Lasy Atarashi

[Kujaku Haruka]

Wyprawa Rangi C - "Ostatni bastion"
5/14
Kaito Ishikawa

– Z Satoshim, a jak. Podobno trzeba natłuc jakimś Oni, a to co jak co, ale lepszych od nas do tego nie ma.– odparł ci najmłodszy z trójki, wychodząc przed szereg i kłaniając ci się nisko, ale dość frywolnie, wykonując przy tym ukłonie jakiś skomplikowany i na oko zupełnie niepotrzebny gest rękami, przy okazji chowając maskę, którą się bawił gdzieś w tobołku na plecach.

- Kuro z wioski Ashiwa. Nie-samuraj Kyuubiego-dono. - przedstawił się i usłyszałeś drobne ostrze kpiny w jego głosie. Tylko drobne.

- Aya. Z tej samej wioski. A tam stoi Ren, nasz najstarszy brat. Mamy w sobie krew Mateki, stąd - jak widzisz - nasze instrumenty. - przedstawiła siebie i Rena Aya, odkładając na bok biwę. Potem spojrzała na twoją zbroję. - Piękny pancerz. To... rodzinna pamiątka? - spytała, przebiegając wzrokiem po zdobieniach Zbroi Pana Przypływów.

- I świetna maska. Jak zginiesz i będzie okazja, to mogę ją zgarnąć? Postaram się ciebie odpowiednio oddać w naszym przedstawieniu, jak wrócimy już opowiedzieć o naszej bitwie z powrotem tutaj. - dodał przy okazji bezceremonialnie Kuro, wpatrując się w twoje oblicze. Aya przewróciła oczami i trzepnęła go w ucho. - Ała! No co, pytam tylko! Przecież mógłbym go nie pytać i po prostu ograbić zwłoki! Sama mówiłaś, żeby być uprzejmym! -

Tymczasem, do waszej grupy napływały kolejne osoby.

Wysoki, bardzo szczupły mężczyzna z bladą cerą i niemal białymi oczami, wyglądający na zamyślonego, ubrany w proste, ciemne kimono, z łukiem na plecach. Przedstawił się jako Haruto, głosem równie cichym i spokojnym, jak szept strumienia górskiego.

Nieco przysadzista kobieta w czarnych szatach, ozdobionych piórami kruka. Siwawe włosy splecione w ciasny kok, na twarzy miała również maskę, ale bardziej specyficzną, wykonaną z jakiegoś czarnego metalu lub kamienia, która zakrywała jej usta. Nie odezwała się do nikogo, ale Aya podpowiedziała ci, że jest to niejaka Michiru z klanu Kujaku.

Potężnie zbudowany mężczyzna, nagie ramiona pokryte miał bliznami i tatuażami przypominającymi łuski. Ubrany w prostą hakamę, z przedramionami owiniętymi bandażami. W dłoniach trzymał już jakąś parującą miskę z ryżem z dodatkami, którą szybko spałaszował, szybko wchodząc w wymianę docinków z Kuro, widziałeś jednak, że była ona raczej sportowa i obaj świetnie się przy tym bawili. Przedstawił się jako Tenshi z klanu Soma.

Młoda kobieta o delikatnej twarzy i jasnych, prostych włosach sięgających pasa. Ubrana w jasne, lekkie kimono z motywem fal. Na plecach niosła spory zwój, do tego z jego torby przy pasie również wystawały kolejne pergaminy. Pozdrowiła cię, przedstawiając jako Aiko Gazo, również od razu z zaciekawieniem zerkając na twoją zbroję.

Na samym końcu pojawił się sam dowódca, Satoshi, z jakimś młodziutkim - na oko dwunastoletnim chłopakiem u boku, niosącym na plecach spory plecak. Starzec spojrzał po wszystkich, przebiegając wzrokiem zebraną drużynę.

- No świetnie, wiedziałem, że jak się pół godziny spóźnię, to już cała reszta zdąży. Bardzo dobrze. - stwierdził z zadowoleniem, po czym ziewnął i spojrzał na wschód słońca, wciągając głęboko poranne, rześkie powietrze. - Ruszamy z powrotem na północ. Wiem, żeście się nie nasiedzieli zbyt długo na naszych zdobycznych terenach i że może byście jeszcze chętnie natłukli paru czerwonookich, ale tak jak powiedział Kyuubi-dono... mamy obowiązki najpierw wobec tych, co zostali. A tak się składa, że rodzina Soga, co to broni Przełęczy Krwi zaczyna mieć problemy. Trzeba dotrzeć na miejsce, ustalić co dokładnie się dzieje i potem zetrzeć w pył trochę oni oraz czegokolwiek, co tam się innego przypałętało. Proste? Proste. Pytań nie przyjmuję teraz, bo i nie ma o co pytać. Najwyżej jak się na popas zatrzymamy, ale to dopiero koło południa. A teraz - w drogę! -

---

Yamamoto, Sakryfikant Kyuubiego
Satoshi

Ren - Wysoki, barczysty, ogolona głowa z tatuażami w formie spirali oplatających szyję i barki. Zawsze nosi przy sobie bęben taiko.
Aya - Smukła, długie czarne włosy splecione w warkocz, na twarzy maluje czerwone symbole przypominające łzy. Zawsze z biwą.
Kuro - Niski, żylasty, zazwyczaj w teatralnej masce oni (czerwonej z kłami). Na plecach nosi zestaw masek zmienianych w trakcie występów lub walki.

[Kaito Ishikawa]

Misja

Lato 395 roku Atarashi

Słuchałem z cierpliwością uwag chłopaka, mierzyłem go wyłącznie swoim chłodnym spojrzeniem, kiedy już otwierałem usta, nagle odezwała się jego siostra pytając o moją zbroję. Przez sekundę milczałem po czym jej spokojnie odpowiedziałem:
- Zbroja została stworzona z samej skóry Watatsumiego, sam Bóg pomógł memu klanowi przekuć to zbrojenie. Jest w mym rodzie od bardzo wielu pokoleń.
Następnie zwróciłem się w stronę chłopca
- Żywię nadzieję, że bronią operujesz równie dobrze jak językiem. Zapamiętaj sobie jedno, jestem przedłużeniem zbrojnej ręki mego pana Yamamoto-dono, z tą wiedzą musisz odpowiedzieć sobie na pytanie czy tak samo próbowałbyś zadrwić z Kyubi-dono ? W niebezpieczną grasz grę, zwłaszcza że wszelaki drwiny i kpiny z mego pana karzę bardzo surowo.
Mierzyłem go swoim spojrzeniem, byłem gotów na wszystko, chodź nie chciałem walczyć z ludem mego pana, to wszyscy dookoła mnie musieli znać konsekwencje podobnych, bardziej śmiałych występków. Osobiście za karę odciąłbym chłopakowi rękę, ale nie chciałem tego czynić, na samą myśl poczułem smutek w sercu, jednak istniały pewne granice, za których przekroczenie płaciło się surową karę.

Na pytania odnośnie maski, nic nie odpowiedziałem, rzuciłem dzieciakowi ostatnie, krótkie spojrzenie i odszedłem na bok. W milczeniu oczekiwałem na resztę, która zaczęła napływać. Lekko byłem zdziwiony ponieważ spodziewałem bardzo małej drużyny, a wyszedł sporej wielkości oddział.

Po dłuższym czasie zjawił się Satoshi, w skupieniu go wysłuchałem, a kiedy przyszedł czas na wymarsz starałem się trzymać gdzieś pośrodku.