjąć bolesny cios na gardę, więc co dopiero taki szemrany typ. Gdyby jednak jakimś cudem udało mu się, to zabawa będzie trwała dalej, a sama Minako, bez problemu będzie unikać ewentualnych ciosów z jego strony.

Gdyby jednak to Mistrz postanowił zaatakować pierwszy, Minako pozwoli skrócić mu dystans do siebie i wystosować pierwszy cios. Jej celem będzie lekkie odchylenie się w bok, żeby uniknąć pięści i jednocześnie chwycenie mężczyzny za nadgarstek. Nim ten ogarnie, że właśnie zamknęła go w żelaznym uścisku, Minako szarpnie go na tyle mocno, że wykręci mu rękę do tyłu za plecami, a drugą założy mu dźwignię na szyję, coraz bardziej podduszając. Będzie się spodziewać wierzgania, ale jak wykręcona ręka będzie grozić wyrwaniem ze stawu barkowego, to chłop powinien się uspokoić, a jak nie, to kopnie go jeszcze pod kolanem, żeby nogi mu się zgięły i upadł, na klęczki. Tak czy inaczej nie pozwoli mu się uwolnić.

W obu przypadkach będzie dążyć do tego, żeby typ szybko stracił przytomność i nie przeszkadzał, gdy ona będzie zajmować się innymi chętnymi, którzy po tym zapewne będą mieli zamiar dołączyć do tego całego przedstawienia. Gdyby coś poszło w obu przypadkach nie po jej myśli i gość okaże się w jakimś aspekcie sprawniejszy od niej, to Minako będzie się ratować odpowiednimi do sytuacji unikami lub odskokami i zabawa będzie trwać dalej. Tylko że wtedy będą już zaalarmowani, że coś tu nie gra i mają do czynienia z nie byle kim.

  Ukryty tekst

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 10/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Twoja postura i gra aktorska może nie była na najwyższym poziomie, ale ewidentnie bandyci wiedzeni łatwym i szybkim zarobkiem stracili czujność. Nawet Twoje zaniepokojenie i jąkanie sprawiło, że ochroniarze mrugnęli do siebie okiem i wyszczerzyli się.

W tym przypadku dziwny mistrz sztuk walki zaczął robić jakąś dziwną rozgrzewkę, przeciągając się w tą czy tamtą, oraz strzelając kośćmi. Musiałaś mocno uważać, by odruchowo nie przewrócić oczami dookoła. Gdy ten był gotowy, wyciągnął dłoń w Twoim kierunku.
- Jeżeli ze mną wygrasz, otrzymasz specjalne wzmacniane ochraniacze na nogi, które stoją tutaj na podwyższeniu. Jeszcze żadnemu śmiałkowi nie udało się tego osiągnąć. - poinformował Cię, po czym jeden z ochroniarzy podszedł do specjalnego gonga. Popatrzył na Waszą dwójkę, po czym uderzył w gong, dając sygnał do walki.

Nie byłaś pewna, co nastąpiło najpierw. Mianowicie, skoczyłaś do przeciwnika, po prostu znikając mu z oczu, po czym zasadziłaś mu zasadzisty cios w brzuch. Pięść weszła gładko, za gładko. Nie czułaś żadnego oporu, po czym po prostu słyszałaś jak pęka mu wątroba, łamią mu się kości i przy tym wszystkim wszystko wywraca do góry nogami. Myślałaś, że chłop upadnie na ziemię, ale nawet nie czułaś swojej siły. Jego nogi oderwały się od ziemi, a on sam wystrzelił w górę jak pocisk, uderzając w sufit, roztrzaskując deski, po czym z wielkim hukiem upadł na ziemię, rozbryzgując krew na matę.

Nie ruszał się. Chyba nawet nie oddychał. Nie byłaś pewna.

Ochroniarze spojrzeli na Ciebie przerażeni. Stali z wywalonymi oczami, a Ty wyprostowałaś się już do pełnej swojej postawy.
- O k-kurr-wa. - powiedział jeden z nich, po czym...wszyscy rzucili się do ucieczki.

  Ukryty tekst

[Minako]

Wszystko szło gładko i cała maskarada rzeczywiście się opłaciła. Będzie musiała jeszcze raz podziękować Babci Kaguya za pomoc w doprowadzeniu jej do takiego stanu, żeby mogła bez problemu wtopić się w tłum i nie wzbudzać podejrzeń. Zachowywała się spokojnie i udawała nieśmiałą oraz lekko przestraszoną, aby wypaść tym bardziej wiarygodnie. Przedstawienie jednak trwało do czasu, dopóki nie dotarła do konkretnego człowieka i nie stanęła na macie naprzeciwko niemu. To był ten moment, kiedy wreszcie będzie mogła przestać udawać i zwyczajnie rozprawi się z łotrem.

Słysząc o jakiś specjalnie wzmacnianych ochraniaczach na nogi, Minako spojrzała na chwilę na owo podwyższenie, ale to co tam widziała, nic konkretnego jej nie mówiło. No nic, zapyta o szczegóły, gdy będzie już po wszystkim. Tak więc ponownie spojrzała na swojego przeciwnika i jego wygibasy, które zapewne miały być rozgrzewką, czekając na sygnał do rozpoczęcia walki. Gdy wszystko zostało już omówione, jeden z sędziów uderzył w gong, tym samym obwieszczając początek pojedynku. W tym momencie Minako zakończyła swoją maskaradę. W ułamku sekundy dopadła do przeciwnika i wbiła mu pięść prosto w brzuch. W tym momencie, czując jak wszystkie wnętrzności mężczyzny ustępują pod jej ciosem, Kunoichi zadała sobie sprawę, że ma do czynienia z kompletną miernotą i że zdecydowanie przesadziła, jednak było już za późno. Jej cios wyrzucił typa w górę z taką siłą, że odbił się od sufitu i roztrzaskał o matę, obryzgując ją krwią. Wyglądało na to, że nie było co zbierać, a już tym bardziej przesłuchiwać. Rozczarowana Minako spojrzała więc na sędziów, którzy zrobili wielkie oczy jak talerze, a potem rzucili się w panice do ucieczki.

Korzystając już ze swojej normalnej szybkości i zakładając tym samym, że żaden z tamtych typów nie był od niej szybszy, Minako zatrzymała się przy jedynych drzwiach i zagrodziła typom drogę ucieczki. Patrzyła na nich gniewnie i surowo. Jeśli których będzie próbował ją minąć, odepchnie takiego do tyłu i nie pozwoli przejść. Gdyby któryś odważył się puścić na nią cios, zblokuje go. Żaden nie opuści tego pomieszczenia, dopóki sama na to nie pozwoli.

- Jeśli nie chcecie skończyć jak tamten, to radzę się uspokoić i odpowiadać na pytania. - Zwróciła się do nich groźnym tonem, nie znoszącym sprzeciwu. - Jeśli wasze odpowiedzi wystarczająco mnie zadowolą, to puszczę was wolno z zastrzeżeniem, że jeśli kiedykolwiek jeszcze raz przyłapię was przy jakiś nielegalnych przekrętach, to zafunduję wam takie męki na torturach, że będziecie błagać o śmierć.

Nie żartowała. Była gotowa spełnić swoją groźbę. Miała ochotę już teraz dobrać się do nich, jako że byli współwinny za cały ten chory turniej i brali w tym udział, ale jeśli okażą się pomocni, to może tym razem im podaruje. Zobaczy. Wszystko będzie zależeć od tego, co jej powiedzą i jak bardzo jej to pomoże rozwiązać całą sytuację.

- Interesuje mnie, w jaki sposób ten człowiek oszukiwał ludzi w walce i co to za specjalne ochraniacze na nogi. - Zaczęła, ale to nie był koniec. - Co się stało z przegranymi kobietami i dokąd trafiły. A także, gdzie są pieniądze, które zarobił ten typ na tych pojedynkach. Jeśli wyczuję od któregoś z was kłamstwo, wyrwę mu język.

Taka groźba i nadzieja na wyjście z tego cało powinny podziałać na tyle dobrze, że typki zaczną sypać, aż miło. Oby, bo jeśli nie, to zrobi krzywdę jeszcze jednemu dla kolejnego przykładu, żeby reszta w końcu zatrybiła, że ona wcale nie żartuje.

  Ukryty tekst

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 11/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Minako po swoim triumfie nie zamierzała odpuścić dalszego śledztwa i tym samym doskoczyła do drzwi, blokując wyjście. Przerażeni bandyci, postanowili zaatakować kobietę, wyprowadzając chyba bardzej ze strachu niż normalnie cios na szczękę kobiety. Kobieta widziała ten cios jakby w zwolnionym tempie, więc po prostu złapała go dłonią i ścisnęła pięść mężczyzny. Wykręciła mu rękę i gdy ten aż kucnął z bólu, ta zasadziła mu kopa w nos, puszczając rękę.

Bandziora wystrzeliło z kapci, nakrył się nogami i z juchą, która leciała mu z nosa, wylądował na plecach. Tym razem jednak Minako kontrolowała swoją siłę, tak więc nie urwało przestępcy głowy (a mogło), on sam zaś trzymał się za twarz i turlał z boku na bok na macie, jęczac w niebogłosy.

Dwóch pozostałych spojrzało na Ciebie jeszcze bardziej przerażonych i wyciągnęło dłonie w geście kapitulacji.
- D-dobra, już. - popatrzyli na siebie, po czym odsunęli od drzwi. - Mów co chcesz wiedzieć.

No, jakby nie dałaś im przestrzeni negocjacyjnych, a to tez nie byli jacyś lojaliści, którzy by stali murem za trupem, co właśnie leżał na macie. Zapytałaś więc o podstawowe rzeczy, czyli jak oszukiwał na walkach, co to za ochraniacze na nogi, co się stało z kobietami i dokąd trafiły. Oprócz tego... gdzie są pieniądze za walki.

Mężczyzni wyglądali tak, jakby nie chcieli Ci o tym mówić, nie mieli jednak wyjścia. Ten bardziej wygadany w rytm akompaniamentów stękania swojego towarzysza, zaczął spowiedź.
- No jak oszukiwał no...wpuszczaliśmy tylko takich, co wyglądali na słabych. Specjalnie tutaj otworzył Dojo, żeby tylko biedaki do niego przychodziły, a także narkomani. Ja to nie chciałem od początku brać w tym udziału, ale no...no wiesz Pani...nie jest lekko.
- Jak zaczynał przegrywać, to po prostu mu pomagaliśmy i obijaliśmy chłopa...potem mu mówiliśmy, że jak coś powie to go znajdziemy no i najczęściej to działało.
- Ta...a te ochraniacze to nie wiem, podobno jakieś ciężarki. Kiedyś opowiadał, ze znalazł je w opuszczonej świątyni, ale ja sam nie ufam już w to co gadał. Podobno jak się nosi te ciężarki do treningów, to staje się mocniejszym, ale to ja nie wiem, dla mnie są za ciężkie. Weź sobie je Pani, wygrałaś no...uczciwie.
- Tak, uczciwie w chuj, znaczy tak, uczciwie uczciwie.

Kolejna rzecz to było co się stało z kobietami.
- No...jeszcze nic. Siedzą w szopie. Miał je sprzedać jakimś kupcom, ale chyba nie zdążył, bo dopiero miał się tym interesować.
- Jak coś, to my sie w ogóle do nich nie zbliżaliśmy!
- Tak, ani trochę, ani na milimetr. Mistrz zabronił nam kontaktu z nimi, bo...
- ...straciłyby na wartości. A im drożej się by je sprzedało, tym więcej pieniędzy na najemników i kobiety, które robią rzeczy za pieniądze.
- Tak było, nie zmyślamy.

No, trudno było wierzyć, czy mężczyźni mówią prawdę, czy kłamią, ale napewno widziałaś strach w ich oczach.
- Pieniądze? Musiał opłacić wszystko, by to funkcjonowało. Ludzi, miejsce. Dopiero zaczynał z tego kwitnąć biznes ale...nie za długo, bo się zjawiłaś Pani.
- Tak, no i bardzo dobrze bo ja sam nie chciałem brać w tym udziału.
- No, tak jak i ja. To co Pani, możemy już iść?

[Minako]

Kiedy zablokowała jedyne wyjście z Dojo, do którego rzucili się bandyci, spodziewała się raczej ostudzenia ich entuzjazmu, ale wyglądało na to, że jednemu życie było niemiłe i postanowił ją zaatakować. Bardzo szybko pożałował swojej decyzji i już po chwili turlał się po macie, zalewając się krwią z nosa. Pozostałych dwóch wreszcie ogarnęło, że nie warto podejmować ryzyka i zaczęli sypać, aż miło. Minako więc zamieniła się w słuch, ale nie tak całkiem, bo ignorowała jęki tamtego durnia, który miał zaburzony instynkt samozachowawczy. Nadal też działała na zdolnościach sensorycznych, mając na radarze najbliższą okolicę.

Była mocno rozczarowana, słysząc w jaki sposób wielki mistrz sztuk walki oszukiwał, przywołując sobie do pomocy dodatkowych ludzi, gdy miał być na straconej pozycji i przegrać. Typowe, bandyckie podejście, za które chętnie urwałaby mu jednak tą głowę i nakopała do rzyci pozostałym, których miała teraz przed sobą. Starała się jednak powstrzymać, słuchając uważnie dalej. Kwestia ciężarków do treningów była doprawdy interesująca i będzie musiała je sprawdzić, skoro już je wygrała. I tak były kradzione z jakiejś świątyni, więc trafią w dobre ręce.

Gdy usłyszała o kobietach w szopie i że nic im się poważnego nie stało, poczuła w duchu wyraźną ulgę. W tym momencie poszerzyła zakres swoich zdolności sensorycznych i upewni się, że w pobliżu czuje skupisko chakry, które może wskazywać na lokalizację uwięzionych kobiet. Jeśli rzeczywiście je wyczuje, wszystko będzie dobrze. Jeśli nie, będzie domagać się dalszych wyjaśnień w tym temacie i pokaże kłamcy, jak bardzo potrafi być nieprzyjemna, chwytając go za szyję i powoli zaciskając mu palce na gardle, dopóki nie powie prawdy. Miała jednak nadzieję, że tu nie minęli się z prawdą i rzeczywiście zakładniczki będą blisko.

W kwestii pieniędzy to już kompletnie im nie uwierzyła, co było widać po coraz bardziej marszczonych brwiach Kunoichi. Wprawniejsze oko dostrzegłoby nawet pulsującą żyłkę na skroni Minako. Tak czy inaczej, była zła i zrobiła krok w stronę dwóch zbirów.

- Policzę to trzech i macie mi wyskoczyć ze wszystkich pieniędzy. Tych co macie przy sobie i tych, które zostały z tego waszego biznesu. - Warknęła gniewnie. - Raz...

Musieli coś mieć i zamierzała to dostać. Oczywiście nie dla siebie. Żerowali na biednych ludziach, więc Minako chciała przekazać owe pieniądze najbardziej potrzebującym w tej dzielnicy, dlatego przyciśnie zbirów jeszcze bardziej, choćby miała chwycić ich za kostki nóg i wywiesić głową do dołu, wytrzepując z nich wszystko siłą. Dopiero gdy będzie miała pewność, że naprawdę nic nie mają i naprawdę nic nie zostało, puści ich wolno i nakaże zabrać towarzyszy spod bramy, z zastrzeżeniem, żeby się więcej tutaj nie pokazywali, bo będzie sprawdzać.

Tak więc, gdy przesłuchanie zbirów zostanie zakończone, Minako sprawdzi tylko nogą, czy mistrz na pewno wyzionął ducha, po czym zgarnie owe super ciężarki z podwyższenia i trzymając je przerzucone na ramieniu, chwilę poświęci na dokładne zbadanie budynku Dojo, przeszukując ewentualne papiery i skrytki, czy nie było tam schowane coś interesującego. Gdy to będzie miała z głowy, pozostanie jej już tylko udać się w stronę szopy i uwolnić przetrzymywane kobiety. Zachowując czujność, rozwali zamknięcie i otworzy drzwi.

- Jestem Minako, Kunoichi w służbie Klanu Sabaku. - Przedstawiła się im. - Jesteście wolne. Tamte zbiry już was nie skrzywdzą.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 12/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Bez problemu udało Ci się dowiedzieć tego, co chciałaś. Nie ufałaś jednak temu, że nie mają żadnych pieniędzy, więc postanowiłaś jeszcze bardziej ich postraszyć i tym samym kazać wyskoczyć ze wszystkich pieniędzy.

Byłaś na tyle stanowcza, że faceci popatrzyli na siebie i ze strachu zaczęli w pośpiechu wyskakiwać...ze wszystkiego. Autentycznie rozebrali się do rosołu, rozrzucając ciuchy na boki, przy czym dłońmi zasłaniali genitalia. Jak rzucali ubraniami to nie widziałaś, żeby mieli jakąś kasę. Może wypadły ze dwie monetki, ale to było maks. Patrzyli na Ciebie jakby oczekiwali na karę, jednak Ty westchnęłaś, podeszłaś do podwyższenia zdejmując ciężarki i przerzucając je przez bark.
- Te ciężarki są popsute, będzie musiała je Pani naprawić. Chyba zaczepy nie działały czy coś. - powiedział, lecz gdy spojrzałaś na niego piorunując go wzrokiem, ten opuścił pośpiesznie głowę i czekał, aż wyjdziesz z budynku, by mogli się ubrać.

Użyłaś zmysłów sensorycznych i rzeczywiście, zgodnie z tym co mówili, w budynku który pełnił rolę...magazynu? Spiżarni?...wyczułaś kilka punktów, dokładnie cztery. Gdy strażnicy zobaczyli, że wyszłaś z dojo ze zdobyczą niczym Mike Tyson z nowym pasem przewieszonym przez bark, krzyknęli, po czym rzucili się w Twoim kierunku. Usłyszałaś "dawać te suke!" po czym pierwszy podbiegł jakiś chłop z pałką. Zamachnął się, a Ty nic sobie z tego nie robiąc, odchyliłaś się, po czym wypłaciłaś mu prostego z miejsca, trafiając w nos. Chrząstka przeskoczyła, krew trysnęła, a on sam zamiast prostego nosa, miał teraz taki zygzak w kształcie klucza wiolinowego. Odrazu odcięty padł na ziemię, za to drugi biegł z taboretem, na który sięgał. Ten nie zdążył się zamachnąć, bo po prostu zrobiłaś typowe Mae Geri i trafiłaś go stopą w twarz. Chłopa wyrwało z kapci, po czym upadł na ten taboret, który wcześniej trzymał łamiąc go i tracąc odrazu przytomność.

Podbiegło do Ciebie jeszcze trzech, ale jak zobaczyli co się stało wstrzymywali się z atakiem. Nie wiedzieli jak Cię zaatakować, więc po prostu wydali okrzyk bojowy i rzucili się, ale Ty na zmianę unikałaś ataku i wybijałaś im zęby czy to z pięści, łokcia, czy nogi. Gdy już wszystkich powaliłaś, zobaczyłaś, jak dwóch tych co byli rozebrani - już się ubrali - i właśnie spierdzielali do wyjścia, starając się jak najszybciej od Ciebie uciec.

Wtedy też dotarłaś do magazynu i gdy otworzyłaś drzwi, ujrzałaś czwórkę kobiet. Wszystkie siedziały skulone, a gdy wpadło światło, to zasłoniły twarze rękami. Były ubrane i miały wodę przy sobie, jednak zgodnie z tym co opowiadała Babuszka - były brudne i zaniedbane. Miały też siniaki na twarzy, co oznaczało, że jednak Mistrzu ich coś tam naprawdę poobijał.

Zapowiedziałaś, że jesteś kunoichi i że są wolne. Wtedy wszystkie jak jedna żona zerwały się do ucieczki i dały dyla w tym samym kierunku, co dwóch Twoich nowych kolegów, których zdążyłaś juz poznać.

Taki los kunoichi, nawet "dziękuję" nie powiedziały, ale chyba trudno się dziwić w ich sytuacji.

Zapanowała cisza. Nikt się nie ruszał, bo wszyscy byli powaleni.

[Minako]

Mówiąc ''wyskoczyć ze wszystkich pieniędzy'', Minako miała na myśli sakiewki i monety pochowane gdzieś po kieszeniach spodni. Jakież więc było jej zdziwienie, gdy dwóch zbirów wyskoczyło jej tu ze strachu z ciuchów. Dosłownie. Ze wszystkich. Przez chwilę patrzyła na nich z politowaniem, by na koniec westchnąć i machnąć ręką.

- Zejdźcie mi z oczu. - Rzuciła z irytacją i ruszyła do podwyższenia.

Słysząc, że ciężarki są zepsute, nie obeszło jej to jakoś szczególnie. Skoro są zepsute, to się je naprawi. Nigdy nie słyszała o noszeniu takich rzeczy przy treningu, ale chętnie sprawdzi, czy to naprawdę działa. Tak więc wzięła je, a w międzyczasie tych dwóch jełopów ubierało się w pośpiechu. Mistrz nadal leżał na macie i chyba kończył swój żywot. Jego obrażenia były na tyle poważne, że bez medyka nie przeżyje długo. Pech chciał, że żadnego nie było w pobliżu, więc Kunoichi pomogła mu przejść na tamten świat, jednym sprawnym ruchem skręcając mu kark. I tak był nieprzytomny, więc nie konał w męczarniach, na co zdecydowanie zasługiwał, ale ostatecznie Minako skróciła mu męki.

To jednak nie był koniec atrakcji, bo gdy wyszła z Dojo ze swoim łupem na ramieniu, rzuciła się na nią pozostała banda zbirów. Kompletnie nie wiedząc, z kim mają do czynienia, ruszyli na nią z pałkami i taboretami. Minako bez problemu położyła jednego, a potem drugiego. No zero instynktu samozachowawczego. Gdy położyła kolejnych trzech, którzy zamiast atakować, mogli po prostu uciec razem z tamtymi dwoma ''fujarami'', w końcu się uspokoiło. Wyglądało na to, że to już wszyscy, bo nie wyczuwała nikogo więcej na radarze poza uwięzionymi kobietami. Przeszukanie Dojo nic jej nie dało poza zepsutymi ciężarkami, więc Minako ostatecznie uwolniła zakładniczki. Gdy jednak przedstawiła się i oznajmiła im, że sobą wolne, te w popłochu spierniczyły, nawet nie racząc podziękować. Westchnęła z rezygnacją i ruszyła w drogę powrotną.

Zgodnie z poleceniem zjawiła się pod tylnymi drzwiami domu Babci Kaguya i gdy upewniła się, że nie ma nikogo w pobliżu, wśliznęła się do środka i przeszła przez piwnicę, by ostatecznie zapukać i oznajmić tym samym swój powrót.

- Pani Chiyo? - Odezwała się. - Już po wszystkim. Mistrz nie żyje, a kobiety odzyskały wolność.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 13/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Zadowolona z siebie, gdyż w dość sprawny sposób rozprawiłaś się z problemem dogorywającego Mistrza, po prostu Miłosiernie skręcając mu kark. Zgodnie z zasadą - innocence proves nothing, jeden bandyta mniej w tym świecie i tak pełnym przemocy.

Następnie skierowałaś się do wyjścia i ruszyłaś dokładnie tą samą drogą, którą przyszłaś. Tym razem jednak ludzie patrzyli na Ciebie podejrzliwie, bo jednak uciekło stąd kilka przerażonych kobiet i ogólnie wiedzieli, że coś zaszło. Nie było nagle karków na bramie, a i odgłosy walki mogły się rozejść przynajmniej na ulice obok. Nie mniej, nikt nie postanowił Cię zaczepić, jednak skoro przyznałaś się kobietom, jak się nazywasz, to zapewne wieść o Twoich czynach się rozejdzie.

Dotarłaś do tylnego wejścia i bez problemu przeszłaś przez piwnicę, po czym wyszłaś po schodach do pomieszczenia. To co zobaczyłaś, mogło Cię lekko...zdziwić.

Babuszka nakryła ponownie, czyli były ciasteczka i daktyle, była zagotowana woda i herbata obok, żebyś ewentualnie mogła sobie zrobić herbatę, a kobieta siedziała sobie i polerowała ścierką Twoje kastety. Cały sprzęt, jaki zostawiłaś, był dokładnie umyty, przetarty, wypolerowany i błyszczący, a ponadto ułożony równo na stole. Nie brakowało niczego. Gdy Cię tylko zobaczyła, ewidentnie się ucieszyła.
- No, kochaniutka, nudziło mi się i już dawno nie trzymałam narzędzi ninja, to uznałam, że Ci wyczyszczę sprzęt. - uśmiechnęła się niewinnie, zaciągając się fajką i dalej jeżdżąc szmatką po kastecie. - No i opowiadaj jak było, rzeczywiście był taki mocny jak gadali? Widziałam popłoch na ulicy, tak więc chyba wszystko poszło sprawnie? O, co to masz? - dodała, wskazując palcem na ciężarki.