Szlak transportowy

[Yami]

Misja rangi B

19/17
Minako

Minako nie dostała odpowiedzi na szukane przez nią pytania a przynajmniej nie od samego razu. Musiała czekać i zdać się na uczciwość i renomę informatorów. Skoro dał słowo że znajdzie to czego potrzebuje i przekaże jej do rąk własnych, tak właśnie się stanie. Mimo wszystko renoma informatorów jest jednym z najważniejszych jego przymiotów. Osoba sprzedająca lewe/niesprawdzone informacje długo nie będzie żyła w tym fachu. Gdyby nie fakt, że nie znała ona człowieka, wszystko wskazywało, że prędzej czy później dostanie w swe ręce to czego chce...
Czas między rozdzieleniem się grupy a powrotem do miejsca z wielką wyrwą w ziemi był bliski pełnego obrotu klepsydrą. Brakowało kilka osób. Z grupki napastników pozostał tylko ten, który obiecał powrócić z wami do stolicy aby przekazać informacje. Heirou dał swoje słowo i oczekiwał, że również go dotrzymasz, że wesprzesz ich sprawę o dobro wioski z której pochodzi. Ryo wciąż była nadąsana na całą sytuację a Malaya jak to Malaya wzdychał siedząc zmarnowanie pod kamieniem. Wyglądał jakby rozpierała go energia ale wiedział, że musi siedzieć na dupie i czekać co było dla niego dość przybijające. Widząc znajomą twarzyczkę chęci życia do niego wróciły i kąśliwie pytał się ile może zająć zadanie kilku pytań. Nie mniej jednak nie pytał się o przekazane informacje. Wasz kapitan często zachowywał się lekkomyślnie ale nigdy nie działał "głupio". Wśród nich była osoba, której nie ufał. Patrząc na doświadczenie i status Malaya mógł wiedzieć jak informatorzy działają a więc potencjalne informacje mogły trafić tylko do "upoważnionych " osób. Minako mogła więc dowiedzieć się czegoś czego łucznik nie wiedział. Szansa była mała ale nie chciał jakkolwiek ryzykować, toteż nie pytał o przebieg tego zdarzenia.
Zgodnie z planem i po paru kąśliwych wymianach między Minako i kapitanem udało się w końcu wyruszyć w dalszą drogę. Drużyna musiała odpowiednio zmienić formację patrząc na pojawienie się nowej osoby. Po Heirou nie było widać urazy, że był traktowany nieco jak ich więzień. Wiedział na co się decydował nawet jeśli otrzymał od was stosowne zapewnienia. Tylko jak zaufać od razu komuś kto jeszcze niecałą godzinę temu mógł zrobić wam sporą krzywdę.
Odebranie ładunku i powrót odbył się bez większych ceregieli. Przekazany drugiej stronie dokument który miał Malaya upoważniał do odbioru transportu. Sam również otrzymał odpowiedni list, który miał zostać przekazany bezpośrednio do Jou. Nie mogliście znać jego zawartości bez złamania pieczęci nałożonej na zwój. Zwykły wosk, który miał siłę większą od niejednego Fuinjutsu. Poznanie sekretu było łatwe ale próba uniknięcia kary za czytanie korespondencji Jou mogło skończyć się czymś gorszym niż skrzynka która mogła zniknąć z wozu.
Dotarliście do wioski. Malaya z listem udał się do siedziby władz razem z Heirou. To był jego obowiązek jako lidera zespołu. Was wygonił do waszej stałej miejscówki i obiecał powrót w ciągu maksymalnie godziny. Byłoby szybciej gdyby nie nowy gość i przerażenie w jego oczach. Wspominał, jak nie ufa Jou i władzy Kinkotsu. Umowa to jednak umowa. Sam Malaya powiedział, że przekaże odpowiednim osobom prośbę Minako o rozmowę Jou. Biorąc powagę sprawy Malaya dał słowo Kunoichi, że postara się aby nie musiała długo czekać.
Kiedy więc do was wrócił informacja o nadchodzącym spotkaniu po normalnych godzinach pracy urzędu mogła powodować podziw drużyny, która nie czekając na niego skończyła już posiłek i była już po kilku miłych dla gardła piwach.

Misja zakończona sukcesem.
Z/T w wybrane przez siebie miejsce

  Ukryty tekst

• Malaya
• Ryo
• Bocchi
• HEIROU - Łucznik
• Dzieciak
• Grubas
• GOURIKI - zabandażowany

[Tetsu Maji]

Kolejka 7: viewtopic.php?p=213063#p213063

Trudności napotkane na misjach dodawały pewnego rodzaju motywacji. Pozwalały rozwijać się poprzez rozwiązywanie problemu albo zażegnanie kryzysu. Dlatego nie trudno sobie wyobrazić, jaką ulgę poczuł młody Maji, kiedy wreszcie dotarli do celu. Nie obyło się bez cichego westchnienia, które odciążyło strudzony organizm. Uważał, że dość dobrze spełnił swoją rolę, chociaż pod koniec nie był za bardzo przydatny. Z wielu czynników, ale może też przez to, że nie nadawał się do takich problemów. Trudno stwierdzić jednoznacznie. Jakby nie patrzeć, to czuwał poniekąd nad uszkodzeniami, żeby w razie potrzeby móc zareagować dostatecznie szybko. Pokazał się z dobrej strony. Na szczęście pojazd stabilnie dotarł do osady. Po twarzach zebranych mógł zauważyć zmęczenie, lecz wskutek tego zasłużyli sobie na zasłużoną wypłatę.

Shikata obserwował, jak tragarze ustawiają się w kolejce, która powoli zmniejszała się, aż on sam nie dotarł na początek. Tyle mu wystarczyło, żeby z zadowoleniem odebrać jego należność. Z pośród tych niewielu wykonanych dotąd zadań, to było najbardziej wymagające i wystawiające chłopaka na próbę. Tym bardziej, że nie działał samodzielnie, a stanowił jedno z ogniw całości. Rozumiał fakt, że nie wszyscy byli zadowoleni z przebiegu zadania, a nawet z udziału w nim chłopaka. Wystarczyła mu ta odrobina sympatii, którą został obdarzony przez garstkę współpracowników. Z resztą wszyscy tu obecni zarabiali na transportowaniu lub przenoszeniu towarów. Dla nich wszystko rozejdzie się po kościach. To była jedyna oczywistość, której nie mogli zaprzeczyć. Tetsu stanowił tu tylko drobny dodatek. Zapewne skutki będzie odczuwał jeszcze nazajutrz. Przystanek w jego rozwijającej się w dalszym ciągu karierze miał swoje wzloty i upadki. Nie był szybki, ale to już zależało od samego bohatera. Obierze ścieżkę, która będzie mu najbardziej odpowiadać. Mógł tylko przyzwyczajać się do podjętych wyborów i ich rozległości oraz konsekwencji za nimi stojącymi. Na razie miał za sobą kolejną garść doświadczenia, której potrzebował.
- Dziękuję i powodzenia w dalszym handlu. Sayonara. - rzucił na pożegnanie, zamarkował obszerny ukłon w stronę marchanta z Daishi i udał się w swoją stronę. Skóra kleiła mu się od potu, a mięśnie dawały o sobie znać w wielu miejscach. Mimo to bez problemu wplątał się w tłum przechodniów i udał na odpoczynek.

z/t

[Minako]

Była znacznie szybsza i wytrzymalsza niż najlepszy wierzchowiec, dlatego też zrezygnowała z wypożyczenia konia ze stajni. Część drogi będzie biegła, potem trochę potruchta, a potem przejdzie, odzyskując energię i tak cały czas. Gdyby chciała jechać konno, ten by jej padł zapewne już na początku drogi przez Pustynię, więc szkoda zwierzęcia. Minako opuściła więc Stolicę i jednym z głównych szlaków udała się w stronę celu swojej podróży. Była Pustynnym Zwiadowcą, więc kolejna wyprawa na piaski nie była dla niej niczym strasznym. Zawsze czujna, zawsze gotowa do walki.
Droga była długa, ale Minako liczyła się z faktem, że to kwestia dni i tygodni, w zależności jakie narzuci sobie tempo i czy nie spotkają ją jakieś niespodzianki na drodze. Jeśli natrafi na jakiś bandytów, to chociaż będzie miała trochę rozrywki, żeby skopać im tyłki. No i w drodze można było dowiedzieć się ciekawych plotek, a to przecież bardzo interesowało Jou. Może uda jej się przynieść mu naprawdę interesujące wieści?

[zt]

  Ukryty tekst