Lokal "Czarna Perła"

[Tenshi]

Rok 394 To prawda, że wina za niepowodzenie spoczywała na dowódcy, bo oddelegował nie tych ludzi co trzeba. Chociaż z drugiej strony wszystko zależało od sytuacji. Ktoś mógł się podawać za doskonałego szpiega, a w rzeczywistości doskonale kłamał. Ktoś uchodził za doskonałego wojownika, ale wróg był doskonalszy. A ktoś inny został po prostu oddelegowany do zadania, które przekraczało jego możliwości i umiejętności. W każdym z tych przypadków dowódca popełnił błąd. W pierwszym, bo nie zweryfikował. W drugim, bo zbytnio ufał. W trzecim, bo zwyczajnie był głupcem. Jednakże wina dowódcy w jednym przypadku była większa, a w drugim mniejsza. Osoba wykonująca zadanie również nie była święta. Im większa wina dowódcy, tym mniejsza podwładnego. Im większa podwładnego, tym mniejsza dowódcy. Dlatego Tenshi - gdyby ktoś ją spytał - wzięłaby całą winę na siebie i bez słowa przyjęła każdą karę. Ona była najbardziej winna niepowodzeniu tego zadania. Była zbyt słaba psychicznie i zbyt głupia, by gromadzić informacje. Ona była narzędziem. Oczywistym było, że narzędzia miały swoje przeznaczenie i nie cięło się drewna za pomocą młotka i nie przybijało się gwoździ za pomocą piły. Dziewczyna miała jednak zbyt niską samoocenę, by to pojąć.
Wysłuchała z uwagą tego co Pan Arata mówił. Zgodnie z jego słowami, miała zająć się czymś innym, a sprawę tych morderstw póki co odpuścić. Miała się kwaterować w tym lokalu. Tenshi nie przywykła do wygód, ale musiała przyznać, że lokal ten idealnie nadawałby się na jej kryjówkę. Wtedy nie musiałaby się martwić, że ktoś ją zobaczy z potencjalnym mieczem lub innym narzędziem, które trudno było schować, leżącą w parku na ławce. Mogła zabierać ten sprzęt tylko wtedy kiedy był niezbędny. To jej dawało wiele możliwości ukrycia swojego sprzętu i siebie samej. Były to idealne warunki dla zabójczyni, które pozwalały dodatkowo przetrwać nadchodzącą zimę. Pan Arata był geniuszem. Nie to co ona.
- Dziękuję... i przepraszam... - dziękowała za tą niesamowitą możliwość i przepraszała za swoją nieudolność. - Zrozumiałam... - Nie miała żadnych pytań i nie powinna mieć. Sprawa była prosta. Mieć oczy otwarte, by nie przegapić "szczurów". A dodatkowo wypełniać inne rozkazy. Ukłoniła się, przerywając technikę.

Rozmowę odbyła w pokoju na górze, który przydzielił jej barman Yao. Jak schodziła, mężczyzna przyzwał ją do siebie. Dał jej kilka poleceń. Po powrocie miała się zawsze pokazywać. Od tej pory jej kontaktem z Akiyamą miał być barman Yao i miała zaprzestać używać swojej techniki, nękając Pana Aratę. Tenshi rozumiała, że Arata-sama miał rangę Pazura, a to znaczyło, że ktoś z pewnością stał nad nim. On też miał swoje obowiązki, o których nie informował nastolatki i nie mógł jej wiecznie niańczyć. Oprócz tego miała zmywać naczynia i dbać o czystość lokalu. W zamian za jedzenie i nocleg. To był uczciwy układ.
Tenshi nie wiedziała czy barman Yao był członkiem Akiyamy czy nie, ale Pan Arata kazał go słuchać, więc zaczęła traktować go z wielkim szacunkiem. Kolejny ukłon.
- Dobrze, Yao-sama - odpowiedziała.

Lokal "Czarna Perła" był chyba ulubionym lokalem mafiozów, bo Tenshi dużo ich widziała. Zazwyczaj byli to ludzie z wytatuowanymi smokami. Tylu właścicieli, a ona jedna... wprawiało ją to w pewnego rodzaju niepokój i smutek. Jej jedynym marzeniem była... śmierć, a jej życie nie należało do niej. Akiyama była wielką rodziną... i zawsze mógł znaleźć się ktoś, kto chciałby Tenshi wykorzystać w mniej lub bardziej etyczny sposób. Oni byli przeszkodą, która stała na drodze do jej marzenia. Ale nic nie mogła z tym zrobić i nawet nie chciała.
Wykonywała swoje obowiązki bardzo sumiennie. Czyszczenie toalet, mycie naczyń, pranie pościeli, ogarnianie bajzlu po nocnych pijackich imprezach - czyli mycie stolików i krzeseł, ustawianie ich tak jak powinny być, sprzątanie w pokojach, czasem bycie kelnerką, które lepiej jej już wychodziło i różne inne rzeczy, które Pan Yao jej zlecił. Oprócz tego czasami dostawała inne rozkazy - zlecenia zabójstw. Nie były to jakieś trudne i znaczące cele. Ot, zwyczajni kupcy, którzy narazili się Akiyamie i musieli dostać nauczkę lub strażnicy miejscy, którzy próbowali swoich sił w walce z Akiyamą. Przez te kilka miesięcy dokonała 7 morderstw.
Zaniedbywała trochę swoje treningi, bo każdy dzień był wypełniony naprawdę ciężką pracą i dziewczyna zazwyczaj nie miała już siły na cokolwiek innego. Nie zwykła opuszczać lokalu. Nie była przyzwyczajona do spania w luksusowych łóżkach, więc kładła się na podłodze, przykrywała starym kocem - bardzo podobnym do tego, który miała w wieku 10 lat... jak została wyrzucona przez Panią Toriko - i zasypiała. Czasami miewała koszmary.
Jeśli natomiast chodziło o jedzenie, to jadła co jej dawali. W tym lokalu podawano bardzo luksusowe potrawy, ale Tenshi nie potrafiła delektować się ich smakiem. Nie czuła przyjemności z jedzenia. Nie czuła przyjemności w ogóle, z niczego. Gdy ją pytano co chciałaby zjeść, to odpowiadała, że ryż lub suchy, czerstwy chleb i zwykłą wodę. Zazwyczaj wybierała coś albo bez smaku albo niesmaczne. Pracowała ciężko, jadła i sypiała licho. Nie chciała być problemem...
Rok 395 I tak minęła jesień i zima i przyszła wiosna roku 395. Lokal "Czarna Perła" przetrwał wojnę w Shigashi i teraz znajdował się po stronie Akiyamy. Tenshi była w pełni świadoma ostatnich wydarzeń. Władczyni Smoków dokonała podziału miasta na dwie części, które odgradzał mur. Nie znała tej potężnej kobiety. Nawet nie śmiałaby na nią spojrzeć. Dogu doskonale zdawała sobie sprawę, że Hibiki z pewnością wolałaby zjeść własne majtki niż rozmawiać z takim gównem jak ona.
A jednak to się wkrótce miała ją spotkać. Pewnego wiosennego poranka, gdy schodziła na dół, a gości jeszcze nie było, barman Yao ją zaczepił i powiedział krótko:
- Dzisiaj masz zupełnie inne i niezwykle ważne zadanie. Arata-sama pragnie byś udała się do jego kryjówki i odebrała stamtąd pewien zwój. Jeden z jego zaufanych ludzi ci go przekaże. Zwój nie jest tam już bezpieczny. Masz go zanieść do Pani Hibiki i wręczyć razem z tym listem. - Dał jej kopertę, której nie ośmieliła się otworzyć. Tenshi doskonale wiedziała o jaki zwój chodzi i zdawała sobie sprawę z tego co mogł skłonić Pana Aratę do takiej decyzji. Złodziej. Ewentualnie próba przypodobania się przełożonej. Albo i jedno i drugie. - A... byłbym zapomniał. Pan Arata kazał również przekazać, że jak to spierdolisz, to się z tobą zabawi. I, że będzie straszliwie bolało, ale żebyś się nie bała, nie umrzesz. A Hibiki-sama jest jeszcze straszniejsza.
Dziewczynie zrobiło się gorąco i jej serce zaczęło walić jak młotem. Nie miałaby nic przeciwko torturom... gdyby pod koniec jej marzenie się spełniło. Pan Arata był medycznym shinobi. Potrafił torturować tak, by nie zabić. Potrafił leczyć swoje ofiary w nieskończoność. To byłyby tortury, ale bez zakończenia marnego życia narzędzia. Nie chciała tego i przeraźliwie się bała.
- Do... dob... dobrze... - zaczęła się jąkać. Stres spowodowany potencjalną karą za źle wykonane zadanie mieszał się ze stresem związanym ze spotkaniem z tak ważną osobą jak Hibiki-sama.
- Jakieś pytania? - Nie powinna pytać, ale miała jedno, ale bardzo ważne pytanie. Mogło to wynikać z jej ignorancji albo głupoty, ale musiała zapytać:
- Gdzie... znajdę Panią Hibiki?

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

Post Fabularny

395, Północne Shigashi no Kibu

---

Mężczyzna spojrzał się na nią, jakby zadała najgłupsze pytanie na świecie. Westchnął, kiwając głową. Mogła od razu zrozumieć, że mogła to zostawić dla siebie. -Ehhh... To nie jest takie łatwe, żeby się z nią spotkać. W końcu jest Naczelnikiem Południowego Shigashi. Nie jest tam łatwo się dostać, o ile w ogóle.- jeden z mężczyzn w barze kiwnął mu ręką o następną kolejkę swojego napitku. Barman chwycił za gliniane naczynie i zaczął nalewać dziwnie wyglądającą ciecz. -Ale nawet po naszej stronie Hibiki-sama ma swoich ludzi. Może udawać teraz kogoś innego w swoim urzędzie. Ale nadal jest byłą głową mafii. Słyszałem, że jeden z jej Kłów zajmuje się interesami po tej stronie muru.- postawił na ladzie przygotowany napój i kiwnął, żeby mężczyzna go sobie odebrał. -Powinnaś poszukać go, jak odbierzesz przesyłkę. Podobno spędza dużo czasu nad Kryształowym Jeziorkiem. Jest bardzo specyficzną osobą... Tyle chyba powinno ci wystarczyć. A teraz spadaj, bo nic dzisiaj przez ciebie nie zarobię.- burknął do niej i machnął na nią, żeby już spadała.

[Tenshi]

Rok 395 No przecież... jak mogła o tym nie pomyśleć. Lokal "Czarna Perła" przypadkowo znalazł się po północnej stronie Shigashi. Lokal położony był co prawda w centrum, ale mur, który dzielił miasto przebiegał przez nie całe, więc przez centrum też. Tenshi gdy tylko wyszła z pewnością mogłaby zobaczyć mur. Być może nawet był widoczny z okien tego lokalu. Dziewczyna nigdy na to nie zwróciła uwagi. Nie powinna zadawać tego pytania. Bo niby jakim cudem barman Yao miał wiedzieć co się dzieje po drugiej stronie, skoro tutaj utknął? A może wiedział... bo w końcu z pewnością dochodziły do niego jakieś informacje ze strony Akiyamy... chociażby rozkazy dla Tenshi. A może Pan Arata też znajdował się po stronie północnej? Jego kryjówka w końcu znajdowała się również po tej stronie muru.

Tenshi zastanawiała się dlaczego właśnie ona została wysłana. Dlaczego Pan Arata nie dostarczył Pani Hibiki tego zwoju samodzielnie. Dlaczego nie wysłał tego swojego "zaufanego człowieka"? Zabójczyni postanowiła nie zadawać więcej zbędnych pytań. Wiedziała już co ma zrobić. Odszukać Kła. Pan Arata co prawda jasno przekazał, że przesyłka ma zostać dostarczona do samej Hibiki, jednak - a Tenshi doskonale znała mafijną hierarchię - był tylko Pazurem, nad sobą mając właśnie Kły. Dlatego Dogu nie widziała problemu, by przekazać ten zwój Kłowi. To tak jakby przekazała go samej Hibiki, prawda? A może...
- Nie... nie... to nie wchodzi w grę... - pokiwała przecząco głową, a barman Yao z pewnością zrobił zdziwioną lub wściekłą minę. Szybko zrozumiała swój błąd. - Przepraszam... przepraszam... pomyślałam, żeby... poprosić Kła-sama o pomoc... ale to nie wchodzi w grę...
Oczywiście, że to nie wchodziło w grę. Ona - Dogu, narzędzie - miała spełniać zachcianki i wykonywać rozkazy członków Akiyamy. Nie odwrotnie. Łuski były dla Tenshi niczym bogowie. A Pazury niczym bogowie bogów. A kły - bogowie bogów bogów. A Hibiki... boginią bogów bogów bogów. Proszenie Kła o pomoc zasługiwało na karę wiecznych tortur.

Ukłoniła się barmanowi Yao i nie zamierzała mu więcej przeszkadzać. Mężczyzna miał już wystarczająco dużo na głowie, żeby zajmować się durną nastolatką. Odkąd lokal został odcięty od mafii, to z pewnością jego zyski strasznie ucierpiały. Nie mogła pozwolić, by przez nią straty byłī jeszcze większe.
- Dziękuję, Yao-sama - odpowiedziała, kłaniając się. - Wyruszam natychmiast.
Po tych słowach Tenshi opuściła lokal. Wbiegła w jedną z bocznych uliczek i... zniknęła[1]. Teraz mogła niezauważenie dostać się do kryjówki Pana Araty, odebrać zwój i odszukać Pana Kła nad Kryształowym Jeziorem. Taki miała plan. Lepszego na tą chwilę nie wymyśliła.

---

z/t ???: viewtopic.php?p=221715#p221715

Dlaczego Pan Arata wysłał Tenshi

  Ukryty tekst

KP i Informacje

  Ukryty tekst

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Misaki]

Gdy Goro pokazał odznakę, po prostu stała. Swoją schowała wcześniej głęboko, aby w razie podstawowego przeszukania nie została znaleziona, tak więc Misaki cieszyła się, że nie musiała grzebać po ubraniu, które… nie ukrywajmy leżało daleko poza jej strefą komfortu. Ten dzień leżał daleko poza jej strefą komfortu i stawał się tylko gorszy i gorszy. Nie naciskała aby chłopak się przedstawił. Skoro nie chciał to nie zamierzała go o nic pytać.
Spacer przez tunel był dużo dłuższy niż sądziła. Zapewne przez to, że naprawdę liczyła na jakąś dziurę w murze. Irracjonalnie z punktu widzenia pompatyczności mafii. Dobrze, że chociaż buty miała swoje wygodne, a w tunelu nie było luster, które mogłyby ją zirytować dodatkowo. Jak się przyjrzała przejściu, to było one dobrze przemyślane i przygotowane. O dobrze zamaskowanym wyjściu nie wspominając.
Wizja snu w pomieszczeniu dla służby nie była taka zła. Nie były to standardy, na które liczyła, lecz patrząc po lokalu sufit zapewne był bez dziur co dawało sporą nadzieję na chociaż suchy sen. Oby reszta sobie poradziła.
-Raczej kilka dni, mamy zleconą obserwację - wyjaśniła bez wchodzenia w szczegóły, które pewnie i tak nie obchodziły młodego chłopaka.-pan Yao jest właścicielem? - zapytała bardziej kurtuazyjnie niżeli z zainteresowania.
-Jakaś rada, od kogoś, kto jak widzę częściej bywa po tej stronie? - zapytała odruchowo poprawiając szatę, której szorstki materiał, był oporny na poprawki… nie żeby mogłoby to w jakikolwiek sposób go uratować. Misaki jedynie sfrustrowała się bardziej.
Po uzyskaniu lub nie, odpowiedzi od chłopaka, zwróciła się spokojniej do brata.
-Chodźmy może najpierw po prostu przejść się po tym targu i zobaczyć co się zmieniło… - żadne z nich nie wiedziało jak targowisko ewoluowało od czasu zmian we władzach.

[Kujaku Haruka]

Zlecenie specjalne - "Wojna o Shigashi" - Ranga D - "Cisza w kanałach, cz. 2"
9/7
Misaki

- Owszem. Pan Yao to zarówno właściciel, jak i główny barman. Ma duży szacunek wśród klientów i rozległą sieć kontaktów. - skinął głową mężczyzna, prowadząc was na tyły lokalu. Na pytanie o rady, zmarszczył brwi, zastanawiając się chwilę. - Trzeba zachowywać spokój. Strażnicy po tej stronie są pyskaci, łatwo się odpalają, jak tylko widzą, że ktoś burdy robi. To nie to, co jeszcze rok czy dwa lata temu, że każdy obracał wzrok w drugą stronę, jak tylko mu mignąć tatuażem smoka przed nosem. Poczuli się silni, do tego jest ich tutaj mrowie, więc... jeśli już macie tam jakąś chakrą rzucać, to bym radził jakimś tym... genjutsu czy czym innym podobnym, czego nie widać na pierwszy rzut oka. Ale jak macie tylko obserwować, to chyba problemów nie będzie. Jak się czegoś konkretnego dowiedziecie, a chcielibyście jeszcze chwilę zostać, to możecie mi dać znać, przekażę dalej na drugą stronę. Szukajcie Nagabury. Mnie, znaczy. -

Pokazawszy wam jeszcze wejście do kwatery dla służby, dyskretnie umieszczone także na tyłach lokalu by nie razić oczu ważnej klienteli od frontu, zostawił was samych. Materiał, który otrzymaliście, był całkowicie oporny na twoje poprawki, zachowywał się trochę jak narowisty koń, który nie dawał się złamać i zmusić do posluchu. Z pewnością będziesz odliczać nie tylko dni, ale nawet godziny, które musisz w nim spędzić...

Na twoją propozycję młodszy brat skinął głową.

- No, targ wydaje się dobrą opcją na start. Swego czasu można było tam dobrze zarobić, pamiętasz jak skroiłem tego przydupasa z samej Rady? Jedliśmy tydzień za tę kasę. - wyszczerzył zęby Gorō, trochę wracając do swojego zwykłego nastroju, kiedy ruszyliście ulicą, wtapiając się w tłum. Pierwsza rzecz, która rzuciła wam się w oczy to rzeczywiście, zwiększona ilość straży. W zasadzie co kilka minut widzieliście jakiś patrol spacerujący ulicami, obserwujący przechodniów dookoła. Mimo to, mieszkańcy wydawali się na to nie zwracać uwagi. Intrygująca perspektywa.

Po chwili waszym oczom ukazał się rynek, gdzie kręciło się mnóstwo ludzi, a straży chyba jeszcze więcej. Dostrzegliście nawet budkę straży w jednym z rogów placu, której nie przypominaliście sobie wcześniej, obok której stał okratowany wóz, do którego najwyraźniej straż wtrącała złapanych kieszonkowców - dostrzegliście tam już trzy osoby, patrzące ponuro przed siebie, z kajdanami na rękach, pilnowane przez grupkę straży.

- Ech... no dzisiaj to chyba nie będę ryzykować... nie wygląda to zachęcająco. - skrzywił się twój brat, patrząc na to, co się działo.

[Z/T]

---

Gorō
Hotaru- wizerunek
Farbiarka
Nagabura, służący w Czarnej Perle