Posiadłość Mukutaro

[Mukutaro]

Niewielki dom utrzymany w tradycyjnym stylu, znajdujący się na pograniczu dzielnicy mieszkalnej i reszty osady. Umiejscowiony jest pomiędzy sporym onsenem i restauracji, co bardzo pasuje jego właścicielowi. Dom składa się z pomieszczenia sanitarnego, salono-kuchni, sypialni odgrodzonej od głównej izby kotarą podwieszaną na suficie, jak również pomieszczenia gościnnego i piwnicy.

Zaczynają od samej góry - pokój gościnny na piętrze. Służy mu głównie jako składowisko wszelkiego rodzaju niepotrzebnego syfu i przedmiotów aktualnie niepotrzebnych. Zapasowe ubrania w dużej ilości, szczątki zniszczonych mebli i przyrządów gospodarczych, rzeczy niepotrzebnie zajmujące miejsce czy nawet kolekcja mioteł i innych szmat - wszystko to można znaleźć w pokoju gościnnym. Przykryte licznymi płachtami i poupychane w spore stosy stojące pod ścianą. I podwójne łóżko rozmiarów królewskich, z baldachimem i dwoma stolikami nocnymi. Poza tym, stojące w kącie pomieszczenia - biurko, z którego właściciel domu korzysta bardzo, bardzo rzadko.

Piwnica jest dokładnie tym - piwnicą/spiżarnią, w której znajdują się spore zapasy wszelkiego rodzaju jadła i napitków "na czarną godzinę" i niepotrzebnego kuchennego ekwipunku.

Drzwi wejściowe prowadzą bezpośrednio do salonu - dom nie posiada przedsionka ani korytarza łączącego osobne pomieszczenia. W ten sposób jeden pokój jest tak duży, jak to jest możliwe.
wip

[Mukutaro]

Poprzedni post
Na pewno wśród jego ludzi było sporo mądrych głów. Taktycznych, sprytnych. Niczym dzikie zwierzęta przewodzące w stadach. Przywódcy. Budzące respekt i szacuneczek swoich współziomków. On szacunek miał, to na pewno. Widać było, chociaż po tym jak ludzie wokoło niego śmigają na jego życzenie, jak małe noski klonu robiące "wziuuuuum" przy spadaniu z drzewa. Ale taktyka by potrzebował, protezy intelektualnej. Podzielił się tą potrzebą z Haruto, bo czemu by nie, a ten zadał kilka dodatkowych pytań i chciał doprecyzowania kilka rzeczy. Jasne, sensowne, niech chłop ma jak największe pole do popisu. Najlepiej by było, gdyby Mukutaro przyszedł już na gotowe, a jego główną rolą byłoby "wejść i zajebać", ale do tego trochę jeszcze było.
- No i wieczór, będzie super. U mnie w domu, jak chcemy gdzieś dyskretnie. Wiesz, gdzie go mam, prawda? Pomiędzy onsenem i restauracją tego wąsacza, na granicy dzielnicy mieszkalnej. Shindo-sana. No, znajdziesz. - dla niego było to całkiem oczywiste, gdzie mieszka, a wskazówek dał tyle, że bez problemu zostanie znaleziony. Zresztą co to by była za chujowa organizacja przestępcza, gdyby nie wiedzieli gdzie znajduje się ich najbardziej zasłużony członek, co?
- ...Ten od Dotonu by się przydał. Żeby wiedzieć, co może, a czego nie może. - czy potrzebowali jeszcze kogoś innego? Któregośz sensorów? Cholera wie, raczej nie. Bo i po co? Chodziło tylko o strategię. Żeby obgadać jak zamierzają to zrobić. Po co mu inni? Plan powie się reszcie tuż przed akcją, bo szczury i inne wtyki mogą przed faktem ogarnąć. Także no. Nie widział powodu, żeby robić z tego ogromną imbę. Dym bardzo subtelnie wystrzelił z jego uszu, ale tylko trochę.
- Możesz opowiedzieć, że będzie to rajd na ważną placówkę Smoków. Nie znamy dokładnej liczebności ani siły wrogów. Bierzemy żywcem tylu, ilu się da. To będzie sukces, bo będę tam ja. I że chcę ludzi z wielkimi jajami. - uśmiechnął się, jakby właśnie odkrył nowy rodzaj alkoholu. Albo był ogólnie zadowolony ze swojego nadprzeciętnego geniuszu i charyzmy. Bo był, w tym momencie był bardzo zadowolony. - A Keiko-chan możesz dodatkowo powiedzieć, że to dobra okazja do naprawienia naszego małego błędu.
[...]

---

Po wyjściu z lochów i zaczerpnięciu nieco przyjemnego, mniej "podziemnego" powietrza, natychmiast ruszył do swojego domu. Umyć się. Pozbyć tej warstwy trudu i brudu z jego ciała. Nagrzał wodę, napełnił bale z wodą i wskoczył do niej niczym noworodek do cycków mamy. Kilka godzin spędził w wodzie, pozbywając się potu, mydląc dokładnie i relaksując. Zapalił sobie nawet kupione na rynku kadzidełko relaksujące. Nie działało aż tak dobrze, jak oczekiwał. Spodziewał się przejścia do innego świata zapachów i rozkoszy duchowej, a dostał zapach bananów i kaktusów zmieszany z parą wodną. Gniot, głupota, marnowanie pieniędzy. Grzechem byłoby nie skorzystać, ale no szkoda, szkoda. Może spróbuje raz jeszcze, poza łaźnią?
Relaks dał mu też nieco czasu na zastanowienie się. Miał tych kilka pionków. Sensorzy z tyłu. Dotoniarz do tego, żeby żaden nie uciekł. Pionki do łapanki. I on na pełnej kurwie. Czy musieli mieć coś jeszcze? Nie, raczej nie. Raczej na pewno nie. Bo i po co? Jak chciał to zrobić? Wejść, tak po prostu, i zacząć bić? No raczej. W oczekiwaniu na swoich gości pobieżnie posprzątał swoją siedzibę, wywalił niepotrzebne rzeczy na górę. Wyniósł z piwniczki beczułkę alkoholu i trzy kufle. Przygotował się, ale nie latał z miotłą po całym domu. Jego gościnnością było zazwyczaj zapewnienie miejsca do picia i samego picia. I czekał.

[Minoru]

Zadanie specjalne rangi A:
“Odwet” Mukutaro

---

Kolejka 7:
Mukutaro: 6
Minoru: 7

---

Haruto mógł odetchnąć z ulgą widząc, że Mukutaro nie tylko nie zeźlił się na to jak wiele pytań miał do niego, a nawet wydawał się być zadowolonym. Zanotował w swej głowie kilka kolejnych uwag, szczególnie tą dotyczącą, że ma powiedzieć rekrutowanym osobom właściwie nic. I był gotowy do wyruszenia.
- Dobrze. Pozwolisz, że się oddalę, mam sporo rzeczy do przygotowania. - Ukłonił się przed Tsume, czekając na jego odpowiedź i gdy tylko taką uzyskał, ruszył w kierunku drzwi, a potem pośpiesznym krokiem udał się ku wyjściu z tego lochu.

---

Mukutaro mógł spędzić resztę dnia jak tylko mu się żywnie chciało. Mógł obmyślać jakiś plan, potrenować, przeczytać jakąś książkę o taktyce. Tylko po co, skoro miał dostać kogoś kto załatwi to za niego. Zamiast tego oddał się błogiemu odpoczynkowi w bali pełnej gorącej wody. Byłoby idealnie, gdyby nie to cholerne kadzidło. Chyba dla zabicia czasu Mukutaro jednak zdecydował się na chociaż drobne przemyślenia o nadchodzącej akcji. I to nic, że z całych tych jego rozmyślań wyszło, że właściwie wszystko co wymyślił było super a i nawet bez tego byłoby super, bo on tam będzie. Miał wszak ludzi od tego, by dopilnowali, że będzie… no, super.
Wieczorem, gdy słońce zaszło już za horyzontem, pozostawiając na niebie tylko pomarańczową łunę. Do, wysprzątanego, domostwa Mukutaro załomotało trzech gości. Na czele tej bandy stał nie kto inny jak Haruto. Skinął on delikatnie głową na powitanie i rozejrzał się, jakby chciał się upewnić, że nikt ich nie śledzi.
- Czy możemy wejść? - Zapytał jak etykieta nakazywała. I gdy otrzymali pozwolenie, wszedł do środka, buty zostawiając zaraz za drzwiami.
- Proszę, poznaj. Oto Okura Masa, Kurotora. Jest naszym specjalistą od taktyki. Jednym z jego sukcesów jest atak na jeden z burdeli Yoshidy, gdzie nie tylko dobrał odpowiednich braci do zadania, ale unikając walki zatruł ich zapas alkoholu przez co wielu feniksów śmiertelnie się potruło. - Haruto wskazał na jegomościa po swojej prawej stronie. Był to mężczyzna, który siłę wieku miał dawno za sobą, lecz sądząc po chudym acz żylastym ciele, niewiele stracił na swej sprawności. Nosił się jak zwykły mieszczanin, w workowych ciuchach, przepasanych lnianym pasem. Siwe włosy pokrywały tylko część jego głowy, co tylko powiększało wizualnie jego niemałe czoło. Tym co jednak wyróżniało go najbardziej, były jego oczy. Jak u drapieżnego ptaka. Wydawało się, że potrafiły one przejrzeć człowieka na wskroś. Mężczyzna zlustrował Mukutaro od głowy w dół i ukłonił się mu.
- To zaszczyt poznać osobiście kogoś tak sławnego jak Tsume. Zapewniam, że będziesz zadowolony z moich usług.- Gdy tylko skończył podniósł się z pochylonej pozycji i pozwolił Haruto przedstawić drugą osobę.
- Drugą osobą o którą prosiłeś jest Toyama Rokuro. Rokuro jest bardzo specjalny. Urodził się bowiem z pewną wadą genetyczną, która nie pozwala mu na opanowanie więcej jak jednej natury żywiołu, lecz z jakiegoś powodu, jest on w nim nadzwyczaj sprawny. - Wskazał ręką na drugiego z mężczyzn. Ten był dużo młodszy, wręcz prawie nastolatek. Ubrany w przylegający do ciała kombinezon, ukazywał całą jego, wątłą muskulaturę. Chłopak był szeroko uśmiechnięty i rzucał wszystkim wyzywające spojrzenia.
- Miło poznać. Jestem Rokuro i zamierzam zostać najsilniejszym dotonowcem na świecie. Już teraz mógłbym zawalić ten budynek używając kilku pieczęci. - zareklamował samego siebie, z tym szelmowskim uśmiechem.
- Powiadomiłem również Keiko, wydawała się podekscytowana. Wciąż jeszcze szukam drugiego sensora. - Haruto wbił się Rokuro w słowo, nim palnie kolejną głupotę. Potem zapadła cisza. Chyba wszyscy oczekiwali, że właściciel posiadłości zaprosi wszystkich dalej.

- Haruto -
- Okura Masa -
- Toyama Rokuro -

[Mukutaro]

Relaks nie pomógł, czekał na ten wieczór. Niestety nie dało się tego zrobić tak szybko, jakby chciał, od razu wzium wzium. Miał co do roboty, ale myśl wracała. Dźgała go jak jakaś igła z tyłu głowy, która wbijała się jak tylko stawiał stopę. Napięcie go zabijało i nie pomagał relaksujący kufel piwa z przyniesionej beczki. Profesjonalnie otworzonej, zgodnie ze sztuką. Ani drugi. Był w trakcie picia trzeciego, kiedy do drzwi zapukali goście. Może i było czuć od niego nieco alkoholu, ale jego twarda głowa była równie legendarna, co jego twardy biceps i inne rzeczy w kategorii "epickie" czy "legendarne" dotyczące jego osoby.
- Pewnie, pewnie. Wchodźta. Dobrze, że już jesteście. - powiedział na wejściu i szerokim, serdecznym gestem dłonią, zaprosił ich do środka. Odsunął się, rzecz jasna, by było jakiekolwiek miejsce do którego można by wejść. Na pierwszym miejscu - człowiek, prowodyr i rolnik, który spoconymi rękoma zbierał drużynę, niczym kłosy pszenicy.
- Bez wazeliny. Ale wzajemnie, również mi miło. Tylko tego alkoholu trochę mi szkoda. - uśmiechnął się szeroko i, pomimo tego, że typ właśnie się przed nim ukłonił, spróbował uścisnąć mu dłoń. Klasycznie, energicznie i po męsku. Jak przystało na chłopa konkretnego. Zresztą teraz, bardziej niż wcześniej, byli równi. To znaczy nie tak zawsze i nie we wszystkim, ale siedzieli przy jednym stole... Na razie tylko umownie. Ale jak razem mieli coś opracowywać i Mukutaro cenił sobie ich zdanie na tyle, by je uwzględniać w planie, to byli równi. Nie było dyskusji.
- Ambitnie, szacuneczek. Witam na pokładzie. - oczywiście uścisnął mu łapę, nie bacząc na to, że Haruto próbował zmienić temat. Pewny siebie. Czyli albo faktycznie dobry w tym, co robi, albo jakiś szarlatan. Już pracował z takimi, którzy mogliby przenosić góry małym palcem, a kończyli martwi od byle kunaia. Wielkie słowa trzeba potwierdzić wielkimi zdolnościami i wielkimi jajami i się jeszcze okaże, czy był dobrym wyborem, czy byle cherlawym cieciem pozującym na ważniaka.
- To co, zabieramy się do pracy? - zapytał i gestem zaprosił gości dalej. Do salonu. Nie, żeby dostępne były inne pomieszczenia, mógłby jeszcze wsadzić ich do łaźni czy sypialni, ale wolał nie z całkiem jasnego powodu. - Otworzyłem piwo nieco wcześniej, mam nadzieję że nie macie nic przeciwko. Częstujcie się. - powiedział i jakby na potwierdzenie słów zanurzył kufel i dopełnił do pełna.
- Także - powiedział, kiedy wszyscy zajęli miejsca przy stole. Akurat tyle, żeby każdy miał przestrzeń dla siebie, nawet Mukutaro - Od pewnego ptaszka wiemy o miejscu należącym do Smoków. Gdzie wydawane i odbierane są rozkazy. Przy Rzece Królów, w połowie biegu, z wejściem pod mostem. Trochę się ciągnie, z tego co mówi, więc trza brać na to poprawkę, ale siedziba jest podziemna. Na pewno ma dodatkowe wyjścia i wejścia. - powiedział i zwilżył gardło kilkoma głębszymi łykami alkoholu. Nie zatrutego, miał nadzieję, dokonania Okury wprowadziły go w stan wyjątkowej troski nad swoimi zapasami. Wcale nie ćwiczył tej przemowy kilka razy przed lustrem i nie układał jej podczas pobytu w bali, wcale.
- Naszym celem jest złapanie żywcem tylu, ilu się da. Nawet tych najtwardszych. Wzięcia, czego się da i wyciągnięcia z tego grajdołka wszystkiego, co nie jest ścianami i sufitem. Do tego jesteście potrzebni wy. Rokuro-san miałby się upewnić, że nic nie wyjdzie z tej siedziby. Miałby sensora do pomocy, który mówiłby co i jak się dzieje pod ziemią. Dzięki temu nie musiałby wchodzić do budynku, żeby łapać uciekających gnojków, mógłby sobie siedzieć na powierzchni i robić dotonowe cuda. - taki przynajmniej był plan. Jeśli był faktycznie na tyle dobry, na ile deklarował, na pewno miał sposoby na rozwalanie ludziom tunelów z dystansu, krzyżowanie planów. Robienia swoich ziemnych sztuczek. Miał im dać tyle czasu, żeby wewnątrz zdążyli wszystkich ładnie poskładać. - Ja byłbym w środku w towarzystwie kilku chłopa, żeby wyczyścić środek i ich kłaść. Drugi sensor, Keiko-chan, miałby być na zewnątrz i skupiać wyłącznie na mnie. Raportować i pomagać z komunikacją, wydawaniem rozkazów komu trzeba. I ty, Okura-san, chciałbym, żebyś doszlifował ze mną ten plan na połysk, co by był tak idealny i dopieszczony, jak tylko się da. - powiedział. Skończył. Takie były przynajmniej podstawy. Kilku chłopa. Mukutaro. Dotonowiec, strateg i dwóch sensorów - jeden prywatnie dla niego, inny dla Rokuro. I tak toczyłoby się to życie, ta operacja. Może po wszystkim udałoby im się hucznie świętować. W jakiejś znajomej miejscówce, z litrami alkoholu i towarzystwem swoich chłopów i chłopic? Niestety, jak takich sytuacjach bywa, najpierw trzeba było pracować, a potem trzeba balować.

[Minoru]

Zadanie specjalne rangi A:
“Odwet” Mukutaro

---

Kolejka 8:
Mukutaro: 7
Minoru: 8

---

Gdy tylko Tsume przeszedł do konkretów i zaprosił wszystkich do dalszej części swego domu, jego goście posłusznie podążyli za nim, zajmując docelowo jakieś wygodne dla siebie miejsca. A gdy zaproponowano alkohol, jedynie Rokuro sięgnął po jeden z kufli i rozwalił się na swoim miejscu, z szeroko rozłożonymi nogami i ręką zarzuconą za oparcie.
- Chętnie skorzystam z poczęstunku, lecz dopiero gdy zakończymy wszelkie ustalenia. Nie chciałbym, by alkohol wpłynął na mój osąd. - Wytłumaczył się ze swojej odmowy Okura. Haruto zareagował podobnym argumentem.
Wszyscy wsłuchiwali się w to co miał im do przekazania Mukutaro. Haruto chyba najmniej, jako że on sam był już wcześniej świadkiem wszystkiego co przekazywał Pazur. Okura wyciągnął jakiś notes i jak na profesjonalistę przystało, zaczął on notować swe notatki. Gdy nasz olbrzym zrobił przerwę na przepłukanie gardła, nikt nie odważył się zadać żadnego pytania, pozwalając kontynuować pazurowi i określić ich cel zadania. Gdy skończył, Okura sapnął ciężko, lecz pierwszym, który się odezwać był Rokuro.
- Skoro są pod ziemią, to nie lepiej zawalić im sufit na głowy i wyłapać tych którzy przeżyją? Przecież i tak nie ma opcji, że pochwycimy wszystkich żywcem. - Rzucił swoim pomysłem młodzieniec, udowadniając że on sam był fanem najprostszych rozwiązań.
- Po pierwsze, nie wiesz jak daleko sięgają tamte tunele, więc nie będziesz zdolny określić dokładnego położenia miejsca gdzie znajduje się wróg. - Zaczął wyjaśniać człowiek, który miał być taktykiem w ich drużynie. Lecz przyszły arcymistrz dotonu nie zamierzał tak łatwo się poddawać.
- A sensorzy? Z tego co rozumiem mamy ich mieć aż dwóch, więc oni na pewno namierzą nam odpowiednie miejsce, przekażą mi koordynaty i bum, sufit na łby.- Odbił piłeczkę, wyraźnie dumny ze swego argumentu i tego, że pokonał w dyskusji starego pierda. A przynajmniej tak mu się wydawało.
- Tak, sensorzy namierzą coś, o ile będą oni w ich zasięgu. Lecz nie masz pewności czym będzie to coś. Miasto jest wręcz najeżone podziemiami i kazamatami. Ostatnie czego potrzebujemy, to zwalić jakiś tunel feniksów i mieć na sobie dwie rodzinne mafie naraz. - Poleciał kontrargument od starszego z mężczyzn. Który z nich miał większą rację? To każdy musiał zdecydować sam. Lecz sądząc po minie Rokuro, nie był on przekonany do racji Okury.
- Po drugie, Tsume jasno wskazał, że staramy się łapać wszystkich żywcem. Zwalając sufit im na łeb, pozostawisz przy życiu tylko tych najwytrzymalszych. A to nie oznacza, że najbardziej wartościowych. - Drugi z argumentów przemówił bardziej do młodzieńca, a przynajmniej takie można było odnieść wrażenie, ponieważ ten nie odpowiedział i zaczął wpatrywać się w dal z naburmuszoną miną.
- Dobrze, skoro więc mamy tą część już za sobą, przejdźmy do konkretów. - Okuro nachylił się do przodu, chwytając swój notatnik w obie dłonie i skupiając się na tym co zapisał.
- Wiemy bardzo ważną rzecz, gdzie znajduje się wejście do wrogiego posterunku. Nie wiemy jednak nic więcej. Ilu będzie tam ludzi, jak długi tak naprawdę jest ten korytarz. Czy są tam jakieś pułapki. Nie wiemy czy mają tam jakieś zabezpieczenia, by wykryć nas wcześniej. Nie wiemy ile jest tam wejść i gdzie się one znajdują. Więc jeżeli wykryją nas odpowiednio wcześniej, mogą wszyscy zwiać. Dodatkowo trzeba przemyśleć sprawę ilości osób, jaka pójdzie z nami. Jeśli weźmiemy zbyt dużo osób, zwiększy się ryzyko wykrycia. Jeśli natomiast zabierzemy za mało, ryzykujemy, że nie zdołamy obstawić wszystkich przejść. - Po dość długim podsumowaniu, ich grupowy taktyk zrobił pauzę i aż sięgnął po kufel by upić z niego połowę zawartości.
- Potrzebujemy Hyuge, Nie jestem pewien jak ich oczy działają w podziemiach, ale nada się on lepiej niż sensor. Sensorów możemy zabrać jeśli checie, nigdy nie zaszkodzą. To mamy już… - Przerwał ponownie i zaczął zliczać osoby będące w pokoju oraz dodatkowe, które było pewne, że pójdą z nimi.
- 7 osób. Z czego 3 mają nie brać czynnego udziału w walce. Nie mało, ale jeszcze nie ma tragedii. Teraz tak. Bazując na tym ile średnio wejść jest do naszych kryjówek. Potrzebujemy 4 dodatkowych ludzi. Jako, że mają brać tamtych żywcem, to muszą być wytrzymali. Przydatne będą również jakieś nietypowe umiejętności. Wiem, że lista wymogów jest dość bogata, ale jeśli chcemy zabezpieczyć się na wszystko, to musimy mieć jak najlepszych. - Wzrok mężczyzny padł na Haruto.
- Zobaczę co się da zrobić. - Haruto wyglądał jakby nie był zadowolony z zadania, które otrzymał. Okura nie zwrócił jednak na to żadnej uwagi, zamiast tego wyprostował się i otworzył w swym notesie kolejną kartkę, na której zaczął rysować jakiś schemat.

- Haruto -
- Okura Masa -
- Toyama Rokuro -

[Mukutaro]

Rokuro był widocznie swój. Typ, który chętnie sięgnął po alkohol, pewny siebie, posiadał dokładnie te umiejętności i taktyki, których nie posiadał Mukutaro. Słowem - charakterny i do tego komplementował arsenał grubasa. Takich potrzebował, takich lubił. Ale to nie on był gwiazdą wieczoru, gwiazdą był strateg. To on był jego głównym słuchaczem i to dla niego trenował całe to cholerne przemówienie, całą mentalną łamigłówkę. Oczekiwął jego opinii i jego podejścia do sprawy. Kogoś doświadczonego. Z takim zingsem do planowania, takiego w końcu zamówił u Haruto. I co? Chyba plan mu podpasował, bo nie zjechał go od góry do dołu. Pojawiły się wątpliwości, ale celem było złapanie tylu, ilu się dało. Zniszczenie całego pomieszczenia w pizdu nie byłoby problemem, wystarczy że by skoczył tyłkiem na podziemną kryptę i by się zapadło i bez mistrza Dotonu. Rozgorzała dysputa na temat zawalania tunelu i sensorów. Długa i owocna, której efektem była konieczność dodatkowych sensorów. Bo to, że było to pod ziemią, komplikowało wszystko bardzo konkretnie.
- Sensorzy nie mogą zobaczyć, gdzie uciekają i przekazać tego Rokuro-san? Wtedy mógłby wstawić im przed twarzą ściany. Na jaką odległość mógłbyś zrobić taką ścianę czy ziemnego klocka? - jego plan właściwie to zakładał. Że nie potrzeba było w chuja ludzi, skoro Dotoniarz zablokowałby ich przed ucieczką. Wtedy byliby zamknięci w nim i albo wydrapaliby sobie wyjście, albo uciekali przez to, którym przyszedł Mukutaro. - Dobra, mogą się przebić. Ale nadal kupimy czas na ich złapanie albo na to, by dać kogoś na zewnątrz. - taki jest plan. Jego. No wtedy Rokuro mógłby przekazać, że ktoś spierdala w kierunku takim i owakim i Keiko-chan przekazałaby "ej wy trzej, czekać na wejściu w tym i tym miejscu". Tak sobie wymarzył, a zadaniem Masy było zrobienie z tego rysunku takie coś, żeby stało na nogach stabilnie i pewnie.
- To jak mamy ich załatwić jak najszybciej, by nie uciekali od razu, to musimy tam jakoś wejść sprytnie. Z zaskoczenia. Może zamiast wejścia głównego, spróbujemy od boku tunelem? Jeśli ten Hyuga ma oczy w podziemiach, to nas pokieruje gdzie jest sporo ludzi, by jak najwięcej zgarnąć za jednym zamachem.

[Minoru]

Zadanie specjalne rangi A:
“Odwet” Mukutaro

---

Kolejka 9:
Mukutaro: 8
Minoru: 9

---

Dyskusja rozgorzała na dobre. Plan zaczynał wyłaniać się z mroku, ale również i pierwsze uwagi. Mukutaro był pierwszym, który wysnuł swoje.
- Sensorzy wyczuwają sygnatury chakry i tak mogą nam wskazać w którym kierunku ucieka dane źródło chakry, lecz nie będziemy mieć pewności czy uciekającym źródłem są ludzie którzy uciekają, aż nie zostanie to potwierdzone wizualnie. - Okura złożył swoje dłonie w koszyk, tłumacząc się ze swoich decyzji.
- Hyuga ma tą przewagę, że może dostrzec co się kryje po tamtej stronie, nim oni zobaczą nas. Tak więc nasz ludzki teleskop będzie najbardziej przydatny w pierwszej fazie zadania. A jeśli połączyć jego i sensora w tandem, wtedy ich wspólna wartość zwiększy się wykładniczo, gdyż jeden będzie wskazywał drugiemu, w którą stronę spoglądać. - Dopełnił swoją wypowiedź, dając Mukutaro na dalsze wyartykułowanie swoich przemyśleń. A te dotyczyły teraz młodego Rokuro i jego zdolności dotonowych.
- Mam jedną technikę, dzięki której mógłbym ich zamknąć wszystkich na raz, jeszcze nim by się zorientowali, że coś się dzieje. Musiałbym tylko znaleźć się około 75 metrów od celu. I nie jestem pewien jak ta technika zadziała pod ziemią, byłby to mój pierwszy raz. Pozostałe techniki w moim arsenale działają na kilkanaście metrów maksymalnie. - Oznajmił, patrząc na wszystkich zebranych z lekkim niedowierzaniem, że tak mało rozumieją działanie dotonu. Haruto pokiwał głową z uznaniem i nieskrywaną radością, że udało mu się odnaleźć kogoś tak zdolnego w żywiole ziemi. Okura przyjął rewelacje młodzieńca ciszą. Pozostawała jeszcze kwestia tego, czy naprawdę musza obstawić każde wyjście człowiekiem.
- Tak, ściana może i stanowi przeszkodę i opóźni ich, ale powiedzmy sobie szczerze. Na jak długo mogłaby zatrzymać cię taka ściana? A musimy założyć, że po stronie przeciwnika znajdziemy chociaż jedna osobę, dla której taka ściana nie będzie niczym więcej jak papierową ścianą. - Staruszek przedłożył swoje argumenty by podkreślić, dlaczego tak ważnym było to by mieli ze sobą większą ilość ludzi. I wtedy zapadła na chwilę dłuższa cisza, podczas której można było wręcz wyczuć, jak wszyscy zaczęli główkować jak usprawnić jeszcze bardziej ich plan. I ponownie to Mukutaro wyszedł jako pierwszy przed szereg, proponując by zamiast wejść głównym wejściem, to stworzyć tunel. Spojrzenia wszystkich skupiły się na olbrzymie, a Okura uśmiechnął się nawet.
- To by pozwoliło nam na uniknięcie ewentualnych pułapek i zmniejszyłoby szansę wykrycia. Nie uważam jednak, że zmniejszyłoby to ilość potrzebnych nam osób. I zastanawiam się jeszcze jak zapatruje się na to nasz młody i zdolny przyjaciel. - Wzrok starca przeniósł się na Rokuro, który zdawał się być w siódmym niebie, teraz gdy był w centrum uwagi.
- Oczywiście, tunel jest jak najbardziej wykonalny, lecz muszę was przestrzec, że jest to proces dość chakrożerny i obok siebie zmieszczą się jedynie dwie osoby. Nie zdołam się przebić również przez mur, przynajmniej nie przy pomocy tej techniki.- Wyjaśnił, potwierdzając tym samym, że tunel jak najbardziej wchodzi w grę.
- Dobrze. Ubytki chakry uzupełnimy pigułką żywnościową, natomiast ścianę wywalimy przy pomocy Tsume, ewentualnie notka wybuchowa powinna zdziałać cuda. - Zapewnił ich taktyk. Plan zaczynał nabierać rumieńców, choć Okuro wciąż wyglądał jakby starał się znaleźć dziurę w całym.
- Sądzę, że mamy już nasz plan i że mogę zacząć gromadzić ludzi? - Przerwał narastającą ciszę Haruto, któremu wyraźnie zaczynało się śpieszyć.
- Mam do zebrania 11 osób i to nie pierwszych lepszych, zajmie mi to cały dzień. - Dorzucił jeszcze po chwili by wytłumaczyć swój pośpiech.

- Haruto -
- Okura Masa -
- Toyama Rokuro -

[Mukutaro]

No a skąd miał wiedzieć cokolwiek o Dotonie? Albo innych żywiołach? Sam nie korzystał, miał to głęboko w poważaniu. Nigdy nie był ćwiczony w tych głupotach, sam ledwo pamiętał swój wrodzony żywioł. Nie miał doświadczenia, zawsze szedł na pełnej kurwie do przodu i robił łup łup. Ale dlatego pytał, nie? Jak to działa i co można, i nie wstydził się tego ani odrobinę. Jeśli cała operacja i okazja do porządnego mordobicia ma mu przejść obok nosa przez coś tak głupiego, jak duma i chęć bycia najmądrzejszym gnojkiem przy stole, to po chuj się tutaj wogóle pchał? W jego piramidce priorytetów, na samym szczycie był potężny, siermiężny wpierdol spuszczany Smokom. A tuż pod nim okazja do złapania tego gnojka, co zabił mu kuriera. Osobista zemsta, odpłacenie się temu, kto zrobił go w konia.
- Jasne, jeśli będziemy mieli ten duet sensor-Hyuga. - on nie do końca wiedział, kto w jego rodzinie był. W końcu weź znaj każdego jednego typa, którego spotkałeś na swojej drodze. Wielu znał i wielu pamiętał, nawet po urwanym filmie wiedział, kto kogo wrzucił do beczki i wytoczył przez drzwi na ulice Shigashiu. Jakby sam miał szukać każdego z tych ludzi po kolei, to by się zajebał ze zmęczenia. A tak miał od tego człowieka. Mukutaro z przeszłości podjął zajebiście dobrą decyzję, by przystąpić do Tygrysów i zostać na tak wysokim stanowisku.
- Hmh, jasne. - skomentował, pomysł ze ścianami faktycznie miał tą wadę. Dziurę, nawet, że ktoś mógł po prostu ją rozjebać. No, dlatego jego i Rokuro priorytetami było uziemienie, hehe, jak najwięcej luda. Akimichi miał natomiast bardzo, bardzo ambitną strategię po wbiciu się do środka. Znaleźć najtwardszego skurwysyna w środku i zajebać mu jak najmocniej, jak najszybciej. Resztę płotek i pomniejszych cieci wolał zostawić Rokuro.
- To tunel, w takim razie. Rozwalę ścianę bez problemu. Od razu mówię, chcę znaleźć najsilniejszego typa w środku i się z nim napierdalać. Zająć go. Rokuro w międzyczasie posprząta płotki, słabszych wrogów. Dwóch sensorów, w tym Hyuga... Mamy w takim razie plan, Panowie. Chyba, że coś jeszcze do przegadania. - jeśli nie było, a miał nadzieję że nie, bo wtedy plan byłby wypucowany połysk jak jaja gorącym woskiem i można by przystąpić do opicia go. Cały dzień przygotowywań i potem tylko przyjść, rozjebać, wyjść, zbierać honory i pić znowu, tym razem świętując do białego rana ze wszystkimi w najlepszej karczmie w Shigashi.

[Minoru]

Z/T