Południowy punkt graniczny : Granica Kyuzo - Shigashi

[Tetsurō]

---

Południowy punkt graniczny : Granica Kyuzo - Shigashi

---

Punkt graniczny od strony Kyuzo, obstawiony przez mieszkańców Karmazynowych Wzgórz. Znajduje się na lekkim wzniesieniu, tuż obok głównego traktu prowadzącego na południe. Głównym jego elementem jest wysoka, kamienna wieża, z której widać okoliczne lasy oraz trakt, dzięki czemu z oddali można dostrzec nadciągające niebezpieczeństwo. Tuż obok wieży jest także kompleks koszarowy złożony z czterech budynków w których żyją i śpią strażnicy graniczni. Mają tutaj też swoje niewielkie magazyny uzbrojenia oraz stajnie, wszystko co jest potrzebne aby punkt mógł funkcjonować samodzielnie a także móc się w razie czego obronić przed napaścią. Na szczycie wieży, na poddaszu, znajduje się siedziba sokolnika, który zajmuje się komunikacją ze stolicą oraz innymi okolicznymi punktami, w tym z najbliższym garnizonem, który w razie czego może zapewnić wsparcie.

[Tetsurō]

"Fantastyczne Zwierzęta - Feniks i Smok"

Misja C dla Shintazu i Arino

44 / 42
Poprzedni Temat : Kyuzo - Polana przy południowym trakcie

Młoda kunoichi poświęciła wiele, żeby wykonać swoje zadanie. Łącznie z przepięknym kimonem, które otrzymała w prezencie. Było tak przyjemne w dotyku, delikatne i przede wszystkim olśniewająco śliczne, no i doskonale współgrało z jej urodą. Na pewno drugiego takiego nie znajdzie, mimo to poświęciła je dla dobra swojego zadania. Czyż nie był to dowód pełnego oddania dla rodzini Yoshida? Jeśli nie, to nie wiem co mogłoby przekonać ciebie, mój drogi czytelniku...
Wracając do historii, Arino miała pewien plan, wiedziała, że jest zbyt zmęczona żeby wchodzić w otwartą konfrontację, co więcej, nie mogła ryzykować życia porwanego chłopaka. Na szczęście, przyszedł jej do głowy jeden ciekawy pomysł. Postanowiła, że uda się jak najszybciej do pobliskiego punktu granicznego, tego samego, który mijała poprzedniego dnia i tam poszuka pomocy. Być może ktoś z tamtejszych pracowników siedzi w kieszeni feniksa i będzie w stanie jej pomóc. Pogoniła konia, jak szybko tylko mogła, nie był to wierzchowiec bojowy, jednakże jak na pociągowego, był całkiem szybki. Posterunek też nie był daleko, co także sprzyjało jej planowi. Co więcej, przez większość czasu jej przeciwnik także był w okolicy. Nie widziała go cały czas, jednakże raz na jakiś czas mignął jej na horyzoncie między drzewami. Dopiero, kiedy młoda kunoichi zaczęła się zbliżać do punktu granicznego, porywacz się oddalił, zapewne nie chciał mieć styczności z okolicznymi władzami.
Kiedy Arino podjechała pod wieżę, dostrzegła, że jest ona oświetlona przez pochodnie a po jej murach chodzi kilku strażników, którzy zapewne obserwują teren. Zdecydowanie przyglądali się jej, więc postanowiła zaryzykować i wykonać kilka tajnych znaków, licząc, że przyniesie to jakiś skutek. Początkowo nic takiego nie widziała, tak jakby wszyscy ją zignorowali, jednakże po kilku chwilach usłyszała odbijający się pod kopytami jej konia kamień. Chwilę później drugi, kiedy spojrzała w stronę, z której nadleciał, dostrzegła sylwetkę stojącą w cieniu, pomiędzy drzewami rosnącymi przy trakcie. Kiedy podeszła do niego, dostrzegła mężczyznę w mundurze, o długich, czarnych włosach i białych oczach. Odpowiedział jej kilkoma znakami, potwierdzającymi, że siedzi w kieszeni Yoshidy, a następnie skarcił ja wzrokiem.
- Musiało wydarzyć się coś na prawdę poważnego, skoro nawiązujesz kontakt tak otwarcie. Wiele ryzykujesz, w ostatniej chwili przekonałem swoich towarzyszy, że ja się zajmę twoim przybyciem. - powiedział białooki mężczyzna bez źrenic, cały czas stojąc w cieniu. Miał może dwadzieścia pięć lat, na pewno nie więcej, choć wyglądał na doświadczonego w boju o czym świadczyły liczne blizny i ten dziwny, wojskowy sznyt w ruchach.
- O co chodzi? W czym mogę pomóc rodzinie Yoshida? - mężczyzna zapytał, cały czas wpatrując się wprost w Arino. W jego głosie nie było zbyt wiele emocji, jedynie profesjonalizm. Zapewne nie było to pierwszy raz, kiedy musiał komuś pomóc. Ciekawe, czy zdarzało mu się pomagać też innym rodzinom...

Tataromi Usano
Ayamae Shingo
Tataromi Unahara
Strażnik Graniczny

[Arino]

- Nie ryzykowałabym gdybym nie musiała - powiedziała opadając na grzbiet konia. Cała ta jazda była dla niej bardzo męcząca. Doskonale wiedziała dlaczego nie powinno podróżować się na koniu bez choćby koca czy innych rzeczy. Krew płynęła po jej udach, tkanina której do tej pory zadaniem było chronić jej ręce, była teraz cała po przedzierana. W miejscach gdzie skóra, pocierała o koński bok w końcu zaczęły pojawiać się drobne ranki i zaczęła z nich płynąć krew. Na następny raz postara się temu zapobiec, ale czy miałaby jak?
- Przez granicę przemyka najpewniej dwóch członków rodziny Ekibyo. Jadąc tutaj dostrzegłam jednego z nich z synem kupca. Drugi to koleś z przyszywaną skórą i dziwnymi kolczykami, Shintazu, jechał ze mną, zabił drugiego woźnicę.... - powiedziała wymęczonym wręcz tonem uderzając znajdujące za sobą nieprzytomne ciało psa, nie zamierzała go wprowadzać we wszystkie szczegóły w końcu - Powiadom kogoś z moich, niech go dorwą, oddamy tamtego później straży, gdyż wraz ze wspólnikiem podpalił las w Kyuzo, prawie zabijając przy tym swojego własnego ninkena - wskazała za siebie. I w ten piękny sposób, jej wina stawała się czyjąś winą. W ten sposób, nikogo wręcz nie musiała przekonywać iż to jej wina. Jedynym dowodem jej winy był pies, ale psa poparzyły płomienie od ogniska - Zapłacą za takie akcje, obiecuje Ci - skłamała gładko, dotykając bolących miejsc na ciele. Gdy odsunęła rękę od uda, strażnik mógł zobaczyć krew na jej rękach.
- Wezwij kogoś z moich - powiedziała, bojąc się jechać dalej. Gdyby miała walczyć czy coś innego robić, nie byłoby problemu, bo nie ocierałaby niczym o uda, a jazda dalej byłaby po prostu kontynuacją tortury.

Arino "Płomyczek" Hikage

Ubiór:
Arino jest ubrana w białe letnie kimono, z ciemnoniebieskim motywem morza na dole i czaplami latającymi nad nim znajdujące się u góry. Nosi długie nogawice do swoich sandałów, jednak stopy ma gołe. Z kimona zostały wyrwane rękawy i założone do osłony ud. Na plecach ma duży kunaj, a przy pasie kimona, dużą torbę. Na lewym udzie, znajduje się też kabura na broń. Na dłoniach ma czarne rękawiczki.

[Tetsurō]

"Fantastyczne Zwierzęta - Feniks i Smok"

Misja C dla Shintazu i Arino

46 / 46

Białooki mężczyzna przyglądał się poranionej kunoichi. Jej stan wyglądał na poważny, wiec z tym większym skupieniem wysłuchał wszystkiego, co miała do powiedzenia. Notował w głowie wszystkie ważne stwierdzenia, starając się zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Kiedy skończyła, delikatnie się uśmiechnął.
- Podejrzewam, że nie wszystko z tego to prawda. No ale cóż, nie mnie oceniać. I tak mieliśmy zaraz ruszyć na patrol, to zajmiemy się zbiegami. Podpalenie i porwanie to dosyć poważne przestępstwa, więc jest podstawa, żeby go dorwać. Porwanego dzieciaka odbijemy, a potem odeślemy wam do Shigashi, to już zajmiecie się resztą. Co do zapłaty, to rozliczę się standardowo, więc tym się nie przejmuj. Powiedz jedynie swoim przełożonym, że Nemiro zrobił co należało. Niestety, nie możesz tutaj zostać, będzie to zbyt podejrzane. Mogę ci jedynie pożyczyć trochę bandaża. - Sięgnął do swojej torby przy biodrze i podał dziewczynie dziesięć metrów bandaża, które powinno pomóc jej w zatamowaniu krwawienia. Nawet na chwilę się odwrócił, dając dziewczynie moment na skorzystanie z niego, jeśli tylko chciała.
- Szerokiej drogi, jak się pospieszysz, to do południa powinnaś być w Shigashi. Pozdrów Feniksa jak go spotkasz.- pożegnał ją skinieniem głowy, po czym złożył pieczęć i zniknął w chmurze dymu. W trakcie, gdy dziewczyna się zbierała mogłe dostrzec jak z wieży wyskakuje trzech mężczyzn w strojach strażników, jednym z nich był mężczyzna z którym rozmawiała chwilę temu. Wszyscy mieli broń i ruszyli w kierunku z którego przyjechała. Zapewne strażnik namówił kolegów na patrol i poszukiwania porywacza. Ale to już nie był jej interes, ona mogła wracać do domu zaleczyć rany, choć nie mogła być pewna, że zleceniodawcy i sam kupiec będą zadowoleni z tego jak przebiegła cała sytuacja. No ale to jest problem na kolejny czas, teraz wszystko ogarnięte, więc trzeba było jechać za zewem łóżeczka, które gdzieś tam na nią czekało.

Tataromi Usano
Ayamae Shingo
Tataromi Unahara
Strażnik Graniczny

Misja Zakończona powodzeniem!

[Arino]

Powrót do Shigashi
Arino Hikage, Wiek: 16
Wiosna, 1 Tydzień maja 393

Widać było, iż nie pierwszy raz współpracował z nimi, ale miał mężczyzna zdecydowanie rację. Co do Shimatzu nie wiedziała nic pewnego, ale go tam nie było, a walka z psem, który był tak samo wymagającym przeciwnikiem jak człowiek, okazała się być dla Arino nowym doświadczeniem. Otrzymawszy bandaż od strażnika, podziękowała mu skinieniem głowy i ruszyła dalej już nie poganiając tak konia. Była naprawdę zmęczona i chciało jej się bardzo spać. Pić też. Na polance wtedy było nawet zbyt gorąco, nawet jak na warunki, które ona lubiła. I wtedy stało się coś, co ją zainteresowało. Człowiek, z którym rozmawiała po prostu zniknął i był tam u góry. To nie mógł być chyba klon, bo przecież on jej dał przedmiot i rozmawiał z nią. O co tutaj chodziło? Nie mogła tego w żaden sposób pojąć. Będzie musiała to kiedyś zbadać, a najlepiej by dowiedziała się tego dla rodziny Yoshida, takie coś mogło sprawić iż rodzina nie będzie musiała obawiać się już walki z rodziną Ekibyo.
Ona jednak dała jechała, nie mając siły się tym zainteresować. Jechała powoli ku Shigashi, umęczona. Gdy się oddaliła od posterunku, zatrzymała konia i zsunęła się z niego. Nie była jeźdźcem, nie byłą przyzwyczajona też do tego co robiła podczas tej misji, dlatego też gdy tylko jej nogi dotknęły ziemi, upadła. Odetchnęła leżąc na ziemi. To naprawdę nie był jej dzień. Brakowało jej snu, jednak nie było to coś do czego nie była przyzwyczajona, zwłaszcza podczas miesiączki. Zaśmiała się do siebie, zdając sobie iż w tym wszystkim właśnie brakowało by teraz ją złapało. Podniosła się i ściągnęła te rękawki i zaczęła bandażować swoje nogi. Dobrze by było udać się do kogoś kto zajmie się tym przetarciem skóry, jednak by tak się stało, musiała dotrzeć do Shigashi. W końcu zebrała się ponownie w sobie i wstała. Przekręciła materiał i wsiadła ponownie na konia, zbierając też jak najwięcej materiału z rękawów przy udach. I dała wodzami znak koniu by ruszył wolnym krokiem.
Dobrze jednak poinformowana rodzina Yoshida zgarnęła ją po drodze. Jakiś pisklak przyjechał wozem wraz ze starszym znachorem, rozłożyli się na okolicznej polance, gdzie zajęto się bestią rodziny Ekibyo oraz nią samą. Jej stan nie był poważny, a tym co miał uratować tak naprawdę znachor, było zwierze, które miało ważne dla rodziny Yoshida informacje. Ani Arino ani Kimiyo nie wiedzieli, iż zwierze znało zapach wielu osób z wrogiej rodziny, a ich rodzina potrafiła nawet takie rzeczy wykorzystać na swoją korzyść. Dlatego nie zamierzano wyciągać wobec niej żadnych konsekwencji za to, iż ktoś musiał odbić chłopaka, w końcu wiedziała, gdzie tamten jest oraz przyniosła ważne informacje wywiadowcze. Gdy skończono się nią zajmować, wysłano ją z powrotem do Shigashi, by z miasta udała się do Yoshida Sanso Ryokan.

Południowy szlak Kyuzo nie oznacza też iż jest się na południowym szlaku Shigashi, przez co tak naprawdę Arino(I ja też) źle oceniła swoją odległość od Yoshida Sanso Ryokan, gdyż była na północnym szlaku shigashi. Ah te kierunki świata xD
Z/T

[Zakata]

Podczas odpowiedzi zleceniodawcy wyczułem jakbym mu trochę zawracał gitare i miał mnie już dosyć no ale jednak musiałem się dopytać by mieć pewność a głupio było się przyznać, że nie dosłyszałem.
- Infiltrację bazy przeciwników? - zdałem sobie sprawę, że to nie są już w sumie przelewki i trochę zmieniło się moje podejście jednak dalej pełny entuzjazmu i motywacji powiedziałem.

- Już wyruszam. Odzyskam wóz... przynajmniej to co z niego zostanie! - krzyknąłem.

Niezwłocznie wybiegłem z budynku, zastanowiłem się przez sekundę też czy nie wejść do sklepu by kupić coś do walki... Jednak był to moment co moja pewność siebie przynajmniej na początku misji dała o sobie znać i skitowałem to w głowie - Po co mi jakieś śmieszne ustrojstwa sam dam temu wszystkiemu radę.

Tak więc pobiegłem niezwłocznie w stronę w którą miałem się udać.

- Ale ja im nakopie... Zobaczą co potrafi przyszły najlepszy Hyuuga... Niby misja C a im pokażę na co mnie stać... Shogi z dziadkiem pewnie są cięższe niż ta misja - Podczas biegu tylko takie myśli miałem w głowie, które tylko nakręcały moją pewność siebie.

[Ario]

Zakata
Misja rangi C
Kolejka 4/14

Zaginione Zaopatrzenie

Podróż zaczęła się dość łatwo, ponieważ nie natrafiłeś na żadnych przeciwników. Może dlatego, że wyszedłeś z siedziby władzy? W każdym razie, co jak co, ale znałeś tereny dookoła, tak więc nie miałeś problemów by iść w dobrym kierunku. Jako młody shinobi, a jeszcze wcześniej dzieciak, kierowany pokusą odkrywania świata, zwiedzałeś prowincję w taki czy inny sposób. Co prawda, do dalszych zakamarków dochodziłes jak byłeś już trochę starszy, ale finalnie tak to właśnie wyglądało.

Przemierzając ścieżką lasy i zagajniki, nie napotkałeś większych przeciwności losu. Ot rolników, co szli z powozami ciągniętymi przez bydło do miejsc pracy, którzy pozdrawiali Cię czasem machnięciem dłoni, do kupców, którzy przemierzali szlaki celem handlu. Twoim oczom finalnie ukazał się otwarty plac, gdzie stała wyniosła budowla - najprawdopodobniej strażnica.

Przed nią widziałeś kilku strażników, którzy żwawo nad czymś debatowali. Póki co nie zdali sobie sprawy z Twojej obecności, ale to co słyszałeś, to że rozmawiali o jakichś...kłodach?

[Zakata]

W drodze do punktu granicznego gdzie znajdował się mój cel misji mijałem wiele ciekawych osób, zdarzyło mi się nawiązać mniejszy small-talk z wędrowcami ale cały czas byłem skupiony na dojściu do celu i zrobieniu misji. Tak podczas tej wędrówki mijałem kupców, zaciekawiła mnie w pewnym sensie ich robota, znaczy by było oczywiste nigdy nie myślałem o zmianie zawodu z shinobi na jakiegoś kupca ale wizja podróży do odległych krain, poznawania smaków tego świata. Myśl o innych kulturach, tłumach ludzi co wyglądają inaczej, czy też sami shinobi będący w tamtych miejscach mający specjalne zdolności.

Tak rozważałem nad tym wszystkim aż nagle doszedłem do jakiegoś miejsca wyglądało to na strażnice było tam kilka osób. Jako, że nie miałem dłuższego czasu by podsłuchać o czym rozmawiają musiałem się zastanowić.

Czy tam wparować i powiedzieć po co jestem czy to mogą być wrogowie. Chociaż z drugiej strony sprawiali wrażenie jakby faktycznie byli strażnikami.

- Może byakkuganem zobaczyć okolicę? Tylko nie wiem gdzie spojrzeć... Może poczekam i podsłucham.... ale z drugiej strony jak mnie zauważą to wezmą za wroga, na pewno są w to wszystko zamieszani, myśl... myśl - pomyślałem

Chociaż łączac kropki stwierdziłem że nie mogą być źli skoro są tutaj i wyglądają na strażników... zrobiłem ruch w ich stronę poczym zanim się wychyliłęm przez tył głowy przeszła mi myśl. - Kłody?, Czy ja gdzieś po drodze widziałem kłody? Albo to oni je podstawili? - przeszły mi przez głowe myśli.

Obawiałem się, że mogą być silni i nie będą sprzemierzeńcami a jako że było ich kilku to wątpię bym sobie sam dał radę. - Ale moment przecież gdyby byli bardzo silni to by mnie wyczuli. - To byla ostatnia myśl jaką miałem w głowie.

Następnie do nich wyszedłem. - Hej! Jestem Zakata przysłany na misję odnośnie zaginionego wozu! Wiecie coś na ten temat?