Targ

[Minako]

Chodząc tak po targu i niby oglądając wystawione na stoiskach towary, Minako tak naprawdę skupiała się na samych ludziach i rozmowach, które miała okazję słyszeć wokół siebie. Był to dzień targowy, więc można tu było spotkać tłumy zarówno mieszkańców miasta, jak i przyjezdnych, którzy wstawiali własny towar, albo po prostu sami kupowali. Tak czy inaczej im więcej ludzi, tym większa możliwość podsłuchać coś interesującego, dlatego też Kunoichi kręciła się między stoiskami i od czasu do czasu chwytała za materiał jakiegoś ubrania, sprawdzając jakość i miękkość. W sumie to dawno nic nowego sobie nie kupiła. Może by tak sprawić sobie jakąś ładną suknię i zrobić niespodziankę Jou?

Ten pomysł nie był w sumie taki zły, więc przez chwilę Minako pozwoliła sobie na buszowanie w ubraniach, szukając lekkiej, białej sukni, podobnej do tej którą jakiś czas temu dostała w jego Posiadłości. Rozglądała się też za straganem z biżuterią, chcąc kupić prezent. Mimo tego nie traciła czujności i nadal nasłuchiwała, czy ludzie w pobliżu nie mają czegoś ciekawego do powiedzenia. I tak po chwili trafiła na coś, co wyraźnie zatrzymało ją w miejscu. Udając, że przegląda pobliski towar, przysłuchiwała się, jak młody chłopak mówi o jakimś podejrzanym gościu i o łatwym zarobku. O co mogło chodzić? Nie miała zielonego pojęcia, ale młodzian był wyposażony jak do bitki. Czyżby gdzieś odbywały się jakieś zawody za pieniądze?

Na razie dostała za mało informacji, dlatego nadal przeglądając wystawione w pobliżu towary, teraz całkowicie skupiła się na tej rozmowie mając nadzieję, że pozna więcej szczegółów i będzie mogła stworzyć sobie szerszy obraz sytuacji. Nie zaczepiała, nie chcąc nikogo spłoszyć i tym samym zamknąć mu ust, bo wtedy już niczego więcej się nie dowie, a tak nadstawi ucho, to może coś jeszcze wpadnie ciekawego. W ostateczności pozostanie jeszcze śledzenie tego młodego, żeby sprawdzić, co, gdzie i kiedy.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 2/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Gdy Minako tak przechodziła między stoiskami, jedno rzuciło jej się szczególnie w oczy. Stał tutaj gruby, mały mężczyzna, zdecydowanie wiekowy. Jak tylko Cię zobaczył, to odrazu doskoczył do Ciebie i niemalże zaciągnął siłą byś przejrzała jego towary.
- O, panienko, kochaniutka zajrzyj do mnie. Patrz jakie mam śliczne suknie, idealne dla takiej piekności jak Pani. Proszę bardzo, materiały sprowadzane tylko od najlepszych producentów. Tutaj, o jeszcze na to zajrzy. Mam jedną specjalną, na takie okazje jak ta. Jedyne 800 ryo. Proszę spojrzeć. - mężczyzna wskazał Ci dłonią na manekina, na którym prezentowała się jeden z jego (według niego) najlepszych produktów.

Co prawda, nie była ona biała, ale wydawało Ci się, że była skrojona niemalże idealnie pod Ciebie. Wybór jak zawsze pozostawał u Ciebie, mogłaś też poświęcić więcej czasu na poszukiwania konkretnie białej sukni - napewno wśród tylu sprzedawców, któryś będzie miał to co Cię interesuje.

Oprócz samych ciuchów, chciałaś również kupić jakąś biżuterię. Akurat tutaj sytuacja była bardziej skomplikowana, bo takie droższe rzeczy raczej były do kupienia w normalnych sklepach, aniżeli na typowym straganie. Jednakże była jedna dziewczyna, która handlowała błyskotkami. Miała może z 15 lat, więc wydawała się zdecydowanie za młoda jak na taki sposób zarobku. W rogu placu stał powóz z koniem, a ona miała wystawione klejnoty, naszyjniki i pierścionki na zwykłej beczce. Ona sama ubrana była w duże traperskie buty, szorty, bluzke i na to miała rozpinaną koszulę. Miała rude włosy związane z dwa kucyki, które sterczały jej na boki. Na twarzy miała mnóstwo piegów. Wyglądała totalnie komicznie i odrazu przyciągnęła Twoją uwagę. Jak tylko Cię zobaczyła, zeskoczyła i pomachała Ci w Twoim kierunku.
- No, kunoichi. Odrazu widać, ja mam oko do ludzi. Chodź, zobacz, oceń sama. Najlepsze błyskotki w Kinkotsu. - dziewczyna w dziwny sposób wydawała się...no niezbyt godna zaufania. Chociaż jej szeroki uśmiech i szczerbata buzia (brakowało jej jednej dwójki z góry i czwórki na dole) sprawiała, że można było się roześmiać. - Mam tak, tutaj naszyjniki najlepszej klasy, jedyne 2500 ryo. Albo taki pierścionek, przymierz sobie. - po tych słowach złapała Cię za rękę i założyła Ci piersionek na palec. Był on srebrno-podobny, z małym diamencikiem na środku. - To jest diament z głebokich odnóg, podobno został wykuty dla pierwszej córki pierwszego shirei-kana Dohito. 3000 ryo kosztuje. Albo jak nie, to tutaj jeszcze mam inne, zobacz. - wskoczyła jednym susem na powóz i zaczęła przenosić skrzynki, aż podniosła mała szkatułkę. Wróciła z nią do Ciebie i otworzyła. W środku był wisior z zielonym klejnotem. - To jest szmaragd z Soso. Myślę, że by Ci pasował do bankietów. Wiem, że napewno chodzisz na takie.

Również byłaś skupiona na trójce osób, która ruszyła w kierunku jednej z uliczek. Akurat traf chciał, że przechodzili obok Ciebie i usłyszałaś bez problemu, jak kontynuowali rozmowę. Mówili coś o walkach, jakimś mistrzu, który wszystkich pokonuje. Twoja rozmówczyni jakby dostrzegła, że podsłuchujesz rozmowę. Cicho parsknęła.
- Nie wierz w te brednie co mówią. To zwykły bandzior, co ludzi oszukuje na kasę. Jest możliwość zawalczenia z nim, ale musisz zapłacić cenę. Kobiety wpuszcza za darmo, no ale to domyślasz się czemu. Szkoda czasu. Lepiej kup ode mnie wisior, jest piękny.

[Minako]

Gdy tylko zaczęła przeglądać pobliskie stroje, od razu rzucili się na nią handlarze, najwyraźniej wietrząc łatwy zarobek i zachęcając do obejrzenia swoich towarów, oraz oczywiście do kupna. Minako grzecznie dała się zaciągnąć starszemu mężczyźnie do jego stoiska, mimo że mogła zaprzeć się nogami i typ nie ruszyłby jej o centymetr, choćby nie wiadomo jak mocno ciągnął ją za rękę. Podeszła jednak i uprzejmie obejrzała to, co jej pokazywał. Gdy jednak wskazał na czerwony strój, Kunoichi pokręciła głową.

- Szukam białej, długiej i zwiewnej sukni. - Określiła się z oczekiwaniami. - Może być z ozdobnym pasem, ale widzę, że nie ma Pan takiej. Może następnym razem uda się dobić targu.

I dała starszemu mężczyźnie kilka ryo za fatygę i poświęcony czas, po czym ruszyła dalej, nadal uważnie się rozglądając. Nic konkretnego jednak nie rzuciło jej się w oczy i ostatecznie chyba będzie musiała przejść się po tych lepszych sklepach, aby znaleźć i odpowiednią suknię i biżuterię, a tymczasem zaczepiła ją jakaś nastolatka, która handlowała jakimiś podejrzanymi błyskotkami. Minako podeszła do dziewczynki i uprzejmie spojrzała na towar, który wyglądał naprawdę atrakcyjnie, ale czy rzeczywiście był autentyczny? Niby skąd dziecko mogłoby mieć takie drogie naszyjniki i pierścionki? Albo ukradła, albo były to po prostu podrabiane świecidełka. Niemniej uprzejmie obejrzała i nawet dała sobie wsunąć na palec pierścionek niby z diamentem z Głębokich Odnóg. Przez chwilę patrzyła na błyskotkę na placu, po czym ze smutkiem ściągnęła ją i oddała dziewczynie. Może kiedyś doczeka się pierścionka na placu, ale jeszcze nie teraz.

- Owszem, czasami chodzę na bankiety, ale najczęściej jako obstawa. - Odpowiedziała małej handlarce, po czym dodała. - Twoja biżuteria jest naprawdę piękna, ale szukam raczej bransoletki, która będzie pasować dla mężczyzny.

Wtedy też podsłuchała ową ciekawą rozmowę o jakimś trefnym typie i że jakiś dzieciak chce go sprać i łatwo zarobić. Zaczęła się temu przysłuchiwać, zwłaszcza gdy owo towarzystwo przechodziło obok niej. Usłyszała coś o walkach i typie, który podawał się za mistrza i pewnie zgarniał hajs za walkę ze sobą. Ciekawe. Dopiero co miała okazję się rozruszać podczas sparingu, ale co zaszkodziłoby, gdyby sprawdziła, tego całego ‘’mistrza’’? Dziewczynka najwyraźniej zauważyła, że Minako podsłuchuje, bo odezwała się o dziwo z ciekawymi rewelacjami. A więc nie mistrz, tylko jakiś oszust, który naciąga ludzi na pieniądze. No to chyba tym bardziej musi się tam przejść i obić mu gębę.

- Umówmy się tak. - Zwróciła się do handlarki. - Powiesz mi wszystko co wiesz o tej sprawie, łącznie z miejscem, gdzie odbywają się te walki, a ja zapłacę Ci za to trochę ryo. Nie będziemy się targować. Jeśli mi nie powiesz, pójdę za tamtymi i od nich się czegoś dowiem, a Ty nic nie zyskasz. To jak będzie?

Decyzja należała do dziewczyny, a Minako czekała, jednocześnie mając tamtą trójkę na swoim sensorycznym radarze, żeby czasami nie zgubić ich po drodze. Jakby sprawa oszusta nie była jakaś szczególnie istotna, ale chętnie sprawdzi, co tamten potrafi i czy naprawdę miał się czym poszczycić.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 3/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Minako, która wpadła w sidła kupców, starała się być miła dla ludzi. Rozumiała, że są to zwykli obywatele, którzy chcąc - nie chcąc - jednak nakręcali w ten czy inny sposób gospodarkę. Przedsiębiorcy i kupcy to była podstawowa forma obrotu gotówki i monet między miastami, a ich formy sprzedaży, szczególnie na pustyni, były dość..."inwazyjne" w porównaniu do kupców z wschodu.

Kobieta rozglądała się za białą suknią, jednak było ich tyle rodzajów, że musiałaby rzeczywiście stanąć i poświęcić kupę czasu, na przeglądanie ich, przymierzanie, a co najważniejsze - targowanie się, bo był to nieodłączny element tutejszej kultury.

Co najważniejsze, po nieudanym zakupie, Minako nadal postanowiła przekazać kilka ryo kupcowi, który w ramach podziękowania zaczął się kłaniać w pas i nazywać ją najpierw "Księżniczką", potem "Królową". Cóż, czyżby znał przyszłość młodej kobiety, a może po prostu to była jego strategia, na zakończenie rozmowy i przeniesienie się do kolejnego klienta? Któż to w tym momencie wiedział.

Co ważniejsze, Minako skupiła się na dziewczynie, która handlowała klejnotami. Jej ceny, były strasznie wygórowane, towar zaś wydawał się być dobrej jakości. Jednak w tej całej historii coś nie pasowało. W związku z tym, Minako pozwoliła się obsłużyć i poprzymierzać różne błyskotki, jednak gdy przeszłaś do kolejnego tematu i dziewczyna tylko zwęszyła fakt, że nie zamierzasz nic kupić, pozabierała Ci pierścionki i naszyjniki, po czym zapakowała do swoich szkatułek.

Wtedy też wyszłaś z propozycją, a dziewczyna rozejrzała się, po czym wzruszyła ramionami.
- Zarobek za informacje? No pewnie, to zawsze dodatkowa kasa. - powiedziała ewidentnie zadowolona, że będzie mogła zarobić trochę kasy za nic, po czym jak przekazałaś jej sumę 10 ryo, na co ona spojrzała i schowała pośpiesznie pieniążki do sakiewki. - No dobra to słuchaj, przyjechał jakiś koleś z wschodu...albo północnego wschodu, nie jestem pewna. Nazywa się jakimś mnichem, czy coś...w każdym razie mówi, że jest w stanie pokonać każdego w walce na gołe pięści. Tylko, żeby go wyzwać na pojedynek, od facetów bierze pieniądze i jak ich pokonuje, to wtedy zabiera kasę, a jak ktoś z nim wygra, to ma mieć jakiś przedmiot...który pomaga stawać się silniejszym...? Jakoś tak. Wiesz, ja nie jestem za bardzo yyy...dobra w takie bitki, to tylko wiem tyle, ile usłyszę tu i tam na targu. - dziewczyna rozejrzała się dookoła, jakby sprawdzała, czy ktoś nie podsłuchuje. - No ale najgorzej to mają dziewczyny, bo też znalazła się jedna czy dwie, które postanowiły go wyzwać, no i podobno jak one przegrały to on je gdzieś zaciągał, chyba je łapał i sprzedawał jakimś handlarzom ludziom czy coś. Posrana sprawa, ja od takich rzeczy to się trzymam z daleka. Dlatego Ci mówiłam, że laski, które chcą się z nim zmierzyć, to wpuszcza za darmo. To jakiś oszust, ale no umie się bić, bo jakoś ich pokonuje, nie? W każdym razie, jak chcesz go znaleźć to musisz do Kirahji i pytać o Dojo. Co jakiś czas zmienia miejsce, ale podobno ostatnio tam był. - dziewczyna wzruszyła ramionami. - No, tyle wiem. A czekaj, Ty nie jesteś ta...jak ona była...no...kurde, widziałam Cię ze strażą miejską. Ale chyba nie chcesz mi nic zrobić, nie? Ja handluje zgodnie z zasadami, nic nie robię złego! - podniosła ręce w geście obronnym. - Mówię jak jest, nic nie zmyślam.

  Ukryty tekst

[Minako]

Minako skłoniła lekko głowę i uśmiechnęła się do mężczyzny, który za trochę ryo zaczął kłaniać się jej w pas i nadawać jej szlachetne tytuły, mimo że nie dał rady sprzedać jej żadnego stroju. Kunoichi miała okazję już nie raz przebywać wśród mieszkańców Kinkotsu i wiedziała, że czasami kilka ryo może pomóc wykarmić rodzinę. Co prawda ten kupiec nie wyglądał na takiego, któremu by czegoś brakowało, ale bardzo się starał sprzedać swój towar, więc Minako postanowiła mimo wszystko go docenić. Może zyska tym sympatię i zostanie zapamiętana następnym razem. Kto wie. Karma zawsze wracała, a ona miała wystarczająco pieniędzy, żeby pozwolić sobie od czasu do czasu na takie dobre gesty.

Kolejną osobą, która ją zatrzymała, była młoda dziewczyna sprzedająca biżuterię. O ile była naprawdę obrotna i świetnie zachwalała swój towar, o tyle istniało podejrzenie, że nie miała ich z legalnego źródła, albo były w jakiś sposób trefne, dlatego też Minako nie chciała pakować się w taki zakup, zwłaszcza za tyle pieniędzy. No i w sumie nie znalazła nic, co mogłoby ją zainteresować. Mimo wszystko uprzejmie poświęciła czas młodej handlarce, która ostatecznie okazała się być cennym źródłem informacji. Kunoichi postanowiła więc to wykorzystać i zaproponowała dziewczynie trochę pieniędzy za więcej szczegółów, na co tamta zgodziła się bez żadnych oporów na taki układ. Minako więc uważnie słuchała o podejrzanym mężczyźnie i jego wywrotowym biznesie. Zdecydowanie nie spodobała jej się wzmianka co do podejrzeń, co mógł zrobić z kobietami, które zgłosiły się do pojedynku z nim i przegrały. Tak czy inaczej, miała już informacje o lokalizacji, więc mogła udać się tam, aby na własne oczy zbadać tą sprawę. Już się nie mogła doczekać, jak skopie typa i wsadzi go za kraty. O ile oczywiście to całe sprzedawanie kobiet się sprawdzi i w ogóle.

- Dziękuję za te informacje. - Podziękowała handlarce. - Sprawdzę co tam się dzieje. Jeśli ten oszust rzeczywiście robi krzywdę kobietom i oszukuje ludzi na pieniądze, to trafi za kraty.

W tym momencie dziewczyna chyba zdała sobie sprawę kim była Kunoichi, bo coś jej zaświtało, że widziała już ją ze strażą miejską. W tym momencie zaczęła się motać i zapewniać, że wszystko co robi jest w pełni legalne i że nie robi nic złego. Minako uśmiechnęła się lekko na to, po czym machnęła uspokajająco ręką, żeby młoda handlarka już się tak nie stresowała, bo nie o nią tutaj chodziło.

- Jestem Minako. - Przedstawiła się tamtej. - Z racji tego, że właśnie mi pomogłaś, przymknę oko na to, skąd taka młoda osóbka może mieć tak drogocenne klejnoty. Uważaj na siebie.

Po tych słowach odeszła, kierując się w stronę Kirahji. Była to biedniejsza dzielnica Kinkotsu, więc będzie musiała mieć się na baczności. Miała tylko zlokalizować Dojo i znaleźć tego całego mistrza. Ciekawe, czy z nią pójdzie mu tak łatwo. Już się nie mogła doczekać obicia mordy temu oszustowi. To będzie ciekawa zabawa.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 4/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Gdy tylko przedstawiłaś się jako Minako, Twoja rozmówczyni pobladła. Jednak szybko wyjaśniłaś jej, że nie jesteś tutaj "służbowo" tylko prywatnie i po prostu, żeby się bardziej pilnowała. Ona ponownie, zaczęła zaręczać Cię o swoich dobrych...intencjach? O legalności handlem?...tylko finalnie widać było, że chciala jak najszybciej rozmowę zakończyć.

Z jednej strony uspokoiłaś ją na tyle, że nie chcesz jej prześwietlić w żaden sposób, ale nadal, byłaś ze straży i to już wystarczyło, by nie ufać Ci na 100%.

W każdym razie zebrałaś się i z nowymi informacjami ruszyłaś w kierunku dzielnicy biedoty. Nawet jeżeli tu nigdy nie byłaś to wiedziałaś tyle, że jest to miejsce w którym zawsze można wszystko było załatwić. Używki? Kobiety? Ludzie za pieniądze robili wszystko, a to miejsce było kolebką wszelkich szemranych interesów. Czy otwarcie tutaj nowego "Dojo" miało coś z tym wszystkim wspólnego? Tego musiałaś się dowiedzieć sama.

Gdy tylko dotarłaś do Kirahji, odrazu uderzyło Cię to, że wyróżniasz się starsznie na tle ludzi. Po pierwsze - nie byłaś brudna. Miałaś ładny strój i nie śmierdziałaś. Ludzie gdy ich mijałaś oglądali się za Tobą wzrokiem, inni ustępowali Ci miejsca. Nikt nie miał zamiaru za bardzo wchodzić Ci w drogę, bo ktoś taki jak Ty tutaj oznaczało albo kłopoty, albo więzienie, albo to i to.

Dotarłaś do skrzyżowania dróg. Byłaś w centrum dzielnicy. Musiałaś postanowić jak podejść do tematu poszukiwania miejsca docelowego. O dziwo na ulicach nie było zbyt dużego ruchu. Widziałaś pojedyńcze osoby, które albo coś sprzątały, albo spały, ale co najciekawsze - nie było tu za bardzo dzieci. Wszyscy byli albo średniego wieku, albo już starawi.

Z/T viewtopic.php?p=222258#p222258

[Yuri Uchiha]

1/7

Pomniejsze zło
Zlecenie Specjalne "Duma Pustyni " D - Jigen

---

Świąteczna atmosfera trwała w całym Kinkotsu. W końcu nie lada rzecz się działa w ich skromnych życiach a ostatnie sytuacje w Unii nie zachęcały do wychodzenia z domów. Teraz jednak wszędzie trwały zabawy, nie tylko na głównym placu, gdzie młody członek klanu Maji mógł poznać nowy przepis. Tam też mógł zobaczyć wiele ciekawych ludzi, którzy gdzieś na świecie rozdawali karty w swoich rewirach będąc postrachem dla pozostałych. Ale nie o tym tutaj... Młodzieniec wracał właśnie z Festiwalu i zaszedł o Targ, na którym nie działo się wcale mniej - wszędzie widziały kolorowe wstążki, które powiewały na szczytach piaskowych budynków. Ludzie zakupowali masę jedzenia i trunków na przygotowanych do tego stoiskach. Wyszły też wszystkie bogactwa tego regionu na przód. Ale przecież je znał, więc w czym miał by mieć tutaj interes? Otóż jego młode oczka zauważyły, jak jeden z mężczyzn zbierał fanty. Nie ze stołów i straganów a z kieszeni lub wiszących na rzemykach sakiewek, które podskakiwały z radośnym dźwiękiem "czaczing, czaczing". Robił to sprawnie, miał spore doświadczenie. Praktycznie nikt nie wiedział, co się dzieje a on stał na środku placyku i widział jego każdy ruch. Nie chodziło tutaj o sprawność czy szybkość. Miał dobrą metodę wpadania i przepraszania za mały wypadek.

[Jigen]

Całe miasto żyło a tłoczno było niczym w mrowisku. Wszędzie pełno przyjezdnych, każdy próbuje zarobić, kurz spod stóp aż gryzie w oczy. Jigen dawno już nie widział żeby Kinkotsu przeżywało taki nalot. Podobało mu się, że jego rodzinne strony są tak znane na całym kontynencie. Nie brakowało tu przybyszów nawet z najdalszych zakątków.
Na targu też się wiele działo. Oczywiście logicznym było podniesienie cen na wyższe niż normalnie. Wielu obcych chciało chociaż spróbować lokalnych produktów toteż sprzedawcy wykorzystywali to na tyle, na ile mogli i potrafili.
Gdzieś wśród tego zgiełku był on. Mężczyzna który swoim zachowaniem zwrócił na siebie uwagę młodego Maji. Był na tyle niezdarny że w ciągu kilku minut wpadł chyba na trzy osoby. Jigen przystanął z boku by poobserwować delikwenta. Nie minęło długo a sprawa już się wyjaśniła. Chłopak aż się zaśmiał pod nosem zdając sobie sprawę że nawet złodzieje tylko czekali na taką okazję by obrobić kilka sakiewek. Maji zbliżył się powolnym krokiem jednak zachował bezpieczną odległość by nie stać się celem "nieszczęśliwego zderzenia".
- Musisz być bardziej dyskretny. Nawet nastolatek był w stanie się zorientować co robisz. Nieładnie! - powiedział po czym skrzyżował ręce na piersiach i zrobił groźną minę. Przecież nie będzie się rzucał na chłopa. Wolał zbadać grunt pod nogami.

[Yuri Uchiha]

2/7

Pomniejsze zło
Zlecenie Specjalne "Duma Pustyni " D - Jigen

---

Jigen spojrzał się drwiąco na złodziejaszka, który w kieszeni już miał parę sakiewek obciążających. Mężczyzna spojrzał się na niego, jakby udawał, że nie wie o co temu chodzi. Przekrzywił delikatnie głowę. -Nie wiem o czym mówisz.- powiedział wprost do niego, przechodząc obok jego ramienia i zatrzymując się. -Kurwa.- kiedy Jigen chciał spojrzeć za siebie widział, jak jeden patrol straży wchodzi na placyk i rozdziela się w cztery różne strony zabaw między ludźmi a złodziejaszek przyspieszonym krokiem idzie w kierunku uliczek. Czyżby chciał ich uniknąć? Może to jakiś poszukiwany, którego chcieli schwytać. Mężczyzna właśnie zaczynał wchodzić w jakąś uliczkę znikając z pola widzenia strażników... A on był jedynym, który widział całe zajście. Co zrobi młodziutki Maji?

[Jigen]

Jigen był w szoku że nikt z obecnych na targu jeszcze nie podniósł alarmu że zgubił pieniądze albo że ktoś go okradł. To targ. Tutaj co minutę sięgasz po worek z monetkami. Dziwna sytuacja. Może to przez ten gwar i tłumy... Ludzie zrzucają to na własną nieuwagę i zamieszanie.
Złodziejaszek udawał głupiego. Młody Maji prychnął pod nosem lekko zdenerwowany. W sumie nie należał do służb porządkowych ale był shinobi Kinkotsu. Miał pewne obowiązki a jednym z nich była ochrona społeczności przed wszelaką krzywdą. Kradzież też się tutaj zaliczała więc chłopak nie chciał tak zostawić tej sytuacji. Widok strażników przywołał lekki uśmiech na twarzy młodzieńca. Może jednak ktoś ich wezwał bo zauważono znikające pieniądze?
- A dokąd to! Czekaj! - powiedział i szybkim krokiem ruszył za złodziejem. Jego dłoń zanurzyła się w torbie którą miał przy pasie i wyciągnęła zwiniętą stalową żyłkę. Chłopak bez zastanowienia namagnesował żyłkę po czym puścił ją przed siebie niczym węża. Celem było zawiązanie żyłki wokół nóg umykającego mężczyzny. Chciał ją zwinąć dookoła jego kostek i prawie do kolan. Może nie był to łańcuch czy mocna lina ale powinno to wystarczyć na okiełznanie takiego delikwenta.

Nazwa

Jishaku Ninpō

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

Bezpośredni | Po osiągnięciu rangi B zasięg równy zasięgowi pola magnetycznego

Koszt E: 1,75% | D: 1,5% | C: 1,25% | B: 1% | A: 0,75% | S: 0,5% | S+: 0,25 (20 jednostek objętości)

Dodatkowe Przedmiot musi być metalowy w całości/większości. Maksymalny limit namagnesowanych przedmiotów ograniczony jest przez limit opanowanego przez Maji Reberu. W przypadku namagnesowywania na dystans Maji musi widzieć przedmiot.

Opis Podstawowa technika klanu Maji. Dzięki niej możliwe jest namagnesowanie przedmiotów i tym samym uzyskanie nad nimi pełnej kontroli. Nie trzeba składać żadnych pieczęci, wystarczy odrobina chakry. Przedmioty oczywiście muszą być w większości metalowe, by technika mogła zadziałać. Wszelkiego rodzaju bronie białe pokroju mieczy, kunai, shurikenów, a nawet przedmioty codziennego użytku - wszystko to jesteśmy w stanie przemieszczać w zasięgu ograniczanym jedynie przez poziom naszych umiejętności klanowych. Daje to duże możliwości zarówno bezpiecznej walki na dystans, jak i skrytobójczych ataków z zaskoczenia. Wartym zaznaczenia jest, że jest to jednorazowy koszt pokrycia obiektu magnetyczną powłoką. Jej siła i koszty kontroli nad pokrytymi przedmiotami są zależne od poziomu Reberu. Użytkownik jest świadom położenia namagnesowanych obiektów. Od rangi B użytkownik może użyć tej techniki na odległość, używając pola magnetycznego. Należy pamiętać, że technika ta służy do nadania na przedmiot swojego rodzaju "znacznika", a do kontroli tak namagnesowanych przedmiotów należy użyć i ponieść koszta Reberu.

Nazwa

Jiton: Reberu Di

Ranga

D

Podstawowa ranga Kekkei Genkai. Tutaj użytkownik jest w stanie kontrolować namagnesowane bronie na stosunkowo niewielkim zasięgu i z niewielką mocą, jednak wykorzystując swoją wyobraźnię i zmysł taktyczny jest w stanie uczynić zaskakująco dużo. Same podstawy nie pozwalają na wiele - kunaie, shurikeny i inne podobne rozmiarowo bronie bez problemu poddają się naszym magnetycznym umiejętnościom, ale te największe trzeba sobie odpuścić, a przynajmniej na jakiś czas.

Broń

Siła broni

60

Szybkość Broni

80

Wytrzymałość broni

Przedmiotu

Objętość Max.

80

Zasięg

Brak Skupienia

5 metrów

Pełne Skupienie

10 metrów

Koszt Chakry

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Chakra: 100% - 1% - 3% = 96%

[Yuri Uchiha]

3/7

Pomniejsze zło
Zlecenie Specjalne "Duma Pustyni " D - Jigen

---

Chłopak, który okradał właśnie wskakiwał do jednej z uliczek, ale nie spodziewał się, że Jigen za nim wejdzie w te uliczki. Nie spodziewał się, że dziecko, które przed nim stoi może używać chakry w takim stopniu, który umożliwi mu jego pochwycenie... Ale zapominał, że shinobi szkolą się od najmłodszych lat i mogą co nie co robić już w młodym wieku. Stalowa żyłka czarnowłosego mieszkańca Kinkotsu oplotła się wokół kostek złodzieja i ten padł do przodu, jak worek ziemniaków. Uderzył o ziemię twarzą i zaskrzeczał. -Co jest kur...- w tym samym momencie do uliczki wszedł jeden ze strażników i spojrzał się na całą sytuację. Dłoń ułożył na rękojeści swojego ostrza. -Mogę wiedzieć, co robisz?- to pytanie nie padło w stronę chłopaka na ziemi a w kierunku Jigena. Może rzeczywiście z boku wyglądało to całkowicie inaczej niż powinno? Byli tutaj teraz sami w czwórkę, ale złodziej nie podnosił się, zakrył jeszcze bardziej twarz, jakby chciał coś ukryć. Może był przez nich poszukiwany, dlatego od razu uciekł? Wprawny złodziej raczej nie miałbym problemu z tyloma strażnikami, którzy i tak mogli nic nie dostrzegać. Amatorszczyzna i nowicjusz w jednym. Wybrał bardzo zły dzień, aby dopuszczać się takiego przestępstwa. -Odłóż żyłkę, chłopcze.- strażnik wydał mu prawdopodobnie ostrzeżenie. Przybliżył się do niego o dwa kroki, był ubezpieczony, nie był na pewno shinobi, przełykał nerwowo ślinę ze stresu.

[Jigen]

Sytuacja nabrała dziwnego kierunku. W tej wąskiej alejce postarał się zatrzymać mężczyznę jednak do końca nie wiedział z kim ma do czynienia więc wolał postępować ostrożnie. Przecież mógł dostać w zamian kule ognia na twarz. Nigdy nie wiadomo.
Strażnicy pojawili się wyjątkowo szybko. Szkoda tylko że kiedy bandyta okradał ludzi to nie dało się ich nigdzie wypatrzyć. W dodatku ich nastawienie nieco zdenerwowało młodego Maji.
- Ale co... Jak... A co... A ten... Ja nie tego... - nieco się zająknął bo został postawiony w niezręcznej sytuacji jakoby on tutaj był "tym złym". Zauważył że strażnik miał przy sobie broń więc cofnął się o krok do tyłu. Z okazji festiwalu pewnie wszystkie jednostki porządkowe zostały postawione w stan najwyższej gotowości. Nie dziwiło go zdenerwowanie.
- Już zabieram linkę. Ale panowie Strażnicy. To jest mężczyzna który jeszcze przed chwilą okradał przechodniów na ulicy targowej. Robił to przypadkowo na nich wpadając, kilka rzeczy się posypało, pozbierali i każdy szedł w swoją stronę. Tylko że ten jegomość był bogatszy o dodatkową sakiewkę pieniędzy. - wytłumaczył po czym wyciągnął w stronę leżącego dłoń a stalowa żyłka niczym wąż odwinęła się z nóg mężczyzny i powróciła do dłoni Jigena.
- Jak tylko was zauważył to uciekł w tą uliczkę. Przyszedłem za nim. Skepowałem i pojawiliście się Wy. O. I jesteśmy teraz w takiej sytuacji. - podsumował na koniec. Nie za bardzo wiedział jak inaczej podejść do sprawy. Przecież nie będzie wszczynał burdy. On poszkodowanym nie był.