Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE
IMIĘ: Minoru
NAZWISKO: Rakurai
KLAN:
Ukryty tekst
PRZYNALEŻNOŚĆ: Ryuzaku (Uchiha)
WIEK: 31
DATA URODZENIA: Zima 364 roku
PŁEĆ: Shinobi
WZROST | WAGA: 174cm/68 kg
RANGA: ~~Dōkō~~ ~~Akoraito~~ Sentoki

APARYCJA
WYGLĄD:
Wygląd na początku rozgrywki:
Minoru jaki jest, każdy widzi. Na tyle niski, by nie wyróżniał się w tłumie, a jednocześnie nie na tyle niski by nazywać go konusem. Włosy koloru kruczo czarnego, które odziedziczył po matce, nosi dłuższe niż typowy mężczyzna, bo sięgające aż do podbródka. Zwykle zwisają mu one luźno, a w sytuacjach bojowych spina je w kucyka. Na twarzy często można napotkać zawadiacki uśmiech (ten odziedziczył po ojcu), tak bardzo pasujący do błękitnych oczu, w których często można dostrzec tą samą wesołość, co na twarzy młodzieńca. Pod ubraniem skrywa sylwetkę wyprostowaną, z zarysowaną muskulaturą, będącą efektem licznych treningów, które tylko przybrały na sile, gdy jego brat osiągnął odpowiedni wiek.
Na tyle niski, by nie wyróżniał się w tłumie, a jednocześnie nie na tyle niski by nazywać go konusem. Włosy koloru kruczo czarnego, które odziedziczył po matce, nosi dłuższe niż typowy mężczyzna, często spięte w kucyk. Niegdyś gładką twarz zdobi teraz schludnie przystrzyżona bródka. Uśmiecha się znacznie mniej niż za młodzieńczych lat, częściej przybierając teraz zamyślony i poważny wyraz twarzy. Choć dla najbliższych zawsze zachowuje swój zawadiacki uśmiech (ten odziedziczył po ojcu), tak bardzo pasujący do błękitnych oczu. Pod ubraniem skrywa sylwetkę wyprostowaną, z zarysowaną muskulaturą, będącą efektem licznych treningów, początkowo ze swoim bratem, później z własnym ojcem. Ciało poznaczone ma bliznami, które służą jako pamiątki po poprzednich bojach.
UBIÓR:
Ubiór na początku rozgrywki:
Minoru nosi się na różne modły. Najczęściej jednak spotkać go można w luźnym ubraniu składającym się z białego t-shirta na który narzuca czarną kurtkę. Do tego spodnie z długimi nogawkami, do prawego uda przypięta kabura, w której chowa mniejsze uzbrojenie. Spodnie, w miejscu trzyma skórzany pas. Buty, zwykle wysokie, stabilizujące kostkę, ze stalowymi płytkami na czubku buta. Na dłoniach rękawice, na szyi szalik, a zwieńczeniem ulubionego stylu Minoru jest bandana, którą zawiązuje sobie na głowie.
Jest też druga wersja chłopaka. Ta którą można najczęściej spotkać w domowym zaciszu państwa Rakurai. Jest to zestaw składający się z drewnianych chodaków i kolorowego, kwiecistego kimona.
Minoru porzucił swój poprzedni, dość nietypowy ubiór, który tak uwielbiał za młodu, na rzecz dużo prostszego, wygodniejszego i tradycyjnego kimona. Posiada ich wiele, w przeróżnych odmianach kolorystycznych, choć najbardziej preferuje te w kolorystyce czerni oraz niebieskim z przepasanym na wysokości talii materiałowym pasem, za który wetknięte są oba jego miecze. Posiada również sporo zestawów haori, choć jego ulubionym jest to koloru różowego w kwiecisty wzór. W kwestii obuwia nosi się o wiele bardziej zróżnicowanie. Na założonych na nogi Tabi nosi obuwie typu Geta, Warajii a także Zori, choć w warunkach bojowych najczęściej preferuje Waraji. Czasem, choć raczej rzadko zdarza się, że nosi na głowie słomkowy kapelusz.
ZNAKI SZCZEGÓLNE: Posiada bliznę na prawym barku, plecach i lewej części klatki piersiowej.
OSOBOWOŚĆ
CHARAKTER:
Charakter na początku rozgrywki:
Jest jednym z tych dziwnych typów, którzy po bliższym poznaniu wydają się zupełnie inni niż wydawało się na początku. Z początku może wydawać się nieprzywiązany do tego świata, lekkomyślny i że mówi co mu ślina na język przyniesie. I na pewno jest w tym ziarnko prawdy, lecz tak naprawdę Minoru jest niezwykle uczuciowym młodzieńcem, gotowym wiele poświęcić dla swoich bliskich. Uwielbia dobrą muzykę, nawet uczy się gry na gayageum, czym doprowadza spora część rodziny do rozstroju nerwowego. Lubi też jedzenie swojej matki, kwiaty rosnące w domowym ogródku i kolor w swoim pokoju… zielony. Może się to wydawać zupełnie zbędnymi informacjami, lecz właśnie w tych kilku prostych rzeczach można streścić charakter chłopaka. Jest domownikiem, kochającym rodzinę, a w szczególności brata, dla którego poświęca bujanie w obłokach, by ten miał z kim trenować. Nie lubi również rozlewu krwi. Nie to, że jest zagorzałym pacyfistą, jeśli trzeba, to przywali komu trzeba w łeb, lecz nigdy nie potrafi zmusić się do zabicia swego przeciwnika, a jeśli już się to zdarzy, to przeżywa to bardzo boleśnie. Drogę shinobi obrał po ojcu, wiedziony poczuciem sprawiedliwości i wiarą w to, że dzięki sztukom shinobi zdolny będzie do zmiany, jeśli nie całego, to choć części świata. Do obcych odnosi się z szacunkiem, uważając że każdy człowiek jest sobie równy, a dopiero ich zachowania określają co im się należy.
Lata służby jako shinobi i przejście okresu dorastania bardzo wpłynęły na starszego z braci Rakurai. Wciąż wierzy w dobro ludzi i w to, że należy dążyć do świata, w którym wojna jest tylko kolejną stronicą w podręcznikach do historii. Jednakże stał się jeszcze większym patriotą, dumnym ze swego pochodzenia i wiernym swej prowincji. Dlatego też, jego wyobrażenie o idealnym świecie oparte jest przede wszystkim na ustroju panującym w Soso.
Jest również człowiekiem bardzo rodzinnym, kochającym swych rodziców jak, a zwłaszcza młodszego brata. Wobec obcych, zachowuje się ostrożnie, nauczony doświadczeniem, że nie wszystkim można ufać. Lecz dla najbliższych zdolny jest do największych poświęceń.
Niegdyś wierzył w to, że każda istota żywa, nawet ta najgorsza ma prawo do sprawiedliwego i obiektywnego osądu. Lecz teraz, po wielu wydarzeniach z jego życia, zdaje sobie sprawę, że czasem nie warto ryzykować życia swojego i innych tylko po to by utrzymać zbrodniarza przy życiu.
NAWYKI:
- Gdy jest zakłopotany drapie się po tyle głowy i odwraca wzrok.
- Gdy jest zamyślony odpowiada innym mrucząc.
NINDO: -
HISTORIA: Syn Keiko i Kenshiro Rakurai przyszedł na świat w zimie 364 roku, jako śliczny i pulchniutki bobas o niezwykle donośnym głosie, którym tak bardzo lubił dzielić się z innymi, czy tego chcieli czy nie. Dziecko rosło otoczone miłością swych rodziców, nie brakowało. Ojciec będący shinobi, dbał o rozwój fizyczny swego pierworodnego, a matka, służąca klanu Yamanaka, robiła co mogła, by jej syn już od najmłodszych lat rozwijał swój umysł, by w przyszłości mógł zostać kimś ważnym. Sielanka Minoru nie trwała jednak wiecznie.
Trwał rok 367, był to rok wielkich zmian dla młodego Minoru. Pod koniec wiosny matka chłopca zaczęła tyć, a ojciec z miesiąca na miesiąc stawał się coraz bardziej nadopiekuńczy wobec niej, by na przełomie lata i jesieni, gdy brzuch Keiko przybrał rozmiary dorodnego arbuza, jego nadopiekuńczość zastąpiło podenerwowanie. Kilka dni później na świat przyszedł ON! Drugi, mięciutki, słodki i jeszcze pulchniejszy bobas. Młodszy brat Minoru, Sokiro. Z początku, chłopak traktował brata jak powietrze, później, gdy już odkrył, że ten nie zniknie jeśli olewać go dostatecznie długo, traktował go jako zło konieczne. Niechęć Minoru do brata nie była bezpodstawna. Miłość rodziców, dotychczas skupiona jedynie na chłopcu, teraz nagle zdawała się być inna, mniejsza i skupiona bardziej na nowym członku rodziny. Gdy Minoru musiał się uczyć, lub wypełniać swoje obowiązki, Sokiro bawił się w najlepsze.
Dopiero w późniejszych latach Minoru nauczył się tolerować brata. Do miłości jednakże była jeszcze długa droga. Pojawiła się ona małymi kroczkami. Za pierwszym razem było to, gdy Minoru został pobity przez miejscowych dryblasów. Rodziców nie było jeszcze w domu, gdy chłopak wrócił. Zamknął się w pokoju i ułożył na łóżku łkając cicho. Wtedy też do pokoju wślizgnął się Sokiro. Młodzieniec podszedł do starszego brata i bez słowa, najzwyczajniej w świecie przytulił go. Był to niewielki czyn, ale był to pierwszy krok, w przełamaniu lodów pomiędzy oboma młodymi Rakurai. Kilka miesięcy później, bracia stali się niemalże nierozłączni.
Mijały lata, a Minoru zaczynał powoli wchodzić w okres buntowniczy. Jego zmieniający charakter zaczynał dawać się we znaki tak swoim rodzicom, jak i młodszemu bratu. Wtedy też na pierwszy plan wszedł Kenshiro, ojciec chłopaka. Kenshiro jako shinobi, miał bardzo proste podejście do życia, uważał że skoro chłopak rozrabia, to ma za dużo energii, a skoro ma za dużo energii, to znaczy że może ją spożytkować w lepszy sposób. Tak oto rozpoczęły się treningi młodego członka rodziny Rakurai. Każdego dnia, po kilka godzin, ojciec wymęczał biednego młodzieńca, sprowadzając go do momentu, gdy ten nie miał więcej sił. Nie trzeba było długo czekać, gdy do treningów dołączył również i młodszy z synów. Ten jako dziecko z niewyczerpaną wręcz energią, niezwykle szybko wyrównał różnicę w umiejętnościach ze swym bratem i stał się jego głównym rywalem. Sposób ojca, na spożytkowanie buzujących w Minoru hormonów okazał się strzałem w dziesiątkę. Chłopak wciąż posiadał buńczuczną naturę, lecz teraz mając ujście dla całej zawartej w jego młodym ciele energii, potrafił chociaż zapanować nad sobą. Wszystko to, nie podobało się jednak matce obu shinobi. Keiko, nie była kunoichi, a świat shinobi uważała za zbyt brutalny, a jako służąca w rodzinie Yamanaka wielokrotnie napatrzyła się na przedwcześnie zmarłych synów. Kobieta chcąc ustrzec synów przed takim losem starała się pokazać im inne życie, zabierając ich wraz ze sobą do swej pracy. To tam Minoru i Sokiro poznali Yamanake Misae, młodziutką dziewczynę, w wieku zbliżonym do obu chłopców. Odwiedziny te były niczym powiew świeżości dla chłopców. Członkowie klanu Yamanaka byli pierwszymi shinobi jakich chłopcy spotkali na swojej drodze, nie licząc ich ojca. Misja ich matki spaliła na panewce, ponieważ nie tylko nie udało się jej odwieść synów od bycia shinobi, ale jeszcze obaj zwiększyli swe wysiłki w treningach.
W dalszych latach więzi chłopców z klanem Yamanaka zacieśniały się, a zwłaszcza z młodziutką Misae, która stała się ich przyjaciółką. Oprócz niej pojawił się również Koseki Kitashi, chłopak z innego klanu, sąsiadującego z rodziną Misae, któremu zdarzyło się raz czy dwa odwiedzić rodzinę dziewczyny. Z początku Minoru zachowywał dystans wobec obcego mężczyzny, z czasem jednak zdobył on jego zaufanie. A co jeśli chodzi o samych braci? Zażyłość powstała między nimi wciąż trwała, choć każdy zaczynał powoli myśleć o swoim własnym życiu. Żaden z nich nie zapomniał również o swoich treningach, choć powoli stawały się one zupełnie różne. Minoru nie mógł się równać z Sokiro pod względem fizycznym, lecz udało mu się osiągnąć swoją własną niszę w zupełnie innym kierunku niż brat. Było jeszcze coś, wraz z uspokajającymi się hormonami, pojawiła się miłość do muzyki. Była ona na tyle mocna, że chłopak postanowił spróbować swoich sił w grze na gayageum z całkiem niezłym skutkiem.
Przyszedł jednak czas gdy chłopcy zmienili się w mężczyzn, a dziewczynki w kobiety. W grupie przyjaciół pojawiła się chęć do przygód, do poznawania dalszego świata, zwłaszcza u Kitashiego. Minoru nie był zachwycony tym pomysłem, lecz był w mniejszości, zatem świecie… szykuj się !

WIEDZA

Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

Ukryty tekst

EKWIPUNEK
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- 2 Torby umieszczone na plecach, przy pasie
- Katana przypasana do pasa (wprawiony w rękojeść kamon rodziny Rakurai)
- Katana ze stali kantaiskiej umieszczona zaraz obok pierwszej katany
- Medalion ze znakiem klanowym Yamanaka na szyi
- Kamizelka Shinobi

Ukryty tekst

ROZLICZENIA
PIENIĄDZE: Bank
PH: PH
MISJE:
D - 4

C - (2)| 3 | 4| 5| 6

B -

A -

S -

MISJE DLA KLANU:
D -

C - 1

B -

A -

S -

WYPRAWY:
D -

C -

B - 1

A -Event: "Konsekwencje"

S -Event: "Ostatnia Bitwa o Kōtei"

PREZENT OD ADMINISTRACJI: Święta 2019, Dzień mężczyzny 2020, Wielkanoc 2020, Piąta rocznica powstania forum, Coraz bliżej święta, Dzień mężczyzn 2021, Wielkanoc 2021,
Setsubun 2023
Dzień Mężczyzn 2023

Ukryty tekst

Ukryty tekst

No okej, akceptuję. Miłej gry i miłego powrotu : )

Shinobi War PBF Naruto

KP- Minoru Rakurai

KP- Minoru Rakurai

Re: KP- Minoru Rakurai

Re: KP- Minoru Rakurai

Re: KP- Minoru Rakurai