Wioska przy rzece Asahi

[Nana]

Misja D
Satoshi
post 11 Satoshi wybrał się w dalszą podróż. Zostawił wredną babkę samą na farmie i poszedł we wskazanym mu wcześniej kierunku. Nie musiał iść wcale jakoś długo. Tuż za wzgórzem znajdowało się koryto jednego z mniejszych odnóg rzeki Asahi. Było stosunkowo niewielkie, a woda w nim ledwo płynęła. Pustynia nie była przychylna dla takich miejsc. Wysokie temperatury i mocne słońce bezwzględnie wysuszały okolice. Oprócz piasku nie było tutaj praktycznie nic. Pechowe miejsce dla stworzenia sobie domu z farmą, jednak podobno starych drzew się nie przesadza, prawda? Widocznie stare małżeństwo kochało to miejsce pomimo jego wad.
Chłopak doszedł do rzeczki i mógł się porozglądać. Po krótkich oględzinach mógł zauważyć potłuczone butelki i chyba coś co było wcześniej wędką. Gdyby poszedł w tamtym kierunku dotarłby do wysokiej wyschniętej trawy, co mogło znajdować się za nią? Jeśli spojrzał w drugą stronę brzegu rzeczki nie zobaczyłby nic interesującego.

[Satoshi]

Satoshi maszerując żwawo, rozglądał się po okolicy. Zauważył więc dosyć szybko, że coś, co zostało przez kobietę nazwane rzeką, w istocie było marnym odcinkiem większego źródełka wybijającego gdzieś na powierzchnię, które ledwo wygrywało walkę ze spragnionymi, codziennie nagrzewanymi niemiłosiernie przez słońce do parzących więc temperatur, piaskami pustyni tylko po to, by zasilić Asahi. Chłopak najwidoczniej jednak dotarł na właściwie miejsce, sądząc po nieodzownym elemencie wyposażenia każdego szanującego się wędkarza - butelki. Choć, by być dokładniejszym, butelek było tu kilka, większość najwyraźniej potłuczonych. Było to nieco dziwne, wszak gąsiorki, antałki i butelki nie należały do najtańszych elementów wyposażenia domostw i gospod, o czym szybko przekonywał się każdy amator karczemnych pijackich burd, gdy przychodziło do zapłacenia za szkody wyrządzone dnia poprzedniego. No ale cóż, nie Satoshiemu oceniać czyjeś gospodarowanie pieniędzmi. Po nieco dokładniejszych obserwacjach dostrzegł coś, co kiedyś może i było wędką, jednak właściciela jakoś nie zauważył. Podszedł więc bliżej do "zaśmieconego" miejsca i rozejrzał się uważniej. Zanim ruszy dalej, chciał upewnić się, że Hanori, będąc pod wpływem, nie stoczył się po prostu gdzieś do wody, a jego trup nie dryfuje spokojnie, niesiony prądem. Jeśli nic nie będzie wskazywało na taki obrót spraw, Sabaku ruszy w kierunku wyschniętej trawy, licząc, że znajdzie tam staruszka całego i zdrowego. Wątpił, że za trupa ktoś mu zapłaci.

[Nana]

Misja D
Satoshi
post 13 Chłopak zaczął się rozglądać i bez większych problemów znalazł narzędzia 'zbrodni'. Kilka kroków później mógł dostrzec leżące ciało na ziemi, trochę schowane przez wysoką trawę. Na całe szczęście Satoshi znalazł Hanoriego, jednak czy wciąż żył? KIedy do niego podszedł mógł zobaczyć trochę wymiocin wysychających na słońcu. Temperatura była niemiłosierna, jak zawsze zresztą. Życie na pustyni uczyło pokory - nie wszystkich widać. Przykład Day drinking jak się patrzy. Niestety całkiem powszechny u starszych osób. N i e s t e t y. Czy społeczeństwo za bardzo ich zaniedbywało? Pili z nudów?
Starzec zamamrotał coś pod nosem widocznie nie chciało mu się wstawać. Ciekawe dlaczego?
- Chwila jeszcze - wysapał odwracając się na drugi bok - chwila!
W końcu otworzył swoje zaspane oczy i spojrzał na Satoshiego. - Coś za jeden?! Nie mam drobnych!
Miłe spotkanko. Powodzenia Panie Sabaku, zmieniłeś wredną staruchę na dziada!
kolor - dziadek

[Satoshi]

Satoshi splótł ręce, opierając je sobie o klatkę piersiową. Kolejny "miły" gest dzisiejszego dnia. Ehhh, tak być nukeninem i ukarać ludzi za zniewagę - szybko jednak otrząsnął się z tych niezbyt miłych przemyśleń. Gwałtowna krew Sabaku jak zawsze walczyła w nim z poczuciem obowiązku i prawości. Każdy miał swoje demony, a chłopakowi jeszcze przyjdzie wyżyć się na wrogach klanu, prędzej czy później, a nawet mu jeszcze za to będą dziękować. Teraz, trzeba przełykać zniewagi i grać miłego bohatera ludu. Pieskie życie doko... - Panie starszy, proszę wstawać. Rozumiem, że znalazłem w końcu pana Hanori'ego, prawda? Pańska żona mnie po pana przysłała, szukała pana na farmie i chyba mogę dodać, że nie spodziewała się, że będzie pan w takim stanie, coś mówiła o nieskończonej robocie na farmie - Satoshi mówił to, wymownie spoglądając na swoje paznokcie. - Da pan radę iść samodzielnie? Czy schlał się pan tak bardzo, że ciężko będzie panu przebierać nogami? - Eh, jak świat światem, Sabaku wiele by dał, by zabrać ludziom możliwość upijania się. Same z tym problemy a społeczeństwo nic nie zyskuje. O ile alkohol był potrzebny, pozwalał na uzupełnienie płynów bez ryzyka zatrucia się zepsutą wodą, to jednak jego efekty po wypiciu większej ilości są okropne. Ot, marnotrawstwo pieniędzy... Satoshi podszedł bliżej do dziadka, chcąc pomóc mu wstać. Jeżeli będzie zdolny do samodzielnej wędrówki, to pomoże mu dotrzeć do domu na piechotę, o własnych, lekko wspartych siłach. Jeżeli prośba o przebieranie nogami to zbyt wiele, to shinobi stworzy platformę z piachu i na niej przetransportuje pijaczka. Oczywiście umieści go w taki sposób, by w razie, gdyby się dziadkowi "ulało", to strumień treści żołądka nie trafi w Sabaku. Chłopak nie sądził, by coś takiego uszło facetowi płazem.

  Ukryty tekst

[Nana]

Misja D Satoshi
Post 15 Satoshi widocznie miał pecha i ten dzień stał się znacznie mniej miły. Czy wcześniejsze spotkanie z Shinsem było udane? Teraz miał na spokojnie wracać do swojej osady. Plany jednak szybko się zmieniły. Stał teraz przed zapijaczonym starcem, który zwyczajnie traktował łowienie ryb jako wymówkę od pracy i życia. Przecież rzeka była praktycznie wyschnięta. Żadna rybka by się tam nie uchowała.
Mężczyzna powoli dochodził do siebie. Słysząc swoje imię potaknął głową, jednak nic nie powiedział. Chyba walczył z nudnościami. Dopiero po kilku chwilach poczuł się trochę lepiej i z ulgą przyjął pomoc Satoshiego. Chłopak pomógł mu wstać.
- Ah ta baba - westchnął tylko. Pewnie chodziło o babcie z farmy. Sabaku dobrze wymyślił plan przeniesienia dziadka do farmy. Hanori może i był w stanie iść o własnych siłach, ale za pewne trwałoby to godzinami. Kto chciałby trafić tyle czasu?
Dzięki piaskowi szybciutko dotarli na miejsce gdzie czekała już babcia. Wściekła babcia. Miała patelnie w ręce i już groziła mężowi.
- Ja ci dam! - Jechała po nim równo nie zważając na Satoshiego. Kiedy już zaogniła go do domu wróciła do chłopca. Wręczyła mu kilka monet i świeżą bułkę na drogę, którą widocznie sama upiekła. Nici z pomocy na farmie. Babcia musiała zająć się swoim mężem. - Dziękuję. Kup sobie coś słodkiego - powiedziała na pożegnanie.

kolor - dziadek
kolor - babcia
Koniec misji

[Satoshi]

Satoshi z nieskrywaną przyjemnością obserwował, jak babka łoi swojego męża patelnią. Przyjemne z pożytecznym. Przyjemne, bo zawsze miło popatrzeć, jak pijus dostaje za swoje, pożyteczne, bo przynajmniej nieco sadzy odpadnie z metalu, co przekształci się na zdrowsze pożywienie w niej przygotowywane. Sabaku zapłatę przyjął, a jakże, może nie wykonał tego, do czego oryginalnie został najęty, niemniej poświęcił swój czas na rozwiązanie jakiegoś problemu, a za to pieniądz się należy. Nie zamierzał rzecz jasna kupić sobie niczego słodkiego, jak sugerowała staruszka, bardziej preferował rzeczy ostre. Jak kunai na ten przykład. Pożegnał się więc z kobietą i, przegryzając ofiarowaną bułkę, ruszył z powrotem do miasta. Trzeba było przyznać, świeża, domowa bułka nie miała w sobie równych, szczególnie gdy stawała w konkury ze zwykłym pieczywem ze straganów. Te, choć wciąż smaczne, były już przesuszone przez słońce, a przez to Satoshi nie raz skaleczył się w podniebienie, zbyt gwałtownie się w taką wgryzając. Maszerując i przeżuwając, chłopak zastanawiał się, czy wyruszyć jednak jeszcze dzisiaj, skoro zeszło mu dużo szybciej, niż z początku zakładał jego plan, czy jednak może spędzić jeszcze jedną dobę w Asahi.

[Isei]

1/15

Satoshi - D

Wiosna, była czymś, co z pewnością przynosiło delikatną ulgę na pustyni. Upały nie były, aż tak uporczywe, słońce zachodziło dosyć wcześnie. W wiosce Asahi, z powodu podziemne rzeki, nie musieli martwić się aż tak o deszcz, czy inne opady atmosferyczne. Wioska pomimo, że była mała, to świetnie prosperowała i była praktycznie niezależna od reszty regionu. Mogli uprawiać tutaj rolę, hodować zwierzaki, a do tego wszystkiego spokojnie żyć! Czego chcieć więcej! Chłopak, który nie tak dawno zakończył swoje zadanie, mógł teraz poczuć delikatny wiatr, który wbijał mu się w blizny na twarzy. Nie czuł bólu, a raczej ulgę. Temperatura była relatywnie wysoka, biorąc pod uwagę porę roku, jednak wiatr idealnie koił uczucie gorąca.

Pora roku, sprawiała, że pola uprawne nie były jeszcze zielone, czy złote na skutek rosnących nań roślin. Wręcz przeciwnie. Gleba była surowa, można powiedzieć, że sucha. Zbita. Nic na takiej glebie nie wyrośnie. Kiedy Satoshi przechadzał się po ulicach wioski, mógł bez problemu zauważyć, że nikt na owych 'polach', niedaleko domów nie pracuje. Zapewne przez porę dnia, czekali na zachód słońca. Wtedy ciepło tak nie doskwiera, a co za tym idzie, pracuje się dużo łatwiej. Domów było wiele, niektórzy przygotowywali narzędzia do rozkopywania ziemii, inni wyciągali wory z ziarnami, jeszcze inni przygotowywali jakieś deski, worki, snopy wysuszonego na wiór siana. Jeżeli Satoshi chciał sobie dorobić, to była to idealna okazja, by się gdzieś zakręcić. Co prawda, ogłoszeń nie było, ale który dziad pogardził by młodym chłopem do pomocy? Nawet jeśli z mordy nie wyglądał na kogoś, kto byłby skory do pomocy, to przecież już nie raz pomógł, raz nawet bezinteresownie, ratując dziadka przez śmiercią w skutek zawalenia się budynku. Teraz jednak wszystko wskazywało na to, że będzie to opowieść o chłopcu, który być może lada moment, rozpocznie swoją karierę małego rolnika.

Słownik

Postacie
1)
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Shinobi westchnął głośno, rozglądając się po okolicy. Widział ludzi szykujących wszelkie potrzebne narzędzia potrzebne do uprawy roli, nic wszak dziwnego, wiosna nadeszła pełną parą, a on jakoś to przeoczył, jako że na pustyni nic się nie zmieniało poza tylko temperaturą. O ile przez ostatnie lata pobytu w Kinkotsu nie miał okazji zobaczyć rolników i całej tej otoczki z rozpoczęciem upraw, to nie odczuwał smętnej tęsknoty za dawnym życiem. Dziś jednak, ku jego zaskoczeniu, uczucie to uderzyło go niczym cep wyłuskujący ziarno z plew. Już wiele lat minęło, odkąd zamienił motykę na gurdę, sądził więc, że już się przyzwyczaił do zmiany całkowicie. Dzisiejsza przygoda z podstarzałą kobietą udowodniła mu jednak, że to nie do końca prawda. W gruncie rzeczy cieszył się, że przyjdzie mu nieco popracować na farmie, choć nie potrafił tego przed sobą przyznać. Może dlatego tak zdenerwowała go zmiana planów, spowodowana pijacką eskapadą starca. Życie, które prowadził teraz, było znacznie ciekawsze, dynamiczniejsze i o wiele bardziej opłacalne. Nie potrafił więc zrozumieć, skąd ta ogarniająca go właśnie melancholia.

Wiedziony dziwną determinacją postanowił, że jednak spędzi tu jeszcze kilka dni, zaciągnie się na jakimś gospodarstwie do pomocy, zrobi cokolwiek... byle tylko upewnić się, że dobrze wybrał, rezygnując jeszcze jako dziecko, ze spokojnego trybu życia, którego rytm wyznaczał kalendarz rolny. Przeszedł się więc po okolicy, starając się wypatrzeć jak najokazalsze gospodarstwo. Bogatszy niż u sąsiadów dom oznaczał, że właściciele mają więcej pola do ogarnięcia, a do tego potrzebni byli pracownicy, co z kolei oznaczało, że łatwiej będzie dostać pracę. Dodatkowo, Satoshi liczył, że z racji bycia shinobi, będzie w stanie wykonać więcej pracy niż przeciętny rolnik w tym samym czasie, co równało się lepszemu wynagrodzeniu. Jeśli znalazł domostwo odpowiadające jego wymaganiom, to ruszył prosto do drzwi, lub do osób kręcących się po obejściu.

[Isei]

3/15

Satoshi - D

Nostalgia... chęć doznania tych samych emocji co za młodu. To własnie to ciągnęło naszego młodego bohatera do pozostania w osadzie. Prócz tego była to świetna okazja by zdobyć nieco pieniędzy. Chłopak rozglądał się w poszukiwaniu najbogatszego gospodarstwa. Długo nie musiał szukać. Spory dom jak na tę wioskę, a obok trzy sporej wielkości szopy, stajnie? Może coś jeszcze innego? Trzy gospodarcze budynki, wyróżniały się spośród reszty. Głównie rozmiarem. Do domostwa prowadziła surowa, prosta furtka zrobiona z kilku desek. Całe gospodarstwo zaś, było otoczone niskim drewnianym płotem.

Drzwiczki nie były zamknięte. Można było otworzyć je delikatnym pchnięciem, a dalej? Kilkanaście metrów ścieżki wyścielonej drobnym, białym kamieniem. Już z tego miejsca mogłeś zauważyć kilku mężczyzn, oraz jedną kobietę. Wyglądali jak pracownicy. Nosili narzędzia, deski czy puste worki. Jedna osoba stojąca przed budynkiem mieszkalnym, stała spoglądając na chłopaka z założonymi rękoma na klatce piersiowej. Nie odzywał się on jednak, mierząc go surowym spojrzeniem. Był starszym mężczyzną, w okolicy pięćdziesiątki. Miał na sobie zwiewną biała koszulę, do tego zwiewne spodnie oraz drewniane sandały, na delikatnym obcasie. Cóż, Satoshi miał wybór. Wycofać się, lub zagadać do staruszka.

Słownik

Postacie
1) Staruszek
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Sabaku niewiele czasu musiał stracić na poszukiwaniu budynku, odpowiadającego jego wymaganiom. Podszedł więc żwawo do zamkniętej furtki i szybko omiótł podwórko wzrokiem. W obejściu kręciła się niewielka grupa ludzi, a sądząc po przenoszonych narzędziach, byli to pracownicy tego gospodarstwa. Satoshi zwrócił także uwagę na jegomościa stojącego z założonymi rękami tuż przy budynku mieszkalnym, ot, najwidoczniej chłopak znalazł właściciela tego przybytku, a przynajmniej tak mógł sądzić po fakcie, że zamiast pracować, stał tylko ze splecionymi rękoma i starał się wyglądać poważnie. Przekaz był jasny, to on tu płacił, a nie ktoś jemu. Shinobi zatrzymał się przed bramą i zawołał pogodnym tonem, kierując swoje słowa do starszego mężczyzny: - Chwalmy piękną Amaterasu gospodarzu! Nie szukacie aby ludzi do pracy na kilka najbliższych dni? Zarobku szukam! - Prosty, jasny przekaz. Satoshi zawsze miał wrażenie, że im więcej informacji na raz się podaje, tym gorzej rozmówca reaguje. Swoje referencje podać chłopak zamierzał podać, dopiero gdy zostanie o to zapytany. Nie planował wszak płaszczyć przed mężczyzną, a potok słów opisujących swoje umiejętności brzmiał dla Sabaku zawsze jak zawoalowana, błagalna wręcz prośba o wzięcie czyjejś kandydatury pod uwagę. Zbyt wiele razy widział coś takiego od innych, niskich rangą shinobi w siedzibie klanu, gdy prosili o bardziej intratne misje mimo to, że nie spełniali wymaganych warunków i zawsze ten brak godności go śmieszył. Ninja powinien oferować swoje usługi, a nie błagać o możliwość ich świadczenia. Idealnym scenariuszem oczywiście byłaby praca szukająca konkretnego shinobi, a nie na odwrót. Ale na to trzeba mieć już renomę... Zupełnie Satoshiemu nie przeszkadzał fakt, że z pogardą myślał o "żebrzących" współ-klanowiczach, podczas gdy sam właśnie zamierzał podjąć się, chyba tylko z powodu własnego, chwilowego kaprysu, zajęcia całkowicie nieprzystojącego jego profesji. Pieniądze także się przydadzą. Jak się nie ma, co się pragnie, to się bierze co popadnie, a kunai'e kosztują.

[Isei]

5/15

Satoshi - D

Staruszek widząc zmierzającego w jego kierunku młodzieńca, cały czas spoglądał na niego, jakby ciekawy tego, co ten zrobi. Gurda na plecach pozwalała mu sądzić, że chłopak jest shinobi, nie był jednak ocenić poziomu zaawansowania. Gdy Satoshi odezwał się mężczyzna wziął głeboki wdech, a ręce które były założone na klatce, powędrowały kolejno. Jedna do kieszenii jego brązowych, wychodzonych spodni, a druga do brody. Musiał pomyśleć. Nie kazał Ci jednak czekać zbyt długo. Po zaledwie kilku sekundach odezwał się. Donośny głos rozbrzmiał, a mężczyzna uśmiechnął się.

- Witaj w moich skromnych progach! - przywitał się, a następnie od razu dodał. -Dodatkowa para rąk nigdy nie zaszkodzi. Mamy wiosnę, przygotowania na cały sezon rozpoczynają się właśnie teraz. Miałbym roboty na kilka dni, może nawet tygodni. Sowicie Ci wynagrodzę pomoc przy gospodarstwie. Po za tym... - podrapał się po brodzie, a następnie spojrzał dokładnie na chłopaka. - Mogę zaoferować Ci nocleg. Pracujemy głównie wieczorem i wczesnym rankiem, więc popołudnia i noce miałbyś wolne. To jak? - zapytał. W końcu musieli oboje przystać na warunki umowy, starzec nie mógł podjąć decyzji za Sabaku. W między czasie, chłopak mógł usłyszeć donośne uderzanie młotkiem dochodzące z jednego z budynków obok. Ktoś ewidentnie zbijał jakieś deski, albo coś jeszcze innego. Satoshi musiał jednak podjąć decyzję, czy warunki mu odpowiadają. Starzec wysunął w jego kierunku dłoń w celu uściśnięcia jej i zawarcia umowy.

Słownik

Postacie
1) Staruszek
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Niewiele się zastanawiając, Satoshi przeskoczył przez niewysoki płot i uścisnął wyciągniętą do niego rękę. Oferta wydawała się uczciwa, kilka dni pracy na gospodarstwie na pewno zaspokoi tą dziwną mrzonkę o dawnym życiu i chłopak będzie mógł z pełnią zapału powrócić do normalnych zadań, przystojących jego profesji. Będzie też mógł powrócić bez przeszkód do treningu, praca fizyczna na polu pozwoli mu zregenerować się mentalnie, miał już bowiem serdecznie dosyć przesiadywania pośrodku pustyni, kryjąc się przed słońcem w niewielkiej formacji piaskowca, gdzie zwykł był trenować kontrolowanie swojego Kekkei Genkai. Potrząsnąwszy więc wyciągniętą doń dłonią, młodzieniec powiedział - Zgadzam się z radością. Nazywam się Sabaku no Satoshi, zanim odkryłem u siebie zdolności pozwalające na zostanie shinobi, pracowałem na rodzinnym gospodarstwie. Z miłą chęcią oddam się pracy fizycznej, trzeba czasem odpocząć od zawodu, sam pan rozumie. - Dodatkowym atutem podjęcia pracy w tym gospodarstwie był fakt, że zaproponowano mu nocleg, co oznaczało znaczną oszczędność na wynajmowaniu pokoju w karczmie, ceny za nocleg może i nie były zbyt wysokie, ale szybko się kumulowały, ostatecznie odchudzając mieszek zauważalnie. Chłopak rozejrzał się ponownie po gospodarstwie, starając się zlokalizować źródło rozbrzmiewających postukiwań i zapytał - Tak czy siak, cóż takiego miałbym dziś robić? - Satoshi cieszył się na myśl, że spędzi tu najbliższych kilka dni.

[Isei]

7/15

Satoshi - D

Uścisk staruszka był mocny. Bardzo mocny, miałeś wrażenie, że za parę sekund wręcz zmiazdży Ci palce w prawej dłoni. Zanim to jednak nastąpiło, puścił twoją dłoń uśmiechając się szeroko. Pierw wskazał na dom za jego plecami. Ogromna posiadłość, jak na małą wioskę w której przyszło mu się znaleźć. Mogła pomieścić ogromną ilość gości, pracowników czy chociażby członków rodziny staruszka. Kiedy Satoshi się przedstawił, jego pracodawca postanowił nie być dłużny.
- Kenji. Miło mi Cie poznać młodzieńcze. - powiedział z dumą w głosie, następnie poczekał, aż Satoshi skończy mówić, by samemu przejść do tej czynności. - Mieszkać będziesz w moim pokoju gościnnym, nie codziennie spotyka się Shinobi z rodu Sabaku, zwłaszcza takiego, który chciałby dorobić na Twoim gospodarstwie. Gurdę możesz zostawić na zewnątrz, na czas pracy nie będzie Ci potrzebna, będzie tylko przeszkadzać. - powiedział spokojnie, a następnie wolnym krokiem ruszył w kierunku budynku przypominającego szopę, bądź warsztat.

To stamtąd dochodziły odgłosy uderzania młotkiem. To tam grupa mężczyzn chwilę temu wnosiła snopki siana, puste worki paździeżowe czy chociażby surowe, suche deski. Kenji wziął głęboki wdech, a następnie krzyknął ile sił w gardle w kierunku warsztatu.

- Ryuu! Ryuu! Chodź tutaj! - był bardzo głośny. Satoshi nie spodziewający się tak głośnych krzyków, poczuł jak dźwięk wręcz ryje w jego narządach słuchowych, na szczęście nie uszkadzając ich. Po parunastu sekundach oczekiwania w dużych drewnianych drzwiach, pojawił się wysoki mężczyzna. Czarnowłosy jegomość zmierzył Satoshiego wzrokiem. Był umięśniony, a jego klatka piersiowa robiła największe wrażenie. Ryuu napiął mięście zakładając ręce na biodra. Kenji zaś od razu przedstawił mu sytuację. - Ryuu, to jest Satoshi. Będzie nam pomagał, przez jakiś czas. To Shinobi z rodu Sabaku, więc traktuj go z należytym szacunkiem! Będzie Ci pomagał. Oczywiście bez taryfy ulgowej, jego pochodzenie nie sprawi, że pieniądze dostanie za patrzenie na robotę! Płot ma być gotowy na jutro, inaczej nie będziemy mogli zaznaczyć obszarów rolnych. Stary nadaje się tylko na opał. Haku i Nishiya będą dostarczać wam materiał. Wszystko jasne? - zapytał obu chłopaków.

Ryuu nie był starym mężczyzną, miał może z 25, maksymalnie 30 lat. Kiwnął głową, a następnie spojrzał na Satoshiego, delikatnie klepiąc go w ramię. Uśmiechnął się szeroko.

-Sabaku, co? Miło poznać, jestem Ryuu. Pracuje tutaj już dobre kilka miesięcy, pochodzę z Yusetsu, a tu... znalazłem się w sumie przypadkiem. Pan Kenji zaoferował mi pracę, podczas jego wizyty w naszych regionach. Ale mniejsza z tym, robota nie będzie czekać. Mamy do zrobienia całkiem sporo. Ponad sto metrów płotu. Prosta robota. Zbijamy deski, przycinamy. Jedno przęsło ma mieć pięć metrów. Mamy wewnątrz miarę i narzędzia. Potrafisz obsługiwać młotek, co nie? - zapytał, praktycznie retorycznie. Nie przyjąłby innej odpowiedzi do wiadomości niż tę oczywistą. - Nishiya i Haku będą donosić deski, we dwójkę pójdzie sprawniej. Chodźmy. - zakończył, po czym ruszył do wewnątrz budynku, czekając na Satoshiego.

Słownik

Postacie
1) Kenji
2) Ryuu
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst

[Satoshi]

Sabaku starał się nie dać po sobie poznać, że prawie połamano mu wszystkie kości w dłoni. Facet miał łapę jak imadło, co nie było w sumie niczym dziwnym, rolnictwo hartuje ciało nie gorzej niż niejeden trening przechodzony przez shinobi. Postępując zgodnie z radą Kenshiego, chłopak odłożył gdzieś w kącie gurdę, swoje główne narzędzie pracy. Starał się wybrać takie miejsce, by gliniane naczynie nie uległo przypadkowemu uszkodzeniu przez krzątających się wszędzie pracowników, nie chciał też, żeby walała się wszystkim pod nogami i przeszkadzała. Trochę dziwnie było Satoshiemu się z nią rozstać, uznał jednak, że znajdują się przecież na pustyni, wszędzie piachu ma pod dostatkiem w razie potrzeby, nie ma co rozpaczać, nie stanie się z tego powodu bezbronny. Następnie ruszył za swoim nowym pracodawcom w kierunku budynku, z którego wydobywały się postukiwania, jak się okazało, były to odgłosy powstającego ogrodzenia. Chłopak prawie ogłuchł po tym, jak niespodziewanie gospodarz wydobył z siebie głośny okrzyk. Aż skrzywił się nieznacznie, cholera, nawet niedawno spotkany tygrys nie ryczał tak głośno, jak ten facet. Resztę swojej wypowiedzi przekazał on na szczęście normalnym głosem, Sabaku więc wysłuchał uważnie opisu powierzonego mu zadania. Na znak potwierdzenia, skinął tylko głową i przywitał się z nowym współpracownikiem, Ryuu: - Również miło poznać, mów mi Satoshi. - nie miał ochoty zdradzać rozmówcy, że przybył tu prosto ze stolicy, toteż tylko pokiwał głową, udając zainteresowanie historią mężczyzny. Co zaś tyczyło się płotu, praca wydawała się łatwa, prosta i przyjemna. Trochę szkoda, że shinobi nie znał jakichś bardzo zaawansowanych technik natury Fuuton, przecinanie poszłoby im dużo szybciej i sprawniej, a tak, trzeba było niestety chwycić za piły. Ruszył więc za mężczyzną do wnętrza, wzrokiem poszukując narzędzi. Było dokładnie tak, jak stwierdził Kenshi, nie płacono mu za nadzór, tylko za machanie młotkiem. Jak tylko dostanie znak do rozpoczęcia pracy, chwyci pierwszą z desek i odmierzy odpowiednią długość, zaznaczając miejsce cięcia pośpiesznie wyciągniętym z kabury kunaiem. - Przęsło pięć metrów długości, a jaką ma mieć wysokość?

[Isei]

9/15

Satoshi - D

Zadanie powierzone przez Kenjiego naszemu bohaterowi, zdawało się proste i przyjemne. Pięć metrów to całkiem sporo, jak na jedno przęsło płotu, jednak posiadane pole najwidoczniej było wystarczająco duże, by składanie tak wielkich płotów, bądź płotków miało sens. Po wejściu do warsztatu Satoshi mógł się rozejrzeć. Zobaczyć jak wszechstronnym budynkiem był warsztat. Z zewnątrz wyglądał dużo... mniejszy? Pierwszym co rzucało się w oczy po wejściu, było kilka schodków w dół. Trzy, może cztery? Cały budynek był delikatnie wkopany w ziemię, głównie po to, by było w nim chłodno nawet podczas największego upału. Następną rzeczą która zdecydowanie rzucała się w oczy, była stera tesek. Dosyć cieńkich, bo mających zaledwie dwa centymetry grubości, długich na około... pięć metrów. Przynajmniej jedną rzecz mieli ciętą na miarę! Nagle jednak Ryuu usłyszał pytanie, na które od razu postanowił odpowiedzieć.

- Niecały metr. Ten płot ma po prostu wyznaczać granicę, większość ludzi w wiosce się ze sobą zna, chodzi raczej o estetykę i pomoc przy rozsiewaniu. Nic więcej. Z jednej deski wytniemy cztery... może pięć pinowych kawałków. Później, zgodnie z stelarzem ścinamy jeden róg, tak by powstała nam swego rodzaju drewniana mozaika. Jeden z góry do dołu, drugi z dołu do góry. Proste jak jebanie młody. Nic prostszego do roboty w tym gospodarstwie nie dostaniesz! - powiedział wesoło, a następnie wskazał na ogromny, drewniany blat, okuty blachą z góry. Widziałeś, że na blacie stoją wszelkiego rodzaju narzędzia, wzornik zrobiony z trzech zbitych desek z sporymi otworami - zapewne na piłę. Ryuu, wskazał na wzornik, a następnie powiedział wesoło. - Dobra Satoshi, zajmij się wycinaniem poprzecznych desek, ja przygotuje Ci metrowe kawałki, potem to wszystko pozbijamy i będzie gotowe. Proste, nie? - zapytał. Obok wzornika leżało już kilka metrowych kawałków desek. Ryuu zaś ruszył do sterty z jednym z nich, wziął również piłę, sporych rozmiarów. Przykładając swój wzornik najpierw zrobił nacięcia w miejscu, gdzie finalnie miały być zrobione cięcia, by później zając się skracaniem i dzieleniem kawałków drewna. Satoshi zaś mógł rozpocząc pracę ze wzornikiem oraz krótszymi kawałkami desek.

Słownik
1.Wzornik do cięcia pod kątem

Postacie
1) Kenji
2) Ryuu
Mapa:


Inne:

  Ukryty tekst