Targ

[Minako]

Chodząc tak po targu i niby oglądając wystawione na stoiskach towary, Minako tak naprawdę skupiała się na samych ludziach i rozmowach, które miała okazję słyszeć wokół siebie. Był to dzień targowy, więc można tu było spotkać tłumy zarówno mieszkańców miasta, jak i przyjezdnych, którzy wstawiali własny towar, albo po prostu sami kupowali. Tak czy inaczej im więcej ludzi, tym większa możliwość podsłuchać coś interesującego, dlatego też Kunoichi kręciła się między stoiskami i od czasu do czasu chwytała za materiał jakiegoś ubrania, sprawdzając jakość i miękkość. W sumie to dawno nic nowego sobie nie kupiła. Może by tak sprawić sobie jakąś ładną suknię i zrobić niespodziankę Jou?

Ten pomysł nie był w sumie taki zły, więc przez chwilę Minako pozwoliła sobie na buszowanie w ubraniach, szukając lekkiej, białej sukni, podobnej do tej którą jakiś czas temu dostała w jego Posiadłości. Rozglądała się też za straganem z biżuterią, chcąc kupić prezent. Mimo tego nie traciła czujności i nadal nasłuchiwała, czy ludzie w pobliżu nie mają czegoś ciekawego do powiedzenia. I tak po chwili trafiła na coś, co wyraźnie zatrzymało ją w miejscu. Udając, że przegląda pobliski towar, przysłuchiwała się, jak młody chłopak mówi o jakimś podejrzanym gościu i o łatwym zarobku. O co mogło chodzić? Nie miała zielonego pojęcia, ale młodzian był wyposażony jak do bitki. Czyżby gdzieś odbywały się jakieś zawody za pieniądze?

Na razie dostała za mało informacji, dlatego nadal przeglądając wystawione w pobliżu towary, teraz całkowicie skupiła się na tej rozmowie mając nadzieję, że pozna więcej szczegółów i będzie mogła stworzyć sobie szerszy obraz sytuacji. Nie zaczepiała, nie chcąc nikogo spłoszyć i tym samym zamknąć mu ust, bo wtedy już niczego więcej się nie dowie, a tak nadstawi ucho, to może coś jeszcze wpadnie ciekawego. W ostateczności pozostanie jeszcze śledzenie tego młodego, żeby sprawdzić, co, gdzie i kiedy.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 2/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Gdy Minako tak przechodziła między stoiskami, jedno rzuciło jej się szczególnie w oczy. Stał tutaj gruby, mały mężczyzna, zdecydowanie wiekowy. Jak tylko Cię zobaczył, to odrazu doskoczył do Ciebie i niemalże zaciągnął siłą byś przejrzała jego towary.
- O, panienko, kochaniutka zajrzyj do mnie. Patrz jakie mam śliczne suknie, idealne dla takiej piekności jak Pani. Proszę bardzo, materiały sprowadzane tylko od najlepszych producentów. Tutaj, o jeszcze na to zajrzy. Mam jedną specjalną, na takie okazje jak ta. Jedyne 800 ryo. Proszę spojrzeć. - mężczyzna wskazał Ci dłonią na manekina, na którym prezentowała się jeden z jego (według niego) najlepszych produktów.

Co prawda, nie była ona biała, ale wydawało Ci się, że była skrojona niemalże idealnie pod Ciebie. Wybór jak zawsze pozostawał u Ciebie, mogłaś też poświęcić więcej czasu na poszukiwania konkretnie białej sukni - napewno wśród tylu sprzedawców, któryś będzie miał to co Cię interesuje.

Oprócz samych ciuchów, chciałaś również kupić jakąś biżuterię. Akurat tutaj sytuacja była bardziej skomplikowana, bo takie droższe rzeczy raczej były do kupienia w normalnych sklepach, aniżeli na typowym straganie. Jednakże była jedna dziewczyna, która handlowała błyskotkami. Miała może z 15 lat, więc wydawała się zdecydowanie za młoda jak na taki sposób zarobku. W rogu placu stał powóz z koniem, a ona miała wystawione klejnoty, naszyjniki i pierścionki na zwykłej beczce. Ona sama ubrana była w duże traperskie buty, szorty, bluzke i na to miała rozpinaną koszulę. Miała rude włosy związane z dwa kucyki, które sterczały jej na boki. Na twarzy miała mnóstwo piegów. Wyglądała totalnie komicznie i odrazu przyciągnęła Twoją uwagę. Jak tylko Cię zobaczyła, zeskoczyła i pomachała Ci w Twoim kierunku.
- No, kunoichi. Odrazu widać, ja mam oko do ludzi. Chodź, zobacz, oceń sama. Najlepsze błyskotki w Kinkotsu. - dziewczyna w dziwny sposób wydawała się...no niezbyt godna zaufania. Chociaż jej szeroki uśmiech i szczerbata buzia (brakowało jej jednej dwójki z góry i czwórki na dole) sprawiała, że można było się roześmiać. - Mam tak, tutaj naszyjniki najlepszej klasy, jedyne 2500 ryo. Albo taki pierścionek, przymierz sobie. - po tych słowach złapała Cię za rękę i założyła Ci piersionek na palec. Był on srebrno-podobny, z małym diamencikiem na środku. - To jest diament z głebokich odnóg, podobno został wykuty dla pierwszej córki pierwszego shirei-kana Dohito. 3000 ryo kosztuje. Albo jak nie, to tutaj jeszcze mam inne, zobacz. - wskoczyła jednym susem na powóz i zaczęła przenosić skrzynki, aż podniosła mała szkatułkę. Wróciła z nią do Ciebie i otworzyła. W środku był wisior z zielonym klejnotem. - To jest szmaragd z Soso. Myślę, że by Ci pasował do bankietów. Wiem, że napewno chodzisz na takie.

Również byłaś skupiona na trójce osób, która ruszyła w kierunku jednej z uliczek. Akurat traf chciał, że przechodzili obok Ciebie i usłyszałaś bez problemu, jak kontynuowali rozmowę. Mówili coś o walkach, jakimś mistrzu, który wszystkich pokonuje. Twoja rozmówczyni jakby dostrzegła, że podsłuchujesz rozmowę. Cicho parsknęła.
- Nie wierz w te brednie co mówią. To zwykły bandzior, co ludzi oszukuje na kasę. Jest możliwość zawalczenia z nim, ale musisz zapłacić cenę. Kobiety wpuszcza za darmo, no ale to domyślasz się czemu. Szkoda czasu. Lepiej kup ode mnie wisior, jest piękny.

[Minako]

Gdy tylko zaczęła przeglądać pobliskie stroje, od razu rzucili się na nią handlarze, najwyraźniej wietrząc łatwy zarobek i zachęcając do obejrzenia swoich towarów, oraz oczywiście do kupna. Minako grzecznie dała się zaciągnąć starszemu mężczyźnie do jego stoiska, mimo że mogła zaprzeć się nogami i typ nie ruszyłby jej o centymetr, choćby nie wiadomo jak mocno ciągnął ją za rękę. Podeszła jednak i uprzejmie obejrzała to, co jej pokazywał. Gdy jednak wskazał na czerwony strój, Kunoichi pokręciła głową.

- Szukam białej, długiej i zwiewnej sukni. - Określiła się z oczekiwaniami. - Może być z ozdobnym pasem, ale widzę, że nie ma Pan takiej. Może następnym razem uda się dobić targu.

I dała starszemu mężczyźnie kilka ryo za fatygę i poświęcony czas, po czym ruszyła dalej, nadal uważnie się rozglądając. Nic konkretnego jednak nie rzuciło jej się w oczy i ostatecznie chyba będzie musiała przejść się po tych lepszych sklepach, aby znaleźć i odpowiednią suknię i biżuterię, a tymczasem zaczepiła ją jakaś nastolatka, która handlowała jakimiś podejrzanymi błyskotkami. Minako podeszła do dziewczynki i uprzejmie spojrzała na towar, który wyglądał naprawdę atrakcyjnie, ale czy rzeczywiście był autentyczny? Niby skąd dziecko mogłoby mieć takie drogie naszyjniki i pierścionki? Albo ukradła, albo były to po prostu podrabiane świecidełka. Niemniej uprzejmie obejrzała i nawet dała sobie wsunąć na palec pierścionek niby z diamentem z Głębokich Odnóg. Przez chwilę patrzyła na błyskotkę na placu, po czym ze smutkiem ściągnęła ją i oddała dziewczynie. Może kiedyś doczeka się pierścionka na placu, ale jeszcze nie teraz.

- Owszem, czasami chodzę na bankiety, ale najczęściej jako obstawa. - Odpowiedziała małej handlarce, po czym dodała. - Twoja biżuteria jest naprawdę piękna, ale szukam raczej bransoletki, która będzie pasować dla mężczyzny.

Wtedy też podsłuchała ową ciekawą rozmowę o jakimś trefnym typie i że jakiś dzieciak chce go sprać i łatwo zarobić. Zaczęła się temu przysłuchiwać, zwłaszcza gdy owo towarzystwo przechodziło obok niej. Usłyszała coś o walkach i typie, który podawał się za mistrza i pewnie zgarniał hajs za walkę ze sobą. Ciekawe. Dopiero co miała okazję się rozruszać podczas sparingu, ale co zaszkodziłoby, gdyby sprawdziła, tego całego ‘’mistrza’’? Dziewczynka najwyraźniej zauważyła, że Minako podsłuchuje, bo odezwała się o dziwo z ciekawymi rewelacjami. A więc nie mistrz, tylko jakiś oszust, który naciąga ludzi na pieniądze. No to chyba tym bardziej musi się tam przejść i obić mu gębę.

- Umówmy się tak. - Zwróciła się do handlarki. - Powiesz mi wszystko co wiesz o tej sprawie, łącznie z miejscem, gdzie odbywają się te walki, a ja zapłacę Ci za to trochę ryo. Nie będziemy się targować. Jeśli mi nie powiesz, pójdę za tamtymi i od nich się czegoś dowiem, a Ty nic nie zyskasz. To jak będzie?

Decyzja należała do dziewczyny, a Minako czekała, jednocześnie mając tamtą trójkę na swoim sensorycznym radarze, żeby czasami nie zgubić ich po drodze. Jakby sprawa oszusta nie była jakaś szczególnie istotna, ale chętnie sprawdzi, co tamten potrafi i czy naprawdę miał się czym poszczycić.

[Ario]

Minako
Wyprawa Rangi C
Kolejka 3/14

Wojownik z dalekiego wschodu

Minako, która wpadła w sidła kupców, starała się być miła dla ludzi. Rozumiała, że są to zwykli obywatele, którzy chcąc - nie chcąc - jednak nakręcali w ten czy inny sposób gospodarkę. Przedsiębiorcy i kupcy to była podstawowa forma obrotu gotówki i monet między miastami, a ich formy sprzedaży, szczególnie na pustyni, były dość..."inwazyjne" w porównaniu do kupców z wschodu.

Kobieta rozglądała się za białą suknią, jednak było ich tyle rodzajów, że musiałaby rzeczywiście stanąć i poświęcić kupę czasu, na przeglądanie ich, przymierzanie, a co najważniejsze - targowanie się, bo był to nieodłączny element tutejszej kultury.

Co najważniejsze, po nieudanym zakupie, Minako nadal postanowiła przekazać kilka ryo kupcowi, który w ramach podziękowania zaczął się kłaniać w pas i nazywać ją najpierw "Księżniczką", potem "Królową". Cóż, czyżby znał przyszłość młodej kobiety, a może po prostu to była jego strategia, na zakończenie rozmowy i przeniesienie się do kolejnego klienta? Któż to w tym momencie wiedział.

Co ważniejsze, Minako skupiła się na dziewczynie, która handlowała klejnotami. Jej ceny, były strasznie wygórowane, towar zaś wydawał się być dobrej jakości. Jednak w tej całej historii coś nie pasowało. W związku z tym, Minako pozwoliła się obsłużyć i poprzymierzać różne błyskotki, jednak gdy przeszłaś do kolejnego tematu i dziewczyna tylko zwęszyła fakt, że nie zamierzasz nic kupić, pozabierała Ci pierścionki i naszyjniki, po czym zapakowała do swoich szkatułek.

Wtedy też wyszłaś z propozycją, a dziewczyna rozejrzała się, po czym wzruszyła ramionami.
- Zarobek za informacje? No pewnie, to zawsze dodatkowa kasa. - powiedziała ewidentnie zadowolona, że będzie mogła zarobić trochę kasy za nic, po czym jak przekazałaś jej sumę 10 ryo, na co ona spojrzała i schowała pośpiesznie pieniążki do sakiewki. - No dobra to słuchaj, przyjechał jakiś koleś z wschodu...albo północnego wschodu, nie jestem pewna. Nazywa się jakimś mnichem, czy coś...w każdym razie mówi, że jest w stanie pokonać każdego w walce na gołe pięści. Tylko, żeby go wyzwać na pojedynek, od facetów bierze pieniądze i jak ich pokonuje, to wtedy zabiera kasę, a jak ktoś z nim wygra, to ma mieć jakiś przedmiot...który pomaga stawać się silniejszym...? Jakoś tak. Wiesz, ja nie jestem za bardzo yyy...dobra w takie bitki, to tylko wiem tyle, ile usłyszę tu i tam na targu. - dziewczyna rozejrzała się dookoła, jakby sprawdzała, czy ktoś nie podsłuchuje. - No ale najgorzej to mają dziewczyny, bo też znalazła się jedna czy dwie, które postanowiły go wyzwać, no i podobno jak one przegrały to on je gdzieś zaciągał, chyba je łapał i sprzedawał jakimś handlarzom ludziom czy coś. Posrana sprawa, ja od takich rzeczy to się trzymam z daleka. Dlatego Ci mówiłam, że laski, które chcą się z nim zmierzyć, to wpuszcza za darmo. To jakiś oszust, ale no umie się bić, bo jakoś ich pokonuje, nie? W każdym razie, jak chcesz go znaleźć to musisz do Kirahji i pytać o Dojo. Co jakiś czas zmienia miejsce, ale podobno ostatnio tam był. - dziewczyna wzruszyła ramionami. - No, tyle wiem. A czekaj, Ty nie jesteś ta...jak ona była...no...kurde, widziałam Cię ze strażą miejską. Ale chyba nie chcesz mi nic zrobić, nie? Ja handluje zgodnie z zasadami, nic nie robię złego! - podniosła ręce w geście obronnym. - Mówię jak jest, nic nie zmyślam.

  Ukryty tekst

[Minako]

Minako skłoniła lekko głowę i uśmiechnęła się do mężczyzny, który za trochę ryo zaczął kłaniać się jej w pas i nadawać jej szlachetne tytuły, mimo że nie dał rady sprzedać jej żadnego stroju. Kunoichi miała okazję już nie raz przebywać wśród mieszkańców Kinkotsu i wiedziała, że czasami kilka ryo może pomóc wykarmić rodzinę. Co prawda ten kupiec nie wyglądał na takiego, któremu by czegoś brakowało, ale bardzo się starał sprzedać swój towar, więc Minako postanowiła mimo wszystko go docenić. Może zyska tym sympatię i zostanie zapamiętana następnym razem. Kto wie. Karma zawsze wracała, a ona miała wystarczająco pieniędzy, żeby pozwolić sobie od czasu do czasu na takie dobre gesty.

Kolejną osobą, która ją zatrzymała, była młoda dziewczyna sprzedająca biżuterię. O ile była naprawdę obrotna i świetnie zachwalała swój towar, o tyle istniało podejrzenie, że nie miała ich z legalnego źródła, albo były w jakiś sposób trefne, dlatego też Minako nie chciała pakować się w taki zakup, zwłaszcza za tyle pieniędzy. No i w sumie nie znalazła nic, co mogłoby ją zainteresować. Mimo wszystko uprzejmie poświęciła czas młodej handlarce, która ostatecznie okazała się być cennym źródłem informacji. Kunoichi postanowiła więc to wykorzystać i zaproponowała dziewczynie trochę pieniędzy za więcej szczegółów, na co tamta zgodziła się bez żadnych oporów na taki układ. Minako więc uważnie słuchała o podejrzanym mężczyźnie i jego wywrotowym biznesie. Zdecydowanie nie spodobała jej się wzmianka co do podejrzeń, co mógł zrobić z kobietami, które zgłosiły się do pojedynku z nim i przegrały. Tak czy inaczej, miała już informacje o lokalizacji, więc mogła udać się tam, aby na własne oczy zbadać tą sprawę. Już się nie mogła doczekać, jak skopie typa i wsadzi go za kraty. O ile oczywiście to całe sprzedawanie kobiet się sprawdzi i w ogóle.

- Dziękuję za te informacje. - Podziękowała handlarce. - Sprawdzę co tam się dzieje. Jeśli ten oszust rzeczywiście robi krzywdę kobietom i oszukuje ludzi na pieniądze, to trafi za kraty.

W tym momencie dziewczyna chyba zdała sobie sprawę kim była Kunoichi, bo coś jej zaświtało, że widziała już ją ze strażą miejską. W tym momencie zaczęła się motać i zapewniać, że wszystko co robi jest w pełni legalne i że nie robi nic złego. Minako uśmiechnęła się lekko na to, po czym machnęła uspokajająco ręką, żeby młoda handlarka już się tak nie stresowała, bo nie o nią tutaj chodziło.

- Jestem Minako. - Przedstawiła się tamtej. - Z racji tego, że właśnie mi pomogłaś, przymknę oko na to, skąd taka młoda osóbka może mieć tak drogocenne klejnoty. Uważaj na siebie.

Po tych słowach odeszła, kierując się w stronę Kirahji. Była to biedniejsza dzielnica Kinkotsu, więc będzie musiała mieć się na baczności. Miała tylko zlokalizować Dojo i znaleźć tego całego mistrza. Ciekawe, czy z nią pójdzie mu tak łatwo. Już się nie mogła doczekać obicia mordy temu oszustowi. To będzie ciekawa zabawa.